ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα
Πρωτότυπο ή αντίγραφο;
EzeΤΡΟΛ:
Και ακόμη: Τί ποσοστό κέρδους έχει το φαρμακείο; Τί ισχύει για τις άδειες των φαρμακείων; Υπάρχει αυτοφαρμακία;
EzeΤΡΟΛ:
Και ένα άρθρο-παραγγελία για τη συζήτησή μας, από το ...αυριανό "Βήμα":
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δ. Κουναλάκης:
Μια από τις πιο φανατικές συζητήσεις..... και με πολλά μυστικά.
Προσωπικά, επιλέγω generic όταν υπάρχει διαφορά τιμής σε σχέση με το πρωτότυπο ή όταν νιώθω ότι η συσκευασία του πρωτότυπου ταλαιπωρεί τον ασθενή, πάντα όταν έχω αποκτήσει κάποια εμπειρία. Κάτι συσκευασίες των 14 ή 28 εξαφανίζονται όταν υπάρχουν αξιόπιστα generics για την ίδια ουσία. Δεν θα αλλάξω όμως ένα πρωτότυπο όταν η τιμή του είναι σχεδόν ίδια με τα generics. Η έρευνα πρέπει να επιβραβεύεται στην εταιρία που την κάνει.
Αξιόπιστα... τι σημαίνει αυτό; Μήπως θυμάστε πριν 6-8 χρόνια, μια έλλειψη γνωστού αντι-ισταμινικού της εποχής; Το FDA είχε κλείσει 3 εργοστάσια επειδή είδε μια διακύμανση της τάξης του 5% στην δόση που είχε το πρωτότυπο φάρμακο.
Είμαι σκεπτικιστής σε ένα πράγμα: Όταν φτιάχνεις εκατομμύρια χάπια, δεν θα σου ξεφύγουν και κάποια στη δόση που περιέχουν; Αυτά τι τα κάνεις; Μια λύση θα ήταν να τα πουλήσεις (co-marketing το λένε) σε χαμηλότερη τιμή σε κάποιον για να τα βγάλει σαν αντίγραφα και να λέει ότι τα παίρνει από σένα. Μια άλλη λύση θα ήταν να τα εξάγεις σε μια χώρα που οι έλεγχοι δεν γίνονται σχεδόν ποτέ (σας θυμίζει κάποια;). Και είμαι ανοικτός σε άλλες καινοτόμες ιδέες με τις οποίες δεν θα ρισκάρεις το όνομα σου σε μια μεγάλη αγορά.
Μήπως σε συμφέρει να τα κάνεις εξαγωγή όταν βρεις ντόπιο εργοστάσιο να τα παράγει και να σε δέχεται και ο υπουργός εμπορίου γιατί μειώνεις την ανεργία; Μην μου πείτε ότι μπορεί να κάνει και τα στραβά μάτια, γιατί υπάρχουν χώρες που δεν κλείνουν εργοστάσια για να μην βρεθούν στο δρόμο οικογένειες και αρχίσουν τις επερωτήσεις στη βουλή, τις μαύρες και κόκκινες σημαίες, κλπ, κλπ....
Πως μετράω σαν ιατρός το αξιόπιστο; Δεν μπορώ να νιώσω ότι υπάρχει κάποια μέθοδος βασισμένη σε αποδείξεις για τον απλό γιατρό. Λίγο η διαίσθηση, το όνομα της εταιρίας, η απουσία της φράσης "Γιατρέ, το φάρμακο είναι μπόμπα, πιο δυνατό κι από το πρωτότυπο" και σίγουρα μια μη λογική τιμή του πρωτοτύπου. Μπορεί να δοκιμάσω να ελέγξω αν αλλάζει κάτι με την αλλαγή στο generic, σίγουρα σε ασθενείς που θα ακούσω την όποια διαφορά δουν, και εφόσον φανεί το ίδιο αξιόπιστο, μόνο αυτό. Αν κάτι χαλάσει, όλοι θα απορυθμιστούν και θα είναι ένα alarm. Αλλά τέτοια alarm έχω πάθει και με τα πρωτότυπα. Δεν θα ξεχάσω, ότι είχα είχα κάνει παράπονα σε ένα φαρμακευτικό ότι κάτι δεν πάει καλά με ένα πρωτότυπο και έξι μήνες μετά έρχεται και μου λέει ότι αλλάζουν την συσκευασία λόγω μη αντοχής στη θερμοκρασία. Σύμπτωση;
Τις περισσότερες φορές βάζω και τον ασθενή στο παιχνίδι και του εξηγώ πως έχει. Η επιλογή είναι δική του γιατί πληρώνει. Ο φαρμακοποιός σίγουρα δεν με συμπαθεί αλλά αυτό το αντέχω. Μην ξεχνάμε όμως ότι ο Κακλαμάνης σαν υπουργός υγείας είχε κάνει σημαία τα παραγώμενα στην Ελλάδα φάρμακα. Σε κάποιες χώρες, ο γιατρός γράφει στην συνταγή την ουσία και ο ασθενής απαιτεί το φτηνότερο από το φαρμακοποιό, αλλά εκεί υπάρχει εμπιστοσύνη στο κράτος που κάνει τους ελέγχους και καταναλωτική συνείδηση. Εδώ είναι Ελλάδα....
Τώρα στην χώρα, που αντικαθιστούν το μασάζ για χαλάρωση των μυών με αλοιφές και "σταγόνες", όπου στέλνεις ένα συγγενή σε ένα συνάδελφο να τον εξετάσει και εάν συμφωνεί να του γράψει ένα moxacef για ένα τραύμα και φεύγει με συνταγή moxacef+πραζόλη, όπου κάνουν χημειοθεραπεία προφύλαξης για ουρολοίμωξη με Zinadol, όπου κανείς δεν ξέρει τα στοιχειώδη για την φαρμακοκινητική των φαρμάκων που γράφει, απλά νιώθω μοναξιά...ακόμη κι αν γράψω ένα generic κάποιες φορές...
Τ.Μαλλές:
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας...
Ας υποθέσουμε ότι στις συνταγές μας δεν αναγράφουμε εμπορικά ονόματα φαρμάκων αλλά τη φαρμακευτική ουσία που κρίνουμε απαραίτητη.(για παράδειγμα:tb κλαριθρομυκίνης 500mg S:1*2).
Τι θα συνέβαινε τότε;
Κατ'αρχήν το όλο "παιχνιδάκι" της κατευθυνόμενης συνταγογραφίας θα έφευγε από τα χέρια μας.Μαζί θα έφευγε και το κομμάτι από την "πίτα" του κέρδους των φαρμακοβιομηχανιών που τώρα, ως κλάδος "απολαμβάνουμε".Δηλαδή θα εξαφανιζόταν για το γιατρό το μαύρο χρήμα της συναλλαγής με τη βιομηχανία.
Ποιος όμως θα αποφάσιζε για το ποια κλαριθρομυκίνη θα πάρει τελικά ο άρρωστος;Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζει ο φαρμακοποιός.Άρα και τη συναλλαγή με τη βιομηχανία που θα έχανε ο γιατρός θα την κέρδιζε ο φαρμακοποιός.Μήπως όμως έτσι, σε βάθος χρόνου,άρχιζε και ο άρρωστος - καταναλωτής να φροντίζει να ζητάει απο το φαρμακοποιό τη φθηνότερη κλαριθρομυκίνη;Και ο φαρμακοποιός,μήπως αναγκαζόταν να αρχίσει να δίνει το φθηνότερο φάρμακο στον πελάτη του για να μην τον χάσει;Και τελικά,μήπως πρέπει να δώσουμε στον καταναλωτή το δικαίωμα να διαλέξει ο ίδιος το προϊόν-φάρμακο, που άλλωστε αυτός πληρώνει;(Με δεδομένο ότι έχει να διαλέξει μεταξύ σκευασμάτων εγκεκριμένων από τον Ε.Ο.Φ,και που ο ΕΟΦ λέει ότι είναι ασφαλή και αποτελεσματικά).
Νομίζω ότι στη χειρότερη περίπτωση,θα είχαμε ακόμη πλουσιότερους φαρμακοποιούς,λιγότερα χαζοσυνέδρια και "επιστημονικές" ημερίδες,και θα είμαστε εντιμότεροι ως επαγγελματίες απέναντι στον άρρωστο μας (ο οποίος δεν θα είχε πλέον,τόσους λόγους να μας κοιτάει καχύποπτα).
timex:
Μπορούμε άραγε να συναταγογραφήσουμε φαρμακευτική ουσία;
Σε άλλες χώρες πως συνταγογραφούν άραγε;
Ξέρει κάποιος να μας πει;
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση