1
Τελευταία μηνύματα
2
Αποσπάσματα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο / Η κατάταξη των Πανεπιστημίων για το 2024
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις Χθες στις 20:54:28 »3
Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ / Απ: Δεν είναι τα πάντα ρόδινα στην Σουηδία.
« Τελευταίο μήνυμα από Όμηρος στις Χθες στις 16:18:06 »Αντιγραφή από δημόσια ανάρτηση στο Facebook:
Fani Sakellariadou*
Λέω να μοιραστώ μαζί σας την πρόσφατη εμπειρία μου από το σύστημα υγείας της κατά τα λοιπά προηγμένης Σουηδίας, στη μεγάλη πόλη Gothenburg, με status Visiting Professor και διαθέτοντας ευρωπαϊκή κάρτα υγείας.
Το όλο ζήτημα προέκυψε με πρόβλημα στο μάτι, δυνατό πόνο, φοβερά ερεθισμένο, με δάκρυα κλπ. Οι συνάδελφοι Σουηδοί κινητοποιήθηκαν καλώντας το 1177 μόνο από σουηδικό τηλεφωνικό νούμερο. Μετά από 45 λεπτά αναμονής η νοσοκόμα απάντησε ότι το πρώτο βήμα είναι να αγοράσω σταγόνες από φαρμακείο. Η θεραπεία ξεκίνησε αλλά το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στο δεύτερο μάτι. Μετά από 50 λεπτά τηλεφωνικής αναμονής στο 1177 (από σουηδικό νούμερο) και δίνοντας όλα τα στοιχεία μου, η νοσοκόμα είπε να περιμένω μια εβδομάδα και μετά να ξανακαλέσω.
Αλλά σύντομα ο κύκλος της μόλυνσης ξαναξεκίνησε και στο 1177 είπαν να πάω στο φαρμακείο και να πάρω αυτή τη φορά μια κρέμα. Έγινε και αυτό. Και σήμερα η κατάσταση ήταν αφόρητη. Η αγαπητή Σουηδή συνάδελφος έμεινε 73 λεπτά περιμένοντας στο 1177, λέγοντας ντρέπομαι για το σύστημα υγείας και η νοσοκόμα της απάντησε και εγώ ντρέπομαι αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα για επίσκεψη σε ειδικό. Στο δρόμο λοιπόν για το Chalmers μετά από επίσκεψη στο ενυδρείο βρήκαμε ένα μεγάλο Νοσοκομείο-Κέντρο Υγείας. 4 Σουηδές και 1 Ελληνίδα ζητήσαμε ραντεβού με ειδικό δείχνοντας την κατάσταση των ματιών μου. Και το ραντεβού κλείστηκε για 17.15, πόσο τυχερή σήμερα!! Και πήγα, μόνο που δεν υπήρχε οφθαλμίατρος, με εξέτασε ειδικευόμενος γενικός γιατρός. Με έστειλε να πάρω άλλες σταγόνες. Με ενημέρωσε απολογούμενος ότι το σύστημα υγείας στη Σουηδία είναι απαράδεκτο. Μου συνέστησε σύμφωνα με το Πρωτόκολλο να ξαναπάω σε 7-10 ημέρες εάν το πρόβλημα εξακολουθεί. Και τότε θα τηλεφωνήσει σε οφθαλμίατρο και τηλεφωνικά θα τον καθοδηγήσει. και εάν πάλι μετά από 10 ακόμη ημέρες το πρόβλημα εξακολουθεί τότε θα ζητήσει ραντεβού με οφθαλμίατρο.
Και να αναφέρω ότι πλήρωσα 300 SEK επίσκεψη και περίπου 600 SEK για φάρμακα!
Του απάντησα ότι γυρίζω Ελλάδα σύντομα και μου συνέστησε να κανονίσω να δω οφθαλμίατρο.
Έχω ήδη κλείσει επίσκεψη σε οφθαλμίατρο στην Ελλάδα.
Σας κούρασα, εγώ να δείτε πόσο έχω αγανακτήσει.
Ας μην μιζεριάζουμε λοιπόν μονίμως για τα ελληνικά δρώμενα.
*Καθηγήτρια Ναυτιλιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Fani Sakellariadou*
Λέω να μοιραστώ μαζί σας την πρόσφατη εμπειρία μου από το σύστημα υγείας της κατά τα λοιπά προηγμένης Σουηδίας, στη μεγάλη πόλη Gothenburg, με status Visiting Professor και διαθέτοντας ευρωπαϊκή κάρτα υγείας.
Το όλο ζήτημα προέκυψε με πρόβλημα στο μάτι, δυνατό πόνο, φοβερά ερεθισμένο, με δάκρυα κλπ. Οι συνάδελφοι Σουηδοί κινητοποιήθηκαν καλώντας το 1177 μόνο από σουηδικό τηλεφωνικό νούμερο. Μετά από 45 λεπτά αναμονής η νοσοκόμα απάντησε ότι το πρώτο βήμα είναι να αγοράσω σταγόνες από φαρμακείο. Η θεραπεία ξεκίνησε αλλά το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στο δεύτερο μάτι. Μετά από 50 λεπτά τηλεφωνικής αναμονής στο 1177 (από σουηδικό νούμερο) και δίνοντας όλα τα στοιχεία μου, η νοσοκόμα είπε να περιμένω μια εβδομάδα και μετά να ξανακαλέσω.
Αλλά σύντομα ο κύκλος της μόλυνσης ξαναξεκίνησε και στο 1177 είπαν να πάω στο φαρμακείο και να πάρω αυτή τη φορά μια κρέμα. Έγινε και αυτό. Και σήμερα η κατάσταση ήταν αφόρητη. Η αγαπητή Σουηδή συνάδελφος έμεινε 73 λεπτά περιμένοντας στο 1177, λέγοντας ντρέπομαι για το σύστημα υγείας και η νοσοκόμα της απάντησε και εγώ ντρέπομαι αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα για επίσκεψη σε ειδικό. Στο δρόμο λοιπόν για το Chalmers μετά από επίσκεψη στο ενυδρείο βρήκαμε ένα μεγάλο Νοσοκομείο-Κέντρο Υγείας. 4 Σουηδές και 1 Ελληνίδα ζητήσαμε ραντεβού με ειδικό δείχνοντας την κατάσταση των ματιών μου. Και το ραντεβού κλείστηκε για 17.15, πόσο τυχερή σήμερα!! Και πήγα, μόνο που δεν υπήρχε οφθαλμίατρος, με εξέτασε ειδικευόμενος γενικός γιατρός. Με έστειλε να πάρω άλλες σταγόνες. Με ενημέρωσε απολογούμενος ότι το σύστημα υγείας στη Σουηδία είναι απαράδεκτο. Μου συνέστησε σύμφωνα με το Πρωτόκολλο να ξαναπάω σε 7-10 ημέρες εάν το πρόβλημα εξακολουθεί. Και τότε θα τηλεφωνήσει σε οφθαλμίατρο και τηλεφωνικά θα τον καθοδηγήσει. και εάν πάλι μετά από 10 ακόμη ημέρες το πρόβλημα εξακολουθεί τότε θα ζητήσει ραντεβού με οφθαλμίατρο.
Και να αναφέρω ότι πλήρωσα 300 SEK επίσκεψη και περίπου 600 SEK για φάρμακα!
Του απάντησα ότι γυρίζω Ελλάδα σύντομα και μου συνέστησε να κανονίσω να δω οφθαλμίατρο.
Έχω ήδη κλείσει επίσκεψη σε οφθαλμίατρο στην Ελλάδα.
Σας κούρασα, εγώ να δείτε πόσο έχω αγανακτήσει.
Ας μην μιζεριάζουμε λοιπόν μονίμως για τα ελληνικά δρώμενα.
*Καθηγήτρια Ναυτιλιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
4
Θέματα Ειδικευομένων / Απ: Νοσοκομεια για ειδικοτητα Γενικης Ιατρικης Θεσσαλονικη
« Τελευταίο μήνυμα από Panos18 στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, 22:35:57 »Επαναφέρω το θέμα: Υπάρχει κάποιος που να ξέρει να μας πει 2 λόγια από την εμπειρία του από τη γενική ιατρική σε κάποιο νοσοκομείο της θεσσαλονίκης?
5
Εργασία στο δημόσιο τομέα / Απ: Η τραγική κατάσταση του ΕΣΥ
« Τελευταίο μήνυμα από GirousisN στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, 16:11:53 »Καταγγελία ΣΟΚ από ειδικευόμενους χειρουργούς: «Παίρνουμε ειδικότητα χωρίς να μπούμε στο χειρουργείο»
Ζοφερό διαγράφεται το μέλλον για το Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου -ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Κρήτης και το 7ο σε επισκεψιμότητα ασθενών σε όλη τη χώρα- λόγω τραγικής έλλειψης προσωπικού, με έμφαση στην έλλειψη αναισθησιολόγων.
«Το Βενιζέλειο καταρρέει» προειδοποιούν οι ειδικευόμενοι χειρουργοί, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έφθασε πλέον η «ώρα μηδέν» για το νοσοκομείο.
Σύμφωνα με την καταγγελία τους, την οποία υπογράφουν ως «Πρωτοβουλία Ειδικευομένων Χειρουργικού Τομέα Β.Γ.Ν.Η» σήμερα στο νοσοκομείο απασχολούνται μόλις 5 αναισθησιολόγοι, οι οποίοι δεν επαρκούν για την κάλυψη των τακτικών χειρουργείων, ενώ μόλις και μετά βίας επαρκούν για την εξυπηρέτηση ακόμη και των επειγόντων.
Αδιανόητη είναι επίσης η μαρτυρία των γιατρών ότι πλέον εκπαιδεύονται στη χειρουργική χωρίς να μπαίνουν καν… στο χειρουργείο.
«Οι ειδικευόμενοι- εκπαιδευόμενοι ιατροί όλων των χειρουργικών ειδικοτήτων του Βενιζελείου που θα αναλάβουν τις μελλοντικές χειρουργικές πράξεις μένουν ανεκπαίδευτοι, ανεπαρκείς σε επίπεδο χειρουργικών δεξιοτήτων, ανήμποροι να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της υγείας της κοινωνίας μας».
«Κλινικές που δίνουν πλήρη ειδικότητα βγάζουν ανεκπαίδευτους και ανεπαρκείς τους αυριανούς χειρουργούς που θα στελεχώσουν τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά νοσοκομεία», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Σε αυτή την κατάσταση συνέτειναν «οι συνεχείς παραιτήσεις, οι συνταξιοδοτήσεις, η αδυναμία αντικατάστασης τους και η έλλειψη κινήτρων προσέλκυσης νέων αναισθησιολόγων».
Ως εκ τούτου το Νοσοκομείο αναγκάζεται να διακόψει τα τακτικά του χειρουργεία, ενώ όπως λένε οι ειδικευόμενοι ιατροί στον τοπικό τύπο (neakriti.gr), το Βενιζέλειο το οποίο προσέφερε υπηρεσίες σε μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού της Κρήτης, πλέον «μπορεί να χειρουργήσει μετά βίας τα επείγοντα περιστατικά».
Οι ασθενείς δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα.
Βενιζέλειο Νοσοκομείο: Διπλοβάρδιες, εξόντωση του προσωπικού – Σε κίνδυνοι ασθενείς
Οι ίδιοι οι γιατροί δηλώνουν ότι βρίσκονται πλέον σε οριακή κατάσταση, καθώς τα τεράστια κενά στις οργανικές θέσεις φέρνουν διπλοβάρδιες, υπερεφημέρευση χωρίς ρεπό και άδειες, εξουθένωση και αύξηση της πιθανότητας ιατρικού λάθους.
Ταυτόχρονα με τον κίνδυνο που διατρέχει η ζωή των ασθενών, εντοπίζονται και ελλείψεις υλικοτεχνικού εξοπλισμού, ράντζα στους διαδρόμους, πολύωρες αναμονές στο Τ.Ε.Π.
«Οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε στα πρόθυρα παραίτησης καθώς η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη», τονίζουν και προσθέτουν πως οι υπεύθυνοι «για αυτή την κατάντια μοιάζει να έρχονται να διαχειριστούν το πρόβλημα και όχι να το λύσουν».
Οι ειδικευόμενοι ζητούν να στελεχωθεί το νοσοκομείο επαρκώς και να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς, ώστε να σταματήσουν τα κενά να καλύπτονται μόνο με «εντέλλεσθε» και μετακινήσεις προσωπικού.
Τα περιφερειακά νοσοκομεία «απειλούνται πλέον με λουκέτα εάν όχι με υποβάθμιση σε Κέντρα Υγείας, ενώ νοσούν ακόμα και οι κεντρικές δομές υγείας», καταλήγουν οι ειδικευόμενοι χειρουργοί.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Ζοφερό διαγράφεται το μέλλον για το Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου -ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Κρήτης και το 7ο σε επισκεψιμότητα ασθενών σε όλη τη χώρα- λόγω τραγικής έλλειψης προσωπικού, με έμφαση στην έλλειψη αναισθησιολόγων.
«Το Βενιζέλειο καταρρέει» προειδοποιούν οι ειδικευόμενοι χειρουργοί, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έφθασε πλέον η «ώρα μηδέν» για το νοσοκομείο.
Σύμφωνα με την καταγγελία τους, την οποία υπογράφουν ως «Πρωτοβουλία Ειδικευομένων Χειρουργικού Τομέα Β.Γ.Ν.Η» σήμερα στο νοσοκομείο απασχολούνται μόλις 5 αναισθησιολόγοι, οι οποίοι δεν επαρκούν για την κάλυψη των τακτικών χειρουργείων, ενώ μόλις και μετά βίας επαρκούν για την εξυπηρέτηση ακόμη και των επειγόντων.
Αδιανόητη είναι επίσης η μαρτυρία των γιατρών ότι πλέον εκπαιδεύονται στη χειρουργική χωρίς να μπαίνουν καν… στο χειρουργείο.
«Οι ειδικευόμενοι- εκπαιδευόμενοι ιατροί όλων των χειρουργικών ειδικοτήτων του Βενιζελείου που θα αναλάβουν τις μελλοντικές χειρουργικές πράξεις μένουν ανεκπαίδευτοι, ανεπαρκείς σε επίπεδο χειρουργικών δεξιοτήτων, ανήμποροι να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της υγείας της κοινωνίας μας».
«Κλινικές που δίνουν πλήρη ειδικότητα βγάζουν ανεκπαίδευτους και ανεπαρκείς τους αυριανούς χειρουργούς που θα στελεχώσουν τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά νοσοκομεία», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Σε αυτή την κατάσταση συνέτειναν «οι συνεχείς παραιτήσεις, οι συνταξιοδοτήσεις, η αδυναμία αντικατάστασης τους και η έλλειψη κινήτρων προσέλκυσης νέων αναισθησιολόγων».
Ως εκ τούτου το Νοσοκομείο αναγκάζεται να διακόψει τα τακτικά του χειρουργεία, ενώ όπως λένε οι ειδικευόμενοι ιατροί στον τοπικό τύπο (neakriti.gr), το Βενιζέλειο το οποίο προσέφερε υπηρεσίες σε μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού της Κρήτης, πλέον «μπορεί να χειρουργήσει μετά βίας τα επείγοντα περιστατικά».
Οι ασθενείς δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα.
Βενιζέλειο Νοσοκομείο: Διπλοβάρδιες, εξόντωση του προσωπικού – Σε κίνδυνοι ασθενείς
Οι ίδιοι οι γιατροί δηλώνουν ότι βρίσκονται πλέον σε οριακή κατάσταση, καθώς τα τεράστια κενά στις οργανικές θέσεις φέρνουν διπλοβάρδιες, υπερεφημέρευση χωρίς ρεπό και άδειες, εξουθένωση και αύξηση της πιθανότητας ιατρικού λάθους.
Ταυτόχρονα με τον κίνδυνο που διατρέχει η ζωή των ασθενών, εντοπίζονται και ελλείψεις υλικοτεχνικού εξοπλισμού, ράντζα στους διαδρόμους, πολύωρες αναμονές στο Τ.Ε.Π.
«Οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε στα πρόθυρα παραίτησης καθώς η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη», τονίζουν και προσθέτουν πως οι υπεύθυνοι «για αυτή την κατάντια μοιάζει να έρχονται να διαχειριστούν το πρόβλημα και όχι να το λύσουν».
Οι ειδικευόμενοι ζητούν να στελεχωθεί το νοσοκομείο επαρκώς και να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς, ώστε να σταματήσουν τα κενά να καλύπτονται μόνο με «εντέλλεσθε» και μετακινήσεις προσωπικού.
Τα περιφερειακά νοσοκομεία «απειλούνται πλέον με λουκέτα εάν όχι με υποβάθμιση σε Κέντρα Υγείας, ενώ νοσούν ακόμα και οι κεντρικές δομές υγείας», καταλήγουν οι ειδικευόμενοι χειρουργοί.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
6
Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα / Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο είναι ισχυρότερο παρά ποτέ
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, 00:20:30 »24/09/2023 Καθημερινή
του Μάνου Ματσαγγάνη
Ο κ. Μάνος Ματσαγγάνης είναι καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου και επικεφαλής του Παρατηρητηρίου Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Οικονομίας του ΕΛΙΑΜΕΠ. Το κείμενο βασίζεται στην ομιλία του στην εκδήλωση για την παρουσίαση της Εκθεσης της Επιτροπής Σοφών για το Μέλλον της Κοινωνικής Προστασίας και του Κράτους Πρόνοιας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Δευτέρα18 Σεπτεμβρίου 2023).
Σύμφωνα με μια αρκετά διαδεδομένη vulgata, στην Ευρώπη και ιδίως στην Ελλάδα, το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο βρίσκεται σε επιθανάτια αγωνία – εδώ και 50 χρόνια. Οι δύο πετρελαϊκές κρίσεις (1973 & 1978) το συντάραξαν συθέμελα, η άνοδος του νεοφιλελευθερισμού το υπονόμευσε, η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση και στη συνέχεια (στην Ευρώπη) η κρίση χρέους ήταν η χαριστική βολή (μια ακόμη), η πρόσφατη πανδημία το αποτελείωσε, η δε ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (με τις συνέπειές της: επανεμφάνιση του πληθωρισμού και ενίσχυση των αμυντικών δαπανών) το έθαψε ακόμη πιο βαθιά.
Σωστά; Αυτό δεν είναι το κυρίαρχο αφήγημα; Όπως επαναλαμβάνεται σε δεκάδες άρθρα και ομιλίες;
Πρόκειται για δημοφιλή ιστορία: έχει εύληπτη πλοκή, κακούς και καλούς, αρχή μέση και τέλος. Έχει μόνο ένα μειονέκτημα: ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ας ρίξουμε μια ματιά στα δεδομένα. Η κοινωνική δαπάνη στην ΕΕ των 27 έφτασε σχεδόν το 32% του ΑΕΠ το 2020 (και παρέμεινε πάνω από το 30% μετά το τέλος της πανδημίας). Ποτέ στο παρελθόν οι ευρωπαϊκές οικονομίες δεν αφιέρωναν τόσο μεγάλο μερίδιο του πλούτου που παρήγαγαν στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Καθόλου άσχημη επίδοση για ένα σύστημα που (πάντοτε σύμφωνα με τη vulgata) χαροπαλεύει, ή έχει ήδη αποδημήσει υπό το βάρος των απανωτών χτυπημάτων της μοίρας.
Θα μου πείτε: «Και η ανισότητα; Η φτώχεια; Δεν αυξάνονται αλματωδώς;» Στις ΗΠΑ, ναι. Στη Βρετανία, επίσης. Στην ΕΕ κατά μέσο όρο, όχι. Σε κάποια κράτη μέλη η ανισότητα αυξάνεται (συνήθως λίγο). Σε άλλα μειώνεται (επίσης λίγο).
«Ναι, ΟΚ – αλλά στην Ελλάδα;» Στη χώρα μας, αντίθετα από ό,τι ισχυρίζονται (και από ό,τι πιστεύουν) πολλοί, η εισοδηματική ανισότητα βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των εποχών. Η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας μείωσε τα εισοδήματα (δυστυχώς), συμπιέζοντας την κατανομή τους (ευτυχώς). Η δε κοινωνική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει αυξηθεί καθαρά: αμέσως πριν τον κορωνοϊό (το 2019) πλησίαζε το 25%, ενώ αμέσως πριν την κρίση χρέους (το 2007) ήταν κάτω από το 21%.
Και για να προλάβω την επόμενη ένσταση, ισχύει ότι το κλάσμα ανέβηκε επειδή έπεσε ο παρονομαστής (υποχώρησε το ΑΕΠ), αλλά αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα: πρώτον, διαψεύδει το αφήγημα της κατάρρευσης (η προτεραιότητα που δίνουμε στην κοινωνική προστασία δεν έχει εξασθενήσει, παρότι το μέγεθος της πίτας έχει μειωθεί), και δεύτερον, υποδεικνύει ότι τώρα πρέπει να δώσουμε έμφαση στην αύξηση του παρονομαστή, με άλλα λόγια σε μια κοινωνική πολιτική επιταχυντή της ανάπτυξης, αντί για τροχοπέδη (όπως ήταν την δήθεν «χρυσή εποχή» πριν τα Μνημόνια).
Γίνεται να έχουμε και ταχύρρυθμη (βιώσιμη) ανάπτυξη και υψηλού επιπέδου κοινωνική προστασία; Η ευρωπαϊκή πραγματικότητα δείχνει ότι γίνεται. Οι πιο επιτυχημένες και δυναμικές ευρωπαϊκές οικονομίες έχουν το πιο στιβαρό και ποιοτικό κοινωνικό κράτος. Και τα δύο αυτά συνδέονται: η Ολλανδία ή η Δανία είναι δυναμικές οικονομίες επειδή το σύστημα κοινωνικής προστασίας εκεί λειτουργεί σωστά (προστατεύει τους φτωχούς και τους ανέργους, διευκολύνει και τους δύο γονείς να συνδυάσουν οικογενειακές και επαγγελματικές ευθύνες, ενώ επίσης επενδύει στην καλή υγεία και στις δεξιότητες όλων των πολιτών).
«Όλα καλά λοιπόν;» Όχι βέβαια. Στις προηγμένες κοινωνίες προκύπτουν συνεχώς νέες ανάγκες. Η ψηφιακή οικονομία απαιτεί ριζική αναβάθμιση των δεξιοτήτων: όχι απλώς απορρόφηση των κονδυλίων για επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (στο οποίο είμαστε πρωταθλητές), αλλά ουσιαστικά προγράμματα σπουδών που εφοδιάζουν τους καταρτιζόμενους με αληθινές γνώσεις (στο οποίο είμαστε ουραγοί). Όσοι δεν τα καταφέρουν – άτομα ή χώρες – κινδυνεύουν να μείνουν για δεκαετίες στο περιθώριο της παγκόσμιας οικονομίας.
Το ίδιο ισχύει για τις υπόλοιπες προκλήσεις: H κλιματική αλλαγή απαιτεί προστασία για τα θύματα των θεομηνιών και μέριμνα για τους χαμένους των πράσινων φόρων. Η μακροβιότητα επιβάλλει αλλαγή προσανατολισμού (λιγότερες συντάξεις και περισσότερη υγεία), με στόχο το ενεργό γήρας. Η καθίζηση των γεννήσεων δεν αντιμετωπίζεται με προσλήψεις πολυτέκνων στο Δημόσιο, αλλά με αλλαγή παραδείγματος ώστε να πάψει να είναι η χώρα μας εχθρική για τους νέους, εχθρική για τα νέα ζευγάρια, και εχθρική για τα παιδιά. Κάπου εδώ να αναφέρουμε ότι χρειαζόμαστε επίσης μια πιο ψύχραιμη μεταναστευτική πολιτική, με λιγότερη εχθροπάθεια και περισσότερη ενσωμάτωση, πάντοτε με στόχο τη λελογισμένη αναζωογόνηση των κοινωνιών μας – εκτός αν προτιμάμε μια γερασμένη Ελλάδα με πληθυσμό 6 εκατομμυρίων. Και δεν αφορούν αυτά μόνο την Ελλάδα: το ίδιο ισχύει π.χ. για την πλούσια Βόρεια Ιταλία όπου ζω και εργάζομαι, καθώς και για άλλες χώρες και περιφέρειες στην Γηραιά (…) Ήπειρο.
Το κοινωνικό κράτος είναι το ισχυρό χαρτί της Ευρώπης στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει επιτυχώς αυτές τις δυσκολίες – και άλλες. Θα το κατορθώσει μόνο εάν καταφέρει να ανανεωθεί, στην Ελλάδα και παντού.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
του Μάνου Ματσαγγάνη
Ο κ. Μάνος Ματσαγγάνης είναι καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου και επικεφαλής του Παρατηρητηρίου Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Οικονομίας του ΕΛΙΑΜΕΠ. Το κείμενο βασίζεται στην ομιλία του στην εκδήλωση για την παρουσίαση της Εκθεσης της Επιτροπής Σοφών για το Μέλλον της Κοινωνικής Προστασίας και του Κράτους Πρόνοιας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Δευτέρα18 Σεπτεμβρίου 2023).
Σύμφωνα με μια αρκετά διαδεδομένη vulgata, στην Ευρώπη και ιδίως στην Ελλάδα, το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο βρίσκεται σε επιθανάτια αγωνία – εδώ και 50 χρόνια. Οι δύο πετρελαϊκές κρίσεις (1973 & 1978) το συντάραξαν συθέμελα, η άνοδος του νεοφιλελευθερισμού το υπονόμευσε, η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση και στη συνέχεια (στην Ευρώπη) η κρίση χρέους ήταν η χαριστική βολή (μια ακόμη), η πρόσφατη πανδημία το αποτελείωσε, η δε ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (με τις συνέπειές της: επανεμφάνιση του πληθωρισμού και ενίσχυση των αμυντικών δαπανών) το έθαψε ακόμη πιο βαθιά.
Σωστά; Αυτό δεν είναι το κυρίαρχο αφήγημα; Όπως επαναλαμβάνεται σε δεκάδες άρθρα και ομιλίες;
Πρόκειται για δημοφιλή ιστορία: έχει εύληπτη πλοκή, κακούς και καλούς, αρχή μέση και τέλος. Έχει μόνο ένα μειονέκτημα: ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ας ρίξουμε μια ματιά στα δεδομένα. Η κοινωνική δαπάνη στην ΕΕ των 27 έφτασε σχεδόν το 32% του ΑΕΠ το 2020 (και παρέμεινε πάνω από το 30% μετά το τέλος της πανδημίας). Ποτέ στο παρελθόν οι ευρωπαϊκές οικονομίες δεν αφιέρωναν τόσο μεγάλο μερίδιο του πλούτου που παρήγαγαν στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Καθόλου άσχημη επίδοση για ένα σύστημα που (πάντοτε σύμφωνα με τη vulgata) χαροπαλεύει, ή έχει ήδη αποδημήσει υπό το βάρος των απανωτών χτυπημάτων της μοίρας.
Θα μου πείτε: «Και η ανισότητα; Η φτώχεια; Δεν αυξάνονται αλματωδώς;» Στις ΗΠΑ, ναι. Στη Βρετανία, επίσης. Στην ΕΕ κατά μέσο όρο, όχι. Σε κάποια κράτη μέλη η ανισότητα αυξάνεται (συνήθως λίγο). Σε άλλα μειώνεται (επίσης λίγο).
«Ναι, ΟΚ – αλλά στην Ελλάδα;» Στη χώρα μας, αντίθετα από ό,τι ισχυρίζονται (και από ό,τι πιστεύουν) πολλοί, η εισοδηματική ανισότητα βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των εποχών. Η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας μείωσε τα εισοδήματα (δυστυχώς), συμπιέζοντας την κατανομή τους (ευτυχώς). Η δε κοινωνική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει αυξηθεί καθαρά: αμέσως πριν τον κορωνοϊό (το 2019) πλησίαζε το 25%, ενώ αμέσως πριν την κρίση χρέους (το 2007) ήταν κάτω από το 21%.
Και για να προλάβω την επόμενη ένσταση, ισχύει ότι το κλάσμα ανέβηκε επειδή έπεσε ο παρονομαστής (υποχώρησε το ΑΕΠ), αλλά αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα: πρώτον, διαψεύδει το αφήγημα της κατάρρευσης (η προτεραιότητα που δίνουμε στην κοινωνική προστασία δεν έχει εξασθενήσει, παρότι το μέγεθος της πίτας έχει μειωθεί), και δεύτερον, υποδεικνύει ότι τώρα πρέπει να δώσουμε έμφαση στην αύξηση του παρονομαστή, με άλλα λόγια σε μια κοινωνική πολιτική επιταχυντή της ανάπτυξης, αντί για τροχοπέδη (όπως ήταν την δήθεν «χρυσή εποχή» πριν τα Μνημόνια).
Γίνεται να έχουμε και ταχύρρυθμη (βιώσιμη) ανάπτυξη και υψηλού επιπέδου κοινωνική προστασία; Η ευρωπαϊκή πραγματικότητα δείχνει ότι γίνεται. Οι πιο επιτυχημένες και δυναμικές ευρωπαϊκές οικονομίες έχουν το πιο στιβαρό και ποιοτικό κοινωνικό κράτος. Και τα δύο αυτά συνδέονται: η Ολλανδία ή η Δανία είναι δυναμικές οικονομίες επειδή το σύστημα κοινωνικής προστασίας εκεί λειτουργεί σωστά (προστατεύει τους φτωχούς και τους ανέργους, διευκολύνει και τους δύο γονείς να συνδυάσουν οικογενειακές και επαγγελματικές ευθύνες, ενώ επίσης επενδύει στην καλή υγεία και στις δεξιότητες όλων των πολιτών).
«Όλα καλά λοιπόν;» Όχι βέβαια. Στις προηγμένες κοινωνίες προκύπτουν συνεχώς νέες ανάγκες. Η ψηφιακή οικονομία απαιτεί ριζική αναβάθμιση των δεξιοτήτων: όχι απλώς απορρόφηση των κονδυλίων για επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (στο οποίο είμαστε πρωταθλητές), αλλά ουσιαστικά προγράμματα σπουδών που εφοδιάζουν τους καταρτιζόμενους με αληθινές γνώσεις (στο οποίο είμαστε ουραγοί). Όσοι δεν τα καταφέρουν – άτομα ή χώρες – κινδυνεύουν να μείνουν για δεκαετίες στο περιθώριο της παγκόσμιας οικονομίας.
Το ίδιο ισχύει για τις υπόλοιπες προκλήσεις: H κλιματική αλλαγή απαιτεί προστασία για τα θύματα των θεομηνιών και μέριμνα για τους χαμένους των πράσινων φόρων. Η μακροβιότητα επιβάλλει αλλαγή προσανατολισμού (λιγότερες συντάξεις και περισσότερη υγεία), με στόχο το ενεργό γήρας. Η καθίζηση των γεννήσεων δεν αντιμετωπίζεται με προσλήψεις πολυτέκνων στο Δημόσιο, αλλά με αλλαγή παραδείγματος ώστε να πάψει να είναι η χώρα μας εχθρική για τους νέους, εχθρική για τα νέα ζευγάρια, και εχθρική για τα παιδιά. Κάπου εδώ να αναφέρουμε ότι χρειαζόμαστε επίσης μια πιο ψύχραιμη μεταναστευτική πολιτική, με λιγότερη εχθροπάθεια και περισσότερη ενσωμάτωση, πάντοτε με στόχο τη λελογισμένη αναζωογόνηση των κοινωνιών μας – εκτός αν προτιμάμε μια γερασμένη Ελλάδα με πληθυσμό 6 εκατομμυρίων. Και δεν αφορούν αυτά μόνο την Ελλάδα: το ίδιο ισχύει π.χ. για την πλούσια Βόρεια Ιταλία όπου ζω και εργάζομαι, καθώς και για άλλες χώρες και περιφέρειες στην Γηραιά (…) Ήπειρο.
Το κοινωνικό κράτος είναι το ισχυρό χαρτί της Ευρώπης στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει επιτυχώς αυτές τις δυσκολίες – και άλλες. Θα το κατορθώσει μόνο εάν καταφέρει να ανανεωθεί, στην Ελλάδα και παντού.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
7
Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα / Απ: Εκλογή από τη βάση; Το οχυρό έπεσε
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, 00:02:31 »24/09/2023 Μεταρρύθμιση
του Θανάση Γεωργακόπουλου
Ο «χάι-χούι» νεωτερισμός της εκλογής από τη βάση
Για να μην ξεχνιόμαστε αυτό που ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέπεια των "χάι-χούι" νεωτερισμών του ΓΑΠ, ο οποίος εισήγαγε το 2004 την εκλογή Προέδρου από τα μέλη, τους φίλους και τους περαστικούς, λαμβάνοντας (υποτίθεται) πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους όντας μοναδικός υποψήφιος.
Ήταν μια εισαγωγή μεθόδου από την Αμερική που δυστυχώς στη συνέχεια ακολουθήθηκε και από άλλα ευρωπαϊκά κόμματα, ευτυχώς με πιο αυστηρούς όρους από τους εν Ελλάδι.
Στις ΗΠΑ, όμως, το πολιτικό και διοικητικό σύστημα είναι μια sui generis περίπτωση. Όχι μόνο επειδή είναι Ομοσπονδία με Σύνταγμα που παρέχει μεγάλες εξουσίες στις επί μέρους Πολιτείες αλλά, κυρίως, επειδή παραδοσιακά "εκλέγονται από τη βάση" πλείστοι θεσμοί από τον Σερίφη ως τον Γενικό Εισαγγελέα κάθε Πολιτείας. Ταυτόχρονα, βέβαια, το Σύνταγμα των ΗΠΑ περιλαμβάνει μεγάλα θεσμικά αντίβαρα σε όλα τα επίπεδα, ώστε η προσωπική εξουσία από τον Πρόεδρο έως τον τοπικό Σερίφη να ελέγχεται. Πολλές φορές, μάλιστα, τα αντίβαρα αυτά, ιδιαίτερα σε κορυφαίο επίπεδο, οδηγούν σε παράλυση τη διακυβέρνηση.
Τούτων δοθέντων, η μεμονωμένη εισαγωγή για τους ηγέτες των κομμάτων της "αμερικανικής μεθόδου" στην Ευρώπη, οδήγησε σε δημοκρατική στρέβλωση καθιστώντας το θεσμό των πολιτικών κομμάτων υποχείριο των ηγετών που εκλέγονταν "από τον λαό" και λογοδοτούσαν αποκλειστικά σε αυτόν, όντας, ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι. Προσθέστε σ' αυτό και το ρόλο των κοινωνικών δικτύων και το... γλυκό έδεσε.
Ξέρω πως οι προηγηθείσες σκέψεις μοιάζουν "παλιακές" και νοσταλγικές ενός κοινωνικοπολιτικού τοπίου που έχει άρδην μεταβληθεί.
Ξέρω, επίσης, τον εγχώριο αντίλογο που μπορεί να ακουστεί του είδους "αν δεν είχε ακολουθηθεί αυτή η μέθοδος ψηφοφορίας δε θα είχε εκλεγεί ο κεντρώος Μητσοτάκης στην ηγεσία της ΝΔ αλλά ο "μικροκαραμανλολαϊκοδεξιός" Βαγγέλας Μεϊμαράκης". Πράγματι έτσι είναι. Όμως, αν δεν είχε ακολουθηθεί αυτή η μέθοδος, μερικά χρόνια νωρίτερα θα είχε εκλεγεί η Ντόρα Μπακογιάννη αντί του Α. Σαμαρά και η ιστορία του τόπου θα ήταν διαφορετική την εποχή των μνημονίων, όπως συνέβη και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Τούτων όλων δοθέντων ναι μεν ο θεσμός των πολιτικών κομμάτων πρέπει να ανανεωθεί στην Ευρώπη και να προωθηθεί η συμμετοχή των μελών (βοηθά, άλλωστε, η τεχνολογία) αλλά η εκλογή της ηγεσίας τους δεν μπορεί να αντιγράφει άκριτα το αμερικανικό πρότυπο. Το πως θα γίνεται ας γίνει αντικείμενο ευρύτερου στοχασμού με βάση και τις εθνικές ιδιομορφίες.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
του Θανάση Γεωργακόπουλου
Ο «χάι-χούι» νεωτερισμός της εκλογής από τη βάση
Για να μην ξεχνιόμαστε αυτό που ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέπεια των "χάι-χούι" νεωτερισμών του ΓΑΠ, ο οποίος εισήγαγε το 2004 την εκλογή Προέδρου από τα μέλη, τους φίλους και τους περαστικούς, λαμβάνοντας (υποτίθεται) πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους όντας μοναδικός υποψήφιος.
Ήταν μια εισαγωγή μεθόδου από την Αμερική που δυστυχώς στη συνέχεια ακολουθήθηκε και από άλλα ευρωπαϊκά κόμματα, ευτυχώς με πιο αυστηρούς όρους από τους εν Ελλάδι.
Στις ΗΠΑ, όμως, το πολιτικό και διοικητικό σύστημα είναι μια sui generis περίπτωση. Όχι μόνο επειδή είναι Ομοσπονδία με Σύνταγμα που παρέχει μεγάλες εξουσίες στις επί μέρους Πολιτείες αλλά, κυρίως, επειδή παραδοσιακά "εκλέγονται από τη βάση" πλείστοι θεσμοί από τον Σερίφη ως τον Γενικό Εισαγγελέα κάθε Πολιτείας. Ταυτόχρονα, βέβαια, το Σύνταγμα των ΗΠΑ περιλαμβάνει μεγάλα θεσμικά αντίβαρα σε όλα τα επίπεδα, ώστε η προσωπική εξουσία από τον Πρόεδρο έως τον τοπικό Σερίφη να ελέγχεται. Πολλές φορές, μάλιστα, τα αντίβαρα αυτά, ιδιαίτερα σε κορυφαίο επίπεδο, οδηγούν σε παράλυση τη διακυβέρνηση.
Τούτων δοθέντων, η μεμονωμένη εισαγωγή για τους ηγέτες των κομμάτων της "αμερικανικής μεθόδου" στην Ευρώπη, οδήγησε σε δημοκρατική στρέβλωση καθιστώντας το θεσμό των πολιτικών κομμάτων υποχείριο των ηγετών που εκλέγονταν "από τον λαό" και λογοδοτούσαν αποκλειστικά σε αυτόν, όντας, ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι. Προσθέστε σ' αυτό και το ρόλο των κοινωνικών δικτύων και το... γλυκό έδεσε.
Ξέρω πως οι προηγηθείσες σκέψεις μοιάζουν "παλιακές" και νοσταλγικές ενός κοινωνικοπολιτικού τοπίου που έχει άρδην μεταβληθεί.
Ξέρω, επίσης, τον εγχώριο αντίλογο που μπορεί να ακουστεί του είδους "αν δεν είχε ακολουθηθεί αυτή η μέθοδος ψηφοφορίας δε θα είχε εκλεγεί ο κεντρώος Μητσοτάκης στην ηγεσία της ΝΔ αλλά ο "μικροκαραμανλολαϊκοδεξιός" Βαγγέλας Μεϊμαράκης". Πράγματι έτσι είναι. Όμως, αν δεν είχε ακολουθηθεί αυτή η μέθοδος, μερικά χρόνια νωρίτερα θα είχε εκλεγεί η Ντόρα Μπακογιάννη αντί του Α. Σαμαρά και η ιστορία του τόπου θα ήταν διαφορετική την εποχή των μνημονίων, όπως συνέβη και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Τούτων όλων δοθέντων ναι μεν ο θεσμός των πολιτικών κομμάτων πρέπει να ανανεωθεί στην Ευρώπη και να προωθηθεί η συμμετοχή των μελών (βοηθά, άλλωστε, η τεχνολογία) αλλά η εκλογή της ηγεσίας τους δεν μπορεί να αντιγράφει άκριτα το αμερικανικό πρότυπο. Το πως θα γίνεται ας γίνει αντικείμενο ευρύτερου στοχασμού με βάση και τις εθνικές ιδιομορφίες.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
8
Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα / 21-09-2023 Αύξηση των μεταναστευτικών ροών στη χώρα μας
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 26 Σεπτεμβρίου 2023, 23:34:58 »9
Αποσπάσματα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο / 26-9-2023 Αύξηση της διασποράς του κορονοϊού στην Ελλάδα
« Τελευταίο μήνυμα από Argirios Argiriou στις 26 Σεπτεμβρίου 2023, 23:33:03 »10