Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Ερχεται η σειρά των φαρμακοποιών
tasath:
Θέλετε να προσπαθήσω να δώσω μια ερμηνεία σε αυτό που λέει;
Προκαταβολικά αναφέρω όμως ότι πρόκειται για αυστηρά προσωπικές απόψεις και δεν εκπροσωπώ κανέναν.
Και ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές του post μου.
Ας υποθέσουμε ότι αίρονται οι γεω-πληθυσμιακοί περιορισμοί και ανοίγει ένα νέο φαρμακείο κοντά σε 2 υπάρχοντα.
Έρχεται λοιπόν ένας νέος φερελπις φαρμακοποιός, με όρεξη, μεράκι και αισιοδοξία, να "χωρέσει" σε μια τοπική αγορά ανταγωνιζόμενος στα ίσα τους άλλους 2 "παλιούς". Αναφέρω αυτό το συγκεκριμένο παράδειγμα σε αντίθεση με το άνοιγμα φαρμακείου σε μια απομακρυσμένη περιοχή χωρίς άλλα γύρω, γιατί αυτό είναι και το βασικό επιχείρημα όσων θέλουν να αρθούν οι γεω-πληθυσμιακοί περιορισμοί: ίσες ευκαιρίες παντού.
Καταρχήν ξεκινάμε με την "ελπίδα" ότι θα μοιραστεί η πίτα μεταξύ των 3 φαρμακείων. Γράφω "ελπίδα" για το οικονομικό όφελος που πιθανόν να προκύψει υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλισμένων εν γένει.
Ο νέος φαρμακοποιός φιλοδοξεί να επιβιώσει και - γιατί όχι - να αποκτήσει ικανό κέρδος που να δικαιολογεί σε βάθος χρόνου την επένδυση που έχει κάνει. Για τους γνωρίζοντες, η αρχική επένδυση για ένα νέο μικρο φαρμακείο των 75τμ ανέρχεται στα 150Κ ευρώ τουλάχιστον, αναλόγως βέβαια ποιότητας εξοπλισμού, διαρρύθμισης χώρου και μεγέθους στοκ. Και αναφέρομαι σε κατάστημα που θα ενοικιαστεί. Και υποθέτω ότι το νέο κατάστημα θα έχει μια αισθητική τουλάχιστον ανταγωνιστική προς τα άλλα (άρα όχι φτηνή), έστω και για λόγους οπτικής προσέλκυσης πελατών.
Ο νέος φαρμακοποιός έρχεται πρακτικά να ανταγωνιστεί τα 2 υπάρχοντα φαρμακεία ενώ ισχύουν οι εξής περιορισμοί (επί του παρόντος τουλάχιστον):
- Όλα πουλάνε το ίδιο ακριβώς προϊόν (φάρμακο), στην ίδια ακριβώς τιμή και την ίδια ακριβώς συσκευασία. Δεν υπάρχει ουδεμία διαφοροποίηση μεταξύ τους σε αυτό, που είναι και το σημαντικότερο στοιχείο ανταγωνισμού μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων.
- Όλα έχουν το ίδιο ωράριο λειτουργίας και τους αντιστοιχεί ο ίδιος αριθμός εφημεριών (όχι ίδιες μέρες/ώρες εφημερίας) μιας και ανήκουν στον ίδιο οικείο σύλλογο.
- Όλα εκτελούν συνταγές για τα ίδια ασφαλιστικά ταμεία (βάσει συλλογικής σύμβασης), με τον ίδιο τρόπο και τους ίδιους όρους αποζημίωσης. Το πάω και πιο κάτω, το 70-80% του τζίρου και των τριών προέρχεται από τη συνταγογράφηση.
- Όλα στοκάρουν (ως υποχρεούνται) τα ίδια φάρμακα, ενώ μπορούν να διαφοροποιηθούν σε παραφάρμακα ή σειρές καλλυντικών.
- Όλα αντιμετωπίζουν τα ίδια γραφειοκρατικά θέματα και καταστάσεις.
- Σε όλα τους χρωστάνε για πολλούς μήνες χρήματα τα ίδια ταμεία, διαφέροντας φυσικά στο αιτούμενο ποσό.
- Όλα παραγγέλνουν από φαρμακαποθήκες και - για λόγους απλούστευσης - θεωρούμε ότι λαμβάνουν την ίδια έκπτωση (που δεν ισχύει).
Άρα, σε τι μπορεί να διαφέρει το νέο φαρμακείο; Τι έρχεται να προσφέρει σε σχέση με τα δύο υπάρχοντα;
Μόνο ένα πρακτικά, το επίπεδο υπηρεσιών. Αλλά εδώ τα κουκιά είναι μετρημένα. Εκτός και αν οι διπλανοί του έχουν τον ανθρωποδιώκτη, τι περιθώρια έχει ο "νέος" να τους πάρει πελατεία; Τα περισσότερα (κυρίως συνοικιακά) φαρμακεία δουλεύουν με σταθερούς και πιστούς πελάτες, καθώς έχει αναπτυχθεί εμπιστοσύνη, μακροχρόνια γνωριμία και γίνονται διάφορες εξυπηρετήσεις (π.χ. δανεικά φάρμακα μέχρι να γραφεί η συνταγή).
Γιατί λοιπόν να φύγει κάποιος και να πάει στο νέο;
Ας υποθέσουμε όμως ότι κάποιοι πελάτες θέλουν να αλλάξουν τον αέρα τους ή επιζητούν καλύτερη εξυπηρέτηση. Αυτό είναι μιας μορφής μοίρασμα της πίτας.
Αρκεί για το νέο φαρμακείο; Κατά τη γνώμη μου, όχι σε αυτό το περιβάλλον. Αν μιλούσαμε για 5 χρόνια πίσω θα έλεγα ναι και το λέω από καθαρά οικονομική άποψη.
Και μιλάμε μόνο για ενδεχόμενο μοίρασμα της πίτας, σε καμία περίπτωση για μείωση μιας και οι τιμές των φαρμάκων παραμένουν σταθερές και ίδιες για τα 3 φαρμακεία.
Προσθέστε στα παραπάνω ότι οι "παλιοί" έχουν ήδη πελατεία, εμπόρευμα, συσσωρευμένο κεφάλαιο στην άκρη και την εμπειρία της καθημερινής λειτουργίας ενός φαρμακείου. Από την άλλη, ο "νέος" ξεκινά με αρκετά μείον, δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί επί της ουσίας και πρέπει να ρίξει ένα σεβαστό ποσό για να στήσει και να λειτουργήσει σε μηνιαία βάση το μαγαζί. Και αυτό σε καθεστώς οικονομικής κρίσης και ανύπαρκτης ρευστότητας. Αν δεν έχει τα χρήματα, ποια τράπεζα θα τον δανείσει αυτή την εποχή για τη νέα του επιχείρηση και αν ναι, με τι όρους;
Αν σας φαίνονται λογικά αυτά που γράφω μέχρι τώρα, προχωράω σε αυτό που λέει ο Θεοδοσιάδης:
Με δεδομένα τα παραπάνω, αν ο "νέος" δεν εξασφαλίσει γερές πλάτες τρίτων θα υποφέρει. Θα ματώσει για να επιβιώσει. Και αυτό, όσο ενάρετος και ηθικός μπορεί να είναι, θα τον καταστήσει "επιρρεπή" σε άλλου είδους πρακτικές για να τα καταφέρει. Αυτές τις πρακτικές που σήμερα στηλιτεύουμε και που - στην καλύτερή τους, πιο αθώα μορφή - απλά αυξάνουν σε κάποιο βαθμό τη δαπάνη. Και βέβαια, οι "παλιοί" δεν θα κάτσουν να βλέπουν το "νέο" να τους τρώει πελάτες, κάτι θα κάνουν κι αυτοί για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.
Για μένα λοιπόν, τέσσερα είναι τα τελικά συμπεράσματα:
1. Το άνοιγμα νέων φαρμακείων χωρίς περιορισμούς δεν προσφέρει κανένα οικονομικό όφελος για ταμεία και ασφαλισμένους, τουλάχιστον όσον αφορά στο φάρμακο που είναι και το ζητούμενο, παρά μόνο αν αλλάξει ολόκληρο το καθεστώς λειιτουργίας του επαγγέλματος (απελευθέρωση τιμής φαρμάκου, απελευθέρωση ωραρίου, απελευθέρωση ιδιοκτησιακού, συνταγογράφηση γενοσήμων, κλπ). Αυτό είναι το σημείο στο οποίο διαφωνώ με τους ΦχΦ που εστιάζουν σχεδόν αποκλειστικά στους περιορισμούς ίδρυσης. Χωρίς να βλέπουν ότι οι περιορισμοί αυτοί, ακόμα και στα αστικά κέντρα που υπάρχουν άπειρα φαρμακεία, λειτουργούν ως "απόσταση ασφαλείας" που εξασφαλίζει βιωσιμότητα για παλιούς και νέους.
2. Πλήρης και καθολική απελευθέρωση του επαγγέλματος δεν μπορεί να υπάρξει. Το φάρμακο είναι ειδική περίπτωση. Π.χ. κανείς δεν θέλει την απελευθέρωση των τιμών (πικρή η εμπειρία με την ακρίβεια στη χώρα μας), ειδικά όταν η αγορά κυριαρχείται από τις πολυεθνικές εταιρείες. Φανταστείτε ότι ακόμα και οι ελληνικές εταιρείες φωνάζουν πλέον.
Φαρμακοβιομήχανοι: "Η κυβέρνηση μας απειλεί με αφανισμό" (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος).
3. Η ελπίδα για αποκατάσταση των νέων φαρμακοποιών μέσω λειτουργίας ενός φαρμακείου θα περάσει από σαράντα κύματα. Πραγματικά, τους εύχομαι καλή τύχη. Από την άλλη, σε μερικούς μήνες θα κλείσουν πολλά υπάρχοντα φαρμακεία (πρακτικά όσα τζιράρουν μέχρι 300Κ το χρόνο), άρα με λίγη υπομονή και ψάξιμο, θα μπορέσει ένας νέος φαρμακοποιός να κάνει την αρχή και όποιος αντέξει.
4. Και στην περίπτωση μιας επιχείρησης όπως είναι το φαρμακείο, τίθεται το κλασσικό ερώτημα BUILD vs BUY. Δηλαδή, να φτιάξω κάτι από την αρχή ή να αγοράσω κάτι έτοιμο (φήμη, πελατεία, εμπόρευμα, θέση, εξοπλισμός). Στην ουσία αυτά αγοράζω και δεν μπορώ να τα διεκδικήσω δωρεάν. Προφανώς το δεύτερο απαιτεί ένα πολύ μεγαλύτερο κεφάλαιο (αποτίμηση επιχείρησης), αλλά και η απόσβεση ενδέχεται να είναι πιο γρήγορη.
Ελπίζω να σας κάλυψα και να συζητήσουμε επιμέρους σημεία...
Δ. Κουναλάκης:
Υπάρχει πίεση χρόνου αλλά επειδή υπάρχει μια συζήτηση που αξίζει τον κόπο θα ήθελα κάποιες σκέψεις.
Προσωπικά δεν είμαι προκατειλημμένος εναντίων των φαρμακοποιών αλλά νομίζω ότι πρέπει να συζητήσουμε κάποια πράγματα.
Προσωπικά, θεωρώ ότι τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια λειτουργούν υπέρ των φαρμακοποιών και νομίζω ότι καλώς υπάρχουν.
Επίσης, αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχουν και για τους ιατρούς με την ίδια λογική που περιγράφεται για τους φαρμακοποιούς.
Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ποινικά κολάσιμο και εις βάρος του φορολογούμενου πολίτη (και οι νομικοί στα ανώτατα όργανα κωφεύουν) μονάδες ασφαλιστικών ταμείων που παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες να μην έχουν εντός τους φαρμακείο του ταμείου να δίνει τα φάρμακα στους ασφαλισμένους που προσέρχονται για τις υπηρεσίες υγείας τουλάχιστον για το πρωινό οράριο. Να μην μιλήσω για νοσοκομεία. Να πω ότι γίνεται σε αρκετές χώρες και προσωπικά το έχω δει να λειτουργεί στην Κύπρο. Θα μπορούσαν αυτό το 10% ή το 25% να μην το πληρώνουν οι ασφαλισμένοι.
Νομίζω επίσης προσωπικά ότι ένα απλό σύστημα επετηρίδας όπου κάθε φαρμακοποιός θα έκανε αίτηση για να αποκτήσει άδεια φαρμακείου και στην πρώτη συνταξιοδότηση κάποιου φαρμακοποιού με φαρμακείου θα μπορούσε να του δοθεί η άδεια αυτού που συνταξιοδοτήθηκε θα ήταν το πιο δίκαιο με ταυτόχρονη διατήρηση των πληθυσμιακών και γεωγραφικών κριτηρίων. Και θα καταργούνταν άμεσα όλες οι παρατάσεις λόγω τέκνων που σπουδάζουν φαρμακευτική ή χήρων φαρμακοποιού.
Τέλος, νομίζω ότι οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να είναι πολύ φειδωλοί στο να λένε ότι ένα νέο φαρμακείο χρειάζεται επένδυση 150000 ευρώ (προσωπικά δεν το πιστεύω) καθώς πιστεύω ότι θα πρέπει σε μια τέτοια περίπτωση να χρησιμοποιείται από την εφορία σαν πόθεν έσχες.
Επίσης προσωπικά, θεωρώ ότι ο φαρμακοποιός έχει σημαντικό και θεσμικό ρόλο στην εκτέλεση κάθε συνταγής, στην εκπαίδευση του ασθενή, στην ανίχνευση παρενεργειών των φαρμάκων και συνεπώς δεν θα έπρεπε να δικαιολογείται φορολογικά στα έξοδα καμιά μισθοδοσία υπαλλήλου σε φαρμακείο που δεν έχει δίπλωμα φαρμακευτικής πλην ίσως ενός με ημι-απασχόληση.
Εννοείται ότι διαφωνώ σε οποιαδήποτε μορφής εταιρική σχέση που θα μπορούσε να πάρει η λειτουργία ή η υποστήριξη ενός φαρμακείου.
Θα χαιρόμουν πολύ εάν κάποιος υπουργός υγείας ασχολούνταν σοβαρά με αυτά τα θέματα που θα ρυθμίσουν σωστά την λειτουργία των φαρμακείων χωρίς ακρότητες και χωρίς σπατάλες για το φορολογούμενο πολίτη.
tasath:
Πολύ σωστές και αντικειμενικές προτάσεις σε όλα τα επίπεδα, μακρυά από δαιμονοποιήσεις και αφορισμούς.
Και θα συμφωνήσω, υπάρχουν λύσεις που μπορούν να εξυπηρετήσουν όλες τις πλευρές και τελικά την ίδια την περίθαλψη στη χώρα μας.
(Μια μικρή "ένσταση" στο σχόλιο περί 150Κ. Δυστυχώς, πάνω-κάτω τόσα βγαίνουν για να στήσεις ένα μαγαζί, να το ανακαινίσεις σωστά, να αγοράσεις τον εξοπλισμό (π.χ. ειδικές συρταροθήκες) και το απαραίτητο στοκ. Και βεβαίως καλοδεχούμενη η εφορία να ελέγξει ό,τι θέλει...)
EzeΤΡΟΛ:
Nταξνταξνταξ, μας τά 'χει ξαναπεί αυτά ο τασάθ.
Αυτό που ξέρω εγώ τώρα είναι ότι κάθε μέρα βλέπω στο ιατρείο c.60 ασφαλισμένους και (επειδή τα φάρμακα συνταγογραφούνται ανά 3άδες) κόβω c.100-120 δελτία συνταγών (τσεκ), τα οποία πηγαίνουν ντουγρού μ-ο-ν-ο-π-ω-λ-ι-α-κ-ά στο μοναδικό (επειδή κάποιοι αποφάσισαν έτσι) φαρμακείο του χωριού που τζιράρει έτσι 3 με 6 Κ ημερησίως. Αυτό, επαναλαμβανόμενο καθημερινά για δεκαετίες, έχει σαν συνέπεια ο τύπος να γίνει ένας πραγματικός ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ χωρίς να το αξίζει!
Αυτό λοιπόν που υποστηρίζω, είναι να μειωθεί αμέσως και δραστικότατα το κέρδος του! Χωρίς διαπραγμάτευση μαζί του, όπως δεν διαπραγματευτήκαμε και εμείς τη μείωση των αποδοχών μας.
Από κει και πέρα, υποστηρίζω όποιος πτυχιούχος φαρμακοποιός κρίνει ότι αξίζει τον κόπο να ρισκάρει, να μπορεί να ανοίξει ένα δεύτερο ή τρίτο κ.ο.κ. φαρμακείο στο χωριό, ώστε να υπάρξει δυνατότητα σε περισσότερους νέους να εργαστούν. Και αν ακόμη ανοίξουν και Boots στα χωριά, πράγμα πολύ δύσκολο αν μειωθεί δραστικά το ποσοστό κέρδους που αφήνει το φάρμακο, θέσεις εργασίας θα δίνουν και αυτά.
Ο τασάθ και ο ΠΦΣ εμφανίζονται ως ο καλός πατερούλης που δεν αφήνει τους νέους φαρμακοποιούς να επιχειρήσουν, επικαλούμενος ...το καλό τους! (Και της τσεπούλας των ιδίων, φυσικά).
tasath:
@Διακομιστή χαίρομαι που δεν είσαι επιχειρηματίας γιατί θα πήγαινες άπατος.
Εγώ τουλάχιστον ανέπτυξα μια επιχειρηματολογία, εσύ πάλι τα γνωστά...
Ξαναδιάβασε τα συμπεράσματά μου, θα δεις ότι αν τηρούνταν ορισμένες προϋποθέσεις, οι νέοι θα μπορούσαν να εργαστούν με προοπτική.
Αλλά φαίνεται ότι αυτό που σε καίει άμεσα είναι τελικά "η κατσίκα του γείτονα"...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση