Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
28 Μαρτίου 2024, 13:29:52

Αποστολέας Θέμα: Οι άστεγοι στην Ελλάδα.  (Αναγνώστηκε 35891 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

27 Δεκεμβρίου 2008, 09:18:53
Αναγνώστηκε 35891 φορές
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
Ελευθεροτυπία, 11.03.2008.


Οι οργανώσεις και οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων που ασχολούνται με το ζήτημα των αστέγων αδυνατούν να υπολογίσουν τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν μείνει στο δρόμο. Η πιο πρόσφατη συγκεντρωτική έρευνα πραγματοποιήθηκε από την Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Κλίμακα» και αφορά το ψυχοκοινωνικό προφίλ των αστέγων και τις συνθήκες διαβίωσής τους στο δρόμο, στην Ελλάδα.


Η συγκεκριμένη έρευνα ολοκληρώθηκε στα μέσα του 2006, μετά από προσωπικές συνεντεύξεις σε 200 άτομα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Νάξο.

Διαπιστώθηκε ότι το 75% των αστέγων είναι άνδρες και το 25% γυναίκες, με μέση ηλικία τα 47 έτη. Στους δέκα άστεγους ο ένας είναι αναλφάβητος, ένας έχει πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και οκτώ είναι απόφοιτοι Μέσης Εκπαίδευσης.

Περίπου το 50% είναι άστεγοι πάνω από πέντε χρόνια, ενώ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (42%) έχει παιδιά, αλλά δεν μπορεί να είναι μαζί τους, εξαιτίας της κατάστασής του.

Το 50,3% βρέθηκε στο δρόμο λόγω εξαιρετικά ανεπαρκών οικονομικών πόρων, το 46,4% λόγω πλήρους ανεργίας και το 35,4% εξαιτίας ανεπαρκούς στήριξης από την οικογένεια. Μόνο το 7,7% είναι στο δρόμο λόγω ψυχιατρικού προβλήματος.

Μέγα ζήτημα για τους ανέστιους είναι ο ύπνος, όπως διαφαίνεται και από τις απαντήσεις τους. Πάνω από τους μισούς (50,5%) απάντησαν ότι τους τελευταίους δύο μήνες πριν από τη διεξαγωγή της έρευνας είχαν διανυκτερεύσει στο δρόμο ή σε άλλο εξωτερικό χώρο, το 31,9% σε εγκαταλειμμένο σπίτι, ενώ το 47,8% απάντησαν πως έμειναν στο σπίτι φίλου ή συγγενή ή σε ξενώνα.

Η εξεύρεση του καθημερινού γεύματος δεν είναι το κυριότερο πρόβλημά τους, αν και το 13,4% των ερωτωμένων απάντησε πως βρήκε τροφή στα σκουπίδια ή σε χωματερές. Η πλειονότητα (84,4%) συντηρείται από τα συσσίτια του δήμου, της Εκκλησίας, ενώ το 34,6% χάρη στη γενναιοδωρία φίλων και συγγενών.

Ενας μόνιμος βραχνάς για τους ανέστιους της έρευνας είναι η επικινδυνότητα στο δρόμο. Το 39,3% απάντησε ότι κατά το διάστημα της παραμονής του στο δρόμο έχει πέσει θύμα κλοπής, το 36,8% διάρρηξης, ενώ το 26,4% ότι έχει υποστεί κακοποίηση.

Το μόνο αισιόδοξο απότοκο, βέβαια, όλης της έρευνας είναι ότι το 66% πιστεύει ότι θα μπορέσει να ξεφύγει, κάποια στιγμή, από την κατάσταση αυτή.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 27 Δεκεμβρίου 2008, 11:11:23 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

27 Απριλίου 2013, 12:15:41
Απάντηση #1
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
27/04/2013.
Ελευθεροτυπία
.

ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΟΠΟΥ «ΣΤΕΓΑΖΟΝΤΑΙ» ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΖΩΗΣ, ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ
Η... παράλληλη πόλη των 20.000 αστέγων.

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

«Ορισμένα προβλήματα, όπως το κρύο, λύνονται. Τη νύχτα, βέβαια, τη βγάζεις πολύ πιο άνετα όταν δεν έχει παγωνιά. Το καλοκαίρι έχει τα δικά του προβλήματα. Οι ενορίες σταματάνε τα συσσίτια, γιατί οι εθελόντριες της Εκκλησίας πηγαίνουν να κάνουν τα μπάνια τους». Για το δικό τους «μπάνιο» φροντίζει -ακόμα και στην παγωνιά- το βυτιοφόρο όχημα καθαρισμού του δήμου.

«Το χειμώνα τσούζει περισσότερο». Ψεκάζοντας με νερό τους δρόμους, ολοκληρώνει με επιτυχία αυτό που μεθοδικά επιδιώκει η πολιτεία: να εξαφανίσει τους άστεγους από τη βιτρίνα της πρωτεύουσας. Είναι η ώρα που οι «σωροί από βρεγμένες κουβέρτες» αποκτούν πόδια και τρέχουν κάπου αλλού να κρυφτούν. Κάτω από τις γέφυρες, μέσα στο παλιό μηχανοστάσιο, στις διαβάσεις, σε κάποια φυλαγμένη γωνία, στις πλατείες. Καληνύχτα Αθήνα, οι άστεγοι σε χαιρετούν.

Υπολογίζονται γύρω στους 20.000 - μια παράλληλη πόλη. Ο Γιώργος, ο Λέων, ο Παύλος, η Μάτα, ο Νίκος και η Δέσποινα είναι νεοάστεγοι. Οι τρεις πρώτοι φιλοξενούνται τελευταία στον ξενώνα της «Κλίμακας». Οι υπόλοιποι παραμένουν στο δρόμο. Αναπολούν το σπίτι τους, αλλά κυρίως το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. Είναι, όπως είπε ένας από αυτούς, «προσωρινοί ενοικιαστές πεζοδρομίων».

Είμαστε... χελώνες

«Εμείς οι άστεγοι έχουμε πολλά κοινά με τις χελώνες. Παίρνουμε μαζί το σπιτάκι μας. Κατά βάθος όμως είμαστε πουλιά. Μεταναστεύουμε ανάλογα με τον καιρό». Φέτος, είναι ο τρίτος Απρίλιος που η Μάτα βρίσκεται στο δρόμο. «Αν αρχίζω να συνηθίζω; Οταν έχεις κοιμηθεί σε πουπουλένιο στρώμα, δεν συνηθίζεται», λέει. Ξεχειμώνιασε κάτω από μια γέφυρα, δίπλα στον Προαστιακό, στάση ΣΚΑ. «Θέλω να είμαι κοντά σε ρολόι και σε φώτα. Δεν αντέχω άλλο το κέντρο». Μέχρι τα μέσα της επόμενης εβδομάδας θα μείνει έξω από μια τράπεζα, στο Χαλάνδρι. Σύμφωνα με την ίδια, έρχεται ο πιο ζεστός Μάης της 5ετίας. «Θα 'χουμε κόλαση το καλοκαίρι» λέει, ανάβοντας ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο. Στα νιάτα της ήθελε να γίνει δασκάλα. Εγινε καθαρίστρια, και μετά άνεργη. «Και μάνα», συμπληρώνει. «Τα παιδιά;». «Στις ζωές τους», απαντά κοφτά.

Στα 56 της, έπειτα από 3 χρόνια στο δρόμο, «έχω πάρει όλα τα πτυχία. Μετεωρολόγος, γιατρός, αστυνομικίνα και ό,τι άλλο θες. Μέχρι και σύμβουλος μόδας. Ξέρω τι μοντελάκι φοριέται, τι χρώμα και πόσους πόντους πάει το μίνι». «Βγήκα στο δρόμο παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2010. Ημουν τρομαγμένη και απελπισμένη. Επειτα έγινα άγριο ζώο στη ζούγκλα της Αθήνας», θυμάται η ίδια. «Πήρα το τρένο από τον Πειραιά. Κατέβηκα στην Ομόνοια, περπάτησα στην Πανεπιστημίου και κάθισα στα σκαλιά της Ακαδημίας. Είχα μαζί μου ένα χαλάκι, μια κουβέρτα και αυτό το τρανζιστοράκι. Πού και πού μου δίνουν μπαταρίες», λέει. «Δεν έκλεισα μάτι για 5 μέρες. Μια ολόκληρη μέρα μέτρησα 3.566 ζευγάρια παπούτσια. Μετά με πήρε ο ύπνος», συνεχίζει. «Σήμερα το βράδυ πού θα κοιμηθείτε;». «Εδώ· πού αλλού; Στα μαλακά», λέει γελώντας. «Ωσπου να μπει ο Μάης, θα 'χω φτάσει στη Ραφήνα, και εκεί θα μείνω μέχρι να αρχίσουν τα κρύα. Μετά βλέπουμε». Σβήνει το τσιγάρο στο πεζούλι και το ξεπλένει με νερό. Για εκείνη το πεζοδρόμιο είναι ό,τι για εμάς το πάτωμα.

«Ο νεοάστεγος δεν έχει σχέση με το "βολεμένο" άστεγο, ή αυτόν που είναι άστεγος εκ πεποιθήσεως, ή είναι εξαρτημένος από ουσίες. Είσαι εσύ, ο καθ' όλα φυσιολογικός, ένας μικροεπιχειρηματίας ή υπάλληλος που έχασε τη δουλειά του και δεν είχε οικονομικά αποθέματα στην άκρη. Δεν σε χρειαζόμαστε εσένα. Σε πετάμε στα σκουπίδια». Ο Γιώργος Μπαρκούρης πιστεύει ότι πολύ σύντομα δεν θα είναι άστεγος. Περιμένει τη σύνταξή του.

«Γράψε ότι ο άστεγος είναι υποχείριο ενός συστήματος, την ίδια στιγμή που θεωρεί ότι είναι ελεύθερος», λέει ο Γιώργος και εξηγεί την παράνοια του φορολογικού συστήματος. «Ακόμα και οι άστεγοι πρέπει να κάνουμε δήλωση στην Εφορία. Κάτσε, ρε φίλε· και να κάνω δήλωση στην Εφορία, μηδέν θα σου βγάλω. Αλλά μου λες ότι θα με φορολογήσεις με 3.000 ευρώ και πρέπει ως άστεγος να σου φέρω και αποδείξεις 1.000. Η πολιτεία πρέπει να σταματήσει να παρανομεί».

Ο Γιώργος ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, γραμμένος στο ΙΚΑ. Φιλοδοξία του σήμερα είναι «οι άστεγοι να συμμετάσχουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα θέλαμε να μας δώσει ο δήμος 10 άδειες μικροπωλητού». Ξεκίνησε την καριέρα του σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, είναι μουσικός, μουσικός παραγωγός και τεχνικός υπολογιστών.

Δούλεψε στην ΕΡΤ ως συμβασιούχος, ως τεχνικός στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια σε ένα τμήμα που ανήκει στο υπουργείο Εξωτερικών, μέχρι που το 2007 βγήκε μόνος στην αγορά εργασίας, σαν τεχνικός και παραγωγός ραδιοφώνου. «Η κρίση είχε ξεκινήσει από τότε. Και έφτασα το 2011 να αποφασίσω ότι βγαίνω στο δρόμο. Δεν μπορούσα να ζω εις βάρος κανενός. Ούτε της οικογένειάς μου ούτε των φίλων μου. Βγήκα για μια εβδομάδα. Είδα ότι δεν θα τα καταφέρω. Δεν είμαι σαν τον Λέοντα».

Ο κ. Παύλος Παναγιωτάκης περιγράφει την περίοδο που έμεινε στο δρόμο, ο ίδιος το έλεγε «αστεγία», ως «λίγο δραματική ιστορία». «Στο Χαϊδάρι, υπήρχε μια ταβέρνα και κοιμόμουν στο δρόμο. Επειτα μπήκα στην αυλή και μετά μου έφτιαξαν ένα κατάλυμα. Δεν δούλευα τότε. Είχα κάποια εισοδήματα και, όταν τελείωσαν, έμεινα στο δρόμο».

Πέρασε από νοσοκομεία, από το άσυλο του δήμου, από ένα μοναστήρι. «Δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν είχα να πληρώσω ενοίκια, ρεύματα. Εφυγα από το σπίτι, χωρίς δικαστικούς καταναγκασμούς. Στην αρχή δεν φοβόμουν. Αγνοια κινδύνου ίσως...».

«Δεν χρώσταγα πουθενά, δεν είχα κανένα δάνειο»
Ο Λέων Χάνεν έμεινε στο δρόμο λόγω της οικονομικής κρίσης. «Είχα πάντα μπροστά μου το σχέδιο ότι θα περάσει 1,5 χρόνος και θα κάνω αίτηση να πάρω σύνταξη. Είπα, όπως και αν γίνουν τα πράγματα, θα βγάλεις στο δρόμο ένα χειμώνα και δύο καλοκαίρια. Δεν θα φορτωθείς σε φίλους. Η φιλία είναι απόσταγμα ετών.
Τα έχασες όλα, ας σου μείνει ο φίλος. Αλλοι άστεγοι έχουν στόχο την επόμενη μέρα, εγώ είχα σχέδιο. Δεν θα ζητιάνευα ποτέ, δεν θα γινόμουν παράσιτο. Είχα θέληση να ξεφύγω από το ναδίρ. Δεν είναι δύσκολο. Πρέπει, βέβαια, να φας μια κλοτσιά στα οπίσθια», λέει ο ίδιος. «Οταν αποφασίσεις ότι είσαι προσωρινός, δεν είναι τόσο δύσκολο. Λες, αυτό είναι. Δεν έχει τίποτα άλλο. Και προχωράς. Να πιστεύεις πρέπει στον εαυτό σου».

Στον Αγιο Παντελεήμονα

Βγήκε στο δρόμο όταν ήταν 63 ετών, με μια σακούλα. «Εμενα σε μια δύσκολη περιοχή. Στον Αγιο Παντελεήμονα. Το πρωί Πεδίον του Αρεως, το βράδυ Αγιος Παντελεήμονας και ενδιάμεσα συσσίτιο. Δεν το έβαλα κάτω. Πλησίαζε χειμώνας, είχα ένα μπουφάν στο χέρι και η σακούλα είχε μέσα 2-3 πουλόβερ και βιβλία. Ο άστεγος έχει πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Είτε θα τον περάσει κάνοντας φαντασιώσεις είτε κάνοντας πράξεις που είναι οριακά εντός νόμου, ή αρχίζοντας να κάνει κακό στον εαυτό του. Να νιώθει τύψεις. Ενιωσα ότι θα πρέπει να διαχειριστώ τον ελεύθερο χρόνο μου». Ο Λέων έφυγε από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν έφταιγε. «Δεν είχα σπαταλήσει χρήματα. Δεν είχα πάρει ποτέ δάνεια. Δεν χρώσταγα. Δεν έπεσα ποτέ στην παγίδα των τραπεζιτών. Εχω μια φυσική αντιπάθεια στις τράπεζες».

Τα τελευταία 20 χρόνια ήταν αυτοαπασχολούμενος. Δούλευε ως αγιογράφος, έβγαζε, όπως λέει, αρκετά χρήματα. «Πλήρωνα νοίκι για σπίτι και για εργαστήριο. Ζούσα καλά, όχι σαν Ωνάσης, αλλά αν ήθελα κάτι, μπορούσα να το αποκτήσω. Αυτό από τη μία στιγμή στην άλλη άλλαξε. Η αγιογραφία είναι ένα προϊόν ακριβό, που δεν είναι χρήσιμο στην καθημερινότητα. Δεν θα πας να αγοράσεις εικόνα όταν δεν έχεις να φας». Ο ίδιος εντοπίζει την ανάγκη δημιουργίας ενός φορέα που θα πιστοποιεί «ποιος είναι άστεγος και ποιος δεν είναι. Δεν ζητάμε επιδόματα και συντάξεις, μόνο να βρεθεί κάποιο κατάλυμα. Να έχει κάποιος μια στέγη που επιδοτείται και να βρει μια δουλειά με στάνταρ, παρά να μην έχει τίποτα και να μην ασχολείται με τίποτα. Αυτό δεν είναι το πρώτο βήμα. Αυτό σημαίνει ότι, απλώς, φορέσαμε παπούτσια».

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 27 Απριλίου 2013, 12:18:09 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

31 Δεκεμβρίου 2014, 00:07:20
Απάντηση #2
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
28/12/2014. Καθημερινή.
Οι άστεγοι, το κρύο και ο νεκρός χρόνος.
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ

Στην εσοχή του πεζοδρομίου, ο Τάκης έχει βάλει το καλάθι του σούπερ μάρκετ μπροστά του, να κόβει τον αέρα. Τον ρωτάω πέρα απ’ το κρύο, ποιο είναι το μεγάλο του πρόβλημα. Περιμένω να μου πει πως δεν έχει λεφτά, ή πως φοβάται τις νύχτες στον δρόμο. «Είναι πάρα πολύς ο χρόνος», λέει ο Τάκης. «Κάτι πρέπει να βρεις να κάνεις».

Αυτό το σλίπινγκ μπαγκ, που τώρα περνά μέσα του τη μισή μέρα, το πήρε για μια εκδρομή στον Ολυμπο όταν ήταν φοιτητής στα ΤΕΙ. «Είμαι φωτογράφος χωρίς φωτογραφική μηχανή», λέει. Οπως ο άστεγος με το αυτοκίνητο κοντά στην Πέτρου Ράλλη είναι υπάλληλος γραφείου χωρίς γραφείο, όπως ο Γιάννης είναι διανομέας χωρίς πακέτα να μοιράσει.

Από πέρυσι τον χειμώνα, ο Τάκης περνάει τις μέρες του με τον Γιάννη, που τον γνώρισε στον δρόμο. Ζουν ένα στενό πίσω απ’ την πλατεία στο Μοναστηράκι, κι όπως λέει ο Γιάννης, «φυλάει ο ένας τον άλλον. Πάει εκείνος να κάνει μια δουλειά ας πούμε, προσέχω εγώ τα πράγματα». «Και φαγητό πού βρίσκετε;», τον ρωτάω. «Εσείς δεν θα με καταλάβετε», κάνει χαμογελώντας, «αλλά το φαγητό δεν είναι πρόβλημα. Αν μπορείς να περπατάς, στην Αθήνα βρίσκεις φαγητό».

Ο Γιάννης εξηγεί πως υπάρχουν πάντοτε διαθέσιμα συσσίτια για τους άστεγους. Τουλάχιστον 1.500 μερίδες φαγητού μοιράζει κάθε μέρα μόνο το Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, που κάνει διανομή το μεσημέρι στις 12.00 και το απόγευμα στις 17.00 στην οδό Σοφοκλέους. Στο ίδιο μέρος διανέμει τα μεσημέρια φαγητό και η Εκκλησία, ενώ υπάρχουν και συσσίτια στις περισσότερες ενορίες της Αθήνας. Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι το φαγητό. «Το σπίτι είναι το πρόβλημα», λέει ο Γιάννης. «Αυτό μάλιστα, είναι πρόβλημα αληθινό».

Τον πρώτο καιρό, ο Τάκης ρώτησε στον Δήμο μήπως πάει να ζήσει σε κάποια απ’ τις εστίες τους. Στο ξενοδοχείο των αστέγων στην οδό Χαλκοκονδύλη αυτή τη στιγμή μένουν 103 άτομα, και υπάρχουν κενά δωμάτια για άλλους 30 άστεγους. Μερικούς δρόμους πιο κάτω, στην Πατησίων, υπάρχει και η εστία που φιλοξενεί 25 πιο ηλικιωμένους άστεγους, και χωρά άλλους 20. Ομως ο Τάκης δεν πήγε τελικά σε κανένα απ’ τα δύο. «Επρεπε να κλείνεσαι μέσα από νωρίς το βράδυ, να ζητάς άδεια για τα πάντα, να ζεις σα γέρος ή σαν παιδί». Εκείνος δεν είχε συνηθίσει έτσι. «Ο άστεγος», λέει, «είναι ελεύθερο πλάσμα. Κι αν δεν ήταν πριν, τον ελευθερώνει ο δρόμος». Πετάει ένα τσιγάρο απ’ το πακέτο στο Γιάννη. «Κι έτσι, κολλήσαμε εδώ», λέει.

Η περίπτωσή του δεν είναι απ’ τις σπάνιες. Η Ελένη Κατσούλη, η πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ, εξηγεί πως για να μείνει στο ξενοδοχείο ένα βράδυ κάποιος χρειάζεται να δείξει μόνο την ταυτότητά του. Αλλά για πιο μακροχρόνια διαμονή, πρέπει να δεχτεί να κάνει εξετάσεις για λοιμώδη νοσήματα, να μην έχει βαρύ ψυχιατρικό ιστορικό, ούτε και μεγάλο ποινικό μητρώο. Κι έτσι, οι πιο πολλοί άστεγοι τελικά επιστρέφουν στον δρόμο.

Τα κλιμάκια του Δήμου προσπαθούν να δίνουν βοήθεια εκεί: κάθε φορά που ο καιρός αγριεύει ένα ειδικό βανάκι μ’ έναν γιατρό κι έναν κοινωνικό λειτουργό μοιράζουν κουβέρτες και βοηθούν τους άστεγους να βγάλουν τη νύχτα ασφαλείς. «Εχουμε αποφασίσει εφέτος να βγαίνουμε ακόμα κι αν δεν έχει τόσο κρύο που να δώσει σήμα η Νομαρχία. Ακόμα κι αν έχει 6 ή 7 βαθμούς θερμοκρασία, θα κατεβαίνει κλιμάκιο στον δρόμο», λέει η κ. Κατσούλη. «Με ζεστά ροφήματα, φαγητό, κουβέρτες, ρούχα... Πέρυσι ένας χορηγός έδωσε γάντια και σκούφους για το κρύο. Ηταν σημαντικό αυτό».

Η πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ λέει πως εν όψει των γιορτών, οι υπηρεσίες του Δήμου είχαν ετοιμαστεί και καθ’ όλη τη διάρκεια θα υπάρχουν χώροι με θέρμανση που θα υποδέχονται όποιον θέλει να περάσει εκεί τη νύχτα, «αν και οι περισσότεροι αρνούνται να αφήσουν τη θέση τους στον δρόμο», όπως λέει. «Πέρυσι έβγαινα εγώ η ίδια με το κλιμάκιο, τους παρακαλούσα. “Ελα μαζί μας, να ζεσταθείς, Γιατί δεν πας;”. Αλλά κανείς σχεδόν δεν ήθελε».

Ο Τάκης, που του το λέω την επομένη, δεν το βρίσκει καθόλου παράξενο. «Ε, βέβαια, ποιος να πάει εκεί; Θα χάσεις την καβάτζα σου στον δρόμο, επειδή έπιασε μια νύχτα κρύο;». Μια καλή γωνία σε μια προστατευμένη στοά, είναι «πολύτιμη». Και μοιάζει «φοβερά εύκολο» αν φύγεις να στην πάρει κάποιος άλλος. Αν και, όπως λέει ο Τάκης, «όχι τόσο εύκολο όσο είναι να σου πάρουν οι τράπεζες το σπίτι που μένεις».

Κανείς δεν θέλει να λέει ιστορίες

Ο Δημήτρης λέει πως απ’ την κρίση και μετά «έχει αλλάξει η έννοια της λέξης άστεγος. Δεν είναι ο παραβατικός, ο τοξικομανής, ο ψυχικά ασθενής». Κανονικά, τέτοιες δηλώσεις σε ρεπορτάζ σαν κι αυτό τις κάνουν οι ειδικοί – οι ψυχολόγοι, ή οι υπεύθυνοι του Δήμου. Ο Δημήτρης όμως, είναι ένας άνδρας που κοιμάται τα βράδια κάτω απ’ τη γέφυρα της Πέτρου Ράλλη. «Τώρα άστεγος είναι αυτός που ήταν πρώτα νοικοκύρης», λέει.

Ο Δημήτρης είναι και τώρα νοικοκύρης. Απλώς, έχει ένα σπίτι χωρίς τοίχους. Η κολώνα που γράφει «ΠΑΟ – ΡΟΥΦ», είναι το προσκεφάλι το δικό του και της Μαριλένας. Το κρεβάτι τους το ορίζει το κάγκελο του δήμου που χωρίζει τον δρόμο απ’ το παρτέρι. Aπέναντι, είναι η τραπεζαρία. Ο Δημήτρης δείχνει το τραπέζι και τις μισοδιαλυμένες καρέκλες γύρω του και γελάει: «αυτό είναι το δικό μας καθιστικό», λέει. Στην πραγματικότητα, το μόνο «δικό τους» είναι μερικά μαξιλάρια, μια πορτοκαλί κουβέρτα, και δύο γάτες, που μαζεύονται στις κουβέρτες τους για να ζεσταθούν. Σήμερα μπορεί να μην έχουν φαγητό να τους δώσουν, πάντα όμως έχουν χάδια. Κι αυτό, είναι πιο πολύ απ’ ό,τι έδωσαν οι άλλοι άνθρωποι σ’ αυτούς.

«Τι να σου λέω...». Κανείς απ’ τους ανθρώπους στον καταυλισμό της γέφυρας δεν θέλει να λέει ιστορίες. Ούτε ποιος ήταν πριν, ούτε πού δούλευε, ούτε τι πήγε στραβά. «Τώρα τι κάνουμε». Ενας κύριος ζει τόσο καιρό στο αυτοκίνητό του, που έχει μέσα πεταμένες εφημερίδες του καλοκαιριού. «Στο πορτ μπαγκάζ έχω ένα καθαρό κουστούμι», απολογείται. «Μην τυχόν με φωνάξει κανένας για δουλειά».

Αλλά δεν είναι εύκολο να ξεκολλήσεις από εδώ. Η Μαριλένα, η φίλη του Δημήτρη, λέει πως το ίδιο το σύστημα σε κρατάει στον δρόμο. «Πώς θα υποβάλω δήλωση εγώ;», κάνει. «Το σύστημα, το taxis, δεν δέχεται τη λέξη “άστεγος”. Ζητάει διεύθυνση. Ορίστε λοιπόν: Γράφεις “Πέτρου Ράλλη, κάτω απ’ τη γέφυρα”. Και μετά, πρέπει να πεις αν είναι το σπίτι ιδιόκτητο, ή με νοίκι».

Αυτά τα πράγματα οι άστεγοι της Αθήνας πριν την κρίση δεν τα σκέφτονταν ποτέ. Αλλά από τότε, όλα άλλαξαν. «Οταν τους δώσαμε πέρυσι ερωτηματολόγια να απαντήσουν, δεν περιμέναμε πως θα έχουν οι άστεγοι τέτοια συγκρότηση», λέει η πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ Ελένη Κατσούλη. Ομως οι νέοι άστεγοι δεν είναι αναγκαστικά ψυχικά ασθενείς, ή ναρκομανείς. Ετσι τουλάχιστον λέει η τελευταία μελέτη του Ιδρύματος Αστέγων: το 73% είναι στην πιο παραγωγική τους ηλικία, από 26 ώς 55 χρόνων. Και σύμφωνα με έρευνα της «Κλίμακας», 1 στους 5 άστεγους της Αθήνας έχει ανώτερο ή ανώτατο μορφωτικό επίπεδο, ενώ σχεδόν οι μισοί (40%) έχουν τελειώσει τουλάχιστον το λύκειο. Στο ΚΥΑΔΑ υπολογίζουν πως οι άστεγοι της Αθήνας είναι περίπου 1.100 άτομα, κι αν αυτός ο αριθμός μοιάζει από πέρυσι ώς φέτος να μένει σταθερός, εκείνος που αυξάνεται είναι ο πληθυσμός των υποψήφιων αστέγων. «Εχουμε αύξηση των περιπτώσεων επισφαλούς κατοικίας», λέει η κ. Κατσούλη. «Πολλές εξώσεις, πολλά σπίτια χωρίς καθόλου εισόδημα, χωρίς ρεύμα». Μόνο στην Αθήνα υπάρχουν 13.000 άνθρωποι που έχουν ζητήσει βοήθεια απ’ τον δήμο γιατί αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.

Οπως ο Στράτος. Παντρεμένος με μια Γερμανίδα απ’ τα 20, οδηγός ταξί απ’ τα 23, άστεγος από πέρυσι. Είχε πάρει δάνειο για ν’ αγοράσει δικό του αμάξι, ήρθε η κρίση και του πήρε «το αμάξι, το σπίτι και τη γυναίκα». Τώρα λέει πως σκέφτεται να ζητήσει δουλειά στη «Σχεδία» - είναι το περιοδικό που πωλούν οι άστεγοι προς 3 ευρώ. «Ζεις μ’ αυτά τα χρήματα», λέει ο Στράτος, και μετά μιλάει για τις «Αόρατες Διαδρομές», «την ξενάγηση στην πόλη που κάνουν τα Σάββατα». Ενας άστεγος σε πάει σ’ όλα τα μέρη που έχουν γι’ αυτόν σημασία.

Δεν δυσκολεύεται όταν τον ρωτάω πού θα πήγαινε τους ανθρώπους αν ήταν οδηγός στις «Αόρατες Διαδρομές». «Στο παλιό μου σπίτι», απαντά. «Θησείο, οδός Αγήνορος. Θα τους μιλούσα για τη μέρα που γύρισα και βρήκα τις κλειδαριές αλλαγμένες. Και για τον γείτονά μου. Που του χτύπησα το κουδούνι και μου είπε απ’ το θυροτηλέφωνο «συγγνώμη φίλε, δεν μπορώ να σου ανοίξω. Αφού δεν μένεις πια εδώ. Με καταλαβαίνεις, έτσι;».

Το συσσίτιο της οδού Σοφοκλέους

Τα μεσημέρια στην οδό Σοφοκλέους οι 9 στους 10 ανθρώπους που έρχονται για το συσσίτιο είναι Ελληνες. Οταν πια μοιραστούν οι μερίδες, ακούς να συζητούν και νιώθεις σαν σε κανονικό εστιατόριο. Το Ιδρυμα Αστέγων που φροντίζει για το φαγητό, συντονίζει και τις δράσεις άλλων φορέων όπως ο ΟΚΑΝΑ, ή το ΚΕΘΕΑ, όταν απευθύνονται σε άστεγους. Κι έτσι, πέρα απ’ τα συσσίτια, υπάρχουν τα ξενοδοχεία των αστέγων, η έκτακτη βοήθεια στον δρόμο, και το Κοινωνικό Φαρμακείο στη Βαρβάκειο. Παράλληλα, βοήθεια στους άστεγους προσφέρουν και πολλές ακόμα οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου, αλλά και μερικοί εξειδικευμένοι φορείς, όπως η «Κλίμακα» που στο «κέντρο ημέρας» της εξυπηρετεί τουλάχιστον 350 ανθρώπους την εβδομάδα. Οι άστεγοι εκεί μπορούν να ζητήσουν βοήθεια για οτιδήποτε: από το να βρουν έναν δικηγόρο να λύσει τα νομικά τους θέματα, ή να δουν έναν γιατρό για τους μικροτραυματισμούς που μπορεί να έπαθαν στον δρόμο, μέχρι το απλούστερο: να κάνουν ένα μπάνιο να ξυριστούν και να πλύνουν τα ρούχα τους. Πέρα απ’ αυτά, όμως, το κράτος, δεν έχει και πολλούς τρόπους να βοηθήσει τους πιο στερημένους πολίτες του να ξεκινήσουν τη ζωή τους ξανά.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 31 Δεκεμβρίου 2014, 00:16:49 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

22 Ιανουαρίου 2015, 21:48:39
Απάντηση #3
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

14 Δεκεμβρίου 2015, 00:17:49
Απάντηση #4
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
Καθημερινή. 13/12/2015.
του Ματθαίου Τσιμιτάκη.


Η Μαρία και η Χαρά κρατούν ντοσιέ γεμάτα φυλλάδια και δύο μεγάλες πάνινες τσάντες στον ώμο γεμάτες με μπισκότα και τρανζιστοράκια. Περπατάμε στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου κοιμούνται άστεγοι της Αθήνας. «Αυτό τον έχουμε καταγράψει;». Πλησιάζουν και τον ρωτούν εάν μπορούν να του μιλήσουν για το πρόγραμμα παροχής βοήθειας που εκπροσωπούν. «Δεν τους λέμε κατευθείαν ότι είμαστε από τον δήμο, επειδή πολλοί αντιδρούν μόλις ακούσουν ότι υπηρετείς κάποιον θεσμό – δεν τους εμπιστεύονται» λέει η Χαρά. Εάν κερδίσουν την εμπιστοσύνη του τότε προσπαθούν να τον πείσουν να καταφύγει σε κάποιον ξενώνα αστέγων, ωστόσο τα «ποσοστά επιτυχίας» είναι μικρά. «Αλλος δεν έχει χαρτιά, άλλος είναι τοξικομανής, ενώ πολλοί δεν θέλουν να φύγουν από τον δρόμο» εξηγεί η Μαρία.

Σύμφωνα με τελευταία έρευνα του ΤΕΙ Αθηνών, περίπου οι μισοί άστεγοι είναι τοξικοεξαρτημένοι, το 1/3 έχει ψυχιατρικά προβλήματα, ενώ η αστεγία μπορεί να είναι προσωρινή ή χρόνια. Η Μαρία Μουρτέζου και η Χαρά Βανικιώτη είναι οι δύο κοινωνικοί λειτουργοί σε ολόκληρη την πρωτεύουσα, που ασχολούνται συστηματικά με την παρακολούθηση και την καταγραφή των αστέγων, την παραπομπή τους σε ξενώνες και την παροχή βοήθειας. Το πρόγραμμα που υλοποιούν για λογαριασμό του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) είναι το μοναδικό αποκλειστικά αφιερωμένο στους αστέγους.

Στους δρόμους του κέντρου

Περπατώντας μαζί τους αντικρίζεις μια πραγματικότητα που έχουμε συνηθίσει να μην κοιτάμε πια: Από την Κλαυθμώνος ώς το Μοναστηράκι, μέσω της Ερμού μετρήσαμε περίπου 30 αστέγους σε λιγότερο από μία ώρα. Το 2013 η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης καταμέτρησε 450 αστέγους στο κέντρο.

Σήμερα η διευθύντρια του ΚΥΑΔΑ, Ελένη Κατσούλη, λέει ότι υπολογίζουν σε 1.600 τους «ορατούς» άστεγους. «Δεν γνωρίζουμε πόσοι ακόμα ζουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια ή κρύβονται, ενώ ακόμα και κάποιος που μένει σε σπίτι χωρίς ρεύμα για πολύ καιρό θεωρείται άστεγος», εξηγεί στην «Κ». Στον κόμβο αλληλοβοήθειας του δήμου έχουν καταγραφεί περίπου 20.000 δημότες χωρίς καθόλου εισοδήματα, αν και η καταμέτρηση δεν έχει ολοκληρωθεί. Οι «γνωστοί» άστεγοι είναι άντρες στη συντριπτική πλειονότητα (πάνω από 80%) και Ελληνες σε ποσοστό άνω του 60%.

Παρά το γεγονός ότι η κρίση μονοπωλεί τη δημόσια συζήτηση, οι επιπτώσεις στη στέγαση των Ελλήνων παραμένουν άγνωστες στη διοίκηση. Το ΕΚΚΑ υπολόγιζε τους αστέγους το 2009 σε 21.216 άτομα πανελλαδικά. Το ίδιο έτος το υπ. Υγείας υπολόγιζε τους αστέγους σε 7.720. Η διαφορά έγκειται στους διαφορετικούς ορισμούς της έννοιας «άστεγος». Εκτοτε έγινε μια μόνο έρευνα, το 2014, βάσει της οποίας 2.360 άνθρωποι βρίσκονταν στον δρόμο, 9.096 στερούνταν κατοικίας σε όλη την επικράτεια, ενώ σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης ζούσαν 119.320.

Το ΚΥΑΔΑ είναι ο μόνος φορέας που τηρεί αρχείο αστέγων, το οποίο ανανεώνεται, ωστόσο τόσο στους ξενώνες αστέγων του Δήμου Αθηναίων όσο και του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) του υπ. Υγείας τα περισσότερα κρεβάτια μένουν άδεια. ( !!!) Οι λόγοι δεν αφορούν μόνο το αίσθημα ντροπής που αισθάνονται πολλοί, αλλά και τη γραφειοκρατία που επιβάλλει την κατάθεση ακόμη και εκκαθαριστικού για να γίνει κάποιος δεκτός για έξι μήνες. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι παρά το γεγονός πως ο δήμος έχει προκηρύξει τρεις φορές θέση γιατρού για την ομάδα των δύο κοινωνικών λειτουργών, δεν έχει παρουσιαστεί ουδείς ενδιαφερόμενος!

Σε επιφυλακή για το ψύχος

Τον χειμώνα, δημόσιοι χώροι ανοίγουν όταν η θερμοκρασία πέφτει στους 4 βαθμούς και μια σειρά από ΜΚΟ δραστηριοποιείται για την παροχή τροφής, ιατρικής φροντίδας και ρουχισμού. «Οπως και πέρυσι, αν προκύψει ανάγκη θα ανοίξουμε το Ρουφ, όμως είμαστε ήδη σε επιφυλακή να βγούμε στον δρόμο ακόμα και στους 8-10 βαθμούς», λέει η κ. Κατσούλη.

Στην πλ. Κουμουνδούρου, αργά το βράδυ, συναντάμε μια παρέα τοξικομανών του δρόμου. Οι δύο κοπέλες πλησιάζουν χωρίς φόβο και πιάνουν την κουβέντα.

Ενας από αυτούς παίρνει το τρανζιστοράκι και το βάζει στο αυτί του. Χαμογελάει πλατιά: «Γεια σου ρε Μαράκι. Μεγάλη χαρά μου έδωσες». Η Μαρία προλαβαίνει την ερώτησή μου. «Είναι απομονωμένοι στον δικό τους κόσμο. Το ραδιοφωνάκι τούς φέρνει σε επαφή με την πραγματικότητα».

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 14 Δεκεμβρίου 2015, 00:23:59 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

30 Μαρτίου 2018, 23:11:35
Απάντηση #5
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
29/03/2018
Οντιν Λιναρδάτου.


Οι αριθμοί σοκάρουν. Η Ευρώπη γίνεται η ήπειρος των αστέγων , ο αριθμός τους αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς μια που οι τιμές των ακινήτων στις περισσότερες χώρες της  γηραιάς Ηπείρου έχουν γίνει απρόσιτες για εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες ενώ ανοίγει και η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.

Ακόμα και στη Γερμανία έχει υπάρξει αύξηση 150% των άστεγων το διάστημα 2013- 2016. Την ίδια περίοδο η αύξηση στην Ισπανία ξεπέρασε το 20% και στη Δανία το 8%.

Μόνο σε δύο χώρες έχουν μειωθεί τα ποσοστά των αστέγων , στη Φινλανδία και τη Νορβηγία.

Και οι δύο όμως έχουν ειδικά προγράμματα επιδότησης ενοικίου στα νοικοκυριά που πληρούν τα κριτήρια και τα χρήματα για αυτό τα παίρνουν  κυρίως από τη βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών και από το ΛΟΤΤΟ .

Η  εφημερίδα Γκάρντιαν αποκαλύπτει ότι περισσότερα από 24 εκατομμύρια νοικοκυριά στην Ευρώπη πληρώνουν πάρα πολύ υψηλά ενοίκια , 37 εκατομμύρια ζουν σε υπερκατοικημένες κατοικίες και περίπου 34 εκατομμύρια νοικοκυριά ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Από το 2010 μέχρι το 2016 το κόστος στέγασης στα 3/4 των κρατών της ΕΕ αυξήθηκε δραματικά για τα φτωχά νοικοκυριά.

Στο 50%  των χωρών – μελών της Ένωσης η αύξηση ξεπερνάει το 20% , η μεγαλύτερη παρατηρείται στη Βουλγαρία που άγγιξε το 54% ενώ ακολουθεί η Βρετανία όπου το κόστος στέγασης αυξήθηκε 45% στέλνοντας χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους.

Στην Αγγλία το ποσοστό των ανθρώπων που κοιμάται  στους δρόμους αυξήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια κατά 169% , κάθε νύχτα  δηλαδή 4.751 άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο στο δρόμο.

Το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και οι κυβερνήσεις των 28 θα πρέπει να λάβουν δραστικά μέτρα για να εξαλείψουν αυτό το φαινόμενο εξαθλίωσης των πολιτών.

Ας μην ξεχνάμε πως το δικαίωμα της στέγασης  αποτελεί ένα από θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών της ΕΕ , κατοχυρωμένο από τις ευρωπαϊκές συνθήκες .

Σύμφωνα με  τη νέα έκθεση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας οργανώσεων που ασχολούνται με αστέγους (FEANTSA) σε συνεργασία με τη γαλλική οργάνωση μέριμνας αστέγων Abbe Pierre το 2016 μόνο στη Γερμανία  ο αριθμός των αστέγων και των ανθρώπων που βρέθηκαν  χωρίς σπίτι έφτασε  τους  860.000.

Το γεγονός αυτό είναι σοκαριστικό γιατί η Γερμανία είναι μία πλούσια χώρα , με ισχυρό κοινωνικό κράτος και  τα μέσα να εξαλείψει αυτό το φαινόμενο αποκλεισμού από τους χώρους κατοικίας των λιγότερο εύπορων πολιτών της.

Ο διευθυντής της FEANTSA Φρεεκ Σπίνεουιν σχολιάζει πως είναι  τραγικό η Γερμανία  να συγκαταλέγεται στις χώρες όπου παρατηρούνται οι μεγαλύτερες ανισότητες σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στην αγορά κατοικίας.

Περίπου τα μισά από τα φτωχά νοικοκυριά στη Γερμανία δαπανούν πάνω από το 40% του εισοδήματος τους για τα έξοδα του σπιτιού τους .

Μόνο σε δύο χώρες τα φτωχά νοικοκυριά επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο από τα έξοδα κατοικίας και αυτές είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία.

Φτωχά νοικοκυριά θεωρούνται εκείνα που έχουν εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εισοδήματος της κάθε χώρας.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

20 Νοεμβρίου 2018, 07:55:29
Απάντηση #6
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
Καθημερινή, 18/11/2018


– Υπάρχει ιδιαίτερη μνεία στο βιβλίο για τους άστεγους της Αθήνας. Ενα ενδεικτικό στοιχείο της κατακόρυφης πτώσης του κοινωνικού ιστού.

– Οι νεοάστεγοι αποτέλεσαν το επιστέγασμα της κρίσης. Στη χώρα που ο πιο λειτουργικός θεσμός της παραμένει η οικογένεια, και το «να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου» θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, το να είσαι άστεγος ισοδυναμεί με κόλαση επί Γης.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

9 Απριλίου 2020, 22:51:38
Απάντηση #7
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
08/04/2020
Του Οικονομολόγου Νίκου Καλιακούδα.


Στο βωμό του κοινού μας στόχου να περιορισθεί η φονική πανδημία, «Μένουμε σπίτι». Για το σκοπό αυτό επιστρατεύτηκαν καλλιτέχνες, δημιουργοί, επιστήμονες και τρανταχτά ονόματα με σκοπό να αλλάξει η καθημερινότητα μας. Βομβαρδιζόμαστε κάθε μέρα από τους ειδικούς με σκοπό να «επιβληθούν» οι περιορισμοί των άσκοπων μετακινήσεων και τον ψυχαγωγικών προγραμμάτων μας. Έτσι πρέπει να γίνει. Το 80% σχεδόν της οικονομικής δραστηριότητας σωστά «πάτησε φρένο».  Το κράτος προσπαθεί με επιδοματικές πολιτικές να κρατήσει τη κοινωνία όρθια, στη λογική ότι δεν πρέπει να θυσιάσουμε ανθρώπους, για να ωραιοποιήσουμε τις καμπύλες της οικονομίας μας.

Σε αντίθεση με το ευρηματικό σλόγκαν «Μένουμε σπίτι», υπάρχει και ένα κόσμος που δεν έχει σπίτι. Αρκετοί συνάνθρωποί μας, δεν πιάνονται από τα «ραντάρ» της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Τα μέσα ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται και  δεν ασχολούνται αρκετά μαζί τους. Ίσως επειδή τα ρεπορτάζ αυτά «ενοχλούν» τον πολιτισμό μας, ίσως η κοινωνία μας δεν θέλει να δείξει και εμπράκτως την «αλληλεγγύη» της σε αυτούς τους ανθρώπους, ίσως, ίσως....

Είναι ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, που ζει στο περιθώριο της κοινωνίας, δεν έχει «που τη κεφαλή κλίνη», και αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης. Οι άνθρωποι αυτοί δεν χρειάζεται να αποκτήσουν το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, το έχουν «κατακτήσει», πριν ληφθούν τα μέτρα. Το «Μένουμε σπίτι» δεν τους αφορά, άλλωστε κάθε μέρα αντιμετωπίζουν το δικό τους κορονοϊό. Ζουν ανάμεσα μας, αλλά δεν είναι ορατοί. Δεν είναι εύκολο να τους συναντήσεις. Η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια τους δεν τους αφήνει να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους. Ζουν το δικό τους δράμα  και το δικό τους καθημερινό Γολγοθά. Το Πάσχα δεν αποτελεί για αυτούς μια ξεχωριστή ημερομηνία, ούτε καμία λαχταριστή προσμονή. Δεν περιμένουν κάτι ιδιαίτερο αυτές τις μέρες. Η ελπίδα τους έπαψε να υπάρχει, εδώ και πολύ καιρό. Κανείς δεν νοιάζεται για την απελευθέρωση τους από τα δεσμά της ακραίας φτώχειας. Ζουν ένα μόνιμο φόβο, μέσα στην ανέχεια, περιθωριοποιημένοι και στριμωγμένοι στη γωνίτσα μιας δομής φροντίδας ή ενός πρόχειρου εγκαταλελειμμένου παραπήγματος.

Είναι άνθρωποι με καθόλου σύνταξη, με λιγοστά ένσημα, που διώχθηκαν από τη δουλειά τους. Είναι άνθρωποι, που για διάφορους λόγους δεν φρόντισαν για το μέλλον τους. Είναι άνθρωποι φοβισμένοι και τρομοκρατημένοι χωρίς ασφάλεια και περίθαλψη. Οι φιλανθρωπικές δομές δεν μπορούν να ζεστάνουν τη ψυχή τους, και οι «στηρίξεις» των υπηρεσιών πρόνοιας και φροντίδας, δεν αποτελούν διέξοδο και ελπίδα γι αυτούς. Οι κατά καιρούς «θεράποντες» συνάνθρωποί μας, που  με τη φιλεύσπλαχνη στάση τους, τους έδιναν «ένα χεράκι» ή «ένα πιάτο φαΐ»,  μένουν πια στο σπίτι τους, αντιμέτωποι με το δικό τους φόβο.

Το «Μένουμε σπίτι» αφορά όλους εμάς, που εύκολα ή δύσκολα το αποκτήσαμε, τους «άλλους» δε τους αφορά. Είναι οι άνθρωποι που ζουν μονάχοι, σαν το ξεχασμένο στάχυ, για να θυμηθούμε το γνωστό λαϊκό τραγούδι…

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 9 Απριλίου 2020, 22:53:55 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

17 Νοεμβρίου 2020, 00:36:39
Απάντηση #8
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
16/11/2020 Καθημερινή.

Τρεις πωλητές του περιοδικού των αστέγων καταθέτουν στην «Κ» την εμπειρία τους

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 17 Νοεμβρίου 2020, 08:17:42 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

2 Μαρτίου 2021, 08:30:40
Απάντηση #9
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
Καθημερινή, 28/02/2021
Τάνια Γεωργιοπούλου

Ο Μεγάλος, το σκοινί και ο ξενώνας.

«Ακόμα και την προηγούμενη εβδομάδα με τον χιονιά υπήρχαν άνθρωποι που επέμεναν να μείνουν έξω. Και εμείς τους στηρίζουμε σε αυτή τους την απόφαση γιατί αυτό είναι το σωστό. Τους δίνουμε κουβέρτες, μπουφάν», λέει στην «Κ» ο Λάμπρος Μουστάκης εργαζόμενος στο ΚΥΑΔΑ (Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων).

Αυτή τη στιγμή οι υποδομές του Δήμου Αθηναίων θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν όλους τους ανθρώπους που ζουν ως άστεγοι στα όρια του δήμου, περίπου 250 άτομα σύμφωνα με εκτιμήσεις. «Βάσει της απογραφής του 2018 οι άστεγοι στην Αθήνα ήταν περίπου 500. Σήμερα εκτιμάμε ότι έχουν μείνει λιγότεροι, περίπου 250», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ Γρηγόρης Λέων, επισημαίνοντας ότι σύντομα θα πραγματοποιηθεί νέα καταγραφή. «Κάποιοι όμως επιμένουν να παραμένουν έξω».   

Δεν γίνεται να μη ρωτήσω, «γιατί». «Ξέρετε, συνήθως αυτοί που θέλουν να μείνουν στον δρόμο παρουσιάζουν τρεις δικαιολογίες» εξηγεί ο κ. Μουστάκης. «Λένε: δεν θέλω να μου δίνουν εντολές, να χρειάζεται να υπακούω σε διαταγές ή ζητούν να τους εξασφαλίσεις ότι το μέρος όπου μένουν στον δρόμο θα μείνει “ελεύθερο” αν θελήσουν να επιστρέψουν ή ζητούν να πάρουν μαζί και το ζωάκι που προσέχουν. Αυτό το τελευταίο δεν γίνεται, εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι ξενώνες», εξηγεί.

Ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα ίσως από τον καθένα, αφού το 2012 βρέθηκε να κοιμάται στον δρόμο και έπειτα για πολλά χρόνια φιλοξενήθηκε στον ξενώνα του Δήμου Αθηναίων. Γεννήθηκε στη Βραζιλία από Ελληνες γονείς και το 1997 αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα να «ξεκινήσει μια καινούργια φάση στη ζωή του» όπως λέει. Πώς ένας άνθρωπος που μιλάει ισπανικά, πορτογαλικά και ιταλικά, έχει τελειώσει τεχνική σχολή και δούλεψε για 12 χρόνια σε ξενοδοχεία της Αθήνας, βρέθηκε να μένει στον δρόμο; «Εγινε. Μια μέρα έφυγα από το σπίτι που νοίκιαζα γιατί δεν είχα να πληρώσω και απλά κοιμήθηκα στον δρόμο. Βέβαια στον δρόμο δεν κοιμάσαι, μόνο κλείνεις τα μάτια. Οταν τα ξανανοίγεις, νομίζεις έχουν περάσει ώρες αλλά τελικά ήταν μόνο λίγα λεπτά. Το μυαλό σου, όταν είσαι στον δρόμο, δεν κοιμάται ποτέ», απαντά. 
Πλέον, όπως λέει, ένα πράγμα εύχεται κάθε βράδυ πριν κλείσει το φως για να κοιμηθεί στο σπίτι του. «Να ξυπνήσω το πρωί και να έχω κουράγιο να μπορέσω να προσπαθήσω».

Η αστεγία ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή του. «Στη Βραζιλία σπούδασα ελεγκτής ποιότητας κρεάτων. Δούλεψα εκεί και μετά πήγα για δουλειά στην Αργεντινή. Οταν ήρθα στην Ελλάδα δεν βρήκα δουλειά σε αυτόν το τομέα. Επιασα όμως δουλειά σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας». Το αφεντικό του είχε και άλλα μικρά ξενοδοχεία στην πόλη και έτσι υπήρχε πολύ δουλειά για μία 12ετία. «Ολα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που άρχισε η οικονομική κρίση και ήρθε η πρώτη σφαλιάρα. Ηρθε το ΔΝΤ στην Ελλάδα – μάλλον εγώ φταίω γιατί σε κάθε χώρα που πάω έρχεται το ΔΝΤ», λέει γελώντας. «Ενα ένα τα ξενοδοχεία άρχισαν να κλείνουν». Το 2011 ο εργοδότης του βρέθηκε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. «Μας είπε “δεν μπορώ άλλο να σας πληρώνω. Πρέπει να πάτε στο ταμείο ανεργίας”». Ο κ.  Μουστάκης μετά ένα χρόνο στην ανεργία και αφού δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να βρει δουλειά αναγκάστηκε να φύγει από το διαμέρισμα που νοίκιαζε στην πλατεία Βικτωρίας.

Μόνο ένα σακ βουαγιάζ
«Αφησα τα περισσότερα έπιπλα στο σπίτι για τα χρωστούμενα. Μερικά πράγματα και ρούχα τα πήγα στην αποθήκη ενός φίλου μου. Εγώ πήρα μαζί μου μόνο ένα σακ βουαγιάζ και το σκουτεράκι μου. Αυτό το κράτησα για να μπορώ να κινούμαι».

Ενα μήνα αργότερα βρήκε θέση στο Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, όπου και έμεινε τα επόμενα δέκα χρόνια, με μικρές διακοπές. Κατά καιρούς δούλευε. «Στο περιοδικό δρόμου “Σχεδία” από το πρώτο τεύχος. Και το 2014-2015 όταν είχαν έρθει όλοι οι ξένοι δημοσιογράφοι στην Αθήνα, έκανα τον μεταφραστή. Καλό μεροκάματο και εξασφαλισμένο φαγητό», θυμάται. Αλλά τα χρήματα δεν ήταν αρκετά και κυρίως δεν ήταν σταθερά για να μπορέσει να νοικιάσει δικό του σπίτι.

Τον τελευταίο χρόνο έχει προσληφθεί στον ΚΥΑΔΑ και εργάζεται στον ξενώνα αστέγων. «Οταν με πήραν τηλέφωνο, δεν το πίστευα. Βλέπεις είμαι 59 χρόνων, δεν πίστευα ότι κάποιος θα με ήθελε για δουλειά», λέει. Σήμερα τα βγάζει πέρα και μπορεί να πει ότι κάτι περισσεύει κιόλας.

Ο Γρηγόρης Λέων, πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ, ιατροδικαστής, είναι υπερήφανος που τρεις συνολικά άνθρωποι, οι οποίοι ήταν πρώην φιλοξενούμενοι στις δομές αστέγων του Δήμου Αθηναίων, τώρα εργάζονται και υποστηρίζουν άλλους που έχουν ανάγκη. 

Η ενίσχυση της υποστήριξης των αστέγων είναι το κύριο μέλημά του, με την αύξηση των ομάδων street workers, των ανθρώπων δηλαδή που καθημερινά επισκέπτονται τους άστεγους στα σημεία όπου βρίσκονται, μιλούν μαζί τους και τους παρέχουν βοήθεια σε ό,τι χρειάζονται. «Συνήθως είναι δεκτικοί, θέλουν να μιλήσουν, να πουν την ιστορία τους», λέει η Ρούλα Κουτρουμάνου που εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός και φροντίζει περίπου 25 άστεγους σε κάθε βάρδιά της. Συνήθως πολίτες τηλεφωνούν ή στέλνουν μέιλ για ανθρώπους που βρίσκονται στον δρόμο και χρειάζονται βοήθεια. Συχνά όμως οι υπηρεσίες του δήμου γνωρίζουν και τα σημεία όπου «μένουν» οι άστεγοι.

Οικογένειες με παιδιά
«Πολλές φορές νομίζουμε ότι οι άνθρωποι στον δρόμο θα είναι επιθετικοί, αλλά αυτό δεν ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις», λέει ο Βασίλης Παπαθανασόπουλος νοσηλευτής και κοινωνικός λειτουργός, ο οποίος επίσης εργάζεται στις ομάδες street workers. «Ο κοινωνικός αποκλεισμός γεννά περισσότερα προβλήματα», συμπληρώνει. Το πιο δύσκολο είναι «όταν έχουμε οικογένειες με παιδιά στον δρόμο. Συνήθως είναι πρόσφυγες», καταλήγει. 

«Ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος. Είναι ένας λάκκος που έχει μόνο δύο πόρτες. Η μία, η κάτω πόρτα, οδηγεί στην παρανομία και από εκεί πας ή στη φυλακή ή στο νεκροταφείο. Η άλλη, είναι να βρεις ένα σκοινί και να πιαστείς. Εμένα ο Μεγάλος μου έριξε το σκοινί, όταν βρήκα θέση στον ξενώνα. Δόξα τω Θεώ δεν άνοιξα την κάτω πόρτα», καταλήγει ο κ. Μουστάκης.

Η θητεία του στα βάσανα, τον βοηθά στη δουλειά του στον ΚΥΑΔΑ. «Ξέρω πώς νιώθουν πολλοί άνθρωποι που έρχονται εκεί. Πρέπει να καταλαβαίνεις, να μιλάς με ευγένεια, με σεβασμό. Αν προσπαθήσεις να επιβάλεις κάτι με τσαμπουκά, έχεις χάσει».

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
« Τελευταία τροποποίηση: 2 Μαρτίου 2021, 08:56:02 από Argirios Argiriou »
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

9 Δεκεμβρίου 2021, 16:27:51
Απάντηση #10
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
09/12/2021

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

24 Ιανουαρίου 2022, 22:38:58
Απάντηση #11
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
24/01/2022

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

24 Μαρτίου 2022, 17:13:45
Απάντηση #12
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
24/03/2022

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

22 Μαρτίου 2023, 23:02:21
Απάντηση #13
Αποσυνδεδεμένος

Argirios Argiriou

Moderator
20/03/2023

«Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων» -Ένα εγχείρημα αλληλεγγύης με πανανθρώπινο όραμα

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Before ordering a test decide what you will do if it is (1) positive, or (2) negative. If both answers are the same, don't do the test. Archie Cochrane.

Λέξεις κλειδιά: άστεγος άστεγοι Ελλάδα έλληνες 
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
0 Απαντήσεις
3644 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 20 Απριλίου 2009, 21:10:14
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
4424 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 1 Αυγούστου 2011, 01:36:55
από anastasios theodoridis
0 Απαντήσεις
2772 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 21 Δεκεμβρίου 2011, 19:36:25
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
5814 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 13 Νοεμβρίου 2013, 22:46:06
από Αδαμάντιος Σκούφαλος
0 Απαντήσεις
4397 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 12 Σεπτεμβρίου 2016, 07:29:26
από Argirios Argiriou