Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Η Ελλάδα καίγεται...
Δ. Κουναλάκης:
Σήμερα έλαβα ένα e-mail από την eleni.p86. To κείμενο με παρότρυνε να βγω στους δρόμους, να κάνω συνελεύσεις, να φτιάξω αφίσες. Δεν με έκφρασε η παρότρυνση να βγάλω έτσι την αγωνία μου....
Δεν θεωρώ όμως ότι οφείλω να προσπεράσω την αγωνία του συνανθρώπου μου. Βρήκα λίγο χρόνο να γράψω και να να στείλω την παρακάτω απάντηση, μπορεί να την διαβάσουν κι άλλοι:
Προσωπικά, δεν βλέπω αποτέλεσμα από τις λαϊκές συνελεύσεις, τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και τις συζητήσεις, μου θυμίζουν περισσότερο τους ανώνυμους αλκοολικούς και την ανάγκη για θεραπεία την έχουν οι συμμετέχοντες.
Θα πρότεινα κάτι διαφορετικό:
Παιδεία: Υπάρχει το γνωμικό "όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή". Αντί να κλείνουμε τα σχολεία με τις καταλήψεις, θα πρότεινα να γίνονταν καταλήψεις στα φροντιστήρια, στα διαμερίσματα, όπου καθηγητές του δημοσίου παραδίδουν παρανόμως μαθήματα. Αντί να κλείνει το σχολείο, να διοργανώνονται μαθήματα σε θέματα που ενδιαφέρουν τους μαθητές αλλά δεν υπάρχουν στο επίσημο πρόγραμμα. Και χίλια δυο ακόμη.
Οικονομία: Δεν χάνει κάτι μια τράπεζα με το να σπας τζάμια ούτε με το να διαδηλώνεις. Δεν πολεμάς τον καπιταλισμό φορώντας adidas και παπούτσια Nike. Θες να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο σου και να πολεμήσεις τον καπιταλισμό; Μην φοράς τζιν levis, πάρε ένα ελληνικής κατασκευής, που τόσες βιοτεχνίες φτιάχνουν. Μην πάρεις το ipod γιατί είναι ipod πάρε ότι κάνει την δουλειά σου και κοστίζει λιγότερο. Μην πάρεις το μπλουζάκι από τα Lacoste, πήγαινε στην Λαϊκή Αγορά και θα βρεις πολύ καλής ποιότητας μπλουζάκια με σαφώς μικρότερο κόστος. Βλέπεις ότι κάτι βοηθάει το κοινωνικό σύνολο, κάνε μια παρέα και φτιάξε ένα σύλλογο να μπορείς να το στηρίξεις νόμιμα και ισχυρά. Μην αλλάζεις κινητά και άλλες συσκευές κάθε χρόνο, λυπήσου το περιβάλλον.
Υγεία: Πως φωνάζεις για τον καπιταλισμό και μετά πας το παιδί που πυροβολήθηκε στο χέρι στο ιδιωτικό νοσοκομείο metropolitan; Δεν είναι λίγο οξύμωρο να είσαι εναντίον του καπιταλισμού και να πηγαίνεις για υπηρεσίες εκεί που έχουν κάνει την υγεία εμπόρευμα; Η Ελλάδα δεν πάσχει από υπηρεσίες περίθαλψης, πάσχει από πρόληψη και αγωγή υγείας. Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε γιατρός, ούτε νοσηλευτής. Κάνε ομάδες ενημέρωσης για θέματα πρόληψης, κάθε ομάδες για κάνουν εφαρμογή την αγωγή υγείας. Ψάξε πόρτα-πόρτα τους ανθρώπους που είναι κλεισμένοι στο πρόβλημα τους, στην κατάθλιψη τους, ακόμη και ένα χαμόγελο θα τους βοηθήσει, μια φασαρία, μια ταραχή θα τους απομακρύνει.
Υπάρχουν χίλια πράγματα που μπορεί να πει κανείς αλλά είμαι σίγουρος ότι όποιος διαβάζει βιβλία δεν θα δυσκολευτεί να βρει ιδέες, λύσεις αλλά και ανάγκες για πάρα πολλά θέματα.
Σου αφιερώνω την φωτογραφία που είναι στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Με εκτίμηση,
Ένας παραλήπτης της λίστας σου.
deleteduser:
Επειδή τα κανάλια όπως πάντα παραπληροφορούν και εστιάζουν στις καταστροφές καταστημάτων που έλαβαν χώρα τις 2 πρώτες μέρες της εξέγερσης. Και επειδή αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή μυρίζουν όμορφα σαν μπουμπούκια λολουδιών που μετά από βαρύ χειμώνα θέλουν να ανθίσουν σας στέλνω ένα κείμενο προλετάριων εργαζομένων στην υγεία από την απελευθερωμένη από τους εργατοπατέρες ζώνη της ΓΣΕΕ.
Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ Ή Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ;
Τώρα που ο γέρικος κόσμος του θεάματος, των διαφόρων μεγεθών αφεντικών και των διαφόρων ειδών αστυνομιών μιλάει ακατάπαυστα για την ασφάλεια των εμπορευμάτων που απαλλοτριώθηκαν ή καταστράφηκαν στη διάρκεια αυτής της συνεχιζόμενης εξέγερσης, εμείς ως προλετάριοι ας μιλήσουμε για τις περιπέτειες της κοινωνικής ασφάλισης και της υγείας.
Το χειμώνα που πέρασε είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας η τελευταία σκηνή του έργου που παίζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το κεφάλαιο και το κράτος του εν αγαστή συνεργασία με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (που άλλωστε αποτελεί κομμάτι του κράτους) έχουν προωθήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων και έχουν υπογράψει μια σειρά από συλλογικές συμβάσεις που ουσιαστικά ισοδυναμούν με καθήλωση ή και μείωση των μισθών. Στόχος όλων αυτών των κινήσεων είναι η υποτίμηση, η πειθάρχηση και η διαίρεση της εργατικής τάξης, η μείωση του έμμεσου αλλά και του άμεσου μισθού.
Τι μας ετοίμαζαν όλα αυτά τα χρόνια με όλους αυτούς τους νόμους που ψηφίστηκαν την περίοδο ’90-’92, με τελευταίο αυτόν της Πετραλιά; Προώθησαν σταδιακά τη γενική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την εξομοίωση των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω. Οι συντάξεις όλων των ταμείων συμπιέστηκαν προς τα κάτω για να εξισωθούν με τις συντάξεις του ΙΚΑ καθώς το ύψος της επικουρικής σύνταξης περιορίστηκε στο 20% της κύριας σύνταξης. Εκτός από τις συντάξεις και οι υπόλοιπες παροχές (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κλπ) συμπιέστηκαν, μέσω της ενοποίησης των ταμείων κύριας και επικουρικής σύνταξης. Με αυτόν τον τρόπο απαλλάσσονται επίσης από την πίσω πόρτα οι επιχειρήσεις από τεράστια χρέη προς τα ταμεία. Αυξήθηκε ο απαιτούμενος αριθμός ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασφάλιση ασθένειας από 50 σε 100 και 120 ένσημα. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων που δουλεύουν part-time ή στη μαύρη εργασία αποκλείεται! Συγκεκριμένα, 500.000 άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ πετιούνται εκτός ΕΣΥ.
Για μας η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ούτε «δικαίωμα» ούτε «δημόσιο αγαθό», στον ίδιο βαθμό που ούτε ο άμεσος μισθός είναι «δικαίωμα» ή «δημόσιο αγαθό». Τόσο ο άμεσος μισθός όσο και η κοινωνική ασφάλιση, δηλαδή ο έμμεσος ή «κοινωνικός μισθός», δεν είναι τίποτα άλλο από την αξία αναπαραγωγής της εργατικής μας δύναμης και μας δίνεται ως ένα μικρό μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ξέροντας ότι όταν γεράσουμε θα έχουμε κάποια σύνταξη. Έτσι, τόσο ο άμεσος μισθός όσο και η ασφάλιση είναι πεδίο κοινωνικού ανταγωνισμού και το μέγεθός τους είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δύναμης, είναι δηλαδή αποτέλεσμα της ταξικής πάλης.
Σήμερα, 15η μέρα της εξέγερσης, δυο μέρες μετά από μια «κινητοποίηση» της ΑΔΕΔΥ για τη «δημόσια υγεία και την πρόνοια», ξέρουμε καλά ότι η υποβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης και ο περιορισμός της πρόσβασης σ’ αυτή είναι μέρος της συνολικής στρατηγικής περιορισμού της αναδιανεμητικής λειτουργίας των δημοσίων δαπανών. Αυτή η στρατηγική εκφράζεται τα τελευταία χρόνια στην υποχρηματοδότηση της υγείας και τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Η εγκατάλειψη από το κράτος του συστήματος υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων οδήγησε στην απαξίωσή τους με αποτέλεσμα η διαδικασία μεταρρύθμισης να παρουσιάζεται ως «κοινωνικό αίτημα».
Κι ενώ έχουν αναζωπυρωθεί από τον Σεπτέμβρη οι κινητοποιήσεις μεγάλου κομματιού των νοσοκομειακών γιατρών, που, με αφορμή την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την εφαρμογή του 48ωρου, διεκδικούν βασικά μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση του πραγματικού μισθού τους, βλέπουμε την αναγκαιότητα οι αγώνες μας να συναντηθούν.
Γιατί, όπως έλεγαν αγωνιζόμενοι γιατροί σε κείμενό τους πρόσφατα, «Η υγεία των ασθενών και η θεραπεία τους είναι ένα σύνθετο ζήτημα που μέρος του είμαστε όλοι όσοι δουλεύουμε στους χώρους υγείας, όπως και οι ίδιοι οι ασθενείς. Ένα ζήτημα που έχει να κάνει κυρίως με τις συνθήκες της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας που επιβάλει το κράτος για χάρη του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής κι όχι με τις γνώσεις, τις δυνατότητες ή τις προσπάθειες των γιατρών. Γιατί ας μη γελιόμαστε: η φτώχεια είναι η υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου στον κόσμο σήμερα και γι’ αυτήν τα φάρμακα που διαθέτει η ιατρική είναι άχρηστα».
Ο ρόλος των συνδικαλιστών γραφειοκρατών σε όλα αυτά ήταν αποφασιστικός: είτε αποδεχόμενοι την εισφοροδιαφυγή των αφεντικών με το επιχείρημα της «τόνωσης της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης» και διεκδικώντας για τον εαυτό τους τη διαχείριση των επικουρικών ταμείων (τζογάροντας την επικουρική σύνταξη, μεταξύ άλλων, στο χρηματιστήριο), είτε αφήνοντας ανενόχλητο το κράτος να υποχρηματοδοτεί τη δημόσια υγεία.
Ως προλετάριοι που συμμετέχουμε στην κατάληψη του κτηρίου της ΓΣΕΕ και κομμάτι αυτής της εξέγερσης που αφορμή της στάθηκε η δολοφονία του νεαρού στεκόμαστε απέναντι στη βία του κράτους, του κεφαλαίου και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Γιατί ξέρουμε καλά ότι βία δεν είναι μόνο να στρέφουν τα όπλα τους πάνω μας, αλλά
ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη
ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη
ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό
ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει
ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 400 ευρώ με ή χωρίς ένσημα
ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων
ΒΙΑ είναι να αρρωσταίνεις από την πολλή δουλειά
ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια
ΒΙΑ είναι να μην έχεις λεφτά να αγοράσεις φάρμακα για να επιδιορθώσεις το εμπόρευμα-εργατική σου δύναμη
ΒΙΑ είναι να πεθαίνεις σε ράντζα άθλιων νοσοκομείων, όταν δεν μπορείς να δώσεις φακελάκι
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ (ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ)!
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΥΓΙΕΙΣ!
Κάποιοι προλετάριοι απ’ την κατειλημμένη ΓΣΕΕ
Harper:
Δε διαφωνώ πως ο κόσμος που ζούμε είναι χάλια.Ζούμε σε ένα βαρέλι με σκατά και τα περιττώματα έχουν φθάσει λίγο πιο κάτω από τη μύτη μας.Ίσα-'ισα που παίρνουμε ανάσα...Αν σε αυτό το βαρέλι με τα περιττώματα αφήσουμε και τα δικά μας τότε ο όγκος τους θα αυξηθεί,η επιφάνεια των περιττωμάτων θα ξεπεράσει το επίπεδο της μύτης και τελικά θα πνιγούμε
Ζούμε σε δημοκρατία ή έστω δημοκρατία...Οι κυβερνήσεις που μας ορίζουν είναι εκλεγμένες από την πλειοψηφία,από εμάς τους ίδιους.Δε μας τις επέβαλε κανείς.Με το να εξεγειρόμαστε σε μια πολιτική είναι σα να εναντιωνόμαστε στην επιθυμία της κοινωνίας.Και μπορεί πραγματική δημοκρατία να είναι το πολίτευμα εκείνο όπου η γνώμη των λίγων είναι σεβαστή από τους πολλούς αλλά η έκφραση της αντίθεσης και της οργής κάποιων με βία,με συγχωρείτε,όχι μόνο δε μου θυμίζει δημοκρατική διαδικασία αλλά μου φέρει κομμάτι από...τρομοκρατία!
Οι ειρηνικές διαδηλώσεις με επιχειρήματα απέχουν έτη φωτός από τους βανδαλισμούς κουκουλοφόρων που καίνε και λεηλατούν ανελέητα και επιδυκνύουν συμπεριφορά χούλιγκαν σε κατάσταση αλλοφροσύνης.
Η αντίθεση στα κομματικά καρκινώματα είναι υγιής αντίδραση μιας άγρυπνης δημοκρατίας,πριν όμως προχωρήσουμε σε ακρωτηριασμούς μελών προς θεραπεία των καρκινωμάτων καλό είναι να δοκιμάσουμε πιο συντηρητικές "θεραπείες"
Οι εικόνες που βιώνω καθημερινά και κάνουν το γύρο του κόσμου καθημερινά με κάνουν και ντρέπομαι γιατί χωρίς να έχω ιδιαίτερα ανεπτυγμένη εθνική συνείδηση με κάνουν να νιώθω πως ο τόπος που ζω είναι ένα μεγάλο γήπεδο.Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που ζούμε είναι γνήσια εξέγερση ή απλά ...χάος.Στο νου μου έρχεται το αρχαίο ρητό:"Δρυός πεσούσης πας ανηρ ξυλεύετο"
Αγωνιστική Παρέμβαση:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔε διαφωνώ πως ο κόσμος που ζούμε είναι χάλια.Ζούμε σε ένα βαρέλι με σκατά και τα περιττώματα έχουν φθάσει λίγο πιο κάτω από τη μύτη μας.Ίσα-'ισα που παίρνουμε ανάσα...Αν σε αυτό το βαρέλι με τα περιττώματα αφήσουμε και τα δικά μας τότε ο όγκος τους θα αυξηθεί,η επιφάνεια των περιττωμάτων θα ξεπεράσει το επίπεδο της μύτης και τελικά θα πνιγούμε
Ζούμε σε δημοκρατία ή έστω δημοκρατία...Οι κυβερνήσεις που μας ορίζουν είναι εκλεγμένες από την πλειοψηφία,από εμάς τους ίδιους.Δε μας τις επέβαλε κανείς.Με το να εξεγειρόμαστε σε μια πολιτική είναι σα να εναντιωνόμαστε στην επιθυμία της κοινωνίας.Και μπορεί πραγματική δημοκρατία να είναι το πολίτευμα εκείνο όπου η γνώμη των λίγων είναι σεβαστή από τους πολλούς αλλά η έκφραση της αντίθεσης και της οργής κάποιων με βία,με συγχωρείτε,όχι μόνο δε μου θυμίζει δημοκρατική διαδικασία αλλά μου φέρει κομμάτι από...τρομοκρατία!
Οι ειρηνικές διαδηλώσεις με επιχειρήματα απέχουν έτη φωτός από τους βανδαλισμούς κουκουλοφόρων που καίνε και λεηλατούν ανελέητα και επιδυκνύουν συμπεριφορά χούλιγκαν σε κατάσταση αλλοφροσύνης.
Η αντίθεση στα κομματικά καρκινώματα είναι υγιής αντίδραση μιας άγρυπνης δημοκρατίας,πριν όμως προχωρήσουμε σε ακρωτηριασμούς μελών προς θεραπεία των καρκινωμάτων καλό είναι να δοκιμάσουμε πιο συντηρητικές "θεραπείες"
Οι εικόνες που βιώνω καθημερινά και κάνουν το γύρο του κόσμου καθημερινά με κάνουν και ντρέπομαι γιατί χωρίς να έχω ιδιαίτερα ανεπτυγμένη εθνική συνείδηση με κάνουν να νιώθω πως ο τόπος που ζω είναι ένα μεγάλο γήπεδο.Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που ζούμε είναι γνήσια εξέγερση ή απλά ...χάος.Στο νου μου έρχεται το αρχαίο ρητό:"Δρυός πεσούσης πας ανηρ ξυλεύετο"
--- Τέλος παράθεσης ---
Θα συμφωνήσω με πάρα πολλά από αυτά που λες ...ΓΚΡΙΝΙΑΡΗ, αλλά μήπως αυτή είναι η εικόνα που θέλουν να δώσουν και τονίζουν τα επίσημα ΜΜΕ , παίζοντας το δικό τους παιχνίδι;Γιατί χτες που έγινε μια ειρηνική και πολύ μεγάλη και πετυχημένη συναυλία στα Προπύλαια που κράτησε πάρα πολλές ώρες ,εξαφανίστηκε από τα δελτία ειδήσεων τους;
Harper:
Αν θες την άποψή μου βασικοί υποκινητές και συντηρητές των εικόνων βίας είναι τα ΜΜΕ.Το έχω γράψει και παραπάνω...Όλα στο βωμό της τηλεθέασης.Στις μέρες μας τα ΜΜΕ δεν διακiνούν ειδήσεις...ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΟΥΝ.Δεν είμαι τόσο εξοικειωμένος μετις έννοιες του κράτους-παρακράτους αλλά το ότι τα ΜΜΕ λειτουργούν προβοκατόρικα και παρακρατικά ως 4/η εξουσία,δε νομίζω πως υπάρχει διαφωνία.Αν η βία είναι αναπόφευκτη και πρέπει να επιλέξει κάποιος στόχους,όσο και αν την καταδικάζω σαν μορφή αντίδρασης,στην ακραία αυτή περίπτωση,θα προτιμούσα να δω 10 σπασμένες κάμερες τηλεοπτικών σταθμών στο έδαφος από το να βλέπω το μαγαζάκι ενός βιοπαλαιστή να καίγεται.
Επιτρέψτε μου να κάνω την υπέρβαση και να πω πως στις μέρες μας ζούμε μάλλον τη δικτατορία των ΜΜΕ και όχι τόσο του κεφαλαίου.Αυτών που μας έδωσαν μια δήθεν αίσθηση ελευθερίας με το να κρατάμε δήθεν ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι και να νομίζουμε πως αλλάζοντας κανάλι θα ακούσουμε και άλλο τραγούδι...Αμ,δε!Όλοι τον ίδιο φάλτσο σκοπό παίζουν και μας έχουν κάνει το μυαλό κιμά,μας έχουν υπνωτίσει με τα σκουπίδια που μας σερβίρουν.Η μόνη δύναμη στο τηλεκοντρόλ είναι το κουμπί switch off!
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση