Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων => Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: deleteduser στις 6 Δεκεμβρίου 2008, 22:48:24
-
Από φίλο που ήταν παρών στα Εξάρχεια και έδωσε Α' Βοήθειες στον χτυπημένο: Διαπληκτισμός (λεκτικός κι όχι επίθεση με πέτρες και ξύλα, όπως λένε τα κανάλια) λεκτικός ανάμεσα σε μικρή ομάδα νεαρών (2 με 3, ίσως λίγο παραπάνω, όχι πάντως 25 που είπαν πάλι τα κανάλια) και δύο αστυνομικούς. Ένας εκ των δύο ειδικούς φρουρούς)ι πυροβολεί έναν νεαρό απευθείας στο θώρακα. Τα Εξάρχεια είναι αποκλεισμένα από διμοιρίες ΜΑΤ.
Από φίλο που εφημερεύει στον Ευαγγελισμό: Ο νεαρός είναι 15 χρονών και είναι νεκρός, πυροβολημένος στην καρδιά. Ο Ευαγγελισμός είναι αποκλεισμένος από διμοιρίες αστυνομικών.
-
Αντιγράφω από τον Ημιόροφο:
06/12/2008
Μέρες Ελληνικής Δημοκρατίας
Σάββατο βράδυ, 6/12/2008, Εξάρχεια. Κατά τη διάρκεια περιπολίας δύο αστυνομικοί έρχονται σε λεκτικό διαπληκτισμό με μικρή ομάδα νεαρών. Καθώς η ένταση κορυφώνεται, ένας εκ των δύο "τραβάει" όπλο και πυροβολεί τρεις φορές σε ευθεία βολή. Οι αστυνομικοί εξαφανίζονται. Ένας νεαρός, 15 ετών, πέφτει νεκρός, πυροβολημένος στην καρδιά. Διακομίζεται στον Ευαγγελισμό όπου απλά διαπιστώνεται ο θάνατός του.
23 χρόνια μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά. 15 χρονών ήταν κι αυτός. Η κρατική καταστολή και οι πληρωμένοι δολοφόνοι δεν κοιτάζουν ηλικίες.
"ήμουνα εκεί από την αρχή ... ήταν μόλις 15 χρονών ... διαπληκτισμός λεκτικός ... και μετά 3 πυροβολισμοί ... και μετά το τέλος.Το τέλος ενός παιδιού που ακόμα προσπαθούσε να καταλάβει τον κόσμο... και μετά ήρθε η παραπληροφόρηση περί συμπλοκών, εξοστρακισμού της σφαίρας και άλλα τέτοια απερίγραπτα ...
τα ζήσαμε όλα! άλλα δεν θα ξεχάσω πότε το ειρωνικό χαμόγελο ενός οργάνου εκ των "αρχών" αυτής της χώρας όταν του ανακοινώθηκε ότι το παιδί απεβίωσε ... και μετά η αντίδραση ... και μετά το χάος ...
φασιστική επίδειξη δύναμης και τα χειρότερα έπονται ...
Δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι ...
τέλος.."
Πορεία διαμαρτυρίας στη Γ.Α.Δ.Α. Μουσείο 13.00 (Αθήνα) / Συγκέντρωση 12.00 στην Καμάρα (Θεσσαλονίκη) / συγκέντρωση 13.00 στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς (Χανιά) / συγκέντρωση 13.00 και στην Πάτρα
-
Το σκηνικό δικαιολόγησης του φόνου έχει για άλλη μια φορά στηθεί.Ο "καθηγητής" κος κατσαντώνης καταδίκασε την ενέργεια του αστυνομικού γιατί δίνει πάτημα στους αναρχικούς .Αυτό ήταν που τον πείραξε!
-
Don't kill your idols.
http://troktiko.blogspot.com/2008/12/blog-post_1568.html
-
Αντιγράφω απαξιώνοντας:
Για μήνες και μήνες, η ζωή παίρνει κλιμάκωση ως βία... αλλά να που χρειάστηκε ένα πτώμα για να κατανοηθεί εμπράκτως... ότι σαν κάτι να συνδέει τη βία και την εκτράχυνση που, εντός και εκτός καθημερινότητας, συνηθίζουμε...
-
Καλά, δεν πρόλαβα να βάλω λίγες φωτογραφίες από τους βανδαλισμούς περιουσιών ανύποπτων πολιτών και αμέσως "τσίμπησα" 3 αποδοκιμασίες. Όπως και τότε, που ανέβασα το μοιρολόι για τον θάνατο του Καπετάν Κωνσταντίνου Κώττα (στο "Σκόπια και το θέμα της ονομασίας τους") και εκτινάχθηκα από -2 σε -12. Έχει νόημα να συνεχίζει να υπάρχει το Επικρότησε/Αποδοκίμασε;
Απαξιώνω αντιγράφοντας:
ότι σαν κάτι να συνδέει τη βία και την εκτράχυνση που, εντός και εκτός καθημερινότητας, συνηθίζουμε...
Όσοι έχουν εθιστεί (κατά δήλωση τους) στη βία, ας κάψουν πρώτα τα δικά τους σπίτια και αυτοκίνητα για να δουν από πρώτο χέρι πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η μορφή "πάλης". Γιατί αν καίνε τα ξένα, που ανήκουν σε ανύποπτους και απροστάτευτους πολίτες, ενώ διατηρούν τα δικά τους ασφαλή, τότε αποδεικνύουν εκτός των άλλων και έλλειμα ...φρυδιών (που θά ΄λεγε και ο Αρκτόριους).
Επειδή αποδοκιμασίες από τσάμπα μάγκες μόνο ως τιμητική διάκριση μπορούν να θεωρηθούν, παρακαλώ (όσοι τσάμπα μάγκες) ευαρεστηθείτε.
Υ.Γ.: Πώς έλεγε το σλόγκαν; Όλοι στην προσυγκέντρωση, στα Προπύλαια, την προΠαρασκευή, για προπορεία, με προκάτ, στο Προπό. (Από φίλο που ήταν παρών στα προεπεισόδια.)
-
Δε θα εμπλακώ σε συζήτηση γύρω από το ποιος φταίει ή υπεράσπισης της μίας ή της άλλης πλευράς.Πέρα και πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία, υπάρχει για μένα μία αδιαπραγμάτευτη βάση, από την οποία ξεκινάνε όλα :
απόλυτος, καθολικός σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί την αφαίρεσή της. Καμία ιδεολογία, καμία πράξη, κανένας λόγος.Αν μπορέσω αυτό και μόνο να δώσω στο παιδί μου να αισθανθεί βαθειά μέσα του, θα είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Καλό ταξείδι αγόρι μου.Θα σε θυμόμαστε πάντα.
Συμφωνώ!
Όμως θέλω να πω ότι όταν κάποιος "αναρχικός" σκοτώνεται ή τον χτυπάνε βγαίνουν όλοι να καταδικάσουν την αστυνομία.
Αντίθετα όταν σκοτώνεται ένας αστυνομικός ή τον πλακώνουν στο ξύλο και μένει ανάπηρος κανέις δεν βγαίνει στα κανάλια και δε γίνεται ποτέ τόσος ντόρος.
Γιατί άραγε;
-
Τί γίνεται αν κρατώ όπλο λόγω επαγγέλματος και μου επιτεθούν με σιδηρολοστούς;
Τί γίνεται αν είμαι αδύνατος σωματικά γιαυτό έγινα γιατρός και όχι μπετατζής και μπούν στη βίλλα μου να με ληστέψουν και την ώρα που ξυπνήσω και με πυροβολίσουν κάνω έναν ελιγμό και αρπάξω το όπλο του ληστή o οποίος κινείται μετά προς τα πάνω μου; Να το πετάξω στην άκρη και να του πώ εγώ σέβομαι τη ζωή και ας παλέψουμε με τα χέρια να δούμε ποιός θα νικήσει; Έλα μου που ίσως είναι ρώσος και δεν με καταλάβει.
Δε λέω ότι φταίει ο νεαρός. Αντιθέτως λέω "ας μη βιαζόμαστε να καταδικάκουμε κάποιον".
-
Μου κάνει εντύπωση που αυτή τη φορά δεν αναφέρθηκε ότι το όπλο εκπυρσοκρότησε μόνο του.
Είναι γνωστό ότι τα όπλα των αστυνομικών έχουν μια «ευαισθησία» και σε ανάλογες καταστάσεις εκπυρσοκροτούν από μόνα τους. Είναι γνωστό ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις των αυτόματων εκπυρσοκροτήσεων τα θύματα είναι πάντα από την άλλη πλευρά.
Είναι γνωστό πως όταν τα όπλα των αστυνομικών βρίσκονται ήρεμα στη θήκη τους δεν παθαίνουν τέτοια «ταραχή» γι’ αυτό και δεν έχουμε θύματα αστυνομικούς από αυτόματες εκπυρσοκροτήσεις «ταραγμένων» όπλων.
Τί γίνεται αν είμαι αδύνατος σωματικά γιαυτό έγινα γιατρός και όχι μπετατζής και μπούν στη βίλλα μου να με ληστέψουν
Πολύ μου άρεσε η ταύτιση: γιατρός = βίλα
.......και την ώρα που ξυπνήσω και με πυροβολίσουν κάνω έναν ελιγμό και αρπάξω το όπλο του ληστή o οποίος κινείται μετά προς τα πάνω μου;
Σαν σκηνή από το Matrix, εκεί που σε slow motion σκύβει προς τα πίσω και η σφαίρα περνάει ξυστά από το κεφάλι του.
Όμως θέλω να πω ότι όταν κάποιος "αναρχικός" σκοτώνεται ή τον χτυπάνε βγαίνουν όλοι να καταδικάσουν την αστυνομία.
Αντίθετα όταν σκοτώνεται ένας αστυνομικός ή τον πλακώνουν στο ξύλο και μένει ανάπηρος κανέις δεν βγαίνει στα κανάλια και δε γίνεται ποτέ τόσος ντόρος.
Γιατί άραγε;
Η υπόθεση στα Ζωνιανά σου λέει κάτι; Ο δυστυχής αστυνομικός βρίσκεται σε μόνιμη φυτική κατάσταση.
Υ.Γ.: Διαγράφω για δεύτερη φορά το "ευχαριστώ" του συναδέλφου Nikos22 και θα τον παρακαλούσα να σεβαστεί την απόφασή μου και να μην συνεχίσει, όπως έκανε μετά την πρώτη διαγραφή. Ευχαριστώ.
-
Mε συγχωρείτε που έγινε κάτι τέτοιο κατ επανάληψη. Δεν είχα καταλάβει ότι κάποιος μπορεί να απαρνηθεί το "ευχαριστώ" και όταν το είδα να εξαφανίζεται δεν κατάλαβα ότι εσείς το είχατε διαγράψει. Τώρα ανακαλύπτω ότι υπάρχει τρόπος να "απαρνηθούμε" τυχόν ευχαριστία.
Πάντως μια και απολογούμαι για την διπλή ευχαριστία που εξέφρασα, να την αιτιολογήσω παρεπιπτόντως. Αφορούσε το σκέλος της εξίσωσης Γιατρός = Βίλα.
Νομίζω ότι έτσι συμφωνήσατε μαζί μου με άλλα που σε άλλο τόπικ έχω παραθέσει ότι δηλαδή σήμερα για να είναι κάποιος Ιατρός (με το σύστημα της προαπαιτούμενης δια βίου σκληρής εκπαίδευσης και τον υψηλό ανταγωνισμό) πρέπει εξ ορισμού να προέρχεται από πλούσια οικογένεια, άλλως δεν πρόκειται να επιβιώσει.
Βέβαια να πληροφορήσω ότι σκοπός μου δεν ήταν να παρουσιάσω αυτήν την εξίσωση. Απλώς το παράδειγμα πήρα από (όπως φαίνεται) πραγματικό περιστατικό δολοφονίας Ιατρού στη βίλα του που παρουσίασαν χτες βράδι τα κανάλια.
-
Το συμβάν είναι τραγικό...Αν και έχω χαρακτηριστεί ως μη ψύχραιμος θα κάνω την υπέρβαση και θα πω πως πέρα από την τραγικότητα της απώλειας μιας ζωής και δη εφήβου καλό είναι να ξέραμε όλες τις λεπτομέρειες.Διαφορετικά είναι πολύ εύκολο να πέσουμε στην παγίδα του μπάτσος δολοφόνος-έφηβος θύμα.
Πιστεύω πως όλοι είμαστε εν δυνάμει θύτες και θύματα και πως όσα μπορεί να φέρει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος.Να μην μπούμε πάλι στην χιλιομασημένη τσιχλα περί παιδείας,εκπαίδευσης αστυνομικών,ανάλγητης κοινωνίας κτλ.Ελπίζω απλά να γίνει σωστή έρευνα και σε περίπτωση ευθυνών να μην αποκρύψουν τίποτα.Σε αυτή μάλιστα την περίπτωση πολύ ευχαρίστως να πετούσα πρώτος το λίθο.Αλλά μέχρι να ξεκαθαρίσει το όλο σκηνικό προτιμώ να παρακολουθώ προσεκτικά και να μην οξύνω την κατάσταση.(Εκτός και αν προέκυψε κάτι στο μεταξύ και αναιρούνται τα όσα λέω οπότε συγνώμη που δεν έχω ενημερωθεί και φαίνεται ηλιθια η καταχώρησή μου)
Και τι να πεις τώρα στους γονείς αυτού του παιδιού...
-
Ο αναπάντεχος και άδικος θάνατος του νεαρού Αλέξη μας προκαλεί ειλικρινή και ανεπιτήδευτη θλίψη. Χωρίς να προσπαθώ να ερμηνεύσω τα συναισθήματα των οικείων του και εκείνων που θα πονέσουν πιο πολύ για το χαμό του, συμφωνώ με τον iGP ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη.
http://www.zougla.gr/news.php?id=16021
Ωστόσο, δεν μπορώ να μην ανακαλέσω στη μνήμη μου ετούτη τη στιγμή τον νεαρό συνάδελφο που τον περασμένο Ιούλιο άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στην άσφαλτο σε τροχαίο στη διάρκεια διακομιδής, έναν θάνατο για τον οποίο κανένα εργατικό συνδικάτο ή κοινωνικός φορέας δεν ευαισθητοποιήθηκε.
-
Είναι τρομακτικό να γίνεται συζήτηση για το αν ένας φόνος (οποιοσδήποτε φόνος )μπορεί να είναι δικαιολογημένος.Είναι τρομακτικό να πιστεύουμε ότι τα πιστόλια μπορουν να εκπυρσοκροτούν "για τοκαλό μας".Και είναι χυδαίο προτού πούμε μια κουβέντα για το νεκρό παιδί να ασχολούμαστε με τα μπάχαλα.
-
Εγώ θα ερωτήσω όσους συναδέλφους συνθλίβονται από το θάνατο του νεαρού, το ίδιο συνθλίβονται κάθε λίγα λεπτά που πεθαίνουν στις υποανάπτυκτες χώρες παιδιά, ή όχι τόσο λόγω αποστάσεως (ή ίσως για άλλους λόγους);
-
Τελικά αφού όλοι θλιβόμαστε για την απώλεια οποιασδήποτε ζωής , προς τι η ένταση;
Mήπως είναι καλύτερα να σταματήσουμε εδώ;
ΥΓ.Ευχαρίστως δέχομαι και ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΕ
-
Εγώ θα ερωτήσω όσους συναδέλφους συνθλίβονται από το θάνατο του νεαρού, το ίδιο συνθλίβονται κάθε λίγα λεπτά που πεθαίνουν στις υποανάπτυκτες χώρες παιδιά, ή όχι τόσο λόγω αποστάσεως (ή ίσως για άλλους λόγους);
Η αξία της ανθρώπινης ζωής και η θλίψη για την απώλεια της δεν ποσοτικοποιούνται, ούτε σχετικοποιούνται.
Τα αυτονόητα δεν τα καταλαβαίνουν μόνο όσοι δεν θέλουν. Μεγαλύτερη χυδαιότητα από την προσβολή της μνήμης νεκρού με οργανωμένες πράξεις καταστροφής επ' ονόματι του, δεν υπάρχει.
Συμφωνώ να σταματήσουμε εδώ.
-
Έχουμε κάπως ξεφύγει από την ουσία του θέματος.Ίσως και από τα πλαίσια ενός φόρουμ γενικής ιατρικής αλλά όλα αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας και εκτός απο επαγγελματίες υγείας είμαστε και πολιτικά όντα.Δεν είναι κακό να συζητάμε και άλλα πράγματα.Έτσι γίνεται στις παρέες και εδώ είμαστε μια παρέα.Ούτε ιεροσυλία(και ο νοών νοείτω).Η εκδήλωση απογοήτευσης,συμπάθειας ή άλλων συναισθημάτων δε με βρίσκει αντίθετο αρκεί να μην ξεπερνά κάποια όρια.Οι ακραίες όπως και οι υπερευαίσθητες τοποθετησεις ίσως να μην είναι και ό,τι καλύτερο αν και είναι δικαίωμα του καθενός να βιώνει και να εκφράζει μια κατάσταση όπως αυτός θέλει.Προσωπικά πχ θεωρώ πως η αντιπαραβολή του συμβάντος από τον Νικο 22 με τα παιδιά που πεθαίνουν από υποσιτισμό είναι μάλλον άστοχη,ειδικά σε μια εν θερμώ φάση αλλά πιστεύω πως είναι πηγαία και καλοπροαίρετη.Για αυτό και δεν τη σχολιάζω περαιτέρω.Αν ανοιξετε αυτή τη στιγμή τις τηλεοράσεις του θα δείτε πόσο "βίασαν" το θέμα.Έχουν ήδη στήσει λαϊκό δικαστήριο με αυτόπτεις μάρτυρες!!!!Πάει...Το ξεπούλησαν και αυτό!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!Αηδίασα και προτίμησα να πω κάτι μαζί σας.Ειστε πολυ καλύτεροι (παρα τις αντιθέσεις υμών) από τα δημοσιογραφικά όρνια!
-
Θα ήθελα να παρακαλέσω να υπάρξει ηρεμία και να ηρεμήσετε. Ο θάνατος αυτός λυπεί όλους μας και για μένα προσωπικά είναι αδικαιολόγητος.
Κατ αρχήν χάθηκε ένας άνθρωπος με συνθήκες που ακόμη δεν ξέρω εάν είναι σίγουρες. Για μένα υπάρχουν πολλές ευθύνες:
- Τι δουλειά είχε ένα ανήλικο παιδί σε αυτό το σημείο που γίνονταν επεισόδια. Δεν ξέρω καν εάν είχε σχέση με το περιστατικό.
- Γιατί έφτασε ο αστυνομικός να χρησιμοποιήσει όπλο ακόμη και εάν ήταν για εκφοβισμό.
- Τι οδήγησε ώστε πριν από αυτό ο συνάδελφος του να χρησιμοποιήσει χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και να κυνηγήσουν οι δυό τους πολλά περισσότερα άτομα και εάν κατά την εκπαίδευση τους ήταν η σωστή ενέργεια.
- Σκοτώθηκε το παιδί και αυτό κανένας δεν το θεωρεί σωστό. Με ποιο δικαίωμα ανεχόμαστε τις καταστροφές που γίνονται;
- Πως αντιστοιχεί να χάσει κάποιος την περιουσία του με την οποία ζει την οικογένεια του και μάλιστα όταν μπορεί να την χρωστά στους τραπεζίτες; Ποιο το νόημα αυτών που έγιναν;
- Γιατί γενικεύεται η συμπεριφορά ενός αστυνομικού για όλη την αστυνομία; Μπορεί να κάνει ο καθένας το ίδιο για όλα τα επαγγέλματα;
- Δέχομαι ότι ήταν δολοφονία αυτό που έγινε, όλα όσα επακολούθησαν μπορούν να γίνουν δεχτά σε μια δημοκρατία;
- Θεωρούν ηθική τη στάση τους οι πολιτικοί που δέχονται αυτή την κατάσταση;
Μεγάλωσα στην Αθήνα, φροντιστήριο έκανα στα Εξάρχεια αλλά ποτέ η συμπλοκές δεν με έτερπαν και ποτέ δεν κατάλαβα την χρησιμότητα τους στη δημοκρατία.
-
Ας ξεχωρίσουμε τα θέματα. Έχουμε από τη μία μια δολοφονία χωρίς λόγο ενός 15χρονου παιδιού από έναν κρατικό λειτουργό(????)
Από την άλλη έχουμε επεισόδια από ομάδες "αντιεξουσιαστών" με πυρπολήσεις και καταστροφές καταστημάτων και τραπεζών.
Γιατί πρέπει να συσχετίσουμε, αιτιολογήσουμε το πρώτο με βάση το δεύτερο;
Ούτε από το ίδιο το συμβάν, όπως αποδείχτηκε, ούτε από τη χρονική σειρά προκύπτει κάτι τέτοιο.
Για μένα κομβικό σημείο αποτελεί αυτό που ανέφερα και παραπάνω: "Για μήνες και μήνες, η ζωή παίρνει κλιμάκωση ως βία... αλλά να που χρειάστηκε ένα πτώμα για να κατανοηθεί εμπράκτως... ότι σαν κάτι να συνδέει τη βία και την εκτράχυνση που, εντός και εκτός καθημερινότητας, συνηθίζουμε... "
Και για αυτούς που δεν κατάλαβαν τι εννοώ: Βία και καταστολή αντιμετωπίζουμε καθημερινά στη ζωή μας από αστυνομία, κράτος, αφεντικά, προϊσταμένους. Μια βία και μια εκτράχυνση που καθώς αυξάνεται σταδιακά, τη συνηθίζουμε και δεν αντιδρούμε. Χρειάστηκε ένας νεκρός για να αντιληφθούμε το γεγονός αυτό και να ξυπνήσουμε από τον ύπνο μας.
Στην πορεία σήμερα (αυθόρμητη επισημαίνω) υπήρχαν πολλοί που κατέβηκαν για να τα σπάσουν, για να εκδηλώσουν οργή μέσω της βίας. Κατέβηκαν όμως και πολλοί (αριστεροί και όχι, μεσήλικες και παιδιά) υπό το βάρος του γεγονότος και της ανωτέρω αντίδρασης.
Έχουμε την ελπίδα ότι η σφαίρα που μας αναλογεί, σε πραγματική είτε μεταφορική μορφή, θα μας βρει στο δρόμο και όχι στην άκρη του καναπέ μας.
Υ.Γ. Χάριν στους πολλούς αυτόπτες μάρτυρες κατέρρευσε το χιλιοειπωμένο σενάριο που προσπάθησαν να πλασάρουν χτες το βράδυ τα κανάλια (πλην Mega) περί 30 - 40 - 50 άτομα που επιτέθηκαν με πέτρες και ξύλα και περί εξοστρακισμού σφαίρας
Υ.Γ.2 Η βία στους δρόμους δεν με εκφράζει, δεν μου αρέσει. Με εκνευρίζει κιόλας γιατί αμαυρώνει τον αγώνα στο δρόμο και δίνει πάτημα σε κρατούντες και υποτακτικούς τους να καλύπτουν την αλήθεια της καθημερινής καταστολής και βίας από τα πάνω. Ομολογώ, όμως, ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου σήμερα χρειάστηκε να αντισταθώ στην παρόρμηση που ένιωσα μόλις είδα τα γνωστά ΜΑΤ να πετάνε χημικά αδιακρίτως στην πορεία να πάρω και 'γω μια πέτρα και να τους την πετάξω. Επίσης ομολογώ ότι απόλαυσα τη θέα του υποκαταστήματος της Εμπορικής που καιγόταν. Ομολογώ και απολογούμαι. Αλλά δε μετανιώνω
Και κάτι που δεν έχουν δείξει τα κανάλια:
http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
-
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΩΡΑ.ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ!!!!!!
-
Δε θέλω να πω πολλά.
Καταλαβαίνω, ότι όσοι δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα εδώ και κάποιες ώρες, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τι συνέβαινε και πριν τη δολοφονία του μικρού μας ήρωα. Και μάλλον, δε θα μπορούν να δουν και αυτά που έρχονται.
Δε ξέρω, λοιπόν, τί βλέπετε. Εγώ, ένα βλέπω: Συσσωρευμένη οργή, απένατι στο κράτος που καθημερινά βιάζει τις συνειδήσεις μας, την αξιοπρέπεια μας, τα όνειρα. Το κράτος που δεν προσφέρει παιδεία, που δεν ασχολείται με την υγεία, το κράτος που δεν έχει καμία πρόνοια και θεσμούς αλληλεγγύης. Το κράτος που άφησε να καεί η μισή Ελλάδα, το κράτος που οι υπουργοί του δηλώνουν ανερυθρίαστα στην τηλεόραση ότι φοροδιαφεύγουν "νόμιμα και άρα ηθικά". Το κράτος, που η ανέλιξη των συζύγων και ερωμένων μας θυμίζει ότι είμαστε Ζιμπάμπουε. Το κράτος που βυθίζεται στις διεθνείς κατατάξεις διαφθοράς. Το κράτος που οι υπηρεσίες ασφαλείας του δεν προσφέρουν κανένα αίσθημα ασφάλειας. Ε, λοιπόν, αυτό το κράτος δεν μπορεί και να σκοτώνει, δεν μπορεί να έχει λειτουργό του κάποιον που προτείνοντας τα γεννητικά του όργανα οπλίζει το περίστροφο απέναντι σε ένα 16χρονο. Ούτε μπορεί να έχει βουλευτές, που ώρες μετά το συμβάν δηλώνουν δημόσια "δεν ξέρουμε που άνηκε πολιτικά ο νεαρός". Στη ζωή του άνηκε βρε απαίδευτε...
-
no justice no peace
-
Η ζωή έχει τη δική της αξία. Ανεκτίμητη.
Ο φόνος ενός παιδιού (και του οιουδήποτε εξ’ άλλου), ακόμη και σε άμυνα, δεν είναι πράξη που αναμένεται να γίνει από φύλακες, αλλά από γκάγκστερ. Γιατί έγινε όμως? Και πώς είναι δυνατόν πολιτικοί να αναφέρονται στο που ανήκει ή δεν ανήκει πολιτικά το θύμα και να μη απομονώνονται άμεσα? Όπου και να ανήκει κάποιος είναι δυνατόν αυτό να μπορεί να αντιπαραβληθεί με άλλοθι σε φόνο?
Όταν όμως οι πολιτικοί μας σκέφτονται έτσι (δημοσίως, φαντάσου πίσω από τις κάμερες πως σκέφτονται), είναι δυνατόν να περιμένεις να δείς άνοιξη?
Ντροπή
-
1.Γνωστοί μηχανισμοί σε δράση.Σε όλη την Ελλάδα σχεδόν διακινείτο η πληροφορία από γνωστούς μηχανισμούς ότι λεωφορεία με αναρχικούς θα έλθουν στις διάφορες πόλεις και θα καταστρέψουν καταστήματα.Μάλιστα καλούσαν τους καταστηματάρχες να παραμείνουν στα καταστήματά τους και να τα προασπίσουν.Επερώτηση κατατέθηκε από βουλευτή στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.Διαβάστε εδώ την ερώτηση:http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/12/blog-post_8946.html (http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/12/blog-post_8946.html)
2.Διαβάστε εδώ τη διάψευση της σχολής Μωραϊτη σχετικά με τα λεγόμενα του δράστη:http://www.moraitis-school.com/school/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1 (http://www.moraitis-school.com/school/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1)
-
Επιστολή των φίλων του Αλέξη στα ΜΜΕ...
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι», «γνωστοί-άγνωστοι».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ.
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα - μη σκοτώνετε τα όνειρά μας.
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε.
ΞΕΧΑΣΑΤΕ.
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ.
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και
περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε.
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Πού είναι οι γονείς;
Πού είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω:
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα.ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας.
-
ΜΑΘΗΤΡΙΑ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ Στη σχολή Μωραΐτη, εκεί που φοίτησε ο 15χρονος
«Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω...»
Πόνος, απορία, οργή για την εν ψυχρώ εκτέλεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό. Μια κατάθεση ψυχής σε τρεις χειρόγραφες σελίδες γραμμένες από το χέρι μιας μαθήτριας της Γ' Λυκείου της Σχολής Μωραΐτη, εκεί όπου φοίτησε για κάποια χρόνια ο 15χρονος. Είχαν διαγώνισμα χθες το πρωί στο τμήμα της, στα Μαθηματικά. Λίγο αργότερα εκείνη παρέδωσε την κόλλα της. Τρεις σελίδες χωρίς αριθμούς και εξισώσεις, γεμάτη από λέξεις, συναισθήματα και σκέψεις για όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες δυο ημέρες. Αποσπάσματα δημοσιεύει σήμερα η «Ε»:
«Οχι, δεν διάβασα. Και ούτε θα είχα την ενέργεια να γράψω. Τα ίδια γυρνάνε στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Πάνε πάνω από 24 ώρες που σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. 15 χρονών, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Το είδαν οι κολλητές μου. Στη Μεσολογγίου. Τον ήξερα μόνο φατσικά. Ηξερα τους κολλητούς του όμως...
...Εγώ δεν ήμουν εκεί. Είχα πάει Ψυρρή. Ηξερα ότι οι άλλες ήταν Εξάρχεια. Κανείς δεν είχε βγει από την υπόλοιπη παρέα. Ισως κάτι να ήξεραν παραπάνω. Ούτε εγώ ήθελα να πάω Εξάρχεια. Είπα "θα περάσω μετά". Η Α... βρέθηκε στον δρόμο μου και ήρθε και μου 'πε "15 χρονών παιδί νεκρό στη Μεσολογγίου". Ο νους μου πήγε στους δυο Ν..., είναι οι μικρότεροι εκεί πέρα. Για τρεις ώρες μετά ζήτημα να έβγαλα δέκα κουβέντες. "Ποιος είναι;", "Πώς είναι η φάτσα του;", "Είναι ο αδελφός του Τ...;", "Δεν πιστεύω να 'ναι ο Ν...". Τα τηλέφωνα βάραγαν όλο το βράδυ από παντού. Κλείσαν τα Εξάρχεια. Τα κορίτσια ήταν ακόμα εκεί. Και εγώ δεν ήμουνα κοντά τους. Γιατί δεν ήμουν κοντά τους; Δεν ήθελα να το δούνε αυτό. Δεν ήθελα να τους σημαδέψει μια τέτοια εικόνα. Μακάρι να μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια στις φρίκες, να μην αφήνουμε τον άλλον να βλέπει, για να μην βλέπει εφιάλτες. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε το διεστραμμένο ύφος του κάθε τέρατος. Ακουγα. Ακουγα για το υπόλοιπο βράδυ, τα κρατούσα μέσα μου δεν έλεγα τίποτα. Σοκ. Επαιρνα τα κορίτσια τηλέφωνο. Μου έλεγαν τι έγινε: "Πριν 10 λεπτά σε αυτό το σημείο καθόμασταν. Εσκασε ένα περιπολικό και άρχισε το παιδί να το κοροϊδεύει. Ο μπάτσος μετά από φωνές σημάδεψε από ενάμιση μέτρο απόσταση. Τρεις σφαίρες. Μία τον πέτυχε στην καρδιά. Κοίταξε επάνω και σωριάστηκε πίσω. Λίγο ακόμα κατάφερε να αναπνεύσει. Μετά; Ασθενοφόρα, Λιποθυμίες. Η Κ... έπαθε κρίση πανικού. Η Τ... έκλαιγε, οι άλλες δύο... σοκ. Και στον αέρα να κυκλοφορούν οι λέξεις: Πέθανε - Παιδί - μίσος - οργή - μα είναι νεκρός - Πέθανε σας λέω - εκδίκηση. Μετά καπνός. Σπάστε τα ΟΛΑ. Σπάστε, σπάστε να γίνει η Αθήνα μαύρη σ' ένα βράδυ. Να μην υπάρχει τίποτα αύριο. Να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν. Πώς τόλμησε ο δολοφόνος, πώς το σκέφτηκε; Εχει χρέος να αυτοκτονήσει. Να πεθάνει με τον χειρότερο τρόπο. Να ζήσει μια ζωή μέσα από τύψεις, τη χειρότερη ζωή. Να αυτοκτονήσει. Για αυτούς που το είδαν, για τους κολλητούς του, για την οικογένειά του. Να αυτοκτονήσει αυτός και κάθε άλλος μαλάκας που μας θέλει νεκρούς. ΜΙΑ ΜΑΣ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ; ΕΜΕΙΣ 10! ΕΚΔΙΚΗΣΗ! ΟΛΑ ΕΔΩ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ. Κανένας από σας δεν θέλω να έχει το θράσος να με κοιτάξει στα μάτια. Μην μου μιλήσει κανένας σας. Την ασφάλειά μου πλέον εξασφαλίζουν μόνο οι φίλοι μου και αυτοί που θεωρώ οικογένεια...
...Με αυτή τη σκέψη κοιμήθηκα... Ξύπνησα 8. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι συνέβαινε αλλά σηκώθηκα πήγα... κάπως μηχανικά. Βρήκα τις άλλες. Το ξέραμε όλες. Τίποτα πλέον δεν είναι ίδιο. Ούτε σε μας ούτε στον κόσμο. Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να κλάψει ούτε να συνειδητοποιήσει τι γινόταν. Κάθισα μαζί τους.
Είδα τον Ν... τον κολλητό του. Σηκώθηκα. Τον αγκάλιασα. Δεν είπαμε τίποτε άλλο. Τον έσφιξα και με έσφιξε. Τα μάτια του ήταν πρησμένα. Γιατί Ν... μου να το έχεις δει αυτό; Το πιο σκληρό πράγμα στον κόσμο. Εσπασα. Ας καιγόταν όλη η Αθήνα, ας γινόντουσαν όλα μαύρα, δεν με νοιάζει. Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοια πρόσωπα. Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Η πορεία ξεκινά. Αποφασίζουμε να πάμε μαζί με την Ρ...
...Δεν άργησαν οι ηλίθιοι να ρίξουν χημικά. ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ; Τα παιδιά καίγαν, καίγαν, καίγαν. Καπνοί παντού. Και εμείς τρέχαμε. Πατησίων, Αλεξάνδρας, στενά, στενά κι άλλα στενά. Μας κυνηγά διμοιρία. Ποιον κυνηγάς ρε; κάτσε στα αυγά σου! Αυτή η μέρα είναι για τον Αλέξανδρο. Κάνε πίσω επιτέλους...
...Τρέξιμο, τρέξιμο. «Μπαίνουμε μέσα στα Εξάρχεια». Βρήκαμε κάποιους δικούς μας. Και εκεί βρεθήκαμε ξαφνικά. Στο σημείο. Στη Μεσολογγίου και η Ρ... πάγωσε. Και από πίσω να μας ακολουθούν. Ε, όχι και εδώ ρε. Γιατί πατάς εδώ; Την πήρα από το χέρι να την κάνω να τρέξει...
...Μέσα σε όλους τους καπνούς η Ρ... τρέχει πίσω από τους ΜΑΤάδες και ουρλιάζει: "Είμαι 17! Σκοτώστε με! Αντε! Δολοφόνοι". Ρ..., φύγε έρχονται από στενά. Τρέχει. Η συνέχεια έχει σημασία; Δε νομίζω. Απλά περνάνε οι ίδιες σκέψεις από το μυαλό μου... Σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά; Γιατί μας θέλουν νεκρούς; Δεν θέλω να ξαναγίνει αυτό. Πώς θα αντιδράσω; Πώς θα τους κάνω να μετανιώνουν που γεννήθηκαν; Πώς θα κάνω τον κόσμο να καταλάβει; Γιατί με θέλουν νεκρή; Εκεί ήταν που γύρισα σπίτι. Και η μόνη ασφάλεια ήταν η αγκαλιά της μάνας μου. Και έκλαιγα, έκλαιγα μέχρι σήμερα. Ασε με τώρα μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή».
Για την αντιγραφή Μ.Δ.
-
Απόφαση συνέλευσης της ΕΝΙΘ
-
Αρχικά να δηλώσω ότι κάθε απώλεια ζωής είναι ένα τραγικό γεγονός. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την αφαίρεση μιας ζωής. Πόσο μάλλον όταν αυτή η ζωή βρίσκεται στα 15 της χρόνια.
Κάποτε είχα διαβάσει το ρητό ενός έμπειρου δημοσιογράφου: «Η σημασία ενός γεγονότος είναι αντιστρόφως ανάλογη της απόστασης που χωρίζει τον τόπο που συνέβη με τον τόπο που θα δημοσιευθεί.».
Αντιστοιχίστε το τραγικό συμβάν της δολοφονίας του νεαρού με τις δολοφονίες μαθητών σε σχολεία στις ΗΠΑ από συμμαθητές τους ή την τελευταία περίπτωση στην Ινδία. Αλλά και στην Ελλάδα ποια η αντίδραση της κοινής γνώμης στις περιπτώσεις που ασυνείδητος οδηγός τραυματίζει θανάσιμα πεζό, που θα μπορούσε να είναι 15χρονος ή νεότερος, και εξαφανίζεται. Ποια η αντίδραση της κοινής γνώμης στους διακινητές σκληρών ναρκωτικών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τους χρήστες στο θάνατο; Ειδοποιός διαφορά θα μου πείτε η καταλυτική εμπλοκή του υποτιθέμενου οργάνου της υποτιθέμενης τάξης και η πρόθεση.
Τα παραπάνω κείμενο της μαθήτριας που ανάρτησε ο συνάδελφος Βασιλείου μπορεί να εκφράζει τη συναισθηματική της φόρτιση όμως τι μηνύματα είναι αυτά που περνάει:
«Σπάστε τα ΟΛΑ. Σπάστε, σπάστε να γίνει η Αθήνα μαύρη σ' ένα βράδυ. Να μην υπάρχει τίποτα αύριο. Να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν. Πώς τόλμησε ο δολοφόνος, πώς το σκέφτηκε; Έχει χρέος να αυτοκτονήσει. Να πεθάνει με τον χειρότερο τρόπο. Να ζήσει μια ζωή μέσα από τύψεις, τη χειρότερη ζωή. Να αυτοκτονήσει. Για αυτούς που το είδαν, για τους κολλητούς του, για την οικογένειά του. Να αυτοκτονήσει αυτός και κάθε άλλος μαλάκας που μας θέλει νεκρούς. ΜΙΑ ΜΑΣ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ; ΕΜΕΙΣ 10! ΕΚΔΙΚΗΣΗ! ΟΛΑ ΕΔΩ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ.»
και παρακάτω:
«Πώς θα τους κάνω να μετανιώνουν που γεννήθηκαν;»
Πως μπορώ να δεχτώ ότι η πραγματοποίηση των παραπάνω θα έδιναν την υπέρτατη ικανοποίηση σε μια μαθήτρια 18 ετών;
Θάνατος στο θάνατο λοιπόν;
Για να δούμε πως καταλήγει:
«Εκεί ήταν που γύρισα σπίτι. Και η μόνη ασφάλεια ήταν η αγκαλιά της μάνας μου. Και έκλαιγα, έκλαιγα μέχρι σήμερα. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή».
Θα πρέπει να γνωρίζει ότι κι άλλα παιδιά έκλαιγαν εκείνο το βράδυ. Εκείνα τα παιδιά που είχε καταστραφεί το μαγαζί του πατέρα και της μητέρας τους ή εκείνα τα παιδιά που ο πατέρας και η μητέρα ήταν υπάλληλοι και δεν θα είχαν δουλειά λόγω των καταστροφών.
Εκείνα τα παιδιά θα είχε το θάρρος να τα κοιτάξει στα μάτια; Αν εκείνα τα παιδιά την κοιτούσαν στα μάτια τι θα έκανε;
Να το πάω και λίγο παραπέρα κι ας φανώ υπερβολικός κι ας "φάω" τις αποδοκιμασίες μου; Χτες ο γιός μου έλαβε στο κινητό του ένα μήνυμα που παρότρυνε τον παραλήπτη να το προωθήσει σε άλλους ως φόρο τιμής, υποτίθεται, στον άτυχο νέο. Τι έγραφε το μήνυμα; Δύο ονοματεπώνυμα που υποτίθεται ήταν αυτά των δραστών. Ο δράστης έχει παιδιά; Αν έχει θα μπορούσαν να είναι στην ηλικία του θύματος ή μικρότερα. Φταίνε κάτι αυτά τα παιδιά; Πρέπει να πληρώσουν και αυτά για τον πατέρα τους;
-
Τελικά βγήκε η βαλιστική; Γιατί η νεκροψία μίλαγε για εξοστρακισμό, η βαλιστική που είναι;
Και το θέμα ότι σκοτώθηκε ένα παιδί δεν αλλάζει. Το θέμα ότι ίσως δεν χρειαζόταν να πυροβολήσει ο αστυνομικός παραμένει, το θέμα ότι δεν ξέρω τι έκανε εκεί αυτό το παιδί, και δεν ξέρω τι να πιστέψω πια στον φανατισμό και την παραπληροφόρηση που υπάρχει.
Ήταν ένας θάνατος που μπορούσε να αποφευχθεί, όπως και πχ ο θάνατος του αυστραλού στο μπαράκι στην Μύκονο. Αλλά είδατε να μιλά κανείς τότε;
Τα ερωτήματα μου όμως παραμένουν:
1) ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίο σκοτώθηκε ο Αλέξης κατά τον κ. Παυλόπουλο; Γιατί αναφέρει "για κάποιο σκοπό" και δεν μας είπε ποιος.
2) Τι θα πουν τώρα τα κανάλια που μέχρι τώρα μιλάγαν για εν ψυχρώ δολοφονία; Γιατί φαίνεται ότι ο Μελίστας πυροβόλησε εν ψυχρό, δεν έγινε όμως όπως φαίνεται το ίδιο στην περίπτωση του Αλέξη.
3) Ξεκίνησαν διακοπές οι καθηγητές. Να είναι καλά οι καταλήψεις. Μπορεί να διακοπεί ο μισθός τους όσο γίνονται καταλήψεις;
4) Καλλιεργήθηκε το αίσθημα ότι κάθε αστυνομικός είναι δολοφόνος, κρατά πιστόλι και πυροβολάει για τον τσαμπουκά. Αυτή την εικόνα περάσαμε στα παιδιά. Φαντάζεστε το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα;
-
Μόνο μια παρατήρηση η νεκροψία δεν μπορεί να μιλήσει για εξοστρακισμό η όχι.Αυτό το λύνει η βαλλιστική και ο έλεγχος της βολίδας.
Ας δεχτούμε προς το παρόν ότι το παιδί πέθανε από τη σφαίρα του αστυνομικού-ανθρωποκτονία.
Και βέβαια υπάρχουν οι μαρτυρίες αρκετών αυτοπτών μαρτύρων που μιλούν για συγκεκριμένη κατεύθυνση στόχευσης του δράστη.Το επισημαίνω διότι προσωπικά πολύ λίγη εμπιστοσύνη έχω στα πορίσματα που βγαίνουν από συγκεκριμένα"εργαστήρια"
-
Εξοστρακισμός ή όχι, για ανθρωποκτονία μιλάμε.
Όμως ήδη στα κανάλια σήμερα γίνεται εξήγηση πως και εξοστρακισμός να είναι ο αστυνομικός τον νεαρό σημάδευε.
Επίσης, η βαλιστική ανακοινώνεται σε δόσεις: Σήμερα το απόγευμα, "η βαλιστική έδειξε εκτεταμένη φθορά της σφαίρας στη αριστερή μεριά. περιέχει οστικό υλικό και κάποια άλλη ουσία που αναλύεται" Τώρα ποια είναι η αριστερά πλευρά του κώνου δεν έχω καταλάβει.
τα εργαστήρια τα φοβάμαι και εγώ, τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς πολύ περισσότερο.
-
Το ψεύτικο ρητό του Ισοκράτη για την «αυτοκαταστροφή της δημοκρατίας» (Αυτό του Ε.Τ., δηλ. του εξωγήινου)
Διαβάστε το σχετικό άρθρο (παράθεση ιστοσελίδας παρακάτω) για να ενημερώνεστε αληθινά :
http://www.sarantakos.com/isocrat.htm
-
Τι είναι το σημαντικότερο, σημειολογικά, από το φόνο αυτό? Η εκδικητικότητα.
Οι αστυνομικοί απομακρύνθηκαν αρχικά από τον τόπο όπου «τα τσογλάνια τους πούλησαν μαγκιά», πήγαν σε ασφαλές μέρος το όχημα και επέστρεψαν να πάρουν εκδίκηση (πυροβολώντας στο ψαχνό ή πιο ψηλά από όπου εξοστρακίστηκε η σφαίρα, έχει λιγότερη σημασία (σημειολογικά πάντα).
Τι είναι το σημαντικότερο, σημειολογικά, από το κείμενο της μαθήτριας που παρατέθηκε παραπάνω? Η εκδικητικότητα.
Ξεκάθαρη και μάλιστα όχι στο «οφθαλμός αντί οφθαλμού» αλλά «κεφαλή αντί οδόντος».
Πιστεύω ότι το μέτρο που χάθηκε από τη φυλή μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο είναι κομβικής σημασίας συνιστώσα και για τη στάση των οργάνων και για τη στάση των κοινωνικών ομάδων, περιθωριοποιημένων ή μη.
Αντί δηλαδή ένας τόσο άδικος θάνατος να μας οδηγήσει στο να επανακαθορίσουμε τις στάσεις μας ως σύστημα, σύνολα και άτομα, μεγιστοποιεί μία από τις πιο επικίνδυνες παραμέτρους των γενεσιουργών αιτίων.
Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι ακόμη και όταν θα «ηρεμίσουν» τα πνεύματα θα βρισκόμαστε σε ένα δρόμο με πορεία το ασφαλέστερο αύριο.
-
Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι ακόμη και όταν θα «ηρεμίσουν» τα πνεύματα θα βρισκόμαστε σε ένα δρόμο με πορεία το ασφαλέστερο αύριο.
Θα είμαστε όμως στο δρόμο.
Μερικά μόνο από τα "μεμονωμένα" περιστατικά αστυνομικής βίας της τελευταίας 12ετίας.
http://indy.gr/projects/o-imi-orofos/openpage.2008-12-15.9320310861