Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Οικονομική κρίση - Ελληνική οικονομία και αξιοπιστία
Gatekeeper:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Η αποτυχία της λιτότητας
Paul Krugman
Συχνά παραπονιέμαι – δικαίως – για την κατάσταση του διαλόγου περί της οικονομίας στις ΗΠΑ. Τουλάχιστον όμως στην Αμερική εκείνοι που πιστεύουν στις επώδυνες οικονομικές λύσεις και ισχυρίζονται ότι η αύξηση των επιτοκίων και οι περικοπές των κυβερνητικών δαπανών εν όψει μαζικών φαινομένων ανεργίας θα κάνουν με κάποιον τρόπο τα πράγματα καλύτερα αντί για χειρότερα, βρίσκουν κάποια αντίσταση από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα και την κυβέρνηση Ομπάμα.
Στην Ευρώπη, αντιθέτως, αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην εξουσία για περισσότερο από έναν χρόνο και επιμένουν ότι τα υγιώς κερδισμένα χρήματα και οι ισορροπημένοι προϋπολογισμοί είναι η απάντηση σε κάθε πρόβλημα. Αυτή η επιμονή τονιζόταν και από οικονομικές φαντασιώσεις, κυρίως στην πίστη ότι οι περικοπές των δαπανών στην πραγματικότητα θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, επειδή η δημοσιονομική αυστηρότητα θα βελτιώσει την εμπιστοσύνη στον ιδιωτικό τομέα.
Δυστυχώς όμως η «καλή νεράιδα της εμπιστοσύνης» αρνείται να εμφανιστεί και η διαφωνία για τον χειρισμό της άβολης πραγματικότητας απειλεί να μετατρέψει την Ευρώπη σε πεδίο μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Μετά τη δημιουργία του ευρώ το 1999, τα ευρωπαϊκά κράτη που παλαιότερα θεωρούνταν ότι ριψοκινδύνευαν και βρίσκονταν αντιμέτωπα με περιορισμούς στα ποσά που μπορούσαν να δανειστούν άρχισαν να σημειώνουν μεγάλες εισροές κεφαλαίου. Εξάλλου, οι επενδυτές σκέφτονταν ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ισπανία ήταν μέλη της ΕΟΚ, συνεπώς τι μπορούσε να στραβώσει;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι επώδυνα εμφανής. Η ελληνική κυβέρνηση, που βρέθηκε να δανείζεται με επιτόκια ελάχιστα πιο υψηλά από εκείνα της Γερμανίας, δημιούργησε υπερβολικό χρέος. Δεν συνέβη το ίδιο με τις κυβερνήσεις της Ιρλανδίας και της Ισπανίας (η Πορτογαλία βρίσκεται κάπου στο μέσον), αλλά με τις τράπεζές τους, και όταν έσκασε η «φούσκα» οι φορολογούμενοι βρέθηκαν υπόλογοι για τα τραπεζικά χρέη.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες προσέφεραν δάνεια έκτακτης ανάγκης στα κράτη που τα χρειάζονταν, όμως με αντάλλαγμα υποσχέσεις για την επιβολή άγριων προγραμμάτων λιτότητας, τα οποία συνίσταντο κυρίως σε περικοπές δαπανών.
Κανείς δεν πίστεψε περισσότερο στο δόγμα της διευρυμένης λιτότητας από τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Υπό την ηγεσία του η ΕΚΤ άρχισε να κηρύττει τη λιτότητα ως το παγκόσμιο οικονομικό ελιξίριο που θα έπρεπε να εφαρμοστεί αμέσως παντού.
Όμως η «καλή νεράιδα της εμπιστοσύνης» και πάλι δεν ήρθε. Χάρη σε αυτά τα προγράμματα λιτότητας τα χρεωμένα ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν τώρα μεγαλύτερη οικονομική κατάπτωση και απολαμβάνουν λιγότερη εμπιστοσύνη. Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία δεν μπορούν να αποπληρώσουν πλήρως στα χρέη τους, παρ' όλο που η Ισπανία ίσως να τα καταφέρει.
Συνεπώς, ρεαλιστικά μιλώντας, η Ευρώπη πρέπει να ετοιμαστεί για κάποιου είδους μείωση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου ενός συνδυασμού οικονομικής βοήθειας από τις ισχυρότερες οικονομίες και «κούρεμα» των ιδιωτών πιστωτών. Ο ρεαλισμός όμως μοιάζει να βρίσκεται σε έλλειψη.
Από τη μία πλευρά η Γερμανία τηρεί σκληρή στάση απέναντι σε οτιδήποτε μοιάζει με βοήθεια προς τους δοκιμαζόμενους εταίρους της, παρ' όλο που σημαντικό κίνητρο για το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης ήταν η θωράκιση των γερμανικών τραπεζών από τις απώλειες.
Από την άλλη, η ΕΚΤ λειτουργεί σαν να είναι αποφασισμένη να προκαλέσει χρηματοπιστωτική κρίση. Άρχισε να αυξάνει τα επιτόκια παρά την τραγική κατάσταση των ευρωπαϊκών οικονομιών. Και οι αξιωματούχοι της προειδοποιούν ότι αντιτίθενται σε οποιαδήποτε μορφή ανακούφισης από το χρέος. Την περασμένη εβδομάδα ένα μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της δήλωσε ότι ακόμη και μια ήπια αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων θα είχε αποτέλεσμα να σταματήσει η ΕΚΤ να δέχεται αυτά τα ομόλογα ως εγγύηση για τα δάνεια των ελληνικών τραπεζών. Αυτό ισοδυναμεί με δήλωση ότι αν η Ελλάδα ζητήσει ανακούφιση από το χρέος της, η ΕΚΤ θα οδηγήσει σε κατάρρευση το ελληνικό τραπεζικό σύστημα το οποίο εξαρτάται από αυτά τα δάνεια.
Αν οι ελληνικές τράπεζες καταρρεύσουν, αυτό μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης – και είναι πολύ εύκολο να προβλέψει κανείς τα χρηματοπιστωτικά ντόμινο που θα ακολουθήσουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οπότε τι σκεφτόταν η ΕΚΤ;
Εκτιμώ ότι απλώς δεν προτίθεται να αντιμετωπίσει τη συντριβή των φαντασιώσεών της. Και αν αυτό μοιάζει απίστευτα ανόητο, ποιος είπε ότι η σοφία κυβερνά τον κόσμο;
Loumakis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης μίλησε στην εκπομπή «Αντιθέσεις» του τηλεοπτικού σταθμού «ΚΡΗΤΗ TV» στις αρχες Μαρτίου με θέμα την οικονομική κρίση, τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας , τα διαφαινόμενα σχέδια των δανειστών μας και την ανεύθυνη, αν όχι προδοτική, στάση της Ελληνικής κυβέρνησης. Δεν γνώριζα την ύπαρξη αυτης της συνέντευξης, αλλά ειχα την τυχη να την ανακαλύψω και να την παρακολουθήσω χάρη στην ιστοσελίδα της «ΣΠΙΘΑΣ» Λάρισας (του τοπικού παραρτήματος της οργάνωσης που ίδρυσε ο Μίκης Θεοδωράκης για δράση ενάντια στην κρίση) και τη βρήκα απλά καταπληκτική. Κάποια από τα στοιχεία που παρέθεσε τα γνώριζα ήδη, πολλά όμως όχι και, επιπλέον, είναι η πιο ολοκληρωμένη και προσιτή στον μέσο πολίτη ανάλυση της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας που έχω ακούσει. Είχε τέτοια απήχηση στην Κρήτη που, μετά από απαίτηση του τηλεοπτικού κοινού του σταθμού, ο ομιλητής κλήθηκε να μιλήσει για δεύτερη φορά. Για μένα δεν είναι τυχαίο το ότι στον συγκεκριμένο ομιλητή σπάνια δίδεται το βήμα για να αναπτύξει τις θέσεις του στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας, τα οποία, προφανώς, έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο (της εξουσίας) και συνεργάζονται μαζί της στη χειραγώγηση και στην ελεγχόμενη εκτόνωση των αντιδράσεων του πληθυσμού λόγω της κρίσης, αντί να βοηθούν τον λαό στο αντικειμενικό ξεπέρασμα και την αποτίναξη της κρίσης. Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ ότι κάθε Ελληνας που αγαπάει και πονάει την πατρίδα του πρέπει να δεί αυτή τη συνέντευξη. Παραθέτω τους συνδέσμους από το blog της «Σπίθας» και από το YouTube.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
--- Τέλος παράθεσης ---
Να αναφέρω και μία προσωπική εμπειρία σε σχεση με την παραπάνω συνέντευξη. Κατά την τελευταία επίσκεψη μου στο πατρικό σπίτι στην Αθήνα, την άκουγα στο φορητό υπολογιστή και δίπλα καθόταν η ηλικιωμένη μητέρα μου. Ακούγοντας και αυτή τα στοιχεία που παρέθετε ο Δημ. Καζάκης «τρελλάθηκε» τόσο πολύ, που ζήταγε εξηγήσεις από τον μικρότερο αδελφό μου, που ζεί μαζί της και είχε δεί στο διαδίκτυο τη συνέντευξη, γιατί δεν την είχε ενημερώσει και δεν τής την είχε δώσει να την δεί. Συνειδητοποίησα ότι πολύς κόσμος δεν εχει το προνόμιο της πρόσβασης στην πληροφορία μεσω διαδικτύου, που έχουμε εμείς λόγω της θέσης μας, της ηλικίας μας, της εκπαίδευσης μας κλπ. Για τον λόγο αυτό, κατέβασα από το διαδίκτυο τη συνέντευξη, τη μετέτρεψα σε ηχητικό αρχείο και το επεξεργάστηκα έτσι ώστε να μπορεί να εγγραφεί σε ένα απλό CD ήχου και να δοθεί σε συγγενείς, φίλους, γνωστούς κλπ. να το ακούσουν και να ενημερωθούν και να σηκωθούμε, επι τέλους, όλοι μαζί από τον καναπέ, για να αλλάξουμε τις τύχες της χώρας μας και για να σταματήσουν να μας χλευάζουν οι ξένοι ότι κοιμόμαστε.
Κατεβάστε τα αρχεία .rar απο τους παρακάτω συνδεσμους, αποσυμπιέστε τα και εγγράψτε τα αρχεία ήχου σε δύο CD ήχου με οποιοδήποτε πρόγραμμα εγγραφής. Η συνέντευξη είναι ενιαία, αλλά την έχω κατατμήσει σε ενότητες απλά για λόγους χρηστικούς (να μπορεί να βρεί κάποιος ένα συγκεκριμένο κομμάτι πιο εύκολα).
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
EzeΤΡΟΛ:
Όλα νταξ με την 5η δόση: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Loumakis:
Απο το περιοδικό TIME (τευχος 23/5/2011) παραθετω το αρθρίδιο και το ενδιαφερον γραφημα που το συνοδεύει.
In the Hole. Size matters, but so does who's holding a country's national debt
Government debt levels have spiked since the global financial crisis. But not all debt is created
equal. Eighty percent of the debt of Portugal, recently bailed out by the International Monetary
Fund and the E.U., is held outside its borders, much of it in Germany, France and the U.K.
That matters. When there are problems, foreign investors are much more likely to sell, causing
interest rates to spike and making it more difficult for a country to meet its obligations. What's
more, foreign investors are particularly sensitive to inflation. So Germany and France—which,
like Portugal, use the euro—would be unlikely to agree to devalue their common currency.
That's one reason Japan, for instance, isn't a strong candidate for default (not yet, anyway),
despite its very high debt level. Almost all of it is owned internally. —JOSH SANBURN
Gatekeeper:
Η Ρωσική άποψη....
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση