Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ

Σωματική άσκηση σε συνταγή.

(1/4) > >>

Argirios Argiriou:
Στη Σουηδία, αλλά και άλλες χώρες, οι Ιατροί έχουν αρχίσει να γράφουν μερικές φορές στην συνταγή αντί για φάρμακο, την προτροπή στον Ασθενή να ασκείται σωματικά. Θα μου πείτε γιατί να το γράψεις αυτό σε φαρμακευτική συνταγή και να μην το πεις απλά στον Ασθενή;

- Είναι θέμα συμβολισμού. Με τον τρόπο αυτό δείχνεις στον Ασθενή με χειροπιαστό τρόπο ότι ο Γιατρός θεωρεί τη σωματική άσκηση τουλάχιστον το ίδιο σημαντική όσο και οποιοδήποτε άλλο συμβατικό φάρμακο.

Τώρα μάλιστα, οι μόνες συνταγές που εκτυπώνονται σε χαρτί είναι ακριβώς αυτές για σωματική άσκηση διότι οι άλλες για τα συμβατικά φάρμακα είναι άυλες (δηλαδή πάνε κατευθείαν από τον υπολογιστή του Ιατρού στον υπολογιστή των φαρμακείων ηλεκτρονικά). Πώς γράφουμε μια τέτοια συνταγή για σωματική άσκηση: Κατ’αρχήν συμπληρώνουμε το ονοματεπώνυμο τη διεύθυνση και τον αριθμό ταυτότητος του Ασθενούς. Στο κουτάκι όπου γράφουμε τη διάγνωση, γράφουμε τη διάγνωση για την οποία συνταγογραφούμε τη σωματική άσκηση . Π.χ. Σ.Δ. (Σακχαρώδης Διαβήτης) ή Μεταβολικό Σύνδρομο ή Α.Υ. (Αρτηριακή Υπέρταση) ή Υπέρβαρος ή Άγχος ή συνδυασμούς των παραπάνω ή άλλες διαγνώσεις. Στο κουτάκι της συνταγής που είναι για το εμπορικό όνομα του φαρμάκου γράφουμε: Σωματική άσκηση. Στο κουτάκι που είναι για τη δοσολογία του φαρμάκου γράφουμε π.χ. Γρήγορο περπάτημα για μισή ώρα κάθε μέρα για 3 μήνες (ή ποδήλατο ή κολύμβηση ή ρακέτες κ.τ.λ.). Όταν μετά ο Ασθενής έρχεται να πάρει καινούρια συνταγή για τα υπόλοιπα φάρμακα του, ανανεώνουμε, αν κρίνουμε σωστό, και τη συνταγή για σωματική άσκηση. (Στη Σουηδία οι συνταγές για χρόνιες παθήσεις ανανεώνονται συνήθως για 3, 6 ή 12 μήνες, ανάλογα).

Μερικές φορές η σωματική άσκηση είναι και το μόνο φάρμακο που παίρνει ο Ασθενής. Έρευνες που έχουν γίνει για την αποτελεσματικότητα της συνταγογράφησης της σωματικής άσκησης δείχνουνε ότι όντως αυξάνει την πιθανότητα να κινείται ο Ασθενής περισσότερο σε σχέση με μια απλή προφορική προτροπή από πλευράς του Ιατρού. Και ναι μεν, από ότι δείχνουν οι μελέτες, μόνο το 50% των Ασθενών που λαμβάνουν αυτή τη συνταγή την κάνουν πράξη αλλά μην είμαστε βέβαιοι ότι και για τα συμβατικά φάρμακα, το ποσοστό των Ασθενών που παίρνουν τα φάρμακα που τους γράφουμε είναι μεγαλύτερο..



Αναφορές:

1)Scand J Med Sci Sports. 2006 Feb;16 Suppl 1:3-63.
Evidence for prescribing exercise as therapy in chronic disease.
Pedersen BK, Saltin B.
The Centre of Inflammation and Metabolism, Department of Infectious Diseases, Copenhagen, Denmark. bkp@rh.dk
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

2)Scand J Med Sci Sports. 2008 Apr;18(2):154-61. Epub 2007 Jun 6.
Physical activity on prescription in primary health care: a follow-up of physical activity level and quality of life.
Kallings LV, Leijon M, Hellénius ML, Ståhle A.
Department of Neurobiology, Health Care Sciences and Society/Center for Family and Community Medicine, Karolinska Institutet, Huddinge, Sweden.
lena.kallings@ki.se
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

3)BMC Fam Pract. 2010 May 19;11:38.
Factors associated with patients self-reported adherence to prescribed physical activity in routine primary health care.
Leijon ME, Bendtsen P, Ståhle A, Ekberg K, Festin K, Nilsen P.
Center for Primary Health Care Research, Lund University/Region Skåne, Malmö, Sweden.
matti.leijon@med.lu.se
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

4)BMC Public Health. 2010 Jan 25;10:34.
Is there a demand for physical activity interventions provided by the health care sector? Findings from a population survey.
Leijon ME, Stark-Ekman D, Nilsen P, Ekberg K, Walter L, Ståhle A, Bendtsen P.
Center for Primary Health Care Research, Lund University/Region Skåne, Malmö, Sweden. matti.leijon@med.lu.se
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

5)J Phys Act Health. 2009 Jul;6(4):483-92.
Self-reported adherence: a method for evaluating prescribed physical activity in primary health care patients.
Kallings LV, Leijon ME, Kowalski J, Hellénius ML, Ståhle A.
Dept of Neurobiology, Health Care Sciences and Society, Karolinska Institute, Huddinge, Sweden.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

6)Am J Public Health. 1998 Feb;88(2):288-91.
The green prescription study: a randomized controlled trial of written exercise advice provided by general practitioners.
Swinburn BA, Walter LG, Arroll B, Tilyard MW, Russell DG.
Department of Community Health, University of Auckland, New Zealand.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

7)J Public Health (Oxf). 2005 Mar;27(1):25-32. Epub 2004 Nov 25.
Does primary care referral to an exercise programme increase physical activity one year later? A randomized controlled trial.
Harrison RA, Roberts C, Elton PJ.
Bolton Primary Care Trust, St Peters House, Silverwell Street, Bolton BL1 1PP, UK. roger.harrison@bolton.nhs.uk

Μαρία Χόρτη:
Πολύ χρήσιμο! Συμφωνώ ότι ως γιατροί δεν δίνουμε βαρύτητα στην άσκηση ενώ θα έπρεπε, όχι μόνο σε "ασθενείς" και υπέρβαρους αλλά σε όσους προσέρχονται στο ιατρείο μας με οποιαδήποτε αφορμή. Εχει αποδειχθεί ότι η άσκηση έχει μεγαλύτερα οφέλη στο μεταβολικό προφίλ και στον καρδιαγγειακό κίνδυνο απ'ότι η απώλεια κιλών με δίαιτα, κι όμως στην πλειοψηφία μας περιοριζόμαστε να προτείνουμε την απώλεια κιλων σε υπέρβαρους χωρίς να μιλάμε για άσκηση.

Απο την άλλη είναι λυπηρό ότι δεν έχουμε τις γνώσεις να καταρτίσουμε ενα στοιχειώδες πρόγραμμα γυμναστικής ώστε ο ασθενής αφενός να έχει όφελος χωρίς να προκύψουν τραυματισμοί και περαιτέρω προβλήματα, αφετέρου να μην τα παρατήσει μετα το πρώτο "πιάσιμο". Αν ο ασθενής ανήκει σε κατηγορία που χρειάζονται ειδικότερες γνώσεις (ηλικιωμένος, παιδί, έγκυος, παχύσαρκοι) τότε νομίζω πως ελάχιστοι απο εμάς μπορούν να τον βοηθήσουν με συγκεκριμμένο ασκησιολόγιο.

Κι έστω ότι καταρτίζεις ένα πρόγραμμα... ποιός θα τον παρακολουθεί και ποιός είναι υπεύθυνος αν του συμβεί κάτι ενώ ασκείται?
Δεν είναι καλύτερα να τον παραπέμψεις σε έναν γυμναστή? Που θα τον βρεις όμως στο χωριό που είσαι? Κι αν τον βρεις θα ειναι διατεθειμμένος να συνεργαστείτε? Ο "ασθενής" θα πρέπει/μπορεί να τον πληρώνει? Από την μικρή μου εμπειρία συνήθως δεν υπάρχουν υποδομές και προγράμματα διαθέσιμα. Δύσκολα τα πράγματα στη χώρα των Ελ.

Argirios Argiriou:
Μαρία η πιο φθηνή και πρακτική μορφή άσκησης που μπορούν να την κάνουν όλοι είναι το περπάτημα. Κανείς δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει, ότι και να γίνει, γιατί πρότεινες στον Ασθενή σου να περπατά.

Ακόμη και σε καρδιααγγειακούς ασθενείς σε προχωρημένο στάδιο, όπως αυτούς που πάσχουν από διαλείπουσα χωλότητα, το πρώτο πράγμα που γράφουν οι κατευθυντήριες οδηγίες είναι το περπάτημα.

Έτσι στην μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών μου, συνιστώ να περπατούν 30 λεπτά κάθε ημέρα και τους λέω ότι αυτό είναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντικό με τα χάπια που παίρνουν.

Μαρία Χόρτη:
Σίγουρα το περπάτημα είναι η ασφαλέστερη μορφή άσκησης αλλά δεν ταιριάζει ούτε αρέσει σε όλους.
Επίσης, αν τους πεις γενικά "περπάτα" είναι σαν να τους πεις "κόψε το κάπνισμα" ή "κάνε καλή διατροφή". Ελάχιστοι θα το εφαρμόσουν, ενώ αντίθετα αν τους δωσεις πιο συγκεκριμμένα, "χειροπιαστά" πράγματα θα πετύχεις καλύτερα αποτελέσματα.

Κι εγω πάντως στην ΠΦΥ και με τα μέσα που διαθέτουμε οι περισσότεροι δεν εχω κάτι να αντιπροτείνω, οπότε έρχομαι στα λόγια σου: καταλήγω απλά να συστήνω άσκηση (περπάτημα δλδ), μπας και καποιος παρακινηθεί.

Argirios Argiriou:
Physical activity on prescription in primary health care: a follow-up of physical activity level and quality of life


Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports
Volume 18, Issue 2, pages 154–161, April 2008

L. V. Kallings1,2, M. Leijon3, M.-L. Hellénius1, A. Ståhle4,5

Abstract.

To examine whether physical activity on prescription in routine primary care patients would influence physical activity level and quality of life 6 months later. In 2001–2003, 13 Swedish primary health care units took part in an uncontrolled clinical study. If a patient in primary health care needed physical activity preventively or for treatment of a disease and patient-centered motivational counseling found physical activity to be suitable, individualized physical activity could be prescribed. Patients (n=481) of both sexes and all ages [75% women, mean age 50 (12–81)] participated in the study. Self-reported physical activity, readiness to change to a more physically active lifestyle and quality-of-life data were collected through questionnaires. The follow-up rate was 62% at 6 months. Intention-to-treat analysis showed a significant increase (P<0.01) in self-reported physical activity level, the stages of action and maintenance of physical activity as well as quality of life. Physical activity level, stages of change and quality of life increased analogically, indicating that physical activity on prescription may be suitable as a conventional treatment in an ordinary primary health care setting to promote a more physically active lifestyle.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα