Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
28 Μαρτίου 2024, 11:08:31

Αποστολέας Θέμα: Τέλειωσα την Ιατρική κι έγινα η χαρά του πρωτόκολλο​υ και του βιογραφικο​ύ  (Αναγνώστηκε 4851 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

18 Σεπτεμβρίου 2012, 16:50:21
Αναγνώστηκε 4851 φορές
Αποσυνδεδεμένος

anastasios theodoridis

Ιατροί
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Φτάσαμε ήδη στα μέσα Σεπτέμβρη. Καθώς οι βιτρίνες έχουν αρχίσει να γεμίζουν με χειμωνιάτικα, το μαύρισμα αρχίζει να ξεθωριάζει, όπως και οι αναμνήσεις από αυτό το τελευταίο καλοκαίρι που πέρασε τόσο ξέγνοιαστα για μένα. Χωρίς καμία σκέψη, καμία ευθύνη, καμία υποχρέωση. Αυτές μετατέθηκαν όλες για το φθινόπωρο, μαζί με την έκθεση της Τρόικα.

Τα τελευταία έξι χρόνια, το μόνο που έχω να θυμάμαι από αυτή την εποχή, είναι τα μεγάλα χοντρά βιβλία της Ιατρικής. Ατελείωτες ώρες διαβάσματος και η ατέρμονη επιθυμία να έρθει, επιτέλους, αυτός ο Σεπτέμβρης, για να τελειώσουν τα βάσανά μου.

Τελικά, όλα κάποτε τελειώνουν. Όπως τελείωσε κι αυτή η Σχολή. Και παρόλο που το  επαγγελματικό μου μέλλον μοιάζει ζοφερό, αν μη τι άλλο σκέφτομαι αυτό που λέει ο ποιητής:

«Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.»

Ήταν η πρώτη φορά, λοιπόν, που δεν ήθελα να ρθει ο Σεπτέμβρης.  Τι άλλο θα είχα να κάνω, εκτός από το να γραφτώ στο ταμείο ανεργίας, όπως σχεδόν κάθε πτυχιούχος της ηλικίας μου;

Όπως όλοι μου οι φίλοι;
Ύστερα, έγινα η χαρά του πρωτοκόλλου και του βιογραφικού. Απέλπιδα ή όχι, δεν μπορείς να κάνεις  τίποτα άλλο από το να στέλνεις αιτήσεις παντού…

Το αναθεωρημένο για το Σεπτέμβρη στατιστικό νούμερο 53,8% της ανεργίας των νέων φαντάζει ακόμη πιο τρομακτικό όταν το αντιμετωπίζεις στην πραγματική ζώη. Λένε, πως κάποιος που είναι νέος και πεισματάρης κρατάει στα χέρια του μία ανεξόφλητη επιταγή από τη ζωή. Στη Ελλάδα του 2012, η επιταγή αυτή μένει μάλλον ακάλυπτη…

Το βασικό θέμα συζήτησης του φετινού καλοκαιριού ήταν οι «προβολές στο μέλλον». Η ιδέα, δηλαδή, ότι σε όλες τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τις αποφάσεις μας, προβάλλουμε πάντα την επόμενη μέρα, και την επίδραση που μπορεί να έχουν αυτές είτε σε μας είτε στους γύρω μας.

Στο πλαίσιο της σημερινής κατάστασης είναι λίγο δύσκολο κανείς να κάνει προβολές στο μέλλον, ειδικά όταν αυτό δεν εξαρτάται από τον ίδιο.

Ο χειμώνας που πλησιάζει, δεν θα μοιάζει σε τίποτα με όλους τους προηγούμενους. Με την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης, δεν ξέρω αν θα έχουμε χρήματα να ζεστάνουμε το σπίτι μας. Όπως όλοι. Και ενώ τα σπίτια μας θα μένουν κρύα, έξω οι δρόμοι θα καίγονται. Οι πλέον μετριοπαθείς αναλυτές περιμένουν βίαιες κοινωνικές εκρήξεις και αναταραχές.

Τα μέτρα αυτά, που με τόσο κυνισμό μας επιβάλλουν οι δανειστές μας (ναι, αυτοί οι ίδιοι που διατείνονται ότι μας βοηθάνε, ενώ παράλληλα αισχροκερδούν σε βάρος μας, όπως απέδειξε και στον τελευταίο αντιρρησία η υπόθεση του ομολόγου της ΕΚΤ που έληξε στις 20/8), είναι φορτίο ασήκωτο για την ελληνική κοινωνία.

Ίσως και για την ελληνική Βουλή, από την οποία δεν θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι θα περάσουν…

Υπάρχουν τρεις τρόποι αντιμετώπισης της ζωής, της πραγματικότητας, της πολιτικής, του ρόλου του καθενός ως πολίτη. Η αντίληψη ότι όλα είναι μάταια,   δεν αξίζει να προσπαθείς για τίποτε, γιατί τίποτε δεν αλλάζει, οπότε παραιτείσαι και εθελοτυφλείς.

Η δεύτερη είναι η ρεφορμιστική, ίσως η πιο ρομαντική. Μπαίνεις στο σύστημα και προσπαθείς να το αλλάξεις από μέσα, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει για σένα. Ή με άλλα λόγια, δεν σκέφτεσαι μόνο τι κάνει το κράτος για σένα, αλλά αναρωτιέσαι τι κάνεις κι εσύ για το κράτος και την κοινωνία. Τέλος, υπάρχει και η αντίληψη ότι εδώ που φτάσαμε, θα πρέπει να βρεθεί μία καινούργια έννοια για το αδιέξοδο, τον πάτο, το τέλμα, και ότι μόνο με μία αληθινή καταστροφή ξαναφτιάχνεται αυτό το τόσο διαβρωμένο ελληνικό σύστημα.
Οι θιασώτες αυτής της άποψης, που είναι κοντά στο να αρχίσουν τις μολότωφ, όλο και πληθαίνουν…

Άλλωστε, αυτή η κρίση ετεροπροσδιόρισε και την έννοια του «συστήματος».  Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις «σύστημα» ένοιωθε ή είχε την ψευδαίσθηση πως ήτανε, ένα μεγάλο κομμάτι της αστικής τάξης. Όσο αυτή συμπίεζεται και εξαχνώνεται από την κρίση, το «σύστημα» αντιπροσωπεύει μία ολιγαρχία πολύ συγκεκριμένη και πολύ μισητή από όλη την υπόλοιπη κοινωνία. Και σίγουρα μπορεί να μην φταίει αυτή για όλα τα δεινά που μας κατατρύχουν, αλλά σίγουρα συνέβαλε στα περισσότερα.

Όλα αυτά οδήγησαν στην απαξίωση και, τελικά, στην αποτυχία των αστικών κομμάτων της Μεταπολίτευσης, που παραδοσιακά ταυτίστηκαν με το αυτό το «σύστημα» και την στροφή των πολιτών σε επιλογές στα άκρα του δημοκρατικού τόξου ή και πέρα από αυτό.

Δεν έχω καταλήξει αν βλέπω τα πράγματα μάταια, ρεφορμιστικά ή συντριπτικά. Σίγουρα προσπαθώ να τα βλέπω αισιόδοξα. Μέχρι να στερέψουν μέσα μου και τα τελευταία ψήγματα  ελπίδας.

Ας στρέψω, λοιπόν, τους προβολείς στο παρόν και ας αφήσω τις προβολές στο μέλλον για το επόμενο καλοκαίρι. Ας δω πού, ακόμα, θα στείλω βιογραφικά…

Άλλωστε, δεν γίνεται, δεν μπορεί, να υπάρχουν χαμένες και κεδρισμένες γενιές. Κάθε άνθρωπος βρίσκει ένα κίνητρο να θέλει να κερδίσει τη ζωή του. Αυτο προκύπτει κι από την ίδια τη ζωή. Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα όνειρά μας, με τους αριθμούς, τις εκθέσεις της τρόικα και του ΔΝΤ, τη λογική παραγωγή συμπερασμάτων.

Άν και όλοι ξεκινάμε με την ίδια αφετηρία, βουτάμε στη ζωή και φτάνουμε σε διαφορετικά λιμάνια. Μόνο μία άγκυρα μας κρατάει: Η πίστη μας στον εαυτό μας.
Και στην τελική, ακόμη κι αν όλα αυτά εξαρτώνται από την επιτυχία αυτής κυβέρνησης, θα χρησιμοποιήσω ένα δίστιχο από τον αγαπημένο ποιητή του Πρωθυπουργού για το τέλος…

«Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω από τη γη, ποτέ δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της»…

*Η Πέννυ Δαλαμπούρα αποφοιτά από την Ιατρική του ΑΠΘ.



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Ποτέ μην λογομαχείς με έναν ηλίθιο.....
Θα σε ρίξει στο επίπεδο του και θα κερδίσει λόγω πείρας!!!

18 Σεπτεμβρίου 2012, 18:43:26
Απάντηση #1
Αποσυνδεδεμένος

Denominator

Moderator
ΣΑΡΑΝΤΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΓΙΑΤΡΟΣ
(Ευπρόσδεκτες συμπληρώσεις/τροποποιήσεις κ.λ.π.)

Προσωπικοί:

1) Γιατί σπάνια θα μπορείς να χαρείς την οικογένειά σου - αν ποτέ κάνεις.

2) Γιατί τα παιδιά σου σίγουρα δε θα χρειαστούν να διαβάσουν αυτόν τον κατάλογο για να αποφασίσουν να μη γίνουν γιατροί.

3) Γιατί θα πασχίζεις να αποδείξεις ότι δεν έχεις μόνο επαγγελματική αλλά και προσωπική ζωή.

4) Γιατί θα πρέπει πάντα να δίνεις στη δουλειά σου - ανεξάρτητα αν το αναπληρώνεις ποτέ.

5) Γιατί ακόμη και στις διακοπές θα ισχύει η ιδιότητά σου.

6) Γιατί θα πρέπει να διαχειρίζεσαι ένα τεράστιο όγκο προσωπικών δεδομένων που υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ξεχάσεις αμέσως.

7) Γιατί θα σου υπενθυμίζει ο κάθε ένας ότι το δικό σου πρόβλημα είναι πάντα μικρότερης σημασίας.

Εργασιακοί:

8 ) Γιατί ακόμη κι αν περάσουν 10 χρόνια από το πτυχίο σπάνια θα έχεις τελειώσει με όλες τις εξετάσεις.

9) Γιατί τα μεσοδιαστήματα της ειδικότητας κατά κανόνα θα είναι τόσο μεγάλα που μπορείς άνετα να ξεχάσεις ότι έχεις μάθει μέχρι τότε.

10) Γιατί όσο θα βελτιώνεσαι επιστημονικά τόσο θέλεις να εγκαταλείψεις την πατρίδα σου.

11) Γιατί όσο πιο "πετυχημένος" γίνεσαι, τόσο περισσότερο κινδυνεύεις να χάσεις τον ευατό σου.

12) Γιατί πάντα η επιστήμη σου θα βρίσκεται πολύ μακριά από σένα.

Οικονομικοί:

13) Γιατί θα αντιμετωπίζεις το κοινωνικό στερεότυπο του ότι έχεις λεφτά ακόμη και όταν είσαι άνεργος.

14) Γιατί θα σε λένε πάντα φοροφυγά, ανεξάρτητα αν δηλώνεις και αυτά παυ δεν εισπράττεις.

15) Γιατί στα μάτια του κόσμου θα παίρνεις πάντα φακελάκι άσχετα αν ο μόνος εργοδότης σου έχει ξεχάσει να σε πληρώσει εφημερίες εδώ και τρεις κυβερνήσεις.

16) Γιατί η σύμβασή σου με το δημόσιο θα σου αποφέρει πλείστα δεινά, το πιο ασήμαντο από τα οποία είναι συνήθως το ότι δε θα πληρώνεσαι.

17) Γιατί η επίσκεψη στο ιατρείο σου θα κοστίζει λιγότερο από ότι στο κομμωτήριο.

Κοινωνικοί:

18 ) Γιατί όταν βρεθείς με κόσμο η δεύτερη φράση μετά το χαιρετισμό θα είναι: "Μια που σε βρήκα γιατρέ μου...".

19) Γιατί μόλις καταφέρεις να ξεφύγεις από την ένταση της ημέρας θα χτυπάει το τηλέφωνο για να σου θυμίσει ότι πάντα έχει μείνει κάτι για να σε τραβήξει πίσω.

20) Γιατί συνήθως η παρέα σου θα αποτελείται από γιατρούς.

21) Γιατί θα σου τη λένε αν θέλεις να καπνίζεις, να πίνεις και να τρως όσο γουστάρεις.

22) Γιατί όταν δε σε χρειάζονται για επιστημονικά θέματα, θα σε αντιμετωπίζουν συνήθως ως μονόχνωτο και ρηχό.

Συντεχνιακοί:

23) Γιατί ποτέ δε θα καταφέρεις να συνεννοηθείς στην πράξη με άλλο γιατρό - πόσο μάλλον με δύο.

24) Γιατί όταν θα διαπιστώνεις ότι δε συνεννοήθηκες με κάποιο άλλο γιατρό, πάντα κάποιος λόγος θα υπάρχει που θα ρίχνει το φταίξιμο σε σένα.

25) Γιατί ακόμη και αν σου βγαίνει να ανταλάσσεις χαμόγελα και φιλικές κουβέντες με άλλο γιατρό, πάντα θα βλέπεις στο πρόσωπό του έναν εν δυνάμει ανταγωνιστή.

26) Γιατί δύσκολα θα βρεις κάποιον άλλο γιατρό να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί όταν χρειάζεται.

27) Γιατί στο μόνο που θα συμφωνείς με τους άλλους γιατρούς είναι ότι διαφωνείτε.

Ηθικοί:

28 ) Γιατί πολλές φορές θα χρειαστεί να πείσεις ότι τιμάς έναν όρκο που δε θυμάσαι τι λέει.

29) Γιατί πάντα θα σκέφτεσαι αν ο ασθενής σου μπορεί να κάνει κάτι για σένα - κι όχι μόνο το αντίθετο.

30) Γιατί αν δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον θα σου είναι δύσκολο να πεισθείς ότι μπορεί να τον βοηθήσει κάποιος άλλος.

31) Γιατί θα πρέπει όχι μόνο να είσαι, αλλά και να φαίνεσαι τίμιος.

32) Γιατί θα πρέπει να σέβεσαι και να τιμάς πάντα το ανθρώπινο σώμα, ακόμη και κόντρα στη φύση σου.

33) Γιατί θα πρέπει να δέχεσαι ακόμη και αυτόν που δε θα ήθελες ποτέ να συναντήσεις.

34) Γιατί θα είσαι αναγκασμένος να ακούς με νηφαλιότητα ακόμη και αυτό που σε προσβάλλει.

35) Γιατί θα πρέπει να συνηθίσεις την ιδέα ότι είσαι ένας κοινός άνθρωπος με μέτρια νοημοσύνη, αν θέλεις να τα βγάλεις πέρα με όσους περισσότερους ασθενείς μπορείς.

36) Γιατί θα αναγκαστείς να δεχθείς ότι μαθαίνεις από τα λάθη σου, και όχι από τη δόξα σου.

37) Γιατί θα καταλάβεις, κάποια στιγμή, ότι δεν είσαι απαραίτητος για να γιατρευτεί ο ασθενής σου.

38 ) Γιατί θα σε αναγκάσουν να σκέφτεσαι: "πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή;"

39) Γιατί θα αναγκαστείς να πεις ψέματα σε ασθενείς - με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνουν ότι τους κοροϊδεύεις.

40) Γιατί θα σε κοιτάνε σα θεό, ενώ εσύ θα ξέρεις ότι είσαι απλά ένας άνθρωπος.
Μελλοθάνατε ιατρέ, οι ασθενείς σου σε χαιρετούν.

Λέξεις κλειδιά:
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
0 Απαντήσεις
49257 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 22 Μαρτίου 2008, 22:12:43
από Δ. Κουναλάκης
10 Απαντήσεις
11251 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 16 Απριλίου 2019, 07:15:40
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
9607 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 29 Μαΐου 2012, 00:03:49
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
4348 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 21 Νοεμβρίου 2019, 08:14:28
από Argirios Argiriou
1 Απαντήσεις
29105 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 15 Μαρτίου 2022, 16:17:51
από Argirios Argiriou