Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Περί συνταγματικής κατοχύρωσης μισθών και συντάξεων.
ΑΡΗΣ:
Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι μεγαλύτεροι, απλά οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι μικρότεροι. Αντί λοιπόν να κοιτάμε πώς να μειωθούν οι μισθοί στο δημόσιο τομέα, μήπως θα ήταν καλύτερο να κοιτάμε πώς να αυξηθούν στον ιδιωτικό τομέα?
Επίσης αυτή η καραμέλα με την αξιολόγηση στο δημόσιο καλό θα είναι να μην επαναλαμβάνεται. Αξιολόγηση χωρίς στόχους? Τι στόχο έχει ο οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος ώστε να αξιολογηθεί? Πόση πρέπει να είναι η απόδοσή του? Πόση η παραγωγικότητα και η απόδοσή του? Κι όταν λέμε πόση, εννοούμε με μετρήσιμο τρόπο, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά (πόσους ασθενείς π.χ. θα πρέπει να βλέπω εγώ ο ιατρός στο δημόσιο την ημέρα, ώστε να βαθμολογηθώ με 10? Τι αποτελέσματα θα πρέπει να υπάρχουν στην υγεία των ασθενών μου? Ποιος θα μετράει αυτά τα αποτελέσματα?)
Τέλος, η μονιμότητα δεν είναι και τόσο κακή. Έχετε αναρωτηθεί αν συμφέρει μια επιχείρηση να αλλάζει κάθε λίγο εργαζόμενους? Πόσο χρόνο θέλει να τους εκπαιδεύσει στα καθήκοντα της θέσης τους και πόσο χρόνο χρειάζονται για να προσαρμοστούν στην εργασιακή κουλτούρα της επιχείρησης ώστε να γίνουν αποδοτικοί για την επιχείρηση?
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΟι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι μεγαλύτεροι, απλά οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι μικρότεροι. Αντί λοιπόν να κοιτάμε πώς να μειωθούν οι μισθοί στο δημόσιο τομέα, μήπως θα ήταν καλύτερο να κοιτάμε πώς να αυξηθούν στον ιδιωτικό τομέα?
Επίσης αυτή η καραμέλα με την αξιολόγηση στο δημόσιο καλό θα είναι να μην επαναλαμβάνεται. Αξιολόγηση χωρίς στόχους? Τι στόχο έχει ο οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος ώστε να αξιολογηθεί? Πόση πρέπει να είναι η απόδοσή του? Πόση η παραγωγικότητα και η απόδοσή του? Κι όταν λέμε πόση, εννοούμε με μετρήσιμο τρόπο, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά (πόσους ασθενείς π.χ. θα πρέπει να βλέπω εγώ ο ιατρός στο δημόσιο την ημέρα, ώστε να βαθμολογηθώ με 10? Τι αποτελέσματα θα πρέπει να υπάρχουν στην υγεία των ασθενών μου? Ποιος θα μετράει αυτά τα αποτελέσματα?)
Τέλος, η μονιμότητα δεν είναι και τόσο κακή. Έχετε αναρωτηθεί αν συμφέρει μια επιχείρηση να αλλάζει κάθε λίγο εργαζόμενους? Πόσο χρόνο θέλει να τους εκπαιδεύσει στα καθήκοντα της θέσης τους και πόσο χρόνο χρειάζονται για να προσαρμοστούν στην εργασιακή κουλτούρα της επιχείρησης ώστε να γίνουν αποδοτικοί για την επιχείρηση?
--- Τέλος παράθεσης ---
Λέω τα πιο πάνω έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια και στους δυο χώρους. Όταν εφαρμοστούν με λογική και πρόγραμμα έχουν αποτέλεσμα. Συμφωνώ με τους στόχους, αυτό είναι αυτονόητο. Η εκτίμηση/αξιολόγηση ή όπως αλλιώς θέλουμε να τη λέμε είναι κάτι φυσικό που απορρέει από τους στόχους. Τέλος, είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι που έχουν επενδύσει στη δουλειά τους επιζητούν το feedback (είναι ένας όρος που προσωπικά μου αρέσει) γιατί σε πολλούς είναι κίνητρο και ελπίδα ταυτόχρονα. Η μονιμότητα έρχεται ως (τελικό) επιστέγασμα αυτής της διαδικασίας αν πρόκειται για διαδικασία που δεν έχει στρεβλώσεις. Το αν έχει στρεβλώσεις επαφίεται στον εργοδότη και αντανακλά στην ποιότητα της επιχείρησής του.
pzogr:
Κατά τη γνώμη μου το ύψος των μισθών θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα προσφοράς και ζήτησης, όπως και στον ιδιωτικό τομέα. Πιστεύω ότι είναι λάθος η αντιμετώπιση των δημοσίων υπαλλήλων με τη νοοτροπία ότι η εργασία τους είναι σαν ένα επίδομα, που θα πρέπει να τους παρέχεται. Υποτίθεται ότι έχουν προσληφθεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος κι όχι για την αποκατάστασή τους. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να παίρνουν μισθούς Ελβετίας.
Ότι οι μισθοί των ιδιωτικών υπαλλήλων είναι χαμηλοί είναι η μία οπτική γωνία. Η άλλη είναι ότι πολλοί εργοδότες δεν μπορούν να δώσουν παραπάνω, διαφορετικά εργοδότης κι εργαζόμενος θα είναι συνέταιροι στα κέρδη και χώρια στις ζημιές... Κι ενώ αυτό επιβεβλημένα γίνεται στον ιδιωτικό τομέα, το κράτος έχει άλλους ρυθμούς.
Αρχίατρος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΜακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να παίρνουν μισθούς Ελβετίας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Γιατί, έχουμε την οικονομία της Ελβετίας ; Εδω είναι το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι κι ειδικά οι αριστεροί.
Για να αυξήσεις μισθούς κι συντάξεις, πρέπει κάποιος να παράγει πλούτο. Αλλιώς τι θα μοιράσεις ;
Αν διώκεις την επιχειρηματικότητα, επιδοτείς τον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό κι τα κάθε λογής λαμόγια που προσπαθούν να βγάλουν από μίζες κι υπερκοστολογήσεις, δεν αυξάνεις τον εθνικό πλούτο, οπότε τι θα μοιράσεις ; Αέρα ;
Η Ελβετία, πέραν του τραπεζικού συστήματος κι των σοκολάτων, παράγει κι άλλα πράγματα, π.χ σε μας πούλησε τραίνα. Και μαντέψτε, είναι συνώνυμο της ποιότητας. Δεν θα πάρεις Made in Switzerland κι θα το συνδέσεις με προχειροκατασκευή, φτήνια κτλ, αλλά με ποιοτική εργασία, πιστότητα (να δείτε τι δουλειά θέλει ένα ελβετικό ρολόϊ, είναι απλά απίστευτο...)
Το κάθε κράτος παρέχει τους μισθούς που μπορεί να αντέξει η οικονομία του, κι μόνο στην Ελλάδα κυριαρχεί το παράλογο να πιστεύει ο κόσμος ότι η κυβέρνηση μπορεί να δίνει ό,τι μισθούς θέλει, ότι το Δημόσιο θα τραβήξει προς τα πάνω τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, ότι αν αυξήσουμε μισθούς ΔΥ κι συνταξεις θα έχουμε "ανάπτυξη" κι άλλα φαιδρά.
Στην Ελβετία αρνήθηκαν οι πολίτες 1 εβδομάδα παραπάνω διακοπών τον χρόνο, φαντάζεστε να έμπαινε τέτοιο θεμα προς δημοψήφισμα στην Ελλάδα ;
Θα γελούσαν κι οι πέτρες !
Οπότε, ΟΧΙ, δεν υπάρχουν "συνταγματικά κατοχυρωμένες" συντάξεις, αν αύριο χρεωκοπούσε η χώρα κι πηγαίναμε στην δραχμή (άλλωστε τεχνητά κι χάρη στους "τοκογλύφους" δανειστές μας βγάζουν ακόμα τα ΑΤΜs €υρώ) θα βλέπαμε τι μισθούς θα έπαιρναν οι ΔΥ κι ας έβγαζαν όσες αποφάσεις θέλουν οι δικαστές για μισθούς ΔΥ, δικούς τους, αναδρομικά, εφάπαξ κτλ.
Denominator:
Πιστεύω ακράδαντα ότι το κράτος είναι απλά ένας κακός εργοδότης - ή, για να το πω ακριβέστερα, ένας κακομαθημένος εργοδότης.
Ποτέ ένας (τίμιος) ιδιώτης δε θα μπορούσε να συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο ως εργοδότης. Δε θα μπορούσε ποτέ να προσλάβει κάποιον υπάλληλο και να τον πληρώνει με δανεικά (κλασικό παράδειγμα "προβληματικής" επιχείρησης) - πόσο μάλλον όταν ευελπιστούσε ότι δε θα τα πληρώσει ποτέ ή θα του τα πληρώσουν άλλοι. Επίσης δε θα τολμούσε ποτέ να πει στον υπάλληλό του ότι θα τον πληρώνει δια βίου χωρίς να ελέγξει ποτέ αν πράγματι κάνει για τη δουλειά που τον προορίζει, αν έχει προσαρμοστεί σε αυτήν, αν είναι αποδοτικός και ούτω καθεξής. Και αυτά απλά για να επιβιώσει και η επιχείρηση και ο υπάλληλος.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση