Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Γενικά => Γενική συζήτηση => Μήνυμα ξεκίνησε από: Denominator στις 24 Φεβρουαρίου 2012, 07:55:25
-
Χθες ήρθα σε δύσκολη θέση όταν η σύζυγος κάποιου ασθενούς που πάσχει από μεταστατικό νεόπλασμα (χημειοθεραπευόμενο από 7ετίας) μου ζήτησε να τη βοηθήσω για να λάβει μια απόφαση σχετικά με το αν θα πρέπει - και υπό ποιες συνθήκες - να ενημερωθεί ο ασθενής για τη γνώμη του ογκολόγου που τον παρακολουθεί, ότι δεν έχει πλέον κανένα νόημα να κάνει χημειοθεραπεία και ότι θα πρέπει να αφεθεί να διάγει το υπόλοιπο του βίου του με μόνο παρηγορητικές παρεμβάσεις.
Το πρόβλημα ήταν πολύπλοκο διότι:
- Ο ογκολόγος ήθελε να πει την αλήθεια στον ασθενή
- Η σύζυγος δεν ήξερε αν ο σύζυγός της θα έπρεπε να την ακούσει
- Ο σύζυγος περίμενε τη γνώμη του ογκολόγου αλλά αδυνατεί να μετακινηθεί ως το Νοσοκομείο
- Ο οικογενειακός γιατρός (που τον υποκαθιστώ εγώ) δεν είχε ουσιαστικά καμία ανάμειξη στη θεραπεία και την παρακολούθηση παρά ενεπλάκη στην τελευταία υποτροπή (επιπεπλεγμένη πνευμονία).
Δεν πήρα καμία θέση, μολονότι δεν το συνηθίζω. Το μόνο που είπα στη σύζυγο είναι ότι αυτά τα ζητήματα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν αν παραμείνουμε στην ψυχρή, ανθρώπινη λογική καθότι τίθεται το θέμα του φόβου του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο. Της είπα όμως ότι θα ήταν καλό με κάποιο τρόπο να διερευνήσει αν ο σύζυγός της θα ήθελε να αντιμετωπίσει την αλήθεια.
Αν νομίζετε ότι θα ήταν καλή κάποια άλλη λύση, ευπρόσδεκτη κάθε άποψη.
-
Είναι δύσκολο Βασίλη, εάν δεν έχεις κάποια προϊστορία μαζί του να δεις πως αντιδρά ο ασθενής σε διάφορες καταστάσεις στην υγεία του.
-
Την αλήθεια ΝΑΙ
ΟΧΙ όμως αδιέξοδη και τετελεσμένη.
Κάθε ανθρωπος-ασθενής έχει το δικαίωμα να γνωρίζει την αλήθεια.Ότι πάσχει απο «καρκίνο» εν προκειμένου.
Πολύ μεγάλη σημασία έχει σε αυτήν την αλήθεια -που ο ασθενής αντιλαμβάνεται περίπου ως ισοδύναμο καταδίκης εις Θάνατο-
να προσδίδεται όσο γίνεται ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.Δηλ.ΔΕΝ επικεντρονώμαστε στο γεγονός αυτό καθε αυτό αλλά στις ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ
που έχουμε «αντιμετώπισης»(και ας γνωρίζει ο ιατρός ότι αυτές ειναι ενδεχομένος ανύπαρκτες ή/ και μάταιες).
Επιπλέον,νομίζω πως όποιος έιχε ποτέ δικό του άνθρωπο με προχωρημένη νεοπλασματική νόσο ,για την οποία τα δεδομένα πρόγνωσης
περιορίζονταν σε λίγους μήνες επιβίωσης θα γνωρίζει οτι πολύ συχνά η «αντιμετώπιση» (Χ/Θ ,ακτινοβολίες κλπ) συνοδεύεται απο
παρενέργειες τέτοιες που χειροτερεύουν δραματικά την ποιότητα ζωής του ασθενή.Η προσπάθεια εξασφάλισης όσο γίνεται καλύτερης
ποιότητας ζωής πριν τον θάνατο με την εξασφάλιση αναλγησίας θα πρέπει να είναι ο πρωταρχικός στόχος οποιασδήποτε παρέμβασης.
-
Την αλήθεια ή όχι, για σοβαρές διαγνώσεις;
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1761.msg11586.html#msg11586