Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
ΠΦΥ -Εκπαίδευση => Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: timex στις 15 Ιουνίου 2013, 11:04:46
-
Καλησπέρα.
Στην περιοχή που έκανα αγροτικό και μετά το 10μηνο για την ειδικότητα ερχόταν αρκετός κόσμος με τσιμπούρια.
Εκείνο που κάναμε ήταν να βάζουμε στη περιοχή που ήταν το τσιμπούρι βαζελίνη και απο πανω ένα επιθεμα. Να το αφήνουμε για λίγες ώρες (κάποιοι το άφηαν έτσι 24 ώρες) για να "σκάει" το τσιμπούρι και μετά να το βγάζουμε με το γνωστό τρόπο ( το πιάνεις με τη λαβίδα όσο πιο κοντά στο δέρμα γίνεται και το αφαιρείς προσεκτικά έτσι ώστε να μη μείνει το κεφάλι μέσα).
Κάποιοι έδιναν αντιβίωση και άλλοι όχι. Συνήθως δίναμε amoxil 500 για μια εβδομαδα.
Διαβασα προσφατα οτι μπορεις να δωσεις προφυλακτικα μια δοση δοξικυκλινης εντος 72 ωρων απο την αφαιρεση του τσιμπουριου
Εσείς με ποιο τρόπο αφαιρείτε τα τσιμπούρια;
Δίνετε αντιβίωση προφυλακτικά μετά και αν ναι ποιά και για ποσες μέρες;
-
Το λαδακι επανω του
προκαλει ασφυξια και πολλες φορες φευγει μονο του ή αλλιως αφαιρειται ευκολα διοτι εχει ψοφησει.
Προφυλαξη απο τετανο σιγουρα.
Απο αντιβιωση θα ηταν ενα ωραιο θεμα για συζητηση.
-
Προσωπικα μου εχει τυχει ΜΟΝΟ 3 φορες και ημουν τυχερος στις 2 γιατι δεν ειχε εμβυθιστει πολυ και βγηκε ευκολα με λαβιδα.Λενε πως καλο ειναι να αποφευγουμε να βαζουμε ουσιες πανω στο τσιμπουρι γιατι αυτο αντανακλαστικα βγαζει υγρα που διεισδυουν ενδοδερμικα.Επίσης ειχα ακουσει και για ειδικες λαβιδες αφαιρεσης τσιμπουριων αλλα δεν τις ειχα δει την εποχη των παχιων αγελαδων,ποσο μαλλον τωρα που ψαχνουμε στο ΚΥ το betadine.
Ο καλυτερος τροπος ειναι με λαβιδα και ΠΟΛΥ προσοχη.Βεβαια μια φορα που ειχε ενσφηνωθει πολυ βαθια και με δυσκολεψε πολυ επειδη πανω στην ατυχια μου ειχα την τυχη να ειναι σε ευκολο σημειο(πλατη) εκανα τομη δερματος και το αφαιρεσα ως να ηταν σπιλος.Μετα καθαρισα καλα και εραψα τα χειλη ως επι θλαστικου .Δεν ξερω εαν εκανα καλα ή εαν το κανουν και άλλοι αλλα μου πηγε καλα.Αντιβιωση συστηνεται να μη δινεται εγω παντως και τις 3 φορες εδωσα δοξυκυκλινη για 2-3 μερες 100mg x2.
(YΓ σε παιδια που δε δινουμε τετρακυκλινη θα εδινα Amoxill ή Augmentin....δε μου εχει τυχει τσιμπουρι σε παιδι)
-
Γεια σας και από μένα.
Ξεβιδώνω είναι η λέξη-κλειδί.
Ο κρότωνας αρχικά εισδύει και στη συνέχεια βιδώνεται με την ίδια φορά που βιδώνεται μια βίδα μέσα στο δέρμα.
Αν είμαστε τυχεροί και ο ασφαλισμένος έρθει με τον κρότωνα ακέραιο, τότε:
1. τον διαποτίζουμε με αιθέρα για να εξοιδηθεί και να ξεραθεί.
στη συνέχεια (μετά από 5')
2. τον συλλαμβάνουμε ανάμεσα στα σκέλη ενός πολύ ψιλού μοσκιτακίου και τα κουμπώνουμε
και, ταρατατζούμ ταρατατζούμ
3. τον ξεβιδώνουμε, ακριβώς όπως θα ξεβιδώναμε μια βίδα. Δεν τα παρατάμε εύκολα, μερικές φορές χρειάζονται και >10 περιστροφές του μοσκιτακίου!
Mακαρόνια Μisko Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.
Aν τώρα ο ασφαλισμένος το έχει πειράξει και έχει αφήσει μέσα μόνο το κεφάλι και/ή τις δαγκάνες, τότε η σύλληψη και η περιστροφή τους είναι πολύ δύσκολη, οπότε ας πρόσεχε θέλει σκάψιμο και ίσως και ράμμα μετά.
Ναι, δίνω αντιβίωση πάντα προστατευτικά (όχι προφυλακτικά), πενικιλλίνη ή δοξυκυκλίνη για 20 μέρες (για νόσο Lyme κι έτσι.)
-
Αν και γενικά δεν δίνω εύκολα αντιβιοτικά, είμαι απλόχερος στο να δίνω αντιβίωση σε ασθενή που τον τσίμπησε τσιμπούρι. Αυτό διότι υπάρχει και το βακτηρίδιο Borrelia Burgdoferi που μπορεί να μεταδοθεί μέσω τσιμπήματος τσιμπουριού και να προκαλέσει σοβαρά νευρολογικά και άλλα προβλήματα στον ασθενή (Η Νόσος Lyme (http://en.wikipedia.org/wiki/Borreliosis) ). Η Νόσος Lyme ή Βορρελίωση (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%81%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7) είναι σαφώς πιο συχνή στην Κεντρική (Ελβετία, Βαυαρία, Αυστρία κτλ ) και Βόρεια Ευρώπη ( Σουηδία και Βαλτική ) αλλά υπάρχει και στη Νότια Ευρώπη. Η αντιβίωση που δίνω είναι Caps Amoxil 500 mg 1x3 για 10 ημέρες ή Tabl. Vibramycin (τότε που ακόμη κυκλοφορούσε στην πατρίδα μας) 100 mg 2x1 για 10 ημέρες. (Στην Σουηδία ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δίνουν σαν αντιβίωση πρώτης εκλογής πενικιλλίνη V, 1gr x 3 x 10 ημέρες, δηλαδή το πάλαι ποτέ Ospen που όμως ούτε και αυτό υπάρχει πλέον στην Ελλάδα). Ενναλακτικά μπορεί κανείς να δώσει Αζιθρομυκίνη 500 mg x 1 για 10 ημέρες. Όταν δίνω κάποια αντιβίωση συνηθίζω πάντα να δίνω και κάποιο προβιοτικό π.χ. το Caps. Ultra-levure 250 mg 1x1 περίπου τριάντα λεπτά προ φαγητού, για όσες μέρες ο ασθενής παίρνει την αντιβίωση για να ελαττώσω τον κίνδυνο διάρροιας λόγω του αντιβιοτικού.
http://www.internetmedicin.se/dyn_main.asp?page=107
Οι, ως συνήθως, φλεγματικοί Σουηδοί παρόλο που η Νόσος του Lyme είναι πολύ πιο συνηθισμένη στην Σουηδία από ότι στην Ελλάδα προτείνουν να μη έχουμε σαν σύστημα να δίνουμε αντιβίωση σε ανεπίπλεκτα τσιμπήματα από τσιμπούρι εκτός και αν η κοκκινίλα περνά σε διάμετρο τα 2,8 cm. Προτείνουν στον ασθενή να ξανάρθει εάν η κοκκινίλα μεγαλώσει ή εάν ο ασθενής παρατηρήσει Νευρολογικά συμπώματα.
http://www.internetmedicin.se/dyn_main.asp?page=107
(Στην Σουηδία όμως γράφουν και αναλυτικό αρχείο για κάθε ασθενή που επισκέφτεται τον Ιατρό σε ένα Κέντρο Υγείας ή στο Νοσοκομείο, οπότε ο επόμενος Ιατρός που θα συναντήσει ο Ασθενής, εάν επανέλθει, θα καταλάβει αμέσως για το τί πρόκειται και θα χορηγήσει τότε κατευθείαν την σωστή αντιβίωση, πράγμα που στην Ελλάδα δεν είναι σίγουρο).
Εκεί πάντως που η ένδειξη χορήγησης αντιβίωσης μετά από τσίμπημα από τσιμπούρι, από σχετική γίνεται απόλυτη, είναι εάν δούμε το χαρακτηριστικό σημείο Βορρελίωσης του δέρματος με τους ομόκεντρους κύκλους που ονομάζεται μεταναστευτικό ερύθημα (Erythema chronicum migrans (http://en.wikipedia.org/wiki/Erythema_chronicum_migrans) ). Το μεταναστευτικό ερύθημα μπορεί να εμφανιστεί περίπου 1-4 εβδομάδες μετά το τσίμπημα από τσιμπούρι αλλά μπορεί κανείς να έχει προσβληθεί από Βορρελίωση και χωρίς να έχει υπάρξει μεταναστευτικό ερύθημα.
Στην Σουηδία, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, στις κατευθυντήριες οδηγίες αποτρέπουν από το να περιστρέφουμε το τσιμπούρι όταν προσπαθούμε να το αφαιρέσουμε. Αντιθέτως προτείνουν να το πιάνουμε όσο πιο κοντά στο κεφάλι γίνεται και απλά να το τραβάμε, αργά αργά, με μια λαβίδα προς τα έξω, όπως δείχνουν και τα βιντεάκια που παραθέτω.
-
Αν και δεν υπαρχουν πολυ καλά τεκμηριωμένες απόψεις οι περισσοτεροι συνιστούν την αφαίρεση με λαβίδα (σύλληψη όσο πιο κοντά στο δέρμα) χωρίς όμως περιστροφικές κινήσεις αλλά με έλξη με κατεύθυνση κάθετα από το δέρμα. Η χρήση ουσιών όπως αιθέρας, ξυλοκαϊνης () συνισταται να αποφεύγεται. Δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο εαν πρέπει να δινεται αντιβίωση, προσωπικά πάντα δίνω δοξυκυκλίνη ή αμοξυκιλλινη.
-
χωρίς όμως περιστροφικές κινήσεις αλλά με έλξη με κατεύθυνση κάθετα από το δέρμα
??? Έτσι όμως όλοι ξέρουμε ότι το τσιμπούρι θραύεται και μένουν μέσα στο δέρμα οι δαγκάνες του (και/ή η κεφαλή του). Αν ήταν τόσο απλό, δεν θα είχαμε στήσει εδώ ολόκληρη συζήτηση.
Πάταξον μεν, άκουσον δε.
Έχω βγάλει δεκάδες τσιμπούρια ξεβιδώνοντάς τα.
-
??? Έτσι όμως όλοι ξέρουμε ότι το τσιμπούρι θραύεται και μένουν μέσα στο δέρμα οι δαγκάνες του (και/ή η κεφαλή του). Αν ήταν τόσο απλό, δεν θα είχαμε στήσει εδώ ολόκληρη συζήτηση.
Πάταξον μεν, άκουσον δε.
Έχω βγάλει δεκάδες τσιμπούρια ξεβιδώνοντάς τα.
[/quote]
Δεν συνηθιζω να βαράω κανέναν και συνήθως ακούω όλες τις απόψεις.
Έκανα αναφορά στο τι θεωρούν οι περισσοτεροι ως σωστότερο τρόπο αφαιρεσης ενος κρότωνα και παράθεσα ένα σχετικό άρθρο. Ο σωστότερος τρόπος αφαίρεσης δεν σημαίνει κατ'ανάγκη ότι ειναι και ο ευκολότερος, πιθανόν ο τρόπος που αναφέρεις καθως και η χρήση ουσιών όπως ο αιθέρας να αφαιρούν ευκολότερα τον κρότωνα αλλά ενέχουν μεγαλυτερο κίνδυνο λοίμωξης γι'αυτο βιβλιογραφικά δεν συστήνονται.
Σε πρακτικό επίπεδο φυσικά και αν δεν εφαρμοσθεί καλά ο τρόπος αφαίρεσης που συστήνεται βιβλιογρφικά πάλι μπορεί να συμπιεστεί ο κρότωνας και να προκληθεί λοιμωξη/κοκκίωμα. Πέρα από το τι συστήνεται θεωρητικά είναι σημαντικό να εφαρμόζει ο καθένας την μέθοδο που έχει την μεγαλυτερη εξοικείωση και που την κάνει καλύτερα. Πάντως εαν υπάρχει βιβλιογραφία που να υπόστηρίζει την μέθοδο που ανέφερες (όχι μόνο από άποψη ευκολίας αλλά και από άποψη ασφάλειας) μπορείς να μας ενημερώσεις.
-
Όχι, δεν έχω καμία τεκμηρίωση ούτε σε μορφή δημοσίευσης, ούτε σε βιβλιογραφία, ούτε σε βίντεο στο youtube. Ξέρω όμως ότι βγάζω τα τσιμπούρια εύκολα, γρήγορα, ακέραια, και το κυριότερο ...μη τραυματικά.
Αν κάποιος συνάδελφος το προσπαθήσει και μείνει ευχαριστημένος, θα παρακαλούσα να ευαρεστηθεί να μας το γνωστοποιήσει.
Κατά τ' άλλα, δεν θα επανέλθω. Νομίζω ότι αρκετά διυλίσαμε τον ...κρότωνα.
-
Θα επανέλθεις (σε παρακαλώ) μετά τις ερωτήσεις μου:
Όλοι συμφωνούν ότι δεν πρέπει να ασκηθεί καμία πίεση στο σώμα του τσιμπουριού.
Επομένως οποιοδήποτε όργανο χρησιμοποιείται για την αφαίρεση πρέπει να εισάγεται παράλληλα με το δέρμα (κάθετα στο τσιμπούρι) κι όσο πιο κοντά στο κεφάλι. Αν είναι η λαβίδα πιο ψηλά (ας ονομάσουμε χάριν περιγραφής στον "αυχένα του παρασίτου) υπάρχει κίνδυνος με το ξεβίδωμα να αποκοπεί το κεφάλι;
Η περιστροφή γίνεται αριστερόστροφα; (δεν τα γράφω ειρωνικά και σκέφτομαι να το δοκιμάσω στην πρώτη ευκαιρία)
-
Η περιστροφή γίνεται αριστερόστροφα; (δεν τα γράφω ειρωνικά και σκέφτομαι να το δοκιμάσω στην πρώτη ευκαιρία)
Nαι Διαμαντή. Του συμπεριφέρεσαι σαν να ήταν βίδα.
Δοκίμασέ το, δεν έχεις να χάσεις τίποτε στο κάτω-κάτω... Εγώ το πέτυχα από την πρώτη κιόλας φορά και τώρα όλα τα τσιμπούρια τα θεωρώ piece of cake (αρκεί να έρχονται με ικανό μέρος του σώματος τους, αλλιώς είναι δύσκολη η σύλληψη και το ξεβίδωμά τους).
Αλλά προσπάθησε να το συλλάβεις το τσιμπούρι όσο πιο κοντά στο κεφάλι του μπορείς, αμέσως μόλις αυτό ξεπροβάλλει από την επιδερμίδα. Βεβαίως, πρώτα να το ξεράνεις διαποτίζοντας το με αιθέρα.
-
Η περιστροφή γίνεται αριστερόστροφα; (δεν τα γράφω ειρωνικά και σκέφτομαι να το δοκιμάσω στην πρώτη ευκαιρία)
Nαι Διαμαντή. Του συμπεριφέρεσαι σαν να ήταν βίδα.
Δοκίμασέ το, δεν έχεις να χάσεις τίποτε στο κάτω-κάτω... Εγώ το πέτυχα από την πρώτη κιόλας φορά και τώρα όλα τα τσιμπούρια τα θεωρώ piece of cake (αρκεί να έρχονται με ικανό μέρος του σώματος τους, αλλιώς είναι δύσκολη η σύλληψη και το ξεβίδωμά τους).
Αλλά προσπάθησε να το συλλάβεις το τσιμπούρι όσο πιο κοντά στο κεφάλι του μπορείς, αμέσως μόλις αυτό ξεπροβάλλει από την επιδερμίδα. Βεβαίως, πρώτα να το ξεράνεις διαποτίζοντας το με αιθέρα.
Διακομιστή, δεν έχει τύχει να χρησιμοποιήσω αιθέρα ποτέ. Είναι εύκολο να βρεις αιθέρα σε Κέντρα Υγείας, ή στα φαρμακεία;
-
Εμείς έχουμε πάντα.
Και στα φαρμακεία βρίσκει κανείς.
Αλλά και το οινόπνευμα κάνει τη δουλειά.
-
-
Ομολογώ ότι μην έχοντας κάνει αγροτικό , όταν πήγα στο Κέντρο Υγείας ως ειδικευόμενος και μου ήρθε το πρώτο τσιμπούρι, άφησα την επιμελήτρια να το αφαιρέσει. Ταυτόχρονα μου εξηγούσε γιατί πρώτα θα το "έπνιγε" με πετρέλαιο ή αλκοόλη ή άλλα κόλπα που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αν βρισκόμουν κάπου που δεν είχα πρόσβαση σε αυτά.
Μόλις λοιπόν μου δόθηκε η ευκαιρία έκανα αυτό που έκανα για κάθε τι καινούριο που συναντούσα: μπήκα στο διαδίκτυο.
Tick removal
Πρώτο αποτέλεσμα αναζήτησης από το
CDC
Daaaaaamnnnnnnn, είπα μέσα μου, αυτό δεν μπορεί να είναι και πολύ κακό..Επίσημες οδηγίες από το CDC.
http://www.cdc.gov/ticks/removing_a_tick.html
Xmmmmmmmmmmm, ήδη κάτι δε μου πήγαινε καλά.
Οπότε έκανα αυτό που πάντα έκανα... συνέχισα το ψάξιμο
Επόμενο "έγκυρο" αποτέλεσμα από nih
http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/007211.htm
DO NOT
Do NOT try to burn the tick with a match or other hot object.
Do NOT twist the tick when pulling it out.
Do NOT try to kill, smother, or lubricate the tick with oil, alcohol, vaseline, or similar material.
Περαιτέρω ανάγνωση
http://www.afpmb.org/sites/default/files/pubs/techguides/tg26/files/Tick_Removal.pdf
http://www.aafp.org/afp/2002/0815/p643.html
Ineffective or Dangerous Methods of Removing Ticks: What Not to Do
Do not use sharp forceps.
Do not crush, puncture, or squeeze the tick's body.
Do not apply substances such as petroleum jelly, gasoline, lidocaine (Xylocaine), etc., to the tick.
Do not apply heat with a match or hot nail.
Do not use a twisting or jerking motion to remove the tick.
Do not handle the tick with bare hands.
Μετά από αυτά η απάντηση του επιμελητή ήταν "και πού ξέρουν οι Άγγλοι να βγάζουν τσιμπούρια?"
-
Όσοι τελικά αποφασίσουν να ακολουθήσουν την μέθοδο που αναφέρθηκε από τον Διακομιστή ίσως διευκολυνθούν από το
O'Tom tick twister που είναι διαθέσιμο στο ebay έναντι 6.74 ευρώ το ζεύγος (μικρό-μεγάλο)
http://www.ebay.com/itm/OTom-Tick-Twister-Tick-Remover-for-Dogs-Cats-Horses-Humans-Pack-of-2-/261223435651?pt=LH_DefaultDomain_0&hash=item3cd2214d83
Στο ebay όμως υπάρχει και ένα άλλο εργαλείο, άλλης φιλοσοφίας ( μεταλλική θηλιά ), το Trix Tick Remover for pets & humans.10 years guarantee, 6,49$.
http://www.ebay.co.uk/itm/Trix-Tick-Remover-for-pets-humans-10-years-guarantee-/250487318433?ssPageName=ADME:X:RTQ:GB:1123
-
Στις ενδημικές χώρες συστήνεται να δίνουν 200mg δοξυκυκλίνη άπαξ, προφυλακτικά για ν. Lyme, εφόσον το τσιμπούρι παραμείνει κολλημένο για πάνω από 24 ώρες.
Η πλήρης θεραπεία για Lyme είναι 100mgx2 για 14-21 ημέρες και η ένδειξη είναι δακτυλιοειδές εξάνθημα, μετά από επίσκεψη σε εξοχή, ασχέτως αν αναφέρουν οι ασθενείς να είδαν τσιμπούρι.
-
την μέθοδο που αναφέρθηκε από του τον Διακομιστή
;)
-
την μέθοδο που αναφέρθηκε από του τον Διακομιστή
;)
ΟΚ. Το άλλαξα :)
-
Ψάχνω από το πρωί μία ενδιαφέρουσα ανακοίνωση σε ελληνικό συνέδριο σύμφωνα με την οποία σε τυχαίο δείγμα κατοίκων αγροτικού πληθυσμού του Νομού Έβρου ανιχνεύθηκαν IgG αντισώματα για Borrelia burgdoferi σε ποσοστό >20% αλλά δεν μπορώ να τη βρω. Κανείς, από όσο ξέρω, έκτοτε, δεν έχει αξιολογήσει την επιδημιολογική σημασία αυτού του ευρήματος - ούτε έχω υπόψη μου ανάλογες μελέτες στον Ελληνικό πληθυσμό. Θα ήταν χρήσιμο, αν ξέρει κανείς, να μας τις παραθέσει.
-
Στις ενδημικές χώρες συστήνεται να δίνουν 200mg δοξυκυκλίνη άπαξ, προφυλακτικά για ν. Lyme, εφόσον το τσιμπούρι παραμείνει κολλημένο για πάνω από 24 ώρες.
Η πλήρης θεραπεία για Lyme είναι 100mgx2 για 14-21 ημέρες και η ένδειξη είναι δακτυλιοειδές εξάνθημα, μετά από επίσκεψη σε εξοχή, ασχέτως αν αναφέρουν οι ασθενείς να είδαν τσιμπούρι.
Τι δίνουμε εναλλακτικά σε παιδιά (συνιστάται η αποφυγή δοξυκυκλίνης) και σε ενήλικες μιας και η δοξυκυκλίνη σπανίζει πλέον στη χώρα μας;
-
Αντιγράφω από Uptodate:
Dosing — Dosing of antibiotics for early Lyme disease is as follows:
Doxycycline 100 mg orally twice daily for adults; 2 mg/kg twice daily (maximum 100 mg dose) for children ≥8 years of age
Amoxicillin 500 mg three times daily for adults; 50 mg/kg per day in three divided doses (maximum 500 mg per dose) for children
Cefuroxime axetil 500 mg twice daily for adults; 30 mg/kg per day in two divided doses (maximum 500 mg per dose) for children
Duration — Most of the trials of therapy for erythema migrans used a treatment duration of 21 days [3-9]. However, other trials of doxycycline have shown that 10 to 14 days of therapy is as effective as more prolonged therapy in most patients
-
Προφύλαξη από ν. Lyme σε ενδημικές περιοχές:
Πριν από κάθε επίσκεψη σε εξοχή, φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα, ώστε να ανιχνέυονται εύκολα τα τσιμπούρια και μακριά μανίκια και παντελόνια. Εφαρμόζουμε εντομοαπωθητικό με DEET στις ακάλυπτες περιοχές. Η περμεθρίνη για ψέκασμα των ρούχων δεν έχω βρει να κυκλοφορεί Ελλάδα. Επιστρέφοντας στο σπίτι, ψάχνουμε επισταμένα το δέρμα, τα ρούχα και τα παπούτσια για τυχόν τσιμπούρια.
Ενδείξεις για προφύλαξη, από το Uptodate:
Approach to prophylaxis — We agree with the Infectious Diseases Society of America (IDSA) guidelines that recommend antibiotic prophylaxis only in patients who meet all of the following criteria:
- Attached tick identified as an adult or nymphal Ixodes scapularis tick (deer tick).
- Tick is estimated to have been attached for ≥36 hours (by degree of engorgement or time of exposure).
- Prophylaxis is begun within 72 hours of tick removal.
- Local rate of infection of ticks with B. burgdorferi is ≥20 percent.
- Doxycycline is not contraindicated (ie, the patient is not <8 years of age, pregnant, or lactating).
If the patient meets all of these criteria, the recommended dose of doxycycline is 200 mg for adults and 4 mg/kg up to a maximum dose of 200 mg in children ≥8 years, given as a single dose. It is important to note that this regimen has never been tested in children; this recommendation is extrapolated from experience in adults.
If the patient cannot take doxycycline, the IDSA does not recommend prophylaxis with an alternate antibiotic.
-
Η Ελλάδα αποτελεί ενδημικη χώρα?
-
Ψάχνω από το πρωί μία ενδιαφέρουσα ανακοίνωση σε ελληνικό συνέδριο σύμφωνα με την οποία σε τυχαίο δείγμα κατοίκων αγροτικού πληθυσμού του Νομού Έβρου ανιχνεύθηκαν IgG αντισώματα για Borrelia burgdoferi σε ποσοστό >20% αλλά δεν μπορώ να τη βρω. Κανείς, από όσο ξέρω, έκτοτε, δεν έχει αξιολογήσει την επιδημιολογική σημασία αυτού του ευρήματος - ούτε έχω υπόψη μου ανάλογες μελέτες στον Ελληνικό πληθυσμό. Θα ήταν χρήσιμο, αν ξέρει κανείς, να μας τις παραθέσει.
Όντως θα είχε πολύ ενδιαφέρον να βρίσκαμε αυτή την μελέτη.
Από την άλλη ενώ στην Σουηδία έχω τύχει να δω αρκετές φορές μεταναστευτικό ερύθημα, με τους χαρακτηριστικούς ομόκεντρους κύκλους, ( Erythema Chronicum Migrans (http://en.wikipedia.org/wiki/Erythema_chronicum_migrans) ), στην Ελλάδα δεν έχω τύχει να το δω ποτέ.
Έχει δει κάποιος από τους συμφορουμίστες μεταναστευτικό ερύθημα στην Ελλάδα;
-
Έχω δει μία φορά Erythema migrans, σε φίλο που τον τσίμπησε τσιμπούρι στην Ελλάδα (Λακωνία). Δυστυχώς κι εγώ δεν είχα βρει επιδημιολογικά στοιχεία για τη χώρα μας. Να σημειώσω ότι ονομάζεται μεταναστευτικό ερύθημα ακόμη κι όταν επεκτείνεται ομόκεντρα από το σημείο του δήγματος, όχι μόνο όταν εμφανιστεί σε άσχετο σημείο του σώματος.
-
Έχω δει μία φορά Erythema migrans, σε φίλο που τον τσίμπησε τσιμπούρι στην Ελλάδα (Λακωνία). Δυστυχώς κι εγώ δεν είχα βρει επιδημιολογικά στοιχεία για τη χώρα μας. Να σημειώσω ότι ονομάζεται μεταναστευτικό ερύθημα ακόμη κι όταν επεκτείνεται ομόκεντρα από το σημείο του δήγματος, όχι μόνο όταν εμφανιστεί σε άσχετο σημείο του σώματος.
Μα ακριβώς έτσι είναι το κλασικό μεταναστευτικό ερύθημα: Δηλαδή ομόκεντροι κύκλοι με κέντρο το σημείο του δήγματος (άλλο που στο μεταξύ το δήγμα μπορεί και να μην φαίνεται καν. Η λέξη "μεταναστευτικό" στοχεύει στο ότι το ερύθημα διαστέλλεται ομόκεντρα του δήγματος. Όχι ότι μεταναστεύει σε άλλο μέρος του σώματος ).
Πάντως σημαντική η πληροφορία σου Γιώργο ότι έχεις δει μεταναστευτικό ερύθημα στην Λακωνία μετά από τσίμπημα από τσιμπούρι,
καθώς επίσης και η πληροφορία του Βασίλη Παπαδόπουλου για αντισώματα Borrelia IgG στο 25% δείγματος πληθυσμού από τον Έβρο.
Είναι δηλωτικά του ότι η Borellia υπάρχει και στην Ελλάδα, και ότι πρέπει να την λαμβάνουμε υπ'όψιν.
-
Ασχολήθηκα σήμερα λίγο περισσότερο με την Borrelia και καταγράφω παρακάτω αυτά που μου έκαναν περισσότερο εντύπωση:
Υπάρχουν διάφορα είδη (γενότυποι) Borrelia. Τα Ευρωπαϊκά είδη δεν αντιστοιχούν αναγκαστικά στα Αμερικάνικα και για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι κανείς κάπως επιφυλακτικός για το πόσο έχουν εφαρμογή στην Ευρώπη αυτά που διαβάζει κανείς σε Αμερικανικές σχετικές ιστοσελίδες για την Borrelia (Lyme Disease). Για την ακρίβεια στην Ευρώπη έχουμε την B. Afzelii και την B. garinii ενώ στην Βόρεια Αμερική έχουν την B. burgdoferi sensu stricto.
Borrelia στην Ευρώπη, εκτός της Βόρειας Ευρώπης είναι σίγουρα κατεγεγραμένη στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και στην Βουλγαρία (!) και άρα δεν είναι καθόλου απίθανο να υπάρχει και στην Ελλάδα.
Μια έγκυρη και ενδιαφέρουσα σελίδα στα Αγγλικά για την Borrelia στην Ευρώπη είναι η: http://www.eucalb.com/ από όπου και προκύπτει (στο κεφάλαιο της επιδημιολογίας) ότι η Βουλγαρία έχει μια μέση θέση στις Ευρωπαϊκές χώρες ως προς την συχνότητα της μπορρελίωσης Lyme.
Μια επίσης πολύ σοβαρή σελίδα, αλλά δυστυχώς στα Σουηδικά, είναι το κεφάλαιο για την Borrelia του Σουηδικού ΕΟΦ:
http://www.lakemedelsverket.se/upload/halso-och-sjukvard/behandlingsrekommendationer/bakg_dok/Borrelia-bakgrund_webb.pdf
(έχει αν μη τι άλλο πολύ καλά references στα Αγγλικά).
Η εργαστηριακή διάγνωση της Borrelia, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν δίνει και τόσο σίγουρα αποτελέσματα. Έτσι η διάγνωση γίνεται κατά κύριο λόγο κλινικά.
Η εξέταση αίματος που κάνουν, στην Σουηδία τουλάχιστον, κοιτά ταυτόχρονα και τα IgM και τα IgG αλλά η εξέταση χωλαίνει σε ευαισθησία και η ειδικότητα. Η εξέταση αυτή του αίματος πάντως στις 14/08/2013 στην Σουηδία κοστίζει 130 Σουηδικές Κορώνες = 15 Ευρώ και τα αποτελέσματα βγαίνουν μετά από περίπου μία εβδομάδα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια διδακτορική διατριβή στο ΑΠΘ από το 2009 του κ. Γέρου Σπυρίδωνα με τίτλο:
"Μοριακή και ορολογική μελέτη της διασποράς της borrelia burgdorferi στη Μακεδονία και Θράκη".
http://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/19476?locale=el
Σύμφωνα με την διατριβή αυτή η Lyme μπορρελίωση είναι εξαιρετικά σπάνια στην Ελλάδα (διαβάστε την περίληψη στην σελίδα 142).
Κάτι βέβαια δεν μου κολλάει εδώ: Από την μια έχουμε την Βουλγαρία να έχει μια μέση για Ευρωπαϊκά δεδομένα συχνότητα μπορρελίωσης Lyme και από την άλλη την Βόρεια Ελλάδα να έχει εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα.
-
Επτά διαφορετικά είδη Borrelia, βρέθηκαν στα Σουηδικά τσιμπούρια.
Όσο περισσότερη ώρα μείνει ένα τσιμπούρι πάνω στο δέρμα του ανθρώπου τόσο πιθανότερο να πάθει ο άνθρωπος λοίμωξη από Borrelia αν και ακόμη και τότε η πιθανότητα λοίμωξης είναι αρκετά μικρή.
Το συμπέρασμα είναι ότι όταν περιφερόμαστε σε μέρη που συνήθως υπάρχουν τσιμπούρια είναι σημαντικό να ελέγχουμε μετά προσεκτικά το δέρμα μας.
Wilhelmsson P. A sting from a tick: epidemiology, ecology and clinical aspects of Lyme borreliosis [avhandling=διδακτορικό]. Linköpings universitet, Linköping; 2014.
http://liu.diva-portal.org/smash/record.jsf?pid=diva2:707600
Και ένα ενδιαφέρον άρθρο αυτού του Διδακτορικού:
Prevalence and Diversity of Borrelia Species in Ticks That Have Bitten Humans in Sweden.
http://liu.diva-portal.org/smash/get/diva2:371281/FULLTEXT01.pdf
-
The New England Journal of Medicine.
May 1, 2014.
Teaching Topic
Lyme Disease
E.D. Shapiro
Lyme disease, a zoonosis, is transmitted by certain ixodid ticks and is the most common reportable vectorborne disease in the United States, where it is caused only by the spirochete Borrelia burgdorferi sensu stricto (hereafter termed B. burgdorferi). In Europe and in Asia, B. afzelii, B. garinii, and other related species, in addition to B. burgdorferi, cause Lyme disease.
Clinical Pearls
Clinical Pearl What are the typical characteristics of erythema migrans?
The most common sign of Lyme disease is erythema migrans. Erythema migrans usually begins as a small erythematous papule or macule that appears at the site of the tick bite 1 to 2 weeks later (range, 3 to 32 days) and subsequently enlarges. The lesion may have centrally located vesicles or necrotic areas. Erythema migrans may be asymptomatic, mildly pruritic, or, in rare cases, painful; if untreated, lesions may become as large as 61 cm (2 ft) in diameter and may last for 3 to 4 weeks before resolving. Erythema migrans lesions may occur anywhere on the body surface, although common sites are the groin, axilla, waist, back, lower extremities, and, in children, the head and neck. Although reputed to have a bull’s-eye appearance, approximately two thirds of single erythema migrans lesions either are uniformly erythematous or have enhanced central erythema without clearing around it.
Clinical Pearl What are extracutaneous signs of disseminated Lyme disease?
Extracutaneous signs of disseminated Lyme disease that may occur, with or without erythema migrans, include neurologic conditions, such as cranial-nerve (particularly facial-nerve) palsy and meningitis that mimics aseptic meningitis, as well as carditis, which is most commonly manifested as heart block. Arthritis (most often affecting the knee) is a late sign of disseminated Lyme disease, occurring weeks to months after initial infection; it is seen in less than 10% of all cases, because most patients are treated and cured at an earlier stage of the illness.
Morning Report Questions
Q. How useful are serologic tests in the diagnosis of Lyme disease?
A. Serologic tests for the diagnosis of B. burgdorferi infection are generally of little use in patients with erythema migrans. Two-tier serologic testing for antibodies to B. burgdorferi is recommended (a quantitative test, usually an enzyme-linked immunosorbent assay [ELISA] of the concentration of antibodies to B. burgdorferi and, if results are positive or equivocal, a Western immunoblot); however, it has poor sensitivity in patients with erythema migrans during the acute phase (positive results in only 25 to 40% of patients without evidence of dissemination). Even in the convalescent phase after antimicrobial treatment, a substantial proportion of patients with erythema migrans (half of those without dissemination and a quarter of those with dissemination) do not have a positive test result. The sensitivity of two-tier testing is much better in patients either with early disseminated neurologic or cardiac Lyme disease (80 to 100%) or with late manifestations of Lyme disease such as arthritis (nearly 100%).
Q. What are the most appropriate antimicrobial agents for the treatment of early Lyme disease?
A. Randomized trials have assessed several different antimicrobial agents for the treatment of erythema migrans. In these trials, rates of cure (defined as complete resolution of signs and symptoms shortly after the completion of treatment) have been about 90% with doxycycline, amoxicillin, or cefuroxime axetil. With rare exceptions, patients who were not cured continued to have only nonspecific symptoms, such as fatigue or arthralgia. If a patient has a contraindication to all those drugs, macrolide antibiotics (e.g., azithromycin, clarithromycin, or erythromycin) are an option, but they are somewhat less effective, with cure rates of about 80%. First-generation cephalosporins, such as cephalexin, are not effective in treating Lyme disease.
http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMcp1314325
-
Είδα πριν λίγες μέρες ασθενή που είχε ταξιδέψει για κάποιους μήνες το μισό κόσμο σχεδόν. Μετά από ένα τσίμπημα μάλλον εντόμου στην Ινδονησία ανέπτυξε χαρακτηριστικό δακτυλιοειδές εξάνθημα τύπου erythema migrans. Το τράβηξε φωτογραφία γιατί της έκανε εντύπωση και πήγε στο γιατρό εκεί. Της έδωσε μιά κρέμα. Λίγες μέρες μετά το εξάνθημα άλλαξε λίγο σε εκζεματοειδές, και εκείνη την περίοδο είχε αλλάξει και ήπειρο, οπότε πήγε εκ νέου σε γιατρό, ο οποίος της έδωσε αλοιφή με αντιμυκητιασικό.
4 μήνες μετά εγώ βλέπω μόνο μία ελαφρά υπέρχρωση στην περιοχή.
Ουδέποτε και κανένα σύμπτωμα. ΚΑΝΕΝΑ.Κλινική εξέταση αρνητική.
Αν όμως βλέπατε τη φωτογραφία θα ανοίγατε διάπλατα το στόμα σας... Ξεκάθαρο μεταναστευτικό...
-
Από τσιμπούρι ο θάνατος δικαστικού λειτουργού. (http://www.lifo.gr/now/society/64208)
Επαναφέροντας μια συζήτηση που είχαμε αρκετό καιρό πριν, έχει κανείς παραλάβει και χρησιμοποιήσει αυτά τα tick-removals που κυκλοφορούν στο e-bay και για τα οποία συζητούσαμε?
-
Το προμηθεύτηκα και το χρησιμοποιώ με πολύ καλά αποτελέσματα.
Έχει όμως ένα μειονέκτημα. Αν και περιλαμβάνει 2 μεγέθη λαβών, για μεγάλα και μικρά τσιμπούρια, η μικρή λαβή δεν "εγκλωβίζει" ικανοποιητικά τα πολύ μικρά τσιμπούρια με αποτέλεσμα να μην τα αφαιρεί.
-
Διορθωτική ανακοίνωση της οικογένειας του εκλιπόντος δικαστικού λειτουργού: Ο θάνατός του δεν προήλθε από τσιμπούρι (http://www.protothema.gr/greece/article/468564/oikogeneia-sotiri-bagia-o-thanatos-tou-den-proilthe-apo-skulo-na-apokatastathei-i-alitheia-/).
-
Και μια όχι και τόσο επιστημονική ανατροφοδότηση αλλά εμπειρική:
Βρέθηκα πριν λίγες μέρες με την οικογένειά μου στο εξοχικό του παλιού μου supervisor όταν έκανα ειδικότητα στην Σουηδία, τον οποίο τον εκτιμώ για την θεωρητική και πρακτική του κατάρτηση. Το εξοχικό του βρίσκεται βόρεια του Gothenborg στη Σουηδία.
Το σπίτι είναι χτισμένο βαθιά μέσα στο δάσος, τόσο που δεν βλέπεις πουθενά γειτονικό σπίτι. Κοιμηθήκαμε εκεί δύο βραδιές.
Την ενδιάμεση μέρα το πρωί όταν ξύπνησε ο εγγονός του (17 μηνών), ο οποίος είχε καταφθάσει μαζί με εμάς την προηγούμενη, είδαμε στο μέσα μέρος στο αριστερό του μπούτι ένα μαυράκι που στην αρχή μας φάνηκε για κακάδι και μετά καταλάβαμε ότι πρόκειται για τσιμπούρι. Και αυτό παρόλο που φορούσε συνέχεια παπούτσια κάλτσες και μακριά παντελόνια με λαστιχάκι κάτω κάτω.
Ο παλιός μου supervisor είπε ότι έχει βγάλει πολλά τέτοια από τα εγγόνιά του.
Χρησιμοποίησε ένα τσιμπιδάκι από αυτό που έχουν οι γυναίκες για να βγάζουν τις βλεφαρίδες. Η τεχνική του ήταν να τραβά το τσιμπούρι λίγο να περιμένει ενώ το τραβά, και μετά επαναλαμβάνει το ίδιο. Του έμεινε τελικά κάποιο υπόλειμα από το τσιμπούρι το οποίο προσπάθησε να το βγάλει μετά με μια βελόνα αλλά επειδή έκλαιγε το μωρό δεν το κατάφερε αλλά είπε ότι δεν πειράζει. Δεν έδωσε αντιβίωση γιατί επειδή έμεινε τόσο λίγο το τσιμπούρι στο δέρμα η πιθανότητα να μεταδώσει ασθένεια είναι πολύ πολύ μικρή (νομίζω ότι κάτι είπε για 3 τοις 1000). Αν όμως κάνει ερύθημα είπε ότι θα του δώσει.
-
Γειά σας!
Πέρυσι, στο σπίτι που μέναμε τότε, ο περίβολος ήταν γεμάτος τσιμπούρια (δεν γινόταν να περάσεις χωρίς να ανέβουν στα παπούτσια σου...) και βρήκαμε ένα να έχει τσιμπήσει τη γυναίκα μου στο πόδι αλλά ίσα ίσα, όχι σε βάθος.
Σε άσχετο χρόνο αργότερα (δε θυμόμαστε καθόλου πότε) είδαμε και είχε στο πόδι ένα μεταναστευτικό ερύθημα το οποίο κράτησε κοντά μήνα μέχρι να φύγει και σε μέγεθος έφτασε τα 5 εκατοστά διάμετρο περίπου.
Ήταν και έγκυος την ίδια περίοδο αλλά η αναφορά μου στον γυναικολόγο για το τσίμπημα απο τσιμπούρι πέρασε χωρίς να δώσει σημασία.
Τώρα, μετά απο ένα χρόνο περίπου, έχει νόημα να το ψάξουμε? Θηλάζει ακόμα (αλλά είμαστε στα τελειώματα) οπότε ξεχνάμε αρχικά τις αντιβιώσεις.
Συμπτώματα εκτός απο διάφορους πόνους στη μέση, πλάτη, σβέρκο (λογικά απο το θηλασμό) δεν υπάρχουν.
Τί οδηγίες θα δίνατε? Επίσκεψη σε ιατρό και αν ναί ποιάς ειδικότητας?
Υπάρχει περίπτωση κάποιος να είναι φορέας και να νοσήσει σε άσχετο χρόνο στο μέλλον?
-
Κατανοητό το ερώτημα σας, απλά η οποιαδήποτε διαδικτυακή γνώμη ή εικασία δεν υποκαθιστά την ιατρική εξέταση, αποτανθείτε καλύτερα
στο δικό σας γιατρό, Γενικό γιατρό, Παθολόγο ή Δερματολόγο.
-
Συμφωνώ 100% μαζί σας.
Να τη στείλω στο αγροτικό της περιοχής της στον γενικό ιατρό ή καλύτερα σε παθολόγο σε κρατικό νοσοκομείο?
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα απολύτως σύμπτωμα. Ο λόγος που ασχολήθηκα είναι γιατί είδα τη φωτογραφία του μεταναστευτικού ερυθήματος και θυμήθηκα το περιστατικό.
Λόγω του μωρού είναι δύσκολο και ριψοκίνδυνο να τη στείλω χωρίς κανένα λόγο σε χώρους με μεταδιδόμενα νοσήματα.
Επίσης,
Υπάρχει περίπτωση κάποιος να είναι φορέας και να νοσήσει σε άσχετο χρόνο στο μέλλον?
Αν ήξερα ότι πηγαίνοντας σε κάποιο συγκεκριμένο ιατρό θα έβγαζε σίγουρα συμπέρασμα άμεσα δε θα ζητούσα καν τη βοήθειά σας >:(
Αλλά διαβάζοντας στο ίντερνετ για το πολύ χαμηλό ποσοστό διαγνώσεων και λόγω της μή ύπαρξης συμπτωμάτων το σκέφτομαι.
-
January 11, 2016
Lyme Disease in the Southeastern United States
Larry M. Baddour, MD reviewing Lantos PM et al. Open Forum Infect Dis 2015 Sep 27.
The progressive increase of Lyme disease cases, particularly in southwestern Virginia, over a 15-year period is striking and suggests southward expansion of the disease.
Lyme disease (LD) has been endemic to limited areas of the U.S., including the northeast coastal states and the upper Midwest. In response to an increasing number of cases reported in Virginia, including from the southern border of Virginia (which is shared by North Carolina) — i.e., outside of previously identified endemic areas — researchers conducted a detailed evaluation, including spatial and spatiotemporal cluster analyses. Investigators included both probable and confirmed cases, based on CDC surveillance definitions, reported to the respective state health departments between 2000 and 2014. In addition, they included residential zip codes for each case and used a geographic information system to geographically show pertinent data.
More than 11,000 LD cases were included for subsequent analysis, 89% and 11% of which were registered by the Virginia and North Carolina health departments, respectively. A trend toward an increase in the number of cases was apparent only for Virginia; the most marked annual increase was in southwestern Virginia. New disease clusters were identified along the Appalachian chain between Charlottesville and the North Carolina border and along the southeastern border of older clusters in northern Virginia.
COMMENT
The findings of this survey are critically important. Clinicians in the newer areas of expansion of LD may not be familiar with the varied presentations of the disease and its potential complications, which could result in misdiagnoses or delays in diagnosis, which could affect patient outcomes.
EDITOR DISCLOSURES AT TIME OF PUBLICATION
Disclosures for Larry M. Baddour, MD at time of publication
RoyaltiesUpToDate, Inc. (Authorship duties)
CITATION(S):
Lantos PM et al. Geographic expansion of Lyme disease in the southeastern United States, 2000–2014. Open Forum Infect Dis 2015 Sep 27; [e-pub]. (http://dx.doi.org/10.1093/ofid/ofv143)
- See more at: http://www.jwatch.org/na40085/2016/01/11/lyme-disease-southeastern-united-states?query=etoc_jwgenmed&jwd=000100032085&jspc=GP#sthash.OBSCEjW9.dpuf
-
http://reference.medscape.com/slideshow/tick-borne-illnesses-6006369?src=wnl_critimg_170506_mscpref#1 (http://reference.medscape.com/slideshow/tick-borne-illnesses-6006369?src=wnl_critimg_170506_mscpref#1)
-
10-06-2017
https://www.facebook.com/notes/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/%CE%B7-%CE%BD%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-lyme/264533080621715/ (https://www.facebook.com/notes/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/%CE%B7-%CE%BD%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-lyme/264533080621715/)
-
Ασθένειες που μπορεί να μεταδοθούν από το τσίμπημα ενός τσιμπουριού:
- Borrelios
- Tick Borne Encephalitis ( TBE )
- Tularemi
- Babesios
- Ehrlichios
- Richettsia Helvetica
- Borrelia miyamotoi
-
Και μια όχι και τόσο επιστημονική ανατροφοδότηση αλλά εμπειρική:
Βρέθηκα πριν λίγες μέρες με την οικογένειά μου στο εξοχικό του παλιού μου supervisor όταν έκανα ειδικότητα στην Σουηδία, τον οποίο τον εκτιμώ για την θεωρητική και πρακτική του κατάρτηση. Το εξοχικό του βρίσκεται βόρεια του Gothenborg στη Σουηδία.
Το σπίτι είναι χτισμένο βαθιά μέσα στο δάσος, τόσο που δεν βλέπεις πουθενά γειτονικό σπίτι. Κοιμηθήκαμε εκεί δύο βραδιές.
Την ενδιάμεση μέρα το πρωί όταν ξύπνησε ο εγγονός του (17 μηνών), ο οποίος είχε καταφθάσει μαζί με εμάς την προηγούμενη, είδαμε στο μέσα μέρος στο αριστερό του μπούτι ένα μαυράκι που στην αρχή μας φάνηκε για κακάδι και μετά καταλάβαμε ότι πρόκειται για τσιμπούρι. Και αυτό παρόλο που φορούσε συνέχεια παπούτσια κάλτσες και μακριά παντελόνια με λαστιχάκι κάτω κάτω.
Ο παλιός μου supervisor είπε ότι έχει βγάλει πολλά τέτοια από τα εγγόνιά του.
Χρησιμοποίησε ένα τσιμπιδάκι από αυτό που έχουν οι γυναίκες για να βγάζουν τις βλεφαρίδες. Η τεχνική του ήταν να τραβά το τσιμπούρι λίγο να περιμένει ενώ το τραβά, και μετά επαναλαμβάνει το ίδιο. Του έμεινε τελικά κάποιο υπόλειμα από το τσιμπούρι το οποίο προσπάθησε να το βγάλει μετά με μια βελόνα αλλά επειδή έκλαιγε το μωρό δεν το κατάφερε αλλά είπε ότι δεν πειράζει. Δεν έδωσε αντιβίωση γιατί επειδή έμεινε τόσο λίγο το τσιμπούρι στο δέρμα η πιθανότητα να μεταδώσει ασθένεια είναι πολύ πολύ μικρή (νομίζω ότι κάτι είπε για 3 τοις 1000). Αν όμως κάνει ερύθημα είπε ότι θα του δώσει.
Δείτε και ένα βιντεάκι που δείχνει ακριβώς αυτό που έκανε ο supervisor που είχα στην Σουηδία.
"The best is slow steady traction"
Dead Tick Removal | Auburn Medical Group
Πάντως Έλληνας συνάδελφος Γενικός Ιατρός απάντησε ως εξής στο παραπάνω, σε Ιατρική ομάδα του facebook, και οφείλω να το λάβω υπόψιν και αυτό:
Το τράβηγμα του κρότωνα όπως δείχνει ο κύριος είναι εντελώς άμπαλη και γιωτάδικη τεχνική και σχεδόν πάντα το τσιμπούρι διαλύεται και μένουν μέσα οι δαγκάνες. Ο σωστός τρόπος είναι: το συλλαμβάνεις με το μοσκιτάκι, κουμπώνεις και ξεβιδώνεις. Έχω βγάλει δεκάδες τσιμπούρια ξεβιδώνοντας τα και έχει γίνει για μένα piece of cake. Αν δεν θέλετε να το δοκιμάσετε, μη σώσετε και συνεχίστε να τραβάτε. Και μη κολλάτε με το δεξιόστροφα ή αριστερόφα γιατί όπως και να επιλέξετε να στρίψετε το μοσκιτάκι σας, το τσιμπούρι θα βγει (ακέραιο).
Ενώ άλλος συνάδελφος στην ίδια ομάδα απαντά:
Ναι καλα. Nujol ( ελαιώδες σιρόπι ΜΗΣΥΦΑ για τη δυσκοιλιότητα ) με βαμβακι το αφηνεις πανω 5 λεπτα και βγαινει σχεδον μονο του
-
Οι Αμερικάνοι ανησυχούν γιατί έχει αυξηθεί ο επιπολασμός του Lyme Disease στις ΗΠΑ.
Published on July 25, 2018, at NEJM.org.
Every spring, public health officials prepare for an upsurge in vectorborne diseases. As mosquito-borne illnesses have notoriously surged in the Americas, the U.S. incidence of tickborne infections has risen insidiously, triggering heightened attention from clinicians and researchers.
According to the Centers for Disease Control and Prevention (CDC), the number of reported cases of tickborne disease has more than doubled over the past 13 years.1 Bacteria cause most tickborne diseases in the United States, and Lyme disease accounts for 82% of reported cases, although other bacteria (including Ehrlichia chaffeensis, Anaplasma phagocytophilum, and Rickettsia rickettsii) and parasites (such as Babesia microti) also cause substantial morbidity and mortality. In 1982, Willy Burgdorfer, a microbiologist at the Rocky Mountain Laboratories of the National Institute of Allergy and Infectious Diseases, identified the causative organism of Lyme disease, a spirochete eponymously named Borrelia burgdorferi. B. burgdorferi (which causes disease in North America and Europe) and B. afzelii and B. garinii (found in Europe and Asia) are the most common agents of Lyme disease. The recently identified B. mayonii has been described as a cause of Lyme disease in the upper midwestern United States. Spirochetes that cause Lyme disease are carried by hard-bodied ticks (see graphic), notably Ixodes scapularis in the northeastern United States, I. pacificus in western states, I. ricinus in Europe, and I. persulcatus in eastern Europe and Asia. B. miyamotoi, a borrelia spirochete found in Europe, North America, and Asia, more closely related to the agents of tickborne relapsing fever, is also transmitted by I. scapularis and should be considered in the differential diagnosis of febrile illness occurring after a tick bite.
Patterns of spirochete enzootic transmission are geographically influenced and involve both small-mammal reservoir hosts, such as white-footed mice, and larger animals, such as white-tailed deer, which are critical for adult tick feeding. The rising incidence and expanding distribution of Lyme disease in the United States are probably multifactorial, but increased density and range of the tick vectors play a key role. The geographic range of I. scapularis is apparently increasing: by 2015, it had been detected in nearly 50% more U.S counties than in 1996.
Lyme disease’s clinical manifestations range from relatively mild, nonspecific findings and classic erythema migrans rash in early disease to more severe manifestations, including neurologic disease and carditis (often with heart block) in early disseminated disease, and arthritis, which may occur many months after infection (late disease). Although most cases are successfully treated with antibiotics, 10 to 20% of patients report lingering symptoms after receiving appropriate therapy.2 Despite more than four decades of research, gaps remain in our understanding of Lyme disease pathogenesis, particularly its role in these less well-defined, post-treatment symptoms.
Meanwhile, tickborne viral infections are also on the rise and could cause serious illness and death.1 One example is Powassan virus (POWV), the only known North American tickborne encephalitis-causing flavivirus.3 POWV was recognized as a human pathogen in 1958 after being isolated from the brain of a child who died of encephalitis in Powassan, Ontario. People infected with POWV often have a febrile illness that can be followed by progressive and severe neurologic manifestations, resulting in death in 10 to 15% of cases and long-term sequelae in 50 to 70% of survivors.3 An antigenically similar virus, POWV lineage II, or deer tick virus, was discovered in New England in 1997. Both POWV subtypes are linked to human disease, but their distinct enzootic cycles may affect their likelihood of causing such disease. Lineage II seems to be maintained in an enzootic cycle between I. scapularis and white-footed mice — which may portend increased human transmission, because I. scapularis is the primary vector of other serious pathogens, including B. burgdorferi. Whereas only 20 U.S. cases of POWV infection were reported before 2006,3 99 were reported between 2006 and 2016. Other tickborne encephalitis flaviviruses cause thousands of cases of neuroinvasive illness in Europe and Asia each year, despite the availability of effective vaccines in those regions. The increase in POWV cases coupled with the apparent expansion of the I. scapularis range highlight the need for increased attention to this emerging virus.
The public health burden of tickborne pathogens is considerably underestimated. For example, the CDC reports approximately 30,000 cases of Lyme disease per year but estimates that the true incidence is 10 times that number.1 Multiple factors contribute to this discrepancy, including limitations in surveillance and reporting systems and constraints imposed by available diagnostics, which rely heavily on serologic assays.4 Diagnostic utility is affected by variability among laboratories, timing of specimen collection, suboptimal sensitivity during early infection, imperfect use of diagnostics (particularly in persons with low probability of disease), inability of a single test to identify coinfections in patients with acute infection, and the cumbersome nature of some assays. Current diagnostics also have difficulty distinguishing acute from past infection — a serious challenge in diseases characterized by nonspecific clinical findings. Moreover, tests may remain positive even after resolution of infection, leading to diagnostic uncertainty during subsequent unrelated illnesses. For less common tickborne pathogens such as POWV, serologic testing can be performed only in specialized laboratories, and currently available tests fail to identify novel tickborne organisms.
Such limitations have led researchers to explore new technologies. For example, one of the multiplex serologic platforms that have been developed can detect antibodies to more than 170,000 distinct epitopes, allowing researchers to distinguish eight tickborne pathogens.4 In addition to its utility in screening simultaneously for multiple pathogens, this assay offers enhanced pathogen detection, particularly in specimens collected during early disease. Further studies are needed to determine such assays’ applicability in clinical practice.
Nonserologic platform technologies may also improve diagnostic capabilities, particularly in identifying emerging pathogens. Two previously unknown tickborne RNA viruses, Heartland virus and Bourbon virus, were discovered by researchers using next-generation sequencing to help link organisms with sets of unexplained clinical symptoms. The development and widespread implementation of next-generation diagnostics will be critical to understanding the driving factors behind epidemiologic trends and the full clinical scope of tickborne disease. In addition, sensitive, specific and, where possible, point-of-care assays will facilitate appropriate clinical care for infected persons, guide long-term preventive efforts, and aid in testing of new therapeutics and vaccines.
In the United States, prevention and management of tickborne diseases include measures to reduce tick exposure, such as avoiding or controlling the vector itself, plus prompt, evidence-based treatment of infections. Although effective therapies are available for common tickborne bacteria and parasites, there are none for tickborne viruses such as POWV.
The biggest gap, however, is in vaccines: there are no licensed vaccines for humans targeting any U.S. tickborne pathogen. One vaccine that was previously marketed to prevent Lyme disease, LYMErix, generated an immune response against the OspA lipoprotein of B. burgdorferi, and antibodies consumed by the tick during a blood meal targeted the spirochete in the vector.5 Nonetheless, the manufacturer withdrew LYMErix from the market for a combination of reasons, including falling sales, liability concerns, and reports suggesting it might be linked to autoimmune arthritis, although studies supported the vaccine’s safety. Similar concerns will probably affect development of other Lyme disease vaccines.5
Historically, infectious-disease vaccines have targeted specific pathogens, but another strategy would be to target the vector.5 This approach could reduce transmission of multiple pathogens simultaneously by exploiting a common variable, such as vector salivary components. Phase 1 clinical trials are under way to evaluate mosquito salivary-protein–based vaccines in healthy volunteers living in areas where most mosquito-borne diseases are not endemic. Since tick saliva also contains proteins conserved among various tick species, this approach is being explored for multiple tickborne diseases.5
The burden of tickborne diseases seems likely to continue to grow substantially. Prevention and management are hampered by suboptimal diagnostics, lack of treatment options for emerging viruses, and a paucity of vaccines. If public health and biomedical research professionals accelerate their efforts to address this threat, we may be able to fill these gaps. Meanwhile, clinicians should advise patients to use insect repellent and wear long pants when walking in the woods or tending their gardens — and check themselves for ticks when they are done.
Disclosure forms provided by the authors are available at NEJM.org.
This article was published on July 25, 2018, at NEJM.org.
Author Affiliations
From the Office of the Director, National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), National Institutes of Health, Bethesda, MD (C.I.P., H.D.M., A.S.F.); and the Rocky Mountain Laboratories of the Intramural Research Program of NIAID, Hamilton, MT (M.E.B.).
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMp1807870 (https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMp1807870)
Common Ticks Associated with Lyme Disease in North America:
(https://www.nejm.org/na101/home/literatum/publisher/mms/journals/content/nejm/0/nejm.ahead-of-print/nejmp1807870/20180725/images/img_large/nejmp1807870_f1.jpeg)
-
Από το blog του Λοιμωξιολόγου Γιάννη Καβαλιώτη:
31-12-2020
ΝΟΣΟΣ LYME - ΝΕΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
Μετά 14 χρόνια ανανεώθηκαν οι οδηγίες για την αντιμετώπιση της νόσου Lyme.
Bασικό κλινικό διαγνωστικό σημείο είναι το χαρακτηριστικό εξάνθημα της νόσου, ενώ σε απουσία του αλλά υπόνοια της νόσου, απαραίτητος είναι ο ορολογικός έλεγχος για την Borrelia burgdorferi.
Θεραπευτικά στην αρχή της νόσου με εξάνθημα χορηγείται δοξυκυκλίνη για 10 ημέρες. Εναλλακτικά μπορεί να χορηγηθεί αμοξυκιλλίνη ή κεφουροξίμη για 14 ημέρες.
Να σημειωθεί ότι η βραχυχρόνια αυτή χορήγηση δοξυκυκλίνης συνιστάται και σε παιδιά κάτω των 8 ετών.
Healio / December 2020
https://www.healio.com/news/infectious-disease/20201204/qa-lyme-disease-guidelines-updated-for-first-time-in-14-years (https://www.healio.com/news/infectious-disease/20201204/qa-lyme-disease-guidelines-updated-for-first-time-in-14-years)
http://loimoxi.blogspot.com/2020/12/lyme.html (http://loimoxi.blogspot.com/2020/12/lyme.html)
-
01-03-2021
Επισυνάπτονται δύο αρχεία.
-
Στο δεύτερο αρχείο, στην προφύλαξη, γιατί δεν αναφέρουν τον εμβολιασμό;
-
Στο δεύτερο αρχείο, στην προφύλαξη, γιατί δεν αναφέρουν τον εμβολιασμό;
Γιατί δεν υπάρχει στην Ελλάδα (είμαστε 2-3 δεκαετίες πίσω από την Σουηδία, σε αυτό το θέμα τουλάχιστον, όπως και σε άλλα).
-
Φαντάζομαι ότι με 4 περιστατικά δεν είναι εύκολο να συζητηθεί εμβολιασμός επίσης. Αλλά ίσως σε προαιρετικό επίπεδο για όποιον το θέλει να έπρεπε να προσφέρεται
-
Το FDA ενέκρινε το πρώτο εμβόλιο στις
ΗΠΑ για την εγκεφαλίτιδα από δήγμα κρότωνος – Ticovac της Pfizer (Healio, August 24 2021).
-
Ασθενής έρχεται σε Σουηδικό Κέντρο Υγείας γιατί 5 ημέρες πιο μπροστά την έχει τσιμπήσει τσιμπούρι στον δεξιό μηρό και την επόμενη κιόλας ημέρα αναπτύσει τοπικά έντονη ερυθρότητα (χωρίς όμως τους χαρακτηριστικούς δακτύλιους) και πυρετό μεταξύ 38 και 40 ο οποίος πυρετός δεν κατεβαίνει επί 5 ημέρες δηλαδή μέχρι και την επίσκεψη της στο Κέντρο Υγείας.
Ένας πολύ έμπειρος Σουηδός Γενικός Ιατρός, μου λέει ότι είναι λίγο απίθανο να πρόκειται για borrelia, σχεδόν ποτέ η borrelia δεν αναπτύσει τέτοια εικόνα μια μόλις ημέρα μετά το τσίμπημα. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για δευτερογενή λοίμωξη π.χ. με Σταφυλόκοκκο, και επειδή η ασθενής είναι αλλεργική στην pcV (ναι στην Σουηδία χρησιμοποιούν ακόμη την pcV), προτείνει Κλινδαμυκίνη δηλαδή Caps. Dalacin 300 mg x 3 για 10 ημέρες και να ξαναδούμε την ασθενή ήδη την επόμενη ημέρα, αν στο μεταξύ δεν χειροτερέψει και άλλο οπότε σε αυτή την περίπτωση προτείνει άμεση διακομιδή της ασθενούς στο πλησιέστερο Νοσοκομείο.
-
NEJM June 25, 2020
How Medical Education Is Missing the Bull’s-eye
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMp1915891?source=nejmfacebook&medium=organic-social&fbclid=IwAR0ybJe4agd11dPvzQt_YL-3Lt3VsuY-72dAj0hLKo1mmUraGmO9DUKyPIE (https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMp1915891?source=nejmfacebook&medium=organic-social&fbclid=IwAR0ybJe4agd11dPvzQt_YL-3Lt3VsuY-72dAj0hLKo1mmUraGmO9DUKyPIE)