Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Θέματα Εργασίας => Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ => Μήνυμα ξεκίνησε από: Argirios Argiriou στις 8 Μαΐου 2011, 00:09:36
-
Του Αργύρη Αργυρίου,
Γενικού - Οικογενειακού Ιατρού,
Καβάλα.
argiriou.se
Τα παρακάτω που περιγράφω, ναι μεν λέω ότι τα ονειρεύομαι αλλά δεν είναι παρόλα αυτά βγαλμένα από την φαντασία μου. Τα περισσότερα από αυτά τα έχω δει στην πράξη στην Σουηδία και στη Νορβηγία όπου εργάστηκα σαν Γενικός Ιατρός πριν επιστρέψω στην Ελλάδα:
Υπάρχει μόνο ένα ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό Ταμείο για όλους τους Έλληνες πολίτες που χρηματοδοτείται από τους φόρους που παίρνει το κράτος αλλά και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών και των ασφαλισμένων. Το Ταμείο αυτό δίνει μια κατώτατη εγγυημένη σύνταξη για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα αν εργάστηκαν ποτέ ή όχι, αλλά από κει και πέρα είναι καθαρά ανταποδοτικό. Δηλαδή η σύνταξη που παίρνεις έχει άμεση συνάρτηση με τις κρατήσεις που σου έχουν γίνει καθ’όλη την διάρκεια της εργασιακής σου ζωής. Το Ταμείο είναι πλήρως μηχανογραφημένο και μια φορά τον χρόνο σου στέλνει στο σπίτι μια προσωπική αναφορά του πόσες είναι οι κρατήσεις που σου έχουν γίνει συνολικά, καθ’όλη την διάρκεια της ζωής σου μέχρι τώρα. Κάνει επίσης μια πρόβλεψη του τί θα πάρεις σε σύνταξη, εάν οι κρατήσεις που σου γίνονται συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό μέχρι που να φτάσεις τα 65 σου. Έτσι αποκτάς μια ιδέα του τι περίπου θα έχεις όταν θα βγεις στην σύνταξη, αλλά σε κάνει ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Όλα εξαρτώνται από το τι μπαίνει στον προσωπικό σου συνταξιοδοτικό λογαριασμό και πώς τα χρήματα αυτά διαχειρίζονται. Η διαχείριση του Ταμείου είναι όσο το δυνατόν πιο διαφανής γίνεται, και στο τέλος του χρόνου βγαίνει λεπτομερής ισολογισμός που είναι προσβάσιμος μέσω του διαδικτύου από όλους τους πολίτες.
Οι άδειες των φαρμακείων δεν πωλούνται και φυσικά δεν κληρονομούνται, παρά επιστρέφονται στην Νομαρχία όταν ο φαρμακοποιός βγει στην σύνταξη. Δεν υπάρχει κατώτατη τιμή στην πώληση ενός φαρμάκου. Σε αυτό το θέμα αφήνουμε τα φαρμακεία ελεύθερα να ανταγωνιστούν μεταξύ τους. Οι θέσεις εκπαίδευσης φαρμακοποιών και Ιατρών από τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας ελαττώνονται.
Όλοι οι Ιατροί μπορούν να έχουν σύμβαση με το Ταμείο και άρα και δικαίωμα να συνταγογραφούν τα φάρμακα όλων των πολιτών. Όμως η συνταγογράφηση γίνεται αποκλειστικά και μόνο από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί ότι λογισμικό θέλει για αυτό το πράγμα. Αρκεί τα λογισμικά αυτά να είναι συμβατά μεταξύ τους και να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις που έχει καθορίσει το κράτος. Έτσι η συνταγογράφηση ελέγχεται με άμεσο τρόπο κεντρικά από την πολιτεία. Σε επείγουσες περιπτώσεις και μόνο, επιτρέπεται η χειρόγραφη συνταγή που όμως εντός λίγων ημερών πρέπει να γραφεί και από τον υπολογιστή του Ιατρού αλλιώς δεν είναι έγκυρη και ο φαρμακοποιός δεν πληρώνεται για το φάρμακο. Όποιος Ιατρός αρνείται να συνταγογραφήσει ηλεκτρονικά δεν πληρώνεται από το Ταμείο (είμαστε στο έτος 2011). Απαγορεύεται αυστηρότατα η πώληση φαρμάκων από φαρμακοποιούς χωρίς συνταγή Ιατρού, εκτός από κάποια απλά φάρμακα. Τα φθηνά και απλά αυτά φάρμακα πάντως, δεν είναι εκτός λίστας συνταγογραφούμενων φαρμάκων κάθε άλλο μάλιστα: Δεν πρέπει να σαμποτάρουμε τα βασικά και φθηνά φάρμακα (1). Υπάρχουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες (guidelines) από το Ταμείο για την θεραπευτική προσέγγιση (μεταξύ άλλων και την φαρμακευτική) των διαφόρων ασθενειών. Υπάρχει φυσικά και λίστα συνιστώμενων ουσιών για κάθε πάθηση (2). Οι ασθενείς που σε συνεργασία με τον Ιατρό τους θέλουν να επιλέξουν κάποιο άλλο φάρμακο πληρώνουν από την τσέπη τους την διαφορά μεταξύ της τιμής του φαρμάκου που προτείνει το Ταμείο και της τιμής του άλλου φαρμάκου. Με τους παραπάνω τρόπους θα πέσει κάθετα η φαρμακευτική δαπάνη.
Οι Γενικοί Ιατροί (ακόμη και αυτοί που τώρα ανήκουν στο ΕΣΥ) παύουν να είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι, απλώς έχουν δικαίωμα να κάνουν σύμβαση με το Ταμείο. Δουλεύουν μόνοι τους ή συνενώνονται ανά δύο - τρεις, προσλαμβάνουν προσωπικό και κάνουν μικρά ιδιωτικά Κέντρα Υγείας ( group practice ). Ο κάθε πολίτης πρέπει να διαλέξει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό ενός τέτοιου ιδιωτικού Κέντρου Υγείας (Κ.Υ.). Σε περίπτωση που κάποιος δεν διαλέξει, εγγράφεται αυτομάτως στο κοντινότερο ως προς την μόνιμη κατοικία του, Κ.Υ. Ο πολίτης έχει όμως δικαίωμα να αλλάζει και να εγγράφεται σε άλλο ιδιωτικό Κ.Υ. όποτε θέλει. Το Ταμείο πληρώνει για έναν ασθενή που έχει εγγραφεί στον καλυπτόμενο πληθυσμό του Κέντρο Υγεία σου π.χ. 60 Ευρώ (Ε) τον χρόνο, μόνο και μόνο γιατί ο Ασθενής έχει επιλέξει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό του δικού σου Κ.Υ. σε περίπτωση που αρρωστήσει. Αν ο ασθενής επιλέξει να αλλάξει Κ.Υ. π.χ. πάνω στον έκτο μήνα, τότε το Κ.Υ. σου θα πληρωθεί από το Ταμείο 30 Ε για αυτόν το ασθενή και τα άλλα 30 Ε θα τα πάρει το επόμενο Κ.Υ. στο οποίο θα επιλέξει να εγγραφεί ο ασθενής. Τα ιδιωτικά αυτά Κ.Υ. πληρώνονται από το Ταμείο ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού που καλύπτουν, όπως περιέγραψα, την ηλικία, το φύλο, τη νοσηλευτική βαρύτητα και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του κάθε Ασθενούς, αλλά και ανάλογα με τους πόσους Ασθενείς βλέπουν, και τι Ιατρικές πράξεις κάνουν. Η νοσηλευτική βαρύτητα προσδιορίζεται από την ηλικία και τις χρόνιες διαγνώσεις του Ασθενούς (δείτε σχετικό κείμενο για τα DRG στην παραπομπή 3). Σε περίπτωση που ο Ασθενής βρεθεί σε μακρινό τόπο και αρρωστήσει πηγαίνει επειγόντως στο κοντινότερο Κ.Υ. και το Κ.Υ. αυτό πληρώνεται μόνο για Ιατρικές πράξεις που έκανε σε εκείνη την επείγουσα επίσκεψη. Για να μη γίνονται ζαβολιές με τα παραπάνω γίνονται αυστηροί και απροειδοποίητοι έλεγχοι από καλοπληρωμένους και προσεκτικά επιλεγμένους Ιατρούς - Ελεγκτές που υπηρετούν ως Δημόσιοι Υπάλληλοι σε άλλους μακρινούς νομούς της επικράτειας.
Όμως δεν πληρώνει μόνο το κράτος τον Ιατρό. Ένα μέρος της αμοιβής του Ιατρού προέρχεται από τον Ασθενή:
Κάθε φορά που κάποιος θέλει να επισκεφτεί ένα Γενικό Ιατρό για εξέταση στο Κέντρο Υγείας κοστίζει στον Ασθενή 5 Ευρώ (Ε). Επίσκεψη κατ´οίκον κοστίζει 30 Ε και γίνεται μόνο αν το κρίνει απαραίτητο και ο Ιατρός. Μεταξύ 8 και 9 το πρωί ο Ιατρός έχει ώρα τηλεφώνου όπου μπορούν να τον τηλεφωνήσουν οι Ασθενείς του ή να τους τηλεφωνήσει αυτός. Το τηλέφωνο που παίρνει ο Ασθενής προς τον Γενικό Ιατρό, κοστίζει 3 Ε. Οι συνταγές για χρόνιες παθήσεις μπορούν να ανανεώνονται ηλεκτρονικά μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που έχει ο Ασθενής με τον Ιατρό του. Σωματική εξέταση σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται μόνο εάν ο Ιατρός ή ο Ασθενής το κρίνουν σκόπιμο. Έτσι πολύ μεγάλο μέρος της δουλειάς που στο ΙΚΑ ή στο σημερινό Κ.Υ. ή Περιφερειακό Ιατρείο του Ε.Σ.Υ. γίνεται σε περίπου 5 ώρες, με αυτό το σύστημα τηλεφωνικής επικοινωνίας και ηλεκτρονικής συνταγογράφησης θα τελειώνει σε 1 ώρα και θα γίνεται και καλύτερα γιατί οι συνταγές θα είναι καταγραμμένες με τάξη σε υπολογιστή. Έτσι ο Ιατρός θα έχει περισσότερο χρόνο να εξετάσει προσεκτικά αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται. Η τηλεφωνική ανανέωση παλιάς συνταγής κοστίζει 3 Ε. Αν θελήσει να πάει κανείς από μόνος του κατευθείαν στο Νοσοκομείο ή σε ιδιώτη Ιατρό εξειδικευμένο για κάποιο όργανο τους σώματος, κοστίζει 30 Ε. Σε περίπτωση που ο Νοσοκομειακός Ιατρός θεωρήσει ότι ο Ασθενής δεν χρήζει νοσοκομειακής περίθαλψης αλλά πρωτοβάθμιας μπορεί να παραπέμψει τον Ασθενή πίσω στο Κέντρο Υγείας . Αν όμως ο Ασθενής επισκεφτεί πρώτα τον Γενικό του Ιατρό και ο Γενικός Ιατρός παραπέμψει επειγόντως τον Ασθενή στο Νοσοκομείο, τότε ο Ασθενής δεν πληρώνει τίποτε επιπλέον για την επίσκεψη στο Νοσοκομείο παρά μόνο ότι κόστισε για να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό (5 Ε). Αν η παραπομπή στο Νοσοκομείο δεν είναι επείγουσα κοστίζει στον Ασθενή επιπλέον 15 Ε. Στον φυσικοθεραπευτή ή τον εργοθεραπευτή του Κέντρου Υγείας η επίσκεψη κοστίζει 3 Ε. Σε περίπτωση που ο Ασθενής χρειάζεται κάτι απλό μπορεί να συμβουλευτεί και νοσηλεύτρια και τότε είναι δωρεάν.
Τα βραδινά επείγοντα του πληθυσμού ευθύνης τους, τα αναλαμβάνουν επίσης τα Κέντρα Υγείας. Η επίσκεψη σε αυτά στο Κ.Υ. κοστίζει 10 Ε. Αν σε φωνάξουν βράδυ στο σπίτι, τότε αυτό ανάλογα με την ώρα και την ημέρα κοστίζει από 50 έως και 90 ευρώ.
Αν για κάποιο λόγο ο Ασθενής δεν έχει να πληρώσει επί τόπου, του στέλνουν λογαριασμό στο σπίτι. Αν αγνοήσει τον λογαριασμό δεν τον παν και στα δικαστήρια.. αλλά την επόμενη φορά που θα πάει στον Ιατρό θα του γίνει παρατήρηση.
Ο Ασθενής παίρνει απόδειξη κάθε φορά που πληρώνει για να επισκεφτεί Ιατρό ή άλλο νοσηλευτικό προσωπικό και αυτές τις αποδείξεις πρέπει να τις κρατά (αν και αυτά καταγράφονται και στον υπολογιστή του Ιατρού).
Μέσα στην διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους ένας Ασθενής μπορεί να πληρώσει για Ιατρούς και υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό μέχρι και 90 Ε συνολικά. Από εκεί και πέρα βγάζει κάρτα ελευθέρας και μπορεί να επισκέπτεται τους Ιατρούς και το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό εντελώς δωρεάν για το ίδιο έτος.
Η περίθαλψη για τα παιδιά και νέους μέχρι και 20 ετών είναι εντελώς δωρεάν ήδη από την πρώτη επίσκεψη. Η πρώτη εκτίμηση των παιδιών γίνεται πάντα από Γενικό Ιατρό και τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται παραπομπή σε ειδικό Παιδίατρο (δείτε στην παραπομπή 4 σχετικό κείμενο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα παιδιών στην Σουηδία).
Σε περίπτωση που γίνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο, ο Ασθενής πληρώνει για κάθε ημέρα νοσηλείας 5 Ε – 8 Ε.
Τα παραπάνω ποσά είναι φυσικά ενδεικτικά για να πάρει κανείς μια χειροπιαστή ιδέα του πώς φαντάζομαι το οικονομικό πλαίσιο λειτουργίας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα. Στους υπολογισμούς μου έχω βάλει ότι ένας Γενικός Ιατρός, χωρίς να βαριέται αλλά και χωρίς να κουράζεται πάρα πολύ, μπορεί να αναλάβει ένα πληθυσμό 1500 ατόμων.
Την σήμερον ημέρα, ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας και του χρόνου των Δημοσίων Γενικών Ιατρών καταναλώνεται σε διακομιδές Ασθενών από τα Κέντρα Υγείας στα Νοσοκομεία. Κατά την γνώμη μου αυτό έχει νόημα μόνο για πολιτικάντικους λόγους. Για να λένε δηλαδή οι πολιτικοί στους πολίτες ότι: “Ορίστε, σας έχουμε και Γιατρούς”. Δεν έχει όμως σχεδόν ποτέ νόημα από Ιατρικής άποψης.
Περιγράφω τι ισχύει για τις διακομιδές στη Σκανδιναβία και νομίζω ότι το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και στην Ελλάδα ώστε να προλαβαίνουν οι Γενικοί Ιατροί να κάνουν την δουλειά που πραγματικά πρέπει να κάνουν:
Στην Σκανδιναβία λοιπόν όπου εργαζόμουν σαν Ιατρός, οι τραυματιοφορείς (και ο οδηγός) ήταν νοσηλευτές με καλή μετεκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες και την ανάνηψη. Kάθε εβδομάδα κάνανε ειδικές ασκήσεις για να συντηρούν και να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Οδηγούσανε το ασθενοφόρο εκ περιτροπής. Μέσα στον εργάσιμο χρόνο τους είχαν και ειδική ώρα για γυμναστική ώστε να είναι σε καλή φόρμα. Είχαν επίσης εργονομικά φορεία τα οποία ανεβοκατέβαιναν με ηλεκτρικές αντλίες. Οι τραυματιοφορείς ήταν πολύ καλοί στο να βάζουν ενδοφλέβιες γραμμές. Είχαν επίσης το δικαίωμα να δίνουν κάποια φάρμακα μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπεύθυνο Ιατρό (η συνομιλία μπορούσε να καταγραφεί σε κασέτα). Μπορούσαν τότε να δώσουν π.χ. πεθιδίνη, αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη ή ασπιρίνη. Σε ορισμένες πόλεις είχαν εκπαίδευση να ξεκινούν ακόμη και θρομβόλυση αφού πρώτα έπαιρναν καρδιογράφημα που το στέλναν με φαξ από το αυτοκίνητό τους στην καρδιολογική κλινική της περιοχής όπου μετά από τηλεφωνική συνομιλία ο καρδιολόγος είχε δώσει το ΟΚ. Μπορούσαν επίσης να κάνουν και απινίδωση σαν μέρος της καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης. Τις ενέργειες τους τις καταγράφανε σε ειδικά πρωτόκολλα.
Υπό τέτοιες συνθήκες η πλειοψηφία των διακομιδών γινόταν χωρίς να χρειάζεται η φυσική παρουσία του Ιατρού.
Για την φαρμακευτική περίθαλψη:
Το κόστος των 90 πρώτων Ε για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξολοκλήρου ο Ασθενής (το Ταμείο δεν έχει καθόλου συμμετοχή). Από τα 90 Ε και πάνω πληρώνει ο Ασθενής όλο και μικρότερη συμμετοχή μέχρις ότου φτάσουμε στα ποσοστά συμμετοχής που ισχύουν και τώρα. Με αυτό τον τρόπο, το σκέφτεται κάπως ο Ασθενής πριν ξεκινήσει να πάρει φάρμακα, γιατί στην αρχή τα φάρμακα κοστίζουν πολύ. Έτσι περιορίζεται κάπως η άσκοπη πολυφαρμακία. Αν όμως πραγματικά τα χρειάζεται, δεν του βγαίνουν τελικά και τόσο ακριβά. Και σε αυτή την περίπτωση ο Ασθενής φυλάσσει τις αποδείξεις (αν και αυτά τα ποσά αποθηκεύονται επίσης στον υπολογιστή του Φαρμακείου).
Όσοι Ασθενείς δεν έχουν αποδεδειγμένα να πληρώσουν τα παραπάνω πηγαίνουν στην Πρόνοια που τους δίνει λεφτά για μπορέσουν και αυτοί να πληρώσουν.
Με το σύστημα αυτό αποθαρρύνονται οι Ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας και μπήκαν… έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους … και έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.
Με το σύστημα αυτό επίσης, παρακινείται έμμεσα ο Ασθενής να προστρέξει πρώτα στον Γενικό Ιατρό αντί να πάει στο Νοσοκομείο ή στον ιδιώτη Ιατρό ειδικευμένο σε κάποιο όργανο του σώματος, αφού είναι φθηνότερο να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό του. Έτσι αποσυμφορούνται τα νοσοκομεία αλλά και ο Ασθενής επικοινωνεί με έναν γιατρό που ήδη τον γνωρίζει και ήδη τον έχει επιλέξει ανάμεσα σε πολλούς άλλους.
Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο Ασθενής σέβεται το Ιατρό και το έργο που αυτός επιτελεί (διότι ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο….). Ταυτόχρονα όμως δεν είναι και πολύ ακριβό για τον Ασθενή γιατί όταν δώσει πάνω από 90 Ε τον χρόνο σε Ιατρούς παίρνει κάρτα ελευθέρας.
Με το σύστημα αυτό καλύπτεται τέλος και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους Ασθενείς. Εννοείται ότι τα Κέντρα Υγείας έχουν δικό τους προϋπολογισμό και στο τέλος της χρονιάς ο διευθυντής του κάθε Κέντρου Υγείας συντάσσει υποχρεωτικά ετήσιο οικονομικό ισολογισμό, αλλά και ένα απολογισμό της δράσης του Κ.Υ. Ταυτόχρονα με το σύστημα αυτό αναγκάζονται οι Ιατροί να γίνουν πιο παραγωγικοί. Αναγκάζονται επίσης να γίνουν καλύτεροι επιστημονικά αλλά και καλύτεροι από πλευράς συμπεριφοράς, για να κρατήσουν, και αν είναι δυνατόν, να αυξήσουν τους Ασθενείς τους.
Έχω συναίσθηση ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη αλλά νομίζω ότι προς τα εκεί πρέπει να στοχεύουμε. Η κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα τώρα, μπορεί να γίνει ευκαιρία για σηματοδοτηθούν δραστικές αλλαγές προς το καλύτερο για τους όλους τους Έλληνες πολίτες.
Παραπομπές.
1) Ας μη σαμποτάρουμε τα βασικά και φθηνά φάρμακα:
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,474.msg2756.html#msg2756
2) Λίστα συνιστώμενων φαρμάκων από το Σουηδικό κράτος:
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,708.msg4386.html#msg4386
3) Diagnosis - related group (DRG).
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2071.msg13545.html#msg13545
4) Πώς είναι οργανωμένη η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας των παιδιών στη Σουηδία.
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1190.msg7592.html#msg7592
-
Πολύ ωραία σύνοψη αλλά:
Φαινομενικά η προσπάθεια του υπουργείου αντιγράφει αυτό το ωραίο, αμρονικό και ιδανικό σύστημα. Οπως όμως σε κάθε ελληνική αντιγραφή θα γίνει όπως συμφέρει εμάς κόβοντας και ράβοντας το φόρεμα... και το σώμα των ελληνίδων διαφέρει από αυτό των σουηδέζων...
Στο "κοινό ταμείο" πως θα εξισωθούν οι συντάξεις και οι παροχές των καλομαθημένων δημοσίων υπαλλήλων με αυτές των τραχειών ΟΓΑ-τζήδων και των μίζερων ΙΚΑ-τζήδων? Να μη βάλω και τους ΔΕΚΟ-τζήδες και τους ελευθερο-επαγγελματίες... Τουλάχιστον για κάποια χρόνια θα υπάρχει ταμείο πολλών ταχυτήτων.
Αυτό το "ένα μέρος της αμοιβής του ιατρού προέρχεται από τον ασθενή" θα τινάξει το σύστημα στον αέρα. Το "μέρος" αυτό θα καθορίζεται με τον κλασικό παράνομο ελληνικό δημοπρατικό τρόπο: "Αυριανό ραντεβού 100 Ε, σε μια εβδομάδα 30 Ε κοκ". Οι τιμές που αναφέρει των 5 και 15 ευρώ είναι φυσικά αστείες μπροστά στην επιθυμία του έλληνα ασθενή να εξεταστεί άμεσα από τον "καλύτερο" ιατρό. Τι θα γίνει με τους καθηγητές και "καθηγητές" ιατρικής?
Να κάνω σε αυτό το σημείο ένα ερώτημα: στη Σκανδιναβία επιτρέπεται από τον γενικό ιατρό να κάνει ΕΝΑΡΞΗ αγωγής σε χρόνιες ανίατες παθήσεις? Πχ στεφανιαία νόσο, ΧΑΠ, άνοια Alzheimer κτλ. Η αυτόματα "κόβεται" η δυνατότητα έναρξης αγωγής από την ηλκετρονική συνταγογράφηση με βάση τα DRGs?
Τέλος υγεία δεν είναι μόνο η ΠΦΥ (αν και αυτό είναι το θέμα του φόρουμ). Τί γίνεται με τις νοσηλείες και τα διαγνωστικά κέντρα? Πως θα γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των δωρεάν αλλά επειϊκώς μίζερων δημόσιων νοσοκομείων και των lux σουιτών των ιδιωτικών κλινικών που στοιχίζουν το οικοπεδάκι που έβγαλες με ιδρώτα όλη σου τη ζωή? Και πολλά άλλα φυσικά....
-
Είναι πράγματι ό,τι ονειρευόμαστε κάποιοι "ρομαντικοί" σε αυτή τη χώρα - άλλωστε προς αυτήν την κατεύθυνση προσπαθούμε καθημερινά στο (τύποις) ιδιωτικό μας ιατρείο προσπαθώντας να προσφέρουμε ολοένα και καλύτερες υπηρεσίες. Όμως, οι υπηρεσίες αυτές, παραδόξως, αφήνουν, από ένα σημείο και μετά, ολοένα και λιγότερα χρήματα: ξέρετε, διαπίστωσα ότι η συνάρτηση επιπέδου παροχής υπηρεσιών και κέρδους στην ιδιωτική ιατρική φαίνεται να ακολουθεί μία ανάστροφη καμπύλη J - μία "κανονική" καμπύλη J είναι π.χ. αυτή που φέρεται από τους περισσότερους ότι αποδίδει τη συνάρτηση Α.Π. και καρδιαγγειακού κινδύνου - με λίγα λόγια, υπάρχει ένα "βέλτιστο" σημείο το οποίο μεγιστοποιεί το κέρδος για ένα δεδομένα επίπεδο παροχής υπηρεσιών και δε συμφέρει να υπερβείς αυτό το σημείο γιατί περαιτέρω αύξηση του επιπέδου παροχής υπηρεσιών είναι μη ανταποδοτική έως και καταστροφική. Αν μεταφέρουμε αυτην την ιδέα στο σύστημα που προτίνει ο Αργύρης έχουμε τα εξής συμπεράσματα:
Πρέπει να υπάρχουν παράλληλα ένα ή περισσότερα (ιδιωτικά) ταμεία για να "ξεσκαρτάρουν" τη σαβούρα από το μοναδικό κραταιό κρατικό ασφαλιστικό φορέα. Με άλλα λόγια, το ενίαίο κρατικό ταμείο, όπως περιγράφεται από τον Αργύρη, θα είναι τόσο δυνατό (κατ' ουσίαν μονοπώλιο) ώστε κανένα ιδιωτικό δε θα μπορεί να το ανταγωνιστεί. Το φοβερό του πλεονέκτημα θα είναι ένα: Ό,τι κερδίζει, δε θα το βάζει στη τσέπη, όπως θα κάνει ο ιδιώτης, αλλά θα το επανεπενδύει ώστε να μετατοπίζει σε υψηλότερα επίπεδα το σημείο καμπής της J-καμπύλης. Δηλαδή, θα δρα ώστε να καταστήσει εκ του αποτελέσματος και στο σύνολό του οικονομοτεχνικά αποδεκτή την παροχή προηγημένων (μαζικών και εξατομικευμένων) υπηρεσιών υγείας μπρος τις οποίες ο ιδιώτης αδυνατεί, απλά και μόνο επειδή τον βαραίνει η "υποχρέωση" του κέρδους. Αυτό θα συμβαίνει και στις παράλληλες συνιστώσες όπως π.χ. τη διασφάλιση της βιοηθικής, της εχεμύθειας, της επαγγελματικής και μόνο συνεργασίας με όσους φιλόδοξους θέλουν να κάνουν τους μεσάζοντες κ.λ.π.
Το πόσο κανείς από μας θα φτάσει αυτόν τον εξιδανικευμένο κρατικό φορέα έχει να κάνει με την πίστη μας στα όνειρά μας και στην επιμονή μας όσον αφορά την υπερπήδηση των εμποδίων που αυτή η πονεμένη χώρα συνεχίζει να μας βάζει.
-
Αν και πολύ καθυστερημένα, να ευχαριστήσω τον Αργύρη για το συγκροτημένο και "στρογγυλό" κείμενό του, που μάλιστα αποτελεί και μεταφορά μιας πραγματικής εμπειρίας.
Η εμπειρία αυτή έχει ιδιαίτερο ανδιαφέρον τόσο στο σύνολό της όσο και σε στα επί μέρους στοιχεία της.
-Η έννοια του ιδιώτη γιατρού και ο τρόπος με τον οποίο εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας είναι κατ ουσίαν δημόσιος, με την έννοια ότι στο επίκεντρο της δραστηριότητας βρίσκονται οι ανάγκες των ασθενών και όχι οι ανάγκες των γιατρών. (Έχει ιδαίτερο ενδιαφέρον το σημείο!)
-Θεωρώ πολύ κομβικό τον κεντρικό ρόλο του ΓΙ, αλλά και το διακριτό ρόλο των υπόλλοιπων επαγγελματιών , όπως αυτός περιγράφεται στο τμήμα για το ΕΚΑΒ.
-Για τη διάθεση των φαρμάκων πολύ φοβάμαι ότι από την όλη περιγραφή κάποιοι θα σταθούν μόνο στον ελεύθερο ανταγωνισμό των φαρμακείων , άντε και στην εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, ενώ θα χαθεί η ουσία.
-Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διαστημα ασφαλιστικά ταμεία απλώς δε θα υπάρχουν.
-
Σκέφτομαι ότι το να προσπαθεί κανείς να απαντήσει σε αυτό το θέμα με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι μάλλον ουτοπία.
Παρόλα αυτά, θα αποπειραθώ να κάνω μερικές σκέψεις (ακόμη...):
1) Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι υπάρχει πράγματι ΠΦΥ (Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας) και όχι ΠΥΥ (Παροχή Υπηρεσιών Υγείας).
2) Είναι ίσως η πιο καλή ευκαιρία να διαχωρίσουμε δημόσια και ιδιωτική ΠΦΥ. Οι πρώην ιατροί του ΙΚΑ, ακολουθώντας τους υπόλοιπους δημόσιους λειτουργούς, να αποκτήσουν βαθμολόγιο και ευθύνες (π.χ. διαχείρηση φαρμάκων υψηλού κόστους, επιτροπές αναπηρίας) αλλά να μην έχουν δικαίωμα ιδιωτικού ιατρείου. Ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει με κίνητρα επιλογής σε συνάρτηση με τα έτη εν υπηρεσία και να είναι τέτοιος ώστε να ευνοεί την αντικατάσταση των παλαιότερων από νεότερους συναδέλφους (που έχουν κατά γενική εκτίμηση διαφορετική νοοτροπία).
3) Τα ιδιωτικά ιατρεία δεν πρέπει να έχουν δικαίωμα σύμβασης με κανένα ταμείο. Τα χρήματα που το κράτος και τα ταμεία προϋπολόγιζαν για τους συμβεβλημένους ιατρούς, ας αποδίδονται στους ασφαλισμένους μέσω Taxis ανάλογα με το ύψος της δαπάνης και το εισόδημα κάθε ασφαλισμένου (με τρόπο ώστε να διασφαλίζεται το κίνητρο της αναζήτησης απόδειξης αλλά και της ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων). Προτείνω δημοσίως, αν και παθολόγος, οι αποδείξεις των γενικών ιατρών να έχουν απόλυτη προτεραιότητα στην απόδοση δαπανών διότι το σύστημα χρειάζεται κίνητρα για την ενίσχυσή του με γενικούς ιατρούς αν θέλουμε να προσεγγίζει την ΠΦΥ.
-
Εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα εξέλιπαν τελείως οι αγροτικοί γιατροί από το Κέντρο Υγείας όπου εργάζομαι. Αποτέλεσμα, τη συνταγογράφηση των χρόνιων θεραπειών έχουμε αναλάβει καθ' ολοκληρίαν οι γενικοί γιατροί του Κέντρου Υγείας. Είναι ημέρες που η συντριπτική πλειονότητα του εργάσιμου ωραρίου αναλώνεται σε συνταγογράφηση, που καταπονεί τόσο πολύ το νού και το σώμα μου, ώστε νιώθω ότι αν κάποιος ασθενής έμπαινε στο ιατρείο με ιατρικό πρόβλημα που απαιτούσε λίγη περισσότερη σκέψη και κρίση εκ μέρους μου, θα αδυνατούσα να ανταποκριθώ. Εχω σε αυξανόμενη ένταση και συχνότητα το αίσθημα ότι δεν είμαι πλέον γιατρός-θεραπευτής, αλλά κοινός γραφιάς. Γιατί μη μου πείτε ότι κάνω κάτι το εξόχως σημαντικό και επιστημονικό όταν αντιγράφω, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, αδιάφορο, μία συνταγή που δόθηκε πριν από x χρονικό διάστημα, κάθε μήνα κατά τον ίδιο και απαράλλακτο τρόπο. Το ίδιο κάνουν και εκατονταδες άλλοι γιατροί στα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία της χώρας, σπαταλώντας σε μια ανούσια διαδικασία χιλιάδες εργατοώρες, που θα μπορούσαν να διατεθούν σε πολύ πιο παραγωγικές κι ουσιαστικές δραστηριότητες (καλύτερη οργάνωση του Κέντρου Υγείας, σχεδιασμό, οργάνωση και υλοποίηση προγραμμάτων πρόληψης στην κοινότητα, προγραμμάτων αγωγης υγείας στα σχολεία, εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τους γιατρούς των Κ.Υ. και των Π.Ι., βιβλιογραφική ενημέρωση για αναβάθμιση των γνωσεων μας σε διάφορα ιατρικά θέματα κλπ.).
Για τον λόγο αυτό, εάν μπορούσα, θα άλλαζα το καθεστώς λήψης φαρμακευτικης αγωγής στο πλαίσιο χρόνιας θεραπείας ως εξής: Ο θεράπων ιατρός χορηγεί ιατρική γνωμάτευση χρόνιας θεραπείας, που αναγράφεται είτε στο ασφαλιστικό βιβλιάριο του ασθενούς, είτε ηλεκτρονικά σε βάση δεδομένων. Η γνωμάτευση περιέχει ακριβή ημερήσια δοσολογία των φαρμάκων και ορίζεται από τον γιατρό η χρονική διάρκεια της (π.χ. για 3, 6, 12 μήνες κλπ.). Ο ασθενής πηγαίνει κάθε μήνα στο φαρμακείο για να πάρει τη θεραπεία του, χωρίς να περασει από τον γιατρό για έκδοση συνταγης, καθ' όλο το διάστημα που ισχύει η γνωμάτευση. Ο φαρμακοποιός δίνει στον ασθενή τόσα χάπια ακριβώς, οσα αντιστοιχούν σε θεραπεία 30 ημερών (ανοίγει τις εμπορικες συσκευασίες και βάζει τα χάπια σε μπουκαλάκια, στα οποία επικολλά ετικέττα με το όνομα του ασθενούς, του θεράποντος ιατρού και τη δοσολογία) και υπογραφει στο βιβλιάριο (ή καταγράφει στην ηλεκτρονική βάση δεδομενων, με χρηση προσωπικού κωδικού) ότι εγινε η λήψη τους για τον αντίστοιχο μήνα.
Με αυτό τον απλό τρόπο, του οποίου δεν διεκδικώ βέβαια την πατρότητα της σύλληψης, γιατί χρησιμοποιείται ευρέως στο εξωτερικό από τους "κουτόφραγκους", πετυχαίνουμε τα παρακάτω:
- Εξοικονόμηση τεράστιου αριθμού εργατοωρών από το ιατρικό δυναμικό της Π.Φ.Υ., για να τις διαθέσουν σε επιστημονικά υψηλές και ουσιαστικες δραστηριότητες και όχι σε μια ανόητη "χαμαλίδικη" δουλειά, όπως γίνεται τώρα.
- Απαλλαγή των ασθενών, ή των συγγενών τους, από την ταλαιπωρία να πηγαίνουν κάθε μηνα στο Κ.Υ. ή το Π.Ι., και να περιμένουν συχνά με τις ώρες, για "να γράψουν φάρμακα".
- Εξοικονόμηση μεγάλου κόστους στη φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικων ταμείων, γιατί με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται δραστικά η υπερσυνταγογράφηση που οφείλεται σε "παράταιρες" συσκευασίες, που δεν καλύπτουν τον μήνα (δηλ. ένα κουτί να περιέχει 28 χάπια, αντι για 30, ή ακόμα χειρότερα, 20 ή 12)
Βέβαια κατανοώ ότι αυτός ο τελευταίος λόγος ίσως και να είναι ακριβώς η αιτία που δεν εχει εφαρμοσθεί αυτό το απλό μέτρο μεχρι σήμερα. Η διαπλοκή των φαρμακευτικών εταιρειών με τη διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση να μην εχει επιτρεψει την εφαρμογή του, ακριβώς για να μη μπεί τάξη στο σύστημα και μειωθούν τα κέρδη τους. Υπάρχει και άλλη βέβαια πιθανή αιτία, από ανάμειξη άλλων συμφερόντων. Να μη θέλουν οι ιδιώτες γιατροί αυτό το μέτρο, γιατί περιορίζει τις επισκεψεις ων ασθενών, άρα και τα έσοδα τους (θα ήθελα όμως τα σχόλια των ιδιωτών συναδέλφων πάνω σ' αυτό). Δυστυχώς, τα επίσημα όργανα μας (ΕΛΕΓΕΙΑ και ΕΝΩΣΗ) που διαπρέπουν σε ρητορικες κορώνες για τον "εξέχοντα ρόλο της Γενικης Ιατρικής στην προαγωγή του επιπέδου υγείας της κοινότητας, την πρωτοβάθμια πρόληψη, την αγωγή υγείας και μπλά, μπλά, μπλά" (διάφορα άλλα ηχηρά παρόμοια), κλείνουν τα μάτια σε μια πραγματικότητα που και εμας εξευτελίζει ως επιστήμονες και μας υποβαθμίζει από γιατρούς σε γραφιάδες, αλλά και την ΠΦΥ υποβαθμίζει και στραγγαλίζει.
-
@Loumakis
Πόσο συμφωνώ μαζί σας!
Αντί να μιλούμε με τον ασθενή, πληκτρολογούμε τα στοιχεία του.
Αντί να παίρνουμε ιστορικό και να εξετάζουμε, ασχολούμαστε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας με την έκδοση συνταγών και παραπεμπτικών.
Αντί να παρακολουθούμε, διεκπεραιώνουμε.
Εγώ προσωπικά αισθάνομαι έκπτωτος.
Αυτήν την κατάσταση μου την υπενθύμισε η δεκαπενθήμερη απεργία, όπου το μόνο που έκανα ήταν να βλέπω ασθενείς, όπως φαντάζομαι συνέβαινε τον παλιό καλό καιρό...
-
Συγχωνεύσεις στην ΠΦΥ (http://www.ygeianet.gr/box/cal/31964.pdf)
(Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
-
Από πρόσφατο μήνυμα του Διακομιστή.
Οι προτάσεις του κ. Σουλιώτη και συν. για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα στην Ελλάδα (Σεπτέμβριος 2013). Η περίληψη είναι από την σελίδα 12 έως και την σελίδα 21:
http://www.ygeia360.gr/images/protasi_ep_epitropisPFY.pdf
-
Πρόσφατο μήνυμα από άλλο σημείο του φόρουμ, του συνάδελφου Δημήτρη Κουναλάκη σχετικά με την πρόταση Σουλιώτη και συν.
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.....
Διαβάζοντας την με μια πρώτη ματιά και με αρκετή κούραση μετά το ιατρείο μου έκαναν εντύπωση κάποια πράγματα:
α) Είναι πολύ αόριστη. Είναι σαν να λέμε προ-πρόταση, για να ακολουθήσει συγκεκριμένο σχέδιο. Περίεργο για κάτι που πρέπει να εφαρμοστεί σε τρεις μήνες.
β) Εάν δει κανείς τα πρόσωπα που την απαρτίζουν είναι γνωστή η πορεία τους και τα σημεία που τους συνδέουν και είναι ακριβώς η εποχή που βρίσκονται εκτός πολιτικής θέσης.
γ) Έχουν πιάσει συγκεκριμένα θέματα της πρωτοβάθμιας και σίγουρα δεν είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση. Μάλλον, βιαστική και εστιασμένη θα την έλεγα.
δ) Εγώ δεν θα κρίνω επί της ουσίας το έργο τους. Αλλά εκεί που μπορώ να έχω προσωπική άποψη, αν η ποιότητα του τμήματος που αφορά τον ηλεκτρονικό φάκελο-αρχείο είναι παρόμοια και στα άλλα μέρη τότε σίγουρα κερδίζει μια θέση στη λήθη.
Το κερασάκι για το τέλος:
Η πρόταση Σουλιώτη, είναι στην πραγματικότητα η αντιπρόταση Σουλιώτη. Η πραγματική πρόταση είναι από επιτροπή που συνέστησε το υπουργείο το 2012 και που έχει παραδοθεί στον υπουργό. Θα αναρτηθεί αύριο Δευτέρα στο site του ΥΥΚΑ.
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4989.msg42505.html#msg42505
-
Πρόσφατο μήνυμά μου σε άλλο σημείο του φόρουμ:
Τα σχόλιά μου για την έκθεση Σουλιώτη και συν. (Σεπτέβριος 2013) (Την οποία έκθεση μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: http://www.ygeia360.gr/images/protasi_ep_epitropisPFY.pdf )
Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι οι προτάσεις της έκθεσης είναι προς την σωστή κατεύθυνση.
Στα θετικά να βάλω ότι προτείνεται ο ΕΟΠΥΥ να είναι αγοραστής και όχι πάροχος Υπηρεσιών Υγείας. Θετικό επίσης να διαχωριστεί διοικητικά και οικονομικά η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας από την Νοσοκομειακή. Θετικό ότι προτείνεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ. ) να λειτουργεί σε 24ωρη βάση καθώς και η ώσμωση του κρατικού με το ιδιωτικό. Θετικό να υπάρχει κλειστός προϋπολογισμός (αυτό κατάλαβα τουλάχιστον από την σελ. 10 που μιλούν για global budget).
Στο απώτερο μέλλον πιστεύω ότι ο κάθε πολίτης πρέπει να έχει έναν Γενικό – Οικογενειακό Ιατρό.
Λόγω όμως της δημογραφίας των Ιατρών στην Ελλάδα συμφωνώ, για την ώρα τουλάχιστον, με την πρόταση της έκθεσης να υπάρχει προαιρετική και όχι υποχρεωτική επιλογή Γενικού – Οικογενειακού Ιατρού.
Παρατηρήσεις μου:
Η επιτροπή μιλά για πλήρη κάλυψη του συνόλου των ασφαλισμένων (σελ. 13) και νομίζω ότι εδώ βάζει τον πήχη πολύ χαμηλά. Στόχος μας πρέπει να είναι να παρέχεται ένα μίνιμουμ Παροχών Υγεία σε όλους τους κατοίκους της Ελλάδας (είτε αυτοί εργάζονται είτε όχι) και αυτό πιστεύω ότι είναι εφικτό ακόμη και για μια οικονομικά κατεστραμμένη χώρα όπως η Ελλάδα.
Για να επιτευχθεί όμως ο παραπάνω στόχος χρειάζεται να αλλάξει δραστικά και η Φαρμακευτική Πολιτική στην Ελλάδα ώστε να περισσέψουν οι απαραίτητοι πόροι. Η φαρμακευτική πολιτική είναι αναπόσπαστο μέρος μια συνολικής πολιτικής για την Π.Φ.Υ. Δυστυχώς όμως στην έκθεση δεν αναφέρεται τίποτε για την φαρμακευτική πολιτική.
Μια πολιτική που επιτρέπει να πουλιούνται τα γενόσημα φάρμακα στην Ελλάδα έως και 880% πιο ακριβά από την Σουηδία. http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4432.msg41408.html#msg41408 (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4432.msg41408.html#msg41408)
Μια πολιτική όπου κάνει την φαρμακευτική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ να αποτελεί το 63% του προϋπολογισμού του http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4026.msg33199.html#msg33199
Μια πολιτική που με την υποκοστολόγιση των βασικών και ήδη φθηνών φαρμάκων τα κάνει να εξαφανίζονται από την Ελληνική αγορά έτσι ώστε να προωθούνται παρόμοια αλλά πολύ ακριβότερα φάρμακα.
Μια πολιτική με λίγα λόγια που δεν έχει ως πρώτο στόχο την Υγεία των πολιτών της Ελλάδος αλλά την διατήρηση / αύξηση των κερδών του Φαρμάκου.
Μια τέτοια πολιτική είναι λογικό να μην έχει μετά να πληρώσει στον Γενικό Ιατρό 60 ευρώ τον χρόνο για να καλύψει ως Πρωτοβάθμια Περίθαλψη ακόμη και έναν που είναι άνεργος.
Είναι δυνατόν θα μου πείτε να καλυφτεί το Ιατρικό μέρος της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) ενός ανθρώπου με μόνο 60 ευρώ τον χρόνο;
Εγώ που είμαι ιδιώτης Γενικός Ιατρός, σας διαβεβαιώνω πως ναι, είναι δυνατόν. Σκεφτείτε ένα πληθυσμό από 1500 ανασφάλιστους για τους οποίους το κράτος πληρώνει στον Γενικό τους Ιατρό 60 ευρώ ανά άτομο για την περίοδο 12 μηνών. Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο Γενικός Ιατρός έχει ένα μικτό εισόδημα 90.000/έτος. Με ένα τέτοιο εισόδημα ο ιδιώτης Γενικός Ιατρός θα μπορεί να συντηρεί έναν αξιοπρεπή χώρο, να πληρώνει 2 άτομα προσωπικό και να είναι ευχαριστημένος και ο ίδιος. Αν μάλιστα δίνεται η δυνατότητα στον Ασθενή να αλλάζει Γενικό Ιατρό ανά πάσα στιγμή (και όχι μόνο μια φορά τον χρόνο όπως προτείνει η έκθεση στην σελίδα 57), και ο γιατρός να πληρώνεται ποσοστό του 60άρικου ανάλογα με το πόσες μέρες του έτους τον διάλεξε ο ασθενής, τότε πιστέψτε με οι Ιατροί θα είναι πολύ προσεκτικοί με τους ασθενείς τους.
Προκρίνεται από την επιτροπή (σελ. 91 - 96 ) να μην έχει καθόλου οικονομική συμμετοχή ο ασθενής στην αμοιβή του Ιατρού. Έχω εργαστεί και ως Δημόσιος και ως Ιδιώτης Ιατρός και στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Μια από τις εμπειρίες μου για την ψυχολογία του ασθενούς: Ο ασθενής έχει την τάση να υποτιμά έναν Ιατρό στον οποίο δεν πληρώνει τίποτε. (Ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο…). Νομίζω ότι το καλύτερο είναι ο ασθενής να πληρώνει στον Ιατρό μια μικρή συμμετοχή αλλά μόλις οι Ιατρικές δαπάνες του (για όλους τους Ιατρούς συνολικά) ξεπερνούν π.χ. τα 90 ευρώ ανά έτος να παίρνει κάρτα ελεύθερας. Έτσι θα καλύπτεται και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους ασθενείς χωρίς όμως να ξεζουμίζονται. Ταυτόχρονα αποθαρρύνονται με το σύστημα αυτό οι ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας ή στον ιδιώτη Ιατρό και μπήκαν… έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους … Έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.
Για την φαρμακευτική περίθαλψη:
Το κόστος των 90 πρώτων Ευρώ για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξολοκλήρου ο Ασθενής (το Ταμείο δεν έχει καθόλου συμμετοχή). Από τα 90 Ευρώ και πάνω πληρώνει ο Ασθενής όλο και μικρότερη συμμετοχή μέχρις ότου φτάσουμε στα ποσοστά συμμετοχής που ισχύουν και τώρα. Με αυτό τον τρόπο, το σκέφτεται κάπως ο Ασθενής πριν ξεκινήσει να πάρει φάρμακα, γιατί στην αρχή τα φάρμακα κοστίζουν πολύ. Έτσι περιορίζεται κάπως η άσκοπη πολυφαρμακία. Αν όμως πραγματικά τα χρειάζεται, δεν του βγαίνουν τελικά και τόσο ακριβά.
Όσοι Ασθενείς δεν έχουν αποδεδειγμένα να πληρώσουν τα παραπάνω πηγαίνουν στην Πρόνοια που τους δίνει λεφτά για μπορέσουν και αυτοί να πληρώσουν (η Πρόνοια θα έχει λεφτά αν φροντίσουμε να κάνουμε οικονομία από τα φάρμακα όπως περιγράφω).
Για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του πώς ονειρεύομαι την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα, διαβάστε προσεκτικά εδώ:
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2742.msg18282.html#msg18282
-
Πρόσφατο μήνυμα του samsok από άλλο σημείο του φόρουμ:
1)το κοστος των 60 ευρω οντως μπορει να καλυψει τις αναγκες ενος ασθενους οσον αφορα τις επισκεψεις στο ιατρειο του οικογενειακου του ιατρου
2)ενδιαφερουσες προτασεις,μηπως να τις στελνατε στο υπουργειο ή ακομα και στην ΕΛΕΓΕΙΑ ετσι ωστε να δημοσιευθουν και πουθενα μπας και τις διαβασει και κανενας ανθρωπος που παιρνει αποφασεις και καταλαβει οτι τα πραγματα τελικα δεν ειναι τοσο περιπλοκα οσο παρουσιαζονται με την δημοσια υγεια?
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4989.msg42515.html#msg42515
-
Από πρόσφατο μήνυμα του Αδαμάντιου Σκούφαλο σε άλλο σημείο του φόρουμ:
Αργύρη, από τα 10 εκατομμύρια της Ελλάδας αν αφαιρέσουμε 2 εκατομμύρια παιδιά που θα είναι στην αρμοδιότητα παιδιάτρων, με 1500 άτομα ανά γενικό γιατρό χρειαζόμαστε 5500 χιλιάδες περίπου (που δεν τους έχουμε). Εκτός αν εφαρμοστεί πρόγραμμα όπου άλλες ειδικότητες με την κατάλληλη εκπαίδευση θα γίνουν οικογενειακοί γιατροί (όχι όμως γενικοί γιατροί. Μην περάσουμε κι άλλη απαξίωση της ειδικότητας)
Επίσης λόγω γεωγραφικής κατανομής (νησάκια, απομακρυσμένες περιοχές κλπ) χρειάζονται προβλέψεις για τις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες.
Από την εμπειρία σου στη Σουηδία (που σίγουρα έχει αραιοκατοικημένες και απομονωμένες περιοχές) τι προβλέπεται (για τους ασθενείς και τους γιατρούς) γι' αυτές τις περιοχές. Θυμάμαι είχες γράψει κάποτε για γιατρούς που επισκέπτονται ουσιαστικά "ερημίτες" που ζουν απομονωμένοι στα δάση.
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4989.msg42524.html#msg42524
-
Από πρόσφατο μήνυμά μου σε άλλο σημείο του φόρουμ:
Όντως Διαμαντή. Με τους υπάρχοντες αριθμούς δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει στην εντέλεια το σύστημα που προτείνω σε όλη την Ελλάδα αλλά παρόλα αυτά μπορεί να λύσει άμεσα αρκετές καταστάσεις στις περισσότερες περιοχές.
Η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής στην Ελλάδα είναι 4 χρόνια. Αν η Πολιτεία το θελήσει, σε 4 χρόνια από τώρα μπορεί να έχει τον αριθμό των Γενικών Ιατρών που χρειάζεται. Στο μεταξύ οι ελλείψεις μπορεί να καλυφτούν όσο γίνεται από Ιατρούς άλλων ειδικοτήτων.
Λόγω της ιδιαιτερότητας της γεωγραφίας της Ελλάδας νομίζω ότι πρέπει να ποντάρουμε πολύ περισσότερο στην Τηλεϊατρική. Επίσης στα μικρά νησιά και στα απομονωμένα μέρη η αποζημίωση του Γενικού Ιατρού ανά κάτοικο πρέπει να είναι σημαντικά μεγαλύτερη. Νομίζω τέλος ότι θα πρέπει να γίνει συνείδηση στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις δυσπρόσιτων περιοχών ότι για να δελεάσουν τον Ιατρό πρέπει να προτείνουν επιπλέον μισθό, δωρεάν κατοικία ή πληρωμένα κάποια ταξίδια τον χρόνο στο Κέντρο. Τέτοια κίνητρα χρησιμοποιούν συχνά στην Σουηδία όταν πρόκειται για δυσπρόσιτα. Μη νομίζεις όμως ότι και στην Σουηδία είναι όλα τέλεια. Έχουν και εκεί μεγάλες ελλείψεις σε Γενικούς Ιατρούς παρόλο που πληρώνουν καλά. Έτσι συχνά αναγκάζονται να αξιοποιούν Ιατρούς από άλλες ειδικότητες αλλά και να κάνουν εισαγωγή Ιατρών από το εξωτερικό που δεν ξέρουν καλά – καλά την γλώσσα.
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4989.msg42538.html#msg42538
-
19/09/2013.
Η πρόταση της Ελληνικής Ένωσης Γενικών Ιατρών για την μεταρρύθμιση στην Π.Φ.Υ.
http://medispin.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3158.html
-
Ως γνωστόν ένα μέρος από τα έσοδα των Κέντρων Υγείας ( Κ.Υ.) στην Σουηδία (Κρατικών ή ιδιωτικών Κέντρων Υγείας που έχουν σύμβαση με το Ασφαλιστικό Ταμείο της Σουηδίας) προέρχεται από την συμμετοχή των ασθενών. Το μεγαλύτερο μέρος όμως από τα έσοδά τους προέρχεται από το Κράτος. Με βάση αυτά τα έσοδα, αναλαμβάνει μετά το Κέντρο Υγείας να πληρώσει τους μισθούς του προσωπικού του (και ενδεχομένως να απολύσει ή να προσλάβει κόσμο) και τα υπόλοιπα λειτουργικά του έξοδα.
Παρακάτω περιγράφω, με βάση ποιες παραμέτρους αμείβονται τα Κέντρα Υγείας από το Κράτος στο Νομό Sörmland της Σουηδίας για το 2016.
Πληρώνονται:
Ανάλογα με το πόσοι ασθενείς εγγράφονται στο Κέντρο Υγείας ( Listning )
Ανάλογα με την νοσηλευτική βαρύτητα κάθε ασθενή. ( ACG – vårdtyngd )
Ανάλογα με την ηλικία των παιδιών που παρακολουθούνται εμβολιαστικά και όχι μόνο ( BVC – ersättning ) Ενδεικτικά για κάθε παιδάκι από 0 έως 1 έτους το Κέντρο Υγείας πληρώνεται 7.245 SEK ( όπου SEK = Σουηδικές Κορώνες ) = 720 €/έτος !
Ανάλογα με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των περιοχών που καλύπτει το Κέντρο Υγείας ( Socioekonomi ) π.χ. πόσοι εγγεγραμένοι είναι άνω των 65 ετών, πόσες μονογονεικές οικογένειες καλύπτει, πόσοι έχουν γεννηθεί εκτός Ευρώπης, πόσοι είναι άνεργοι ( = Care Need Index = CNI )
Ανάλογα με το πόσο καλά καλύπτονται οι ανάγκες των εγγεγραμμένων ασθενών ενός Κέντρου Υγείας από αυτό. ( Täckningsgrad ) Κάνουν δηλαδή στατιστικές και όσο πιο πολλές οι επισκέψεις των ασθενών ενός Κέντρου Υγείας σε Νοσοκομεία, τόσο μικρότερη επιδότηση παίρνει το Κέντρο Υγείας αυτό, αναφορικά με τις επιδόσεις του στο Täckningsgrad.
Ανάλογα με το πόσο μακριά (χιλιομετρικά) είναι ένα Κέντρο Υγείας από το κοντινότερο Νοσοκομείο. (όσο πιο μακριά τόσο περισσότερα λεφτά ). ( Avståndserssättning )
Ανάλογα με την τηλεφωνική προσβασιμότητα, και την φυσική προσβασιμότητα σε Ιατρό. (Avdrag ). Για την ακρίβεια έχουν την τεχνική δυνατότητα να βλέπουν πόσες τηλεφωνικές κλήσεις ασθενών προς το Κέντρο Υγείας δεν απαντήθηκαν και για κάθε τέτοια κλήση που δεν έχει απαντηθεί αφαιρούνται 45 Σουηδικές Κορώνες = 4,5 € από την πληρωμή του κράτους προς αυτό το Κέντρο Υγείας. Επίσης για κάθε φορά που το Κέντρο Υγείας αδυνατεί να δώσει σε έναν ασθενή ραντεβού με Ιατρό μέσα σε 7 ημέρες αφαιρούνται 30 Σουηδικές Κορώνες = 3 €.
Ανάλογα με τις επισκέψεις των ασθενών σε Ιατρούς και υπόλοιπο Νοσηλευτικό Προσωπικό ( Besöksersättning ) Δυστυχώς δεν ανοίγει το λινκ που γράφει se prislistan που σημαίνει «δείτε (αναλυτική) τιμολόγηση»
Από μια παρόμοια σελίδα πάντως από τον Νομό της Ουψάλα, του 2017, βλέπω ενδεικτικά, ότι για μια επίσκεψη σε Γιατρό στο Κέντρο Υγείας το Κράτος πληρώνει 313 SEK = 30 € (χώρια η συμμετοχή του ασθενούς )ενώ για μια επίσκεψη κατ’ οίκον το κράτος πληρώνει 548 SEK = 53 € ενώ για μια επίσκεψη ασθενούς σε Νοσηλεύτρια του Κέντρου Υγείας το κράτος πληρώνει στο Κέντρο Υγείας 282 SEK = 15 €. Κτλ
http://www.lul.se/Global/Extran%C3%A4t/V%C3%A5rdgivare/Avtal%20-Riktlinjer%20och%20till%C3%A4mpningar/Handbok%20bes%C3%B6ksers%C3%A4ttning%20jan_2017%20ren.pdf
Κατά μέσο όρο ένα Κέντρο Υγείας παίρνει τα 2/3 της αμοιβής του από το Κράτος (για να πληρώσει ενοίκια, μισθούς εργαζομένων κτλ) από το πόσοι ασθενείς είναι εγγεγραμμένοι σε αυτό, και το 1/3 από τις υπόλοιπες παραμέτρους και την συμμετοχή των ασθενών.
http://www.landstingetsormland.se/Halsa-vard/Halsoval/Sa-ersatts-vardcentralerna-i-Halsoval/
Μια ιδέα για το πως ρυθμίζεται η οικονομική συμμετοχή των ασθενών μπορεί να πάρει κανείς εδώ: http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2742.msg18282.html#msg18282 (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2742.msg18282.html#msg18282)
Προσθήκη κειμένου στις 10//11/2019: Αντιγράφω από μια Ιατρική ομάδα Σουηδών Γενικών Ιατρών στο facebook:
ACG räknas endast om det registreras vid ett fysiskt besök el videobesök. Vi har fortfarande 40/60 i Stockholm, dvs 40% av ersättningen från besök (260kr/läkarbesök, 210kr/ssk, 160 kr/usk och 750kr/ leg. psykoterapeut) och 60% från kapitering.
Σε ελεύθερη μετάφραση:
Στο ACG πιάνονται μόνο "Φυσικές" επισκέψεις ή επισκέψεις μέσω βίντεο δηλαδή διαδικτυακά. Κάθε Νομαρχία έχει κάπως διαφορετικό σύστημα, αλλά στον Νομό της Στοκχόλμης έχουμε ακόμη το σύστημα 40/60.
Δηλαδή 40% της αποζημίωσης του Κέντρου Υγείας από το Κράτος προέρχεται από τον αριθμό των επισκέψεων που κάνουν οι ασθενείς ( 260 SEK = 26 € για κάθε επίσκεψη σε Ιατρό, 210 SEK = 21 € για κάθε επίσκεψη σε Νοσηλεύτρια ((Στην Σουηδία κάνουν και οι Νοσηλεύτριες εξωτερικά Ιατρεία)), 160 SEK = 16 € για κάθε επίσκεψη σε Βοηθό Νοσηλεύτριας (( Στην Σουηδία κάνουν και οι Βοηθοί Νοσηλεύτριας εξωτερικά Ιατρεία)) και 750 SEK = 75 € για κάθε επίσκεψη σε Πιστοποιημένο Ψυχοθεραπευτή.
Το 60% της αποζημίωσης του Κέντρου Υγείας από το Κράτος προέρχεται από τον αριθμό των εγγεγραμμένων σε αυτό ανάλογα και με την νοσηλευτική βαρύτητα του κάθε εγγεγραμμένου ασθενούς (capitation).
-
Αργυρη την τελευταια καταχωρηση καλυτερα να την αρχειοθετησουμε σε ξεχωριστη θεματικη ενοτητα με τιτλο πχ Συμβολαιο οικογενειακων ιατρων , GP contract.
Μολις βρω χρονο θα ανεβασω πληροφοριες για ΗΠΑ και Αυστραλια.
-
Αργυρη την τελευταια καταχωρηση καλυτερα να την αρχειοθετησουμε σε ξεχωριστη θεματικη ενοτητα με τιτλο πχ Συμβολαιο οικογενειακων ιατρων , GP contract.
Μολις βρω χρονο θα ανεβασω πληροφοριες για ΗΠΑ και Αυστραλια.
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,7725.msg66247.html#msg66247 (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,7725.msg66247.html#msg66247)
-
Στο νομό Östergötland το ACG έχει πάρει κεφάλι, τρέχουν όλοι να συμπληρώνουν διαγνώσεις για να το αυξήσουν εδώ και 1-2 χρόνια
-
Στο νομό Östergötland το ACG έχει πάρει κεφάλι, τρέχουν όλοι να συμπληρώνουν διαγνώσεις για να το αυξήσουν εδώ και 1-2 χρόνια
Δηλαδή; Αυξάνεται τοπικά η νοσηλευτική βαρύτητα κάθε ασθενή λόγω κάποιας ιδιαιτερότητας της περιοχής (πχ Πτολεμαΐδα) ή την αυξάνουν τεχνητά οι γιατροί ("τρέχουν") με τις διαγνώσεις τους ώστε να πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή;
-
To πώς δουλεύει το ACG είναι μυστικό καλά φυλαγμένο οπότε δεν μπορείς να το ξεκλειδώσεις τόσο εύκολα ώστε να βάλεις 5 ψεύτικες διαγνώσεις και τελειώσαμε. Κανείς δε γνωρίζει ποιες διαγνώσεις δίνουν χρήματα, πώς υπολογίζεται η βαρύτητα του εκάστοτε ασθενούς. Εξάλλου κανείς εδώ πέρα δε θα τολμούσε να βάλει λάθος διάγνωση επίτηδες, πόσο μάλλον που θα έπρεπε να το κάνεις συστηματικά σε χιλιάδες ασθενείς για να έχει κάποιο αντίκρυσμα.
Ο κουμπαράς από τον οποίο δίνει λεφτά το ACG είναι κοινός, τουλάστιχον για τα κέντρα υγείας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένας σχετικός ανταγωνισμός. Αν οι ιατροί/νοσηλεύτριες του κέντρου υγείας Α είναι μεθοδικότεροι, σχολαστικότεροι στις διαγνώσεις τους σε σχέση με τους ιατρούς του ΚΥ Β (μπορεί πχ το Β να έχει μόνο ενοικιαζόμενους που στα τέτοια τους τέτοιες λεπτομέρειες) τότε αργά αλλά σταθερά ο συγκεκριμένος δείκτης θα πέσει στο Β και θα ανέβει στο Α.
Αυτό που άλλαξε στο ΚΥ που ήμουν εγώ (ιδιωτικό κέντρο υγείας μεν αλλά όπως έχω ξαναγράψει, την ίδια πίεση για καλά οικονομικά αποτελέσματα έχουν και τα δημόσια) ήταν ότι παλέψαμε να δούμε σε τι υστερούσαμε από ένα ΚΥ παραπέρα που είχε λιγότερους ασθενείς, κατά μέσο όρο λιγότερο απαιτητικούς, και σημαντικά λιγότερους ιατρούς.
Αυτό που αλλάξαμε ήταν ότι όταν βλέπαμε ένα ασθενή δεν πετάγαμε μία ή δύο διαγνώσεις για να τελειώσουμε το ηλεκτρονικό σημείωμα,απλά. Αλλά αν πχ ο ασθενής είχε και άλλα 2/3 νοσήματα τα οποία λαμβάνεις υπόψη σου για πχ οδηγίες/φάρμακα, τις συμπεριλαμβάναμε κι εμείς. Οι νοσηλεύτριές μας εξάλλου ήταν πριν από αυτό αρκετά χαλαρές με το να βάζουν διαγνώσεις, δεν ήταν τόσο απαραίτητο. Μπήκαν και αυτές στο παιχνίδι.
Κι έτσι αυξήθηκε αν θυμάμαι καλά από 0.937 σε 0.998 σε λίγους μήνες και εισέρρευσε ζεστό χρήμα (νομίζω κοντά στα 30.000 ευρώ αν και αυτό ήταν φήμη που άκουσα και τα οικονομικά μεγέθη είναι πολύ πιο πολύπλοκα να κατανοηθούν σε ό,τι αφορά τα έσοδα ενός κέντρου υγείας).
Ίσως έγραψα πολλά και σίγουρα εν μέρει ανακριβή μιας και πλέον έχω σταματήσει από το κέντρο υγείας, είμαι πλέον ειδικευόμενος επείγουσας ιατρικής.
Το ACG το έχουν ανεβάσει λίγο ακόμη έμαθα, στο 1.040 περίπου οπότε καλά πάει από αυτήν την άποψη. Αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση κλεψιά, αλλά μάλλον καλύτερη οργάνωση σε ό,τι αφορά τις διαγνώσεις
-
´Ενας ατομικός συντελεστής ποιότητας, ο οποίος να δείχνει κατά πόσο κανείς είναι καλύτερος ή χειρότερος από το μέσο όρο, ακόμη και αν δεν ήταν δημόσια ανακοινώσιμος (που θα ήταν καλό), θα έφτανε αντί διατάξεων και κόντρα διατάξεων, ελέγχων (πού ´ντοι;) και απειλές προστίμων με αφορμή τη συνταγογράφηση. Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη φιλότιμο.
Οι δείκτες ποιότητας χρησιμοποιούνται παντού, όπου έχει θέση η εξωτερική αξιολόγηση. Προϋποθέτουν όμως ένα σύστημα με διάφανους κανόνες, προβλέψιμα και ελέγξιμα αποτελέσμα και καθολική εφαρμογή.
-
Πρόταση για ένα αποτελεσματικό, βιώσιμο και εκσυγχρονιστικό σύστημα Yγείας στη χώρα μας.
( Αντ'αυτού ΤΟΜΥ και διαλυμένα ασφαλιστικά ταμεία... )
03/12/2017
Του Ορθοπαιδικού Γιάννη Καρνέζη.
*Ο κ. Γιάννης Καρνέζης είναι χειρουργός Ορθοπαιδικός με εξειδίκευση στην χειρουργική της σπονδυλικής στήλης καθώς και ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της βρετανικής startup εταιρίας ιατρικής τεχνολογίας Concept Spine Ltd. Έχει εργαστεί στην Μεγάλη Βρετανία από το 1994 έως το 2004 ως ειδικός Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης στο νοσοκομείο Nuffield Orthopaedic Centre της Οξφόρδης και Λέκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Bristol.
http://www.liberal.gr/arthro/179641/apopsi/arthra/protasi-gia-ena-apotelesmatiko-biosimo-kai-eksugchronistiko-sustima-Ygeias-sti-chora-mas.html#.WiOpC_RZOe4.facebook (http://www.liberal.gr/arthro/179641/apopsi/arthra/protasi-gia-ena-apotelesmatiko-biosimo-kai-eksugchronistiko-sustima-Ygeias-sti-chora-mas.html#.WiOpC_RZOe4.facebook)
-
Αντιγράφω, μετά από άδειά του, από τον τοίχο του Γενικού Ιατρού Ευάγγελου Φραγκούλη, στο facebook, στις 07-12-2017:
Στη Σλοβακία το μέσο μηναίο per capita fee ανά ασθενή για τον οικογενειακό γιατρό είναι 2.8 ευρώ (λίστα 2000 ασθενών-5600 μηνιαία)... Σε λίγο θα αρχίσει η μετανάστευση γενικών γιατρών και προς τη Σλοβακία...
(https://scontent-sof1-1.xx.fbcdn.net/v/t31.0-8/24785224_10156836592764097_7547113118604895311_o.jpg?oh=6d85d03db8449881a0a67fd63d855e3d&oe=5A959177)
-
Με δεδομένο πάντως το ότι η αμοιβή των συμβεβλημένων είναι 10 ευρώ/επίσκεψη, καθαρά δε μένουν παρά περίπου 3 ευρώ.
Φυσικά όταν εγγράφεις ασφαλισμένους αποκλείεται να τους έχεις όλους κάθε μήνα στα πόδια σου...
Όντως, η Σλοβακία προσφέρει πολύ αξιοπρεπή πρόταση αμοιβής.
Κάτι ανάλογο άκουσα (συμπτωματικά) χθες και για Τσεχία.
-
Πόσες επισκέψεις έχει δικαίωμα να κάνει ασθενής το μήνα , στο πλαίσιο αυτού του συστήματος;
-
Πόσες επισκέψεις έχει δικαίωμα να κάνει ασθενής το μήνα , στο πλαίσιο αυτού του συστήματος;
Αν, κρίνω από το πως λειτουργεί το σύστημα στην Σουηδία, όσες θέλει ο ασθενής. Αν πάντως βάλεις τον ασθενή να πληρώνει και μια συμμετοχή στον Ιατρό μέχρι να φτάσει να έχει πληρώσει συνολικά έως και 90 ευρώ τον χρόνο (συνολικά για Ιατρούς) πριν πάρει κάρτα ελευθέρας, στο τέλος καταλήγουν να έρχονται συχνά στον Ιατρό μόνο αυτοί που για τον ένα ή τον άλλο λόγο όντως χρειάζονται να δουν Ιατρό.
Από ότι φαίνεται στην παραπάνω εικόνα στην Σλοβακία ισχύει τώρα Capitation fee 80% και 20% fee for service.
-
Μια πολύ σημαντική παρατήρηση του συνάδελφου Δημήτρη Κουναλάκη σε συζήτηση στο facebook, (που την αναδημοσιεύω μετά από άδειά του) :
Η δαπάνη (out of pocket) των πολιτών αφορά κατά κύριο λόγο υπηρεσίες δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας.
( αυτό εις απάντηση όσων θεωρούν έγκλημα καθοσιώσεως να πληρώνει ο πολίτης π.χ. 30 €/έτος για να έχει τον δικό του οικογενειακό Ιατρό ).
-
Στην Ιρλανδία, όπου εργάζομαι, τα ιδιωτικά νοσοκομεία συνήθως ζητούν παραπομπή του γενικού ιατρού για να δεχθούν έναν ασθενή. Φανταστείτε πώς θα άλλαζαν τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα, αν οι ασφαλιστικές εταιρίες άρχιζαν να απαιτούν παραπεμπτικό από εμάς για να δεχθούν να αποζημιώσουν μια νοσηλεία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Για όποιον δεν έχει δουλέψει σε τέτοιο, να δώσω τη γενική εικόνα: Τα ιδιωτικά νοσοκομεία ζουν σε μεγάλο βαθμό από τις νοσηλείες που κάνουν, δημιουργώντας μια τεχνητή ανάγκη για εισαγωγές από τα επείγοντα ή από συνεργαζόμενα ιατρεία όλων των ειδικοτήτων. Πολλοί από τους ασθενείς αυτούς θα μπορούσαν να διαχειριστούν το πρόβλημά τους σε εξωτερική βάση, όσοι δε χρήζουν προγραμματισμένου χειρουργείου, θα μπορούσαν να προετοιμάζονται με εργαστηριακές εξετάσεις, προεγχειρητικό έλεγχο και ιστορικό από τον οικογενειακό ιατρό τους, γλιτώνοντας κατά πολύ τα έξοδά τους. Θα μπορούσαμε άραγε ως γενικοί ιατροί να προωθήσουμε μια τέτοια πρόταση στις ασφαλιστικές εταιρίες; (των οποίων τους κανόνες σέβονται και ακολουθούν τα ιδιωτικά νοσοκομεία). Ίσως θα ήταν ένα βήμα, ώστε όλοι οι ιδιωτικά ασφαλισμένοι να εγγράφονται σε οικογενειακό ιατρό.
-
φοβηθούν τη μειωμένη πελατεία υποψιάζομαι. Αν και καταλαβαίνω ότι κάποιες ασφαλιστικές ήδη έχουν οργανωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας
-
Αντιγράφω από μια Ιατρική ομάδα Σουηδών Γενικών Ιατρών στο facebook στις 10/11/2019:
ACG räknas endast om det registreras vid ett fysiskt besök el videobesök. Vi har fortfarande 40/60 i Stockholm, dvs 40% av ersättningen från besök (260kr/läkarbesök, 210kr/ssk, 160 kr/usk och 750kr/ leg. psykoterapeut) och 60% från kapitering.
Σε ελεύθερη μετάφραση:
Στο ACG πιάνονται μόνο "Φυσικές" επισκέψεις ή επισκέψεις μέσω βίντεο δηλαδή διαδικτυακά. Κάθε Νομαρχία έχει κάπως διαφορετικό σύστημα, αλλά στον Νομό της Στοκχόλμης έχουμε ακόμη το σύστημα 40/60.
Δηλαδή 40% της αποζημίωσης του Κέντρου Υγείας (K.Y.) από το Κράτος προέρχεται από τον αριθμό των επισκέψεων που κάνουν οι ασθενείς ( 260 SEK = 26 € για κάθε επίσκεψη σε Ιατρό, 210 SEK = 21 € για κάθε επίσκεψη σε Νοσηλεύτρια ((Στην Σουηδία κάνουν και οι Νοσηλεύτριες εξωτερικά Ιατρεία)), 160 SEK = 16 € για κάθε επίσκεψη σε Βοηθό Νοσηλεύτριας (( Στην Σουηδία κάνουν και οι Βοηθοί Νοσηλεύτριας εξωτερικά Ιατρεία)) και 750 SEK = 75 € για κάθε επίσκεψη σε Πιστοποιημένο Ψυχοθεραπευτή. ( Fee-For-Service)
Το 60% της αποζημίωσης του Κέντρου Υγείας από το Κράτος προέρχεται από τον αριθμό των εγγεγραμμένων σε αυτό ανάλογα και με την νοσηλευτική βαρύτητα του κάθε εγγεγραμμένου ασθενούς (Capitation).
Στις παραπάνω τιμές να προστεθούν και τα ποσά που πληρώνουν και οι Ασθενείς στο Κέντρο Υγείας και στους άλλους φορείς Υγειονομικής Περίθαλψης που για τον Νομό της Στοκχόλμης το 2019 έχουν ως εξής:
Από 0-18 ετών: εντελώς δωρεάν από την πρώτη επίσκεψη.
Από 18-84 ετών: 200 SEK = 20 ευρώ για κάθε επίσκεψη σε Γενικό Ιατρό ή Φυσικοθεραπευτή ή Εργασιοθεραπευτή και 100 SEK = 10 ευρώ για κάθε επίσκεψη σε Νοσηλεύτρια ή Ψυχολόγο. Για επίσκεψη στα Επείγοντα του Νοσοκομείου ο Ασθενής πληρώνει 400 SEK = 40 ευρώ και 350 SEK = 35 ευρώ για τα εξωτερικά Ιατρεία Ειδικού Ιατρού στο Νοσοκομείο. Αυτές οι τιμές μέχρις ότου ο Ασθενής να πληρώσει συνολικά για επισκέψεις σε Επαγγελματίες Υγείας μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος 1.150 SEK = 115 ευρώ οπότε και παίρνει κάρτα ελευθέρας.
Από 85 ετών και άνω: Εντελώς δωρεάν από την πρώτη επίσκεψη.
https://www.1177.se/Stockholm/sa-fungerar-varden/kostnader-och-ersattningar/patientavgifter-i-stockholms-lan/ (https://www.1177.se/Stockholm/sa-fungerar-varden/kostnader-och-ersattningar/patientavgifter-i-stockholms-lan/)
-
Φίλος μου με ρωτά στο facebook στις 14/12/2019:
- Αργύρη λύσε μου μια απορία: Οι ΟΙ στη Σουηδία παίρνουν bonus στο τέλος του χρόνου για όσους ΔΕΝ στείλουν στον ειδικό η/και το Νοσοκομείο;
και απαντώ:
- Όχι, οι Γενικοί Ιατροί δεν έχουν bonus αν κρατούν τους ασθενείς τους στο Κέντρο Υγείας. Τέρμα κάτω παραθέτω σύνδεσμο με τις παραμέτρους με βάση τις οποίες αμείβεται ένα Κέντρο Υγείας στην Σουηδία από το Κράτος. Το Κέντρο Υγείας όμως δεν έχει μόνο έσοδα. Έχει και έξοδα. Ένα από τα έξοδα του είναι το κόστος για να παραπέμψεις έναν ασθενή σου στο Νοσοκομείο ή σε εξετάσεις. Έτσι προσέχουν να μη στέλνουν άσκοπα παραπεμπτικά ή εξετάσεις στο Νοσοκομείο γιατί ελαττώνεται η περιουσία του Κέντρου Υγείας και μπορεί να αναγκαστεί μετά να περικόψει μισθούς (οι μισθοί δεν είναι standard) ή και να απολύσει κόσμο, ώστε να μην χρεοκοπήσει. Με αντίστοιχο τρόπο βέβαια (ως εταιρείες με έσοδα και έξοδα) λειτουργούν και τα Νοσοκομεία. Η αίσθηση ότι τα λεφτά δεν φυτρώνουν στα λεφτόδεντρα είναι πανταχού παρούσα ακόμη και σε κρατικούς φορείς. (Όταν βέβαια χρειάζεται πραγματικά να παραπέμψει ο Γενικός Ιατρός πίστεψε με θα το κάνει. Δεν συμφέρει να πάρει άσχημη φήμη το Κέντρο Υγείας γιατί μετά δεν θα έχει ασθενείς και θα χρεοκοπήσει λόγω έλλειψης ασθενών).
https://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2742.msg74981.html#msg74981 (https://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2742.msg74981.html#msg74981)
-
Η γενική λογική είναι ότι ο ασθενής ανήκει στο ΚΥ μέχρι να ανήκει κάπου αλλού. Αν υποψιάζεσαι ΦΝΕ τότε την αποδεικνύεις, και μετά ο ασθενής ανήκει στο γαστρεντερολογικό. Αλλά και η κολονοσκόπηση είναι δικό σου κόστος (του ΚΥ σου).
Οι ασθενείς του ΚΥ σου που πρέπει να πάνε στο εφημερείο της πρωτοβάθμιας (καθημερινές 17-21, ΣΚ 8-21) χρεώνονται στο ΚΥ και φτιάχνεται κάθε τρίμηνο μία λίστα με τα ΚΥ και τον αριθμό των ασθενών τους που πάνε στο εφημερείο. Τα ΚΥ με τους περισσότερους ασθενείς έχουν και τις περισσότερες εφημερίες στο ΚΥ, ίσως σαν ένα είδος wake up call
-
Στο ελληνικό σύστημα απουσιάζει οποιοσδήποτε έλεγχος, απ΄το ΠΙ μέχρι το τριτοβάθμιο νοσοκομείο !
Μπορείς να είσαι τροχονόμος και να στέλνεις τα πάντα, πάλι τα ίδια χρήματα θα πάρεις με τον άλλον που κρατάει περιστατικά.
-
Σουηδικό άρθρο από τις 24/01/2020 που το μετέφρασα στα Αγγλικά. Στην Σουηδία η κάθε Νομαρχία έχει δικό της σύστημα με βάση το οποίο αποζημιώνονται από το Κράτος τα Κέντρα Υγείας της. Στο άρθρο αυτό οι συγγραφείς προτείνουν να δημιουργηθεί ένα ενιαίο Εθνικό Σύστημα αποζημίωσης των Κέντρων Υγείας που θα είναι κοινό για όλη την Σουηδία, θα είναι απλούστερο, λιγότερο γραφειοκρατικό και δεν θα απαιτεί τόσο πολύ Διοικητικό προσωπικό ώστε οι περισσευούμενοι πόροι να πηγαίνουν στο Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικά και στην βελτίωση του Επιστημονικού έργου των Κέντρων Υγείας. Όπου health center = Κέντρο Υγείας:
“Introducing a national reimbursement system in Swedish primary care”.
Published: 24/01/2020
Written by: Magnus Isacson ( Chairman of the Swedish Society of General Medicine ), Andreas Thörneby ( Board member of the Swedish Society of General Medicine ).
We should design a national and simple reimbursement system in primary care that enables a sharp reduction of administrative tasks, writes two debaters from the Swedish Association for General Medicine.
In Swedish primary care, we have as many reimbursement systems as we have regions. The most important principle systems that exist when it comes to reimbursement to health centers in Sweden are:
1. Remuneration per visit.
2. Remuneration per action performed.
3. Money per listed patient, capitation, often in combination with some weighting system for socio-economic factors, such as Care Need Index (CNI), or care weight, such as Adjusted Clinical Groups (ACG).
4. Compensation for achieved results or quality measures, for example the proportion of diabetics with a good long-term blood sugar.
Often you have the above mentioned system in combination. Earlier in the Stockholm region, the agreements for health centers had very much focus on reimbursement per visit. Now we have shifted to more focus on capitulation with emphasis especially on ACG and to a lesser extent CNI. Remuneration per visit has been drastically reduced.
The reason for this adjustment was that the previous model led to many simple visits, as it gave more money. Visits for elderly and chronically ill patients were not prioritized, as these took longer time and thus provided less money. Paradoxically, a similar system of ongoing compensation per "visit" has been chosen for the online physician companies, of course with the same consequences as seen at Stockholm health centers, that is, many simple and profitable visits.
However, models with performance compensation, for example per visit, also have advantages. They provide incentives for accessibility and "production" and facilitate the start-up of new health centers. The risks of capitating, on the other hand, are poor availability and poor quality, as the income from the health centers is not dependent on performance or results.
Compensation per performed operation can be good if it results in more relevant things being done at the health center, but it also constitutes a detailed management that risks leading to unnecessary measures and that valuable time is lost in administrative measures / registration.
The ACG system is intended to provide higher reimbursement for sicker patients, but unfortunately provides incentives for diagnostic slippage and overdiagnosis and leads to increased time spent on administration rather than patient work. The CNI system for socio-economic weighting has the advantage that it is not possible to influence for the individual unit, but the disadvantage that it is more unspecific and has less clear connection with the health center's actual costs than the ACG.
Compensation for achieved quality parameters has theoretical advantages as an incentive to maintain medical quality and patient safety, but grading and giving money for certain quality parameters inevitably results in prioritizing these measures and having displacement effects in other areas.
We have all these remuneration systems because politicians and officials want to have control of our profession and because they what to be sure that we (the Doctors) do the right things. Unfortunately, regardless of the choice, the systems tend to control errors in different ways. Then we have the biggest problem and that is that primary care in Sweden is severely underfunded and under-dimensioned.
Therefore, we should design a national and simple reimbursement system in primary care that enables a significant reduction of administrative personnel and administrative tasks both centrally and locally. Invest the money on healthcare staff and the opportunity to develop our commitment instead. Introduce a limited and reasonable list of patients within a specific range for each individual general practitioner. Provide compensation mainly on the basis of capitulation, weighted for factors that do not require registration and are not possible to manipulate.
Then have the quality control of the health centers carried out through regular professional audit. Make it mandatory for each general practitioner to perform these audits by reviewing another randomly selected health center regarding compliance with medical guidelines, staff satisfaction, quality metrics, patient involvement, and more.
In the event of deviations or doubts, examining general practitioners can then report to the client, or in some cases to the Swedish Health Ministry, with the possibility of deeper examination and appropriate measures.
The system outlined above would contribute to the necessary re-professionalisation of primary care management, reduced central and local over-administration and increased collegial exchange between health centers with the possibility of dissemination of knowledge and development. The remuneration system would provide greater stability and predictability and thus both better working environment and greater personal responsibility for accessibility, quality and continuity.
https://www.dagensmedicin.se/artiklar/2020/01/24/infor-ett-nationellt-ersattningssystem-i-primarvarden/?fbclid=IwAR3jdQDeAAB_TYhT9rNxj60el-dQ_6P7DQ9D54RQO-ikrluGG286Njjdg3A (https://www.dagensmedicin.se/artiklar/2020/01/24/infor-ett-nationellt-ersattningssystem-i-primarvarden/?fbclid=IwAR3jdQDeAAB_TYhT9rNxj60el-dQ_6P7DQ9D54RQO-ikrluGG286Njjdg3A)
-
Ο Υπουργός Υγείας αλλά και η Κυβέρνηση γενικότερα που θα κάνει πράξει τα παρακάτω (τα οποία από οικονομικής άποψης δεν κοστίζουν πολύ),
θα μείνουν στην Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας ως αυτοί που φτιάξανε μια οργανωμένη, σύγχρονη και αποτελεσματική Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που καλύπτει ΟΛΟ τον πληθυσμό της χώρας.
Εννοείται ότι θα έχουν και μεγάλο εκλογικό όφελος. Τα παρακάτω δεν τα έχω βγάλει από το μυαλό μου. Τις ιδέες τις έχω πάρει από τον τρόπο που λειτουργεί η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην Σουηδία.
Στην Σουηδία τα Νοσοκομεία επανδρώνονται από καλοπληρωμένους Ιατρούς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, όσο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δείτε εδώ:
Του Αργύρη Αργυρίου
Γενικού - Οικογενειακού Ιατρού
argiriou.se
Αν με καλούσε ο Υπουργός Υγείας να του προτείνω ένα σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας βασισμένο στους Γενικούς – Οικογενειακούς Ιατρούς / Παθολόγους θα πρότεινα τα παρακάτω ( βάζω και τους Παθολόγους μέσα γιατί οι Γενικοί Ιατροί που υπάρχουν στην χώρα ΔΕΝ φτάνουν. Απλά πρέπει να παλέψουμε ως Γενικοί – Οικογενειακοί Ιατροί να έχουμε προτεραιότητα όταν π.χ. όταν κάνουμε αίτηση για σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ να προτιμούνται κατά προτεραιότητα Γενικοί Ιατροί και αν δεν βρίσκονται Γενικοί Ιατροί τότε ο ΕΟΠΥΥ να πηγαίνει σε Παθολόγους. Ενδεχομένως να ζητήσουμε με μια ταχύρυθμη εκπαίδευση να μπορεί κάποιος Παθολόγος να γίνεται Γενικός Ιατρός (αλλά και το αντίστροφο):
Οι Γενικοί Ιατροί (ακόμη και αυτοί που τώρα ανήκουν στο ΕΣΥ) παύουν να είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι, απλώς έχουν δικαίωμα να κάνουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Δουλεύουν μόνοι τους ή συνενώνονται ανά δύο - τρεις, προσλαμβάνουν προσωπικό και κάνουν μικρά ιδιωτικά Κέντρα Υγείας ( group practice ). Ο κάθε πολίτης πρέπει να διαλέξει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό ενός τέτοιου ιδιωτικού Κέντρου Υγείας (Κ.Υ.). Σε περίπτωση που κάποιος δεν διαλέξει, εγγράφεται αυτομάτως στο κοντινότερο ως προς την μόνιμη κατοικία του, Κ.Υ. Ο πολίτης έχει όμως δικαίωμα να αλλάζει και να εγγράφεται σε άλλο ιδιωτικό Κ.Υ. όποτε θέλει. Το Ταμείο πληρώνει για έναν ασθενή που έχει εγγραφεί στον καλυπτόμενο πληθυσμό του Κέντρο Υγεία σου π.χ. 60 Ευρώ (Ε) τον χρόνο, μόνο και μόνο γιατί ο Ασθενής έχει επιλέξει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό του δικού σου Κ.Υ. σε περίπτωση που αρρωστήσει. Αν ο ασθενής επιλέξει να αλλάξει Κ.Υ. π.χ. πάνω στον έκτο μήνα, τότε το Κ.Υ. σου θα πληρωθεί από το Ταμείο 30 Ε για αυτόν το ασθενή και τα άλλα 30 Ε θα τα πάρει το επόμενο Κ.Υ. στο οποίο θα επιλέξει να εγγραφεί ο ασθενής. Τα ιδιωτικά αυτά Κ.Υ. πληρώνονται από τον ΕΟΠΥΥ ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού που καλύπτουν, όπως περιέγραψα, την ηλικία, το φύλο, τη νοσηλευτική βαρύτητα και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του κάθε Ασθενούς, αλλά και ανάλογα με τους πόσους Ασθενείς βλέπουν, και τι Ιατρικές πράξεις κάνουν. Η νοσηλευτική βαρύτητα προσδιορίζεται από την ηλικία και τις χρόνιες διαγνώσεις του Ασθενούς (DRG). Σε περίπτωση που ο Ασθενής βρεθεί σε μακρινό τόπο και αρρωστήσει πηγαίνει επειγόντως στο κοντινότερο Κ.Υ. και το Κ.Υ. αυτό πληρώνεται μόνο για Ιατρικές πράξεις που έκανε σε εκείνη την επείγουσα επίσκεψη. Για να μη γίνονται ζαβολιές με τα παραπάνω γίνονται αυστηροί και απροειδοποίητοι έλεγχοι από καλοπληρωμένους και προσεκτικά επιλεγμένους Ιατρούς - Ελεγκτές που υπηρετούν ως Δημόσιοι Υπάλληλοι σε άλλους μακρινούς νομούς της επικράτειας.
Όμως δεν πληρώνει μόνο το κράτος τον Ιατρό. Ένα μέρος της αμοιβής του Ιατρού προέρχεται από τον Ασθενή:
Κάθε φορά που κάποιος θέλει να επισκεφτεί ένα Γενικό Ιατρό για εξέταση στο Κέντρο Υγείας κοστίζει στον Ασθενή 5 Ευρώ (Ε). Επίσκεψη κατ´οίκον κοστίζει 30 Ε και γίνεται μόνο αν το κρίνει απαραίτητο και ο Ιατρός. Μεταξύ 8 και 9 το πρωί ο Ιατρός έχει ώρα τηλεφώνου όπου μπορούν να τον τηλεφωνήσουν οι Ασθενείς του ή να τους τηλεφωνήσει αυτός. Το τηλέφωνο που παίρνει ο Ασθενής προς τον Γενικό Ιατρό, κοστίζει 3 Ε. Οι συνταγές για χρόνιες παθήσεις μπορούν να ανανεώνονται ηλεκτρονικά μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που έχει ο Ασθενής με τον Ιατρό του. Σωματική εξέταση σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται μόνο εάν ο Ιατρός ή ο Ασθενής το κρίνουν σκόπιμο. Έτσι πολύ μεγάλο μέρος της δουλειάς που στο ΙΚΑ ή στο σημερινό Κ.Υ. ή Περιφερειακό Ιατρείο του Ε.Σ.Υ. γίνεται σε περίπου 5 ώρες, με αυτό το σύστημα τηλεφωνικής επικοινωνίας και ηλεκτρονικής συνταγογράφησης θα τελειώνει σε 1 ώρα και θα γίνεται και καλύτερα γιατί οι συνταγές θα είναι καταγραμμένες με τάξη σε υπολογιστή. Έτσι ο Ιατρός θα έχει περισσότερο χρόνο να εξετάσει προσεκτικά αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται. Η τηλεφωνική ανανέωση παλιάς συνταγής κοστίζει 3 Ε. Αν θελήσει να πάει κανείς από μόνος του κατευθείαν στο Νοσοκομείο ή σε ιδιώτη Ιατρό εξειδικευμένο για κάποιο όργανο τους σώματος, κοστίζει 30 Ε. Σε περίπτωση που ο Νοσοκομειακός Ιατρός θεωρήσει ότι ο Ασθενής δεν χρήζει νοσοκομειακής περίθαλψης αλλά πρωτοβάθμιας μπορεί να παραπέμψει τον Ασθενή πίσω στο Κέντρο Υγείας . Αν όμως ο Ασθενής επισκεφτεί πρώτα τον Γενικό του Ιατρό και ο Γενικός Ιατρός παραπέμψει επειγόντως τον Ασθενή στο Νοσοκομείο, τότε ο Ασθενής δεν πληρώνει τίποτε επιπλέον για την επίσκεψη στο Νοσοκομείο παρά μόνο ότι κόστισε για να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό (5 Ε). Αν η παραπομπή στο Νοσοκομείο δεν είναι επείγουσα κοστίζει στον Ασθενή επιπλέον 15 Ε. Στον φυσικοθεραπευτή ή τον εργοθεραπευτή του Κέντρου Υγείας η επίσκεψη κοστίζει 3 Ε. Σε περίπτωση που ο Ασθενής χρειάζεται κάτι απλό μπορεί να συμβουλευτεί και νοσηλεύτρια και τότε είναι δωρεάν.
Τα βραδινά επείγοντα του πληθυσμού ευθύνης τους, τα αναλαμβάνουν επίσης τα Κέντρα Υγείας. Η επίσκεψη σε αυτά στο Κ.Υ. κοστίζει 10 Ε. Αν σε φωνάξουν βράδυ στο σπίτι, τότε αυτό ανάλογα με την ώρα και την ημέρα κοστίζει από 50 έως και 90 ευρώ.
Αν για κάποιο λόγο ο Ασθενής δεν έχει να πληρώσει επί τόπου, του στέλνουν λογαριασμό στο σπίτι. Αν αγνοήσει τον λογαριασμό δεν τον παν και στα δικαστήρια.. αλλά την επόμενη φορά που θα πάει στον Ιατρό θα του γίνει παρατήρηση.
Ο Ασθενής παίρνει απόδειξη κάθε φορά που πληρώνει για να επισκεφτεί Ιατρό ή άλλο νοσηλευτικό προσωπικό και αυτές τις αποδείξεις πρέπει να τις κρατά (αν και αυτά καταγράφονται και στον υπολογιστή του Ιατρού).
Μέσα στην διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους ένας Ασθενής μπορεί να πληρώσει για Ιατρούς και υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό μέχρι και 90 Ε συνολικά. Από εκεί και πέρα βγάζει κάρτα ελευθέρας και μπορεί να επισκέπτεται τους Ιατρούς και το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό εντελώς δωρεάν για το ίδιο έτος.
Η περίθαλψη για τα παιδιά και νέους μέχρι και 20 ετών είναι εντελώς δωρεάν ήδη από την πρώτη επίσκεψη. Η πρώτη εκτίμηση των παιδιών γίνεται πάντα από Γενικό Ιατρό και τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται παραπομπή σε ειδικό Παιδίατρο (δείτε στην παραπομπή 4 σχετικό κείμενο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα παιδιών στην Σουηδία).
Σε περίπτωση που γίνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο, ο Ασθενής πληρώνει για κάθε ημέρα νοσηλείας 5 Ε – 8 Ε.
Τα παραπάνω ποσά είναι φυσικά ενδεικτικά για να πάρει κανείς μια χειροπιαστή ιδέα του πώς φαντάζομαι το οικονομικό πλαίσιο λειτουργίας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα. Στους υπολογισμούς μου έχω βάλει ότι ένας Γενικός Ιατρός, χωρίς να βαριέται αλλά και χωρίς να κουράζεται πάρα πολύ, μπορεί να αναλάβει ένα πληθυσμό ευθύνης 1500 ατόμων.
Την σήμερον ημέρα, ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας και του χρόνου των Δημοσίων Γενικών Ιατρών καταναλώνεται σε διακομιδές Ασθενών από τα Κέντρα Υγείας στα Νοσοκομεία. Κατά την γνώμη μου αυτό έχει νόημα μόνο για πολιτικάντικους λόγους. Για να λένε δηλαδή οι πολιτικοί στους πολίτες ότι: “Ορίστε, σας έχουμε και Γιατρούς”. Δεν έχει όμως σχεδόν ποτέ νόημα από Ιατρικής άποψης.
Περιγράφω τι ισχύει για τις διακομιδές στη Σκανδιναβία και νομίζω ότι το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και στην Ελλάδα ώστε να προλαβαίνουν οι Γενικοί Ιατροί να κάνουν την δουλειά που πραγματικά πρέπει να κάνουν:
Στην Σκανδιναβία λοιπόν όπου εργαζόμουν σαν Ιατρός, οι τραυματιοφορείς (και ο οδηγός) ήταν νοσηλευτές με καλή μετεκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες και την ανάνηψη. Kάθε εβδομάδα κάνανε ειδικές ασκήσεις για να συντηρούν και να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Οδηγούσανε το ασθενοφόρο εκ περιτροπής. Μέσα στον εργάσιμο χρόνο τους είχαν και ειδική ώρα για γυμναστική ώστε να είναι σε καλή φόρμα. Είχαν επίσης εργονομικά φορεία τα οποία ανεβοκατέβαιναν με ηλεκτρικές αντλίες. Οι τραυματιοφορείς ήταν πολύ καλοί στο να βάζουν ενδοφλέβιες γραμμές. Είχαν επίσης το δικαίωμα να δίνουν κάποια φάρμακα μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπεύθυνο Ιατρό (η συνομιλία μπορούσε να καταγραφεί σε κασέτα). Μπορούσαν τότε να δώσουν π.χ. πεθιδίνη, αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη ή ασπιρίνη. Σε ορισμένες πόλεις είχαν εκπαίδευση να ξεκινούν ακόμη και θρομβόλυση αφού πρώτα έπαιρναν καρδιογράφημα που το στέλναν με φαξ από το αυτοκίνητό τους στην καρδιολογική κλινική της περιοχής όπου μετά από τηλεφωνική συνομιλία ο καρδιολόγος είχε δώσει το ΟΚ. Μπορούσαν επίσης να κάνουν και απινίδωση σαν μέρος της καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης. Τις ενέργειες τους τις καταγράφανε σε ειδικά πρωτόκολλα.
Υπό τέτοιες συνθήκες η πλειοψηφία των διακομιδών γινόταν χωρίς να χρειάζεται η φυσική παρουσία του Ιατρού.
Για την Εργαστηριακή Περίθαλψη των Πολιτών:
Να ανεβεί η συμμετοχή των ασφαλισμένων στις εξετάσεις από 15% σε π.χ. 33% μέχρις ενός ορίου/έτος π.χ. μέχρι 100 ευρώ συμμετοχή ασθενούς /ημερολογιακό έτος και από εκεί και πάνω να πέφτει η συμμετοχή τους στο 15 %
Αμέσως αμέσως θα περιοριζόταν η ζήτηση άχρηστων εξετάσεων (που πιστέψτε με δεν είναι λίγες) ενώ θα έμπαινε και πιο γρήγορα άμεσο ρευστό στους Εργαστηριακούς Ιατρούς.
Για την φαρμακευτική περίθαλψη:
Το κόστος των 90 πρώτων Ε για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξολοκλήρου ο Ασθενής (Ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει καθόλου συμμετοχή). Από τα 90 Ε και πάνω πληρώνει ο Ασθενής όλο και μικρότερη συμμετοχή μέχρις ότου φτάσουμε στα ποσοστά συμμετοχής που ισχύουν και τώρα. Με αυτό τον τρόπο, το σκέφτεται κάπως ο Ασθενής πριν ξεκινήσει να πάρει φάρμακα, γιατί στην αρχή τα φάρμακα κοστίζουν πολύ. Έτσι περιορίζεται κάπως η άσκοπη πολυφαρμακία. Αν όμως πραγματικά τα χρειάζεται, δεν του βγαίνουν τελικά και τόσο ακριβά. Και σε αυτή την περίπτωση ο Ασθενής φυλάσσει τις αποδείξεις (αν και αυτά τα ποσά αποθηκεύονται επίσης στον υπολογιστή του Φαρμακείου).
Όσοι Ασθενείς δεν έχουν αποδεδειγμένα να πληρώσουν τα παραπάνω πηγαίνουν στην Πρόνοια που τους δίνει λεφτά για μπορέσουν και αυτοί να πληρώσουν.
Με το σύστημα αυτό αποθαρρύνονται οι Ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας και μπήκαν… έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους … και έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.
Με το σύστημα αυτό επίσης, παρακινείται έμμεσα ο Ασθενής να προστρέξει πρώτα στον Γενικό Ιατρό αντί να πάει στο Νοσοκομείο ή στον ιδιώτη Ιατρό ειδικευμένο σε κάποιο όργανο του σώματος, αφού είναι φθηνότερο να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό του. Έτσι αποσυμφορούνται τα νοσοκομεία αλλά και ο Ασθενής επικοινωνεί με έναν γιατρό που ήδη τον γνωρίζει και ήδη τον έχει επιλέξει ανάμεσα σε πολλούς άλλους.
Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο Ασθενής σέβεται το Ιατρό και το έργο που αυτός επιτελεί (διότι ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο….). Ταυτόχρονα όμως δεν είναι και πολύ ακριβό για τον Ασθενή γιατί όταν δώσει πάνω από 90 Ε τον χρόνο σε Ιατρούς παίρνει κάρτα ελευθέρας.
Με το σύστημα αυτό καλύπτεται τέλος και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους Ασθενείς. Εννοείται ότι τα Κέντρα Υγείας έχουν δικό τους προϋπολογισμό και στο τέλος της χρονιάς ο διευθυντής του κάθε Κέντρου Υγείας συντάσσει υποχρεωτικά ετήσιο οικονομικό ισολογισμό, αλλά και ένα απολογισμό της δράσης του Κ.Υ. Ταυτόχρονα με το σύστημα αυτό αναγκάζονται οι Ιατροί να γίνουν πιο παραγωγικοί. Αναγκάζονται επίσης να γίνουν καλύτεροι επιστημονικά αλλά και καλύτεροι από πλευράς συμπεριφοράς και προσβασιμότητας, για να κρατήσουν, και αν είναι δυνατόν, να αυξήσουν τους Ασθενείς τους.
Έχω συναίσθηση ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη αλλά νομίζω ότι προς τα εκεί πρέπει να στοχεύουμε. Η κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα τώρα, μπορεί να γίνει ευκαιρία για σηματοδοτηθούν δραστικές αλλαγές προς το καλύτερο για τους όλους τους Έλληνες πολίτες.
Υστερόγραφο:
Ο Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας κ. Γιάννης Κυριόπουλος, που πέθανε πρόσφατα, ήταν φανατικά υπέρ του Κοινωνικού Κράτους και μιας ισχυρής Δημόσιας Υγείας. Θυμάμαι όμως ακόμη μια ομιλία του που παρακολούθησα στην Κέρκυρα το 2017 όπου έλεγε:
« Μην τους έχετε για βλάκες του Βρετανούς που τα Νοσοκομεία τους είναι Κρατικά αλλά την ΠΦΥ την έχει δώσει το κράτος εργολαβία σε ιδιώτες (έχουν δημόσια μεν ΠΦΥ αλλά όχι κρατική): Έτσι πρέπει να είναι. Για να είναι αποτελεσματική η ΠΦΥ πρέπει να υπάρχει συνέχεια (continuity) και καλή προσβασιμότητα (accessibility). Και κακά τα ψέματα ένας Γενικός - Οικογενειακός που είναι Δημόσιος Υπάλληλος δύσκολα θα σηκώσει το κινητό σε ώρες εκτός του ωραρίου του...»