Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα

Μέτρα, μέτρα, μέτρα...

<< < (2/7) > >>

D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος..
και που η καταθλιψη του χτυπαει την πόρτα εεε,το ενδεχομενο να βάλει και την οικογενεια του σε μια άλλη δοκιμασια αντιδρωντας στα θηρια που τον μαστιγωνουν καθημερινα,προσωπικα θα ημουν πιο επιεικης
...

--- Τέλος παράθεσης ---

Αν επρόκειτο για απεμπόληση, τότε, ναι, θα συμφωνούσα μαζί σου.
Η συλλογική άρνηση όμως δεν αποτελεί απεμπόληση, αλλά μοχλό -και πιστεύω ικανό- αλλαγής του ρεύματος που αναπτύχθηκε. Τι θές να πείς? Ότι, αν ήταν να γυρίσει όντως το ρεύμα της αποδόμησης της ζωής μας πίσω, η προσωρινή στέρηση από το παιδί του παραδείγματος κάποιων πραγμάτων, θα ήταν αδύνατη ή και κατακριτέα επιλογή? Να σου θυμίσω ότι με καμάρι αφήνουν στη μοίρα τους τα παιδιά τους οι άνθρωποι για να πάνε στον πόλεμο για την πατρίδα. Το έκαναν και οι γονείς μας και οι παππούδες μας. Μόνο που οι πόλεμοι δεν φέρνουν άνοιξη και δεν έπρεπε να μας γεμίζουν τα στήθη με υπερηφάνεια. Μόνο που ετούτου του είδους οι πόλεμοι, είναι σημαντικοί για το μέλον μας, αλλά όχι τόσο ηχηροί που να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε τη σημαντικότητά τους. Η συλλογική όμως αντίδραση (και όχι μαζική, καθ' ότι τουλάχιστον προσωπικά δεν θεωρώ ότι είμαι "μάζα", αλλά μέρος μιάς συλλογικότητας), ακόμη και αν προσωρινά είναι επώδυνη, είναι επιλογή σοφή. Όμως, η συζήτησή μας είναι θεωρητική, αφού ποτέ οι κοινωνίες δεν ομονοούν σε τέτοια ποσοστά που να είναι εφικτές οι ανατροπές, και ούτε και τώρα θα ομονοήσουν.
Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι "σωτήρες μας", γι' αυτό και πρίν καλά -καλά πέσει η ταχυκαρδία που μας προκάλεσαν με τα πρόσφατα μέτρα, ήδη ετοιμάζουν τα επόμενα και πιό οδυνηρά. Και δεν θα σταματήσουν πουθενά μέχρι την πλήρη εξαθλίωσή μας, οπότε και ,τότε μόνο, θα μας αφήσουν στη μοίρα μας. Και θα γίνει έτσι, να είσαι σίγουρος.

Harper:
Εστιαζουμε σε διαφορετικα πραγματα!Αυτο που λέω ειναι πως δε μπορω στο ονομα μιας συλλογικης αντιδρασης και μιας πιθανης σωτηριας να τσουβαλιασω τους πάντες και να προσάψω χαρακτηρισμους σε  αυτους που για καποιους λογους απεχουν.Η αποχη δε σημαινει πάντοτε αδιαφορια αλλά ενιοτε αδυναμια και η αδυναμια ξερετε ειναι κομματι της ανθρωπινης φυσης.Η κουβεντα μας δεν αφορα τη συλλογικη αντιδραση η πραγματωση της οποιας θα ηταν επαγγελια και ενδεχομενως σωτηρία αλλα την αποστασιοποιηση καποιων εξ ημων ,όχι γιατι ειναι προδοτες -εαυτουληδες-καναπεδακιδες και ωχαδερφιστες αλλά γιατι έχουν απλά παραλύσει.Και στη θεωρητικη μας κουβεντα αυτο δεν ειναι καθολου θεωρητικο.Και σε αυτο ακριβως έχω την ενσταση στην τοποθετηση σας.Ξερετε στη δυσμοιρη χωρα που ζουμε συχνα στο ονομα μιας δηθεν σωτηριας και απο ανθρωπους που πιστευαν με όλο τους το ειναι σε αυτο που επιτελουσαν συχνα-πυκνά φυτευτηκαν σφαιρες στα κεφαλια καποιων άλλων που από φόβο ή αδυναμια δεν τους ακολουθησαν!Το θεμα μας λοιπον δεν ειναι η αποτελεσματικοτητα της συλλογικης αντιστασης που συμφωνουμε απόλυτα.Ουτε η σωτηρια της χωρας που πάει κατα διαολου και που και σε αυτο συμφωνουμε απόλυτα.Το θεμα μας ειναι πως στεκομαστε απεναντι σε καποιους που εχουν παραλυσει και που ενδεχομενως περιμενουν καποιους πιο δυνατους,τους ηγετες της επαναστασης,για να βγουν από τη ληθη και τη σπηλια τους και να δρασουν,Μεχρι τοτε ας μη τους χαρακτηριζουμε και ας ειμαστε επιεικεις.Αυτο λέω!Εξάλλου-ως ειθειστε να λέγεται-ο πολιτισμος μια κοινωνιας δεν κρινεται τόσο από το σεβασμο στην πλειοψηφια αλλά και από το σεβασμο στα θέλω-σταση της μειοψηφιας.

D-Michalis:
Οι αναφορές σε στάσεις,, ακόμη και αν δεν το αναφέρουν ρητά, δεν μπορούν να μην έχουν τις εξαιρέσεις τους.
Αυτό λοιπόν που αναφέρεις (ότι κάποιοι δεν θα συμμετέχουν, είτε γιατί εξάντλησαν τις ανθρώπινες αντοχές τους, είτε γιατί αντικειμενικά αδυνατούν -πχ. δεν μπορώ να απαιτήσω από έναν χαπίτη με το μηχάνημα 12 ώρες το 24ωρο να ρισκάρει τη διακοπή του ρεύματος, έστω και για μία μέρα) είναι σαφώς μέσα στις προτάσεις συλλογικής αντίδρασης.
Δεν εστίασα σ' αυτό και ίσως παρεξηγήθηκα.
Παρά του ότι είναι όμως μέσα, επιμένω ότι είμαστε "αυτουλάκιδες" στη συντριπτική μας πλειοψηφία, γιατί δεν είμαι πεπεισμένος ότι όλη αυτή η μή σθεναρή μας αντίδραση σ' αυτή την πρωτοφανή λαίλαπα, οφείλεται σε "αποδεκτή" αδυναμία συμμετοχής μας. Αυτό αφορά λίγους και οφείλω να σεβαστώ την αδυναμία συμμετοχής τους. Ουδέποτε το αμφισβήτησα.
Δεν είναι αυτοί όμως το πρόβλημα.
Η πλειοψηφία που εξακολουθεί να μένει παρατηρητής και διαμαρτυρόμενος στα καφενεία και τον καναπέ, είναι που τροφοδοτεί αυτή την καταιγίδα.

Δημήτρης Μακρέας:
Το πιο εξοργιστικό στην όλη υπόθεση είναι ο απίστευτος εκβιασμός από τη μεριά της κυβέρνησης.
Ή κόβεται το λαιμό σας και πληρώνεται ή σας κόβουμε το ρεύμα...

Γ.Κτιστάκης:
Δεν θα συμφωνήσω με τον κο Μιχάλη στο σημείο της προαπαίτησης της συμμετοχής της πλειοψηφίας για να ξεκινήσει μια δυναμική αντίδραση. Η ιστορία έχει δείξει ότι από μια μειοψηφία ξεκινά μια αποφασιστική δυναμική αλλά και οργανωμένη αντίδραση με συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο και στην πορεία μπορεί να γίνει πλειοψηφία, αν και αυτό δεν είναι υποχρεωτικό για να επέλθει η «νίκη». Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει ούτε αυτή η στοιχειώδης μειοψηφία για να ξεκινήσει η αντίσταση στην λαίλαπα. Δεν υπάρχουν οργανώσεις τέτοιες που να πληρούν την προϋπόθεση από την μια και υπάρχει και η απαξίωση του κόσμου από την άλλη στην συμμετοχή σε τέτοιου είδους οργάνωση. (τα αίτια πολλά και διάφορα). Παράδειγμα θεωρώ το κίνημα των αγανακτισμένων, που νε μεν γέμιζαν τις πλατείες, αλλά χωρίς συγκεκριμένο στόχο, σχέδιο και σκοπό. Απλά δήλωναν ότι διαμαρτύρονται, αλλά δεν έπειθαν την εξουσία ότι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν κάτι και έως να φτάσουν στη «νίκη» θα έκαναν έναν δυναμικό και οργανωμένο αγώνα. Για τον λόγο αυτό, τέτοιες κινήσεις είναι¨ βούτυρο στο ψωμί¨ για μια εξουσία, κυβέρνηση κτλ
Άρα θα συμφωνήσω στο ότι δυστυχώς ΟΛΟΙ μας έχουμε καταλάβει λάθος την υποχρέωσή μας απέναντι στο μέλλον το δικό μας, αλλά και των παιδιών μας και των επόμενων γενεών . Δεν μιλάμε λοιπών για πλειοψηφία, αλλά για καθολικότητα στο μούδιασμα αυτό, εφόσον δεν υπάρχει αυτή η  ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ  που  με σχέδιο, σκοπό και οργάνωση , να βγει μπροστά και να ξεκινήσει την αντίσταση. Μην περιμένουμε λοιπών να γίνει πλειοψηφία ένα κίνημα για να επέλθει μια «νίκη». Μπορεί να επέλθει και με αγώνα μιας μειοψηφίας ,όπως έχει δείξει η ιστορία. Αυτή λείπει από την σημερινή κοινωνία.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα