Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα
Διακομιδές ασθενών
kefalidisg:
Και εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει κανένα ακαταλόγιστο! Όλοι όσοι ασχολούνται με ένα περιστατικό έχουν κάποιο μερίδιο ευθύνης. Αυτό που αφορά τους αγροτικούς και τους ειδικευόμενους είναι η ευθύνη τους να ενημερώσουν σωστά τον ειδικό που τους καλύπτει, το δικαστήριο αυτό θα κρίνει, το κατα πόσο σωστά ενημερώθηκε ο ειδικός. Εξάλλου και αυτοί έχουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος γιατρού
και δεν μπορούν να έχουν μόνο δικαιώματα, έχουν και κάποιες υποχρεώσεις και ευθύνες. Σ' αυτό το forum παλαιότερα είχε γίνει αναφορά στην καταδίκη κάποιων συναδέρφων κάπου στην Κρήτη νομίζω, και αφορούσε κάποιον νεαρό. Από ότι θυμάμαι είχαν καταδικαστεί και οι αγροτικοί που εφημέρευαν!!!!!!!!!!!
ΥΓ θα ήταν καλό αν κάποιος θυμάται καλύτερα από μένα να μας έδινε τις ακριβείς πληροφορίες, αλλά και το τι έγινε στην συνέχεια!!
AnisihosGP:
Και εγώ γνωρίζω περιστατικό που σύρθηκε στο δικαστήριο. Αν τιμωρήθηκε όμως εννοούσα όχι αν κατηγορήθηκε. Γιατί αν τιμωρήθηκε που δεν ενημέρωσε τον ειδικό του τότε απλώς επιβεβαιώνεις τα λεγόμενά μου. Αν τιμωρήθηκε για Ιατρικό λάθος ξέρεις; Πολύ αμφιβάλω.
Το ότι έχουν ευθύνη να ενημερώσουν τον ειδικό Ιατρό τους εξυπακούεται νομίζω περίπου από ότι ανέφερα. Για την ακρίβεια, νομικά απαγορεύεται να ακουμπούν μόνοι τους τον ασθενή. Αυτά αγαπητοί νέοι συνάδελφοι είναι μυστικά που τεχνιέντως και σκόπιμα ποτέ δε μας μαθαίνουν αλλά όλοι συμφωνούν στο αντίθετο.
Οι γενικοί Ιατροί λοιπόν έχουν μια φοβερή πρωτοτυπία, χωρίς να είναι εξειδικευμένοι σε κάτι, έχουν νομικά ευθύνη ειδικού σε κάθε περιστατικό επειδή έχουν ειδικές γνώσεις για όλα. Είναι νομικά τα εξιλαστήρια θύματα, και πρακτικά επιχερείται να αποτελέσουν τους μαύρους εργάτες.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Ας δούμε λίγο τον παραλογισμό του ελληνικού κράτους για ακόμη μια φορά. Τελειώνεις την ιατρική σχολή, υποβάλεις κάποια τυπικά χαρτιά στη διεύθυνση υγιεινής την Νομαρχίας και σε λίγες μέρες παίρνεις ένα ωραιότατο τίτλος που λέγεται «Άδεια Άσκησης Ιατρικού Επαγγέλματος». Παλαιοτέρα πολλοί γιατροί μόνο με την άδεια αυτή άνοιγαν ιατρεία και θησαύριζαν κυριολεκτικά στου κασίδη το κεφάλι. Αργότερα που βγήκε ο νόμος με τον περιορισμό αναγραφής σκευασμάτων σε μόλις 1 κουτί για τους ανειδίκευτους (αν δεν υπάρχει γνωμάτευση ειδικευμένου), το ελληνικό κράτος σκέφτηκε ότι είναι κρίμα όλοι αυτοί οι ιατροί άνευ ειδικότητας που όλα αυτά τα χρόνια είχαν συσσωρευτεί αρκετοί ανά την επικράτεια (και άρα είχαν συσσωρευτεί και αρκετά ψηφαλάκια…) να μην μπορούν να συνταγογραφούν πάνω από 1 κουτί. Έτσι τιμής (και ψηφαλακίων) ένεκεν, εν μία νυκτί τους αποδόθηκε ο τίτλος της Ιδιότητας (και όχι της Ειδικότητας, αμ πως, μη γίνουμε όλοι ίσοι κι όμοιοι) του Γενικού Ιατρού (παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία).
Ας συνεχίσουμε λίγο ακόμη το ταξίδι μας στη χώρα του ελληνικού παραλόγου. Ο γιατρός λοιπόν με τη φρεσκότατη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος δεν επιθυμεί να ανοίξει ιατρείο και θέλει να κάνει το λεγόμενο αγροτικό του. Κάνει λοιπόν αίτηση για ένα ακριτικό νησάκι ή απομακρυσμένο χωριό και βάσει των αποτελεσμάτων καταλαμβάνει τη θέση. Πριν από κάποια χρόνια λοιπόν σου ερχόταν ο διορισμός και, χωρίς να κάνεις τότε τρίμηνο, εμφανιζόσουν στο νησάκι ή το χωριό που προανέφερα οπλισμένος με ένα στηθοσκόπιο κι ένα πιεσόμετρο (αν είχες δικά σου γιατί το πιθανότερο είναι να μην είχε το ιατρείο) και το κράτος (και οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού, που γινόταν όλο και λιγότεροι μετά από το πέρασμα κάθε νέου αγροτικού.. ) θεωρούσε ότι γνωρίζεις και πρέπει να αντιμετωπίζεις εμφράγματα, πνευμονικά οιδήματα, αλλεργικές αντιδράσεις, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κλπ. Ο γιατρός που το πιθανότερο ήταν να μην ξέρει τις εμπορικές ονομασίες των φαρμάκων, τη δοσολογία τους, να μην ξέρει να βάζει φλεβοκαθετήρα (τι είναι αυτό; ), να μην ξέρει να ράβει, να διαβάζει καρδιογράφημα και πόσα άλλα. Κι όλα αυτά ένα απόφοιτος της ιατρικής που μπορεί να τελείωσε με βαθμό πτυχίου 10. (Μάλιστα ο βαθμός πτυχίο πριμοδοτεί τα μόρια για τη λήψη αγροτικού. Αμ πως!).
Κάποτε το κράτος είχε τη φαεινή ιδέα τους γιατρούς που επρόκειτο να διοριστούν στα αγροτικά να τους κάνει μια αρχική τρίμηνη εκπαίδευση. Δικαιολογία: η όσον το δυνατόν καταλληλότερη προετοιμασία για την αντιμετώπιση περιστατικών στο αγροτικό ιατρείο. Ουσιαστικός σκοπός: η ύπαρξη περισσότερων ατόμων στα νοσοκομεία για τη λάντζα. Να γράφουν εξιτήρια, να κάνουν αιμοληψίες, να πηγαίνουν να παίρνουν αποτελέσματα. Να κάνουν καμιά εφημερία (Πάσχα, Χριστούγεννα και άλλες «δύσκολες» μέρες) που δεν θέλουν οι ειδικευόμενοι. Βρήκαν και οι ειδικευόμενοι κάποιους να «διατάζουν» έτσι. Έτσι λοιπόν μετά απ’ αυτή την τρίμηνη «εκπαίδευση» (που όμως αποφέρει ως μπόνους αναγνώριση έως και 6 μήνες ειδικότητας παθολογίας ή χειρουργικής. Άλλη παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία…) τους στέλνει στα χωριά που προαναφέραμε να αντιμετωπίζουν πλέον αποτελεσματικά τα περιστατικά που κι αυτά προαναφέραμε.
Κ έρχεται μετά το κράτος να ολοκληρώσει τον παραλογισμό και παίρνει τους αγροτικούς γιατρούς μετά το τέλος της θητείας τους και τους κάνει ειδικευόμενους. Ενώ λοιπόν οι αγροτικοί γιατροί μπορούν (ή υποχρεώνονται ουσιαστικά) να κάνουν ότι θέλουν, ότι μπορούν, ότι ξέρουν, ότι φαντάζονται ή ότι γουστάρουν (αγροτικός γιατρός σε απομονωμένο χωριό είτε από θάλασσα είτε από χιόνια είτε κι από τα δύο κι έχει να αντιμετωπίσει πνευμονικό οίδημα με χαμηλή πίεση (για να το κάνω ακόμη πιο ζόρικο το περιστατικό). Τι θα κάνει; Θα πει δεν ξέρω; Θα κάνει ότι ξέρει, ότι μπορεί ή ότι του λένε από το τηλέφωνο), έρχεται μετά το κράτος και στους πρωην αγροτικούς, νυν ειδικευόμενους και λέει: «Ώπα μάγκες. Δεν θα κάνετε τίποτα να δεν ενημερώσετε τον ειδικό. Δεν θα κάνετε τίποτα αν δεν είναι παρόν ειδικός. Εσείς εδώ εκπαιδεύεστε (λέμε και καμιά λαλακία για περνάει η ώρα..) και δεν θα παίρνετε πρωτοβουλίες».
Μετά απ’ αυτό το ταξίδι που καταλήγω: διαφορετικά εκτιμώνται οι ενέργειες ή/και οι παραλείψεις του αγροτικού και διαφορετικά του ειδικευόμενου.
Ο δικαστής στην περίπτωση του αγροτικού θα πεί:
- «Γιατρέ μου, ο ασθενής είχε πνευμονικό οίδημα. Κάλεσες το ασθενοφόρο από την πόλη στο χωριό σου για να τον πάρει στο νοσοκομείο. Το ασθενοφόρο θα έκανε 40 λεπτά να ρθει κι άλλα τόσα να πάει. Τι έκανες στο διάστημα αυτό για τον ασθενή σου;»
- «Κύριε δικαστά, του έβαλα οξυγόνο και έκανα Lasix ενδομυικά γιατί δεν μπορούσα να βάλω ενδοφλέβια οδό».
- «Δεν μπορούσες να βάλεις ορό; Απαράδεκτο! Κι έκανες Lasix σε έναν ασθενή που είχε 9 συστολική πίεση; Γιατί;»
Κι άντε να ξεμπλέξεις μετά.
Να πάμε στο ίδιο περιστατικό στον ειδικευόμενο:
- «Τι έκανες γιατρέ μου στον ασθενή που διεκομίσθη στα ΤΕΠ με πνευμονικό οίδημα;»
- «Κύριε δικαστά του έβαλα αμέσως οξυγόνο και κάλεσα αμέσως τον ειδικευμένο που βρισκόταν στην κλινική. Μέχρι να πάρω πίεση και να ακροαστώ τον ασθενή, δεν πέρασαν 2-3 λεπτά, ο ειδικός ήταν στα ΤΕΠ και ανέλαβε εκείνος την αντιμετώπιση του περιστατικού και στη συνέχεια ακολουθούσα τις εντολές του».
Και καθάρισες (για την πάρτη σου ως ειδικευόμενος σίγουρα, για τον ασθενή δεν ξέρω..)
AnisihosGP:
--- Παράθεση ---Μετά απ’ αυτό το ταξίδι που καταλήγω: διαφορετικά εκτιμώνται οι ενέργειες ή/και οι παραλείψεις του αγροτικού και διαφορετικά του ειδικευόμενου
--- Τέλος παράθεσης ---
Eδώ θα συμφωνήσω. Αν μιλάμε γενικότερα και εκτός νοσοκομείου και Κ.Υ, πχ σε Π.Ι όπου δεν υπάρχει ειδικός τότε (θεωρητικά πιστεύω) θα μπορούσε να αποδοθεί ευθύνη σε αγροτικό. Αν και στην πράξη για όλα τα αναφερόμενα (και γενικότερα πολλούς λόγους) αμφιβάλλω αν ποτέ έγινε ή πρόκειται να γίνει απόδοση Ιατρικού λάθους σε αγροτικό, στη θεωρία ίσως συμφωνώ ότι θα μπορούσε αν κάπου νομότυπα βρεθεί αγροτικός (Π.Ι χωρίς ειδικό να απευθυνθεί) και αφού δεν μπορεί πουθενά να καταλογιστεί ευθύνη τότε ίσως να καταλογιζόταν. Στην ουσία αυτό που συμβαίνει όμως και τότε, είναι το ίδιο που συμβαίνει στα νοσοκομεία. Δηλαδή: (Νοσοκομείο)ο βοηθός δεν έχει ενημερώσει τον ειδικό, ο ειδικός λέει εγώ δε φταίω ήμουν τουαλέτα δε μούπαν τίποτα, ο βοηθός βοηθός είναι τι να του πείς, και κανείς δε καταδικάζεται παρά μόνο επιπλήττεται ο βοηθός που δεν κινήθηκε σωστά επί της διαδικασίας.
(Αντίστοιχα απομονωμένο Ιατρείο): Η βάρκα άργησε, ο καιρός άσχημος, εργαλεία δεν υπήρχαν το περιστατικό βαρύ και σιγά μην είδατε αγροτικό καταδικασθέντα. Εκτός και όλοι ήταν πάντοτε αλάθητοι. Πάντως όπως είπα ειδικά στα νοσοκομεία, δεν υπάρχει περίπτωση αγροτικός να θεωρηθεί υπεύθυνος για τίποτε, αφού το περιστατικό υποχρεούνται να αναλαμβάνουν από την είσοδο μέχρι την παράδοση ειδικοί και οι υπόλοιπο λογίζονται και αναφέρονται άλλωστε ως "βοηθοί".
Το θέμα άλλωστε εξ αρχής είναι οι συνοδείες διακομιδών και γενικότερα ο ρόλος αγροτικών και γενικών (επί συνύπαρξής τους) και εκεί εστιάζω τις κραυγαλέες διαφορές των μέν από τους δε.
deleteduser:
Σας επισυνάπτω ένα κείμενο για την ποινική ευθύνη του ειδικευόμενου.
Στην πράξη βέβαια ο αγροτικός ή ο ειδικευόμενος αναλαμβάνει εξολοκλήρου τόσο έργο όσο και την ηθική ευθύνη στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Δυστυχώς δε αναλαμβάνει και τη νομική ευθύνη σε πολλές περιπτώσεις. Εμπλέκεται καταρχάς όπως και όλοι οι εν δυνάμει εμπλεκόμενοι στη νομική διαδικασία. Και καταδικάζεται βέβαια όταν ο ειδικευμένος αναφωνήσει -αληθώς ή ψευδώς- "Δεν ενημερώθηκα". Και δυστυχώς έχουν καταγραφεί αρκετά περιστατικά ευθυνόφοβων ειδικευμένων οι οποίοι χρησιμοποίησαν ανειδίκευτους γιατρούς ως εξιλαστήρια θύματα. Κάποιοι από αυτούς αντιμετώπισαν τις συνέπειες του νόμου, πολλοί δε περισσότεροι την κοινωνική μήνιν.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση