Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Ο Σταύρος Θεοδωράκης κάνει κόμμα.
Argirios Argiriou:
12-03-2014.
TA NEA.
της Καρολίνας Παπακώστα.
«Ποτάμι» εξηγήσεων και θέσεων στο Internet
Mε 37 ερωταπαντήσεις ο Σταύρος Θεοδωράκης έδωσε πρώτο δείγμα γραφής μέσα από την ιστοσελίδα του.
Εδώ και μία εβδομάδα, από την παρουσίαση της ιδρυτικής διακήρυξης κι έπειτα, ο Σταύρος Θεοδωράκης κατηγορήθηκε από πολλούς, μίντια, πολιτικούς και απλούς πολίτες, ότι δεν προτείνει τίποτα συγκεκριμένο. Χθες λοιπόν το βράδυ έδωσε στη δημοσιότητα μέσα από τα σόσιαλ μίντια και την ιστοσελίδα του κόμματος - κι όχι με τον παραδοσιακό τρόπο μιας κομματικής φιέστας - τις θέσεις του Ποταμιού.
Πιστός στην αντισυμβατική φόρμα, που επέβαλε ήδη από την πρώτη του συνέντευξη Τύπου, έδωσε το πρώτο δείγμα γραφής του κόμματος μέσα από 37 απαντήσεις στις συχνότερες ερωτήσεις που του έκαναν πολίτες στο Ιντερνετ. Και το κυριότερο; Πήρε θέση - και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, πολύ σαφή - για θέματα για τα οποία πολλά από τα υπάρχοντα κόμματα αποφεύγουν να μιλήσουν ευθέως, όπως ο γάμος μεταξύ των ομοφυλοφίλων ή ο διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους. Απαντώντας σε αυτούς που τον χαρακτήρισαν απολιτίκ.
Το Ποτάμι λοιπόν θα ήθελε μια κυβέρνηση είκοσι ανθρώπων. Θα καταργήσει τις θέσεις αναπληρωτών υπουργών «ώστε να πάψουν να μετακυλίονται οι ευθύνες». Και ευελπιστεί να δημιουργήσει στελέχη της δημόσιας διοίκησης που δεν θα φεύγουν από το πόστο τους μαζί με τον εκάστοτε υπουργό. «Εκτός από τους 20 "πολιτικούς υπουργούς" θα πρέπει οι νευραλγικοί τομείς να έχουν επικεφαλής έναν επαΐοντα υφυπουργό. Η πρόταση για "μόνιμο υφυπουργό Παιδείας" ή "μόνιμο υφυπουργό Φορολογίας" έχει υποβληθεί ξανά, αλλά το κομματικό σύστημα την πολεμάει. Το κράτος όμως πρέπει να έχει συνέχεια και δεν μπορούμε να φέρνουμε τα πάνω κάτω σε κάθε ανασχηματισμό» επισημαίνεται χαρακτηριστικά. Οσο για τη δημόσια διοίκηση γενικώς; Πρέπει να εκλογικευθεί με πλήρη μηχανοργάνωση, σαφή οργανογράμματα και «περιγράμματα θέσεων». Και φυσικά αξιολόγηση υπαλλήλων. Προτείνει ακόμη μια ελληνική εκδοχή του γερμανικού εκλογικού συστήματος προκειμένου να περιοριστεί το μαύρο χρήμα. Μικρές μονοεδρικές περιφέρειες ώστε οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο (ανεξαρτήτως κόμματος) που τους αντιπροσωπεύει και παράλληλα το κόμμα τους. Κοινοβούλιο με 200 βουλευτές, τέρμα τα μπόνους των βουλευτών που συμμετέχουν στα θερινά τμήματα και λιγότερες διακοπές για τους εθνοπατέρες. Συν μείωση της τάξης του 50% των κρατικών επιχορηγήσεων στα κόμματα.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι απαγορευμένη λέξη. Αντιθέτως, τις στηρίζει σε τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, συγκοινωνίες και παραγωγή ηλεκτρικού. Γιατί ο ανταγωνισμός συνεπάγεται κέρδος για την κοινωνία. Οχι όμως στην ύδρευση, τους σιδηροδρόμους ή τα δίκτυα ρεύματος. Οσο για το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας, το χρέος; «Θα πρέπει να το διαπραγματευτούμε όταν θα είμαστε πιο ισχυροί» ενώ αυτό που προτείνει ότι θα μπορούσε να ζητήσει η Ελλάδα σήμερα είναι χαμηλότερες πληρωμές τόκων τα επόμενα χρόνια. Επιπλέον, στο Ποτάμι δεν διστάζουν να παραδεχθούν ότι «οι φόροι πέρα από κάποιες διορθώσεις αδικιών δεν είναι εύκολο να μειωθούν αισθητά». Ωστόσο, μιλούν για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών επειδή «αυτές κάνουν ακριβό το κόστος εργασίας στις επιχειρήσεις και χαμηλό τον καθαρό μισθό».
ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ. Το κόμμα πάντως, διευκρινίζοντας πως δεν σκοπεύει να κατεβάσει υποψηφίους για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, κάνει μια πρόταση για τους φόρους περιουσίας: να επιβάλλονται και να εισπράττονται από τους δήμους. Με τη λογική ότι φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή είναι δυσκολότερες σε τοπικό επίπεδο.
Βέβαια στην ερώτηση «πότε πιστεύετε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα;» δεν δίνεται σαφής απάντηση. Γίνεται μόνο κριτική στις κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα ετών που δεν έκαναν τίποτα για το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο. Στην ερώτηση των ημερών, μιας και η επίσκεψη του γερμανού προέδρου είναι πρόσφατη, για τις γερμανικές αποζημιώσεις, το νέο κόμμα προτίθεται να επικεντρωθεί στη διεκδίκηση απτών αξιώσεων. Δηλαδή του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων για θύματα ή μαρτυρικές κοινότητες που δεν καλύφθηκαν από τη γερμανοελληνική συμφωνία του 1960. Επιπλέον, όμως, θέτει και το ζήτημα του εντοπισμού και επαναπατρισμού «συγκεκριμένων κλεμμένων αρχαιοτήτων που δεν έχουν επιστραφεί ακόμη».
Παράλληλα παίρνει σαφή θέση σε ζητήματα-ταμπού. Οπως ο διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλοφίλους. «Είμαστε υπέρ του πλήρους διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους». «Οι μειονότητες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα και να απολαμβάνουν ισονομία». «Ο ρόλος της πολιτείας δεν είναι να ρυθμίζει τη σεξουαλική ζωή των ανθρώπων (εκτός εάν πρόκειται για περιπτώσεις σεξουαλικών εγκλημάτων, εκμετάλλευσης ανηλίκων κ.λπ. όπου θα πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό πλέγμα νόμων το οποίο και να εφαρμόζεται). Ο ρόλος της πολιτείας είναι να αντιμετωπίζει με ισονομία όλους τους πολίτες της. Αναγνώριση λοιπόν για όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου των δύο συντρόφων, του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης».
Το σύνθημα του Ποταμιού είναι «πολιτική για όλους», ωστόσο η σημαντικότερη διαπίστωση που περιλαμβάνουν οι θέσεις του δεν είναι η αυτονόητη ανάγκη για τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά αλλά «η επίγνωση ότι η σωστή υλοποίηση των καλών ιδεών είναι εξίσου σημαντική με τις ίδιες τις προτάσεις».
ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ
Κυβέρνηση είκοσι υπουργών με επαΐοντες υφυπουργούς μόνο σε νευραλγικούς τομείς και κατάργηση των αναπληρωτών
Μικρές μονοεδρικές περιφέρειες ώστε οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο που τους αντιπροσωπεύει ανεξαρτήτως κόμματος
Τέλος στα μπόνους των βουλευτών που συμμετέχουν στα θερινά τμήματα
Διαπραγμάτευση του χρέους «όταν θα είμαστε πιο ισχυροί»
Διορθώσεις αδικιών στους φόρους,οι οποίοι όμως «δεν είναι εύκολο να μειωθούν αισθητά»
Πλήρης διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας
«Ναι» στον γάμο μεταξύ των ομοφυλοφίλων.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
και το πρωτότυπο:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
11/03/2014.
της Δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού.
Το Ποτάμι μέσα μας.
Ηταν κάτι περισσότερο από ξάφνιασμα. Η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να περάσει στην άλλη όχθη, ως αρχηγός ενός νέου κόμματος, έγινε για πολλούς ζήτημα προσωπικό, έγινε θέμα στις συζητήσεις της παρέας, έγινε και αφορμή για σκέψεις σχετικά με τα όρια ανάμεσα στο πολιτικό “είναι” και στο πολιτικό “φαίνεσθαι¨. Γι αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι σηκώθηκε αμέσως φασαρία, ακούστηκαν υπερβολές και διατυπώθηκε κριτική πριν ακόμη αρθρωθεί πολιτικός λόγος, μόνο με αφορμή τις προθέσεις και τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου προσώπου που εγκατέλειψε την ασφάλεια της μαγνητοσκόπησης για να εκτεθεί “ζωντανά” σε ένα κοινό μεγαλύτερο και πιο δύσκολο από αυτό της υπερεπιτυχημένης εκπομπής “Πρωταγωνιστές”.
Για τα social media το Ποτάμι ήταν το τέλειο θέμα. Πυροδοτήθηκε ένας ζωηρός διάλογος, έγιναν ασκήσεις χιούμορ, καλόπιστα και κακόπιστα, διαμορφώθηκαν γρήγορα αντίπαλες ομάδες που ανταλλάσσουν με πάθος επιχειρήματα, άλλοτε ουσιαστικά, άλλοτε ανόητα ή εμπαθή, σε κάθε περίπτωση δημιουργήθηκε πολιτικό γεγονός με το “καλημέρα”. Γιατί; Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι επειδή πρόκειται για την πρώτη φορά που επιχειρείται η δημιουργία ενός πολιτικού σχήματος εκτός κομματικού πλαισίου και μηχανισμών, χωρίς συνεργασία ή συνεννόηση με τους “ιδιοκτήτες” του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, χωρίς τις διαδικασίες και τις μεθόδους που εφαρμόζονται παραδοσιακά στο πολιτικό σύστημα, χωρίς δηλαδή τους κανόνες του επαγγέλματος. Ανεξάρτητα από το αν αυτό εκλαμβάνεται ως πραγματική ανανέωση ή ως προχειρότητα, πρόκειται οπωσδήποτε για κάτι ενδιαφέρον. Η ερμηνεία δεν είναι πλήρης αν δεν συνεκτιμηθεί η δημοφιλία του Σταύρου Θεοδωράκη, που είναι εξαιρετικά συμπαθής σε πάρα πολύ κόσμο, τον ξέρουν όλοι ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων, και αφήνει μια θαυμαστή καριέρα στα ΜΜΕ όπου ανελισσόταν διαρκώς πηγαίνοντας από επιτυχία σε επιτυχία, από τα χαμηλά στα ψηλά και από τα λίγα στα πολλά.
Η απόφασή του να δοκιμαστεί στη δημόσια σφαίρα αντιμετωπίστηκε με διαφορετικούς τρόπους από τους συναδέλφους. Εκφράστηκαν όλων των ειδών οι διαθέσεις: Από συγκίνηση μέχρι κακεντρέχεια, από θαυμασμό μέχρι ειρωνεία, από απορία μέχρι ενόχληση, από σάστισμα μέχρι μανία αποδόμησης. Είναι λογικό. Εχει κοντά του φίλους και άλλους που εκτιμούν τη δουλειά του ή πιστεύουν στις δυνατότητές του ή απλώς ελπίζουν ότι θα γίνει κάτι καλό, έχει απέναντί του όσους προτάσσουν το “γιατί αυτός και όχι εγώ;”, αλλιώς “τι παραπάνω έχει εκείνος από μένα;”, ίσως και το “τι σημαίνει για μένα όλο αυτό;” υπάρχουν και όσοι απλώς αμφισβητούν τις ικανότητες ή και τις προθέσεις του.
Αν ο Σταύρος Θεοδωράκης αντιμετωπίστηκε με αμφιθυμία από το χώρο από τον οποίο προέρχεται, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα γι αυτόν στο χώρο στον οποίο μετακινήθηκε. Η ΝΔ είχε την πλέον ουδέτερη αντίδραση γιατί το Ποτάμι δεν απευθύνεται σε δικούς της ψηφοφόρους, ενώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή δεν μπορούσαν να κρύψουν τη δυσφορία τους για την εμφάνιση του νέου κόμματος. Εγιναν απαξιωτικά σχόλια για τον τηλεαστέρα-αρχηγό, για κόμμα σούπερμάρκετ, για απουσία ιδεολογικού υπόβαθρου, για δημοσκοπικό φούσκωμα ανάλογο με αυτό που γινόταν πριν για την Ελιά. Η ΔΗΜΑΡ έδειξε σχετική αυτοσυγκράτηση και ο Φ. Κουβέλης κάνει κριτική επί της α-πολιτικής που πιστεύει ότι εκφράζει το εγχείρημα, ενώ ο Ευ. Βενιζέλος δεν μπόρεσε και δεν θέλησε να κρύψει τη δυσανεξία που του προκαλεί το Ποτάμι ευχόμενος “καλή επιτυχία σε όλες τις τηλεοπτικές εκπομπές που θέλουν να γίνουν κόμμα¨. Το βιτριολικό σχόλιο που ενθουσίασε κάποιους από τους συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν είναι βέβαιο ότι πέτυχε το στόχο του, να τραυματίσει την εικόνα του νέου κόμματος και του αρχηγού του, μπορεί και να εύχονταν μια τέτοια επίθεση.
Αυτές τις μέρες ο Σταύρος Θεοδωράκης θα παρουσιάσει ιδέες και προτάσεις, θα περάσει δηλαδή από το γενικό στο ειδικό και από το διακηρυκτικό στο συγκεκριμένο, επιχειρώντας να απαντήσει σε όσους του καταλογίζουν κενολογία και απουσία βάθους στο πείραμά του, το οποίο περιγράφουν ως επικοινωνιακή φούσκα. Εχει κοντά του σοβαρούς επιστήμονες και τεχνοκράτες που μπορούν να βάλουν σε μια σειρά συγκροτημένες θέσεις για τα μεγάλα και για τα μικρότερα θέματα που απασχολούν τη χώρα και ο ίδιος είπε ήδη ότι σέβεται τους “επαίοντες” και θεωρεί αναγκαία τη συνεργασία των πολιτικών σ αυτούς που έχουν ειδικές γνώσεις. Στην πρώτη συνέντευξη τύπου που έδωσε ήταν αμήχανος και κάπου χάθηκε περιγράφοντας όσα φέρνει το Ποτάμι. Δεν θεωρεί τον εαυτό του κεντροαριστερό, από μικρός αυτοπροσδιοριζόταν ως αριστερός, παίρνει ιδέες και από τη φιλελεύθερη παράταξη, επιμένει στη μετριοπάθεια, είναι ακραιφνώς ευρωπαϊστής, απορρίπτει το δίλημμα μνημόνιο/αντιμνημόνιο, ναι στην αξιολόγηση-όχι στις απολύσεις (για το Δημόσιο), θέλει δικαίωμα του εκλέγεσθαι για τους 18άρηδες, μικρότερη Βουλή και αλλαγή εκλογικού συστήματος προς το αναλογικότερο, πιστεύει σε ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, αποδέχεται την ανάγκη της συνεννόησης και της συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν στα βασικά, καταλογίζει βαριές ευθύνες στο κομματικό σύστημα για την κατάντια της χώρας, αποδοκιμάζει τον λαϊκισμό, τον εθνικισμό, το φανατισμό, τον ανορθολογισμό. Φυσικά αυτά δεν αρκούν για να πείσει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά στο πολιτικό σύστημα ή ότι θα έχει μια χρήσιμη και ουσιαστική παρουσία που θα διαρκέσει. Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν κρίνεται πια ως αναλυτής, ως σχολιαστής ή ως ρεπόρτερ, κρίνεται ως ένας από τους απέναντι, αυτούς που η δουλειά τους είναι να δώσουν τις λύσεις.
Είναι ειλικρινής η αγωνία για την ποιότητα των θέσεων που έχει ή δεν έχει το Ποτάμι; Οχι πάντα. Οσοι βλέπουν καταρχάς θετικά την προσπάθεια και βέβαια ανησυχούν για το τι υπάρχει κάτω από το νερό, αν δηλαδή ο νέος πολιτικός φορέας μπορεί να καταθέσει κάτι περισσότερο από έναν νέο τρόπο συμπεριφοράς και έκφρασης στη δημόσια σφαίρα. Αν δηλαδή μπορεί να δώσει απαντήσεις στις βασανιστικές ερωτήσεις που απασχολούν όσους δεν ξέρουν ακόμη τι να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές ή δεν είναι βέβαιοι για την επιλογή τους. Οσοι είναι αδιάφοροι, απλώς περιμένουν τα επόμενα βήματα. Οσοι είναι εχθρικοί αναζητούν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη στάση τους και επομένως βιάζονται να αποκαλυφθεί πολιτική γύμνια. Και όσοι είναι πολύ εχθρικοί αναζητούν τα όπλα τους στις απόψεις που θα παρουσιαστούν αλλά και στα πρόσωπα που θα βγουν μπροστά πέρα από τον ίδιο τον Στ. Θεοδωράκη.
Δεν είναι κι εύκολο να φτιάξει κανείς ένα κόμμα από το μηδέν. Δεν είναι καθόλου απλό πράγμα η σύνθεση μιας ομάδας, η σύνταξη προγράμματος, η δημιουργία δομών και η καθιέρωση διαδικασιών, η διαμόρφωση στρατηγικής, ο πολιτικός σχεδιασμός, η οργανωμένη και αποτελεσματική παρέμβαση στα θέματα της επικαιρότητας, η επικοινωνία με το εκλογικό σώμα πανελλαδικά, η οργάνωση στη βάση. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την προετοιμασία μιας επιτυχημένης εκπομπής ή από το στήσιμο του protagon. Οσοι βλέπουν με θυμηδία ή αντιπάθεια το Ποτάμι θα πουν ότι ο Στ. Θεοδωράκης χωρίς τη βοήθεια του μοντάζ θα αποδειχθεί λίγος. Και όσοι θέλουν να πάει καλά για να γίνει η αρχή της μετάβασης στο νέο πολιτικό κόσμο θα αναρωτηθούν τι θα συμβεί στην περίπτωση που δεν τα καταφέρει. Εντάξει, ο ίδιος θα βρει το δρόμο του, αλλά ποιος/πότε θα ξαναδοκιμάσει να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο και ποιοι θα τον ακολουθήσουν. Είναι πολύ πιθανό ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο χώρος θα μείνει ξανά ελεύθερος για καιρό, για να κάνουν παιχνίδι οι επαγγελματίες, χωρίς ενοχλητικούς ξένους να εμφανίζονται μπροστά τους με σακίδιο.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
11/05/2014. Καθημερινή.
του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ.
Οι έξι προτάσεις που καταθέτει το «Ποτάμι».
Από τη στιγμή που ο κ. Στ. Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση του «Ποταμιού», τόσο αυτός, όσο και οι υποψήφιοι του κόμματος έρχονται αντιμέτωποι με μια σχεδόν μόνιμη κριτική περί απουσίας συγκεκριμένων θέσεων επί σειρά θεμάτων. Η εν λόγω κατηγορία εξοργίζει τους επιτελείς του κόμματος, καθώς επισημαίνουν πως –σε αντίθεση με τα παλαιότερα κόμματα– το «Ποτάμι» παρουσιάζει ποικιλοτρόπως συγκεκριμένες προτάσεις. Οπως, για παράδειγμα, αυτές που αφορούν στην Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η «Κ» παρουσιάζει σήμερα τις προτάσεις που έχουν επεξεργαστεί και καταθέτουν προς συζήτηση οι επιτελείς του «Ποταμιού», ενόψει της σχετικής συζήτησης. Το «Ποτάμι» θα καταθέσει έξι προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, συνοδευόμενες από επτά νομοθετικές αλλαγές, οι οποίες θα συμπληρώνουν ένα ευρύ φάσμα παρεμβάσεων και στο πολιτικό σύστημα. Συγκεκριμένα, προτείνει:
Πρώτον, να καταργηθούν οι περιττές ή παρωχημένες, όπως θεωρεί, διατάξεις, όπως οι περισσότερες παράγραφοι του άρθρου 14 για τους περιορισμούς στον Τύπο. Από το «Ποτάμι» τονίζουν και τη συμβολική σημασία αυτής της κατάργησης, παραπέμποντας στις μετρήσεις οι οποίες δείχνουν την υποχώρηση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη περί ελευθερίας του Τύπου.
Δεύτερον, να καταργηθεί το άρθρο 3, προκειμένου να προωθηθεί ο διαχωρισμός των σχέσεων του Κράτους με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τρίτον, να εισαχθεί συνταγματική ρήτρα για τη θεσμοθέτηση των εθνικών εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια. Προτείνουν, σε περίπτωση πρόωρης διάλυσης της Βουλής, την εκλογή της νέας για το υπόλοιπο της θητείας της διαλυθείσας, κατά το πρότυπο της Σουηδίας.
Τέταρτον, να αναθεωρηθούν οι προβλέψεις που προσδιορίζουν τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων. Επ’ αυτού ζητείται ο επανακαθορισμός της βουλευτικής ασυλίας, προκειμένου να αποφεύγεται η συστηματική κωλυσιεργία εκ μέρους των βουλευτών, ιδίως όταν οι κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζουν ανήκουν στο κοινό ποινικό δίκαιο. Συγκεκριμένα ζητείται να αρθεί η διατύπωση που προβλέπει ότι «αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες», τότε το αίτημα ακυρώνεται. Ζητείται επίσης η επαναδιατύπωση του άρθρου 86 περί Ποινικής Ευθύνης υπουργών. Οι επιτελείς του «Ποταμιού» θεωρούν ότι η ρύθμιση που έγινε στην αναθεώρηση του 2001 δημιουργεί «καθεστώς οιονεί ατιμωρησίας που πρέπει άμεσα να καταργηθεί». Βάσει της συγκεκριμένη ρύθμισης η άσκηση δίωξης αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής, απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 151 βουλευτών, μεσολαβεί η κρίσιμη πενταμελούς δικαστικού συμβουλίου, ενώ έχει εισαχθεί και «βραχύτατη», όπως αναφέρουν, προθεσμία απόσβεσης.
Πέμπτον, αναθεώρηση του άρθρου 16, ώστε να επιτραπεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.
Εκτον, η απόδοση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι σε όσους έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, σε αντίθεση με το 25ο που ισχύει σήμερα.
Στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων προτείνονται οι εξής επτά νομοθετικές αλλαγές:
1. Περιστολή κατά 50% της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα.
2. Αντικατάσταση του ισχύοντος συστήματος κατανομής της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα, προκειμένου να πριμοδοτείται «η είσοδος νέων σχημάτων στο πολιτικό παιχνίδι».
3. Αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Στο «Ποτάμι» τάσσονται υπέρ μιας ελληνικής παραλλαγής του γερμανικού συστήματος, όπου η χώρα θα χωριστεί σε μονοεδρικές περιφέρειες και οι πολίτες θα μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο, ανεξάρτητα από το κόμμα που θα επιλέξουν.
4. Τα κόμματα να επιλέγουν μεταξύ της κρατικής επιχορήγησης ή της διαφανούς χρηματοδότησης από ιδιώτες. Προτείνεται ως πρώτο βήμα η αλλαγή της σύνθεσης του αρμόδιου ελεγκτικού οργάνου (επιτροπή του άρθρου 29 παρ. 2 του Συντάγματος), ώστε να μην κατέχουν την πλειοψηφία οι πολιτικοί. Προτείνεται, επίσης, να περιληφθεί στις αρμοδιότητες της επιτροπής και ο έλεγχος του «πόθεν έσχες» των πολιτικών.
5. Μείωση του αριθμού των βουλευτών.
6. Μείωση του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών και βουλευτών.
7. Μείωση του όγκου του Συντάγματος, το οποίο είναι από τα εκτενέστερα της Ευρώπης...
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
27/05/2014.
Με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές θα συνεργαστεί το Ποτάμι.
Στην Προοδευτική Συμμαχία των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών θα ενταχθούν -ως ανεξάρτητοι συνεργαζόμενοι- οι δυο ευρωβουλευτές που εξέλεξε Το Ποτάμι στις ευρωεκλογές.
Αυτό έγινε γνωστό μετά τη συνάντηση που είχαν το βράδυ της Δευτέρας οι 42 υποψήφιοι ευρωβουλευτές του Ποταμιού με τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Πάντως όπως διευκρινίζεται, Το Ποτάμι δε θα ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα και αναλυτικές ανακοινώσεις θα γίνουν μετά και την επίσημη ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος και την ανακήρυξη των ονομάτων των ευρωβουλευτών.
Σύμφωνα με Το Ποτάμι, η συμμετοχή στη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα του ευρωκοινοβουλίου αυξάνει τις δυνατότητες δράσης για το ελληνικό κόμμα στην Ευρώπη.
Πηγή: skai.gr
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση