Σχέδιο Νόμου «Προστασία της εθνικής οικονομίας - Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης». (http://www.ygeianet.gr/box/cal/15062.pdf)
Σχέδιο Νόμου «Προστασία της εθνικής οικονομίας - Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης». (http://www.ygeianet.gr/box/cal/15062.pdf)
Από τη μείωση της προηγούμενης παραγράφου εξαιρούνται τα επιδόματα που προβλέπονται στις παρακάτω διατάξεις, όπως ισχύουν κάθε φορά:
α) οικογενειακής παροχής,
β) χρόνου υπηρεσίας,
γ) εφημεριών, ???
δ) ραδιενέργειας,
ε) ειδικής απασχόλησης,
στ) ειδικών συνθηκών εργασίας,
ζ) επικίνδυνης εργασίας,
η) καταδυτικού,
θ) αναπηρίας και κινδύνου,
ι) μεταπτυχιακών σπουδών,
ια) αποφοίτων Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και αποφοίτων Εθνικής Σχολής Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
ιβ) κινήτρου απόδοσης.
Τι θέλει να πει ο ποιητής με τη φράση "επίδομα εφημεριών";
Σχέδιο Νόμου «Προστασία της εθνικής οικονομίας - Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης». (http://www.ygeianet.gr/box/cal/15062.pdf)Φ.Ε.Κ. 40, τεύχος α', 15/3/2010 (http://www.et.gr/view_publication/2010/1/40/svg?form.submitted=True)
Από την "Ημερησία":
( Εκείνο το "κατάρηγση του συστήματος των εφημεριών", τί ακριβώς να σημαίνει άραγε; )
Αν η Ελλάδα ήταν μαγαζί...
Tου Πασχου Μανδραβελη
Κάποιοι γείτονες προσφέρονται να βοηθήσουν για να μη βγάλει κακό όνομα η περιοχή και υπάρχει ένα κοινό εγγυητικό ταμείο για ώρα ανάγκης, αλλά για να βάλουν το χέρι στην τσέπη ζητούν να αλλάξει εκτός από τη βιτρίνα και ο τρόπος λειτουργίας του μαγαζιού.
Διακομιστής, που το βρήκες αυτο;
Ελαβα με e-mail ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο για την παγκόσμια και Ελληνική οικονομική κρίση και θεώρησα οτι πρεπει να σας το κοινοποιήσω. Βρίσκεται στο συνημμένο αρχείο, αν και, δυστυχώς, η ποιότητα της σάρωσης είναι κακή σε κάποια σημεία. Εάν κάποιος το βρεί σε καλύτερη ποιότητα, παρακαλώ να το αναρτήσει.
Nikolopoulosberg: " Το ξέρουμε αλλα θα πάρουμε και το ευροσυστημα μαζί μας στον πάτο"
Συνεπώς η πτώχευση θα είναι αλα Dubai.
Με ομόλογα θα πληρώνει πλέον το δημόσιο
Τα οποία ρευστοποιoύνται στις τραπεζες με 30% haircut.
Τη χρεοκοπία (που είναι πολύ πιθανό να έλθει εντός του Μαρτίου), θα μας την πλασσάρουν ως "επανεκκίνηση", όρος που μάλλον αποτελεί κατ' ευφημισμό απόδοση του αγγλ. default (http://en.wikipedia.org/wiki/Default_(finance)).
Αλλά είπαμε...μνημόνιο και ξερό ψωμί!
Ακόμα και οι ίδιοι οι ξένοι εμπνευστές και τοποτηρητές του μνημονίου, ψάχνουν για άλλους μηχανισμούς διάσωσης, αναγνωρίζοντας την αποτυχία του, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.Και δεν τους φταίει ότι δεν το τηρούμε.Τους φταίνε τα ίδια τα οικονομικά μεγέθη, που πέρισυ πίστευαν πως αντιμετωπίζονται και φέτος φαντάζουν (και καλά) βουνό.Όταν έβαζαν τα επιτόκια που έβαλαν και τον χρόνο αποπληρωμής, δεν ήξεραν τι θα γινόταν;Μα καλά δεν τους μαθαίνουν τίποτα στα πανεπιστήμια που τέλειωσαν;Χαζοί παιδί μου.
Μάλλον πολύ καλά τους μαθαίνουν.Εμείς τι κάνουμε!
Κι επειδή και η Moody's, εκτός των άλλων, δεν πιστεύει στη σωτηρία του μνημονίου (αυτό τουλάχιστον λέει στην ανακοίνωσή της), φρααααπππππ. "Φάτε" τη σφαλιάρα για να μάθετε να είστε καλά παιδιά (όλοι μας).
Και έρχεται απόψε η κυρία Carlson και λέει: "“The risk has materially increased of a default event,” said Sarah Carlson, Moody’s senior analyst for Greece, said in a telephone interview today from London. “Our central view is that the Greek government will achieve its objectives and it won’t need to impose losses on credits, but there are material risks to that outcome.” http://www.bloomberg.com/news/2011-03-07/greek-debt-rating-cut-three-steps-to-b1-by-moody-s-on-rising-default-risk.html (http://www.bloomberg.com/news/2011-03-07/greek-debt-rating-cut-three-steps-to-b1-by-moody-s-on-rising-default-risk.html)
Πολύ καλά το παίζουν και πολύ καλά πανεπιστήμια έχουν τελειώσει.
Eιλικρινά πιστεύεις ότι η κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα μπορεί να διορθωθεί από ... τους Έλληνες πολιτικούς;
http://folders.skai.gr/main/theme?id=198&locale=el
Καλή η πλάκα γύρω από το φαιδρό του πράγματος, αλλά μήπως παρουσιαστεί καμιά εμπλοκή στην εκταμίευση της 5ης δόσης των 12 δις προς τη χώρα μας;
Έτσι ακριβώς!
Εμένα όμως με τρομάζει η ιδέα ότι μετά από αυτό που ήθελε να κάνει στην καμαριέρα, θα ερχόταν να διευθετήσει και το δικό μας πρόβλημα.
Ή μήπως πάλι θα ήταν καλύτερα αν είχε πρώτα εκτονωθεί πριν ασχοληθεί με μας;
Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης μίλησε στην εκπομπή «Αντιθέσεις» του τηλεοπτικού σταθμού «ΚΡΗΤΗ TV» στις αρχες Μαρτίου με θέμα την οικονομική κρίση, τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας , τα διαφαινόμενα σχέδια των δανειστών μας και την ανεύθυνη, αν όχι προδοτική, στάση της Ελληνικής κυβέρνησης. Δεν γνώριζα την ύπαρξη αυτης της συνέντευξης, αλλά ειχα την τυχη να την ανακαλύψω και να την παρακολουθήσω χάρη στην ιστοσελίδα της «ΣΠΙΘΑΣ» Λάρισας (του τοπικού παραρτήματος της οργάνωσης που ίδρυσε ο Μίκης Θεοδωράκης για δράση ενάντια στην κρίση) και τη βρήκα απλά καταπληκτική. Κάποια από τα στοιχεία που παρέθεσε τα γνώριζα ήδη, πολλά όμως όχι και, επιπλέον, είναι η πιο ολοκληρωμένη και προσιτή στον μέσο πολίτη ανάλυση της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας που έχω ακούσει. Είχε τέτοια απήχηση στην Κρήτη που, μετά από απαίτηση του τηλεοπτικού κοινού του σταθμού, ο ομιλητής κλήθηκε να μιλήσει για δεύτερη φορά. Για μένα δεν είναι τυχαίο το ότι στον συγκεκριμένο ομιλητή σπάνια δίδεται το βήμα για να αναπτύξει τις θέσεις του στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας, τα οποία, προφανώς, έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο (της εξουσίας) και συνεργάζονται μαζί της στη χειραγώγηση και στην ελεγχόμενη εκτόνωση των αντιδράσεων του πληθυσμού λόγω της κρίσης, αντί να βοηθούν τον λαό στο αντικειμενικό ξεπέρασμα και την αποτίναξη της κρίσης. Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ ότι κάθε Ελληνας που αγαπάει και πονάει την πατρίδα του πρέπει να δεί αυτή τη συνέντευξη. Παραθέτω τους συνδέσμους από το blog της «Σπίθας» και από το YouTube.
http://spitheslarisas.blogspot.com/2011/03/blog-post_14.html (http://spitheslarisas.blogspot.com/2011/03/blog-post_14.html)
http://www.youtube.com/watch?v=Pgb71Hxi8hE&feature=player_embedded (http://www.youtube.com/watch?v=Pgb71Hxi8hE&feature=player_embedded)
Tax evasion is widespread, with only 5,000 Greeks admitting to earning wages over 100,000 euros (£89,000) a year.
εξαιρετική την τιμή ενοικίασης του κάμπριο (σε δραχμή, ρούβλι, πέσο ή ό,τι άλλο θέλουν).
Η συσκεψη θα γίνει αλλα ουδεις θα επιστρέψει στο νομισμά του.
Το πιο πιθανό είναι η δημιουργία πάγκόσμιου νομίσματος απο τις πλέον υπερχεωμένας χώρες του πλανήτη (ΗΠΑ - ΕΕ- ΙΑΠΩΝΙΑ) και όχι το SDR που θέλουν οι αναδυόμενες.
Η ισοτιμία 1$=1ΕΥΡΩ=100 ΓΙΕΝ.
Καθώς θα είναι το παγκοσμιο αποθεματικό νόμισμα θα το πληθωρίσουν με φρενήρη ρυθμό. Η πλεονάζουσα ρευστότητα θα αναγκάσει την Κινα να αποσυνδεθεί
απο το $ (δικό μας νόμισμα δικό σας πρόβλημα).
Το παγκόσμιο νόμισμα είναι το πρώτο βήμα για την παγκόσμια κυβέρνηση. Η δημιουργία της οποιας προυποθέτει το αίσθημα μιας επερχόμενης παγκόσμιας απειλής.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/11/2011_413553
Εκτός αν υπάρχει άλλη, εναλλακτική εξήγηση των γεγονότων, βασισμένη σε στοιχεία που, προς το παρόν, μας διαφεύγουν.
Everyone is wondering about the next disaster to befall Europe. Italy is one focus; Spain is also a possibility. But these crises are already under way. Instead, the next crisis will be political, not in the sense of what conventional politician is going to become prime minister, but in the deeper sense of whether Europe’s political elite can retain power, or whether new political forces are going to emerge that will completely reshape the European political landscape. If this happens, it will be by far the most important consequence of the European financial crisis.
Thus far we have seen some changes in personalities in the countries at the center of the crisis. In Greece, Prime Minister George Papandreou stepped aside, while in Italy Prime Minister Silvio Berlusconi now has resigned. Though these resignations have represented a formal change of government, they have not represented a formal policy change. In fact, Papandreou and Berlusconi both stepped down on the condition that their respective governments adopt the austerity policies proposed during their respective tenures.
Europeanists dominate the coalitions that have replaced them. They come from the generation and class that are deeply intellectually and emotionally committed to the idea of Europe. For them, the European Union is not merely a useful tool for achieving national goals. Rather, it is an alternative to nationalism and the horrors that nationalism has brought to Europe. It is a vision of a single Continent drawn together in a common enterprise — prosperity — that abolishes the dangers of a European war, creates a cooperative economic project and, least discussed but not trivial, returns Europe to its rightful place at the heart of the international political system.
For the generation of leadership born just after World War II who came to political maturity in the last 20 years, the European project was an ideological given and an institutional reality. These leaders formed an international web of European leaders who for the most part all shared this vision. This leadership extended beyond the political sphere: Most European elites were committed to Europe (there were, of course, exceptions).
Greece and the Struggle of the European Elite
Now we are seeing this elite struggle to preserve its vision. When Papandreou called for a referendum on austerity, the European elite put tremendous pressure on him to abandon his initiative. Given the importance of the austerity agreements to the future of Greece, the idea of a referendum made perfect sense. A referendum would allow the Greek government to claim its actions enjoyed the support of the majority of the Greek people. Obviously, it is not clear that the Greeks would have approved the agreement.
Led by German Chancellor Angela Merkel, the European elite did everything possible to prevent such an outcome. This included blocking the next tranche of bailout money and suspending all further bailout money until Greek politicians could commit to all previously negotiated austerity measures. European outrage at the idea of a Greek referendum makes perfect sense.
Coming under pressure from Greece and the European elite, Papandreou resigned and was replaced by a former vice president of the European Central Bank. Already abandoned by Papandreou, the idea of a referendum disappeared.
Two dimensions explain this outcome. The first was national. The common perception in the financial press is that Greece irresponsibly borrowed money to support extravagant social programs and then could not pay off the loans. But there also is validity to the Greek point of view. From this perspective, under financial pressure, the European Union was revealed as a mechanism for Germany to surge exports into developing EU countries via the union’s free trade system. Germany also used Brussels’ regulations and managed the euro such that Greece found itself in an impossible situation. Germany then called on Athens to impose austerity on the Greek people to save irresponsible financiers who, knowing perfectly well what Greece’s economic position was, were eager to lend money to the Greeks. Each version of events has some truth to it, but the debate ultimately was between the European and Greek elites. It was an internal dispute, and whether for Greece’s benefit or for the European financial system’s benefit, both sides were committed to finding a solution.
The second dimension had to do with the Greek public and the Greek and European elites. The Greek elite clearly benefited financially from the European Union. The Greek public, by contrast, had a mixed experience. Certainly, the 20 years of prosperity since the 1990s benefited many — but not all. Economic integration left the Greek economy wide open for other Europeans to enter, putting segments of the Greek economy at a terrific disadvantage. European competitors overwhelmed workers in many industries along with small-business owners in particular. So there always was an argument in Greece for opposing the European Union. The stark choice posed by the current situation strengthened this argument, namely, who would bear the burden of the European system’s dysfunction in Greece? In other words, assuming the European Union was to be saved, who would absorb the cost? The bailouts promised by Germany on behalf of Europe would allow the Greeks to stabilize their financial system and repay at least some of their loans to Europe. This would leave the Greek elite generally intact. The price to Greece would be austerity, but the Greek elite would not pay that price. Members of the broader public — who would lose jobs, pensions, salaries and careers — would.
Essentially, the first question was whether Greece as a nation would deliberately default on its debts — as many corporations do — and force a restructuring on its terms regardless of what the European financial system needed, or whether it would seek to accommodate the European system. The second was whether it would structure an accommodation in Europe such that the burden would not fall on the public but on the Greek elite.
The Greek government chose to seek accommodation with European needs and to allow the major impact of austerity to fall on the public as a consequence of the elite’s interests in Europe — now deep and abiding — and the ideology of Europeanism. Since by its very nature the burden of austerity would fall on the public, it was vital a referendum not be held. Even so, the Greeks undoubtedly would seek to evade the harshest dimensions of austerity. That is the social contract in Greece: The Greeks would promise the Europeans what they wanted, but they would protect the public via duplicity. While that approach might work in Greece, it cannot work in a country like Italy, whose exposure is too large to hide via duplicity. Similarly, duplicity cannot be the ultimate solution to the European crisis.
The Real European Crisis
And here we come to the real European crisis. Given the nature of the crisis, which we have seen play out in Greece, the European elite can save the European concept and their own interests only by transferring the cost to the broader public, and not simply among debtors. Creditors like Germany, too, must absorb the cost and distribute it to the public. German banks simply cannot manage to absorb the losses. Like the French, they will have to be recapitalized, meaning the cost will fall to the public.
Europe was not supposed to work this way. Like Immanuel Kant’s notion of a “Perpetual Peace,” the European Union promised eternal prosperity. That plus preventing war were Europe’s great promises; there was no moral project beyond these. Failure to deliver on either promise undermines the European project’s legitimacy. If the price of retaining Europe is a massive decline in Europeans’ standard of living, then the argument for retaining the European Union is weakened.
As important, if Europe is perceived as failing because the European elite failed, and the European elite is perceived as defending the European idea as a means of preserving its own interests and position, then the public’s commitment to the European idea — never as robust as the elite’s commitment — is put in doubt. The belief in Europe that the crisis can be managed within current EU structures has been widespread. The Germans, however, have floated a proposal that would give creditors in Europe — i.e., the Germans — the power to oversee debtors’ economic decisions. This would undermine sovereignty dramatically. Losing sovereignty for greater prosperity would work in Europe. Losing it to pay back the debts of Europe’s banks is a much harder sell.
The Immigrant Factor and Upcoming Elections
All of this comes at a time of anti-immigrant, particularly anti-Muslim, feeling among the European public. In some countries, anger increasingly has been directed at the European Union and its borders policies — and at European countries’ respective national and international elites, who have used immigration to fuel the economy while creating both economic and cultural tensions in the native population. Thus, immigration has become linked to general perceptions of the European Union, opening both a fundamental economic and cultural divide between European elites and the public.
Racial and ethnic tensions combined with economic austerity and a sense of betrayal toward the elite creates an explosive mixture. Europe experienced this during the inter-war period, though this is not a purely European phenomenon. Disappointment in one’s personal life combined with a feeling of cultural disenfranchisement by outsiders and the sense that the elite is neither honest, nor competent nor committed to the well-being of its own public tends to generate major political reactions anywhere in the world.
Europe has avoided an explosion thus far. But the warning signs are there. Anti-European and anti-immigrant factions existed even during the period when the European Union was functioning, with far-right parties polling up to 16 percent in France. It is not clear that the current crisis has strengthened these elements, but how much this crisis will cost the European public and the absence of miraculous solutions also have not yet become clear. As Italy confronts its crisis, the cost — and the inevitably of the cost — will become clearer.
A large number of elections are scheduled or expected in Europe in 2012 and 2013, including a French presidential election in 2012 and German parliamentary elections in 2013. At the moment, these appear set to be contests between the conventional parties that have dominated Europe since World War II in the West and since 1989 in the East. In general, these are the parties of the elite, all more or less buying into Europe. But anti-European factions have emerged within some of these parties, and as sentiment builds, new parties may form and anti-European factions within existing parties may grow. A crisis of this magnitude cannot happen without Tea Party- and Occupy Wall Street-type factions emerging. In Europe, however — where in addition to economics the crisis is about race, sovereignty, national self-determination and the moral foundations of the European Union — these elements will be broader and more intense.
Populist sentiment coupled with racial and cultural concerns is the classic foundation for right-wing nationalist parties. The European left in general is part of the pro-European elite. Apart from small fragments, very little of the left hasn’t bought into Europe. It is the right that has earned a meaningful following by warning about Europe over the past 20 years. It thus would seem reasonable to expect that these factions will become much stronger as the price of the crisis — and who is going to bear it — becomes apparent.
The real question, therefore, is not how the financial crisis works out. It is whether the European project will survive. And that depends on whether the European elite can retain its legitimacy. That legitimacy is not gone by any means, but it is in the process of being tested like never before, and it is difficult to see how the elite retains it. The polls don’t show the trend yet because the magnitude of the impact on individual lives has not manifested itself in most of Europe. When it does show itself, there will be a massive recalculation regarding the worth and standing of the European elite. There will be calls for revenge, and vows of never allowing such a thing to recur.
Regardless of whether the next immediate European crisis is focused on Spain or Italy, it follows that by mid-decade, Europe’s political landscape will have shifted dramatically, with new parties, personalities and values emerging. The United States shares much of this trend, but its institutions are not newly invented. Old and not working creates problems; new and not working is dangerous. Why the United States will take a different path is a subject for another time. Suffice it to say that the magnitude of Europe’s problems goes well beyond finance.
The European crisis is one of sovereignty, cultural identity and the legitimacy of the elite. The financial crisis has several outcomes, all bad. Regardless of which is chosen, the impact on the political system will be dramatic.
Η συσκεψη θα γίνει αλλα ουδεις θα επιστρέψει στο νομισμά του.
Το πιο πιθανό είναι η δημιουργία πάγκόσμιου νομίσματος απο τις πλέον υπερχεωμένας χώρες του πλανήτη (ΗΠΑ - ΕΕ- ΙΑΠΩΝΙΑ) και όχι το SDR που θέλουν οι αναδυόμενες.
Η ισοτιμία 1$=1ΕΥΡΩ=100 ΓΙΕΝ.
Καθώς θα είναι το παγκοσμιο αποθεματικό νόμισμα θα το πληθωρίσουν με φρενήρη ρυθμό. Η πλεονάζουσα ρευστότητα θα αναγκάσει την Κινα να αποσυνδεθεί
απο το $ (δικό μας νόμισμα δικό σας πρόβλημα).
Το παγκόσμιο νόμισμα είναι το πρώτο βήμα για την παγκόσμια κυβέρνηση. Η δημιουργία της οποιας προυποθέτει το αίσθημα μιας επερχόμενης παγκόσμιας απειλής.
Η συσκεψη θα γίνει αλλα ουδεις θα επιστρέψει στο νομισμά του.
Το πιο πιθανό είναι η δημιουργία πάγκόσμιου νομίσματος απο τις πλέον υπερχεωμένας χώρες του πλανήτη (ΗΠΑ - ΕΕ- ΙΑΠΩΝΙΑ) και όχι το SDR που θέλουν οι αναδυόμενες.
Η ισοτιμία 1$=1ΕΥΡΩ=100 ΓΙΕΝ.
Καθώς θα είναι το παγκοσμιο αποθεματικό νόμισμα θα το πληθωρίσουν με φρενήρη ρυθμό. Η πλεονάζουσα ρευστότητα θα αναγκάσει την Κινα να αποσυνδεθεί
απο το $ (δικό μας νόμισμα δικό σας πρόβλημα).
Το παγκόσμιο νόμισμα είναι το πρώτο βήμα για την παγκόσμια κυβέρνηση. Η δημιουργία της οποιας προυποθέτει το αίσθημα μιας επερχόμενης παγκόσμιας απειλής.
Κάτι μου λέει ότι και με την πτώχευση, πάλι σκ@τ@ θα περνάμε...
Προς τους “ΜΑΓΚΕΣ” της Πτώχευσης.. Δείτε το Βίντεο -Τι σημαίνει πτώχευση. (http://wiredandready.net/2012/02/20/ptoheysi/)
Η συσκεψη θα γίνει αλλα ουδεις θα επιστρέψει στο νομισμά του.To παρακάτω βίντεο υποτίθεται πως προωθεί την ένταξη των νέων χωρών στην Ε.Ε. Για την ιστορία τώρα γιατί επέλεξαν έναν ΚΙΝΕΖΟ έναν ΑΡΑΒΑ και έναν ΛΑΤΙΝΟ να εμφανίζονται στο διαφημιστικό ένταξης της Ε.Ε;;;
Το πιο πιθανό είναι η δημιουργία πάγκόσμιου νομίσματος απο τις πλέον υπερχεωμένας χώρες του πλανήτη (ΗΠΑ - ΕΕ- ΙΑΠΩΝΙΑ) και όχι το SDR που θέλουν οι αναδυόμενες.
Η ισοτιμία 1$=1ΕΥΡΩ=100 ΓΙΕΝ.
Καθώς θα είναι το παγκοσμιο αποθεματικό νόμισμα θα το πληθωρίσουν με φρενήρη ρυθμό. Η πλεονάζουσα ρευστότητα θα αναγκάσει την Κινα να αποσυνδεθεί
απο το $ (δικό μας νόμισμα δικό σας πρόβλημα).
Το παγκόσμιο νόμισμα είναι το πρώτο βήμα για την παγκόσμια κυβέρνηση. Η δημιουργία της οποιας προυποθέτει το αίσθημα μιας επερχόμενης παγκόσμιας απειλής.
"την επίσκεψη Λοβέρδου στο Νοσοκομείου Αγ. Νικολάου και τη συνάντηση με μέλη του συλλόγου εργαζομένων"Τον αδίκησα τον Λοβέρδο, δεν είναι λεβεντιά καμαρωτή.
http://syllogosgnan.blogspot.com/2012/03/blog-post_22.html
"αν δεν ήταν ο Καρχιμάκης θα τα είχα θερίσει"!!!
η καταστροφή του Δράμαλη θα είχε γίνει αν δεν ήταν ο Καρχιμάκης, λέει και ξαναλέει ο υπουργός
και επειδή το πολύ το "κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς"
Τράτζικ: κόψανε μισθούς και συντάξεις για να πληρώσουν επιθετικό ομόλογο!!! (http://www.taxalia.blogspot.com/2012/05/blog-post_16.html#more)
Δείτε ποιός πήρε τα 435 εκατομμύρια
Είναι τραγικό! Τ Ρ Α Γ Ι Κ Ο! Να διαπραγματεύονται επί ώρες Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπαδήμος, πριν λίγους μήνες, για το που θα βρεθούν 400 μύρια ευρώ για να μην κοπούν κι άλλο οι συντάξεις των Ελλήνων στο δεύτερο μνημόνιο και μέσα σε μια νύχτα, την ώρα της ακυβερνησίας, να πληρώνει η καταχρεωμένη Ελλαδίτσα, επιθετικό ομόλογο τοκογλυφικού
οργανισμού, αξίας 435 εκατομμυρίων ευρώ!!! Ένα ομόλογο που ΔΕΝ μπήκε στο PSI, δεν κουρεύτηκε δηλαδή, το πληρώσαμε σαν ...ξέρετε σαν τι!!! Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Με ποια λογική πληρώσαμε 435 εκ. ευρώ σε κάποιους που μας είχαν δανείσει 80;
Με ποια λογική και ποιανού απόφαση;
Ποιός κατείχε το ομόλογο
το ομόλογο είχε αγοραστεί από το επιθετικό "αόρατο" κερδοσκοπικό fund Dart Management, με έδρα τα νησιά Cayman και εκπρόσωπο τύπου κάποιον Lynn Smith-Moore. Θεωρείται από τα πιό επιθετικά / βρώμικα κερδοσκοπικά funds.(δείτε σχετικά http://www.nytimes.com/2012/05/16/business/global/bet-on-greek-bonds-paid-off-for-vulture-fund.html?_r=1)
Τι γράφει ο Bill Klinton για τον ιδιοκτήτη της Dart
Ιδρυτής του είναι ο Kenneth Dart, μέγας χορηγός του Ομπάμα (Mrs. Dart is a big Democratic donor), ο "πιό μισητός άνθρωπος στη Νότια Αμερική" (δείτε σεχτικά: http://billclintondailydiary.blogspot.com/2005/02/kenneth-dart-citizenship-and-tax.html)
Αγοράζει 20, πουλάει 100
Apart from that Kenneth Dart is one of the most hated businessmen in South America, because of his what some might call vulture fund as opposed to venture fund activities. He buys large amounts of government debts of third world countries at 20 cents a dollar and forces the governments to pay up dollar for dollar. He almost bankrupted the Brazilian economy in the late eighties with these kinds of activities. He made hundreds of millions of dollars in that transaction. That’s the reason he wanted to renounce his citizenship.
δείτε περισσότερα για τη δυναστεία Dart εδώ: http://www.businessweek.com/stories/1995-07-09/the-darts-fear-loathing-and-foam-cups
Αα, δηλαδή τέτοια βοήθεια μας πρόσφεραν οι χώρες της ευρωζώνης και ο EFSF.Με ρήτρες cross-default.Και τώρα πρέπει να εκλιπαρούμε για "άσυλο".Τέτοιες ήταν οι συμφωνίες των πολιτικών μας.Συμφέρουσες! Μάλιστα!
Αμ , οι συν-εταίροι μας, φιλεύσπλαχνοι ρε παιδί μου. Το μνημόνιο 1 θα μας έσωζε.Το "κούρεμα" ήταν τρισκατάρατο.Μετά, το κούρεμα έγινε ο Θεός της σωτηρίας μας.Αλλά, να υπάρχει και ένα μνημόνιο 2 για σιγουριά.Βέβαια, αν δεν τα καταφέρουμε, ας υπάρχουν και μερικές ρήτρες cross default από δίπλα.Όχι ότι θα τις ενεργοποιήσουν οι φίλοι μας, αφού μετά από τις παρακλήσεις μας, θα μας προσφέρουν άσυλο.Αλλά, έτσι για να βγάλουν και κανένα γούστο, ας υπάρχουν κι αυτές. Και κατά τα άλλα, αυτοί που έλεγαν πριν από 2 χρόνια, πως ο τότε μονόδρομος του μνημονίου δεν αποτελούσε λύση, ήταν προδότες και ήθελαν την πτώχευση της χώρας. Εμ πως!Να τώρα που έχουμε σωθεί και δεν πτωχεύσαμε.Είδατε τι καλά που είμαστε;Ρε άει σιχτίρ, παλιοσιχάματα που θέλετε και παρακάλια!
Κάλιο αργά παρά ποτέ ;)Ευχαριστώ. Επίσης.
Θέλει κανείς να τον δανείζουν επ' άπειρον;Και με οποιουσδήποτε όρους;Και αυτά που του δίνουν να τα επιστρέφει πίσω την επόμενη μέρα, για αποπληρωμή τόκων;Ξέρεις πολλούς τέτοιους ανθρώπους στην πραγματική καθημερινή ζωή;
Να ξεμπερδεύει θέλει με τα παλιά δανεικά.Να του δώσεις δουλειά και κάποια στιγμή να ξεχρεώσει και να σκίσει τις παλιο-κάρτες που είχε θηλιά στο λαιμό του.Όχι άλλα δανεικά φωνάζει.Τη ζωή του πίσω θέλει! Για ρώτα κάποιον που χρωστάει και είναι άνεργος, τι ακριβώς θέλει.
Προσωπικα ομιλωντας όμως ,αν καποιος γιατρος με ειχε αναλάβει 2 χρονια πριν με μια αρχομενη φλεγμονη στο κατω άκρο και χωρις να με ρωτησει ειχε ακολουθησε το θεραπευτικο πρωτοκολλο που ο ιδιος -ας ειμαστε καλοπιστοι-ειχε επιλεξει και δε του το ειχαν επιβαλει συμφεροντα ή εταιριες-εξαλλου πως να το ξερω αυτο εγω?-και τωρα ξαφνικα ,2 χρονια μετα με εβαζε στο δίλλημα του ακρωτηριασμου για να επιβιωσω .....Και αν στην πορεια μου ειχε δωσει ελπιδες αλλά ποτε δε με εκανε συμμετοχο στη θεραπευτικη προσεγγιση και δε συζητουσε μαζι μου για τις θεραπευτικες επιλογες αλλά οχυρωμενος πισω απο την επιστημοσυνη του επαιρνε ο ιδιος τις αποφασεις για μενα....εεε,τοτε,ακομη και αν αυτος ηταν το μεγαλυτερο μυαλο,ο πιο αναγνωρισμενος στο χωρο του, θα ειχε σιγουρα κλονιστει η εμπιστοσυνη μου στο προσωπο του.
Αν είναι να το ξέρει κάποιος σε αυτό το forum, δε μπορεί παρά να είσαι εσύ αυτός.Οπότε απάντησε στον ευατό σου και μην τον κρατάς σε αγωνία :DΝα ξέρω εγώ;
Το να ζεις καθε μερα με την ιδεα του επικειμενου θανατου ειναι χειροτερο και απο τον ιδιο το θανατο.Σήμερα είχα διάθεση για ονειροπόληση.....
Αν όμως αυτός ο γιατρός σε κούραρε από την πρώτη σου ανάσα στη ζωή και κούραρε επίσης τους γονείς σου, τους παπούδες και τους προπαπούδες σου τότε θα του είχες τυφλή εμπιστοσύνη. Ετσι είναι το δυτικό elite σύστημα. Και επίσης θα έβλεπες ότι οι άλλοι γιατροί (πχ Ρωσσία και Κίνα) χρησιμοποιούν μεσαιωνικές μεθόδους θα παρέμενες στον ίδιο αφού χωρίς γιατρό δεν γίνεται.
Σήμερα είχα διάθεση για ονειροπόληση.....
Αυριο το πρωί που ξυπνάμε δεν μας δανείζουν πια και δεν πληρώνουμε και εμείς στους δανειστές τα χρωστούμενα.
Πως πιστεύεις ότι θα είναι η ζωή σου; Τι αλλάζει στη δουλειά σου; Τι αλλάζει στην καθημερινότητα σου;
Πραγματικα δεν μπορω να ξερω.Το μονο σιγουρο ειναι αυτο το κλιμα καθημερινης τρομοκρατιας που δε με εκφραζει καθολου.Μπορεις να ζεις καθημερινα καθηλωμενος σε ενα δεκτη τηλεορασης?Ειναι σα να σε εχουν βαλει σε μια σειρα με άλλους και να βλεπεις τον πρωτο να του φυτεουν μια σφαιρα στο κεφαλι και παει λεγοντας.Που θα σταματησουν?Πόσο μακρια θα φθασουν.Εχουμε ξεπερασει τους 1 εκατ ανεργους.Δεν αξιζει να προσπαθησουμε κατι άλλο?Το να ζεις καθε μερα με την ιδεα του επικειμενου θανατου ειναι χειροτερο και απο τον ιδιο το θανατο.Σήμερα είχα διάθεση για ονειροπόληση.....
Αυριο το πρωί που ξυπνάμε δεν μας δανείζουν πια και δεν πληρώνουμε και εμείς στους δανειστές τα χρωστούμενα.
Πως πιστεύεις ότι θα είναι η ζωή σου; Τι αλλάζει στη δουλειά σου; Τι αλλάζει στην καθημερινότητα σου;
Και για ρωτησω και σενα.
Εσυ πως πιστευεις πως θα ειναι η ζωη σου την επομενη μερα που θα συμβουν αυτα που λες?
Τι σε τρομαζει πιο πολυ?
σορρυ για τον χειμμαρο @Δημητρη(Κουναλακης)
Ομολογω πως μεχρι πριν λιγο καιρο σκεφτομουν σαν εσενα.Απλα μου εχει γυρισει το μυαλο αναποδα τελευταια με οσα γινονται.Δε θελω να φανει η κουβεντα σαν αντιπαραθεση απλα καταθετω τον τροπο σκεψης μου και επειδη ειμαι καπως οργισμενος τελευται ισως το υφος μου να ειναι πιο εντονο απο οσο πρεπει.
Anyway,αυτα ειχα να πω.Καθε τοποθετηση ευπροσδεκτη.Εξαλλου σε αυτο το χαοτικο περιβαλλον μάλλον η αναγνωση θεσεων βοηθαει
Εγώ οικονομολόγος δεν είμαι. Προσπαθώ να σκεφτώ απλά.....
……………
Από την μια σημαίνει την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας από την άλλη όμως περνάμε πλέον σε μια από τις 4-5 υπερδυνάμεις που θα μείνουν παγκοσμίως.
…………….
[εντός της μεσογειακής Ευρώπης ??? , στην οποία ανήκουμε όλοι.
Δημήτρη χωρίς να διαφωνώ σε όσα λες σε σχέση με τη δραχμή, έχω την εντύπωση ότι τα ερωτηματικά που θέτεις εξακολοθούν να είναι σε ισχύ , όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη πολιτική και εξαθλιώνεται ο κόσμος της εργασίας.Δεν θα διαφωνήσω τελείως μαζί σου Δημήτρη αλλά δεν συμφωνώ και πολύ.
Πολύ σύντομα πάνω από 50% του πληθυσμού θα είναι ανασφάλιστοι.
Αλλά και για όσους ακόμα θα έχουν θεωρητικά ασφαλιστική κάλυψη , με χρεοκωπημένα ταμεία... Θυμάμαι και τρελαίνομαι την προπαγάνδα του "κολοσσού των δέκα εκατομμυρίων ασφαλισμένων"!
Μέχρι να υπάρξει η μετάβαση σε νέο (επαχθές για τον κόσμο της εργασίας) ασφαλιστικό περιβάλλον, τα ερωτήματα σου θα ισχύουν στο ακέραιο.
Τουλάχιστον για πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου που θα μοχθεί για να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη.
Την προηγούμενη εβδομάδα εξέταζα έναν άνθρωπο 45 χρονών. Ο ίδιος δουλεύει δεκάωρο στον εργολάβο που έχει αναλάβει την ανακύκλωση, η γυναίκα του εξάωρο σε σούπερ μάρκετ. Συνολικές αποδοχές 1050 ευρώ το μήνα και για τους δύο...
Ένα παιδί στο γυμνάσιο και ένα στο λύκειο. Από που θα περισσέψουν για ασφάλεια?
Και συζητάμε για οικογένεια στην οποία δουλεύουν και οι δύο...
Η όλη ιστορία με την κρίση αυτό το σκοπό είχε. Να εξευτελίσει τον πόλο της εργασίας. Να αφανίσει τους ανθρώπους του μόχθου.
Το χρέος ,κατά τη γνώμη μου είναι ένα μεγάλο παραμύθι. Αν υπολογίσεις το δημόσιο ή κρατικό (ας το πούμε όπως θέλουμε) και τα κέρδη των ιδιωτών που παρασιτούσαν από το δημόσιο, μικρο και μεγαλοεργολάβοι, προμηθευτές, καναλάρχες, κλινικάρχες, μικρο και μεγαλογιατροί που θησαύρισαν με τα χαρτάκια του δημοσίου, διαγνωστικά που-ακόμα και σήμερα- απομυζούν από τα χρεοκοπημένων ταμεία, φοροφυγάδες επιχειρηματίες καθόλα γνωστοί.... Η λίστα ατελείωτη. Απλούστατα κανείς δεν ενδιαφέρεται να βάλει χέρι στα κέρδη που συσσωρεύτηκαν στον απόλυτα παρασιτικό-σχεδόν στο σύνολό του- ιδιωτικό τομέα.
Και αν γνωρίζουμε (κατά προσέγγιση ή κατά εκτίμηση λάθος στοιχείων) το δημόσιο χρέος, πόσα ήταν τα ιδιωτικά κέρδη που παρασιτικά παράχθηκαν και και φυγαδεύτηκαν, σε φορολογικούς παραδείσους και οφσορ?? Μήπως αυτά δημιούργησαν τα χρέη και όχι οι μισθοί και συντάξεις?
Υποτίθεται ότι ο μεγάλος ασθενής ο δημόσιος τομέας. Και ήταν... Η μεγάλη του ασθένεια όμως ήταν και είναι αυτό το τεράστιο παράσιτο. Η ιδιώτευση σε όλες της τις μορφές.
Από τη χρήση ως χώρος εξυπηρέτησης των αναγκών της πολιτικής ελίτ ως την ιδιοτελή ένταξη των δημόσιων υπαλλήλων οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό αντιλαμβάνονταν την εργασία τους ως χώρο επίτευξης των ατομικών τους συμφερόντων.
Προσωπικά είμαι απόλυτα σίγουρος ότι τα ερωτήματά σου είναι η πραγματικότητα για αρκετούς ανθρώπους σήμερα και για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας-ανεργίας πολύ σύντομα.
Δε χρειάζεται καμία δραχμή ...
@ΚουναλακηςΜου θυμίζει αποτυχημένες προσπάθειες κάποιων κρατών και μετά το χάος.
Θα μπορούσε η δραχμή να ναι ..... Φοίνικας!
Σταθερά συνδεδεμένος με καλάθι νομισμάτων με ισοτιμία ....,
1€=1$=100¥ σου θυμίζει τίποτα αυτό ;)
Τι θα γίνει εάν γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα;
[εντός της μεσογειακής Ευρώπης ??? , στην οποία ανήκουμε όλοι.
Εχω την αίσθηση πως έχει αποφασιστεί η διχοτόμηση της ευρωζώνης και μας ρωτουν αν θέλουμε να συμμετέχουμε στην ..... μεσογειακή Ευρώπη. :-\
Δυστυχώς δεν μπορώ να επικολλήσω το γράφημα http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1963944 (http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1963944)
Aυτοαμνηστευμένοι δήμιοι Του Χρ. Γιανναρά, ΠΟΛΙΤΙΚΗ 23.02.2014Δεν είναι οι μόνοι, αλλά είναι αυτοί που κυρίως ευθύνονται για τον εκμαυλισμό συνειδήσεων των συμπολιτών μας. Είναι αυτοί που κυρίως ευθύνονται για τη δημιουργία του τεράστιου παρασιτικού κράτους από το 1981 και μετά. Είναι αυτοί που κυρίως ευθύνονται για το γεγονός ότι ο κυριότερος εχθρός των πολιτών ,που αντιπαλεύεται οποιαδήποτε δραστηριότητα τους ,είναι το ίδιο το κράτος. Είναι αυτοί που κυρίως ευθύνονται για τη μη επαρκή εξήγηση των γεγονότων που οδήγησαν στην οικονομική κρίση του 2009. Είναι αυτοί που κυρίως ευθύνονται για τη σωρεία ψευδών με την οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα (πρωτογενές πλεόνασμα και άλλες ασυναρτησίες). Πιθανώς να υπάρχουν ή και να δημιουργούνται (ΠΟΤΑΜΙ) μικρές εστίες ελπίδας...Οψόμεθα..
www.kathimerini.gr/755300/opinion/epikairothta/politikh/aytoamnhsteymenoi-dhmioi (http://www.kathimerini.gr/755300/opinion/epikairothta/politikh/aytoamnhsteymenoi-dhmioi)
Δε διαβάζει κανείς τόσο συχνά τέτοια «ελευθερόγνωμα» άρθρα στην καθημερινή, γι’ αυτό και το αναρτώ.
(Μπορεί κανείς να μη στοιχίζεται απολύτως στις θέσεις του άρθρου, θεωρώ όμως ότι είναι μία ενδιαφέρουσα φωνή μέσα στην λαίταπα των πρωτομαστόρων πολιτικών μας (αν και δεν είναι οι μόνοι που φταίνε για την κατάντια μας)
Τα χρόνια πέρασαν, η Ελλάδα δείχνει να επιστρέφει σε μία ροή κανονικότητας, και το αποτέλεσμα πιο είναι;Άλλες παράμετροι αυτής της "κανονικότητας" είναι οι 900.000 περισσότεροι άνεργοι, ο άγνωστος αριθμός αυτών που εργάζονται με μη πλήρεις μορφές απασχόλησης και αυτών που δεν έχουν καμιά ασφαλιστική κάλυψη ,η συρρίκνωση των εισοδημάτων όλων ανεξαιρέτως ,που κυρίως οφείλεται στο "μακρύ" χέρι της πολιτείας ( εφορία ,ΔΕΗ, δαπάνες για φάρμακα).
Ότι μεγάλοι οικονομολόγοι του βεληνεκούς του Κρούγκμαν αρχίζουν με εύσχημο τρόπο να προσπαθούν να... «μαζέψουν» όσα προέβλεπαν τότε ως άλλες... «Πυθίες».
Γατάκια όλοι μας: Ο ΟΣΕ μοιράζει μποναμά 2,000 ευρώ σε υπαλλήλους του, με την αιτιολογία "Οικονομική Ενίσχυση Εργαζόμενου Συνεπεία Εκτάκτου Ανάγκης".
Οι εκατοντάδες αποφάσεις στο Διαύγεια, εδώ (http://et.diavgeia.gov.gr/f/ose/index.php?s=16&l=8).
O κ. Σταύρος Παπασταύρου φέρεται ως ο επικρατέστερος (http://www.kathimerini.gr/764408/article/epikairothta/politikh/allages-proswpwn-se-ma3imoy-kyvernhsh) να αναλάβει τη θέση του κ. Ιω. Στουρνάρα, τώρα που ο τελευταίος θα αντικαταστήσει τον κ. Ιω. Προβόπουλο με τη λήξη της θητείας του (17 Ιουνίου).Δικηγόρος επικεφαλής του Υπ. Οικονομικών. Πολύ ταιριαστό μου ακούγεται !! Μπορεί να αντιμετωπίσει και την καταιγίδα προσφυγών στο ΣτΕ. Έχουμε και το επιτυχημένο παράδειγμα του τηλεβιβλιοπώλη στο Υπ. Υγείας. Η επιτυχημένη συνταγή της κυβέρνησης ολοκληρώνεται...
Ο κ. Παπασταύρου έχει δεχτεί επιθέσεις από γνωστών συμφερόντων μπλογκ, εδώ (http://www.newsbomb.gr/politikh/story/259169/poio-mystiko-krata-aklonito-ton-papastayroy-sto-plai-toy-samara).
Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αφήσουν τις αδύναμες επιχειρήσεις να καταρρεύσουν και να ενθαρρύνουν τον συγκεντρωτισμό σε όλο το φάσμα της οικονομίας, για να μπορέσει να επιστρέψει η χώρα σε σταθερή ανάπτυξη, δηλώνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Τη χρεοκοπία της Lehman Brothers το 2008 οι ΗΠΑ με ΑΕΠ 70πλάσιο του ελληνικού, την αντιμετώπισαν με παραλίγο κατάρρευση όλου του τραπεζικού τους συστήματος και τυπώνοντας 1 δις $ το μήνα.Στην Ελλάδα το 2012 δεν υπήρχε ούτε 1 υγιής τράπεζα και σύμφωνα με εξομολόγηση της κας Σπυράκη (υποψήφιας ευρωβουλευτού) στην Ελευσίνα πηγαινοέρχονταν στρατιωτικά αεροπλάνα από την Ιταλία γεμάτα ευρώ για να στηριχθεί το σύστημα από την κατάρρευση ως τις εκλογές. Επειδή αιδώς ΔΕΝ φαίνεται να υπάρχει, η απάντηση στο θέατρο του παραλόγου που ζούμε πρέπει να δοθεί από όλους μας σύντομα.Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αφήσουν τις αδύναμες επιχειρήσεις να καταρρεύσουν και να ενθαρρύνουν τον συγκεντρωτισμό σε όλο το φάσμα της οικονομίας, για να μπορέσει να επιστρέψει η χώρα σε σταθερή ανάπτυξη, δηλώνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Γιατί δεν αφέθηκαν οι αδύναμες τράπεζες να φαληρίσουν με την ίδια λογική; Δεν ήταν επιχειρήσεις; Δεν τις πλήρωσε πολλαπλώς ο μέσος επιχειρηματίας και όχι μόνο, που αγωνίζεται να γλυτώσει την (μη τραπειζική) επιχείρησή του; Χρέη του Δημοσίου προς ιδιώτες επιχειρηματίες δεν αφέθησαν να λιμνάζουν χρόνια ώστε να διογκώνονται τα επαγγελματικά δάνεια και να καθίστανται "αδύναμες" ιδιωτικές επιχειρήσεις που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν απόλυτα υγιείς; Δε φτάνει που οι ιδιωτικές επιχειρήσεις συνέβαλαν τα μέγιστα στην (έμμεση) ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι τραπεζίτες ζητούν και τα ρέστα. Αιδώς.
Παραθέτω ένα μήνυμα που έλαβα χθες (ΧΩΡΙΣ καμιά σκοπιμότητα διαφήμισης βέβαια) :Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αποκτήσουμε και τις τιμές και τους μισθούς και την φορολόγηση της Βουλγαρίας για να έχουμε ανάπτυξη. Αλλά νιώθω μόνος σε αυτή την άποψη.
Μας αρέσουν οι υψηλές...EPIDOSIS!!!
Αυξήστε τη δυναμική σας...!!! Ιδρύστε τη δική σας επιχείρηση στη ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ..!!!
Ξεκινήστε με κεφάλαιο σύστασης από 1€ (ένα ευρώ)•Διοικήστε την επιχείρηση σας από την Ελλάδα
•Εκδόστε βουλγάρικα τιμολόγια αναγνωρισμένα σε όλη την Ευρώπη
•Ενδο-Βουλγαρικά επιβάλετε 20% ΦΠΑ στις συναλλαγές και 0% ΦΠΑ στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές
•10% Φόρος Εταιρείας επί των Καθαρών Κερδών
•Αγοράστε ακίνητα και στην Ελλάδα, χωρίς υποχρέωση δήλωσης "πόθεν έσχες"
•Δανειοδοτηθείτε μετά από 1 χρόνο λειτουργίας
•Πληρώστε ΤΕΒΕ μόνο 60€/μήνα και εξαιρεθείτε από τα ασφαλιστικά ταμεία της Ελλάδας
Η εταιρία μας ............., ως Σύμβουλοι Επιχειρήσεων και γνωρίζοντας άριστα την εταιρική νομοθεσία και την αγορά της Βουλγαρίας, αναλαμβάνει όλη τη λογιστική παρακολούθηση και τα διαδικαστικά θέματα ίδρυσης της εταιρίας σας. To μόνο που χρειάζεται να κάνετε εσείς είναι να το αποφασίσετε!
Η εταιρία έχει έδρα τη Θεσ/νίκη. Επειδή στην Ελλάδα όλα είναι οικονομικά και αξιόπιστα (ο τίτλος του παρόντος θέματος) αναρρωτιέμαι μερικές φορές.... Η Ελλάδα πάντα σκοτώνει τα παιδιά της, θα κάνουμε και φορολογική δήλωση οσονούπω, δεν ξέρω... Ίσως σε μερικούς τομείς το να γίνουμε Βουλγαρία φαντάζει καλό...
Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αποκτήσουμε και τις τιμές και τους μισθούς και την φορολόγηση της Βουλγαρίας για να έχουμε ανάπτυξη. Αλλά νιώθω μόνος σε αυτή την άποψη.Δεν θα διαφωνήσω, για αυτό και άφησα τους ενδοιασμούς παραπάνω και δεν αποδέχτηκα πλήρως την πρόταση. Η αλήθεια και το σωστό (χρυσή τομή) είναι κάπου ανάμεσα. Πιστεύετε ότι η υποβληθείσα πολιτική στη χώρα μας είναι το ότι καλύτερο;
Υπάρχουν άλλοι που να συμφωνούν μαζί μου...;
Αριστερό ακούγεται
Ερρίκος Ντυνάν: Το «σκάνδαλο» της δεκαετίαςΤο θέμα έχει αρκετό ενδιαφέρον για όποιον νοιάζεται (δλδ σχεδόν για κανέναν). Υπάρχουν και άλλα δημοσιεύματα στο Newsbomb: Ερρίκος Ντυνάν: Η τροπολογία της «ντροπής» και το «δώρο» στην ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε (http://www.newsbomb.gr/fakelos-ygeia/story/499216/errikos-ntynan-i-tropologia-tis-ntropis-kai-to-doro-stin-imithea-ae) καθώς και στο κουτί της Πασνδώρας: Στα χέρια της Πειραιώς το Ντυνάν, ξεχρέωτο και με τις...ευλογίες Βορίδη (http://www.koutipandoras.gr/article/123344/sta-heria-tis-peiraios-ntynan-xehreoto-kai-me-tiseylogies-voridi).
Την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου διενεργήθηκε ο πλειστηριασμός του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν», με την εταιρεία «ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε» να εμφανίζεται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και με προσφορά 115 εκατομμυρίων ευρώ να επικρατεί στον πλειστηριασμό.
Η «ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε» φέρεται να είναι εταιρεία συμφερόντων του ομίλου Πειραιώς, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Η Τράπεζα Πειραιώς αποτελεί τον βασικό πιστωτή του νοσηλευτικού ιδρύματος, με δάνεια ύψους 90 εκατομμυρίων ευρώ. Αφού προχώρησε σε κατάσχεση του κτηρίου και προκάλεσε η ίδια τον πλειστηριασμό....
http://www.onmed.gr/ygeia-politiki/item/319473-errikos-dynan-to-skandalo-tis-dekaetias-me-dorea-tis-kyvernisis (http://www.onmed.gr/ygeia-politiki/item/319473-errikos-dynan-to-skandalo-tis-dekaetias-me-dorea-tis-kyvernisis)
Πάντως, η ζήτηση για το “μεγάλο” iPhone 6 Plus είναι μεγαλύτερη από εκείνη που αναμενόταν.
Επιπλέον, μεγαλύτερη του αναμενομένου είναι η ζήτηση για τα μοντέλα όπου ο αποθηκευτικός χώρος είναι στα 64 GB, τα οποία είναι και περίπου 100 ευρώ πιο ακριβά από τις εκδόσεις των 16 GB.
ΠαράθεσηΠάντως, η ζήτηση για το “μεγάλο” iPhone 6 Plus είναι μεγαλύτερη από εκείνη που αναμενόταν.
Επιπλέον, μεγαλύτερη του αναμενομένου είναι η ζήτηση για τα μοντέλα όπου ο αποθηκευτικός χώρος είναι στα 64 GB, τα οποία είναι και περίπου 100 ευρώ πιο ακριβά από τις εκδόσεις των 16 GB.
Τι άλλη απόδειξη θέλετε ότι βγαίνουμε από την κρίση;
Πιθανοί κάτοχοι iphone 6 στην ΕλλάδαΚαι οι πιο πολλοί σε αυτούς τους πιθανούς κατόχους είναι γιατροί ΕΣΥ.
http://www.iefimerida.gr/news/176492/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-5260-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%C2%AB%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1%C2%BB-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%B1 (http://www.iefimerida.gr/news/176492/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-5260-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%C2%AB%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1%C2%BB-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%B1)
Χαιρετά την Ελλάδα η Sandoz
iatronet.gr
........................
....Η χώρα επιστρέφει στην ομαλότητα . ...Μήπως έγινε ήδη και δεν το πήραμε είδηση;
....immediately spends it.Ναί όντως, πέρασαν προηγουμένως με ένα ανοικτό DATSUN και πετούσαν ευρόπουλα για να πάρει ο κόσμος. Άκου λέει ξοδέψαμε το δάνειο (φαντάζομαι) σε αναπτυξιακές δραστηριότητες...
Ούτε εγώ είμαι ειδικός, αλλά έχω τις εξής απορίες:Για το κόκκινο θα απαντήσω ότι με το δάνειο ως τώρα δεν έχασαν τίποτα αλλά αντίθετα κέρδισαν. Αν έσωζαν απευθείας τις τράπεζες τους έπρεπε να πληρώσουν - να τις κρατικοποιήσουν ή να πληρώσουν οι μέτοχοί.
- το 2009 το πρωτογενές έλλειμα του προϋπολογισμού ήταν 14% ήτοι περίπου 34 δις €. Σ' αυτό που ακριβώς έγκειται η ευθύνη των γαλλογερμανικών Τραπεζών ;
Για το ότι μας δάνειζαν για να γεμίσουμε 50άρηδες συνταξιούχους, άγαμες θυγατέρες, επιδόματα τυφλών, να κάνουμε πάρτυ στο Δημόσιο (επιδόματα, υπερωρίες και γενικά δευτερεύουοσες απολαβές), στα φάρμακα στις κατασκευές ;
- γιατί η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική χώρα που χρειάστηκε 2 Μνημόνια και τώρα διαπραγματεύεται το 3ο ενώ όλες οι υπόλοιπες μπήκαν σε ένα Μνημόνιο και βγήκαν ;
- γιατί δεν διέσωζαν οι Ευρωπαίοι απευθείας τις δικές τους Τράπεζες ; Θα είχε πολιτικό κόστος, αλλά θα τελείωναν μια και καλή, ενώ τώρα θα μας δανείσουν 80+ δις € ;
Δυστυχώς επί 5 χρόνια κατάπιαμε αμάσητο όλο αυτό το λαϊκίστικο αφήγημα για τους κακούς ξένους που θέλουν να μας πάρουν τα ασημικά, ενώ ο ΓΑΠ μπορούσε να απευθυνθεί αλλού να μας δανείσουν (τουλάχιστον το τελευταίο κατερρίφθη πανηγυρικά το τελευταίο 5μηνο).
Πάντως άλλο σημαντικό θέμα είναι τι κάναμε εμείς (ή οι πολιτικοί μας)... Εκεί κάπου πάσχουμε.
Για το κόκκινο θα απαντήσω ότι με το δάνειο ως τώρα δεν έχασαν τίποτα αλλά αντίθετα κέρδισαν. Αν έσωζαν απευθείας τις τράπεζες τους έπρεπε να πληρώσουν - να τις κρατικοποιήσουν ή να πληρώσουν οι μέτοχοί.Aυτό ίσχυε στην ΑΡΧΗ της κρίσης, τώρα πλέον έχουν μπει πολύ βαθιά στα σκ@τ@ του ελληνικού προβλήματος. Εδώ η ΕΚΤ μας έχει δανείσει απ΄τον Γενάρη σχεδόν το 1/3 του ΑΕΠ στις Τράπεζες κι ορισμένοι Ελληνάρες την βρίζουν γιατί λέει "έκλεισε τις Τράπεζες".
Μα το άνω άρθρο μιλάει για το 2010-2011, όχι για τώρα. Τότε τα αχαρτογράφητα νερά ήταν για αυτούς, συμφωνώ ότι δεν είναι πλέον. Τα έχουν χαρτογραφήσει (κι τους βοηθήσαμε) και δεν φοβούνται πλέον.Για το κόκκινο θα απαντήσω ότι με το δάνειο ως τώρα δεν έχασαν τίποτα αλλά αντίθετα κέρδισαν. Αν έσωζαν απευθείας τις τράπεζες τους έπρεπε να πληρώσουν - να τις κρατικοποιήσουν ή να πληρώσουν οι μέτοχοί.Aυτό ίσχυε στην ΑΡΧΗ της κρίσης, ...
Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να προσβάλλετε το Δημόσιο Τομέα γενικά. Οι μισοί συμμετέχοντες στο forum είναι Δημόσιοι υπάλληλοι, φυσικά υποαμοιβόμενοι. Το θέμα είναι αποδοτικότητα και φυσικά σχέση τιμής-απόδοσης όχι το μέγεθος. Υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερο δημόσιο τομέα που λειτουργούν καλά.Δεν νομίζω ο μέσος ιατρός που εισέρχεται στο Δημόσιο στα 35 του (χωρίς κανένος είδους μέσο), κρίνεται καθημερινά απ΄ τους ασθενείς του, και συνταξιοδοτείται στα 65 να ανταποκρίνεται στο προφίλ του Έλληνα ΔΥ.
Η συσκεψη θα γίνει αλλα ουδεις θα επιστρέψει στο νομισμά του.
Το πιο πιθανό είναι η δημιουργία πάγκόσμιου νομίσματος απο τις πλέον υπερχεωμένας χώρες του πλανήτη (ΗΠΑ - ΕΕ- ΙΑΠΩΝΙΑ) και όχι το SDR που θέλουν οι αναδυόμενες.
Η ισοτιμία 1$=1ΕΥΡΩ=100 ΓΙΕΝ.
Καθώς θα είναι το παγκοσμιο αποθεματικό νόμισμα θα το πληθωρίσουν με φρενήρη ρυθμό. Η πλεονάζουσα ρευστότητα θα αναγκάσει την Κινα να αποσυνδεθεί
απο το $ (δικό μας νόμισμα δικό σας πρόβλημα).
Το παγκόσμιο νόμισμα είναι το πρώτο βήμα για την παγκόσμια κυβέρνηση. Η δημιουργία της οποιας προυποθέτει το αίσθημα μιας επερχόμενης παγκόσμιας απειλής.
Αυτό διάβασα και θυμήθηκα ένα άρθρο του Economist (Get Ready for the Phoenix -2018) το οποίο δημοσιευτηκε εν έτη 1988.
COVER: "GET READY FOR A WORLD CURRENCY"
Title of article: Get Ready for the Phoenix
Source: Economist; 01/9/88, Vol. 306, pp 9-10
THIRTY years from now, Americans, Japanese, Europeans, and people in many other rich countries, and some relatively poor ones will probably be paying for their shopping with the same currency. Prices will be quoted not in dollars, yen or D-marks but in, let's say, the phoenix. The phoenix will be favoured by companies and shoppers because it will be more convenient than today's national currencies, which by then will seem a quaint cause of much disruption to economic life in the last twentieth century.
At the beginning of 1988 this appears an outlandish prediction. Proposals for eventual monetary union proliferated five and ten years ago, but they hardly envisaged the setbacks of 1987. The governments of the big economies tried to move an inch or two towards a more managed system of exchange rates - a logical preliminary, it might seem, to radical monetary reform. For lack of co-operation in their underlying economic policies they bungled it horribly, and provoked the rise in interest rates that brought on the stock market crash of October. These events have chastened exchange-rate reformers. The market crash taught them that the pretence of policy co-operation can be worse than nothing, and that until real co-operation is feasible (i.e., until governments surrender some economic sovereignty) further attempts to peg currencies will flounder.
But in spite of all the trouble governments have in reaching and (harder still) sticking to international agreements about macroeconomic policy, the conviction is growing that exchange rates cannot be left to themselves. Remember that the Louvre accord and its predecessor, the Plaza agreement of September 1985, were emergency measures to deal with a crisis of currency instability. Between 1983 and 1985 the dollar rose by 34% against the currencies of America's trading partners; since then it has fallen by 42%. Such changes have skewed the pattern of international comparative advantage more drastically in four years than underlying economic forces might do in a whole generation.
In the past few days the world's main central banks, fearing another dollar collapse, have again jointly intervened in the currency markets (see page 62). Market-loving ministers such as Britain's Mr. Nigel Lawson have been converted to the cause of exchange-rate stability. Japanese officials take seriously he idea of EMS-like schemes for the main industrial economies. Regardless of the Louvre's embarrassing failure, the conviction remains that something must be done about exchange rates.
Something will be, almost certainly in the course of 1988. And not long after the next currency agreement is signed it will go the same way as the last one. It will collapse. Governments are far from ready to subordinate their domestic objectives to the goal of international stability. Several more big exchange-rate upsets, a few more stockmarket crashes and probably a slump or two will be needed before politicians are willing to face squarely up to that choice. This points to a muddled sequence of emergency followed by a patch-up followed by emergency, stretching out far beyond 2018 - except for two things. As time passes, the damage caused by currency instability is gradually going to mount; and the very tends that will make it mount are making the utopia of monetary union feasible.
The new world economy
The biggest change in the world economy since the early 1970's is that flows of money have replaced trade in goods as the force that drives exchange rates. as a result of the relentless integration of the world's financial markets, differences in national economic policies can disturb interest rates (or expectations of future interest rates) only slightly, yet still call forth huge transfers of financial assets from one country to another. These transfers swamp the flow of trade revenues in their effect on the demand and supply for different currencies, and hence in their effect on exchange rates. As telecommunications technology continues to advance, these transactions will be cheaper and faster still. With unco-ordinated economic policies, currencies can get only more volatile.
Alongside that trend is another - of ever-expanding opportunities for international trade. This too is the gift of advancing technology. Falling transport costs will make it easier for countries thousands of miles apart to compete in each others' markets. The law of one price (that a good should cost the same everywhere, once prices are converted into a single currency) will increasingly assert itself. Politicians permitting, national economies will follow their financial markets - becoming ever more open to the outside world. This will apply to labour as much as to goods, partly thorough migration but also through technology's ability to separate the worker form the point at which he delivers his labour. Indian computer operators will be processing New Yorkers' paychecks.
In all these ways national economic boundaries are slowly dissolving. As the trend continues, the appeal of a currency union across at least the main industrial countries will seem irresistible to everybody except foreign-exchange traders and governments. In the phoenix zone, economic adjustment to shifts in relative prices would happen smoothly and automatically, rather as it does today between different regions within large economies (a brief on pages 74-75 explains how.) The absence of all currency risk would spur trade, investment and employment.
The phoenix zone would impose tight constraints on national governments. There would be no such thing, for instance, as a national monetary policy. The world phoenix supply would be fixed by a new central bank, descended perhaps from the IMF. The world inflation rate - and hence, within narrow margins, each national inflation rate- would be in its charge. Each country could use taxes and public spending to offset temporary falls in demand, but it would have to borrow rather than print money to finance its budget deficit. With no recourse to the inflation tax, governments and their creditors would be forced to judge their borrowing and lending plans more carefully than they do today. This means a big loss of economic sovereignty, but the trends that make the phoenix so appealing are taking that sovereignty away in any case. Even in a world of more-or-less floating exchange rates, individual governments have seen their policy independence checked by an unfriendly outside world.
As the next century approaches, the natural forces that are pushing the world towards economic integration will offer governments a broad choice. They can go with the flow, or they can build barricades. Preparing the way for the phoenix will mean fewer pretended agreements on policy and more real ones. It will mean allowing and then actively promoting the private-sector use of an international money alongside existing national monies. That would let people vote with their wallets for the eventual move to full currency union. The phoenix would probably start as a cocktail of national currencies, just as the Special Drawing Right is today. In time, though, its value against national currencies would cease to matter, because people would choose it for its convenience and the stability of its purchasing power.
The alternative - to preserve policymaking autonomy- would involve a new proliferation of truly draconian controls on trade and capital flows. This course offers governments a splendid time. They could manage exchange-rate movements, deploy monetary and fiscal policy without inhibition, and tackle the resulting bursts of inflation with prices and incomes polices. It is a growth-crippling prospect. Pencil in the phoenix for around 2018, and welcome it when it comes.
Copyright of The Economist is the property of Economist Newspaper
Limited and its content may not be copied or emailed to multiple sites
or posted to a listserv without the copyright holder's express written
permission. However, users may print, download, or email articles for
individual use.
http://m.huffpost.com/gr/entry/8264380Πρόσφατο δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64266018) μεταφερμένο απο άλλού:
5.000 υπάλληλοι ΝΠΙΔ είχαν συνδέσει τον μισθό τους με εκείνο των γ.γ. – Αντιδρούν στο «ψαλίδι» ως 25% στο μισθό του πολιτικού προσωπικού
Γραμματείς στα δικαστήρια γίνονται οι καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ: (http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/grammateis-sta-dikastiria-ginontai-oi-katharistries-tou-upoikdeite-to-fek) Δείτε το ΦΕΚ (http://www.thetoc.gr/images/articles/2/article_86680/%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82.pdf)
Σε θέσεις γραμματέων σε δικαστήρια και εισαγγελίες σε ολόκληρη τη χώρα και μάλιστα σε προσωποπαγείς θέσεις, μεταφέρονται οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών που επαναπροσελήφθησαν από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Σχετική απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,Νίκου Παρασκευόπουλου δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ ( Κατεβάστε από εδώ)
Συγκεκριμένα στο ΦΕΚ με ημερομηνία 26 Οκτωβρίου του 2015 αναφέρεται « μεταφέρουμε τους κάτωθι υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης του κλάδου ΥΕ καθαριστριών στον τομέα των υπαλλήλων των δικαστηρίων της χώρας». Και μάλιστα «σε προσωποπαγείς θέσεις του κλάδου ΤΕ Γραμματέων πλήρους απασχόλησης».
ΥΓ: Τι δεν καταλαβαίνω; Οι (γενικοί και λοιποί) γραμματείς των υπουργείων μπορούν να είναι αγράμματοι (μόνο να ξέρουν να υπογράφουν). Αλλά για το δικαστήριο ...μια γραφομηχανή δεν πρέπει να ξέρει ο γραμματέας; Με το ξεσκονόπανο θα είναι στην αίθουσα; (ελπίζω να μην παρεξηγηθώ απο το συμπαθή και απαραίτητο κλάδο των καθαριστών αλλά αλλιώς -μάλλον κακώς- είχα συνδυάσει το επάγγελμα τους στο μυαλό μου).
Συνεπώς έχουμε πολύ-πολύ δρόμο μέχρι το πλεόνασμα του 3% στην γενική κυβέρνηση.
Και νομίζω ότι έχουμε πρωθυπουργό που κυβερνά πραγματικά και θα τα εφαρμόσει και αυτά.
«Μεταφορά πόρων από το Βορρά στο Νότο» το όραμα Τσίπρα για την Ευρώπη.
Μετάφραση από τα κομμουνιστικά στα καπιταλιστικά:
Γερμανοί, Ολλανδοί, Γάλλοι, Βρετανοί, Ελβετοί, Σουηδοί δουλέψτε από τα 15 σας σε φάμπρικές να φτιάχνετε φάρμακα, αυτοκίνητα, εργαλεία, μέταλλα, πλαστικά, και μετά δώστε μας τα ρέστα να σπουδάζουμε τα παιδά μας μέχρι τα 31 (στοιχεία ΙΝΕ-ΓΣΕΕ 2010) στο ΤΕΙ Κοζάνης με 1.500 μονάδες, να διοριστούν στα 35 τους και στα 56 να πάρουν ένα ολοστρόγγυλο εφάπαξ.
Δεν ξέρω αν είναι στο κατάλληλο θέμα (σκεφτόμουν να το βάλω στην κατηγορία "χιούμορ")Μάλλον στο (μαύρο) χιούμορ θα έπρεπε να μπει. Άκου (μέσο; ) εισόδημα γιατρών 47 χιλ. λίρες. Ή είναι επίτηδες φτιαγμένο για δυσφήμιση και προπαγάνδα ή ρώτησαν μόνο καθηγητές πανεπιστημίου...
Δείτε λεφτά που παίρνουμε στην Ελλάδα οι γιατροί, τόσα ώστε (μετά τον συνυπολογισμό του κόστους ζωής) μας κατατάσσουν δεύτερους μεταξύ των αναφερομένων χωρών! Οι οδοντίατροι της Ελλάδας στην πρώτη θέση μεταξύ των οδοντιάτρων στις αντίστοιχες χώρες! (και οι φαρμακοποιοί!)
http://www.totallymoney.com/jobs-in-europe/
2000-2009:
Αυξήσεις μισθών στη Γερμανία μηδέν, σύμφωνα με τις επιταγές της Ατζέντας Σρέντερ 2010.
Το ίδιο διάστημα αυξήσεις μισθών και ωριμάνσεις στο ελληνικό δημόσιο 117%.
Ναί, αλλά για την απώλεια ανταγωνιστικότητας ευθύνεται το ευρώ, που δεν μπορούμε να το υποτιμήσουμε.
Κι επειδή σας κάνουμε τη χάρη και το διατηρούμε, καλύψτε τα ελλείμματα μας εσείς Γερμανοί φορολογούμενοι. Εσείς με τις μηδενικές εισοδηματικές βελτιώσεις επί 10 χρόνια τα δικά μας ελλείμματα επειδή με πληθωρισμό περί το 2% εμείς μοιράζαμε ετήσιες αυξήσεις 10-12%. Για να μπορεί ο κοζμάκης να ξοδεύει, να αγοράζει εισαγόμενα προϊόντα, να ανεβαίνει το ΑΕΠ.
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι δεν θα μειωθούν τελικά οι συντάξεις; Δυσκολεύομαι να φανταστώ τους "φυσικούς τρόπους" για τους κάτω των 67 ετών που έχουν προσωπική διαφορά.