ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα
Ομοιοπαθητική
Denominator:
Homeopathy. 2010 Oct;99(4):255-62.
Statins withdrawal, vascular complications, rebound effect and similitude.
Teixeira MZ.
Source
Department of Internal Medicine, Universidade de São Paulo, Brazil. marcus@homeozulian.med.br
Abstract
Hahnemann considered the secondary action of medicines to be a law of nature and reviewed the conditions under which it occurs. It is closely related to the rebound effects observed with many modern drugs. I review the evidence of the rebound effect of statins that support the similitude principle. In view of their indications in primary and secondary prevention of cardiovascular diseases, statins are widely prescribed. Besides reducing cholesterol biosynthesis, they provide vasculoprotective effects (pleiotropic effects), including improvement of endothelial function, increased nitric oxide bioavailability, antioxidant properties, inhibition of inflammatory and thrombogenic responses, stabilisation of atherosclerotic plaques, and others. Recent studies suggest that suspension of statin treatment leads to a rebound imparing of vascular function, and increasing morbidity and mortality in patients with vascular diseases. Similarly to other classes of modern palliative drugs, this rebound effect is the same as a secondary action or vital reaction described by Samuel Hahnemann, and used in homeopathy in a therapeutic sense.
Copyright © 2010 The Faculty of Homeopathy. Published by Elsevier Ltd. All rights reserved.
PMID: 20970095 [PubMed - indexed for MEDLINE]
Tι άκρη μπορεί να βγάλει κανείς από αυτό το abstract του φαινομενικά πιο έγκυρου περιοδικού ομοιοπαθητικής;
Πάντως εγώ πάλι δεν το καταλαβαίνω όπως καταλαβαίνω ένα ιατρικό abstract.
Είδα βέβαια ποιος είναι ο Samuel Hahnemann - κι αυτό είναι όντως ενδιαφέρον.
Zachariadis:
Παίρνοντας ως δεδομένη την αντικειμενικότητα των διπλών τυφλων μελετών σε διεθνές επίπεδο,σε καμία δεν έχει μεχρι σήμερα φανεί στατιστικώς σημαντική αποτελεσματικότητα της ομοιπαθητικής ιατρικής προσέγγισης.Τα παραδείγματα είναι απο το Wiki:
2005 Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
2006 Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
2007 Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν φάνηκε κανένα όφελος στην αντιμετώπιση π.χ της οστεοαρθρίτιδας: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
των ημικρανιών Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος κλπ
Και άν δεν βαριέστε ρίξτε και μια ματιά σε αθτο το αρθρο: "Επιστημονικη Φαντασία και ψευδοεπιστήμη" Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
ΥΣ:Εγώ είμαι πολυ φίλος με την επιστημονική φαντασία.Λατρεύω το STAR TREK ( όχι τοσο τα κλασσικά επεισόδια .αλλα απο next generation και μετα.. ;D)
Απο ο διακοσμητής:
--- Παράθεση --- Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι έννοιες του "Ιατρού" και του "Ομοιοπαθητικού" είναι ασυμβίβαστες, για τον απλούστατο λόγο ότι σε καμία Ιατρική Σχολή στη χώρα μας δεν διδάσκεται η Ομοιοπαθητική. ( Αλήθεια, πού την μαθαίνουν; Ποιός την πιστοποιεί; ) Επομένως, αν κάποιος απόφοιτος της Ιατρικής θέλει να επιδοθεί στην Ομοιοπαθητική, πρέπει να πάψει να χρησιμοποιεί τον τίτλο του Ιατρού και να αρκείται να δηλώνει "Ομοιοπαθητικός" σκέτο, όπως άλλωστε νομίζω ότι γίνεται στη Γερμανία.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ απόλυτα.
Denominator:
Με ευκαιρία το thread κάθησα και έψαξα πώς δικαιολογεί η ομοιοπαθητική τη θεραπευτική δράση των υπεραραιών σκευασμάτων (υπάρχουν ομοιοπαθητικά σκευάσματα που δεν περιέχουν ούτε ένα μόριο της υποτιθέμενης θεραπευτικής ουσίας).
Αυτό που διάβασα και προσπάθησα να απομνημονεύσω είναι ότι τα διαλύματα αυτά μπορεί να μην περιέχουν τίποτε, αλλά εντούτοις περικλείουν ενέργεια σε υποατομικό (!) επίπεδο που αλληλεπιδρά με τον οργανισμό που λαμβάνει το σκεύασμα. Το ότι δεν έχει μετρηθεί ακόμη αυτή η επίδραση οφείλεται στο ότι δεν έχουμε τα κατάλληλα όργανα.
Συγγνώμη, προσπαθώ να μην είμαι προκατειλημμένος, αλλά αυτό δε θυμίζει κάπως... Harry Potter;
Loumakis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδοςδιαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις της φαρμακευτικής ουσίας
--- Τέλος παράθεσης ---
Κρούσεις ...κρούσεις... που τη συνάντησα για τελευταία φορά αυτή τη λέξη;
Ήταν στο "Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος", μια συλλογή ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με αναφερόμενους ως συγγραφείς του τους μοναχούς Νικόδημο Αγιορείτη και Αγάπιο. Γραμμένο στα τέλη του 18ου αι., το κείμενο είναι σε δημώδη γλώσσα και υποτίθεται πως περιέχει μια συνοπτική συλλογή των Κανόνων των Αποστόλων, των Πατέρων, των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, προς χρήση για όλους τους, κληρικούς και λαϊκούς, χριστιανούς ορθόδοξους.
Ιδού το σχετικό χωρίο: «Αυνανισμός γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κρούσεις εις τα μηρία.»
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι μου θύμισες με αυτη την παρομοίωση προς τον αυνανισμό...
Φθινόπωρο 1981, εναρκτήριο μάθημα Παθολογίας Δ' έτους Ιατρικης Σχολης Πανεπιστημίου Αθηνών σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο. Ο καθηγητής Γ. Δάϊκος, ενας καθηγητής-θρύλος, πολύ σεβαστος και αγαπητός, μετά το εισαγωγικό μάθημα κλινικής περίπτωσης πεπτικού έλκους, δίνει διάφορες υποδείξεις και νουθεσίες στους φοιτητές. Ανάμεσα στις άλλες: "Να σέβεστε την επιστημονική γνώση και τον επιστημονικό τρόπο σκέψης και να μην παρασύρεστε απο αγυρτείες και κομπογιαννιτισμούς" (δεν θυμάμαι βέβαια την ακριβή διατύπωση, αλλά αυτό ηταν το πνεύμα των λεχθέντων), "να φαντασθείτε οτι υπήρχε μεχρι πρόσφατα Ελληνας γιατρός που πίστευε οτι το πεπτικό έλκος οφείλεται σε μικρόβιο και το θεράπευε με αντιβιοτικά!" Το ακροατήριο ξεσπάει σε παρατεταμένα ειρωνικά γέλια και χαχανητά και ένας συμφοιτητής, ακριβώς πίσω μου, πετάει την ατάκα (τη θυμάμαι αυτολεξεί): " Ε ρε τι μαλάκες γιατροί υπάρχουν". Ηταν, βλέπετε, η εποχή που η γαστρική υπερχλωρυδρία θεωρούνταν η αδιαμφισβήτητη αιτία του πεπτικού (δωδεκαδακτυλικού) έλκους, η χρυσή εποχή των βαγοτομών και πυλωροπλαστικών για τους χειρουργούς και καθε άλλη ιδέα για την αιτιολογία του ελκους ηταν απλά αδιανόητη.
Τη συνέχεια την ξέρετε. 24 χρόνια αργότερα, το φθινόπωρο του 2005, οι Αυστραλοί ερευνητες Barry Marshall και Robin Warren παίρνουν το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη τους οτι το πεπτικο ελκος προκαλείται απο το μικρόβιο Helicobacter Pylori.
Γι' αυτό, αγαπητέ συνάδελφε, αδικείς και υποτιμάς πολύ την ομοιοπαθητική με αυτη την παρομοίωση. Η ιστορία της ιατρικης εχει κατ΄επανάληψη αποδείξει οτι μία άποψη που θεωρείται μαλακία σήμερα (γιατί απέχει πολύ από την εποχή της) ενδέχεται να εγκυμονεί το νόμπελ του αύριο. Μία φιλική, λοιπόν, συμβουλή σε σένα και όλους τους πολέμιους της ομοιοπαθητικής. Αν δεν συμφωνείτε με κάτι, τουλάχιστον μην το χλευάζετε. Γιατί όσο μακρύτερα βγάζετε τη γλώσσα σας σήμερα για να κοροϊδέψετε την ομοιοπαθητική, τόσο βαθύτερα θα την καταπιείτε αύριο-μεθαύριο, όταν η ομοιοπαθητική καταφέρει να υπερνικήσει τις νοητικές αντιστάσεις του ιατρικού κατεστημένου και βρεθεί στην πρωτοπορία της ιατρικης του μέλλοντος.
Υ.Γ. Ο γιατρός του περιστατικού που ανέφερα, όπως έμαθα πολλά χρόνια αργότερα, λεγόταν Ιωάννης Λυκούδης, καταγόταν από και εργαζόταν στο Μεσολόγγι. Πάσχοντας ο ίδιος από έλκος στομάχου και επανειλημμένες γαστρορραγίες, προσβλήθηκε και από φυματίωση. Εκανε ενέσεις στρεπτομυκίνης και, με έκπληξη του παρατήρησε ότι εκτος από τη φυματίωση θεραπεύθηκε και το έλκος του. (Υπάρχει και άλλη εκδοχή ότι πηρε αντιβιοτικά για αιμορραγική γαστρεντερίτιδα και υποχώρησε το έλκος). Όπως και να έγινε, επιβεβαίωσε την αρχική παρατήρηση του και σε άλλους ασθενείς που έλαβαν αντιβιοτικά και κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα ότι το πεπτικό έλκος είναι μικροβιακής αιτιολογίας. Απευθύνθηκε σε αρμόδιες αρχες για να χρηματοδοτήσουν σχετικες έρευνες, έστειλε επιστολες σε διεθνη περιοδικά, αλλ' εις μάτην. Όχι μόνο δεν εισακούσθηκε, αλλά στο τέλος τιμωρήθηκε με πρόστιμο από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Πέθανε πικραμένος το 1980, πριν καταφέρει να δεί τις απόψεις του να δικαιώνονται.
medicus:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Υ.Γ. Ο γιατρός του περιστατικού που ανέφερα, όπως έμαθα πολλά χρόνια αργότερα, λεγόταν Ιωάννης Λυκούδης, καταγόταν από και εργαζόταν στο Μεσολόγγι. Πάσχοντας ο ίδιος από έλκος στομάχου και επανειλημμένες γαστρορραγίες, προσβλήθηκε και από φυματίωση. Εκανε ενέσεις στρεπτομυκίνης και, με έκπληξη του παρατήρησε ότι εκτος από τη φυματίωση θεραπεύθηκε και το έλκος του. (Υπάρχει και άλλη εκδοχή ότι πηρε αντιβιοτικά για αιμορραγική γαστρεντερίτιδα και υποχώρησε το έλκος). Όπως και να έγινε, επιβεβαίωσε την αρχική παρατήρηση του και σε άλλους ασθενείς που έλαβαν αντιβιοτικά και κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα ότι το πεπτικό έλκος είναι μικροβιακής αιτιολογίας. Απευθύνθηκε σε αρμόδιες αρχες για να χρηματοδοτήσουν σχετικες έρευνες, έστειλε επιστολες σε διεθνη περιοδικά, αλλ' εις μάτην. Όχι μόνο δεν εισακούσθηκε, αλλά στο τέλος τιμωρήθηκε με πρόστιμο από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Πέθανε πικραμένος το 1980, πριν καταφέρει να δεί τις απόψεις του να δικαιώνονται.
--- Τέλος παράθεσης ---
Με αυτά που, πολύ ορθά, αναφέρετε συμφωνείτε απόλυτα με την άποψή μου. Οι λέξεις ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ και ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ είναι το ζητούμενο σε κάθε, ορθά ακολουθούμενη, μελέτη. Ο ιατρός ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ και ΕΦΑΡΜΟΣΕ. Παρατήρησε την παράλληλη δράση ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΩΝ και όχι μαγικών ραβδιών. Το επιβεβαίωσε με ΠΕΙΡΑΜΑ και κατέληξε σε ένα συμπέρασμα, το οποίο(ΚΑΚΩΣ) βρήκε αντίσταση σε ένα γραφειοκρατικό σύστημα. Ακολουθήθηκε όμως η επιστημονική μέθοδος που διδάσκει η Ιατρική. Αυτό λέω και εγώ. Με τόσους ομοιοπαθητικούς και τόσα πειράματα, πού είναι τα αποτελέσματα; Πού μπορούμε να δούμε αριθμητικά δεδομένα και στατιστικές αναλύσεις που ν'αποδεικνύουν τα λεγόμενα των ομοιοπαθητικών θεραπευτών;
Πιστέψτε με, δεν το ρωτάω ειρωνικά ή κακόβουλα. Δώστε μου διευθύνσεις, άρθρα και μελέτες και τότε να συζητήσουμε επί ορθής βάσης. Το ότι έχω μία άποψη δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να την αλλάξω. Από εσάς εξαρτάται.
Ευχαριστώ.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση