Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Γενικά => Γενική συζήτηση => Μήνυμα ξεκίνησε από: Δ. Κουναλάκης στις 15 Σεπτεμβρίου 2022, 18:43:32
-
Επέστρεψα χθες από μια εκπαιδευτική διαδικασία άλλα είχα τη ευκαιρία να αντλήσω γνώση και εμπειρίες και για άλλα πράγματα. Ο Οικογενειακός ιατρός ξεκίνησε στην Ελλάδα με 2250 πολίτες ανά γιατρό οροφή, και σε αυτή την κυβέρνηση ο προσωπικός ιατρός κατέβηκε στα 2000 άτομα με δικαίωμα και για λιγότερα αλλά με λιγότερες ώρες σύμβασης και με απαγόρευση να τον δεις εκτός ιδιωτικά. Αν το δει κανείς αυτό, θα φανεί βελτίωση. Είναι βελτίωση ή χειροτέρευση; Θέλει η πολιτεία αληθινά να προσφέρει οικογενειακό-προσωπικό ιατρό χωρίς οικονομική επιβάρυνση του πολίτη;
Αν και έχουμε λίγους καθηγητές γενικής-οικογενειακής ιατρικής στην Ελλάδα με πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις, μου έκανε εντύπωση η σιωπή τους σε αυτό το θέμα. Όλες οι δημοσιεύσεις μίλαγαν για 1200-1600 πολίτες ανά οικογενειακό ιατρό μέχρι το 2016 και πρέπει να ήμουν μόνος που επιχειρηματολογούσα και τότε με επιστημονικά δεδομένα. Ήταν και η εποχή τότε με πολλές δημοσιεύσεις που αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα του Οικογενειακού γιατρού.
Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Η Σουηδία από φέτος το καλοκαίρι έχει θέσει ως στόχο τους 1100 πολίτες ανά γιατρό και οι ΗΠΑ σε ανάλυση τους πριν 2 χρόνια για το θέμα μας θέτουν τους 1200 πολίτες ανά οικογενειακό ιατρό ως οροφή για ποιοτικές υπηρεσίες στην ΠΦΥ. Οι αμερικανοί θέτουν κι άλλο ένα θέμα: της συνέχειας στην φροντίδα. Δεν αρκεί να έχεις 1200 πολίτες, πρέπει να υπάρχει και διαθέσιμος χρόνος για την φροντίδα τους. Δηλαδή σχεδιάζοντας ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να δίνεις πρόσβαση και σε ένα αποδεκτό αριθμό επισκέψεων στο γιατρό.
Αν δούμε τα νούμερα από άλλες χώρες, ο μέσος όρος επισκέψεων στον οικογενειακό ιατρό είναι από 4 έως 7 επισκέψεις ανά πολίτη το χρόνο. Σε αυτές τις επισκέψεις, δεν περιλαμβάνεται η συνταγογραφία και συχνά δεν περιλαμβάνεται η επίσκεψη αποκλειστικά σε άλλο επαγγελματία υγείας όπως η νοσηλεύτρια. Με 7ωρη εργασία, ραντεβού των 15 λεπτών και 1200 άτομα έχουν 4.9 επισκέψεις ανά πολίτη το έτος μέσο όρο και 5.3 επισκέψεις αν είναι 1100 άτομα. Τα προτεινόμενα νούμερα είναι λογικά. Ας δούμε την Ελλάδα και τον προσωπικό γιατρό της: 2000 πολίτες με 7ωρη εργασία δίνουν 2.9 επισκέψεις ανά πολίτη το χρόνο και το ίδιο γίνεται αναλογικά ακόμη κι επιλέξεις να έχεις 850 άτομα. Θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τις επιπλέον ανάγκες τους ιδιωτικά; Όχι η παρούσα κυβέρνηση το απαγορεύει.
Είναι οικονομικό το θέμα; Δυστυχώς, η απάντηση είναι όχι. Τι συμβαίνει σε χώρες που έχουν μεγάλους αριθμούς πολιτών ανά οικογενειακό ιατρό; ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μεγάλοι αριθμοί πολιτών οδηγούν σε burn-out τον οικογενειακό ιατρό, δεν προλαμβάνει να εξετάσει τον ασθενή. Όσο λιγοστεύουν οι επισκέψεις τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τον ασθενή και τόσο πιο επιβαρυντικός είναι ο μικρός χρόνος επίσκεψης των 15 λεπτών. Το συνηθέστερο παράπονο σε καταγραφές από ασθενείς είναι ότι "ο γιατρός δεν εξετάζει", ότι "δεν θυμάται τα προβλήματα του", δεν είναι πια ο γιατρός του. Έχει επικεντρωθεί μόνο στην επαναλαμβανόμενη συνταγογράφηση και περιορίζεται σε "paperwork".
Ποιος ωφελείται από αυτή την κατάσταση; Η απάντηση είναι προφανής. Οι γιατροί ειδικοτήτων. Αυτοί έχουν χρόνο, πληρώνονται καλύτερα, δημιουργούν την ανάγκη για ιδιωτική ασφάλιση, και γενικότερα βοηθούν και στην αύξηση της ιδιωτικής συμμετοχής του πολίτη στο κόστος υγείας. Προσφέρουν καλύτερους δείκτες υγείας; Φυσικά, εφόσον ο οικογενειακός ιατρός παύει να είναι γιατρός, ότι και να προστεθεί θα βελτιώσει τους δείκτες υγείας.
Με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα λοιπόν, για 1200 πολίτες θέλουμε 7ωρη εργασία οικογενειακού προσωπικού ιατρού και αμοιβή ιατρού για αυτή την εργασία. Όταν δίνεται το μισό και απαγορεύεται η ιδιωτική συμμετοχή του πολίτη (αφού το κράτος δεν θέλει να το καλύψει), τότε το κράτος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να προσφέρει οικογενειακό ιατρό. Δεν είναι τυχαία η αποδοχή τέτοιων σχεδιασμών από ιατρικούς συλλόγους με πολυπληθείς αριθμούς γιατρών ειδικοτήτων. Με τέτοια οργάνωση προστατεύονται οι γιατροί ειδικοτήτων.
Είναι δύσκολο να σχεδιάσεις ένα σύστημα υγείας και δεν έχουν όλοι την ικανότητα να κατανοήσουν γιατί προτείνουν οι ειδικοί 1200 άτομα ανά οικογενειακό ιατρό. Ο σύντροφος Λένιν αυτούς που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ζημιά που έκαναν στον εαυτό τους, τους ονόμαζε "χρήσιμους ηλίθιους".
https://www.hsrd.research.va.gov/publications/esp/panel-size-primary-care.pdf
-
Δεν ανοίγω νέο θέμα, αν θέλουν οι διαχειριστές, ας το κάνουν.
Δεν έχω δει σχόλια σχετικά με το θεσμό του προσωπικού γιατρού και ειδικά με την εφαρμογή του σε δημόσιες δομές. Η δική μου εμπειρία είναι ότι γιατροί που έχουν πάνω από 1500 εγγεγραμμένους και λαμβάνουν τη σχετική αποζημίωση, δεν μπορούν να τους εξυπηρετήσουν όλους. Οι γιατροί στα κέντρα υγείας, δεν εργαζόμαστε από Δευτέρα ως Παρασκευή πρωί και απόγευμα, όπως ίσως ένας ιδιώτης. Το δημόσιο σύστημα είναι επικεντρωμένο στις εφημερίες. Αν αφαιρέσουμε από τις εργάσιμες ημέρες ενός μήνα, τις ημέρες εφημερίας, τα αντίστοιχα ρεπό, τα ειδικά ιατρεία που πιθανόν ένας ιατρός πραγματοποιεί (υπέρτασης, οστεοπόρωσης, μέχρι πρόσφατα υπήρχαν ιατρεία εμβολιασμού κλπ) καθώς και μέρες με δράσεις στην κοινότητα (σχολεία, ΚΑΠΗ κλπ), οι ημέρες που ένας γιατρός κέντρου υγείας μπορεί να έχει ραντεβού είναι πολύ λίγες.
Το αποτέλεσμα είναι, γιατροί που έχουν μικρό αριθμό εγγεγραμμένων, να επωμίζονται με ραντεβού ασφαλισμένων συναδέλφων προσωπικών γιατρών που έχουν πάνω από 1500 εγγεγραμμένους. Έτσι δημιουργείται η αδικία, να αμοίβεται ενας προσωπικός γιατρός με βάση τους εγγεργαμμένους και όχι με βάση τον αριθμό των ατόμων που εξυπηρετεί. Άλλος βγάζει τη δουλειά και άλλος αμοίβεται.
Υπενθυμίζω ότι στο δημόσιο δεν μπορείς να αρνηθείς την παροχή υπηρεσιών σε πολίτες. Δεν μπορείς να πεις ΄΄Δεν είστε εγγεγραμμένος σε μένα, δεν σας εξυπηρετώ΄΄.
Ο δε ασφαλισμένος, θέλοντας να εξυπηρετηθεί από κάποιον γιατρό, προτιμάει να κλείσει ραντεβού σε γιατρό με όσο το δυνατό πιο κοντινή διαθεσιμότητα. Καλύτερα σε έναν οποιοδήποτε προσωπικό γιατρό που θα του δώσουν ραντεβού σε 2 ημέρες, παρά στον προσωπικό του, μετά από 20 ημέρες.
Το τραγικότερο είναι ότι η πολιτεία συνεχίζει να αποζημιώνει προσωπικούς γιατρούς του δημοσίου, χωρίς ουσιαστικό όφελος για τον ασφαλισμένο.
-
Είχαμε τον ορισμό ιατρών του ΕΣΥ που υπηρετούν σε κέντρα υγείας, ως προσωπικοί γιατροί, να δημιουργεί πρόβλημα, τώρα επίκειται και ο ορισμός των νοσοκομειακών γιατρών σε ρόλο προσωπικού γιατρού, να δημιουργεί επιπλέον προβλήματα στο ΕΣΥ.
https://www.healthreport.gr/prosopikos-giatros-to-schedio-chrysocho-di-gia-na-eggrafoyn-oloi-oi-polites/
-
Το σχέδιο για την ενοποίηση της Δημόσιας Υγείας και η νέα Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, περιλαμβάνει και τα ήδη ενοποιημένα κέντρα υγείας και περιφερειακά ιατρεία. Αν στο σχέδιο της ενοποίησης περιλαμβάνονται τα δημοτικά ιατρεία, είναι απορίας άξιο, πόσα πια είναι αυτά. Είναι τόσο πολλά ώστε να μπαίνουν στον γενικότερο σχεδιασμό του θεσμού του προσωπικού γιατρού, επηρεάζοντας την εξέλιξή του?
https://www.ygeiamou.gr/%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82/340752/ipourgio-igias-kentra-igias-ke-dimotika-iatria-ginonte-ena-to-neo-schedio-gia-tin-pfi/
-
Το σχέδιο για την ενοποίηση της Δημόσιας Υγείας και η νέα Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, περιλαμβάνει και τα ήδη ενοποιημένα κέντρα υγείας και περιφερειακά ιατρεία. Αν στο σχέδιο της ενοποίησης περιλαμβάνονται τα δημοτικά ιατρεία, είναι απορίας άξιο, πόσα πια είναι αυτά. Είναι τόσο πολλά ώστε να μπαίνουν στον γενικότερο σχεδιασμό του θεσμού του προσωπικού γιατρού, επηρεάζοντας την εξέλιξή του?
https://www.ygeiamou.gr/%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82/340752/ipourgio-igias-kentra-igias-ke-dimotika-iatria-ginonte-ena-to-neo-schedio-gia-tin-pfi/
Τα δημοτικά ιατρεία έχουν ιδιώτες ιατρούς με συμβάσεις έργου. Στην συντριπτική πλειοψηφία, η δουλειά του γιατρού είναι οι συνταγογραφήσεις που "χρειάζονται" και η παρουσία του είναι ελάχιστες ώρες.
Συνεπώς, σε υπηρεσίες πρόληψης και περίθαλψης, ΔΕΝ περιμένουμε κάτι να προσφέρουν περισσότερο. Από την άλλη έχουν τις περισσότερες φορές μόνιμο προσωπικό σε νοσηλεύτριες και όχι μόνο, που η Αγαπιδάκη σε θέματα πρόληψης θα ήθελε να τις αξιοποιήσει
-
Δηλαδή ενοποίηση της ΠΦΥ, με σκοπό να αξιοποιηθεί μέρος του προσωπικού τους (νοσηλεύτριες), με σκοπό την πρόληψη χωρίς γιατρούς?