Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
28 Μαρτίου 2024, 13:29:43

Τελευταία μηνύματα

Σελίδες: 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10
41
19-03-2024

Οι “παθογένειες” των παθολογικών κλινικών του ΕΣΥ – Μιλήσαμε με τον Γ.Γ. της Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων Ελλάδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
42
Αυτός δεν είναι που διαπόμπευσε τις οροθετικές ιεροδουλες και καταδικάστηκε από την δικαιοσύνη ; Άντε γεια Loverboy…
43
Athens Voice 19-03-2024

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
44
Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα / Έξω ο Σαργκάνης, μέσα ο Ζαγοράκης;
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 19 Μαρτίου 2024, 22:53:12 »
Μεταρρύθμιση 17/03/2024
Γιάννης Μεϊμάρογλου


Ευρωεκλογές 2024: Η συμμετοχή αθλητών στα ψηφοδέλτια των κομμάτων και η περίπτωση του Θοδωρή Ζαγοράκη.

Καθώς πλησιάζει ο καιρός για την κρίσιμη μάχη των ευρωεκλογών τα κομματικά επιτελεία προετοιμάζονται για μια αναμέτρηση που θα κρίνει πολλά σε σχέση με τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στο εσωτερικό της χώρας αλλά θα καθορίσει και τη μελλοντική πορεία της Ενωμένης Ευρώπης. Το δεύτερο σκέλος της σημασίας του αποτελέσματος της κάλπης του Ιουνίου δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα τους Έλληνες πολίτες αφού, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πολύ μικρό είναι ακόμα το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν με βάση τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Οι πολιτικές αλληλεγγύης και τα δις του Ταμείου Ανασυγκρότησης θεωρούνται μάλλον δεδομένα.

Ωστόσο, η πραγματικότητα αυτή δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα τα πολιτικά κόμματα που επικεντρώνουν τις προεκλογικές τους εκστρατείες σχεδόν αποκλειστικά στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Το γεγονός ότι το 80% περίπου των αποφάσεων της ευρωβουλής καθορίζουν τις τύχες μας όπως και ο κίνδυνος να προκύψει από τις ευρωκάλπες ένα κοινοβούλιο με ισχυρή Ακροδεξιά παρουσία, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για το μέλλον του ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού οράματος, έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τους προβολείς της δημοσιότητας. Λες και τα διακυβεύματα αυτών των εκλογών είναι μόνο η συνέχιση της παντοκρατορίας της ΝΔ και το ποιος θα έρθει δεύτερος.

Ακόμα μεγαλύτερο βάρος από την πολιτική αντιπαράθεση για τις ευρωεκλογές δίνουν κατά παράδοση τα κόμματα στη συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων τους, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο σταυρός προτίμησης αντικατέστησε την εκλογή με βάση τη λίστα. Μπορεί η αλλαγή αυτή να απάλλαξε τους αρχηγούς από τις δεσμεύσεις τους απέναντι σε στελέχη και προσωπικότητες, ωστόσο, δεν τους απάλλαξε από το άγχος της όσο γίνεται πιο επικοινωνιακής συγκρότησης του ψηφοδελτίου. Και αν το πρόβλημα περιοριζόταν στη συγκρότηση του ψηφοδελτίου, μικρό το κακό. Στο βαθμό που το «κακό» αποτυπώνεται και στους εκλεγμένους αντιπροσώπους τότε αποκτά πανευρωπαϊκές διαστάσεις…

Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες αρκετών τέτοιων «ευρωφιάσκων» σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της χώρας. Κι αυτό γιατί οι αρχηγοί φαίνεται να υπολογίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα περισσότερο από την ιδιαίτερη σημασία που έχει η θητεία στην Ευρωβουλή. Η νοοτροπία αυτή στοιχίζει και στη χώρα και στην Ευρώπη. Τα ψηφοδέλτια γεμίζουν με ονόματα-celebrities που αποφασίζουν για διάφορους λόγους να δοκιμάσουν και αυτή την εμπειρία στη ζωή τους καθώς και με «αχθοφόρους» ιστορικών ονομάτων. Στον όρο αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται προφανώς οι νέοι άνθρωποι που έχουν καταξιωθεί ήδη με την προσωπική τους διαδρομή, τις ικανότητες και τη συνεισφορά τους στην κοινωνική και πολιτική ζωή, ανεξαρτήτως του «βάρους» ή μη του ονόματός τους.

Οι αθλήτριες και οι αθλητές είχαν πάντα μια ξεχωριστή θέση στα ψηφοδελτια και τα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων. Άξιοι Ολυμπιονίκες, πρωταθλητές κόσμου και Ευρώπης, υπεράνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αθλητισμό και κέρδισαν διακρίσεις για τη χώρα, ονόματα που έλαμψαν στο παγκόσμιο στερέωμα. Αρκετοί από τις αθλήτριες και τους αθλητές αυτούς τίμησαν και την ιδιότητά τους ως πολίτες της χώρας συμμετέχοντας στα κοινά και στηρίζοντας τις εθνικές προσπάθειες όταν χρειάστηκε. Ωστόσο, υπήρξαν και κάποιοι που μιμήθηκαν τα χειρότερα παραδείγματα της πολιτικής με συμπεριφορές που δεν ήταν αντάξιες της αθλητικής τους διαδρομής.

Αυτές τις μέρες η συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων βρίσκεται στην τελική της φάση και οι πολιτικοί αρχηγοί φωτογραφίζονται με τους εκλεκτούς που έχουν επιλέξει. Με βάση δημοσιεύματα που δεν έχουν διαψευσθεί, ο εν ενεργεία και επί 8ετία ευρωβουλευτής της ΝΔ και πρώην αρχηγός της πρωταθλήτριας Ευρώπης Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου το 2004 φέρεται να έχει αποδεχθεί την πρόταση να είναι υποψήφιος αυτή τη φορά με το ψηφοδέλτιο της δημοκρατικής παράταξης. Αν η είδηση αληθεύει, θα πρόκειται για μια σκληρή ρεβάνς για τη συμμετοχή του Νίκου Σαργκάνη στο ψηφοδέλτιο του Πατούλη για την περιφέρεια Αττικής, αφού προηγουμένως, στις εθνικές εκλογές, είχε συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που με τέτοιου είδους μεταγραφές δεν αντιμετωπίζεται το ποιοτικό έλλειμμα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της Ελλάδας στην Ευρώπη.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
45
Χαλαρή κουβέντα / Τι είναι οι συζητήσεις με RCS στο κινητό;
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 19 Μαρτίου 2024, 20:15:16 »
Οι συζητήσεις που βασίζονται στο Πρωτόκολλο Rich Communication Services (RCS) παρέχουν μια αναβαθμισμένη, εμπλουτισμένη εμπειρία ανταλλαγής μηνυμάτων. Οι συζητήσεις RCS:

Δείχνουν πότε πληκτρολογεί κάποιος.
Παρέχουν αποδείξεις ανάγνωσης, οι οποίες εμφανίζονται όταν κάποιος έχει διαβάσει ή λάβει το μήνυμά σας. Οι αποδείξεις ανάγνωσης εμφανίζουν επίσης την επαφή σας, όταν διαβάζετε το μήνυμα από τον συγκεκριμένο αποστολέα.
Στέλνουν μηνύματα μέσω δεδομένων κινητής τηλεφωνίας και Wi-Fi.
Σας επιτρέπουν να μοιράζεστε αρχεία και φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης.
Όταν χρησιμοποιείτε τις συζητήσεις RCS, τα μηνύματά σας αποστέλλονται με το Πρωτόκολλο Rich Communication Services (RCS) μέσω Wi-Fi και δεδομένων κινητής τηλεφωνίας. Οι συζητήσεις RCS θα ενεργοποιηθούν μόνο όταν όλοι οι συμμετέχοντες σε μια συνομιλία διαθέτουν το πρωτόκολλο RCS. Οι συζητήσεις RCS παρέχονται από την Google ή την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που χρησιμοποιείτε. Αυτό το άρθρο περιγράφει τις συζητήσεις RCS από την Google.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
46
17-03-2024 alfavita

Λοβέρδος: «Δεν ανέχονταν στο ΠΑΣΟΚ έναν κεντρώο σαν εμένα - Ο Ανδρουλάκης έστριψε τελείως αριστερά»

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
47
Πολιτιστικό στέκι / ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ (finale) XΑΡΤΑΕΤΟΣ
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 18 Μαρτίου 2024, 22:55:45 »
''Συνοικία το όνειρο''
1961, ταινία Αλέκου Αλεξανδράκη
μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
στίχοι τραγ.''Χαρταετός'' : Χρίστος Γιαννόπουλος
φωνή: Άννα Γιάνκου

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
48
Εργασία στο δημόσιο τομέα / Πανηγυρίζοντας επί των ερειπίων του ΕΣΥ.
« Τελευταίο μήνυμα από GirousisN στις 18 Μαρτίου 2024, 17:49:07 »
Εύστοχο άρθρο που αξίζει τον κόπο.

Παντελής Μπουκάλας

Σημείο πρώτο: Με τις λέξεις μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε: το καλό και το κακό, το όμορφο και το κακάσχημο, το τίμιο και το άθλιο. Ή σχεδόν οτιδήποτε, γιατί δεν είμαστε ακόμα θεοί ώστε να λέμε «ζωή» και να γίνεται ζωή, να λέμε «κόσμος» και να γίνεται κόσμος· αυτό ούτε η ποίηση με την περίφημη μαγική γλώσσα της δεν το κατορθώνει. Βεβαίως, λέμε «θάνατος» και συντελείται ο θάνατος: των εθνικών εχθρών, των ιδεολογικών και κοινωνικών αντιπάλων, των ανταγωνιστών στα έργα και τις νύχτες της παρανομίας, κάποτε των αντεραστών, κ.ο.κ.

Η καταστροφή όμως είναι το μισό της θεϊκής δύναμης. Το άλλο μισό, η δημιουργία, και δη διά θαυμάτων, δεν είναι ακόμα του χεριού μας. Του χεριού μας φυσικά ήταν από την αρχή του ανθρώπινου βίου και θα είναι έως το τέλος του η δημιουργία θεοτήτων. Αυτές μάς πλάθουν με πηλό ή ό,τι άλλο επιλέγει η θεογονική και κοσμογονική μας φαντασία, νωρίτερα όμως τις πλάσαμε εμείς με λέξεις. Και με λέξεις αρχικά σφαζόμαστε για το ποιανών ο θεός είναι ο αληθινός και μόνος· έπειτα πιάνουν δουλειά τα τόξα και τα ακόντια, οι σπάθες, τα ντουφέκια, τώρα οι πύραυλοι.

Σημείο δεύτερο: Τις λέξεις, εκ γενετής ορφανές, μπορούμε να τις κάνουμε οτιδήποτε, όπως ξέρουμε πριν και από τον Θουκυδίδη. Μπορούμε λοιπόν να χλευάσουμε την «ειωθυία» σημασία τους, τη συνηθισμένη, την αποδεκτή ως κοινό νόμισμα. Να τις ανατρέψουμε, να αναποδογυρίσουμε το νόημά τους, να τις ντροπιάσουμε, να τις μαγαρίσουμε, να τις καταχραστούμε, να τις διαβάλουμε, να τις κηδέψουμε.

Εκεί όπου τέμνονται οι κόσμοι των δύο σημείων συναντάμε όσους πιστεύουν αφενός ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε με τις λέξεις, αφετέρου ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε τις ίδιες τις λέξεις. Καθόλου περίεργο, ανήκουν στη χορεία όσων έχουν στα χέρια τους εξουσία, πρωτίστως πολιτική, και ΜΜΕ στο πλευρό τους, που τους επιτρέπουν «να λένε και να γίνεται»· να γίνεται καθηλωτική εικόνα και διάχυτη πίστη και το ψεύδος ακόμα.

Μια από τις λέξεις που δεινοπαθούν στο στόμα και τα γραπτά τους είναι η «μεταρρύθμιση». Τον όρο τον μαθαίνουμε παιδιόθεν ως άγγελο καλών ειδήσεων, ως φορέα θετικού νοήματος: αλλαγή με σκοπό το καλύτερο αποτέλεσμα. Καιρό τώρα όμως καλούμαστε να αποδεχτούμε σιωπηρά πως «μεταρρύθμιση» είναι ό,τι «επιτέλους ανατρέπει τους αναχρονισμούς της μεταπολίτευσης». «Ε, μισός αιώνας, φτάνει πια, ώρα να γίνουμε Ευρώπη» θ’ ακούγαμε δίκην εξηγήσεως, αν ήταν κάπως αλλιώς τα πράγματα. Επειδή όμως εσχάτως η Ευρώπη μάς τραβάει το αυτί για πολλά και διάφορα, μηρυκάζουμε μια άλλη φρασούλα: «Ε, μισός αιώνας, φτάνει πια. Ωρα να πετάξουμε τα βαρίδια του παρελθόντος».

Ποιο το βαρύτερο βαρίδι; Ποιος ο αναχρονιστικότερος αναχρονισμός; Πασίδηλο: ό,τι θυμίζει τον οφειλόμενο δημόσιο, κοινωνικό χαρακτήρα της πολιτείας, αυτόν που της ορίζει το Σύνταγμα, ένα αναχρονιστικό κιτάπι κι αυτό, όπως έδειξε η απροβλημάτιστη περιφρόνηση που του επιφύλαξε στη Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία, στην ψηφοφορία για το σχέδιο νόμου περί ιδρύσεως «μη κερδοσκοπικών» πανεπιστημίων.

«Μη κερδοσκοπικά»… Εδώ πια δεν ανατρέπεται μόνο το νόημα των λέξεων, δι’ ενός ευφημισμού. Ανατρέπεται με μια απλή ψηφοφορία ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αίφνης, το κοινό πληροφορείται μέχρι δακρύων συγκινημένο ότι υπάρχουν εκεί έξω, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική, κεφαλαιούχοι (αποφευκτέος ο σφόδρα αναχρονιστικός όρος «κεφαλαιοκράτες») οι οποίοι περίμεναν υπομονετικά επί δεκαετίες να τους δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρωθούν ψυχικά και πνευματικά· να αποδείξουν το αγαθό ποιόν τους· να πιστοποιήσουν το πάθος τους για ανιδιοτελή προσφορά· να αποσείσουν επιτέλους από πάνω τους την ανυπόστατη κατηγορία ότι νοιάζονται αποκλειστικά για τα υλικά ωφελήματα, όπως ορίζει άλλωστε το συμφέρον τους και η ταξική τους ταυτότητα.

Και νά. Τώρα τους παρέχεται επιτέλους η δυνατότητα να υπηρετήσουν αυτοθυσιαστικά τη νέα Ελλάδα, ώστε να επιστρέψουν εμπράκτως ένα μικρό, μικρότατο μέρος των τεράστιων οφειλών τους στην αρχαία Ελλάδα. Ομορφο ακούγεται. Πολύ όμορφο για να ‘ναι αληθινό – και πιστευτό. Ισως φταίει το τάιμινγκ. Πιο ταιριαστό θα ήταν να ακουστούν όλα αυτά τα παραμυθένια το 2021, στην εμβληματική επέτειό μας. Νά, κάτι τέτοιο: «Στους δύο αιώνες από τη γέννηση του ελληνικού κράτους, οι νέοι φιλέλληνες αποφάσισαν να ιδρύσουν στην Ελλάδα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια».

Αναχρονιστική η δημόσια Παιδεία, άρα μεταρρυθμιστέα – και «όπου βγει». Αναχρονιστικότατη η δημόσια Υγεία, άρα μεταρρυθμιστέα – και ξέρουμε πού θα βγει: στην ολοκλήρωση της διάλυσης του ΕΣΥ, που καταλήγει κανείς να τη θεωρεί εσκεμμένη, έτσι συστηματική όπως είναι. «Κανονικά», αν δεν είχε ανατραπεί η κλίμακα των αξιών μαζί με το νόημα των λέξεων, ένας υπουργός Υγείας, έστω κι αν πρόκειται για τον κ. Αδωνη Γεωργιάδη, θα έπρεπε να ντρέπεται πληροφορούμενος αρμοδίως αυτό που ξέρουν οι πάντες: ότι πάνω από 100.000 ασθενείς περιμένουν μήνες πολλούς ή και δύο ή τρία χρόνια να χειρουργηθούν· κινδυνεύοντας. Οι μισοί έχουν ένα δωδεκάμηνο αναμονής και υπομονής μπροστά τους, να καταπίνουν τους πόνους, την αγωνία και τον θυμό τους. Γιατί; Επειδή το 40% των χειρουργικών αιθουσών έχει βάλει την πινακίδα «κλειστόν». Γιατί; Επειδή δεν υπάρχουν γιατροί, ιδίως αναισθησιολόγοι, ούτε ειδικευμένοι νοσηλευτές. Γιατί δεν υπάρχουν; Επειδή δεν προσλαμβάνονται. Ελλείψει χρημάτων, λόγω μνημονίου; Αυτό ήταν το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που απέτυχε και στον τομέα της Υγείας, δεν ισχύει σήμερα. Σήμερα φταίει η «προτεραιοποίηση».

Οι προσλήψεις δεν ήταν ποτέ στη «λίστα προτεραιοτήτων» του κ. Γεωργιάδη (ένα μυστήριο κι αυτό, η παράδοση της Υγείας από τη Νέα Δημοκρατία, μετά το 2014, στους τρεις του ΛΑΟΣ). Ούτε και το αίσθημα της ντροπής. Γι’ αυτό και ναρκισσεύεται πανευτυχής μπροστά στις λατρεμένες του κάμερες, και προσπερνάει κυνικά την αυτοκτονία ενός καρκινοπαθούς Κρητικού που, όπως έγραψε η κόρη του, «διαλύθηκε μέσα στο διαλυμένο ΕΣΥ, με εξετάσεις που έπρεπε να κάνει εκτός νοσοκομείου, με το εξαντλημένο φάρμακο της χημειοθεραπείας που έπρεπε να βρει και να φέρει ο ίδιος στο νοσοκομείο, χωρίς καμία ψυχολογική υποστήριξη, από τον Αννα στον Καϊάφα».

Πανηγυρίζοντας επί των ερειπίων, ο υπουργός δηλώνει υπερήφανος για τη «μεταρρύθμιση» των απογευματινών χειρουργείων, για την εμπορευματική ιδιωτικοποίηση του δημοσίου δηλαδή, με προσχήματα τυπικώς δημοκοπικά: «θα ωφεληθούν οι φτωχοί», κερδίζοντας δέκα θέσεις στη λίστα των εκατό ή των χιλίων. Αναμενόμενη η καύχησή του. Εκαστος εφ’ ω ετάχθη.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
49
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Το συστημα ειναι πλεον νεκρό.
Το κρατος εχει μονο μια επιλογή πλεον . Να ανοίξει το πουγκί του και να δώσει τάλαρα πολλά στους γιατρους. Οχι για να φτιαξει ιδανικο συστημα υγειας απλα και μονο για να λειτουργεί σε safe mode . Το αυτό ισχυει για το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΥΥ.

Σσσσσ..... δεν τα φωνάζουν αυτά τα πράγματα. Ο νέος-παλιός ΥΥ, μόλις προ μηνός ξεκαθάρισε ότι παραπάνω λεφτά για την υγεία δεν υπάρχουν. Το δικαιολόγησε με κραυγαλέα ψέυδη, (1 κ κάτι ΕΝΦΙΑ για τον διπλασιασμό των αμοιβών στο ΕΣΥ) και ούτε λίγο πολύ μας είπε, ότι αν θέλουν κάποιοι μεγαλύτερες αμοιβές θα πρέπει να δουλέψουν ακόμα περισσότερο, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις οδηγίες της ΕΕ για την διάρθρωση του χρόνου εργασίας.
Μέχρι και ο ΠΙΣ του υποψήφιου ευρωβουλευτή θέλει να κάνει καταγγελία για το ιατρικό ωράριο εργασίας στις αρμόδιες επιτροπές της ΕΕ. ;D
50
Το συστημα ειναι πλεον νεκρό.
Το κρατος εχει μονο μια επιλογή πλεον . Να ανοίξει το πουγκί του και να δώσει τάλαρα πολλά στους γιατρους. Οχι για να φτιαξει ιδανικο συστημα υγειας απλα και μονο για να λειτουργεί σε safe mode . Το αυτό ισχυει για το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΥΥ.
Σελίδες: 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10