Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Πολιτική κρίση - ελληνική ωριμότητα και αξιοπιστία
Loumakis:
Η εκτίμηση μου για τις πολιτικές εξελίξεις των ημερών είναι ότι οι πιστωτές μας το έχουν πάρει απόφαση ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι «καμμένο χαρτί» και με τις παράλογες απαιτήσεις τους ουσιαστικά τη «σπρώχνουν» για εκλογές το συντομότερο. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις παγιωμένο πλέον στην πρώτη θέση και ανοίγοντας συνεχώς την ψαλίδα από τη δεύτερη ΝΔ, όσο περνάει ο καιρός η προοπτική αυτοδυναμίας του έρχεται όλο και πιο κοντά, πράγμα που δυσχεραίνει τους σχεδιασμούς τους. Αν προκαλέσουν εκλογές το συντομότερο, με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα μέν, αλλά χωρίς δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης, θα ελέγξουν εύκολα την κατάσταση μέσω χειραγώγησης του εταίρου του στη μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας, πιθανότατα του «Ποταμιού» (όπως έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση μου). Η κυβέρνηση δεν το έχει αντιληφθεί αυτό ακόμη και έχει «κατεβάσει τα βρακιά» σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει το διαζύγιο με την τρόϊκα και να κρατηθεί στην εξουσία. Ή, για να μιλήσουμε ακριβέστερα, είναι έτοιμη να παραδώσει την Ελλάδα άνευ όρων στους δανειστές της, για να ικανοποιήσουν τις ακόρεστες ασελγείς επιθυμίες τους στο ήδη καθημαγμένο σώμα της. Θα συμπεριφερθούν δηλαδή οι πανάθλιοι ηγέτες μας ως προαγωγοί αυτής της χώρας για να μή χάσουν τα κέρδη από την εκπόρνευση της. Δυστυχώς γι’ αυτούς η ώρα της θείας και ανθρώπινης δίκης έρχεται γοργά…
GirousisN:
Δεν βγαίνουν τα νούμερα, χρειάζεται συναίνεση
Οι αριθμοί είναι μυστήριο πράγμα. Πολλές φορές γοητεύουν και άλλες φορές απογοητεύουν. Στην προκειμένη περίπτωση είμαστε στη φάση της απογοήτευσης. (Όχι όμως η κυβέρνησή μας) Επειδή, ακριβώς, τα νούμερα δεν βγαίνουν.(Α στο καλό και εμείς νομίζαμε ότι βγαίνουν!! Που πήγαν τα πρωτογενή πλεονάσματα και η ανάπτυξη ?) Tο ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία δεν είναι αυτή η διαπραγμάτευση, αλλά η επόμενη. Ξέρουν όλοι ποια θα είναι η κατάληξη. Δίχως έναν πραγματικό οργασμό επενδύσεων η χώρα δεν σώζεται…
Κοιτάξτε τους αριθμούς: Το 2014 έχουμε ονομαστική μείωση του ΑΕΠ κατά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. (Καλά αυτοί λένε για αύξηση 0,6%) Είμαστε στη χαμηλότερη θέση παγκοσμίως από πλευράς επενδύσεων. Ο δεύτερος από το τέλος είναι η Αγκόλα και για να την πιάσουμε θα πρέπει να αυξάνονται οι επενδύσεις για τρία συνεχόμενα χρόνια και με ρυθμό 10% ετησίως. Κι έχουμε επίσης ένα συνταξιοδοτικό μοντέλο το οποίο έχει καταλήξει στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα ένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα να πρέπει να "σιτίζει" έναν συνταξιούχο! Αν όλα αυτά σας φαίνεται ότι μοιάζουν με εκείνο που θα χαρακτηρίζαμε ως "οικονομική επιτυχία", τότε εμείς να σιωπήσουμε. Πάντως, έξοδος από την κρίση με αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατη. ( Τα υπόλοιπα είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση των ιθαγενών. )
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν βγαίνουν τα νούμερα, χρειάζεται συναίνεση
Οι αριθμοί είναι μυστήριο πράγμα. Πολλές φορές γοητεύουν και άλλες φορές απογοητεύουν. Στην προκειμένη περίπτωση είμαστε στη φάση της απογοήτευσης. (Όχι όμως η κυβέρνησή μας) Επειδή, ακριβώς, τα νούμερα δεν βγαίνουν.(Α στο καλό και εμείς νομίζαμε ότι βγαίνουν!! Που πήγαν τα πρωτογενή πλεονάσματα και η ανάπτυξη ?) Tο ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία δεν είναι αυτή η διαπραγμάτευση, αλλά η επόμενη. Ξέρουν όλοι ποια θα είναι η κατάληξη. Δίχως έναν πραγματικό οργασμό επενδύσεων η χώρα δεν σώζεται…
Κοιτάξτε τους αριθμούς: Το 2014 έχουμε ονομαστική μείωση του ΑΕΠ κατά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. (Καλά αυτοί λένε για αύξηση 0,6%) Είμαστε στη χαμηλότερη θέση παγκοσμίως από πλευράς επενδύσεων. Ο δεύτερος από το τέλος είναι η Αγκόλα και για να την πιάσουμε θα πρέπει να αυξάνονται οι επενδύσεις για τρία συνεχόμενα χρόνια και με ρυθμό 10% ετησίως. Κι έχουμε επίσης ένα συνταξιοδοτικό μοντέλο το οποίο έχει καταλήξει στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα ένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα να πρέπει να "σιτίζει" έναν συνταξιούχο! Αν όλα αυτά σας φαίνεται ότι μοιάζουν με εκείνο που θα χαρακτηρίζαμε ως "οικονομική επιτυχία", τότε εμείς να σιωπήσουμε. Πάντως, έξοδος από την κρίση με αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατη. ( Τα υπόλοιπα είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση των ιθαγενών. )
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
--- Τέλος παράθεσης ---
Χμ...ενημέρωση από "καπιταλιστικά" μπλογκ που ευαγγελίζονται και εκθειάζουν τις ιδιωτικές επενδύσεις, τις οποίες όμως ξορκίζει η επερχόμενη κυβέρνηση; :o
Συνήθως οι "επενδύσεις" σε μπανανίες όπως η δική μας γίνονται με πλήρη περιφρόνηση των ιθαγενών και του περιβάλλοντος, και έχουν σκοπό την μέγιστη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών εν είδει "αρπαχτής". Βλέπετε σχετικά και τη θέση της σημερινής, προσκείμενης στο Σύριζα ηγεσίας της ΟΕΝΓΕ απέναντι στο θέμα της Ελληνικός (Καναδικός με ολίγον από Μπόμπολα στην πραγματικότητα) Χρυσός Α.Ε.
ΑΡΗΣ:
Σκεφτείτε τις διαφορές των εννοιών ''συνεννόηση'', ''συμφωνία'', ''συναινώ'' και 'ψηφίζω'' και πώς συνδέονται με τη λήψη αποφάσεων.
Σε ποιες περιπτώσεις προκειμένου να παρθεί μια απόφαση χρειάζεται συναίνεση και σε ποιες ψηφοφορία?
Ο διάλογος είναι συνεννόηση?
Η αλληλοκατανόηση είναι συνεννόηση?
Η συμφωνία είναι συνεννόηση?
Η συνεργασία απαιτεί συνεννόηση, συμφωνία ή συναίνεση?
Υπάρχουν διαφορές μεταξύ της συναίνεσης και της συνεννόησης και αν ναι, πότε περνάμε από τη μία στην άλλη σε επικοινωνιακό επίπεδο?
EzeΤΡΟΛ:
Μνημονιακή στροφή του συνήθως εριστικού κονδυλοφόρου Ν. Δήμου!
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Μέχρι τώρα πίστευα πως οι Έλληνες διαιρούνται σε δύο κατηγορίες: α) αυτούς που μισούν το Μνημόνιο και θέλουν να το σκίσουν (μεταξύ αυτών, παλαιά – και πρόσφατα πάλι – ο Αντώνης Σαμαράς) και β) αυτούς που επίσης μισούν το μνημόνιο αλλά το ανέχονται ως αναγκαίο κακό, για να δανειζόμαστε χρήματα με φτηνό επιτόκιο.
Ε, λοιπόν, προχθές ανακάλυψα κάποιον που αγαπάει το Μνημόνιο! Όχι δεν είναι ανεγκέφαλος, ηλίθιος, με νοητική υστέρηση, αλλά ένας άνθρωπος που τον ξέρω χρόνια, καλλιεργημένος, ευφυής και συνήθως σωστός στις απόψεις του. Δεν είχαμε ποτέ συζητήσει για το Μνημόνιο και όταν ήρθε η κουβέντα με κατέπληξε λέγοντας: «Το Μνημόνιο είναι το καλύτερο πράγμα που μας συνέβη εδώ και δεκαετίες. Μακάρι να μείνει για πάντα».
-Μίλα καλά!
-Είναι η γνώμη μου από τότε που διάβασα το πρώτο. Και πρέπει να σου πω ότι είμαι από τους ελάχιστους Έλληνες, που τα έχουν διαβάσει όλα!
-Έχω μείνει άναυδος!
-Το φαντάζομαι. Αλλά για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Πες μου τι νομίζεις πως είναι τα μνημόνια;
-Είναι οι όροι που μας θέτουν οι δανειστές για να μας δανείσουν.
-Σωστά. Και οι όροι αυτοί ποιους αφορούν, αυτούς ή εμάς;
-Προφανώς εμάς.
-Και τι μας ζητάνε να κάνουμε;
-Περικοπές, φόρους, χαράτσια, απολύσεις, αιματηρές οικονομίες και άλλα φρικτά. Και εσύ συμφωνείς!
-Κάνεις λάθος. Τα μνημόνια μας ζητάνε να εκσυγχρονίσουμε και να εξορθολογήσουμε την οικονομία μας, να ισοσκελίσουμε προϋπολογισμούς και ισοζύγια πληρωμών – και γενικά να εξυγιάνουμε όλο το κοινωνικό-οικονομικό μας σύστημα, για να πάψουμε να ζούμε με δανεικά. Ούτε περικοπές ζητάνε, ούτε φόρους. Αυτά τα κάνουν οι έλληνες πολιτικοί. Επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν βασικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, τραβάνε μία οριζόντια περικοπή και μετά τα ρίχνουν στην τρόικα και το μνημόνιο.
-Και γιατί δεν το θέλουν;
-Διότι τρέμουν το πολιτικό κόστος. Διότι το πρώτο μέλημα κάθε Έλληνα πολιτικού δεν είναι να βοηθήσει τη χώρα, αλλά να επανεκλεγεί ο ίδιος και η παράταξή του.
-Δηλαδή δεν φταίνε τα μνημόνια;
-Σου συνιστώ να τα διαβάσεις. Περιέχουν χρησιμότατες υποδείξεις για την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την κατάργηση των υπέρ τρίτων φόρων, την εξυγίανση του ετοιμόρροπου ασφαλιστικού συστήματος – όλα αυτά απαραίτητα για την επιβίωση την δική μας, πράγματα που θα οφείλαμε να έχουμε κάνει μόνοι μας εδώ και δεκαετίες! Αν δεν υπήρχε μνημόνιο, θα έπρεπε να το είχαμε εφεύρει.
-Με έχεις μπερδέψει.
-Ξέρεις τι μου θυμίζουν οι Έλληνες; Τα παιδιά, που τα βάζουν με το δάσκαλο, ο οποίος προσπαθεί να τα μάθει γράμματα. Σύμφωνοι, ο δάσκαλος μπορεί να είναι υπερβολικά αυστηρός, άγαρμπος, αψυχολόγητος – αλλά δουλεύει για καλό σκοπό.
-Ναι, αλλά ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα – ούτε οι καλές προθέσεις ισοφαρίζουν την δυστυχία ενός λαού!
-Μα γι’ αυτή δεν φταίνε τα μνημόνια, αλλά οι πανάθλιοι πολιτικοί μας. Κανείς τους δεν είχε το θάρρος να πει αυτό που είπε ο στους Ιταλούς ο Ρέντσι: ότι δεν μας φταίει η Μέρκελ, για τα χάλια της οικονομίας μας. Οι δικοί μας κοροϊδεύουν και εμάς και την Τρόικα. Απόδειξη; Από όλα όσα συμφωνήθηκαν με τα μνημόνια (ακόμα και με το πρώτο) δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα! Ψηφίζονται νόμοι για τα μάτια και ακυρώνονται μετά με τροπολογίες και διατάξεις. Ή παραμένουν ανενεργοί. Και τώρα πια δεν μας εμπιστεύεται κανείς.
-Αυτό είναι φανερό.
-Μα το Θεό, αν είχα χρήματα και δυνάμεις, θα ίδρυα ένα «Μνημονιακό Κόμμα» με αποκλειστικό πρόγραμμα την εφαρμογή των Μνημονίων. Αλλά πόσες ψήφους θα έπαιρνα;
-Φοβάμαι, μονάχα την δική σου…
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση