Με αφορμή την Ημέρα του Πατέρα ( 15/06/2025)

[Argirios Argiriou]

Αντιγράφω ένα κείμενο του πατρινού Παιδίατρου Antonios Darzentas από τον τοίχο του στο facebook με αφορμή την Ημέρα του Πατέρα, στις 15/06/2025.


Ο άνθρωπος ως είδος  παρουσιάζει μία σοβαρή ιδιαιτερότητα.
Είναι απο τα λίγα θηλαστικά που ο πατέρας συμμετέχει ενεργά στο μεγάλωμα του παιδιού. Η κύηση και η γαλουχία της μητέρας κάνει υποχρεωτική την τεράστια γονική της συμμετοχή. Ωστόσο  η βιολογία  κάνει "προαιρετική " την γονική συμμετοχή του άντρα.
Μάλιστα στα πιο κοντινά μας πρωτεύοντα , τους χιμπατζήδες αλλά και τους "μητριαρχικούς" Bonobo η πατρική συμμετοχή  είναι πρακτικά μηδέν.
 Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό το διαφορετικό στον άνθρωπο είναι, με ισχυρές αποδείξεις πια, ότι η πατρική συμμετοχή αυξάνει - από την απαρχή του είδους έως και σήμερα - σε τεράστιο βαθμό την επιβίωση των παιδιών σε κοινωνίες και συνθήκες ένδειας τροφής και πόρων. Αυτό φαίνεται να αλληλοδιαμόρφωσε την σεξουαλικη επιλογή της γυναίκας.
Η θετική επίπτωση της πατρικής συμμετοχής συνεχίζει ακόμα και τώρα σε σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες.
Πιο αναλυτικά - σήμερα ημέρα του Πατέρα - ας δούμε τον αντίκτυπο της απουσίας του πατέρα στα παιδιά και την κοινωνία
- Η μείωση των διγονεϊκών οικογενειών και η απουσία του πατέρα συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο παραβατικότητας, εγκληματικής συμπεριφοράς, κακών εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων και χαμηλότερης κοινωνικής κινητικότητας στα παιδιά και τους εφήβους.
- Μια ανάλυση των Ηνωμένων Εθνών για την ευημερία των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες διαπίστωσε ότι «η θνησιμότητα των παιδιών αυξάνεται εάν η γυναίκα δεν είναι παντρεμένη αυτήν τη στιγμή, εάν έχει παντρευτεί περισσότερες από μία φορές ή εάν βρίσκεται σε πολυγαμική ένωση. ... Συνολικά, φαίνεται ότι υπάρχει ισχυρή, άμεση συσχέτιση μεταξύ σταθερών οικογενειακών σχέσεων και χαμηλών επιπέδων παιδικής θνησιμότητας».
- Στις ΗΠΑ  φαίνεται ότι η διαφορά στην εφηβική βία και η συμμετοχή σε συμμορίες  εξηγείται κυρίως από το γεγονός του αυξημένου ποσοστού ανύπαντρης μητρότητας  και λιγότερο από το κοινωνικό - οικονομικό επίπεδο.
- Η απουσία του ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΎ πατέρα φαίνεται ότι επηρεάζει περισσότερο τα αγόρια τα οποία εν τη απουσία του ρέπουν προς την παραβατικοτητα. Σύμφωνα με το CDC το 85 % ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ . Ωστόσο σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα επηρεάζει και τα κορίτσια καθώς  σε αυτά δεκαπλασιαζει την πιθανότητα κατάθλιψης. Επίσης σχεδόν τριπλασιαζει την συχνότητα εφηβικής εγκυμοσύνης.
- Ιστορικά, ο ρόλος των πατέρων ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των παιδιών, ιδίως σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου- ωστόσο, ακόμη και σε κοινωνίες χαμηλού κινδύνου, με υψηλή κοινωνική ασφάλεια, όπως η Νορβηγία και η Σουηδία, η απουσία του πατέρα επηρεάζει αρνητικά το εκπαιδευτικό επίπεδο.
- Η έρευνα του Brookings Institution (2015) κατέληξε ότι η πατρική απουσία αυξάνει τον κίνδυνο φτώχειας, σχολικής εγκατάλειψης και εξάρτησης από κοινωνικά επιδόματα.
Δεν είναι τυχαίο συνεπώς πως από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του είδους μέχρι και τώρα, που οι γυναίκες παρά την χειραφέτηση τους ,  συνεχίζουν  να κάνουν Υπεργαμία, δηλαδή προτιμούν να παντρεύονται με κάποιον που έχει υψηλότερο κοινωνικό, οικονομικό ή επαγγελματικό status από το δικό της. Δηλαδή μετά από χιλιάδες χρόνια ακόμα και τώρα με τις σύγχρονες κοινωνικές δομές προστασίας, μείζονα σεξουαλική επιλογή της γυναίκας είναι άντρας provider.
Μάλιστα υπάρχουν μεγάλες μελέτες που αποδεδειγμένα η απώλεια της δουλειάς του άντρα συζύγου αυξάνει τα ποσοστά διαζυγίου ενώ δεν συμβαίνει το αντίθετο. Η γυναίκα δηλαδή χωρίζει τον άντρα που μένει χωρίς δουλειά ενώ ο άντρας δεν χωρίζει τη γυναίκα του που μένει άνεργη.
Ταυτόχρονα η παρουσία ΜΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΎ ΣΥΝΤΡΌΦΟΥ στην οικογένεια αυξάνει ΚΑΤΆ ΜΈΣΟ ΌΡΟ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (The Cinderella effect. Το σύνδρομο της Σταχτοπούτας ).
Τα παιδιά που ζουν με έναν ΜΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΌ ΠΑΤΕΡΑ ενήλικο άντρα (π.χ. πατριό ή φίλο της μητέρας) έχουν:
6 έως 11 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο σωματικής κακοποίησης.
20 έως 33 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο σεξουαλικής κακοποίησης, ιδιαίτερα τα κορίτσια.
Τα παιδιά που ζουν με πατριό έχουν έως και 100 φορές περισσότερες πιθανότητες να κακοποιηθούν θανάσιμα σε σχέση με παιδιά που ζουν με τον βιολογικό τους πατέρα.
Συνεπώς δεν κάνουμε πρώτα το παιδί με κάποιον τυχαίο και "τον πατέρα θα τον βρούμε στην πορεία" όπως δήλωσε τελευταία γνωστή καλλιτέχνης σε συνέντευξη της.
ΠΡΟΣΟΧΗ. Δεν υποστηρίζω ότι οι οικογένειες με δύο γονείς είναι ΠΑΝΤΑ η καλύτερη επιλογή: Τα παιδιά είναι συχνά σε καλύτερη θέση σε μονογονεϊκά νοικοκυριά εάν το νοικοκυριό με τους δύο γονείς διασπάται από συνεχείς, άλυτες συγκρούσεις ή εάν ο πατέρας εμπλέκεται σε αντικοινωνική συμπεριφορά (ειδικά για τα αγόρια ). Ούτε φυσικά ότι ο θετός πατέρας δεν μπορεί να είναι εφάμιλλος ή καλύτερος από τον Βιολογικό.
Αλλά ο βιολογικός πατέρας ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΉ.
Συνεπώς τόσο ο θεσμός της παραδοσιακής οικογένειας όσο και η παρουσία του Βιολογικού πατέρα σε αυτήν,  παράγει ΚΑΤΑ ΜΕΣΟ ΟΡΟ , λιγότερο παραβατικα αγόρια, λιγότερο καταθλιπτικά κορίτσια, με υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης, πολυ πιο σταθερές κοινωνικές δομές και τελικά πολύ πιο ευτυχισμένους και επιτυχημένους ενήλικες.