Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Οικονομική κρίση - Ελληνική οικονομία και αξιοπιστία
Ορθοπαιδικός:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται, έχοντας πολλές φορές τα στοιχεία της τραγωδίας. Αν κάποιος θελήσει να συγκρίνει την ιστορία των ελληνικών δανείων από την εποχή του αγώνα της Ανεξαρτησίας μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα με τα σημερινά, σίγουρα θα βρεί ανατριχιαστικές ομοιότητες. Οι ομοιότητες αυτές αρχίζουν από το μύθο του τεμπέλη και ακαμάτη Έλληνα και καταλήγουν στην πραγματικότητα των στυγνών κερδοσκοπικών, αλλά και πολιτικών σκοπιμοτήτων, που υπαγόρευαν τις επιλογές των δανειστών και οι οποίες για να γίνουν πιστευτές στη δική τους κοινή γνώμη, υπαγόρευαν την ανάγκη να δημιουργηθεί και να μεγεθυνθεί ο «μύθος του τεμπέλη». Κατά τα άλλα, όλες οι ιστορίες χρέους έχουν κοινά χαρακτηριστικά: κερδοσκοπία των πιστωτών, εγχώριους μεσάζοντες και αντιπροσώπους, πολιτικές μεθοδεύσεις ... Μία άλλη διαφορά είναι ότι τον 19ο αιώνα χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες για να ξεσκεπαστεί η βρωμιά, αλλά τώρα μέσα σε λίγους μήνες άρχισε να αναδεικνύεται όχι μόνο το σχέδιο και οι λεπτομέρειές του, αλλά και ο ρόλος όχι μόνο των ξένων δανειστών αλλά και των Ελλήνων συνεργατών τους.
Βρισκόμαστε πέντε χρόνια πρίν. Στο 2010. Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, απεκάλυψε ότι όταν ξέσπασε η κρίση, οι γαλλικές τράπεζες κρατούσαν το ισοδύναμο των περίπου 465 δισεκατομμυρίων ευρώ σε λεγόμενα απομειωμένα περιφερειακά περιουσιακά στοιχεία (ομόλογα και λοιπούς τίτλους), ενώ οι γερμανικές τράπεζες είχαν 493 δισεκατομμύρια στα βιβλία τους. Δηλαδή τίτλους χρέους από τις προβληματικές οικονομίες της ευρωζώνης, ανάμεσα τους και ελληνικούς. Ο πανικός που προκλήθηκε μεγάλος. Το πρόβλημα δεν ήταν η ελληνική οικονομία, αλλά ...οι ισολογισμοί . Οι τράπεζες που κατείχαν-και- ελληνικά χρέη, είχαν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας διπλασιάσει το μέγεθός τους (από την άποψη των στοιχείων του ενεργητικού), με επιχειρησιακούς δείκτες μόχλευσης (ενεργητικό προς παθητικό) διπλάσιους, σε σχέση με αμερικάνικες τράπεζες που είχαν χρεοκοπήσει κατά τη διάρκεια της κρίσης των τοξικών στεγαστικών στις ΗΠΑ.
Σε έναν τέτοιο υπερ-μοχλευμένο κόσμο αν η Ελλάδα πτώχευε, οι εν λόγω τράπεζες θα έπρεπε να πουλήσουν και άλλα παρόμοια κρατικά στοιχεία ενεργητικού για την κάλυψη των ζημιών. Αλλά αν όλα αυτά τα συμβόλαια πώλησης έβγαιναν μονομιάς στην αγορά, θα προκαλούσαν τραπεζικό πανικό σε όλες τις αγορές ομολόγων της ευρωζώνης, ο οποίος θα μπορούσε να τις οδηγήσει σε χρεωκοπία. Αυτό έπρεπε να αποφευχθεί .Και τότε ήταν που επιλέχθηκε η λύση με το πρόγραμμα της τρόικας για την Ελλάδα .
Δηλαδή, οι διασώσεις δεν ήταν καθόλου για την Ελλάδα. Ήταν διασώσεις «στα κρυφά» για τις μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης. Και αυτό φάνηκε και από το γεγονός, ότι ενώ στην Ελλάδα δόθηκαν δύο πακέτα διάσωσης, τα λεφτά χάθηκαν στον δρόμο...
Τί έκαναν με την εν λόγω χρηματοδότηση; Έφτιαξαν ομόλογα για να διασώσουν τους πιστωτές της Ελλάδας -τις τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας, κυρίως- μέσω δανείων προς την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν ήταν αποδέκτης. Από τα περίπου 230 δισεκατομμύρια ευρώ που εκταμιεύθηκαν προς την Ελλάδα, υπολογίζεται ότι μόνο 27 δισ. πήγαν προς τη διατήρηση του ελληνικού κράτους σε λειτουργία. Το 65% των δανείων προς την Ελλάδα πήγε κατ 'ευθείαν από την Ελλάδα στις τράπεζες του ευρωπαϊκού πυρήνα, για πληρωμές τόκων, για ληξιπρόθεσμα χρέη και για την εγχώρια τραπεζική ανακεφαλαιοποίηση που απαιτήθηκε από τους πιστωτές. Με έναν άλλο υπολογισμό, το 90% των «δανείων προς την Ελλάδα» παρέκαμψε τελείως την Ελλάδα.
Στα τέλη του 2011, ο Draghi έριξε περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ δημόσιου χρήματος στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, για να μειώσει τις αποδόσεις στις πράξεις μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (LTROs). Οι αποδόσεις των ομολόγων μειώθηκαν και οι τιμές τους σύντομα ανέβηκαν. Αυτό χαροποίησε τους ομολογιούχους, οι οποίοι άρχισαν να πωλούν τα ενισχυμένα πλέον LTROs πίσω στις κυβερνήσεις που τις είχαν μόλις διασώσει. Τον Μάρτιο του 2012, η ελληνική κυβέρνηση υπό την αιγίδα της τρόικα, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα εξαγοράς, το οποίο εξαγόρασε τους πιστωτές, τις ιδιωτικές και εθνικές κεντρικές τράπεζες, με 53,4% έκπτωση στην ονομαστική αξία του ομολόγου. Με τον τρόπο αυτό, 164 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους παραδόθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα στο EFSF. Το χρέος αυτό βρίσκεται τώρα στα χέρια του διαδόχου του EFSF, στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, όπου προκαλεί μεγάλη αστάθεια .
Αλλά όπως παραδέχθηκε ο πρώην επικεφαλής της Bundesbank, Karl Otto Pöhl, η όλη υπόθεση «ήταν για την προστασία των γερμανικών τραπεζών, αλλά κυρίως των γαλλικών τραπεζών, από την διαγραφή χρέους». Για να διορθώσει το πρόβλημα κάποιος στον πυρήνα της Ευρώπης, θα πρέπει να ομολογήσει όλα τα παραπάνω και να παραδεχτεί ότι τα χρήματά τους δεν δόθηκαν σε τεμπέληδες Έλληνες, αλλά σε ήδη διασωθέντες τραπεζίτες, οι οποίοι παρά το κούρεμα της προσωπικής τους αξίας, κατέληξαν να έχουν κέρδος από τη συμφωνία.
Παρατήρηση: Προσωπικά, χωρίς να είμαι ειδικός ούτε να διεκδικώ αυτό τον τίτλο, συμφωνώ με το άνω άρθρο και βλέπω πολλές αλήθειες σε αυτό.
Πάντως άλλο σημαντικό θέμα είναι τι κάναμε εμείς (ή οι πολιτικοί μας)... Εκεί κάπου πάσχουμε.
Αρχίατρος:
Ούτε εγώ είμαι ειδικός, αλλά έχω τις εξής απορίες:
- το 2009 το πρωτογενές έλλειμα του προϋπολογισμού ήταν 14% ήτοι περίπου 34 δις €. Σ' αυτό που ακριβώς έγκειται η ευθύνη των γαλλογερμανικών Τραπεζών ;
Για το ότι μας δάνειζαν για να γεμίσουμε 50άρηδες συνταξιούχους, άγαμες θυγατέρες, επιδόματα τυφλών, να κάνουμε πάρτυ στο Δημόσιο (επιδόματα, υπερωρίες και γενικά δευτερεύουοσες απολαβές), στα φάρμακα στις κατασκευές ;
- γιατί η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική χώρα που χρειάστηκε 2 Μνημόνια και τώρα διαπραγματεύεται το 3ο ενώ όλες οι υπόλοιπες μπήκαν σε ένα Μνημόνιο και βγήκαν ;
- γιατί δεν διέσωζαν οι Ευρωπαίοι απευθείας τις δικές τους Τράπεζες ; Θα είχε πολιτικό κόστος, αλλά θα τελείωναν μια και καλή, ενώ τώρα θα μας δανείσουν 80+ δις € ;
Δυστυχώς επί 5 χρόνια κατάπιαμε αμάσητο όλο αυτό το λαϊκίστικο αφήγημα για τους κακούς ξένους που θέλουν να μας πάρουν τα ασημικά, ενώ ο ΓΑΠ μπορούσε να απευθυνθεί αλλού να μας δανείσουν (τουλάχιστον το τελευταίο κατερρίφθη πανηγυρικά το τελευταίο 5μηνο).
Ορθοπαιδικός:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΟύτε εγώ είμαι ειδικός, αλλά έχω τις εξής απορίες:
- το 2009 το πρωτογενές έλλειμα του προϋπολογισμού ήταν 14% ήτοι περίπου 34 δις €. Σ' αυτό που ακριβώς έγκειται η ευθύνη των γαλλογερμανικών Τραπεζών ;
Για το ότι μας δάνειζαν για να γεμίσουμε 50άρηδες συνταξιούχους, άγαμες θυγατέρες, επιδόματα τυφλών, να κάνουμε πάρτυ στο Δημόσιο (επιδόματα, υπερωρίες και γενικά δευτερεύουοσες απολαβές), στα φάρμακα στις κατασκευές ;
- γιατί η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική χώρα που χρειάστηκε 2 Μνημόνια και τώρα διαπραγματεύεται το 3ο ενώ όλες οι υπόλοιπες μπήκαν σε ένα Μνημόνιο και βγήκαν ;
- γιατί δεν διέσωζαν οι Ευρωπαίοι απευθείας τις δικές τους Τράπεζες ; Θα είχε πολιτικό κόστος, αλλά θα τελείωναν μια και καλή, ενώ τώρα θα μας δανείσουν 80+ δις € ;
Δυστυχώς επί 5 χρόνια κατάπιαμε αμάσητο όλο αυτό το λαϊκίστικο αφήγημα για τους κακούς ξένους που θέλουν να μας πάρουν τα ασημικά, ενώ ο ΓΑΠ μπορούσε να απευθυνθεί αλλού να μας δανείσουν (τουλάχιστον το τελευταίο κατερρίφθη πανηγυρικά το τελευταίο 5μηνο).
--- Τέλος παράθεσης ---
Για το κόκκινο θα απαντήσω ότι με το δάνειο ως τώρα δεν έχασαν τίποτα αλλά αντίθετα κέρδισαν. Αν έσωζαν απευθείας τις τράπεζες τους έπρεπε να πληρώσουν - να τις κρατικοποιήσουν ή να πληρώσουν οι μέτοχοί.
Για τα υπόλοιπα ήδη απάντησα: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος Πάντως άλλο σημαντικό θέμα είναι τι κάναμε εμείς (ή οι πολιτικοί μας)... Εκεί κάπου πάσχουμε.
--- Τέλος παράθεσης ---
Αρχίατρος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος Για το κόκκινο θα απαντήσω ότι με το δάνειο ως τώρα δεν έχασαν τίποτα αλλά αντίθετα κέρδισαν. Αν έσωζαν απευθείας τις τράπεζες τους έπρεπε να πληρώσουν - να τις κρατικοποιήσουν ή να πληρώσουν οι μέτοχοί.
--- Τέλος παράθεσης ---
Aυτό ίσχυε στην ΑΡΧΗ της κρίσης, τώρα πλέον έχουν μπει πολύ βαθιά στα σκ@τ@ του ελληνικού προβλήματος. Εδώ η ΕΚΤ μας έχει δανείσει απ΄τον Γενάρη σχεδόν το 1/3 του ΑΕΠ στις Τράπεζες κι ορισμένοι Ελληνάρες την βρίζουν γιατί λέει "έκλεισε τις Τράπεζες".
Εγώ διαφωνώ, ΝΑΙ ήθελαν να σώσουν τις Τράπεζες, αλλά βασικά ΔΕΝ ήθελαν να αφήσουν να χρεωκοπήσει μέλος της ΕΖ γιατί θα έμπαιναν σε αχαρτογράφητα νερά.
Πλέον όμως τους έχουμε κουράσει, δεν νομίζω (όπως διαβάζω κιόλας) να υπάρξει 4ο Μνημόνιο, αν δεν γίνουν αλλαγές το 2018 θα μας αφήσουν στην τύχη μας (με τους ΔΥ να τρώνε ο ένας τον άλλον γιατί δεν θα έχει απομείνει Ιδιωτικός Τομέας να αρμέξουν)
Ορθοπαιδικός:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος Για το κόκκινο θα απαντήσω ότι με το δάνειο ως τώρα δεν έχασαν τίποτα αλλά αντίθετα κέρδισαν. Αν έσωζαν απευθείας τις τράπεζες τους έπρεπε να πληρώσουν - να τις κρατικοποιήσουν ή να πληρώσουν οι μέτοχοί.
--- Τέλος παράθεσης ---
Aυτό ίσχυε στην ΑΡΧΗ της κρίσης, ...
--- Τέλος παράθεσης ---
Μα το άνω άρθρο μιλάει για το 2010-2011, όχι για τώρα. Τότε τα αχαρτογράφητα νερά ήταν για αυτούς, συμφωνώ ότι δεν είναι πλέον. Τα έχουν χαρτογραφήσει (κι τους βοηθήσαμε) και δεν φοβούνται πλέον.
Το κλείσιμο των τραπεζών ήταν φυσικό επόμενο. Ο καθένας είναι ελεύθερος να γκρινιάζει για ότι θέλει, δεν μπορούμε να του το στερήσουμε...
Όσο για 4ο μνημόνιο.... Αν δεν μας εφαρμοστεί το τρίτο το μεγαλύτερο απο όλα σίγουρα θα μας σουτάρουν (σα στυμένες λεμονόκουπες).
Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να προσβάλλετε το Δημόσιο Τομέα γενικά. Οι μισοί συμμετέχοντες στο forum είναι Δημόσιοι υπάλληλοι, φυσικά υποαμοιβόμενοι. Το θέμα είναι αποδοτικότητα και φυσικά σχέση τιμής-απόδοσης όχι το μέγεθος. Υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερο δημόσιο τομέα που λειτουργούν καλά.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση