Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
28 Μαρτίου 2024, 20:22:27

Αποστολέας Θέμα: Κρίση και Απόγνωση-Αυτοκτονίες  (Αναγνώστηκε 15063 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

7 Απριλίου 2012, 15:05:19
Απάντηση #30
Αποσυνδεδεμένος

Harper

Ιατροί
Απεφευγα να μιλησω για αυτο το μάλλον λεπτο θεμα αλλά διαβαζοντας διάφορες απόψεις δε μπορω να αντισταθω...

Νομιζω οταν ο αυτοχειρας  εβαζε τελος στη ζωη του και αφηνε "κληρονομια" ενα αιχμηρο σημειωμα ουσιαστικα ανοιγε ενα διάλογο με την κοινωνια.Και νομιζω το ηξερε καλα.

Με όλο το σεβασμο στην τραγικοτητα της απώλειας μια ζωης το να μιλαμε και να συνεχισουμε να μιλάμε για αυτη την απώλεια δεν ειναι ασεβεια αλλά σεβασμος στη μνημη του.Επειδη πολλα γραφηκαν εδω μεσα και αλλου ενδεχομενως, οι διατυπώσεις μας να χρειαζονται διπλο φιλτραρισμα για κάποια πιο ευαισθητα ωτα αλλά στο βωμο του  ψυχαναγκαστικού-για κάποιους-σεβασμου της μνημης ενος νεκρου δε θα θυσιάσουν κάποιοι άλλοι το δικαιωμα εκφορας διαφορετικης άποψη απο τον εκλειπόντα.

Οι εικασιες γυρω από τα αιτια που τον οδηγησαν στην πράξη αυτη δεν ειναι αναγκαστικα εκτονωση-απενοχοποιηση-εξορκισμος-κουτσομπολιο-ασέβεια-υβρις ή καπήλευση αλλά για κάποιους προβληματισμος και ερεθισμα για κουβεντα που ενδεχομενως και δικαιωματικα να περικλειει και μια διαφορετικη άποψη.

Δε νομιζω λοιπον πως επέλεξε να"φυγει" με τοσο εντυπωσιακο τροπο για να ξεχαστει αλλά για να συζητηθει...Τιμη και σεβασμος στη μνημη του κατ'εμε δεν ειναι η βουβαμαρα και η στειρα σιωπη αλλα να αρχισει διάλογος και προβληματισμος.
Η αυτοκτονια ενδεχομενως να ειναι ισως μια ακραια μορφη επικοινωνιας-διαμαρτυριας.Ενας τροπος να σε προσεξουν,ειδικα αν γινει στην καρδια της καρδιας της Ελλάδος(Συνταγμα).Και μάλλον ο εκλιπων το ηξερε καλα.
Διαφωνω ομως με τον τροπο που επελεξε να "διαλεχθει" γιατι προβαινοντας σε αυτη την πραξη δε δινεις το δικαιωμα στο συνομιλητη σου να σε αντικρουσει ενω ταυτοχρονα τον ενοχοποιεις(αν εχει συνειδηση) και ταυτοχρονα αποκτας οπαδους που νιωθουν το ιδιο αδικημενοι με σενα.Και αυτοι μπορει να δρασουν ανεξελεγκτα.
Επίσης διαφωνω με την ΠΡΟΤΡΟΠΗ του για ενοπλη εξεγερση και δεν νομιζω πως ειναι υβρις να λεω πως δε δικαιολογειται  κανεις-ακομη και προσφεροντας τη ζωη του-να γινεται ηθικος αυτουργος ή οσιομαρτυρας στο ονομα μιας επαναστασης.

Anyway...Κάπου εδω σταματω.
Απλα δε μπορω να μη μοιραστω τα λογια ενος δασκαλου μου που συνηθιζε να λεει πως η αυτοκτονια ειναι η υπερτατη πραξη θαρρους και δειλιας.Θαρρους γιατι θελει δυναμη για να αφαιρεσεις τη ζωη σου και δειλιας γιατι δεν πάλεψες με τα προβληματα σου και διάλεξες ενδεχομενως την ευκολη λυση,τη "φυγη".Αλήθεια τι θα γινοταν αν όλοι οι Ελληνες που σημερα αντιμετωπιζουν οικονομικα προβληματα καναν το ιδιο?Πολυ απλα αυριο θα ειχαμε μεινει ουτε οι μισοι.

« Τελευταία τροποποίηση: 7 Απριλίου 2012, 15:18:46 από jack »
+

7 Απριλίου 2012, 15:22:32
Απάντηση #31
Αποσυνδεδεμένος

Βέρρας Οδυσσέας

Επώνυμοι
Κανείς δεν είπε να μη μιλάμε, να μην προβληματιζόμαστε.Άλλο όμως αυτό και άλλο να χαρακτηρίζεις κάποιον "παλιο-λαμόγιο", μία μέρα μετά το θάνατό του, λες και τον ήξερες κι από πέρυσι.Και "παλιο-λαμόγιο" να ήταν, άφησέ τον 3 μερούλες να "κρυώσει" και σεβάσου το πένθος των οικείων του, προσωρινά, αφού δεν κρατιέσαι (το β' πρόσωπο ενικού δεν αναφέρεται σε σένα προσωπικά, γενικά μιλάω). Όποιος είναι τόσο large και ακομπλεξάριστος και μη ψυχαναγκαστικός με το σεβασμό στη μνήμη νεκρών, ας μας πει όνομα και επάγγελμα του νεκρού του πατέρα και ας το αφήσει πάνω μου, για να μάθει τι ρουφιάνος, λαμόγιο και λέρα ήταν αυτός που τον έφερε στον κόσμο.
Όσο για την ουσία της υπόθεσης, τι να λέμε τώρα.Τα είπε όλα ο κύριος Μιχάλης.RESPECT που λες κι εσύ.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ!

7 Απριλίου 2012, 15:35:17
Απάντηση #32
Αποσυνδεδεμένος

Harper

Ιατροί
Το "παλιο-λαμογιο" δε το ειδα καπου εδω μεσα.Μιλω ειλικρινα.Εαν ειπωθηκε και δε το ειδα ζητω συγνωμη.
Επειδη καποιοι εδω μεσα δεν κατανοουν τη συζητηση γυρω απο αυτο ή νιωθουν αβολα με αυτο απο εκει παρακινηθηκα και εγραψα οσα εγραψα.Επισης εχω κανει τροποποιηση του μηνυματος μου πριν καν μου απαντησεις και ενδεχομενως αρχικα να ημουν πιο αιχμηρος αλλα ξαναδιαβαζοντας το δε μου πολυαρεσε και το εφερα σε μια μορφη που με εξεφραζε πιο πολυ.

Επίσης καπου σε εχασα με τα περι να σου πει κάποιος το ονομα του νεκρου του πατερα κτλ...
Αναφερεσαι σε κατι που διαβασες στο φορουμ ή γενικοτερα?
Ενδεχομενως να ειπωθηκε κατι από καποιον εδω μεσα και να μη το ειδα.Αν θες μου απαντας και σε προσωπικο μηνυμα...
+

7 Απριλίου 2012, 15:56:01
Απάντηση #33
Αποσυνδεδεμένος

EzeΤΡΟΛ


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Το "παλιο-λαμογιο"

Ψάχνοντας στοιχεία για την οικογένεια και τους απογόνους του εκλειπόντος Γ. Τσολάκογλου, έπεσα σ΄αυτό:

Έχοντας προσβληθεί από λευχαιμία, νοσηλεύθηκε επί έναν χρόνο στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ), όπου και πέθανε τον Μάιο του 1948. Η κηδεία του έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο. (από Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος)

Ας μην παραβιάζουμε όμως άλλο ανοιχτές θύρες. Σε αυτή τη χώρα, ο κώδικας τιμής των νεκρών υπάρχει και είναι πανάρχαιος:

"Ο τεθνηκώς δεδικαίωται (ανθ΄ων δικαίων έπραξεν.)"
Θα έρθουν καιροί που θα είστε ασφαλισμένοι, αλλά θα είναι σαν να μην είστε.

7 Απριλίου 2012, 16:31:35
Απάντηση #34
Αποσυνδεδεμένος

anastasios theodoridis

Ιατροί
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Αλλος ένας συνταξιούχος έδωσε τέλος στη ζωή του. Στο ιδιόχειρο σημείωμα γράφει ότι δεν αντέχει τον εξευτελισμό και την κρίση.

Σύμφωνα με το Seleo,  ήταν συνταξιούχος-δάσκαλος, ιδιαίτερα αγαπητός στην Καβάλα.

Η απονενοημένη αυτή ενέργεια του 78χρονου συνταξιούχου δασκάλου δείχνει ότι η κατάθλιψη και η απόγνωση σε ηλικίες που είχαν πλασμένη μια άλλη εικόνα για την κοινωνία και την ζωή, δεν μπορούν να την διαχειριστούν με τα νέα δεδομένα και καταρρέουν. Προχθές η αυτοκτονία στην Συκορράχη, χθες στην Καβάλα έρχεται να προβληματίσει σοβαρά για ότι επέρχεται.

Ηταν  επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου αιμοδοτών αντιμετώπιζε τα τελευταία δύο χρόνια ψυχολογικά προβλήματα.

Με ιδιόχειρο σημείωμα ο συνταξιούχος δάσκαλος ζητά συγνώμη από τα παιδιά και τα 5 εγγονάκια του…
Ποτέ μην λογομαχείς με έναν ηλίθιο.....
Θα σε ρίξει στο επίπεδο του και θα κερδίσει λόγω πείρας!!!

7 Απριλίου 2012, 17:12:32
Απάντηση #35
Αποσυνδεδεμένος

anastasios theodoridis

Ιατροί
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Tέλος αποφάσισε να δώσει στη ζωή του το μεσημέρι του Σαββάτου, ένας 75χρονος συνταξιούχος κάτοικος Βόλου, στο λόφο της Γορίτσας.

Συγκεκριμένα ο 75χρονος έδεσε ένα σχοινί σε κλαδί πεύκου και κρεμάστηκε, ενώ λίγο αργότερα, όπως δημοσιεύει το e-volos.gr,  περαστικοί ειδοποιήσαν το ΕΚΑΒ που όταν έφτασε ήταν ήδη αργά.

Η Αστυνομία έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας και παρήγγειλε νεκροψία – νεκροτομή. Προανάκριση ενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Βόλου.
Ποτέ μην λογομαχείς με έναν ηλίθιο.....
Θα σε ρίξει στο επίπεδο του και θα κερδίσει λόγω πείρας!!!

8 Απριλίου 2012, 11:06:22
Απάντηση #36
Αποσυνδεδεμένος

EzeΤΡΟΛ


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Του Πέτρου Παπασαραντόπουλου

Χθες πήγα στην πλατεία Συντάγματος, εκει που αυτοκτόνησε ο 77χρόνος. Γύρω από το δέντρο, 20-30 άτομα. Στο δέντρο, λουλούδια, κεριά, γράμματα και συνθήματα. Πλησιάζω και τα διαβάζω. Ο λόγος του μίσους μπροστά στα μάτια μου. Κάτω από την ελληνική σημαία, σύμβολο υποτίθεται της ενότητας των Ελλήνων, κείμενα και συνθήματα για τους προδότες, τους γερμανοτσολιάδες, τα καθάρματα, τους Κουΐσλιγκ, τη χούντα που μας κυβερνά, τα λαμόγια, τους κλέφτες, τους δοσίλογους, τους χαραμοφάηδες, τις γερμανικές αποζημιώσεις, τη ναζίστρια Μέρκελ, τη γερμανική κατοχή, τη γενοκτονία των Ελλήνων, τους πουλημένους δημοσιογράφους και πολιτικούς, την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, τα τσιράκια και τους λακέδες των Ευρωπαίων και του Σόιμπλε, τους προαιώνιους εχθρούς της φυλής μας. Συνθήματα για εκτελεστικά αποσπάσματα, αγχόνες, καλάσνικοφ. Κάθε κείμενο, μια γροθιά στο στομάχι.

Ένας ηλικιωμένος κοιτούσε προς τη Βουλή, σκοπεύοντας και πυροβολώντας με το χέρι του που στο μυαλό του φάνταζε ότι κρατούσε περίστροφο.

Όσο για τις συζητήσεις, δεν υπάρχει περιγραφή. Κρεσέντο hate speech, λόγου της μισαλλοδοξίας.

Φεύγοντας, κατηφόρησα τη Σταδίου. Αντίκρυσα το καμμένο ΙΛΙΟΝ και το κτίριο με τους τέσσερις νεκρούς της Μαρφίν. Παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ασήμαντα υποστυλώματα ενός σάπιου καθεστώτος που πρέπει να γκρεμιστεί.

Μου πήρε ώρες για να συνέλθω.
Θα έρθουν καιροί που θα είστε ασφαλισμένοι, αλλά θα είναι σαν να μην είστε.

8 Απριλίου 2012, 23:11:06
Απάντηση #37
Αποσυνδεδεμένος

anastasios theodoridis

Ιατροί
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Ερευνα για τις αυτοκτονίες
Οι Ελληνες στα άκρα
Ο αυτόχειρας του Συντάγματος υπενθύμισε σε όλους πόσο σκοτεινιάζει η ψυχή στη χώρα του ήλιου

 
Οταν ήμουν μικρή, έκλαιγα με ιστορίες εραστών που αυτοκτονούν για τον χαμένο έρωτά τους. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι προσπαθείς να αυτοκτονήσεις όχι επειδή αγαπάς υπερβολικά κάποιον, αλλά επειδή δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου. Εψαχνα τρόπους, ήθελα απλώς να σταματήσουν οι φωνές μες στο μυαλό μου, σκέφτηκα ότι μόνο αν πέθαινα θα σταματούσαν. Μπορεί να σας φανεί χαζό, αλλά δεν θα έκοβα ποτέ τις φλέβες μου, επειδή από μικρή φοβόμουν τα αίματα. Ούτε θα πηδούσα από τον τέταρτο όροφο του διαμερίσματός μου, γιατί φοβόμουν τα ύψη. Επρεπε να είναι κάτι πιο ήσυχο και διακριτικό, να μην τρομάξω πολύ τους γονείς μου. Ετσι, πήρα όσα χάπια βρήκα στο σπίτι, ούτε θυμάμαι πόσα ήταν. Τα κατάπινα με την ίδια λαχτάρα που ο άρρωστος παίρνει μια ασπιρίνη για να σταματήσει ο πυρετός ή ο πονοκέφαλος. Με βρήκε η μητέρα μου σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, περιτριγυρισμένη από άδειες καρτέλες χαπιών. “Ηπιες όλα αυτά τα χάπια; ” με ρώτησε. Πρέπει να της έγνεψα “ναι”, αν και δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι να ξυπνάω στο νοσοκομείο, με ένα σωληνάκι στη μύτη και τους αγαπημένους μου φίλους στο πλευρό μου. Δεν είδα κανένα φως στο τούνελ και κανένα φάντασμα που με συμβούλευσε να γυρίσω πίσω στη ζωή. Εβλεπα όνειρα όπως κάθε άλλη φορά. Κάποια άσχημα, κάποια απλώς αλλόκοτα. Και μετά ξύπνησα και έπρεπε να συνεχίσω να ζω. Για όλους όσοι με αγαπάνε. Μέχρι να βρω τον τρόπο να αγαπήσω και εγώ τον εαυτό μου. Και να μη φοβάμαι τις φωνές». Αυτή η ιστορία ανήκει σε μια γυναίκα που στα 35 της ένιωσε την ανάγκη να φύγει από τη ζωή. Αλλά, για καλή της τύχη, δεν τα κατάφερε.
Εδώ και αρκετό καιρό, από τότε που η οικονομική κρίση έδειξε για τα καλά τα γαμψά νύχια της, ακούμε πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στη χώρα μας αν παίρναμε κάτι από τους Σκανδιναβούς. Την οργανωτικότητά τους, τη μηδενική ανοχή τους απέναντι σε θέματα διαφθοράς, το κοινωνικό κράτος τους, την ευλαβική πληρωμή των φόρων. Και τελικά, αντί για κάποια θετική αρετή, παραδειγματιστήκαμε από την αυξημένη αυτοκτονικότητά τους, με το όνομα της Ελλάδας να φιγουράρει στα διεθνή μέσα ενημέρωσης όχι μόνο για το υψηλό χρέος, αλλά και για το ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό των αυτοκτονιών. «Η ψυχή σκοτεινιάζει στη χώρα του ήλιου», «Η Ελλάδα πληρώνει την κρίση με το πιο ακριβό νόμισμα», «Οι Ελληνες πνίγονται από τα χρέη και δίνουν τέλος στη ζωή τους», είναι μερικοί μόνο από τους δραματικούς τίτλους που εκφράζουν ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι έχει ψυχοπαθολογική αιτία, αλλά οικονομική αφορμή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν τον Ιανουάριο του 2012 στη Βουλή το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας ανέρχονται σε 1.727 από το 2009 ως τις 10 Δεκεμβρίου του 2011. Το 2009 ήταν 507, το 2010 622 και το 2011 έφτασαν τις 598, με βάση τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την ΕΛ.ΑΣ. Αύξηση των αυτοκτονιών στη χώρα μας επισημαίνει και η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) με στοιχεία που παραθέτει από το 2007 ως το 2009: το 2007 πραγματοποιήθηκαν 328 αυτοκτονίες (268 άνδρες, 60 γυναίκες), 373 το 2008 (308 άνδρες, 65 γυναίκες) και 391 το 2009 (333 άνδρες, 58 γυναίκες). Οι περισσότερες αυτοκτονίες πραγματοποιήθηκαν από άνδρες 50-59 ετών (67 θάνατοι) και γυναίκες 30-39 και 40-49 ετών (11 θάνατοι). Η πλειονότητα των αυτοχείρων το 2009 ήταν άγαμοι, διαζευγμένοι ή χήροι (το 50% των ανδρών και το 66% των γυναικών). Οι περισσότεροι που έδωσαν τέλος στη ζωή τους ήταν οικονομικά ανενεργοί (άνεργοι, άεργοι, συνταξιούχοι, μαθητές, σπουδαστές, οικιακά) και συγκεκριμένα το 26% των ανδρών και το 50% των γυναικών.

Αν και τα συγκεκριμένα στοιχεία για τις αυτοκτονίες στη χώρα μας είναι ανησυχητικά από μόνα τους, στην πραγματικότητα είναι αρκετά υψηλότερα. Ο κοινωνικός στιγματισμός που καταδιώκει την οικογένεια ενός αυτόχειρα την οδηγεί στο να πει ότι κάποιος «γλίστρησε και έπεσε» στον γκρεμό, «πνίγηκε στη θάλασσα» και όχι ότι έπεσε στη θάλασσα ακριβώς επειδή ήθελε να πνιγεί, «έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και έπεσε πάνω σε κολόνα», ενώ το έκανε επί τούτου, ή ότι «έπαθε τροφική δηλητηρίαση και του κάναμε πλύση στομάχου» όταν η αυτοκτονία σταματά στην απόπειρα και δεν αποβαίνει μοιραία. «Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι η Εκκλησία αρνείται να κηδεύσει τους αυτόχειρες. Τώρα τελευταία αρχίζει να υποχωρεί και να ευαισθητοποιείται, αλλά και πάλι όχι 100%» τονίζει ο ψυχίατρος Κυριάκος Κατσαδώρος και πρόεδρος του μη κυβερνητικού οργανισμού «Κλίμακα». Η γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία (1018) τα τελευταία χρόνια χτυπά ασταμάτητα και ο ίδιος παρατηρεί σαφέστατη άνοδο των αυτοκτονιών εξαιτίας της απόγνωσης που γεννά η κρίση. Συναντήσαμε τον ίδιο και τον συνάδελφό του και πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Θεραπείας Σχημάτων, Ιωάννη Μαλογιάννη, ένα βράδυ στα γραφεία της «Κλίμακας» στο Γκάζι, όταν και το τελευταίο έκτακτο περιστατικό της ημέρας είχε αντιμετωπιστεί με την απαραίτητη προσοχή.
«Η προσέγγισή μας στην αυτοκτονία άρχισε το 2007, σκεπτόμενοι ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν αντιμετωπιζόταν με τη δέουσα προσοχή μέσα στον ελλαδικό χώρο. Δεν υπήρχε εθνική στρατηγική. Ο κόσμος δεν ήταν σωστά ενημερωμένος ούτε για την αυτοκτονία ούτε για το στίγμα που την ακολουθεί. Και κάπως έτσι ανοίξαμε την πρώτη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία στην Ελλάδα» εξηγεί ο πρόεδρος της 13χρονης πλέον «Κλίμακας». Η γραμμή λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο και στο τηλέφωνο απαντούν εξειδικευμένοι επαγγελματίες, που είναι σε θέση να χειριστούν κάποιον που στην καλύτερη περίπτωση θα τους πει «όλα μοιάζουν μάταια, σκέφτομαι να βάλω τέλος στη ζωή μου» και στη χειρότερη «κρατάω μαχαίρι και θα κόψω τις φλέβες μου».
Το τηλέφωνο χτυπά με την ίδια συχνότητα είτε είναι καθημερινή είτε είναι Κυριακή, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου – είναι μύθος ότι οι αυτοκτονίες αυξάνονται τα Χριστούγεννα και γενικά τις γιορτινές ημέρες. Το αξιοσημείωτο, πάντως, είναι ότι «σε περιόδους έντονων πολιτικών ανακατατάξεων, δεν συμβαίνουν αυτοκτονίες: θα αναλάβει ή όχι ο Παπαδήμος, θα γίνουν ή δεν θα γίνουν εκλογές. Η αυτοκτονία συνδέεται άμεσα με την απελπισία, νιώθεις ότι τα προβλήματά σου δεν έχουν λύση. Αρα, όταν περιμένεις αλλαγές στην πολιτική, έχεις ξαφνικά ένα παράθυρο ελπίδας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει» επισημαίνει ο ψυχίατρος Ιωάννης Μαλογιάννης.
Φυσικά, δεν φτάνει μόνο η οικονομική κρίση για να οπλίσει το χέρι του αυτόχειρα. Δεν σημαίνει ότι όσοι έχουν οικονομικό πρόβλημα θα βουτήξουν στο κενό. Οπως τονίζουν οι ειδικοί, είναι ένας αριθμός πολλών διαφορετικών παραγόντων που οδηγεί κάποιον στην αυτοκτονία. Το πόσο ευάλωτος είναι κάποιος επηρεάζεται άμεσα από την προσωπικότητα του καθενός. Ουσιαστικά, το μοναδικό στοιχείο που αποτελεί σήμα κινδύνου είναι η ύπαρξη κληρονομικότητας, αν δηλαδή έχει αυτοκτονήσει κάποιος μέσα στην οικογένεια. Είναι, λοιπόν, μια κρίσιμη συνάντηση μεταξύ βιολογικών χαρακτηριστικών και στρεσογόνων εξωτερικών παραγόντων. Και η οικονομική κρίση, που έχει διαπιστωμένα αυξήσει τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα, λειτουργεί συσσωρευτικά πάνω στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Κάθε χρόνο προστίθενται κάτι παραπάνω από 30 αυτόχειρες και είναι μόνο οι περιπτώσεις που καταγράφονται, καθώς λόγω του κοινωνικού στιγματισμού δεν καταγράφονται όλες. Σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές, η αύξηση της ανεργίας κατά 1% οδηγεί σε αύξηση των αυτοκτονιών κατά 0,8%. Οταν η ανεργία αυξηθεί κατά 3%, οι αυτοκτονίες θα έχουν μια αντίστοιχη άνοδο της τάξης του 4,5%. Η ίδια έρευνα τονίζει ότι η αυτοκτονία είναι μία μόνο από τις εκφάνσεις της οικονομικής κρίσης, αφού παράλληλα αυξάνονται δραματικά και η σωματική νοσηρότητα, η θνησιμότητα, τα ψυχολογικά προβλήματα, η κατανάλωση αλκοόλ.
Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής πάνω στο ζήτημα της αυτοκτονίας αποβαίνει πολλές φορές μοιραία σύμφωνα με τον πρόεδρο της «Κλίμακας»: «Το 70% όσων έχουν αυτοκτονήσει είχαν επισκεφθεί νωρίτερα υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας. Εχεις αυτοκτονικές τάσεις, πας σε ένα νοσοκομείο, αυτός που θα σε εξετάσει δεν έχει εκπαιδευτεί σωστά και δεν καταλαβαίνει τον κίνδυνο. Η απόπειρα, όμως, μπορεί κάλλιστα να γίνει αυτοκτονία. Για κάποιον που έχει κάνει απόπειρα η πιθανότητα να το ξαναπροσπαθήσει είναι πάνω από 55%. Και το 95% όσων έχουν αυτοκτονήσει θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν η οικογένεια, η κοινωνία, η πρωτοβάθμια υγεία ή όλα αυτά μαζί είχαν μεριμνήσει».
Παραδοσιακά, οι άνδρες αυτοκτονούν και οι γυναίκες κάνουν απόπειρες. Πάντα οι άνδρες είχαν τα πρωτεία στις αυτοκτονίες και τώρα με την κρίση ακόμη περισσότερο. «Οταν στη σύγχρονη κοινωνία η προσωπικότητα του ανθρώπου και ειδικά του άνδρα συνδέεται άμεσα με την εργασία και την επαγγελματική καταξίωση, η απώλεια της δουλειάς οδηγεί σε αίσθηση ανεπάρκειας» υπογραμμίζει ο Ι. Μαλογιάννης. Οι άνδρες, επίσης, χρησιμοποιούν συνήθως πιο βίαια μέσα, όπως τον απαγχονισμό. Γενικότερα, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι επιλέγουν να τερματίσουν τη ζωή τους λέει πολλά και για την προσωπικότητά τους, αλλά και για τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία της χώρας στην οποία γεννήθηκαν. Στην Ελλάδα, πριν από κάποιες δεκαετίες, για παράδειγμα, έκανε θραύση το φυτοφάρμακο, αλλά το συναντούμε ακόμη και σήμερα σε αυτοκτονίες που πραγματοποιούνται σε αγροτικές περιοχές. Οι Ελληνες επιλέγουν το όπλο σε ποσοστό 35%-40%, οι Ελβετοί πολύ περισσότερο, μια και ο ελβετικός νόμος δεν απαγορεύει στους πολίτες να έχουν περίστροφο στην κατοχή τους. Στην Ελλάδα αυτοκτονούν με καραμπίνες, ένα φρικτό αποτέλεσμα της άδειας κυνηγού. Αν και η άδεια δίνεται αφού οι επίδοξοι κυνηγοί υποβληθούν σε ψυχολογικές εξετάσεις, «οι εξετάσεις αυτές θα έπρεπε ίσως να ανανεώνονται. Και πάλι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Εδώ βλέπουμε στρατιωτικούς και αστυνομικούς να αυτοκτονούν με το όπλο τους» επισημαίνει ο Κυριάκος Κατσαδώρος.
Οι ψυχίατροι τονίζουν ότι μία αυτοκτονία αντιστοιχεί σε 20 με 25 απόπειρες. Τονίζουν, επίσης, ότι δεν πρέπει να φοβηθείς να ρωτήσεις ευθέως τον αυτοκτονικό: «Θέλεις να αυτοκτονήσεις; Βαρέθηκες να ζεις;». «Στην Ελλάδα, όμως, θεωρείται τόσο ταμπού, που δεν σε ρωτούν ούτε στο νοσοκομείο, ακόμη και όταν τα σημάδια από τις χαρακιές στα χέρια σου είναι εμφανή» παρατηρεί ο κοινωνιολόγος Ανδρέας Ψωμόπουλος. Η αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα παρατηρείται στις ηλικίες μεταξύ 45-65 ετών, αλλά και σε νέους που μόλις έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους και βρίσκονται μπροστά στο αδιέξοδο «τι θα γίνω τώρα που μεγάλωσα;». Στη χώρα μας, επίσης, η ομοφυλοφιλία εξακολουθεί να οδηγεί αρκετούς ανθρώπους στην αυτοκτονία: ένα ομοφυλόφιλο παιδί ταλαιπωρείται μέσα στην οικογένεια, περιθωριοποιείται στο σχολείο και αν είναι υπερευαίσθητο μπορεί να μην αντέξει. Για τα μάτια του κόσμου, όμως, θα καταχωριστεί ως θάνατος ενός στρεσαρισμένου και ουχί ομοφυλόφιλου μαθητή.
Το Διαδίκτυο πονοκεφαλιάζει πολύ την «Κλίμακα», καθώς τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται οι εξαγγελίες αυτοκτονιών στο Facebook και σε προσωπικά μπλογκ. Σε καθημερινή βάση υπάρχουν 15 με 20 τέτοια κρούσματα, τα περισσότερα εκ των οποίων αποδεικνύονται κακόγουστες φάρσες, που, όμως, για παν ενδεχόμενο, δεν μπορείς να αγνοήσεις. Σε συνεργασία με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και την Εισαγγελία, ο φερόμενος ως αυτόχειρας πρέπει να εντοπιστεί και να μεταπειστεί. Ενα μεγάλο ποσοστό, πάντως, όσων δηλώνουν ιντερνετικά ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν, στην πραγματικότητα το βλέπουν σαν έναν μοχλό πίεσης για να κερδίσουν πίσω τον σύντροφό τους. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις πιτσιρικάδων εθισμένων στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που δηλώνουν εκβιαστικά στους ιντερνετικούς συμπαίκτες τους «αν δεν με αφήσετε να περάσω αυτήν την πίστα, θα αυτοκτονήσω».
Τον τελευταίο καιρό, οι κλήσεις στην «Κλίμακα» φτάνουν τις 40 την ημέρα. Σε καιρούς φαινομενικής οικονομικής ευμάρειας, τα τηλεφωνήματα είχαν να κάνουν με ερωτικές απογοητεύσεις, ψυχοπαθολογικά και κοινωνικά αίτια. Το τελευταίο διάστημα, οι εννέα στους δέκα δηλώνουν ότι βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. «Οταν ένας άνθρωπος τηλεφωνεί, σημαίνει ότι δεν έχει πάρει ακόμη την απόφαση να αυτοκτονήσει και ζητάει βοήθεια. Αν υπάρχουν ευήκοα ώτα, μπορείς να παρέμβεις» πιστεύουν οι δύο ψυχίατροι. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο από όπου έχουν βουτήξει στο κενό περίπου 1.500 άτομα, όταν τοποθετήθηκε τηλέφωνο-γραμμή επικοινωνίας σε επίμαχα σημεία, πολλοί επίδοξοι αυτόχειρες το μετάνιωσαν, σύμφωνα με τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Στην Ελλάδα, θλιβερή πρωτιά πτώσεων έχει η γέφυρα της Χαλκίδας, με τους μελετητές των στατιστικών να επισημαίνουν ότι ούτε οι αυτοκτονικοί δεν ξεφεύγουν από τα δίχτυα της μόδας, του σκεπτικού «θα πηδήξω από εκείνο το σημείο, διότι εκεί πηγαίνουν οι περισσότεροι».
Οσο για τον χάρτη των αυτοκτονιών, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. από τις χρονιές 2009, 2010 και 2011, πρώτη στις αυτοκτονίες έρχεται η Αθήνα, με καλπάζουσα αύξηση: 158, 178, 198. Ακολουθεί η Θεσσαλονίκη με 55, 98 και 97, η Θεσσαλία (32, 56, 46), η Δυτική Ελλάδα (32, 41, 41) και η Κρήτη (37, 30, 39). «Δεν είναι μόνο τα αδιέξοδα των μεγαλουπόλεων. Επαρχιακές περιοχές που γνώρισαν ίσως μία περίοδο οικονομικής άνεσης αντιμετωπίζουν τώρα την κρίση και εκεί οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες γίνονται ακόμη σκληρότερες» λέει ο ψυχίατρος Ι. Μαλογιάννης, ο οποίος, όμως, παραμένει αισιόδοξος σε πείσμα των καιρών και όλων όσοι έχει δει και ακούσει: «Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, ο άνθρωπος δεν αναζητεί ψυχοθεραπεία, εφόσον προτεραιότητα έχει το θέμα της επιβίωσης. Στο τέλος της κρίσης, όμως, και χωρίς πλέον τις ψευδείς άμυνες των προηγούμενων νεόπλουτων δεκαετιών (δάνεια, πιστωτικές, κατανάλωση) μπορεί να ασχοληθεί εκ νέου με την αλήθεια του εαυτού του και τότε η ευδαιμονία θα είναι πρωτίστως ψυχική και όχι υλική». «Η κρίση θα μπορούσε να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προς τη συλλογικότητα, κάτι που είχαμε αφήσει για πολλά χρόνια σε δεύτερη μοίρα. Νομίζαμε ότι φροντίζουμε τον εαυτό μας, εφεύραμε και κοτζάμ όρο, “shopping therapy”, αλλά στην πραγματικότητα μεγαλώναμε το μέσα μας κενό» καταλήγει ο Κυριάκος Κατσαδώρος.
Δεν αντιμετωπίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο την αποτυχία, επιμένουν οι γιατροί της ψυχής. Εκεί που κάποιος βλέπει το απόλυτο σκοτάδι, ο άλλος θα δει ένα φως. Κάποιος θα αντιμετωπίσει την απόλυση ως προσωπική ανεπάρκεια και κάποιος άλλος ως ευκαιρία να κάνει άλλα όνειρά του πραγματικότητα. Το σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα της κρίσης, η ανάγκη του φευγιού είναι πιο έκδηλη από κάθε άλλη φορά, με το 40% των ατόμων που βρίσκονται σε αδιέξοδο να αυτοκτονούν και το 60% να μεταναστεύουν σε άλλη χώρα. Την ίδια στιγμή, ο Πέκα Μοΐσιο, δημοσιογράφος που προέρχεται από τη Φινλανδία, χώρα σκανδιναβικής ευδαιμονίας αλλά και υψηλότατης αυτοκτονικότητας, ερχόμενος στην Αθήνα για να καλύψει το θέμα των ελλήνων αυτοχείρων, ήταν πολύ ξεκάθαρος σε αυτά που είχε να μας πει: «Στη χώρα μου μας λείπει ο ήλιος, όλα είναι μουντά. Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων βλέπεις πολύ συχνά ένα αγόρι ή ένα κορίτσι που έχει βάλει τέλος στη ζωή του επειδή χώρισε. Ο έρωτας τις περισσότερες φορές είναι ψυχαναγκαστικός, κρεμιέσαι από τον άλλο για να αντέξεις το κρύο και το σκοτάδι. Μας λείπει λοιπόν ο ήλιος, και ας μην τον είχαμε ποτέ σε τόσο μεγάλες δόσεις όσο εσείς. Ισως είναι κάτι οργανικό. Εσείς οι Ελληνες, λοιπόν, μπορείτε ανά πάσα στιγμή να φωτοσυνθέσετε. Σταματήστε, λοιπόν, να αποσυντίθεστε».
«Πώς έφτασα στην απόπειρα»
«Στα 35 μου έχασα τη δουλειά μου σε μια πολυεθνική εταιρεία, ή μάλλον παραιτήθηκα. Δεν ήταν συνειδητή επιλογή, απλώς δεν άντεχα άλλο την ειρωνεία του εργοδότη μου. Μου επέβαλλε να δουλεύω δωδεκάωρα και όταν του έλεγα ότι δεν έχω προσωπική ζωή μού έκανε καυστικά σχολιάκια ότι θα έπρεπε να αντέξω χωρίς σεξ αν ήθελα να κρατήσω τη δουλειά μου “σε τόσο δύσκολους καιρούς, με τόση ανεργία εκεί έξω”. Τα νεύρα μου έσπασαν, έφτασα στα όριά μου, μπήκα μια μέρα στο γραφείο του και του είπα ότι δεν αντέχω άλλο και ότι θέλω να φύγω. Μου είπε ότι πρέπει να είμαι τρελή για να αφήνω τέτοια θέση σε εποχή κρίσης. Λίγες ημέρες αργότερα, άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα: άκουγα φωνές, φοβόμουν ότι όλοι θέλουν να μου κάνουν κακό, ακόμη και οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι. Εκανα απόπειρα με χάπια, ευτυχώς αποτυχημένη. Τώρα συνεχίζω να παίρνω χάπια. Ο ψυχίατρος μου είπε ότι πάσχω από μία μορφή σχιζοφρένειας, η οποία πυροδοτήθηκε από τον επιθετικό εργοδότη και όλη την πίεση της δουλειάς. Τώρα ψάχνω δουλειά και δεν βρίσκω. Ομως δεν μετανιώνω που παραιτήθηκα. Είχα και έχω ένα σκοτεινό κομμάτι μέσα μου, που ήρθε στο φως μέσα από την οικονομική κρίση. Τώρα πρέπει να συμφιλιωθώ και να μάθω να ζω μαζί του».
Ψυχροί αριθμοί.
1.727 απόπειρες και αυτοκτονίες στην Ελλάδα από το 2009 ως το 2011.  328 αυτοκτονίες το 2007 (268 άνδρες, 60 γυναίκες). 373 το 2008 (308 άνδρες, 65 γυναίκες).  391 το 2009 (333 άνδρες, 58 γυναίκες). Tο 2010 έγιναν 622 απόπειρες αυτοκτονίας και το 2011 υπολογίζονται σε 598.  Το 2011 στην Αθήνα έγιναν 198 αυτοκτονίες, στη Θεσσαλονίκη 97 και στη Θεσσαλία 46. Το 2009 το 50% των αυτοχείρων ανδρών και το 66% των αυτοχείρων γυναικών ήταν άγαμοι, διαζευγμένοι ή χήροι.
Συμπεράσματα.
- Για κάποιον που έχει κάνει απόπειρα η πιθανότητα να ξανακάνει είναι πάνω από 55%.
- Οι Ελληνες επιλέγουν να αυτοκτονήσουν με όπλα – κυρίως καραμπίνα – σε ποσοστό 35%-40%.
- Οι γυναίκες κάνουν απόπειρες πέντε φορές περισσότερο από τους άνδρες, αλλά οι άνδρες είναι αυτοί που αυτοκτονούν σε διπλάσιο ποσοστό από ό,τι οι γυναίκες.
- Η αύξηση της ανεργίας κατά 1% οδηγεί σε αύξηση των αυτοκτονιών κατά 0,8%.
- Οταν η ανεργία αυξηθεί κατά 3%, οι αυτοκτονίες αυξάνονται αντίστοιχα στο 4,5%.
- Μία αυτοκτονία αντιστοιχεί σε 20 με 25 απόπειρες.
- Στην Ελλάδα υπάρχει αύξηση των αυτοκτονιών στις ηλικίες 45-65 ετών, αλλά και σε νέους που μόλις έχουν ολοκληρώσει
τις σπουδές τους.
- Καθημερινά η «Κλίμακα» καλείται να διαλευκάνει 15-20 εξαγγελίες αυτοκτονιών μέσω Facebook και μπλογκ. Μεγάλο ποσοστό όσων δηλώνουν ιντερνετικά ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν, στην πραγματικότητα το βλέπουν σαν έναν μοχλό πίεσης για να κερδίσουν πίσω τον σύντροφό τους.
- Από το 2009 ως το 2011, πρώτη σε αυτοκτονίες έρχεται φυσικά η Αθήνα. Ακολουθούν  Θεσσαλονίκη,  Θεσσαλία,  Δυτική Ελλάδα και  Κρήτη.

Αστερόπη Λαζαρίδου βημα magazino
Ποτέ μην λογομαχείς με έναν ηλίθιο.....
Θα σε ρίξει στο επίπεδο του και θα κερδίσει λόγω πείρας!!!

11 Απριλίου 2012, 12:14:53
Απάντηση #38
Αποσυνδεδεμένος

EzeΤΡΟΛ


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
 
Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/04/2012 (Η Αυγή)

Μια ακόμη κραυγή απελπισίας -προαναγγελία αυτοχειρίας κι αυτή- έφθασε στα γραφεία μας υπό μορφή ανοιχτής επιστολής. Αποδέκτες της είναι οι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Ο επιστολογράφος, ο οποίος εργάστηκε επί 24 έτη στην Κομισιόν, υπέστη δραστική μείωση της σύνταξής του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεχρεώσει δάνεια που πήρε για σοβαρούς λόγους υγείας, όπως μας διευκρίνισε σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του.


"Προς: Τους προέδρους Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ κ. Σαμαρά Αντώνιο και κ. Βενιζέλο Ευάγγελο

Κύριοι, αυτή η γραφή είναι κραυγή απόγνωσης... σκληρής αλήθειας... που σας καθιστά από τούδε κοινωνούς μου.

Γεννήθηκα στις 9.12.1953 σ' αυτή τη χώρα που οι πρόγονοί μας ονόμασαν Ελλάδα και όρισαν πως τα αγαθά κόποις κτώνται...

Αυτό ακολούθησα... και μετά από τριάντα πέντε (35) χρόνια ευσυνείδητης εργασίας, επ' ωφελεία του κράτους, συνταξιοδοτήθηκα ελπίζοντας να ζήσω σαν απλός άνθρωπος με ηρεμία και γαλήνη.

Όμως εσείς και όλοι οι ανεκδιήγητοι ακατανόμαστοι προηγούμενοι της εξουσίας προνοιάρατε τη χώρα μου με παραοικονομία, παραπαιδεία, παρανομία, παρατυπία, παραφροσύνη, καταστροφή.

Ξεχάσατε το "ουδαμώς δει αδικείν" και αλουργήσατε την ψυχή μας.

Μέχρι πριν λίγο ανεχόμουν την κάθε είδους παραλογία σας, όμως πια με οδηγείτε στο τέλμα, στην εξαθλίωση, στον θάνατο. Καταντήσατε την Ελλάδα παραχώρα και τα παιδιά μας και εμάς επαίτες.

Κύριοι

Δώστε μεγάλη προσοχή στα όσα ακολουθούν

Πληρώνω πια δάνεια ατομικά, προσωπικά που πήρα από τράπεζες για σοβαρά προβλήματα υγείας και για άλλες άμεσες ανάγκες τα εξής ποσά:

α) Alpha Bank: 840,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 44.520 ευρώ

β) Eurobank: 220,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 16.940 ευρώ

γ) ΟΕΚ/Εμπορική Τράπεζα: 100,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 2.000 ευρώ

δ) Τράπεζα Πειραιώς: 280,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 11.200 ευρώ

Και για την αγορά ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου 10ετίας: 240,00 ευρώ ανά μήνα.

Συνολικά πληρώνω 1.680 ευρώ ανά μήνα.

Η σύνταξή μου μειωμένη κατά 35% με δική σας ευθύνη σήμερα είναι συνολικά 1.870 ευρώ ανά μήνα.

Για να καλύψω τι;

Διατροφή; Ηλεκτρικό; Ύδρευση; Πρόσθετους φόρους εισοδήματος; Έκτακτη εισφορά; Χαράτσι; Θέρμανση; Τέλος ακινήτων;

Αλήθεια!! Έχετε κάτι να μου πείτε; Δεν ερυθριάζετε;

Ως πολίτης δεν οφείλω πουθενά τίποτα και το μοναδικό μου περιουσιακό στοιχείο είναι το 50% σε ένα σπίτι 100 τ.μ.

"Κύριε, εσείς ζείτε! Εγώ δεν υπάρχω".

Σκεφτείτε το... Ίσως κάτι έχει να σας πει αυτό που ακολουθεί... Μην το εκλάβετε ως γραφικό και το απαξιώσετε μη δίνοντάς του την πρέπουσα σημασία!

Σας καλώ και ζητώ άμεσα να αποπληρώσετε τα δάνειά μου των περιπτώσεων α, β, γ, δ που παραπάνω σας αναφέρω με λογαριασμούς και ποσά... γιατί εσείς έχετε την απόλυτη ευθύνη της πτώχευσής μου.

Λάβετέ το σοβαρά υπόψη

Σας θεωρώ επικίνδυνους ηθικούς αυτουργούς που με τη θανατική ποινή των Μνημονίων που μου επιβάλατε με εξαθλιώνετε πλήρως, με οδηγείτε στην "Αυτοχειρία". Όμως σας βεβαιώ ότι σ' αυτό το αδιέξοδο ταξίδι μου αν δεν ικανοποιήσετε το δίκαιο αίτημά μου θα με "ακολουθήσετε" χωρίς επιστροφή... Ένας απελπισμένος δεν έχει επιλογές ή έξοδο διαφυγής ούτε έλλογη σκέψη.

Αυτή η επιστολή μου θα σταλεί παντού για τα αυτονόητα.

Αναμένω άμεση λύση στο πρόβλημά μου που τώρα πια είναι και δικό σας! Θυμίζοντάς σας τη ρήση:

Δίκαιον εστι τούτο το ουθενι μεμειγμένων πάντα φησίν αυτό κοσμείν τα πράγματα διά παντων ιόντα κινήσαι νουν υπέρ ταπεινών.

Δίκαιο είναι αυτό το ανόθευτο που διευθετεί όλα τα πράγματα αφού τα ρυθμίζει διαπερνώντας τα και το νου κινεί υπέρ των αδυνάτων.

(Αναξαγόρας - Προ Σωκρατικοί Β' 52).

Σας ευχαριστώ
« Τελευταία τροποποίηση: 11 Απριλίου 2012, 14:06:49 από Ο διακομιστής »
Θα έρθουν καιροί που θα είστε ασφαλισμένοι, αλλά θα είναι σαν να μην είστε.

11 Απριλίου 2012, 14:32:16
Απάντηση #39
Αποσυνδεδεμένος

Αδαμάντιος Σκούφαλος


Σαφές πρόβλημα όπως προκύπτει με τα στα στοιχεία που παρατίθενται!
Μερικές παρατηρήσεις.

Παράθεση
Ο επιστολογράφος, ο οποίος εργάστηκε επί 24 έτη στην Κομισιόν,
Να υποθέσω διορισμό κάπου στο 1985 - 1987; Με ποιες διαδικασίες;

Παράθεση
Γεννήθηκα στις 9.12.1953 σ' αυτή τη χώρα που οι πρόγονοί μας ονόμασαν Ελλάδα και όρισαν πως τα αγαθά κόποις κτώνται...
Και σήμερα είναι 59 ετών. Συνταξιούχος από πόσα χρόνια πριν;

Παράθεση
Η σύνταξή μου μειωμένη κατά 35% με δική σας ευθύνη σήμερα είναι συνολικά 1.870 ευρώ ανά μήνα.

Δηλαδή αρχική σύνταξη 2876 ευρώ ανά μήνα. (Άραγε τι μισθούς έπαιρνε για να βγει τέτοια σύνταξη; )

Έχασε 1000 ευρώ.

Παράθεση
Σας καλώ και ζητώ άμεσα να αποπληρώσετε τα δάνειά μου των περιπτώσεων α, β, γ, δ που παραπάνω σας αναφέρω με λογαριασμούς και ποσά
Ζητάει να του πληρώνουν τις περιπτώσεις α,β,γ, και δ των οφειλών δηλαδή 1440 ευρώ.

Όση σύνταξη έχασε +440 ευρώ;

Παράθεση
Ως πολίτης δεν οφείλω πουθενά τίποτα και το μοναδικό μου περιουσιακό στοιχείο είναι το 50% σε ένα σπίτι 100 τ.μ.
Και τα 4 δάνεια με τι εγγυήσεις δόθηκαν; Μπήκε κάποιος τριτεγγυητής;

Παράθεση
με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεχρεώσει δάνεια που πήρε για σοβαρούς λόγους υγείας, όπως μας διευκρίνισε σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του.
Ποιοι λόγοι υγείας απαιτούν την εκμηδένιση όλων των αποταμιεύσεων υποθέτω και τόσο ψηλά δάνεια και δαπάνες που δεν καλύπτουν οι ασφαλιστικοί φορείς; (ή τουλάχιστον κάλυπταν μέχρι πρότινος)

Παράθεση
Για να καλύψω τι;

Διατροφή; Ηλεκτρικό; Ύδρευση; Πρόσθετους φόρους εισοδήματος; Έκτακτη εισφορά; Χαράτσι; Θέρμανση; Τέλος ακινήτων;

Κάποιοι που καλούνται να καλύψουν αυτά ή κάποια απ' αυτά όντες άνεργοι;
« Τελευταία τροποποίηση: 11 Απριλίου 2012, 17:36:01 από Αδαμάντιος Σκούφαλος »

12 Απριλίου 2012, 00:18:37
Απάντηση #40
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
 
Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/04/2012 (Η Αυγή)

Μια ακόμη κραυγή απελπισίας -προαναγγελία αυτοχειρίας κι αυτή- έφθασε στα γραφεία μας υπό μορφή ανοιχτής επιστολής. Αποδέκτες της είναι οι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Ο επιστολογράφος, ο οποίος εργάστηκε επί 24 έτη στην Κομισιόν, υπέστη δραστική μείωση της σύνταξής του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεχρεώσει δάνεια που πήρε για σοβαρούς λόγους υγείας, όπως μας διευκρίνισε σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του.


"Προς: Τους προέδρους Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ κ. Σαμαρά Αντώνιο και κ. Βενιζέλο Ευάγγελο

Κύριοι, αυτή η γραφή είναι κραυγή απόγνωσης... σκληρής αλήθειας... που σας καθιστά από τούδε κοινωνούς μου.

Γεννήθηκα στις 9.12.1953 σ' αυτή τη χώρα που οι πρόγονοί μας ονόμασαν Ελλάδα και όρισαν πως τα αγαθά κόποις κτώνται...

Αυτό ακολούθησα... και μετά από τριάντα πέντε (35) χρόνια ευσυνείδητης εργασίας, επ' ωφελεία του κράτους, συνταξιοδοτήθηκα ελπίζοντας να ζήσω σαν απλός άνθρωπος με ηρεμία και γαλήνη.

Όμως εσείς και όλοι οι ανεκδιήγητοι ακατανόμαστοι προηγούμενοι της εξουσίας προνοιάρατε τη χώρα μου με παραοικονομία, παραπαιδεία, παρανομία, παρατυπία, παραφροσύνη, καταστροφή.

Ξεχάσατε το "ουδαμώς δει αδικείν" και αλουργήσατε την ψυχή μας.

Μέχρι πριν λίγο ανεχόμουν την κάθε είδους παραλογία σας, όμως πια με οδηγείτε στο τέλμα, στην εξαθλίωση, στον θάνατο. Καταντήσατε την Ελλάδα παραχώρα και τα παιδιά μας και εμάς επαίτες.

Κύριοι

Δώστε μεγάλη προσοχή στα όσα ακολουθούν

Πληρώνω πια δάνεια ατομικά, προσωπικά που πήρα από τράπεζες για σοβαρά προβλήματα υγείας και για άλλες άμεσες ανάγκες τα εξής ποσά:

α) Alpha Bank: 840,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 44.520 ευρώ

β) Eurobank: 220,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 16.940 ευρώ

γ) ΟΕΚ/Εμπορική Τράπεζα: 100,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 2.000 ευρώ

δ) Τράπεζα Πειραιώς: 280,00 ευρώ ανά μήνα

Υπόλοιπη οφειλή: 11.200 ευρώ

Και για την αγορά ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου 10ετίας: 240,00 ευρώ ανά μήνα.

Συνολικά πληρώνω 1.680 ευρώ ανά μήνα.

Η σύνταξή μου μειωμένη κατά 35% με δική σας ευθύνη σήμερα είναι συνολικά 1.870 ευρώ ανά μήνα.

Για να καλύψω τι;

Διατροφή; Ηλεκτρικό; Ύδρευση; Πρόσθετους φόρους εισοδήματος; Έκτακτη εισφορά; Χαράτσι; Θέρμανση; Τέλος ακινήτων;

Αλήθεια!! Έχετε κάτι να μου πείτε; Δεν ερυθριάζετε;

Ως πολίτης δεν οφείλω πουθενά τίποτα και το μοναδικό μου περιουσιακό στοιχείο είναι το 50% σε ένα σπίτι 100 τ.μ.

"Κύριε, εσείς ζείτε! Εγώ δεν υπάρχω".

Σκεφτείτε το... Ίσως κάτι έχει να σας πει αυτό που ακολουθεί... Μην το εκλάβετε ως γραφικό και το απαξιώσετε μη δίνοντάς του την πρέπουσα σημασία!

Σας καλώ και ζητώ άμεσα να αποπληρώσετε τα δάνειά μου των περιπτώσεων α, β, γ, δ που παραπάνω σας αναφέρω με λογαριασμούς και ποσά... γιατί εσείς έχετε την απόλυτη ευθύνη της πτώχευσής μου.

Λάβετέ το σοβαρά υπόψη

Σας θεωρώ επικίνδυνους ηθικούς αυτουργούς που με τη θανατική ποινή των Μνημονίων που μου επιβάλατε με εξαθλιώνετε πλήρως, με οδηγείτε στην "Αυτοχειρία". Όμως σας βεβαιώ ότι σ' αυτό το αδιέξοδο ταξίδι μου αν δεν ικανοποιήσετε το δίκαιο αίτημά μου θα με "ακολουθήσετε" χωρίς επιστροφή... Ένας απελπισμένος δεν έχει επιλογές ή έξοδο διαφυγής ούτε έλλογη σκέψη.

Αυτή η επιστολή μου θα σταλεί παντού για τα αυτονόητα.

Αναμένω άμεση λύση στο πρόβλημά μου που τώρα πια είναι και δικό σας! Θυμίζοντάς σας τη ρήση:

Δίκαιον εστι τούτο το ουθενι μεμειγμένων πάντα φησίν αυτό κοσμείν τα πράγματα διά παντων ιόντα κινήσαι νουν υπέρ ταπεινών.

Δίκαιο είναι αυτό το ανόθευτο που διευθετεί όλα τα πράγματα αφού τα ρυθμίζει διαπερνώντας τα και το νου κινεί υπέρ των αδυνάτων.

(Αναξαγόρας - Προ Σωκρατικοί Β' 52).

Σας ευχαριστώ


Καθημερινή, 11/04/2012
Tου Πάσχου Μανδραβέλη.


Η χρήση της απελπισίας.


Αν δεν υπήρχε η υπογραφή θα πίστευε κανείς ότι είναι αστείο της «πρωινής εφημερίδας της Αριστεράς». Αν πάλι δεν υπήρχαν οι αριθμοί των λογαριασμών θα πιστεύαμε ότι κάποιος κάνει πλάκα στην εφημερίδα και προφανώς από αβλεψία δημοσιεύτηκε αυτό που η «Αυγή» χαρακτηρίζει «κραυγή απελπισίας -προαναγγελία αυτοχειρίας- υπό μορφή ανοιχτής επιστολής».

Ο 59χρονος συνταξιούχος δηλώνει, σύμφωνα με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της εφημερίδας «Είμαι λίγο πριν από την αυτοχειρία». Απευθύνεται δε τους κ. Βενιζέλο και Σαμαρά, τους οποίους θεωρεί «επικίνδυνους ηθικούς αυτουργούς που με τη θανατική ποινή των Μνημονίων που μου επιβάλλατε με εξαθλιώνετε πλήρως, με οδηγείτε στην “αυτοχειρία”».

Η εξαθλίωσή του συνίσταται, όπως την περιγράφει ο ίδιος, έγκειται στο εξής: «η σύνταξή μου μειωμένη κατά 35% με δική σας ευθύνη σήμερα είναι συνολικά 1.870 ευρώ ανά μήνα». Σύμφωνα με τον επιστολογράφο «πληρώνω πια δάνεια ατομικά, προσωπικά που πήρα από τράπεζες για σοβαρά προβλήματα υγείας και για άλλες άμεσες ανάγκες τα εξής ποσά: α) Alpha Bank: 840,00 ευρώ ανά μήνα. Υπόλοιπη οφειλή: 44.520 ευρώ. β) Eurobank: 220,00 ευρώ ανά μήνα. Υπόλοιπη οφειλή: 16.940 ευρώ. γ) ΟΕΚ/Εμπορική Τράπεζα: 100,00 ευρώ ανά μήνα. Υπόλοιπη οφειλή: 2.000 ευρώ. δ) Τράπεζα Πειραιώς: 280,00 ευρώ ανά μήνα. Υπόλοιπη οφειλή: 11.200 ευρώ. Και για την αγορά ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου 10ετίας: 240,00 ευρώ ανά μήνα. Συνολικά πληρώνω 1.680 ευρώ ανά μήνα». Ο επιστολογράφος -ο οποίος κατά δήλωσή του ήταν εργαζόμενος επί 24ετία στην Κομισιόν- δεν αναφέρει τους λόγους υγείας (προφανώς λόγω προσωπικών δεδομένων), ούτε πόσα από αυτά τα μεγάλα δάνεια εξυπηρετούσαν «άλλες άμεσες ανάγκες».

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η κρίση ανέτρεψε τους σχεδιασμούς πολλών. Υπάρχουν οικογένειες που αδυνατούν να αποπληρώσουν μικρότερα δάνεια από τις οφειλές του εν λόγω συνταξιούχου (περί τα 75.000 ευρώ) και ζουν με μισθό 600 και ουχί 1.870 ευρώ. Υπάρχουν επίσης συνταξιούχοι των 400 και 500 ευρώ, που με δυσκολία τα φέρνουν βόλτα. Κάποιοι από αυτούς θα είναι αναγνώστες της «Αυγής» και πιθανώς να εξοργιστούν με την πετσοκομμένη σύνταξη των 1.870 ευρώ μηνιαίως.

Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Ο εν λόγω 59χρονος συνταξιούχος δεν προκρίνει τη συλλογική δράση, έτσι ώστε να υπάρξει η πολιτική πίεση για να ελαφρυνθούν χιλιάδες νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Αντιθέτως καλεί και ζητεί από τους κ. Βενιζέλο και Σαμαρά «να αποπληρώσετε άμεσα τα δάνειά μου των περιπτώσεων α, β, γ, δ που παραπάνω σας αναφέρω με λογαριασμούς και ποσά... γιατί εσείς έχετε την απόλυτη ευθύνη της πτώχευσής μου».

Και η επιστολή καταλήγει με ευθεία όσο κι ανατριχιαστική απειλή: «σας βεβαιώ ότι σ’ αυτό το αδιέξοδο ταξίδι μου αν δεν ικανοποιήσετε το δίκαιο αίτημά μου θα με “ακολουθήσετε” χωρίς επιστροφή...

Να συμφωνήσουμε ότι κάποιος που είναι ή δηλώνει απελπισμένος δεν έχει επιλογές ούτε έλλογη σκέψη. Το ερώτημα είναι άλλο: επίσημο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ εγκρίνει και υιοθετεί ατομικές πρακτικές (πληρώστε μου τα δάνεια) μαζί με απειλές βίας, και τις προβάλλει στην πρώτη σελίδα; Ή απλώς περισσεύει το αντιμνημονιακό μένος;


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 12 Απριλίου 2012, 00:20:33 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

17 Ιουλίου 2012, 19:36:27
Απάντηση #41
Αποσυνδεδεμένος

anastasios theodoridis

Ιατροί
Περί αυτοκτονιών...της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ

O Πάουλ Βολφσκελ βρέθηκε σε τέτοια κατάσταση απελπισίας που αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Σχεδίασε το θάνατό του μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και  καθόρισε την ακριβή ημερομηνία και ώρα της αυτοκτονίας του-  σκόπευε να αυτοπυροβοληθεί στο κεφάλι, ακριβώς τα μεσάνυχτα. Ο Βόλφσκελ ταχτοποίησε τα πάντα λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία – επιστολές προς συγγενείς και φίλους και άλλες εκκρεμότητες. Περιμένοντας να  φτάσουν τα μεσάνυχτα άρχισε να ξεφυλλίζει κάποια βιβλία στη βιβλιοθήκη του. Λίγο μετά, βρέθηκε να φυλλομετρά δημοσιεύσεις σχετικά με το θεώρημα του Φερμά. O Βόλφσκελ απορροφήθηκε από τη μελέτη του θεωρήματος και βάλθηκε να διερευνά ένα ανεπαρκές τμήμα της απόδειξής του.  Κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως η προκαθορισμένη ώρα για την αυτοκτονία είχε περάσει ενώ μάλιστα ένιωσε περήφανος με τον εαυτό του για τους συλλογισμούς του σχετικά με το θεώρημα. Η απελπισία και η λύπη του είχαν εξανεμιστεί. Έσκισε τις επιστολές και έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα.

***
Αυτή είναι μια «μικρή» ιστορία που έτυχε να γίνει μέρος της «μεγάλης» Ιστορίας χάρη στον συγγραφέα που κατέγραψε τη διαδρομή του θεωρήματος του Φερμά.

Τέτοιες «μικρές» ιστορίες όμως από παρ’ολίγον αυτόχειρες, που μια τυχαία και ασήμαντη αφορμή αλλάζει το πρίσμα θέασης του εαυτού κι επιλέγουν τη ζωή αντί του θανάτου, δεν είναι διόλου λίγες. Όπως δεν είναι λίγες οι ιστορίες των ανεπιτυχώς αυτοχείρων που αφού διεσώθησαν, αντιλήφθηκαν  τη ματαιότητα της πράξης τους και το λαμπρό της ύπαρξής τους.

Αυτές όμως οι ιστορίες δεν βλέπουν πότε το φως της δημοσιότητας μια και ούτε εντοπίζονται αλλά ούτε και «πουλάνε». Κι αν καμιά φορά ένας «διάσημος» αποκαλύψει ότι υπήρξε αυτόχειρας ή ότι είχε σκεφτεί να προβεί στο απονεννοημένο, αντιμετωπίζεται από τα ελληνικά media με μεγάλο θαυμασμό, λες και θα έκανε κάτι σπουδαίο, δίχως να δίνεται ούτε μια αράδα στο αίτιο ή την αφορμή που του άλλαξε τη γνώμη και του έσωσε τη ζωή.

Ας εξετάσουμε τρείς διαδεδομένες ελληνικές παραδοχές περί αυτοκτονιών:

1. «Θόλωσε από την απελπισία και αυτοκτόνησε»

Λάθος. Αν το συμβάν που στέκει ως αφορμή για την αποτροπή της αυτοχειρίας μπορεί να είναι στιγμιαίο, η απόφαση για το απονενοημένο δεν λαμβάνεται ποτέ στιγμιαία. Είναι πάντα αποτέλεσμα πολλών χρόνων εκκόλαψης. Με απλά λόγια, ο άνθρωπος που τελικά προβαίνει σε αυτή την ενέργεια, επί πολλά χρόνια το προετοιμάζει ή έστω το έχει ως ενδεχόμενο, ως επιλογή, ως λύση αν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή του. Αυτό ακριβώς αποκαλείται «τάσεις αυτοκτονίας» και η ψυχολογία έχει πολλά να πει για το θέμα. Οι «τάσεις αυτοκτονίας» μπορεί να είναι καθαρή πάθηση του μυαλού, που συνοδεύεται από κατάθλιψη, διπολισμό, κτλ. Τα αίτια δηλαδή είναι παθολογικά και μόνο η αφορμή ενδέχεται να είναι κοινωνική (πχ απομόνωση) ή συγκυριακή (πχ οικονομικά  προβλήματα). Μπορεί όμως και να είναι απλώς μιμητισμός εξιδανικευμένων προσωπικοτήτων- πραγματικών ή μυθοπλαστικών.  Δηλαδή «μόδα».

Η λογοτεχνία άλλωστε συμπεριλαμβάνεται διαχρονικά στα βασικά αίτια αυτοκτονίας, εξ ου και το περίφημο «σύνδρομο του Βέρθερου» καθώς όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο δεκάδες νέοι και νέες ακολούθησαν τον δρόμο του Βέρθερου . Αντίστοιχα κύματα αυτοκτονιών προκάλεσαν κι άλλοι ήρωες της λογοτεχνίας (πχ Αννα Καρένινα) αλλά ακόμα και η περίφημη ελληνική ταινία «ο Μιμίκος και η Μαίρη» ή οι αυτοκτονίες superstars.

2. «Αυτός που λέει πως θα αυτοκτονήσει δεν το κάνει ποτέ»

Λάθος. Η αυτοχειρία είναι μια κραυγή. Κανένας αυτόχειρας δεν αντιλαμβάνεται πως μετά την πράξη δεν υπάρχει τίποτα. «Βλέπουν» σκηνές από την μετά την απονεννοημένη πράξη ζωή τους - τους ανθρώπους που τους πόνεσαν να νιώθουν τύχεις, τους ανθρώπους που αγάπησαν να τους αναζητούν, τα προβλήματα όλα να λύνονται, κτλ. Και ακόμα πιο συχνά θεωρούν πως κάτι μαγικό θα γίνει στο τέλος και θα σωθούν ενώ θα έχουν στείλει το απαραίτητο μήνυμα.

Συνεπώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο μελλοντικός αυτόχειρας με κάποιο τρόπο θα εξωτερικεύσει τις προσθέσεις του ζητώντας εμμέσως βοήθεια, διεκδικώντας το ενδιαφέρον που στερείται, αλλά ακόμα και εν είδει μεταφυσικού εκβιασμού.  Μεταξύ των ψυχαναλυτών είναι γνωστό πως όταν κάποιος ασθενής εκφράσει πρόθεση αυτοχειρίας πρέπει να παραπέμπεται πάραυτα στον ειδικό ιατρό που θα αναλάβει τον ίδιο και την οικογένεια του και θα τον  φέρει σε επαφή με ειδική ομάδα υποστήριξης.  Και καθώς οι τάσεις αυτοκτονίας εκδηλώνονται από την εφηβική ηλικία ο καθηγητής πρέπει να έχει τις γνώσεις ώστε να εντοπίζει τον πιθανά μελλοντικό αυτόχειρα και να ενημερώνει γονείς και αρμόδιους. Αλλά αυτά δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα και ισχύει το εγκληματικό σόφισμα: όποιος λέει πως θέλει να αυτοκτονήσει δεν αυτοκτονεί ποτέ. 

3. «Στην Ελλάδα οι αυτοκτονίες έχουν πολλαπλασιαστεί»

Ίσως και ναι, ίσως και όχι. Αυτοκτονία δεν είναι μόνο η «επιτυχημένη». Αυτόχειρας είναι και αυτός που προσπάθησε και ευτυχώς δεν τα κατάφερε. Κι αν υποθέσουμε πως έχουμε τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες όλων των προηγούμενων ετών (κάτι που αμφισβητείται έντονα) σίγουρα δεν έχουμε κανένα στοιχείο για τις ανεπιτυχείς απόπειρες, ούτε για τις προθέσεις. Και στο αφελές ερώτημα «μα το γεγονός ότι οι επιτυχημένες αυτοκτονίες είναι περισσότερες δεν αρκεί;» η απάντηση είναι δραματικά αρνητική. Διότι ακόμα και το γεγονός της επιτυχίας μιας αυτοκτονίας συναρτάται με την κοινωνική αποδοχή ή μη της πράξης, την έλλειψη υποστηρικτικών δομών, τη διάσπαση του κοινωνικού ιστού και άρα την μοναξιά του δρώντα. Όταν η αυτοχειρία αναγνωρίζεται δημοσίως ως άθλος είναι βέβαιο πως οι πιθανοί αυτόχειρες θα προχωρήσουν στο διάβημα με μεγαλύτερη ευκολία.  Όταν οι δομές υποστήριξης δεν λειτουργούν και πιο συχνά ακούει κάποιος ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την πράξη και ύμνους για τον αυτόχειρα απ’ ότι πληροφορίες για το τι πρέπει να κάνει αν έλκεται από την ιδέα αυτή, οι αυτοκτονίες αυξάνουν. Όταν η μοναξιά θεριεύει και η κραυγή για βοήθεια αντιμετωπίζεται με αδιαφορία ενώ το μέλλον περιγράφεται μόνο ως ζοφερό, ο δυνητικός αυτόχειρας θα πάρει το ρίσκο. 

***
Την τελευταία περίοδο στην Ελλάδα είμαστε μάρτυρες μιας τρομακτικής δημοσιότητας των αυτόχειρων. Πρόκειται για μια δημοσιότητα που φλερτάρει με τα όρια της νομιμότητας, μια και στα κανονικά κράτη απαγορεύεται δια νόμου. Και απαγορεύεται για τον απλό λόγο ότι η αυτοκτονία ως κάθε πράξη απαγορευμένη πράξη είναι ελκυστική και ο μιμητισμός είναι όχι μόνο πιθανός, αλλά και καταγεγραμμένος. Αλλά εδω, τα πέντε λεπτά δημοσιότητας παρέχονται αφειδώς μετά θάνατον!

Η κατάσταση έχει ξεφύγει κι άλλο μια και παρακολουθούμε μια άνευ προηγουμένου κομματική εκμετάλλευση των αυτοκτονιών. Έχουμε φτάσει στο προκλητικό σημείο  πολιτικά κόμματα να ασκούν αντιπολίτευση και να κατηγορούν άλλα κόμματα για τις αυτοκτονίες και να τις χαρακτηρίζουν φυσική συνέπεια των μέτρων λιτότητας, κι όλα αυτά μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο!

Από τη στιγμή που ο αυτόχειρας ονομάζεται «μάρτυρας» που «θυσιάζεται για το καλό των άλλων» (φράση της κ. Σακοράφα την επομένη της αυτοκτονίας του συνταξιούχου  φαρμακοποιού) η πράξη εξιδανικεύεται και επομένως «οπλίζεται το χέρι» κάθε άνθρωπου με τάσεις αυτοκτονίας.

Αυτό άλλωστε δεν κάνει και η Τζιχάντ, αυτό δεν έκαναν και οι καμικάζι; Όλη η ψυχολογική προετοιμασία βασίζεται στη λογική της θυσίας για το καλό των άλλων.

Κανείς πολιτικός δεν δικαιούται να μην γνωρίζει τα παραπάνω. Κι από τη στιγμή που τα γνωρίζει και συνεχίζει, τότε δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί εγκληματίας.

***

Από προσωπική εμπειρία από ανθρώπους που αποπειράθηκαν, καταθέτω πως ποτέ δεν ήταν πιο πρόσφορο το έδαφος για έναν άνθρωπο με τάσεις αυτοκτονίας. Και η  έκκληση είναι προσωπική προς κόμματα και media:  για όνομα του Θεού, σταματήστε τη σπέκουλα με τους ανθρώπους που έχουν τάσεις αυτοκτονίας. Μέλημα όλων μας να είναι μόνο η αποτροπή του κάθε πιθανού αυτόχειρα και η απαξίωση της πράξης αυτής. Να συγκεντρώσουμε όλες μας τις προσπάθειες στο να μην προβεί κανείς σε αυτή την απολύτως ανόητη πράξη που δεν έχει επιστροφή. Η αυτοκτονία δεν είναι θυσία• είναι απλά βλακεία που κάποιοι την εκμεταλλεύονται κομματικά.

Σε τελική ανάλυση, αν δεν το καταλαβαίνουν από μόνοι τους, ας λειτουργήσει η δικαιοσύνη επιτέλους. Ας μας προστατεύσει κάποιος από τις σειρήνες.

*Το κείμενο αυτό το έγραψα ύστερα από την έντονη προτροπή της Λίνας Παπαδάκη μετά από μια συζήτηση για το θέμα των αυτοκτονιών που εξελίχθηκε σε εξομολόγηση ένα ζεστό βράδυ του Ιουλίου.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Ποτέ μην λογομαχείς με έναν ηλίθιο.....
Θα σε ρίξει στο επίπεδο του και θα κερδίσει λόγω πείρας!!!

Λέξεις κλειδιά:
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
1 Απαντήσεις
3636 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 4 Μαρτίου 2009, 01:10:24
από Δ. Κουναλάκης
1 Απαντήσεις
1902 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 10 Απριλίου 2017, 19:56:14
από Ορθοπαιδικός
0 Απαντήσεις
1956 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 12 Σεπτεμβρίου 2018, 00:07:41
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
4416 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 7 Ιανουαρίου 2020, 11:37:25
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
31366 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 25 Οκτωβρίου 2020, 17:02:37
από Argirios Argiriou