Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
29 Μαρτίου 2024, 10:50:43

Αποστολέας Θέμα: Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985  (Αναγνώστηκε 14095 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

18 Δεκεμβρίου 2008, 14:27:08
Αναγνώστηκε 14095 φορές
Αποσυνδεδεμένος

Αδαμάντιος Σκούφαλος


Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον χρήστη g7 στο site Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος κι έχει τίτλο : «Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985». (θα μπορούσε να είναι: «Αφιερωμένο σε όσους έζησαν την παιδική τους ηλικία»)
Το βρήκα ιδιαίτερα συγκινητικό και τον ευχαριστώ για τις αναμνήσεις που ξύπνησε!

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Υ.Γ.: Παράκληση να μην θεωρηθεί ότι κάνω οποιαδήποτε σύγκριση με τη σημερινή νεολαία σε θέματα πολιτικής αντίληψης και αντίδρασης. Δεν έχω καμιά τέτοια πρόθεση!
« Τελευταία τροποποίηση: 18 Δεκεμβρίου 2008, 14:32:32 από Αδαμάντιος Σκούφαλος »

18 Δεκεμβρίου 2008, 14:45:06
Απάντηση #1
Αποσυνδεδεμένος

Αγωνιστική Παρέμβαση

Ιατροί
Ισχύει περίπου το ίδιο και για αυτούς που γεννήθηκαν πριν το 1960  ;)
Πολύ καλό όντως.

'Όμως ας μη ξεχνάμε ότι οι συνθήκες άλλαξαν και βέβαια αλλάζουνε και τα περιβάλλοντα που μεγαλώνουν οι νέοι.
Τελικά σε λίγο δεν θα  μπορούμε να τους καταλάβουμε.Θα "εκπέμπουμε σε διαφορετικές συχνότητες".
Φαίνεται ότι το χάσμα των γενεών , έστω με κάποια μορφή υπάρχει.

« Τελευταία τροποποίηση: 18 Δεκεμβρίου 2008, 14:54:30 από Αγωνιστική Παρέμβαση »
«πρέπει να σταματήσει το καθεστώς να έχουν οι γιατροί υλικό σε στοκ στα ιατρεία τους, γιατί …το κλέβουν. Παίρνουν τα γάντια στο σπίτι τους για να πλένουν τα πιάτα τους..»!!!
Σωτήρης Ζώτος
Υποδιοικητής 2ης ΥΠε

19 Δεκεμβρίου 2008, 07:51:57
Απάντηση #2
Αποσυνδεδεμένος

Δ. Κουναλάκης

Administrator
Το κείμενο αυτό το θυμάμαι και στο παλαιό φόρουμ, και νομίζω ότι το είχε βάλει ο Αργύρης, διορθώστε με εάν κάνω λάθος.
Υπάρχει σε πάρα πολλά sites, blogs και μνημονεύεται σαν αγνώστου συγγραφέα, υπάρχει ακόμη και σαν ομάδα στο facebook, η έναρξη γέννησης για την γενιά αυτή το 1970, το 1980 και το 1985. Ίσως να κρύβει αντίστοιχα, την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την επαρχεία.
Είναι σκληρό αν το δει κανείς επιφανειακά αλλά απίστευτα κοντά στην πραγματικότητα. Το αντιγράφω και εδώ καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει copyright.

 Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας..

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.

Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.

Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.

Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα. μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς». συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...
Eίπες ότι μια μέρα θα φύγεις, μην τολμήσεις, είσαι χαζός;
όταν έχεις τέτοιους αυλικούς και τέτοια καρέκλα, τι απερισκεψία!
Ένα ξεροκόμματο κάθε πιστός να μασουλάει, "Ναι αρχηγέ" θα λέει συνεχώς
τιμωρία αμείλικτη σ' όποιον τολμά να σ΄αμφισβητεί έργα και πρόσωπα, τι ύβρης!
Ω αρχηγέ, είσαι ο μοναδικός, και τη ζωή μας χρωστάμε σε σένα οι φτωχοί!
Από μετάφραση αραβικού κειμένου

Λέξεις κλειδιά:
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
5 Απαντήσεις
4345 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 8 Σεπτεμβρίου 2009, 16:03:26
από timex
26 Απαντήσεις
134717 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 30 Δεκεμβρίου 2020, 00:33:53
από amarillio21
0 Απαντήσεις
2151 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 19 Ιουνίου 2013, 12:56:51
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
2801 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 29 Δεκεμβρίου 2013, 07:03:24
από timex
0 Απαντήσεις
68557 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 17 Σεπτεμβρίου 2018, 07:01:35
από Argirios Argiriou