Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα

Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δε γίνεται με βαφτίσια!!!

<< < (2/8) > >>

Harper:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΑπόστολε το κείμενο θα θαφτεί γιατί απλούστατα στο Φόρουμ ΠΦΥ κανείς δεν ασχολείται με την ΠΦΥ!
Προσωπικά είμαι πολύ απογοητευμένος και θυμωμένος.
Κανονικά σε μια τέτοια συγκυρία θα έπρεπε κάθε μέρα να ανεβαίνει και από ένα τέτοιο κείμενο.
Όχι μόνο εδώ, παντού...
Φτώχεια ιδεών τραγική. Πραγματικά λυπάμαι. Το φόρουμ ΠΦΥ σφυρίζει κλέφτικα.
Με ποιους θα γίνει η περίφημη ΠΦΥ?
Αν όμως είχε γραφεί ένα κείμενο που να υποστήριζε ότι στον ΕΟΠΥ θα πρέπει πρώτα να συμπληρώνονται οι λίστες των γενικών γιατρών και μετά όλων των υπόλοιπων, να έβλεπες παλαμάκια!!!
Γιατί οι γενικοί γιατροί είμαστε οι ειδικοί της ΠΦΥ...Και καλά...
Σε κάποια άλλη χώρα μπορεί.
Εδώ ασχολούμαστε με τους φαρμακοποιούς και τα guidelines.
Και ψάχνουμε τρύπα να χωθούμε στην ΝΕΑ ΠΦΥ. Και άμα μας δίνουν ξεροκόμματο βαράμε και παλαμάκια στη ΝΕΑ ΠΦΥ...
Βεβαίως μετά θα φταίνε όλοι οι άλλοι. Η ΟΕΝΓΕ (αγαπημένος εχθρός), το υπουργείο, οι παθολόγοι, οι ΙΚΑτζήδες.Όλοι οι άλλοι δηλαδή.
Τη στιγμή που είμαστε ανίκανοι να κάνουμε μια στοιχειώδη συζήτηση.
Για μένα η ιστορία της ΠΦΥ έχει τελειώσει.
Ακόμα και το υπουργείο να είχε τις καλύτερες των προθέσεων , δεν υπάρχουν οι επιστήμονες που θα το στηρίξουν.
Και ας αλλάξει όνομα το φόρουμ, γιατί αυτό είναι κάλπικο.


--- Τέλος παράθεσης ---


Νομίζω αδικείς πολύ κόσμο με τη γενίκευσή σου αλλά περισσότερο εσενα τον ίδιο.Αν και έχεις κάποιο δίκιο νομίζω πως το χάνεις γενικεύοντας και στρεφόμενος εναντίον ΟΛΩΝ!!!Γιατί σε αυτό το φόρουμ υπάρχουν αξιόλογα άτομα και αξιόλογα ποσταρίσματα αρκεί να έχεις διάθεση να τα διαβάσεις.Ας είναι...

EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΕδώ ασχολούμαστε με τους φαρμακοποιούς και τα guidelines..

--- Τέλος παράθεσης ---

Ναι, διότι πολλά στραβά συμβαίνουν γύρω από αυτά.
Η Ιατρική έχει καταντήσει να ασκείται σε βάση φαρμακο-κεντρική και παρακλινικοεργαστηριακή, με κριτήρια (δυστυχώς, πολύ συχνά) ιδιοτελή. Αν αυτό δεν αποτελεί μείζον ιδεολογικό πρόβλημα για εσάς, τότε σίγουρα δεν καταλαβαινόμαστε αλλά δεν υπάρχει ανάγκη να εκτοξεύουμε και βέλη έναντι αλλήλων. 

Ο σημερινός έλλην ιατρός, έχοντας δεχτεί από τα πρώτα κιόλας έτη της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης του πλύση εγκεφάλου με το μπουρουμπούρου όλων ότι πρέπει και καλά να συνδυάζει τις ιδιότητες του ιατρού και του άνθρωπου, έχει μεταλλαγεί κατ' ουσίαν στο εκρηκτικό υβρίδιο του επίδοξου μεγαλογιατρού/ιατράνθρωπου. Μισός άνθρωπος και μισός ιατρός, με αποτέλεσμα να μην είναι στην πραγματικότητα τίποτε από τα δυο ολοκληρωμένα και να ζει όχι για αλλά από την επιστήμη του. Πώς λέμε λυκάνθρωπος, βατραχάνθρωπος, θεατράνθρωπος κλπ; Μόνο που εδώ παίζει όχι με τα βατραχοπέδιλά του, αλλά με την υγεία και τη ζωή (των άλλων).

O homme de medicéne grec αφήνει το στίγμα του απά στο μαρμάρινο πάνθεον του Ασκληπιείου του προσπαθώντας να ισορροπήσει σε ένα τεντωμένο σχοινί δυσδιάκριτων εννοιών: κλασσικός ή απλώς παραδοσιακός; διαχρονικός ή παρωχημένος; αντίκα ή φιρουλί-φιρουλό; μοντέρνος ή εξεζητημένος; κολλημένος ή ριψοκίνδυνος; Πρέπει να στείλει με το στανιό ένα κατάκοπο ασφαλισμένο του ΝΑΤ από διαγνωστικό κέντρο σε διαγνωστικό κέντρο, ή πρέπει να τον σεβαστεί που έφαγε τις θάλασσες με το κουτάλι;

Ακόμα και στο ΕΣΥ, η ιδιότητα του ιατρού έχει πια μόνον ονομαστική αξία εφόσον δεν είσαι Ο μεγαλογιατρός. Στο ΕΣΥ, ο τίτλος του Διευθυντή αποδίδεται με τα χρόνια έτσι κι αλλιώς, με βάση μόνο τις «ώρες πτήσης», [όπως παλιά το χρυσό ρολόι στις αγγλοσαξονικές επιχειρήσεις, ως δώρο για το long service], οπότε το μόνο που αξίζει είναι να μπορείς να αναφέρεσαι σε διασημότητες (που υποτίθεται ότι περιέθαλψες) κάνοντας κατάχρηση του διπλού άρθρου της οικειότητας, εκμαιεύοντας έτσι κολλητηλίκια με πεθαμένους που έφυγαν πλήρεις ημερών  π.χ. ο Τάκης ο Χορν, ο Ευάγγελος ο Αβέρωφ, ο Γιώργος ο Ράλλης, με τον Γιάννη τον Τσαρούχη κ.λπ.

Άλλωστε, είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες ιατροί που γίνανε γνωστοί/φίρμες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν και τίποτις ξερωγώ αμάν και τι, το κατάφεραν όχι μέσα απ’ το χώρο του ΕΣΥ (με εξαίρεση την αρνητική φήμη που περιβάλλει τους ταγούς-συνδικαλιστές) αλλά από τον ιδιωτικό τομέα, τυγχάνοντας μεγάλης προβολής από τα ΜΜΕ (τις ίδιες και τους ίδιους βλέπουμε στα παράθυρα, δηλ. ένα 0.02 % του ιατρικού πληθυσμού), χωρίς ανάμεσά τους να σπανίζουν οι cult φιγούρες ή έστω οι all time kitsch values όπως ο τ. ΕΣΥτζής κ. Επιβλαβής.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχουν πέραση οι «γόνοι» (και νεωστί δεν εννοείται μόνον το καλαμαράκι και οι γυρίνοι) (δικαιωματικά) και οι  μεγαλο-ιατρολιγούρηδες τσουρογκλαμουράτοι, που γυρεύουν να εξαργυρώσουν τα οδοιπορικά τους για τις ατέλειωτες συνταγογραφίες από και προς εξαθλιωμένα χωριά, χιλιόμετρο το χιλιόμετρο, μπλοκάκι το μπλοκάκι ή τις αμέτρητες ώρες στο ευγενές σπορ της συγκράτησης των αγκτήρων (αν είστε χειρουργός).

Πάντως, αν ο χαρακτηρισμός “ιερό τέρας” αποδίδεται όταν ένας καλλιτέχνης βλέπει τα ραδίκια ανάποδα, ο τίτλος του “λαμπρού επιστήμονα” αποδίδεται στον ιατρό εν ζωή και εν υπηρεσία, και καλύπτει ως εξαγνιστικό πέπλο τον σπουδαίο και εξαίρετο “επιστήμονα και άθρωπα”,  αφήνοντας στην άκρη τί κουμάσι είναι ο λεγάμενος, ενώ αν πρόκειται και για το ωραίον (τέως ασθενές) φύλον, υπάγεται στην υποκατηγορία: αυθεντία/μεγάλη κυρία (vecchia signora) “της Ιατρικής” (οι άλλες υποκατηγορίες είναι “του πενταγράμμου”, “του θεάτρου” κ.λπ.), κατά προτίμηση σε ένα εξειδικευμένο μέχρι αηδίας αντικείμενο όπου όλοι ζητούν τη γνώμη της εκεί που δεν έχει απολύτως καμία σημασία (π.χ. οι διαταραχές των ηπατικών δοκιμασιών στην λιστερίωση).

Και αν ο μεγαλογιατρός θεωρεί εαυτόν Τάλω της Τέχνης ( του; ), αγωνιά μη και την κλέψει ή την μάθει ή καταλάβει κάνας άλλος. Και την φυλάει καλά, όσο ένας ΦμΦ την άδεια του φαρμακείου του. Παράλληλα, διατυμπανίζει ότι βοηθά νέους-φερέλπιδες συναδέλφους, που οφείλουν να τσαμπουνάνε μ’ ευγνωμοσύνη τ’ όνομά του, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Συχνά μπαίνει στο τηγάνι και σπάει τ’ αυγά, χωρίς να δίνει εξηγήσεις. Σε τηλεοπτικές εμφανίσεις του, αναφέρεται στην «καινούρια του τεχνική» (ίσαμε πεντακόσιες φορές) και ότι αναλαμβάνει με νέες, πρωτοποριακές θεραπείες όσους τηλεφωνήσουν τώρα στην εχπομπή (=παπάρια).

Συνήθως, αν είναι Δεξιός είναι και βασιλόφρων, ενώ αν είναι Αριστερός, εμφανίζει την έπαρση των παλαιών αντιστασιακών (μόνον αυτοί κάνανε το χρέος τους, οι υπόλοιποι είναι εξωνημένα, μίσθαρνα όργανα της πλουτοκρατίας και απεργάζονται αντιλαϊκές πολιτικές).

Οι θύμησές (τί μου θύμησες) του από την ΠΦΥ, προέρχονται από τα αγνά, νοσταλγικά χρόνια που περιβάλλονται από την αχλύ της νεότητας του, όταν υπήρχε πάθος, φαντασία, ρομαντισμός, ιδεαλισμός, τό 'να, τ' άλλο, που τις σερβίρει γαρνιρισμένες με κακουχίες (βεριτάμπλ ή τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά), φροντίζοντας καλού-κακού να μην παρίσταται κανείς συμφοιτητής του που γνωρίζει ότι έκανε το αγροτικό του στο ακριτικό τρίγωνο “Μητροπόλεως-Παύλου Μελά-Καρόλου Ντηλ” της Τραπεζοκαθισματούπολης (συμπρωτεύουσας).

Όταν μπει στην κλινική που διευθύνει κάποια διασημότητα από το χώρο της τέχνης ή της πολιτικής, ο συνήθης λόγος είναι «μια απλή ενόχληση», η συνήθης πάθηση είναι «πνευμονικό οίδημα», εκδίδεται πάντα επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν προς το Πανελλήνιο, η συνήθης εξέλιξη είναι «τίποτα το ανησυχητικό», κατόπιν συνήθως «επιδεινώνεται αιφνιδίως η κατάσταση της υγείας» και μετά με προπονημένη φάτσα Όλιβερ Τουίστ ανακοινώνει τελετουργικά καφέδες & κονιάκ στο κυλικείο.
Και δεν παραλείπει ποτέ να αποδίδει τιμές μετά θάνατο σε συναδέλφους του. Έτσι είναι: Αν δεν πας στις κηδείες των άλλων, δεν θα ’ρθουν κι αυτοί στην δική σου...

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει δραματικά, κι εμείς ασχολούμαστε με τους τίτλους των θρεντ.
Αυτά.

deleteduser:
Εξοχο κείμενο. (το χεις βρε άτιμε το λογοτεχνικό)
αλλά για το προκείμενο;
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει δραματικά,
μήπως να δούμε τα απλά και ουσιαστικά;

Και απέναντι στου "επιστήμονα" την παραζάλη
που διαπρέπει στου κασίδη το κεφάλι,
να δείξουμε στα όρια του εφικτού
πώς βλέπουμε το ρόλο του γιατρού;

Και μέσα απ'την κοινότητα βγαλμένη
με τρόπους πρακτικούς
κι όχι απ' όνειρα βγαλμένη,
να δούμε πώς μπορεί συλλογικά
να προαχθεί η υγεία όλων μας πραγματικά;

Δ. Κουναλάκης:
Και επειδή συμφωνώ με τον τίτλο της συζήτησης ας δούμε τι ονομάζεται ΠΦΥ πριν το βαφτίσουν κάποιοι κάπως.
Το γενεσιουργό κείμενο και ταυτόχρονα και η ονομασία προέρχεται επίσημα από την διακήρυξη της Αλμα Ατα που μπορείτε να την βρειτε εδώ:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, 1978,  Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πάμε να δούμε πως ορίζεται η ΠΦΥ στις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα;

Δημήτρης Μακρέας:
Επειδή ακριβώς πιστεύω ότι στο φόρουμ υπάρχουν πολύ αξιόλογα άτομα-άσχετα αν συμφωνούν μαζί μου ή όχι-είμαι τόσο απογοητευμένος και θυμωμένος.
Αν εδώ δε μπορεί να γίνει ούτε μια υποτυπώδης συζήτηση για την ΠΦΥ, δε μπορεί να γίνει πουθενά πιθανώς.
Περιμένω πολύ περισσότερα πράγματα, όχι μόνο ατομικές στάσεις. Οι ατομικές στάσεις-και η δική μου ανάμεσα- είναι πολύ σημαντικές αλλά δεν παύουν να έχουν και δόσεις ιδιοτέλειας.

 

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα