Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
29 Μαρτίου 2024, 02:56:20

Αποστολέας Θέμα: Αντιμετώπιση υπερτασικής κρίσης  (Αναγνώστηκε 18241 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

7 Αυγούστου 2013, 17:33:46
Αναγνώστηκε 18241 φορές
Αποσυνδεδεμένος

Ειδικευόμενος Γ. Ι


Πώς αντιμετωπίζετε τον ασθενή που έρχεται στο ιατρείο σας με πίεση πάνω από 180;

7 Αυγούστου 2013, 18:04:47
Απάντηση #1
Αποσυνδεδεμένος

thepap


Μάλλον μιλάτε για αιχμή υπέρτασης και όχι για υπερτασική κρίση. Σε ασυμπτωματικό ασθενή και με αρνητική κλινική εξέταση και ΗΚΓ αρκεί η ενημέρωση του ασθενούς περι υπέρτασης και η εναρξη αγωγής . ( αφού είναι υψηλότερη απο 180 δεν χρειάζεται να έχεις και 2η μέτρηση)

7 Αυγούστου 2013, 18:59:49
Απάντηση #2
Αποσυνδεδεμένος

deleteduser


Μύθος 1ος
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την υπέρταση είναι ο κίνδυνος να πάθει ο άρρωστος εγκεφαλική αιμορραγία από απότομη αύξηση της αρτηριακής του πίεσης.

Αλήθεια
Ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται όχι από αιμορραγία, αλλά το φράξιμο εγκεφαλικής αρτηρίας, δηλαδή με τον ίδιο μηχανισμό με τον οποίο προκαλείται και το έμφραγμα. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος της άμεσης πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι πολύ μεγαλύτερος όταν ελαττώνεται απότομα η αρτηριακή πίεση σε ένα υπερτασικό άτομο (π.χ., με τη χορήγηση χαπιών που τοποθετούνται κάτω από τη γλώσσα).


Μύθος 2ος
Επικίνδυνη είναι η αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) κυρίως και όχι τόσο της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης.

Αλήθεια
Από πολλές μελέτες είχε αποδειχθεί ότι η αύξηση της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για νόσο της καρδιάς και των αγγείων εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο από την αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) πίεσης.


Μύθος 3ος
Σε έναν υπερτασικό που καπνίζει η ρύθμιση της αρτηριακής του πίεσης αρκεί για να τον προφυλάξει από νοσήματα της καρδιάς και των αγγείων.

Αλήθεια
Αν και οι καπνιστές δεν έχουν υψηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης από όσο οι μη καπνιστές, το κάπνισμα αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Σε όσους συνεχίζουν να καπνίζουν η προστασία που εξασφαλίζει η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα είναι περιορισμένη.


Μύθος 4ος
Η φαρμακευτική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διαπίστωση της υπέρτασης για να προλαμβάνονται οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Αλήθεια
Η πρόκληση βλάβης από την υπέρταση είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Όχι σπάνια, άτομα με τιμές διαστολικής (“μικρής”) αρτηριακής πίεσης 9-9,5 ή τιμές συστολικής (“μεγάλης”) αρτηριακής πίεσης 14-15 που παρακολουθούνται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, παρουσιάζουν υποχώρηση των τιμών της αρτηριακής τους πίεσης σε κανονικά επίπεδα. Για το λόγο αυτό, όταν η αύξηση της πίεσης είναι σχετικά μικρή, δεν υπάρχει λόγος να σπεύδει κανείς να χορηγήσει θεραπεία πριν να αποκλείσει το ενδεχόμενο η αύξηση αυτή να είναι περιστασιακή.


Μύθος 5ος
Σε ελαφριές περιπτώσεις υπέρτασης αρκεί η χορήγηση ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων (π.χ. διουρητικών) δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα.

Αλήθεια
Ένα άτομο ή είναι υπερτασικό ή δεν είναι. Αν είναι υπερτασικό, πρέπει να παίρνει ένα φάρμακο τόσο συχνά, όσο χρειάζεται για να εξασφαλίζεται καθημερινή δράση σε 24ωρη βάση, άρα κάθε μέρα. Αν δεν είναι υπερτασικό, τότε δεν χρειάζεται να παίρνει καθόλου αντιυπερτασικά φάρμακα.


Μύθος 6ος
Στους ηλικιωμένους η αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να ελαττώνεται όταν είναι αυξημένη, επειδή τα διάφορα όργανα, όπως ο εγκέφαλος και οι νεφροί, έχουν “συνηθίσει” να λειτουργούν με αυτή την πίεση.

Αλήθεια
Στην πραγματικότητα, η σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν είναι αυξημένη ελαττώνει στους ηλικιωμένος τον κίνδυνο από καρδιαγγειακά νοσήματα σε βαθμό μεγαλύτερο από όσο στους νέους.


Μύθος 7ος
Η απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε υψηλά επίπεδα (π.χ. 20/11) είναι υπερτασική κρίση και πρέπει να αντιμετωπίζεται επειγόντως.

Αλήθεια
Αυτή καθεαυτή η τιμή της αρτηριακής πίεσης ή η ταχύτητα ανόδου της δεν αποτελούν κριτήρια για να χαρακτηριστεί μια κατάσταση επείγουσα. Τέτοιες αυξήσεις μπορούν να συμβούν και σε φυσιολογικά άτομα κάτω από συνθήκες στρες. Σημασία έχει η μακροχρόνια και όχι η περιστασιακή ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.


Μύθος 8ος
Ο υπερτασικός είναι σε θέση να `καταλαβαίνει’ πότε ανεβαίνει η πίεσή του με βάση τα συμπτώματα που του προκαλεί.

Αλήθεια
Με εξαίρεση τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας (πολύ υψηλές τιμές πίεσης που συνοδεύονται από απώλεια προσανατολισμού και αδυναμία καλής επικοινωνίας), δεν έχει αποδειχθεί συσχέτιση του ύψους της αρτηριακής πίεσης με την εμφάνιση συμπτωμάτων, όπως είναι ο πονοκέφαλος ή η ζάλη. Η λανθασμένη αντίληψη ότι η αύξηση της αρτηριακής πίεσης γίνεται υποκειμενικά αισθητή οδηγεί σε περιστασιακή λήψη φαρμάκων βασισμένη στα συμπτώματα, ενώ το σωστό είναι να εφαρμόζεται σταθερή θεραπεία όταν διαπιστώνονται αυξημένες τιμές πίεσης σε μετρήσεις ανεξάρτητες από την παρουσία συμπτωμάτων.


Μύθος 9ος
Υπάρχει μια μορφή αύξησης της αρτηριακής πίεσης, η καλούμενη “νευροπίεση”, που είναι λιγότερο επικίνδυνη από την πραγματική υπέρταση και που, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να την ελέγξει κανείς επειδή δεν οφείλεται σε κάποια οργανική διαταραχή, αλλά εξαρτάται από ανεξέλεγκτες εξωτερικές επιδράσεις, όπως συγκίνηση, φόβο, οργή, θυμό κ.λπ.

Αλήθεια
Η συγκινησιακή επίδραση στην αρτηριακή πίεση ισχύει για όλα τα άτομα, υπερτασικά και μη (σε ένα φυσιολογικό άτομο που οδηγεί και πατάει φρένο για να μη σκοτώσει ένα πεζό που πετάγεται μπροστά του, η πίεση μπορεί να φθάσει στα 22), αλλά όταν κανείς χαρακτηριστεί υπερτασικός με βάση τα σωστά κριτήρια, ο κίνδυνος εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το ύψος της αρτηριακής πίεσης σε συνθήκες ηρεμίας και τη συνύπαρξη άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως είναι η αυξημένη χοληστερίνη, το κάπνισμα ή η παχυσαρκία. Αθώα πίεση του τύπου της “νευροπίεσης” δεν υπάρχει.


Mύθος 10ος
Η υπέρταση προκαλεί ρινορραγία, που αποτελεί, άλλωστε, μηχανισμό-δικλείδα ασφαλείας, με τον οποίο ο οργανισμός προστατεύεται από την υπέρταση (“ανοίγει η μύτη για να φύγει το περισσευούμενο αίμα”). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται επείγουσα αντιμετώπιση της υπέρτασης.

Αλήθεια
Στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων η ρινορραγία προέρχεται από κάποια φλέβα. Δεν έχει, επομένως, οποιαδήποτε σχέση με την πίεση μέσα στις αρτηρίες, αλλά οφείλεται σε τοπικούς λόγους (π.χ., ξηρότητα βλεννογόνου, ρινίτιδα, παρέκκλιση διαφράγματος κ.λπ.). Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι το αποτέλεσμα της ανησυχίας που προκαλεί στον άρρωστο η ρινορραγία και όχι η το αίτιο της τελευταίας. Η μόνη περίπτωση που δικαιολογεί επείγουσα αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης είναι η πολύ σπάνια περίπτωση της αιμορραγίας από αρτηρία της ρινικής κοιλότητας (το αίμα τινάζεται σαν πίδακας κατά ώσεις).


Μύθος 11ος
Το σκόρδο κάνει καλό στην πίεση.

Αλήθεια
Το σκόρδο έχει βρεθεί ότι μπορεί να προκαλέσει μικρή ελάττωση της αρτηριακής πίεσης όταν χορηγείται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες (π.χ., 10-25 σκελίδες νωπού σκόρδου την ημέρα). Τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι εκχυλίσματα ή αποστάγματα σκόρδου, που δεν έχουν όμως, σταθερή περιεκτικότητα στη δραστική ουσία που περιέχει το σκόρδο και επομένως, είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν σταθερή δόση. Επιπλέον, ακόμα και τα “χάπια” σκόρδου προκαλούν τη χαρακτηριστική δυσάρεστη μυρωδιά από το στόμα αυτού που τα παίρνει.


Μύθος 12ος
Τα πορτοκάλια αυξάνουν την πίεση.

Αλήθεια
Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις για το ότι οι πλούσιες σε κάλιο τροφές, όπως τα πορτοκάλια, προστατεύουν από την υπέρταση και εν πάση περιπτώσει, οι υπερτασικοί που παίρνουν διουρητικά πρέπει να παίρνουν τροφές πλούσιες σε κάλιο, όπως είναι τα πορτοκάλια.

7 Αυγούστου 2013, 19:13:15
Απάντηση #3
Αποσυνδεδεμένος

Ειδικευόμενος Γ. Ι


και αν παίρνει ήδη αγωγή και η πίεση του βρεθεί κοντά στα 200? Χορηγείς κάτι επι τόπου για να την κατεβάσεις μέχρι να πάει στο νοσοκομείο;

7 Αυγούστου 2013, 19:38:31
Απάντηση #4
Αποσυνδεδεμένος

medicus


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Μύθος 1ος
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την υπέρταση είναι ο κίνδυνος να πάθει ο άρρωστος εγκεφαλική αιμορραγία από απότομη αύξηση της αρτηριακής του πίεσης.

Αλήθεια
Ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται όχι από αιμορραγία, αλλά το φράξιμο εγκεφαλικής αρτηρίας, δηλαδή με τον ίδιο μηχανισμό με τον οποίο προκαλείται και το έμφραγμα. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος της άμεσης πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι πολύ μεγαλύτερος όταν ελαττώνεται απότομα η αρτηριακή πίεση σε ένα υπερτασικό άτομο (π.χ., με τη χορήγηση χαπιών που τοποθετούνται κάτω από τη γλώσσα).


Μύθος 2ος
Επικίνδυνη είναι η αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) κυρίως και όχι τόσο της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης.

Αλήθεια
Από πολλές μελέτες είχε αποδειχθεί ότι η αύξηση της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για νόσο της καρδιάς και των αγγείων εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο από την αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) πίεσης.


Μύθος 3ος
Σε έναν υπερτασικό που καπνίζει η ρύθμιση της αρτηριακής του πίεσης αρκεί για να τον προφυλάξει από νοσήματα της καρδιάς και των αγγείων.

Αλήθεια
Αν και οι καπνιστές δεν έχουν υψηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης από όσο οι μη καπνιστές, το κάπνισμα αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Σε όσους συνεχίζουν να καπνίζουν η προστασία που εξασφαλίζει η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα είναι περιορισμένη.


Μύθος 4ος
Η φαρμακευτική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διαπίστωση της υπέρτασης για να προλαμβάνονται οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Αλήθεια
Η πρόκληση βλάβης από την υπέρταση είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Όχι σπάνια, άτομα με τιμές διαστολικής (“μικρής”) αρτηριακής πίεσης 9-9,5 ή τιμές συστολικής (“μεγάλης”) αρτηριακής πίεσης 14-15 που παρακολουθούνται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, παρουσιάζουν υποχώρηση των τιμών της αρτηριακής τους πίεσης σε κανονικά επίπεδα. Για το λόγο αυτό, όταν η αύξηση της πίεσης είναι σχετικά μικρή, δεν υπάρχει λόγος να σπεύδει κανείς να χορηγήσει θεραπεία πριν να αποκλείσει το ενδεχόμενο η αύξηση αυτή να είναι περιστασιακή.


Μύθος 5ος
Σε ελαφριές περιπτώσεις υπέρτασης αρκεί η χορήγηση ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων (π.χ. διουρητικών) δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα.

Αλήθεια
Ένα άτομο ή είναι υπερτασικό ή δεν είναι. Αν είναι υπερτασικό, πρέπει να παίρνει ένα φάρμακο τόσο συχνά, όσο χρειάζεται για να εξασφαλίζεται καθημερινή δράση σε 24ωρη βάση, άρα κάθε μέρα. Αν δεν είναι υπερτασικό, τότε δεν χρειάζεται να παίρνει καθόλου αντιυπερτασικά φάρμακα.


Μύθος 6ος
Στους ηλικιωμένους η αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να ελαττώνεται όταν είναι αυξημένη, επειδή τα διάφορα όργανα, όπως ο εγκέφαλος και οι νεφροί, έχουν “συνηθίσει” να λειτουργούν με αυτή την πίεση.

Αλήθεια
Στην πραγματικότητα, η σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν είναι αυξημένη ελαττώνει στους ηλικιωμένος τον κίνδυνο από καρδιαγγειακά νοσήματα σε βαθμό μεγαλύτερο από όσο στους νέους.


Μύθος 7ος
Η απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε υψηλά επίπεδα (π.χ. 20/11) είναι υπερτασική κρίση και πρέπει να αντιμετωπίζεται επειγόντως.

Αλήθεια
Αυτή καθεαυτή η τιμή της αρτηριακής πίεσης ή η ταχύτητα ανόδου της δεν αποτελούν κριτήρια για να χαρακτηριστεί μια κατάσταση επείγουσα. Τέτοιες αυξήσεις μπορούν να συμβούν και σε φυσιολογικά άτομα κάτω από συνθήκες στρες. Σημασία έχει η μακροχρόνια και όχι η περιστασιακή ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.


Μύθος 8ος
Ο υπερτασικός είναι σε θέση να `καταλαβαίνει’ πότε ανεβαίνει η πίεσή του με βάση τα συμπτώματα που του προκαλεί.

Αλήθεια
Με εξαίρεση τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας (πολύ υψηλές τιμές πίεσης που συνοδεύονται από απώλεια προσανατολισμού και αδυναμία καλής επικοινωνίας), δεν έχει αποδειχθεί συσχέτιση του ύψους της αρτηριακής πίεσης με την εμφάνιση συμπτωμάτων, όπως είναι ο πονοκέφαλος ή η ζάλη. Η λανθασμένη αντίληψη ότι η αύξηση της αρτηριακής πίεσης γίνεται υποκειμενικά αισθητή οδηγεί σε περιστασιακή λήψη φαρμάκων βασισμένη στα συμπτώματα, ενώ το σωστό είναι να εφαρμόζεται σταθερή θεραπεία όταν διαπιστώνονται αυξημένες τιμές πίεσης σε μετρήσεις ανεξάρτητες από την παρουσία συμπτωμάτων.


Μύθος 9ος
Υπάρχει μια μορφή αύξησης της αρτηριακής πίεσης, η καλούμενη “νευροπίεση”, που είναι λιγότερο επικίνδυνη από την πραγματική υπέρταση και που, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να την ελέγξει κανείς επειδή δεν οφείλεται σε κάποια οργανική διαταραχή, αλλά εξαρτάται από ανεξέλεγκτες εξωτερικές επιδράσεις, όπως συγκίνηση, φόβο, οργή, θυμό κ.λπ.

Αλήθεια
Η συγκινησιακή επίδραση στην αρτηριακή πίεση ισχύει για όλα τα άτομα, υπερτασικά και μη (σε ένα φυσιολογικό άτομο που οδηγεί και πατάει φρένο για να μη σκοτώσει ένα πεζό που πετάγεται μπροστά του, η πίεση μπορεί να φθάσει στα 22), αλλά όταν κανείς χαρακτηριστεί υπερτασικός με βάση τα σωστά κριτήρια, ο κίνδυνος εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το ύψος της αρτηριακής πίεσης σε συνθήκες ηρεμίας και τη συνύπαρξη άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως είναι η αυξημένη χοληστερίνη, το κάπνισμα ή η παχυσαρκία. Αθώα πίεση του τύπου της “νευροπίεσης” δεν υπάρχει.


Mύθος 10ος
Η υπέρταση προκαλεί ρινορραγία, που αποτελεί, άλλωστε, μηχανισμό-δικλείδα ασφαλείας, με τον οποίο ο οργανισμός προστατεύεται από την υπέρταση (“ανοίγει η μύτη για να φύγει το περισσευούμενο αίμα”). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται επείγουσα αντιμετώπιση της υπέρτασης.

Αλήθεια
Στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων η ρινορραγία προέρχεται από κάποια φλέβα. Δεν έχει, επομένως, οποιαδήποτε σχέση με την πίεση μέσα στις αρτηρίες, αλλά οφείλεται σε τοπικούς λόγους (π.χ., ξηρότητα βλεννογόνου, ρινίτιδα, παρέκκλιση διαφράγματος κ.λπ.). Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι το αποτέλεσμα της ανησυχίας που προκαλεί στον άρρωστο η ρινορραγία και όχι η το αίτιο της τελευταίας. Η μόνη περίπτωση που δικαιολογεί επείγουσα αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης είναι η πολύ σπάνια περίπτωση της αιμορραγίας από αρτηρία της ρινικής κοιλότητας (το αίμα τινάζεται σαν πίδακας κατά ώσεις).


Μύθος 11ος
Το σκόρδο κάνει καλό στην πίεση.

Αλήθεια
Το σκόρδο έχει βρεθεί ότι μπορεί να προκαλέσει μικρή ελάττωση της αρτηριακής πίεσης όταν χορηγείται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες (π.χ., 10-25 σκελίδες νωπού σκόρδου την ημέρα). Τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι εκχυλίσματα ή αποστάγματα σκόρδου, που δεν έχουν όμως, σταθερή περιεκτικότητα στη δραστική ουσία που περιέχει το σκόρδο και επομένως, είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν σταθερή δόση. Επιπλέον, ακόμα και τα “χάπια” σκόρδου προκαλούν τη χαρακτηριστική δυσάρεστη μυρωδιά από το στόμα αυτού που τα παίρνει.


Μύθος 12ος
Τα πορτοκάλια αυξάνουν την πίεση.

Αλήθεια
Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις για το ότι οι πλούσιες σε κάλιο τροφές, όπως τα πορτοκάλια, προστατεύουν από την υπέρταση και εν πάση περιπτώσει, οι υπερτασικοί που παίρνουν διουρητικά πρέπει να παίρνουν τροφές πλούσιες σε κάλιο, όπως είναι τα πορτοκάλια.

Καλό είναι να γράφουμε και την Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος των κειμένων, όταν δεν είναι δικά μας ή έστω τροποποιημένα.

Ευχαριστώ
Medicus curat,
Deus sanat

7 Αυγούστου 2013, 19:39:36
Απάντηση #5
Αποσυνδεδεμένος

thepap


μπορείς να του ρίξεις λίγο την πίεση , όχι απότομα με υπογλώσσια νιφεδιιπίνη  που έκαναν παλιά.
Δεν υπάρχει λόγος να πάει σε νοσοκομείο μόνο για το 200 πίεση.

8 Αυγούστου 2013, 01:29:12
Απάντηση #6
Αποσυνδεδεμένος

deleteduser


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Καλό είναι να γράφουμε και την Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος των κειμένων, όταν δεν είναι δικά μας ή έστω τροποποιημένα.

Ευχαριστώ

Ειναι απο τις σημειωσεις μου για μαθηματα υπερτασης που έκανα προ ετών. Η αρχικη εκδοχή (10 μυθοι για την υπερταση) ηταν απο μαθηματα της ΓΠΠ κλινικης του Σωτηρια. Η extended version εχει μάλλον την ιδια πηγή ή την εταιρεια μελετης της υπερτασης - χωρις να είμαι βεβαιος.

ΥΓ Εξακολουθω να θεωρω το παραπανω σχολιο περιττο, καθως δεν είμαι βεβαιος για την πηγη, το κείμενο ειναι πολυ διαδεδομενο και η γνωση που περιεχει γενικα αποδεκτη. Οσον αφορά στο σχολιο σου medicus ταλανίζομαι να το θεωρησω απο τυπολατρικο ως δηκτικο και υπαινικτικό. Η αυθαιρετη εκλογη ενος site μιας εταιρειας εναλλακτικης ιατρικης μεταξυ δεκα περιπου site στην στις 2 πρωτες σελιδες αναζητησης στο google εχω της αισθηση οτι προσπαθεί να υποβαθμίσει και τον γραφοντα και το περιεχόμενο. Μια απλή ερωτηση για την προελευση του κειμενου θα ηταν πιο κοσμια.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
μπορείς να του ρίξεις λίγο την πίεση

Διαφωνω με την προσεγγιση αυτή. Το χαμηλο ποσοστο ρυθμισης της ΑΠ στην Ελλαδα οφείλεται σε μεγαλο βαθμο κατα τη γνωμη μου (και αλλων που δε δυναμαι συνοπτικά να αναφερω, σας υποσχομαι όμως ότι θα το ψαξω και θα επισυναψω σχετικό κατάλογο) στην περιστασιακή χρηση αντιυπερτασικων αναλογαμε το υψος της πιεσης. Η μαζική πλειοψηφια των γιατρών συστηνει μια τετοια συμπεριφορα. Χορηγώντας εκεινη τη στιγμή καποια επιπλεον δοση φαρμακου επικροτουμε αμεσα αυτη την αυτορρυθμιση και έμμεσα την προσελευση του στο ιατρειο /ΚΥ. Μπορούμε καλλιστα - αν θεωρουμε οτι απαιτειται ταχεια ρυθμιση της αγωγής - να τροποποιησουμε/αρχισουμε την αγωγή του την επόμενη μερα και σε συστηματική βαση
« Τελευταία τροποποίηση: 8 Αυγούστου 2013, 01:32:02 από Απόστολος Βασιλείου »

8 Αυγούστου 2013, 04:33:14
Απάντηση #7
Αποσυνδεδεμένος

thepap


Συμφωνούμε. Η έκφραση μπορείς να του ρίξεις την πίεση δεν σημαίνει ότι επιβάλεται.
Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ μια βενζοδιαζεπίνη και εξηγώ στον ασθενή αυτά ακριβώς που αναφέρετε.

8 Αυγούστου 2013, 09:20:15
Απάντηση #8
Αποσυνδεδεμένος

Denominator

Moderator
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Συμφωνούμε. Η έκφραση μπορείς να του ρίξεις την πίεση δεν σημαίνει ότι επιβάλεται.
Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ μια βενζοδιαζεπίνη και εξηγώ στον ασθενή αυτά ακριβώς που αναφέρετε.
Η βενζοδιαζεπίνη είναι μία πολύ καλή λύση, ειδικά για τους ασθενείς που άκουσαν ότι "πρέπει να ρίξουν άμεσα την πίεσή τους"...
Μελλοθάνατε ιατρέ, οι ασθενείς σου σε χαιρετούν.

8 Αυγούστου 2013, 09:32:19
Απάντηση #9
Αποσυνδεδεμένος

medicus


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Καλό είναι να γράφουμε και την Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος των κειμένων, όταν δεν είναι δικά μας ή έστω τροποποιημένα.

Ευχαριστώ

Ειναι απο τις σημειωσεις μου για μαθηματα υπερτασης που έκανα προ ετών. Η αρχικη εκδοχή (10 μυθοι για την υπερταση) ηταν απο μαθηματα της ΓΠΠ κλινικης του Σωτηρια. Η extended version εχει μάλλον την ιδια πηγή ή την εταιρεια μελετης της υπερτασης - χωρις να είμαι βεβαιος.

ΥΓ Εξακολουθω να θεωρω το παραπανω σχολιο περιττο, καθως δεν είμαι βεβαιος για την πηγη, το κείμενο ειναι πολυ διαδεδομενο και η γνωση που περιεχει γενικα αποδεκτη. Οσον αφορά στο σχολιο σου medicus ταλανίζομαι να το θεωρησω απο τυπολατρικο ως δηκτικο και υπαινικτικό. Η αυθαιρετη εκλογη ενος site μιας εταιρειας εναλλακτικης ιατρικης μεταξυ δεκα περιπου site στην στις 2 πρωτες σελιδες αναζητησης στο google εχω της αισθηση οτι προσπαθεί να υποβαθμίσει και τον γραφοντα και το περιεχόμενο. Μια απλή ερωτηση για την προελευση του κειμενου θα ηταν πιο κοσμια.

Καλημέρα κύριε Βασιλείου.

(προσπαθεί να υποβαθμίσει και τον γραφοντα και το περιεχόμενο)
Θα ήθελα, πρώτα απ'όλα, να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είχα καμμία πρόθεση να σας προσβάλω, πολύ δε περισσότερο να σας μειώσω ως προσωπικότητα και επιστήμονα. Εάν προκάλεσα, άθελα, το αντίθετο σας ζητώ ειλικρινά(και όχι τυπικά) συγγνώμη.

(αυθαιρετη εκλογη ενος site)
Στην αναζήτηση της πηγής, μέσω Google, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα που έχω παραθέσει ήταν πρώτη στα αποτελέσματα. Γι'αυτό και, μόνο γι'αυτό, την έβαλα στην διασύνδεση της ανακοίνωσής μου.

(θεωρω το παραπανω σχολιο περιττο)
Πιστεύω, και νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι τέτοια σοβαρά κείμενα χρήζουν λεπτομερή καταγραφή των πηγών προκειμένω να μην εμφανίζονται ως δογματικά.

(το κείμενο ειναι πολυ διαδεδομενο και η γνωση που περιεχει γενικα αποδεκτη), (ηταν απο μαθηματα της ΓΠΠ κλινικης του Σωτηρια)
Λυπάμαι, αλλά δεν μπαίνω ούτε καν στην διαδικασία να αξιολογήσω ή να κρίνω μία άποψη η οποία απλά είναι "διαδεδομένη" ή έχει σαν πηγή τις σημειώσεις μαθημάτων κάποιου ιδρύματος. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι δεν συμφωνώ με τις απόψεις, απλώς δεν θεωρώ επιστημονική τεκμηρίωση τα παραπάνω. Για αυτό προσπάθησα να αναζητήσω την, επιστημονικά, ορθή οδό τεκμηρίωσης.

Θεωρώ ότι κάλυψα τις απορίες σας και ζητώ και πάλι συγγνώμη για το όποιο άκομψο ή υποτιμητικό σχόλιο, που σίγουρα δεν έγινε επί τούτω.

Σας ευχαριστώ.  



« Τελευταία τροποποίηση: 8 Αυγούστου 2013, 10:38:27 από medicus »
Medicus curat,
Deus sanat

8 Αυγούστου 2013, 09:43:41
Απάντηση #10
Αποσυνδεδεμένος

Denominator

Moderator
Καλό είναι, ως επιστήμονες, να δίνουμε τις πρωτογενείς (π.χ. δημοσιευμένα επιστημονικά άρθρα, ανακοινώσεις συνεδρίων, διατριβές κ.λ.π.) και όχι τις δευτερογενείς πηγές (και κυρίως αυτές που αναπαράγουν ανώνυμα τις πρωτογενείς).
Μελλοθάνατε ιατρέ, οι ασθενείς σου σε χαιρετούν.

9 Αυγούστου 2013, 16:24:26
Απάντηση #11
Αποσυνδεδεμένος

Dott.diMG


Νομίζω ότι κάπως έμπλεξε η κουβέντα.
Όταν συζητείται κάποιο θέμα με αντικρουόμενες  απόψεις είναι σωστό να γίνεται αναφορά στις πηγές , σε άρθρα, guidelines,  consensus,  συνέδρια, ανακοινώσεις εταιριών, …. κλπ.
Όταν όμως ζητείται η άποψη για την καθημερινή πρακτική,  για το τι πιστεύει ή κάνει κάποιος στη δουλειά δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να προσκομίζει και 2 σελίδες βιβλιογραφία για να «δικαιολογηθεί» .
Η ερώτηση του ειδ/νου συναδέλφου ήταν:
"Πώς αντιμετωπίζετε τον ασθενή που έρχεται στο ιατρείο σας με πίεση πάνω από 180;"
Ως εκ τούτου  και η απάντηση του συναδέλφου Βασιλείου ήταν σχετική με αυτό που ασπάζεται και προφανώς με αυτό που πράττει στο ιατρείο του.
Αν η ερώτηση ήταν:
 «γνωρίζετε  τίποτα για Arterial Hypertension (Management of) του ESC για το 2013?»
τότε η απάντηση θα έπρεπε να ήταν και αναλόγως τεκμηριωμένη.
« Τελευταία τροποποίηση: 9 Αυγούστου 2013, 16:27:40 από Dott.diMG »
"Η αγάπη βρίσκει τρόπο. Η αδιαφορία βρίσκει δικαιολογία."
(Γέρων Παΐσιος)

9 Αυγούστου 2013, 16:41:06
Απάντηση #12
Αποσυνδεδεμένος

Denominator

Moderator
Η ιατρική ενέχει και επιστήμη και τέχνη. Υπό αυτήν την έννοια, συμφωνώ ως προς την ευελιξία, όμως όταν τίθεται θέμα πηγών, καλό είναι να υπερασπιζόμαστε την επιστήμη.
Μελλοθάνατε ιατρέ, οι ασθενείς σου σε χαιρετούν.

9 Αυγούστου 2013, 22:05:46
Απάντηση #13
Αποσυνδεδεμένος

thepap


Δεν νομίζω ότι ο συνάδελφος που ξεκίνησε το θέμα δεν έχει πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες.
Έθεσε ένα ερώτημα για να δεί τι κάνουν συνάδελφοί του σε μια συγκεκριμένη κατάσταση.
Αυτός πιστεύω είναι και ένας απο τους λόγους ύπαρξης του forum. Δίνεται η δυνατότητα ανταλλαγής εμπειριών.
Ο καθένας μας πιστεύω έχει πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες αλλά μην ξεχνάμε ότι δεν είναι πάντα δυνατόν να εφαρμόζονται απόλυτα.

9 Αυγούστου 2013, 22:18:18
Απάντηση #14
Αποσυνδεδεμένος

D-Michalis

Administrator
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν νομίζω ότι ο συνάδελφος που ξεκίνησε το θέμα δεν έχει πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες.
Έθεσε ένα ερώτημα για να δεί τι κάνουν συνάδελφοί του σε μια συγκεκριμένη κατάσταση...

Το ότι την αιχμή υπέρτασης δεν την ονομάζουμε υπερτασική κρίση και δεν την χειριζόμαστε άμεσα, είναι θέμα εκπαίδευσης και όχι κατευθυντήριων οδηγιών.
Πάνε πολά χρόνια από τότε που η ιατρική επιστήμη είπε ότι είναι έγκλημα η παρέμβασή μας στην αιχμή καθ' εαυτή για να κάνουμε «όμορφο» το νούμερο της Α.Π.  εδώ και τώρα.
Κάποτε, ένας ειδικός στην υπέρταση, σε κάποια σεμινάρια,  έλεγε σε σχετική ερώτηση του ασθενή του (σενάριο):
Άμα δώ 150 τι να κάνω? –Τίποτε.
Άμα δω 180? –Τίποτε. Μόνο χαλάρωσε και  ξάπλωσε και την άλλη μέρα να ενημερώσεις το γιατρό σου.
Άμα δώ 220? -Ε, τότε να πας σε γιατρό (αν έχεις και κάποιο άλλο ενόχλημα), αλλιώς (άμα δεν έχεις) να με πάρεις τηλέφωνο για να σου πώ να μη κάνεις τίποτε.
(μ’ αυτό τον εκκεντρικό τρόπο προσπαθούσε να μας ξεριζώσει το κώλυμα μας την άμεση παρέμβαση σε αιχμές πιέσεως)
Αν και επιθυμώ διακαώς να τραγουδώ το «μην κλαις, δεν πειράζει, θα ’ρθει άσπρη μέρα και για μας», με τα γεγονότα που ζούμε (σε κοινωνία και υγεία) νομίζω πως ταιριάζει καλύτερα το «γέρασα μ’ ένα κοντό παντελονάκι και ο ήλιος (πού είχε μισοφανεί, όχι μόνο) δεν φάνηκε ακόμη (αλλά έχει ολότελα κρυφτεί)».

Λέξεις κλειδιά:
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
4 Απαντήσεις
4400 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 18 Ιουλίου 2016, 13:35:48
από GirousisN
0 Απαντήσεις
2059 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 28 Δεκεμβρίου 2010, 19:26:31
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
1822 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 19 Ιουνίου 2015, 17:13:09
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
1984 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 18 Φεβρουαρίου 2017, 16:45:49
από Argirios Argiriou
1 Απαντήσεις
4791 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 12 Μαΐου 2019, 00:52:30
από Αρχίατρος