Πόσους πολίτες πρέπει να έχει ένας οικογενειακός ιατρός;

[Δ. Κουναλάκης]

Επέστρεψα χθες από μια εκπαιδευτική διαδικασία άλλα είχα τη ευκαιρία να αντλήσω γνώση και εμπειρίες και για άλλα πράγματα. Ο Οικογενειακός ιατρός ξεκίνησε στην Ελλάδα με 2250 πολίτες ανά γιατρό οροφή, και σε αυτή την κυβέρνηση ο προσωπικός ιατρός κατέβηκε στα 2000 άτομα με δικαίωμα και για λιγότερα αλλά με λιγότερες ώρες σύμβασης και με απαγόρευση να τον δεις εκτός ιδιωτικά. Αν το δει κανείς αυτό, θα φανεί βελτίωση. Είναι βελτίωση ή χειροτέρευση; Θέλει η πολιτεία αληθινά να προσφέρει οικογενειακό-προσωπικό ιατρό χωρίς οικονομική επιβάρυνση του πολίτη;
Αν και έχουμε λίγους καθηγητές γενικής-οικογενειακής ιατρικής στην Ελλάδα με πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις, μου έκανε εντύπωση η σιωπή τους σε αυτό το θέμα. Όλες οι δημοσιεύσεις μίλαγαν για 1200-1600 πολίτες ανά οικογενειακό ιατρό μέχρι το 2016 και πρέπει να ήμουν μόνος που επιχειρηματολογούσα και τότε με επιστημονικά δεδομένα. Ήταν και η εποχή τότε με πολλές δημοσιεύσεις που αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα του Οικογενειακού γιατρού.

Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Η Σουηδία από φέτος το καλοκαίρι έχει θέσει ως στόχο τους 1100 πολίτες ανά γιατρό και οι ΗΠΑ σε ανάλυση τους πριν 2 χρόνια για το θέμα μας θέτουν τους 1200 πολίτες ανά οικογενειακό ιατρό ως οροφή για ποιοτικές υπηρεσίες στην ΠΦΥ. Οι αμερικανοί θέτουν κι άλλο ένα θέμα: της συνέχειας στην φροντίδα. Δεν αρκεί να έχεις 1200 πολίτες, πρέπει να υπάρχει και διαθέσιμος χρόνος για την φροντίδα τους. Δηλαδή σχεδιάζοντας ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να δίνεις πρόσβαση και σε ένα αποδεκτό αριθμό επισκέψεων στο γιατρό.
Αν δούμε τα νούμερα από άλλες χώρες, ο μέσος όρος επισκέψεων στον οικογενειακό ιατρό είναι από 4 έως 7 επισκέψεις ανά πολίτη το χρόνο. Σε αυτές τις επισκέψεις, δεν περιλαμβάνεται η συνταγογραφία και συχνά δεν περιλαμβάνεται η επίσκεψη αποκλειστικά σε άλλο επαγγελματία υγείας όπως η νοσηλεύτρια. Με 7ωρη εργασία, ραντεβού των 15 λεπτών και 1200 άτομα έχουν 4.9 επισκέψεις ανά πολίτη το έτος μέσο όρο και 5.3 επισκέψεις αν είναι 1100 άτομα. Τα προτεινόμενα νούμερα είναι λογικά. Ας δούμε την Ελλάδα και τον προσωπικό γιατρό της: 2000 πολίτες με 7ωρη εργασία δίνουν 2.9 επισκέψεις ανά πολίτη το χρόνο και το ίδιο γίνεται αναλογικά ακόμη κι επιλέξεις να έχεις 850 άτομα. Θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τις επιπλέον ανάγκες τους ιδιωτικά; Όχι η παρούσα κυβέρνηση το απαγορεύει.

Είναι οικονομικό το θέμα; Δυστυχώς, η απάντηση είναι όχι. Τι συμβαίνει σε χώρες που έχουν μεγάλους αριθμούς πολιτών ανά οικογενειακό ιατρό; ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μεγάλοι αριθμοί πολιτών οδηγούν σε burn-out τον οικογενειακό ιατρό, δεν προλαμβάνει να εξετάσει τον ασθενή. Όσο λιγοστεύουν οι επισκέψεις τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τον ασθενή και τόσο πιο επιβαρυντικός είναι ο μικρός χρόνος επίσκεψης των 15 λεπτών. Το συνηθέστερο παράπονο σε καταγραφές από ασθενείς είναι ότι "ο γιατρός δεν εξετάζει", ότι "δεν θυμάται τα προβλήματα του", δεν είναι πια ο γιατρός του. Έχει επικεντρωθεί μόνο στην επαναλαμβανόμενη συνταγογράφηση και περιορίζεται σε "paperwork".

Ποιος ωφελείται από αυτή την κατάσταση; Η απάντηση είναι προφανής. Οι γιατροί ειδικοτήτων. Αυτοί έχουν χρόνο, πληρώνονται καλύτερα, δημιουργούν την ανάγκη για ιδιωτική ασφάλιση, και γενικότερα βοηθούν και στην αύξηση της ιδιωτικής συμμετοχής του πολίτη στο κόστος υγείας. Προσφέρουν καλύτερους δείκτες υγείας; Φυσικά, εφόσον ο οικογενειακός ιατρός παύει να είναι γιατρός, ότι και να προστεθεί θα βελτιώσει τους δείκτες υγείας.
Με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα λοιπόν, για 1200 πολίτες θέλουμε 7ωρη εργασία οικογενειακού προσωπικού ιατρού και αμοιβή ιατρού για αυτή την εργασία. Όταν δίνεται το μισό και απαγορεύεται η ιδιωτική συμμετοχή του πολίτη (αφού το κράτος δεν θέλει να το καλύψει), τότε το κράτος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να προσφέρει οικογενειακό ιατρό. Δεν είναι τυχαία η αποδοχή τέτοιων σχεδιασμών από ιατρικούς συλλόγους με πολυπληθείς αριθμούς γιατρών ειδικοτήτων. Με τέτοια οργάνωση προστατεύονται οι γιατροί ειδικοτήτων.

Είναι δύσκολο να σχεδιάσεις ένα σύστημα υγείας και δεν έχουν όλοι την ικανότητα να κατανοήσουν γιατί προτείνουν οι ειδικοί 1200 άτομα ανά οικογενειακό ιατρό. Ο σύντροφος Λένιν αυτούς που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ζημιά που έκαναν στον εαυτό τους, τους ονόμαζε "χρήσιμους ηλίθιους".
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος