Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Ερχεται η σειρά των φαρμακοποιών
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
H Ελλάδα μπορεί να μην πέρασε από το στάδιο της φεουδαρχίας, αλλά έτυχε να έχει ΔΕΚΟ και «κλειστά επαγγέλματα», η δράση και οι πρακτικές των οποίων δεν πρέπει να απέχουν πολύ από τις αντίστοιχες των φεουδαρχών αρχόντων της μεσαιωνικής Ευρώπης..
Η διαχείριση όλων των αγκυλώσεων γινόταν από τους πολιτικούς, οι οποίοι, ενδιαφερόμενοι μόνο για ψήφους, επέτρεπαν στις...συντεχνίες να δρουν σε βάρος της κοινωνίας. Καλείται σήμερα η ελληνική βουλή να νομοθετήσει σε βάρος των κλειστών επαγγελμάτων, όταν το μισό προσωπικό της προέρχεται από αυτά και δίνει αναφορά στους ομοτέχνους του.
Πρόκειται για μια ιδιότυπη εθνικοφροσύνη που ταλαιπωρεί και βασανίζει τη χώρα ακόμα και την ύστατη ώρα της χρεοκοπίας.
Είναι φανερό ότι οι κάθε είδους συντεχνίες, κύριοι πελάτες των δύο μεγάλων κομμάτων, θα επιχειρήσουν να επηρεάσουν υπέρ των συμφερόντων τους τις κυβερνητικές αποφάσεις.
Το τραγικό για μας είναι ότι έπρεπε να έλθει η τρόικα και να πιέσει ώστε να απελευθερωθούν τα επαγγέλματα αυτά, πολλά εκ των οποίων έχουν δομές αντίστοιχες με εκείνες των μεσαιωνικών συντεχνιών.
Το θέμα είναι τι θα επιλέξει να κάνει η κυβέρνηση και, βέβαια, κατά πόσο αυτές οι αλλαγές θα στηριχτούν από τη μείζονα αντιπολίτευση.
Αν τα δύο μεγάλα κόμματα δρομολογήσουν τις αλλαγές, θα μπορέσουν εκ των υστέρων να ισχυριστούν, ότι έστω και την τελευταία στιγμή επιχείρησαν να αλλάξουν το πρόσωπο της χώρας και τον ρου της ιστορίας της.
Αν δεν το κάνουν και συμπλεύσουν με τις κάθε είδους συντεχνίες, τότε να είναι σίγουρα (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα ορίσει τη συγκεκριμένη υπαναχώρηση ως την τελευταία πράξη του δράματος της χρεοκοπίας, που αυτά συνέθεσαν.
Αν δεν συνειδητοποιήσουν την ευθύνη που φέρουν και επιλέξουν τη γνωστή σε όλους διαχειριστική τακτική, μπορεί να διατηρήσουν προσωρινά κάποιους ψηφοφόρους, αλλά θα έχουν υπονομεύσει πλήρως το μέλλον τους.
Το παρόν ούτως ή άλλως είναι αβέβαιο για όλους. Δίκαιους και άδικους, φταίχτες και αθώους. Η χώρα δύσκολα θα σταθεί ξανά στα πόδια της, αν όλα τα βαρίδια του χτες απαιτούν ιδιαίτερη θέση στην εξέδρα των επισήμων…
Δύσκολο πολύ όλη αυτή η κακοδαιμονία να τελειώσει χωρίς κόστος, με τους υπεύθυνους να παραμένουν στις θέσεις τους. Πουθενά η Ιστορία δεν επιβεβαιώνει μια τέτοια παρέκκλιση, για να θεωρούν κάποιοι ότι θα το κάνει στην Ελλάδα.
Οι μάχες οπισθοφυλακών που δίνουν οι συντεχνίες αλλά και η αντίληψη της παρέας που διακατέχει σε μεγάλο βαθμό τους κρατούντες, σύντομα θα αποτελούν παρελθόν.
Το πάρτι έχει πραγματικά τελειώσει και η Πομπηία ζει τις τελευταίες ημέρες της. Η πολιτική καλείται να πάρει τη μεγάλη απόφαση: είτε να σταθεί δίπλα στην κοινωνία, απαντώντας στις ανάγκες των πολλών είτε να ευθυγραμμιστεί με τους φωνασκούντες υπέρ των προνομίων τους.
Δ. Γ. ΠΑΠΑΔΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
anastasios theodoridis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Το ΣτΕ έκρινε συνταγματική την αποχώρησή τους από το επάγγελμα στο 70ό έτος
Στον διάλογο που είναι σε εξέλιξη για το άνοιγμα επαγγελμάτων, καθοριστικός αναμένεται ο ρόλος αποφάσεων που έχει εκδώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας από το 2005 μέχρι σήμερα, καθώς μέλη του συμμετέχουν και στη σχετική νομοπαρασκευαστική επιτροπή.
Ειδικά για τους φαρμακοποιούς, η Ολομέλεια ΣτΕ πριν από λίγους μήνες έκρινε συνταγματική την επιβολή ανώτατου ορίου ηλικίας (70ό έτος) για την αποχώρησή τους όχι μόνο για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, αλλά και «για τη διευκόλυνση πρόσβασης στο επάγγελμα νέων», γεγονός που «εξυπηρετεί γενικότερο κοινωνικό συμφέρον αφού η ανεργία των νεότερων γενεών είναι από τα μεγαλύτερα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα».
Πάλι η Ολομέλεια ΣτΕ προ 5ετίας έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις που έθεταν πληθυσμιακά κριτήρια για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, με στόχο την εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των λειτουργούντων φαρμακείου, κρίνοντας ότι δεν δικαιολογείται νομοθετικός περιορισμός της οικονομικής - επαγγελματικής ελευθερίας, με μόνο στόχο να προστατευθεί το οικονομικό συμφέρον των ήδη ασκούντων ένα επάγγελμα, προς ζημία εκείνων που ενδιαφέρονται να το επιλέξουν. Ωστόσο, το ΣτΕ έθεσε ως «κόκκινη γραμμή» για να ανεχθεί ένα νομοθετικό περιορισμό, το γεγονός ότι μπορεί πράγματι να διακινδυνεύει η βιωσιμότητα των φαρμακείων (ή άλλων επιχειρήσεων).
Αντίστοιχες επισημάνσεις έκανε πρόσφατα το ΣτΕ και για τα βυτιοφόρα, κρίνοντας αντισυνταγματικές δύο ρυθμίσεις (που περιόριζαν τις άδειες ή τις μετατροπές) επισημαίνοντας ότι η προστασία του στενού επαγγελματικού και μάλιστα οικονομικού συμφέροντος όσων ασκούν ήδη μία επιχειρηματική δραστηριότητα, δεν αποτελεί λόγο δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογεί περιορισμούς που συνεπάγονται αδυναμία πρόσβασης στον επιχειρηματικό αυτό κλάδο. Παράλληλα, δεν μπορεί η εξασφάλιση της μη μείωσης του κύκλου εργασιών μιας επαγγελματικής κατηγορίας (εφόσον δεν προκύπτει κίνδυνος οικονομικής της κατάρρευσης) να τίθεται υπεράνω του γενικού συμφέροντος που συνίσταται π.χ. στην εξασφάλιση της συνεχούς τροφοδοσίας της αγοράς με καύσιμα, στη βελτίωση της τιμής πώλησης των προϊόντων κ.λπ.
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Tου Πασχου Mανδραβελη
Πριν από κάποια χρόνια μπορούσε κάποιος να αγοράσει ελαφρά αναλγητικά (Ασπιρίνη, Αλγκόν κ.ά.) ακόμη και από τα περίπτερα. Σήμερα, έπειτα από κρατικές αποφάσεις πρέπει να βρει ανοιχτό φαρμακείο, να πληρώσει 23,4% ποσοστό κέρδους στον φαρμακοποιό για να πάρει ένα κουτάκι ασπιρίνες. Αν βρει ανοιχτό φαρμακείο, διότι η κυβέρνηση (έντρομη, προφανώς, που πράττει το σωστό) διαπραγματεύεται ακόμη κι αν θα μένουν ανοιχτά τα φαρμακεία τα Σάββατα. Λάθος! Ο καθένας πρέπει να μπορεί να κλείνει το μαγαζί του, όποτε θέλει. Απλώς οι καταναλωτές θα πρέπει να εξυπηρετούνται κι από αλλού. Τα σούπερ μάρκετ είναι ανοιχτά, και όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να έχουν και τμήμα φαρμακείου με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, δηλαδή να εργάζονται εντός του τμήματος, φαρμακοποιοί. Αυτό θα δώσει δουλειά σε χιλιάδες νέους επιστήμονες και θα εξυπηρετεί τους καταναλωτές οι οποίοι δεν θα είναι αναγκασμένοι να τρέχουν δεξιά κι αριστερά για να βρουν μια ασπιρίνη.
Είναι αστεία τα επιχειρήματα που φέρνουν οι πρόεδροι των συντεχνιών κατά του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων. Ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, κ. Κώστας Λουράντος, δήλωσε προ ημερών ότι είναι απαράδεκτη η κατάργηση της κληρονομικότητας της άδειας φαρμακείου «διότι αυτό κάνουν οι γιατροί, αυτό κάνουν οι δικηγόροι, αυτό κάνουν όλοι οι επιστήμονες. Ολοι μεταβιβάζουν τις δουλειές στους γιους και στα παιδιά τους όταν πάει καλά η δουλειά τους». Το ίδιο κάνουν και οι τσαγκάρηδες –και ουχί μόνο οι επιστήμονες– μόνο που τσαγκάρικο μπορεί να ανοίξει κάποιος παντού, δεν εμποδίζεται από το κράτος. Φαρμακείο δεν μπορεί να ανοίξει ένας νέος επιστήμονας αν δεν είναι γόνος φαρμακοποιού.
Ζούμε στη χώρα όπου σπουδάζει ένας νέος μια επιστήμη και του απαγορεύεται να ασκήσει το επάγγελμά του! Ολοι παλεύουν για επαγγελματικά δικαιώματα και κανείς για την άρση των επαγγελματικών απαγορεύσεων. Το τραγικό όμως στην περίπτωση είναι ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, όπως το να ασκούν το επάγγελμα που θέλουν. Ενώ δεν δίστασε να περικόψει μισθούς και συντάξεις, στα αναπτυξιακά μέτρα διστάζει. Φοβάται μια απεργία των φαρμακοποιών; Δεν είναι το υπουργείο Υγείας προετοιμασμένο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Πριν από εκατό χρόνια, ο μεγάλος Βρετανός πολιτικός Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ είχε πει: «Μη φοβάσαι να κάνεις ένα μεγάλο βήμα όταν χρειάζεται. Δεν μπορείς να διασχίσεις ένα χάσμα με δύο μικρά βηματάκια». Δυστυχώς, απ’ όσα διαβάζουμε, η κυβέρνηση επιχειρεί να διασχίσει το χάσμα με βήμα σημειωτόν. Ετσι θα καταφέρει να βρεθεί στο κενό· δεν θα πετύχει ανάπτυξη, θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται οι καταναλωτές, θα πληρώνουν υπέρογκες τιμές τα ασφαλιστικά Ταμεία και, φυσικά, θα μείνουν δυσαρεστημένες και οι συντεχνίες που χαλάει η βολή τους έστω διά της συζήτησης περί ανοίγματος του επαγγέλματος.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την κυβέρνηση από την ριζική απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Πρέπει να τραβήξει μπροστά και για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Η κατάργηση των προνομίων διάφορων συντεχνιακών ομάδων είναι το τίμημα για την ανάπτυξη.
Black Mamba:
Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά με Υγεία...
Το 1ο ποστ της χρονιάς...
Τα βήματα της μεταβίβασης αδειών...
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος (H KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Tου Πασχου Μανδραβελη 4 Ιαν 2011
Ωραία! Διασκεδάσαμε αφάνταστα με το πολεμικό σόου που ανέβασε αυτές τις μέρες το υπουργείο Υγείας μαζί με τους φαρμακοποιούς. Γελάσαμε με τη «μάχη» που δίνει το κράτος να μένουν κάποια φαρμακεία ανοιχτά το Σάββατο. Συγκινηθήκαμε από τη μεγαθυμία των φαρμακοποιών να επιτρέψουν τη συστέγαση νέων παιδιών, επιστημόνων που το κράτος δεν τους επιτρέπει να κάνουν τη δική τους δουλειά. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να σοβαρευτεί η κυβέρνηση στο μέτωπο της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων;
Ας ξεχάσουμε προς στιγμήν όλες τις εκθέσεις των επιστημονικών φορέων που αποδεικνύουν ότι η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων αυξάνουν τον πλούτο μιας χώρας. Ας υποθέσουμε επίσης ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι ξένες επενδύσεις, διότι όπως λέει η συντεχνία των φαρμακοποιών αυτές θα γίνουν από τις καταραμένες πολυεθνικές (λες και ξένες επενδύσεις θα μπορούσαν να τις κάνουν οι μπακάληδες της Κένυας). Ας ξεχάσουμε επίσης ότι η υπάρχουσα κατάσταση έκανε την Ελλάδα πρωταθλήτρια στη φαρμακευτική δαπάνη. Ετσι κι αλλιώς, τα ταμεία πληρώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό των εννέα δισ. που ξοδεύουμε κάθε χρόνο για φάρμακα. Για να συντηρηθεί το υψηλότατο ποσοστό κέρδους των φαρμακοποιών (και όσων άλλων λυμαίνονται τον χώρο) έχουμε την απλή λύση: κόβουμε τις συντάξεις.
Ας ξεχάσουμε επίσης τους χιλιάδες νέους άνεργους φαρμακοποιούς, στους οποίους το κράτος απαγορεύει να δοκιμάσουν την τύχη τους. (Σ.Σ.: είναι αστείο, αλλά ενώ κάνουμε ακριβά προγράμματα επιδοτήσεων θέσεων εργασίας, από την άλλη μεριά απαγορεύουμε διά νόμου σε διάφορες ομάδες νέων να εργασθούν. Ισως να ισχύει αυτό που κάποτε είχε πει ο Ρόναλντ Ρέιγκαν: «Οικονομική πολιτική σημαίνει: αν κινείται, φορολόγησέ το. Αν συνεχίζει να κινείται, ρύθμισέ το νομοθετικά. Αν σταματήσει να κινείται, επιδότησέ το»).
Ας ξεχάσουμε λοιπόν όλα τα οικονομικά οφέλη της απελευθέρωσης. Ετσι κι αλλιώς, ποτέ στην Ελλάδα η ανάπτυξη δεν ήταν προτεραιότητα. Διαρκής στόχος της οικονομικής πολιτικής είναι κάποια ασαφή «κοινωνικά» κριτήρια, δηλαδή κάποια μικροσυμφέροντα κάποιων συντεχνιών. Εδώ όμως προκύπτει ένα ζήτημα αρχής: καμιά ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να θέτει φραγμούς στο δικαίωμα κάποιου να εργασθεί όπως αυτός θέλει.
Το Σύνταγμα είναι σαφές: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας» (άρθ. 5.1) και «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού» (άρθ. 22.1). Τα γεωγραφικά και πληθυσμιακά κριτήρια δεν επιτρέπουν σε νέους ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν. Με βάση αυτά τα κριτήρια, δεν υπάρχει χώρος να δραστηριοποιηθεί κάποιος, μπορούν να ανοίξουν φαρμακείο μόνο οι γόνοι φαρμακοποιών ή όποιοι πληρώσουν 100-300.000 ευρώ για να αγοράσουν από ιδιώτες την κρατική άδεια (Σ.Σ.: είναι αστείο, αλλά η παλαβή Αριστερά ανησυχεί για κάθε ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, εκτός από τις κρατικές άδειες εξάσκησης επαγγέλματος).
Γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε: μήπως ήρθε η ώρα να σοβαρευτεί η κυβέρνηση;
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση