Γενικά > Νομικά θέματα
Σχετικά με την ακούσια εξέταση και νοσηλεία ψυχικά Ασθενούς.
Argirios Argiriou:
Σχετικά σχόλια απο την "Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση":
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
ΕΘΝΟΣ, 24/05/2015.
Με περιπολικά της αστυνομίας αντί για ειδικά ασθενοφόρα εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να μεταφέρονται στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ασθενείς που εκδηλώνουν διαταραχές ή επιθετική συμπεριφορά.
[spoiler]ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ
Ψυχώ στη δημόσια υγεία
Με περιπολικά της αστυνομίας αντί για ειδικά ασθενοφόρα εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να μεταφέρονται στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ασθενείς που εκδηλώνουν διαταραχές ή επιθετική συμπεριφορά.
H πρώτη επαφή με τον ασθενή γίνεται από αστυνομικούς και την «ιατρική» διάγνωση για τον εγκλεισμό, ύστερα από μια τυπική κατάθεση συγγενών, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, την κάνει εισαγγελέας!
Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις από οικογένειες ασθενών -μέσω των συλλόγων τους- για εκσυγχρονισμό του συστήματος με την πρόσληψη εκπαιδευμένου υγειονομικού προσωπικού, παραμένει συχνό το φαινόμενο αστυνομικοί να είναι οι πρώτοι «ειδικοί» που αντιμετωπίζουν τον ασθενή και ανεξάρτητα από το πρόβλημα και τον βαθμό σοβαρότητάς του απλά να τον ακινητοποιούν και με χειροπέδες να τον μεταφέρουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα.
«Αυτό πρέπει να αλλάξει, ο ασθενής δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας και δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να χειρίζεται αυτά τα περιστατικά. Απαιτούνται ειδικοί χειρισμοί από ειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό» τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Αβραμίδης, πρόεδρος του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων Αττικής.
Το πρόσφατο τραγικό περιστατικό στο Δαφνί, με την επίθεση βαριά ασθενούς σε άλλον νοσηλευόμενο με αποτέλεσμα να χαθεί μια ζωή, έφερε στην επιφάνεια τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες του συστήματος της ψυχιατρικής περίθαλψης στη χώρα μας. Υπενθυμίζεται ότι ο θύτης, που έπασχε από βαρύτατη διαταραχή μη ανταποκρινόμενη στη θεραπευτική αγωγή, ενώ ήταν καθηλωμένος κατάφερε να λύσει τους ιμάντες, να επιτεθεί σε άλλον ασθενή και με χτυπήματα να προκαλέσει τον θάνατό του.
Κοινή διαπίστωση όλων των εμπλεκομένων, γιατρών, νοσηλευτών και συγγενών των ασθενών, είναι ότι και στην ψυχική υγεία οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι τρομακτικές. Μάλιστα, ειδικά με το χρονοδιάγραμμα των περασμένων χρόνων, που ήθελε μέχρι τις 30 Ιουνίου τα ψυχιατρικά νοσοκομεία να κλείνουν οριστικά (Δρομοκαΐτειο, Δαφνί και Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης), και παρά το γεγονός ότι με την κρίση αυξήθηκαν τα ψυχιατρικά περιστατικά, ο χώρος εγκαταλείφθηκε εντελώς, δεν έχει γίνει καμιά πρόσληψη, ενώ κάθε χρόνο αποχωρούν λόγω συνταξιοδότησης εκατοντάδες γιατροί και νοσηλευτές οι οποίοι δεν αναπληρώνονται.
Προσωρινή λύση
Τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την αποασυλοποίηση των ψυχιατρικών ασθενών έδωσαν αρχικά τη δυνατότητα σε περίπου 4.000 ασθενείς χωρίς σοβαρές διαταραχές, που ήταν μόνιμοι τρόφιμοι των ψυχιατρικών νοσοκομείων, να περάσουν στις 400 νέες στεγαστικές δομές με τη σύγχρονη αντίληψη για τη λειτουργία τους.
Ενώ αρχικά λειτούργησαν αποδοτικά, στη συνέχεια ξεκίνησε μια σειρά προβλημάτων λόγω της αδυναμίας χρηματοδότησής τους, με αποτέλεσμα το προσωπικό να μένει για καιρό απλήρωτο και η μία μετά την άλλη οι μονάδες να κλείνουν.
Οι οικογένειες των ασθενών, όπως μας εξηγεί ο πρόεδρος του ΣΟΨΥ Κορυδαλλού Χριστόφορος Παπαδάκης, ζήτησαν να συναντηθούν με την ηγεσία του υπουργείου Υγείας, όπου μεταξύ άλλων θα θέσουν το θέμα ίδρυσης νέων καθώς και ενίσχυσης της λειτουργίας των υπαρχόντων κέντρων ψυχικής υγείας αλλά και στεγών αυτόνομης διαβίωσης ατόμων με ψυχική αναπηρία. Επίσης θα ζητήσουν τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα και της λειτουργίας των Κοινωνικών Συνεταιρισμών Περιορισμένης Ευθύνης και τέλος την κατάργηση του μέτρου της συμμετοχής στις δαπάνες περίθαλψης των ασφαλισμένων με ψυχική αναπηρία.
Με αφορμή τη νέα τραγωδία στο Δαφνί, ο αν. υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός εξαγγέλλει ουσιαστικά το πάγωμα της προοπτικής να κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, προχωρώντας στην επανεξέταση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης αλλά και την άμεση στελέχωση των ψυχιατρικών νοσοκομείων.
Ειδικότερα, για το θέμα αυτό ο κ. Ξανθός αναφέρει: «Στις παρούσες συνθήκες στελέχωσης και λειτουργίας των δημόσιων ψυχιατρικών κλινικών, ιδιαίτερα στα τμήματα οξέων περιστατικών, αναδεικνύεται η αντικειμενική δυσκολία αποτελεσματικού χειρισμού των ασθενών με επιθετική συμπεριφορά, που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αναγνωρίζοντας την επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης ανάλογων προβλημάτων, προωθεί προσλήψεις προσωπικού με ειδική μέριμνα στην ενίσχυση των ψυχιατρικών κλινικών, τόσο στα ειδικά ψυχιατρικά όσο και στα γενικά νοσοκομεία.
Παράλληλα, προχωρούμε στην ανάπτυξη σύγχρονων κατευθυντήριων οδηγιών για τον τρόπο παροχής ψυχιατρικής περίθαλψης στα τμήματα αυτά, καθώς και στην εκ νέου επεξεργασία των ζητημάτων που άπτονται του επανασχεδιασμού της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, η ολοκλήρωση της οποίας με την ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας ψυχικής υγείας και την πρόληψη θα συμβάλει στην αποτροπή ανάλογων τραγικών περιστατικών».
«Υπεράνθρωπες προσπάθειες»
«Η προσπάθεια την περίοδο 2013-2014 για βίαιο κλείσιμο των τριών εναπομεινάντων ειδικών ψυχιατρικών νοσοκομείων, λόγω της κρίσης και στο πλαίσιο των χρηματοδοτικών δεσμεύσεων προς την ΕΕ, ανέδειξε ακόμη περισσότερο τα ποσοτικά και ποιοτικά ελλείμματα τόσο της δευτεροβάθμιας όσο και της πρωτοβάθμιας ψυχιατρικής φροντίδας» τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιάννης Παπαδόπουλος, διευθυντής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.
«Στο δικό μας νοσοκομείο, στο Δαφνί, γίνονται ετησίως μέσω της εφημερίας έως 2.400 εισαγωγές, από τις οποίες 55% ακούσιες, με σημαντικό ποσοστό από την περιφέρεια που φτάνει το 15%. Εξετάζονται 4.500 ασθενείς στο ΤΕΠ, ενώ η πληρότητα των κλινών του στα τμήματα οξέων περιστατικών φτάνει το 120%.
Ο προϋπολογισμός του ιδρύματος είναι μειωμένος κατά 25% σε σχέση με το 2014, ενώ υπάρχουν 1.170 κενές οργανικές θέσεις προσωπικού -περίπου η μισή προβλεπόμενη δύναμη για το νοσοκομείο. Βάσει αυτών των δεδομένων, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως, όπως συμβαίνει και σε άλλα νοσοκομεία, το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής λειτουργεί χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού. Η κατάσταση, συνεπώς, παραμένει μέχρι και σήμερα μακράν των στόχων και της φιλοσοφίας της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και της πραγματικής ''αλλαγής του ψυχιατρικού παραδείγματος''» καταλήγει ο κ. Παπαδόπουλος.
Συχνές επιθέσεις σε νοσηλευτές
«Τα περιστατικά επιθέσεων και ξυλοδαρμών από ασθενείς σε άλλους νοσηλευομένους αλλά και σε νοσηλευτές είναι πολύ συχνά και στο Δρομοκαΐτειο. Αρκετοί νοσηλευτές έχουν ξυλοκοπηθεί άγρια από διεγερτικούς ασθενείς και αυτό δεν μπορεί να αποτραπεί, επειδή υπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού» εξηγεί ο Μιχάλης Γιαννακός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων.
«Περίπου το 60% των ασθενών που εισάγονται για νοσηλεία είναι διεγερτικοί και έρχονται με εισαγγελική εντολή. Σε κάθε βάρδια έχουμε 30 με 40 οξέα περιστατικά.
Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία εξυπηρετούν το 80% των περιστατικών και τα πλέον σοβαρά, ενώ το 20% αντιμετωπίζεται από τις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, στις οποίες παρατηρείται επίσης μεγάλη έλλειψη σε προσωπικό» καταλήγει.
Εφημερία στο Δρομοκαΐτειο
«Ενας ψυχίατρος εξυπηρετεί δέκα κλινικές»
«Το πλάνο που προέβλεπε τη σταδιακή συρρίκνωση και κατάργηση των ψυχιατρικών ιδρυμάτων με ανάλογη ανάπτυξη των ψυχιατρικών τμημάτων στα γενικά νομαρχιακά νοσοκομεία και εμφανιζόταν ως δήθεν ''βελτίωση συνθηκών ζωής'' των ψυχιατρικών ασθενών απέτυχε παταγωδώς. Και αυτό γιατί τα γενικά νοσοκομεία, υποστελεχωμένα και με δυσανάλογα μεγάλο φόρτο έργου, αδυνατούν να υποκαταστήσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, που άλλωστε έχουν διαφορετικό αντικείμενο εργασίας. Οι δυσμενείς συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι ήδη εμφανείς» εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο ψυχίατρος Γεράσιμος Καλογηράτος, επιμελητής Α' στο Δρομοκαΐτειο.
«Θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι για να έχουν οι πολίτες ποιοτική δημόσια ψυχιατρική περίθαλψη, που τη δικαιούνται, χρειάζεται τόσο η αναβάθμιση των ψυχιατρικών τμημάτων των γενικών νοσοκομείων όσο και η στελέχωση των εξειδικευμένων ψυχιατρικών νοσοκομείων. Η έλλειψη προσωπικού δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Για παράδειγμα, στην κλειστή εφημερία στις 10 κλινικές, που καθεμία εξυπηρετεί 30 έως 40 ασθενείς, εφημερεύει ένας μόνο ειδικός, δηλαδή ψυχίατρος επιμελητής. Ανάλογες ελλείψεις παρατηρούνται και στο νοσηλευτικό προσωπικό, που κάθε κλινική εξυπηρετούν 1 έως 3 νοσηλευτές. Ο καθένας μας κάνει δουλειά πολλαπλάσια, ενώ για μήνες παραμένουμε απλήρωτοι για τις εφημερίες και συχνά το προσωπικό, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς, ξεπερνά τις αντοχές του.
Με τέτοιες ελλείψεις σε προσωπικό, όταν συμβεί να έχουμε έναν διεγερτικό, διαταρακτικό ασθενή, με επιθετική συμπεριφορά, που πρέπει άμεσα να τον αντιμετωπίσουμε, καλούμε βοήθεια απ' όλα τα τμήματα, ώστε να γίνει η αντιμετώπιση με προσωρινή καθήλωση και φαρμακευτική αγωγή, εφαρμόζοντας τεχνικές αποκλιμάκωσης σύμφωνα με το ειδικό πρωτόκολλο αντιμετώπισης. Επίσης, συχνά ο ασθενής πάσχει και από άλλα νοσήματα και χρειάζεται καρδιολόγο, γαστρεντερολόγο, πνευμονολόγο, ηπατολόγο. Τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζονται εντός και σπανιότερα παραπέμπονται σε άλλα νοσοκομεία», καταλήγει ο κ. Καλογηράτος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος[/spoiler]
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Ο Στέλιος Στυλιανίδης είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος για τη "Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών"
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΟ Στέλιος Στυλιανίδης είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος για τη "Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών"
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
--- Τέλος παράθεσης ---
Το παραπάνω είναι τόσο ενδιαφέρον, κατά την γνώμη μου, που το βάζω ως κείμενο και σε αυτό το Φόρουμ, σε περίπτωση που χαλάσει το link:
27/05/2018
Του Στέλιου Στυλιανίδη.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος και την εκπομπή “Παιχνίδια εξουσίας”, με τον Βασίλη Σκουρή και την Αγγελική Σπανού, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός παραδέχθηκε δημόσια ότι το ποσοστό των ακούσιων νοσηλειών σε ψυχιατρικές κλινικές και ιδρύματα στη χώρα μας υπερβαίνει το 60% και ότι αυτό το εξαιρετικά αρνητικό φαινόμενο, σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, οφείλεται, όπως ισχυρίστηκε, στις επιπτώσεις της κοινωνικοοικονομικής κρίσης που διανύουμε τα τελευταία εννιά χρόνια. Επίσης, αναφέρθηκε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες του υπουργείου προκειμένου να υπερβούμε αυτή την στιγματιστική για τους ψυχικά πάσχοντες πρακτική.
Οι αιτίες δεν βρίσκονται μόνο στην κρίση αλλά αποτελούν συστημικά προβλήματα του συνόλου της οργάνωσης των ψυχιατρικών υπηρεσιών στη χώρα μας. Αυτές οι δομικές δυσλειτουργίες επιδεινώθηκαν με την κρίση.
Τα τελευταία στοιχεία της “Μελέτης ακούσιων νοσηλειών στην Αθήνα» (ερευνητικό πρόγραμμα που ξεκίνησε το 2011) δείχνουν ότι υπάρχει ανησυχητική αύξηση των μηχανικών καθηλώσεων. Ειδικότερα:
Στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Κας Αιμιλίας Πανάγου, ψυχολόγου και ειδικής επιστήμονος στον Συνήγορο του Πολίτη, προκύπτουν τα εξής:
Παρατηρήθηκε χρήση καθήλωσης χωρίς αιτιολόγηση, πλημμελής τήρηση του βιβλίου καθηλώσεων σε κάποιες περιπτώσεις.
Προηγούμενες ακούσιες νοσηλείες και σοβαρότητα της νόσου σχετίζονται με τη χρήση της μηχανικής καθήλωσης.
Το «ανοιχτό» / «κλειστό» Τμήμα δεν φαίνεται να επηρεάζει την ιατρική κρίση ως προς την απόφαση για χρήση της μηχανικής καθήλωσης σε ασθενείς.
Η ανεπάρκεια νοσηλευτικού προσωπικού και η δυσκολία εφαρμογής τεχνικών αποκλιμάκωσης φαίνεται να επηρεάζουν τη χρήση του μέτρου σε ασθενείς.
Το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο κυρώθηκε με το ν.2462/1997, στο άρθρο 7 αναφέρει: «Κανείς δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινές ή μεταχειρίσεις σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές.»
Επίσης, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε., η οποία κυρώθηκε με το ν. 4074/2012, στο άρθρο 15 «Απαλλαγή από βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία» αναφέρει: «Κανείς δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή ποινή.»
Στο πλαίσιο αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (CPT -ΕΠΒ), η οποία επισκέφθηκε πρόσφατα τη χώρα μας, έχει εκπονήσει συστάσεις και πρότυπα αναφορικά με τον περιορισμό και την αυστηρή παρακολούθηση της χρήσης μέτρων περιορισμού κατά την ψυχιατρική νοσηλεία, και τις ασφαλιστικές δικλείδες του πλαισίου εφαρμογής αυτών σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία από την Α Φάση της έρευνας (2011-2016) πάνω από τις μισές νοσηλείες του Ψ.Ν.Α. αφορούν σε ακούσιες νοσηλείες, με το 30% αυτών να εκτελούνται αυτεπάγγελτα, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά ακούσιων νοσηλειών σε Ψυχιατρικό Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου της Αττικής ξεπέρασαν το 68%. Στο 55% των περιπτώσεων ακούσιας νοσηλείας στο Ψ.Ν.Α., αιτία ενεργοποίησής της είναι η «επιθετικότητα» και στο 34,2% η «ασυνέχεια στην φαρμακευτική αγωγή», παράγοντες οι οποίοι δεν αποτελούν απαραίτητα στοιχεία ψυχοπαθολογίας του ατόμου, αλλά συχνά αποδίδονται στην αντίληψη του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος, στα κενά στην περίθαλψη και σε έλλειμμα συνέχειας στη φροντίδα στην κοινότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο το 13,8% από τους ασθενείς αυτής της κατηγορίας που εξέρχονται του νοσοκομείου παραπέμπονται σε Δομές Κοινοτικής Ψυχιατρικής, ενώ χωρίς καν πρόταση παραπομπής παραμένει το 32,2%. Επιπροσθέτως, οι ερευνητές υπογραμμίζουν το πολύ ανησυχητικό φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας», ήτοι της επανεισαγωγής των ίδιων των ασθενών εντός του ιδίου έτους, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση υπερβαίνει το 60%.
Τα αποτελέσματα αυτά αναδεικνύουν δομικές δυσλειτουργίες σε όλο το «σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας» στη χώρα μας. Ενδεικτικά, αναφέρεται η πλημμελής ή μη εφαρμογή του νόμου περί αναγκαστικών νοσηλειών, ο «κοινωνικός αυτοματισμός» μεταξύ ψυχιατρικού και δικαστικού συστήματος, ώστε να προκρίνεται ως μέσο ρουτίνας η «λύση» της αναγκαστικής νοσηλείας, το έλλειμμα συνέχειας της φροντίδας και των κοινοτικών δομών ψυχιατρικής φροντίδας, ο κατακερματισμός και ο χαμηλού επιπέδου συντονισμός μεταξύ των υπηρεσιών, καθώς και η ανεπαρκής εκπαίδευση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας
Κατά συνέπεια, οι μείζονες προκλήσεις που τίθενται απέναντι στους εταίρους του χώρου της ψυχικής υγείας και της μετέωρης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης οφείλουν να έχουν χαρακτήρα «πρόληψης» ενάντια:
• στον αποκλεισμό ή την υποβάθμιση της ψυχικής υγείας από τις προτεραιότητες της κοινωνικής πολιτικής και της ευρύτερης πολιτικής της υγείας
• στον περαιτέρω κατακερματισμό και την αποδυνάμωση του δικτύου των δομών ψυχικής υγείας
• στην επαγγελματική εξουθένωση των λειτουργών της ψυχικής υγείας.
Από τον Οκτώβριο του 2017 το Υπουργείο Υγείας ανέθεσε σε Ομάδα Εργασίας την επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου για την ακούσια νοσηλεία λαμβάνοντας υπόψη τις συστάσεις τόσο Διεθνών Οργανισμών όσο και Εθνικών Αρχών Προάσπισης Δικαιωμάτων των Ψυχικά Ασθενών. Από πρόσφατη συνάντηση εργασίας της Ομάδας με εταίρους ψυχικής υγείας, διαφαίνεται πως οι νέες προβλέψεις έρχονται να «διορθώσουν» διαδικασίες που προκαλούσαν σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των ασθενών, όπως τη μεταφορά των ακούσιων ασθενών προς τις Ψυχιατρικές Κλινικές με ΕΚΑΒ κι όχι με αστυνομικά οχήματα, την παρακολούθηση της κατ’ εξαίρεση χρήση μέτρων περιορισμού κατά την ψυχιατρική νοσηλεία, την θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα κλπ, προκειμένου να μειωθούν τα υψηλά ποσοστά ακούσιας νοσηλείας στη χώρα μας.
Η ερευνητική ομάδα του προγράμματος για τη “Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών” υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του θέματος, το οποίο συσχετίζει με το έλλειμμα δημοκρατίας στη διαχείριση των συγκεκριμένων –και όχι μόνο– ασθενών και προτείνει:
• Την ενεργό συμμετοχή των ασθενών και των οικείων τους στη λήψη αποφάσεων.
• Την ειδική εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας στα ως άνω ζητήματα.
• Την προσαρμογή του νομοθετικού πλαισίου με στόχο την εναρμόνισή του στα νέα δεδομένα της κρίσης και των πιέσεων που ασκούνται στο σύστημα υγείας.
• Την ανάπτυξη εκτεταμένων σε εθνικό επίπεδο προγραμμάτων έρευνας, παρακολούθησης και παρέμβασης κατά τα πρότυπα πρόσφατης δράσης που υλοποιήθηκε στο Κέντρο Ημέρας της ΕΠΑΨΥ στο Μαρούσι σε συνεργασία με το Ψυχιατρικό Τμήμα του Σισμανογλείου, η οποία έδειξε ότι με συστηματική παρέμβαση κατ’ οίκον σε σοβαρές ψυχιατρικές παθολογίες σε διάστημα δύο ετών, ο αριθμός των νοσηλειών μειώθηκε κατά 82%, σε σύγκριση με την προ της παρέμβασης περίοδο.
• Την ανάπτυξη πιλοτικών προγραμμάτων πρώιμης παρέμβασης στην ψύχωση από πανεπιστημιακές ψυχιατρικές κλινικές σε συνεργασία με πιλοτικές κοινοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Στην περίπτωση που υιοθετηθεί το μέτρο υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα είναι πρωταρχικής σημασίας να εξασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες θεσμικές και τεχνικές προϋποθέσεις προκειμένου ένα τέτοιο μεταρρυθμιστικό μέτρο να υλοποιηθεί στην πράξη και να μην αποτελέσει θλιβερή επανάληψη της μη εφαρμογής του προηγούμενου νόμου 2071/92 για τις ακούσιες νοσηλείες. Σαράντα χρόνια μετά την ψήφιση από το ιταλικό κοινοβούλιο του νόμου 180/78 (11 Μαίου 1978), του αποκαλούμενου νόμου Φράνκο Μπαζάλια, προς τιμήν του μεγάλου Ιταλού ψυχιάτρου μεταρρυθμιστή ο οποίος συνέβαλε καταλυτικά στην κατάργηση και μετασχηματισμό των ασύλων και στον εξανθρωπισμό της ψυχιατρικής, στην Ελλάδα βρισκόμαστε ακόμη σε μια θλιβερά επαναλαμβανόμενη περίοδο διαχείρισης των θεμελιωδών αντιφάσεων της ψυχιατρικής. Η αντίφαση μεταξύ θεραπείας και κοινωνικού ελέγχου, ο αντιψυχιατρικός λαϊκισμός και η αδράνεια απέναντι στην νεοιδρυματική λογική του βιοιατρικού μοντέλου αποτελούν μείζονες αντιστάσεις για την ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας.
* Προκειμένου να συνεχιστεί η μελέτη για την περαιτέρω επιστημονική τεκμηρίωση του φαινομένου των αναγκαστικών νοσηλειών στη χώρα μας (Β’Φάση, 2017-2019)), έχει κατατεθεί μια ολοκληρωμένη ερευνητική πρόταση στην Γ.Γ Ερευνας και Τεχνολογίας,με την συμμετοχή 5 Ελληνικών Πανεπιστημίων, μιας ΜΚΟ και συνεργασία ξένων εμπειρογνωμόνων, ώστε να υπάρχει ένα αξιόπιστο ετήσιο δείγμα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη.
*Ο Στέλιος Στυλιανίδης είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος για τη "Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών"
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση