Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Γενικά => Νομικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Argirios Argiriou στις 21 Φεβρουαρίου 2009, 16:28:58
-
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=21086564,37246692,43039844,51054052,65170276,73068772,87901796,93695972,6805412,14564644,28738212,36300836
-
Φοβερά περίπλοκο θέμα νομικά και κυρίως ηθικά. Όποιος είδε την ταινία "η θάλασσα μέσα μου" του Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ με τον Χαβιέ Μπαρδέμ, δεν μπορεί να μην αναρωτήθηκε τί θα έκανε ο ίδιος στην περίπτωση που δικός του άνθρωπος βρισκόταν στην κατάσταση του πρωταγωνιστή και επέμενε να τον βοηθήσουν να τερματίσει τη ζωή του -αφού ο ίδιος δεν μπορούσε μόνος του να πραγματοποιήσει την επιθυμία του.
-
04/11/2014.
της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού.
Η 29χρονη Αμερικανίδα καρκινοπαθής Brittany Maynard είπε πως θέλει να φύγει με τους όρους της. Και διάλεξε τη μέρα που θα κατάπινε θανατηφόρο ποσότητα βαρβιτουρικών τα οποία προμηθεύτηκε νόμιμα, γιατί είχε οργανώσει με επιμέλεια την υποβοηθούμενη αυτοκτονία της. Θα έφευγε έτσι κι αλλιώς γιατί ο καρκίνος ήταν φοβερά επιθετικός, βασανιζόταν από τους πόνους και είχε, το πολύ, λίγους μήνες ζωής ακόμη.
Είναι διεκδίκηση του δικαιώματος σε έναν αξιοπρεπή θάνατο ή πρόωρη παράδοση σε μια αναπόφευκτη μοίρα; Το ερώτημα μένει μετέωρο γιατί κανείς δεν μπορεί να έρθει στη θέση της και επομένως να την καταλάβει, όσο αναπτυγμένη ενσυναίσθηση και να έχει. Τα διλήμματα που τίθενται σε επίπεδο βιοηθικής είναι εντελώς διαφορετικά και περνούν από τη θεολογία στη φιλοσοφία για να καταλήξουν στην κοινωνιολογία και την ψυχολογία χωρίς να υπάρχουν πουθενά στέρεα δόγματα.
Η ευθανασία, ενεργητική και παθητική, είναι ένα θέμα που προβλημάτισε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, απαγορεύτηκε από τον Ιπποκράτη, δεν βρήκε απάντηση από τον Καντ, ούτε από τον Ιψεν στους Βρυκόλακες, διχάζει τις κοινωνίες, την επιστήμη, την πολιτική, συγκλονίζει πάντα, γιατί είναι κάτι που ξεπερνά την ανθρώπινη εμπειρία – εκτός αν πρόκειται για σένα ή για κάποιον δικό σου.
Οταν έγινε η διάγνωση και η πρόβλεψη για το χρόνο ζωής που έχει, η Brittany Maynard μετακόμισε με την οικογένειά της στο Όρεγκον, μία από τις πέντε αμερικανικές πολιτείες όπου επιτρέπεται η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Εκεί πήρε τη από τον γιατρό της τη σχετική συνταγογράφηση, που θα τη χρησιμοποιούσε για να φύγει από τη ζωή στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού της, στο Πόρτλαντ.
«Σήμερα είναι η ημέρα που επέλεξα να πεθάνω με αξιοπρέπεια εξαιτίας της καταληκτικής νόσου μου, αυτού του φρικτού καρκίνου του εγκεφάλου που μου έχει στερήσει τόσα πολλά... αλλά θα μου στερούσε πολλά περισσότερα» έγραψε στην τελευταία της ανάρτηση στο Facebook - το περασμένο Σάββατο – η νεαρή γυναίκα.
Η ζωή της, που έγινε γνωστή χάρη στον θάνατό της, είναι γεμάτη εικόνες ευτυχίας: Οι σπουδές της, ο γάμος της, τα περιπετειώδη ταξίδια της, μια υπέροχη νεότητα.
«Μου είπαν ότι πρέπει να κάνω ακτινοβολίες. Διάβασα για τις παρενέργειες: θα έπεφταν τα μαλλιά μου και το δέρμα στο κεφάλι μου θα είχε εγκαύματα πρώτου βαθμού. Η ποιότητα της ζωής μου θα χανόταν. Έπειτα από μήνες ερευνών, η οικογένεια μου και εγώ καταλήξαμε σε ένα τραγικό συμπέρασμα. Δεν υπάρχει θεραπεία που θα μπορούσε να μου σώσει τη ζωή και οι λύσεις που μου πρότειναν οι γιατροί θα κατέστρεφαν όποιο χρόνο μου απέμενε», έγραψε στην προσωπική της σελίδα. «Δεν είμαι αυτοκτονική. Εάν ήμουν, θα είχα πάρει τα χάπια προ πολλού. Δεν θέλω να πεθάνω. Αλλά πεθαίνω. Και θέλω να πεθάνω με τους δικούς μου όρους», είπε σε συνέντευξη της στο CNN.
Η Brittany είχε αποφασίσει να φύγει την 1η Νοέμβρη. Αν και η κατάσταση της χειροτέρευε μέρα με τη μέρα και ο πόνος γινόταν αφόρητος, ήθελε να περιμένει για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα γενέθλια του συζύγου της στις 30 Οκτωβρίου. Ύστερα, στην κρεβατοκάμαρα της, έχοντας στο πλάι της τη μητέρα της, τον πατριό της, τον σύζυγο της και την καλύτερη της φίλη, θα έφευγε αξιοπρεπώς, βάζοντας τέλος στο μαρτύριο της.
Η απόφαση της κοπέλας, όπως αναμενόταν, δίχασε την αμερικανική αλλά και παγκόσμια κοινή γνώμη, ανοίγοντας ξανά τον διάλογο γύρω από την ηθική της ευθανασίας. Η ίδια, άλλωστε, τις τελευταίες ημέρες της, έκανε εκστρατεία υπέρ του δικαιώματος σε έναν ήσυχο θάνατο. Μεταξύ άλλων έβαλε τα θεμέλια ενός ιδρύματος που φέρει το όνομά της (Brittany Maynard Fund) και το οποίο θα συνεχίσει την προσπάθεια υιοθέτησης νόμων υπέρ της ευθανασίας, ενώ προσέφερε εθελοντική βοήθεια στην οργάνωση Compassion & Choices.
Στην Ιαπωνία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο η ευθανασία επιτρέπεται, στη Γαλλία όχι, αλλά ένας γιατρός που κατηγορήθηκε ότι «απάλλαξε» τους μελλοθάνατους ασθενείς του από τους πόνους αθωώθηκε – το θέμα είναι τόσο δύσκολο που καταλήγει απρόσιτο, εκτός αν είσαι μέσα στον κύκλο της οδύνης.
Την αληθινή ιστορία του Ισπανού συγγραφέα Ραμόν Σαμπέδρο, ο οποίος κλινήρης επί 30 χρόνια ύστερα από ένα ατύχημα, διεκδίκησε νομικά το δικαίωμα στην ευθανασία, τη μάθαμε μέσα από μια καταπληκτική ταινία, "η θάλασσα μέσα μου".
Η Brittany Maynard δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που βρέθηκε σε ένα τέτοιο αδιέξοδο και σε ένα τόσο φοβερό δίλημμα. Η διαφορά είναι ότι χάρη στη δύναμη του διαδικτύου η ιστορία της έφτασε παντού μοιάζοντας τόσο ψεύτικη, ενώ είναι τόσο αληθινή. Και θύμισε στον πολιτισμένο κόσμο του πλανήτη ότι ελευθερία θα πει ελευθερία να επιλέγεις - ακόμη και τον θάνατό σου.
http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=36587
-
Euthanasia on rise in Belgium and Netherlands.
11/09/2015 Financial Times
Duncan Robinson in Brussels
Euthanasia is legal — and increasingly used — in the Netherlands and Belgium.
About 3 per cent of Dutch deaths, and 2 per cent of Belgian ones, are caused by patients choosing to end their lives.
Roughly 1,800 Belgians chose to let a medical professional kill them in 2013, the last year for which figures are available. This was up by a quarter year-on-year and was more than double the number of people killed on the country’s roads.
In the Netherlands, meanwhile, almost 5,000 people elected to be euthanised in 2013.
Both countries officially legalised euthanasia in the early 2000s, creating regimes that were — and remain — far more liberal than any other nation.
No other countries, apart from Luxembourg, allow outright euthanasia, which involves doctors helping a patient to die, as opposed to assisted suicide, where the patient takes the final step. ( άρα προφανώς αυτό που έχει νομιμοποιηθεί στην Ολλανδία και στο Βέλγιο είναι το assisted suicide και όχι το outright euthanasia ).
Both countries arrived at this point from different directions.
In the Netherlands, authorities turned a blind eye to assisted suicide — on certain conditions — from the 1970s, officially sanctioning euthanasia only in 2002.
Belgium was a far more socially conservative country. Abortion was banned until 1990, when the law’s passage triggered a constitutional row, during which the devoutly Catholic king stepped down to avoid having to sign the law.
Since then, however, attitudes have changed sharply. Last year, Belgian lawmakers went even further than the Netherlands and made euthanising children legal.
Despite its increasing use, euthanasia remains controversial across the Low Countries, especially when used for people without terminal illnesses.
In both countries, patients must convince two doctors that they are enduring unbearable suffering — a definition that is widening to include non-terminal cases.
Between 2007 and 2013, the number of people without terminal illnesses who chose to die doubled from 7 per cent to 15 per cent of all cases in Belgium.
In May, a Dutch-language newspaper De Morgan carried the story of “Laura”, a physically healthy but depressed 24-year-old who wanted to die, triggering a national debate.
Late last year, the convicted Belgian murderer and rapist Frank van den Bleeken demanded euthanasia — a plea that was initially accepted, before being rejected after an international outcry and intervention from the Belgian justice minister.
http://www.ft.com/cms/s/0/d483da76-588a-11e5-9846-de406ccb37f2.html#axzz3lq8hc6LA
-
21-04-2016
Πάτρα: Αποφυλακίστηκε ο πρώην διευθυντής της ΜΕΘ του ΠΓΝ Ρίου Κρίτων Φίλος.
http://www.docmed.gr/patra-apofilakistike-o-proin-diefthintis-tis-meth-tou-pgn-riou-kriton-filos/
-
Απ΄το πολύ λίγο που διάβασα για την υπόθεση, πραγματικά περίεργη ιστορία.
Όσον αφορά το γενικότερο ζήτημα της ευθανασίας, να σημειώσω 2 εξαιρετικές εκπομπές (όποιος το επιθυμεί μπορεί να τις βρει στο Internet) για το θέμα:
- How to die in Oregon (2011)
- BBC How To Die Simons Choice (2016)
Στην πρώτη απεικονίζεται ο τερματισμός τη ζωής διαφόρων ασθενών τελικού σταδίου με κεντρική πρωταγωνίστρια μια 52χρονη που πάσχει από μεταστατικό Ca σε μια απ΄τις ελάχιστες Πολιτείες των ΗΠΑ που επιτρέπεται ο αυτόβουλος τερματισμός της ζωής κάποιου, και στην δεύτερη βλέπουμε την αντίστοιχη επιλογή κάποιου Βρετανού επιχειρηματία ο οποίος διαγιγνώσκεται με νόσο κινητικού νευρώνα και κάνει το ίδιο σε μια κλινική στην Βασιλεία της Ελβετίας.
Να σημειώσω ότι μόνο στην 2η περίπτωση υποβοηθάται ο ασθενής να το πράξει από εξειδικευμένο προσωπικό, στην 1η στο Oregon το πράττει μόνος του με "φάρμακα" που προμηθεύεται από Φαρμακείο.
Μου έκανε εντύπωση η διαμαρτυρία Ιατρών στις ΗΠΑ κατά του Κινήματος "Θάνατος με Αξιοπρέπεια" (Death with Dignity) με έναν Family Medicine συνάδελφο να λέει "ο όρκος του Ιπποκράτη που δώσαμε μας δεσμεύει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να θεραπεύσουμε κόσμο" και "σ΄αυτή την χώρα έχουμε παράδοση σεβασμού της ελεύθερης βούλησης του ασθενούς να αρνηθεί την θεραπεία, αλλά το να βοηθάμε στον θάνατο κάποιου αυτό ΔΕΝ είναι Ιατρική".
Η παραπάνω σκέψη του Αμερικανού Γενικού Ιατρού απηχεί και τις δικές μου απόψεις, σέβομαι την ελεύθερη και ευσυνείδητη επιλογή του οποιοδήποτε ασθενή πάσχει από ανίατη ασθένεια να τερματίσει την ζωή, αλλά το να εμπλακεί ΙΑΤΡΟΣ σε αυτή την διαδικασία είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και εκτός των πλαισίων του όρκου που δώσαμε.
Period.
-
dikaioma.jpg
Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ
«Ευθανασία: δικαίωμα στον θάνατο;»
Συζήτηση
Πέμπτη 12 Μαΐου 2016, 19:00
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας
Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 17:30
Στο πλαίσιο του Κύκλου
«Η επιστήμη στη ζωή μας»
Επιμέλεια Κύκλου: Ηλίας Κούβελας,
ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών
Διακεκριμένοι επιστήμονες συμμετέχουν στη συζήτηση με θέμα «Ευθανασία: δικαίωμα στον θάνατο;» που πραγματοποιείται την Πέμπτη 12 Μαΐου στις 7 το βράδυ, στο πλαίσιο του επιτυχημένου Kύκλου «Η επιστήμη στη ζωή μας», τον οποίο επιμελείται ο ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών Ηλίας Κούβελας. Συντονίζει ο Νίκος Φραγκάκης, δικηγόρος-αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοιχτή Κοινωνία, ο οποίος θα παρουσιάσει επίσης την εισήγηση «Ευθανασία, μεταίχμιο ζωής και θανάτου». Ομιλητές θα είναι ακόμη: ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, (τίτλος εισήγησης: «Από το ευ ζην στο ευ θνήσκειν: διλήμματα μπροστά στην εξατομίκευση του θανάτου»), η Σταυρούλα Τσινόρεμα, καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Βιοηθικής Πανεπιστημίου Κρήτης, η οποία θα εξετάσει το ερώτημα «Υπάρχει “δικαίωμα” στον θάνατο;» και η Νίνα Μαγκίνα-Βλαχαντώνη, Ιατρός Πνευμονολόγος - Εντατικολόγος, η ομιλία της οποίας έχει τίτλο «Μπροστά στο τέλος… με εξαντλημένη την ιατρική φαρέτρα».
Η είσοδος στη διάλεξη είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5:30 μ.μ.
Η ευθανασία…
…προβληματίζει επιστήμονες πολλών γνωστικών αντικειμένων: της Φιλοσοφίας, της Θεολογίας, της Ιατρικής, της Νομικής.
Ποιος μπορεί να σταθεί ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο ενός άλλου ανθρώπου και να αποφασίσει προς τα πού θα κλίνει η ζυγαριά; Λίγα θέματα έχουν αγγίξει τόσο τον πυρήνα της ηθικής, της φιλοσοφικής και της βιολογικής ύπαρξης του ατόμου όσο η «διαχείριση» του θανάτου ενός ανιάτως πάσχοντος. Τα υπέρ και τα κατά της ευθανασίας αντιμάχονται το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στον θάνατο. Ακόμη και σε χώρες όπως η δική μας, όπου το δίκαιο καταδικάζει την αφαίρεση της ζωής άλλου ανθρώπου έστω και από οίκτο, έστω και αν ο ίδιος το ζητά επίμονα, πολλοί αναγκάζονται να βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα αυτό.
Η συζήτηση για την ευθανασία περιστρέφεται γύρω από ερωτήματα όπως:
Τα κριτήρια της κακής/ανυπόφορης ζωής και του καλού θανάτου.
Ποιο είναι το οριστικό σημείο του θανάτου;
Ποιος αποφασίζει για την ευσπλαχνική θανάτωση και ποιος εκτελεί την απόφαση; Τα όρια της συμμετοχής ιατρών και οικείων στη λήψη της απόφασης.
Τα όρια μεταξύ ευθανασίας και ανθρωποκτονίας.
Τελικά, η στάθμιση πρέπει να γίνει ανάμεσα, αφενός, στο δικαίωμα ενός ανθρώπου να αποφασίζει με ποιον τρόπο επιθυμεί να ζει ή να πεθαίνει και, αφετέρου, στην υποχρέωση της κοινωνίας να προστατεύει το αγαθό της ζωής. Ταλαντευόμαστε ανάμεσα στην αποδοχή της διευκόλυνσης ενός αξιοπρεπούς τέλους και στις απαγορεύσεις της ηθικής, της θρησκείας, του νόμου και της ιατρικής δεοντολογίας.
Η εκδήλωση θα μεταδοθεί απευθείας μέσω Διαδικτύου και θα είναι ανοικτή σε όλους. Η παρακολούθηση της μετάδοσης θα είναι εφικτή μέσω της ιστοσελίδας του Μεγάρου (www.megaron.gr).
Για περισσότερες πληροφορίες
210 72.82.333
www.megaron.gr
Επίσης
https://www.facebook.com/megaron.gr http://www.pinterest.com/megaronathens/
https://twitter.com/MegaronAthens
-
Ο γνωστός δημοσιογράφος Αλ. Βέλιος πάσχει από Ca (ήπατος αν κατάλαβα καλά) και αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του σε ειδικό ίδρυμα στην Ελβετία.
Η ευθανασία του Αλέξανδρου Βέλιου (http://www.protagon.gr/epikairotita/44341164831-44341164831)
Σέβομαι την κοσμοθεωρία (περί ανυπαρξιας μετά τον θάνατο κτλ) και τις αποφάσεις οιουδήποτε, αλλά επαναλαμβάνω, συμμετοχή ΙΑΤΡΩΝ σε κάτι τέτοιο μου φαντάζει αδιανόητο.
Όσον αφορά την γενικότερη συζήτηση, ίσως πρέπει να ανοίξει, αλλά σε αυτά η χώρα μας έρχεται πάντα τελευταία (συνήθως υιοθετούν όλες οι πολιτισμένες χώρες κάτι τέτοιο και μετά αναρωτιόμαστε "γιατί όχι και εμείς").
-
Παραθέτω ένα επίσης ενδιαφέρον άρθρο
http://http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=128465
-
Ο γνωστός δημοσιογράφος Αλ. Βέλιος πάσχει από Ca (ήπατος αν κατάλαβα καλά) και αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του σε ειδικό ίδρυμα στην Ελβετία.
Η ευθανασία του Αλέξανδρου Βέλιου (http://www.protagon.gr/epikairotita/44341164831-44341164831)
Σέβομαι την κοσμοθεωρία (περί ανυπαρξιας μετά τον θάνατο κτλ) και τις αποφάσεις οιουδήποτε, αλλά επαναλαμβάνω, συμμετοχή ΙΑΤΡΩΝ σε κάτι τέτοιο μου φαντάζει αδιανόητο.
Όσον αφορά την γενικότερη συζήτηση, ίσως πρέπει να ανοίξει, αλλά σε αυτά η χώρα μας έρχεται πάντα τελευταία (συνήθως υιοθετούν όλες οι πολιτισμένες χώρες κάτι τέτοιο και μετά αναρωτιόμαστε "γιατί όχι και εμείς").
Είμαι πολύ υπέρ της ευθανασίας, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί κατάλληλο νομικό πλαίσιο με πολλές ασφαλιστικές δικλείδες. Η συμμετοχή των γιατρών μου φαίνεται αυτονόητη, όχι τόσο στη διαδικασία χορήγησης φαρμάκου, αλλά στην εξασφάλιση ότι αν κάτι πάει στραβά, αυτός που δεν ήθελε να ταλαιπωρηθεί, δεν θα ταλαιπωρηθεί.
-
Να θυμίσω ότι δώσαμε έναν όρκο κάποτε ;
Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.
-
Να θυμίσω ότι δώσαμε έναν όρκο κάποτε ;
Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.
που παρακάτω συνεχίζει: ""Παρομοίως, δεν θα εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση."" . Εξάλλου τον όρκο τον δώσαμε (όσοι*) στον ""θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών"" (δλδ "τρέχα-γύρευε"). Για τις εκτρώσεις υπάρχουν κάποιες ιατρικές ενδείξεις - ίσως υπάρχουν και για την ευθανασία.
Άσχετο με το άνω, γενικά διαφωνώ με την ιδέα της ευθανασίας. Μάλλον πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι στα καθήκοντα του ιατρού και δεν θα διαφωνήσω στην τελική μαζί σας.
Απλά η επίκληση του όρκου του Ιπποκράτη μου φαίνεται υπερβολική. Εξάλλου πολλοί συνάδερφοί μας δεν τον έχουν δώσει όπως φαίνεται: Δυο λόγια περί όρκου Ιπποκράτη (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,5773.0.html) οπότε δεν έχουν σχετικούς ενδοιασμούς.
-
Εξάλλου τον όρκο τον δώσαμε (όσοι*) στον ""θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών"" (δλδ "τρέχα-γύρευε"). Για τις εκτρώσεις υπάρχουν κάποιες ιατρικές ενδείξεις - ίσως υπάρχουν και για την ευθανασία.
Άσχετο με το άνω, γενικά διαφωνώ με την ιδέα της ευθανασίας. Μάλλον πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι στα καθήκοντα του ιατρού και δεν θα διαφωνήσω στην τελική μαζί σας.
Απλά η επίκληση του όρκου του Ιπποκράτη μου φαίνεται υπερβολική. Εξάλλου πολλοί συνάδερφοί μας δεν τον έχουν δώσει όπως φαίνεται: Δυο λόγια περί όρκου Ιπποκράτη (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,5773.0.html) οπότε δεν έχουν σχετικούς ενδοιασμούς.
Τον όρκο τον έβαλα για λόγους "δραματοποίησης" :D της άποψής μου, ούτε εγώ τον έδωσα, αλλά η άποψή μου παραμένει:
ΔΕΝ είναι η δουλειά του γιατρού, η αποστολή μας αν θέλετε, το να βοηθάμε τους ανθρώπους να αυτοκτονούν, και με μια πρόχειρη έρευνα στο Internet θα δείτε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των γιατρών είναι κατά, ενώ στα κράτη που είναι νομιμοποιημένη τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο καθώς θανατώνονται ψυχιατρικοί ασθενείς, εκτός αυτών που βρίσκονται σε τελικό στάδιο.
Number of mentally ill patients killed by euthanasia in Holland trebles in a year as doctors warn assisted suicide is 'out of control' (http://www.dailymail.co.uk/news/article-2779624/Number-mentally-ill-patients-killed-euthanasia-Holland-trebles-year-doctors-warn-assisted-suicide-control.html#ixzz4D6qNktcN)
Ευθανασία ψυχικώς αρρώστων, μια πρακτική βγαλμένη απ΄τις σκοτεινότερες στιγμές της ανθρωπότητας...
-
Επειδή τελευταία παίζει πολύ ο όρος "μη υποβοηθούμενη ευθανασία"
και το παρακάτω (ανυπόγραφο φυσικά) κείμενο υπάρχει παντού
Τι είναι η «μη υποβοηθούμενη ευθανασία» που επέλεξε ο Αλέξανδρος Βέλιος (http://www.huffingtonpost.gr/2016/09/06/----------_n_11870940.html?1473149226&utm_source=Sport24&utm_medium=huffpost_homebig&utm_campaign=24MediaWidget)
αντιγράφω από το κείμενο
Στην περίπτωση του Αλέξανδρου Βέλιου λειτούργησε η Παθητική Ευθανασία, δηλαδή του σταμάτησαν την χορήγηση των μέσων που θα τον κρατούσαν στην ζωή.
μην τρελαθούμε τελείως! Ο αυτόχειρας (αυτό πιστεύω) βρισκόταν στο σπίτι του με καμία μηχανική υποστήριξη και καμία κρίσιμη χορηγούμενη αγωγή. Ποια χορήγηση σταμάτησε και ποιος;
Μάλλον πήρε παραπάνω από τα αναλγητικά που του είχαν χορηγήσει και "έφυγε".
-
Ο κ.Βέλιος δεν έλεγε ότι θα μεταβεί σε ειδική Κλινική στην Ελβετία όπου θα υποβοηθηθεί να δώσει τέλος στην ζωή του ;
Χθες μάθαμε ότι πέθανε στο σπίτι του.
Για τις συνθήκες δεν μάθαμε τπτ, αν και πρέπει να τονίσουμε ότι σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, τυχόν συμμετοχή ιατρού σε κάτι τέτοιο (τοποθέτηση φλεβικής γραμμής και χορήγηση φαρμάκων κτλ) είναι παράνομη, και θα μπορούσε να διωχθεί ποινικά και διοικητικά.
-
06/09/2016
Του Δημήτρη Αλικάκου.
http://www.protagon.gr/epikairotita/44341221024-44341221024 (http://www.protagon.gr/epikairotita/44341221024-44341221024)
-
06/09/2016
Του Δημήτρη Αλικάκου.
http://www.protagon.gr/epikairotita/44341221024-44341221024 (http://www.protagon.gr/epikairotita/44341221024-44341221024)
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο που λύνει κάποιες απορίες.
Βέβαια το
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η «διαδικασία» πρέπει να ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Μόνος.Ούτε σύριγγα υπήρξε του γιατρού, ούτε γιατρός, ούτε βοηθός. Από το πρωί της Κυριακής, τα τηλέφωνα που πίστευε ότι θα ήταν ανοιχτά, ήταν όλα απενεργοποιημένα. Κρατήστε το αυτό. Αλλιώς τα σχεδίασε και αλλιώς του ήρθαν. Το σχέδιο του φόβου, της ανευθυνότητας και της ανηθικότητας κάποιων ανθρώπων ήταν πιο ισχυρό από το δικό του.
δείχνει περισσότερο προσπάθεια να μην κατηγορηθεί κανένας.
Θα ήταν ενδιαφέρουσα η άποψη του Αναστάσιου αν συνδεθεί και το δει κάποια στιγμή για το αν υπάρχουν νομικά ζητήματα και πιθανές ευθύνες κάποιων.
-
Θα ήταν ενδιαφέρουσα η άποψη του Αναστάσιου αν συνδεθεί και το δει κάποια στιγμή για το αν υπάρχουν νομικά ζητήματα και πιθανές ευθύνες κάποιων.
Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με αυτοκτονία, οπότε είναι λογικό να μην θέλει (ή τουλάχιστον να μην φανεί) ότι συμμετέχει γιατρός.
-
Εδώ μπορεί να δει κανείς τι φάρμακα χρησιμοποιούνται στις ΗΠΑ κατά τις εκτελέσεις θανατοποινιτών.
http://www.deathpenaltyinfo.org/state-lethal-injection
Χορηγούνται συνδυασμοί 2-3 φαρμάκων, συνήθως ένα ηρεμιστικό (βαρβιτουρικά, οικογένεια βενζοδιαζεπινών, Μιδαζολάμη) και στο τέλος κάποιο παράγωγο της μορφίνης ή Κάλιο.
Σε μια Πολιτεία χορηγείται μόνο Προποφόλη.
-
Τα γράφαμε και παραπάνω:
Προκαταρκτική εξέταση της εισαγγελίας για τον θάνατο του Α. Βέλλιου (http://www.skai.gr/news/greece/article/324132/prokatarktiki-exetasi-tis-eisaggelias-gia-ton-thanato-tou-a-velliou/)
-
Θυμάμαι στο Πανεπιστήμιο του Lund της Σουηδίας όπου έκανα τις βασικές μου σπουδές στην Ιατρική που είχαμε διαλέξεις από Καθηγητές της Φιλοσοφίας (δεν ήταν Ιατροί) οι οποίοι δήλωναν μάλιστα ότι είχαν εξειδίκευση σε ζητήματα Βιοηθικής. Μιλούσαν με τις ώρες και ένιωθες ότι τα πράγματα ήταν πολύ περιπλεγμένα.
Αργότερα όταν δούλεψα με Σουηδούς Ιατρούς στην πράξη συνειδητοποίησα ότι όταν κάθονται γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι ο Ιατρός, ο Ασθενής (αν είναι σε θέση να συμμετέχει σε συζήτηση), ο πιο στενός Συγγενής του Ασθενή, και η Νοσηλεύτρια και μιλούν ανοικτά, τότε σχεδόν πάντα καταλήγουν αρκετά εύκολα σε κοινό τόπο: Ότι το βασικό για τον Ασθενή είναι να μην πονάει. Και Δόξα τω Θεό στην εποχή μας έχουμε αναλγητικά που βοηθούν πολύ καλά αρκεί να ξέρεις να τα χρησιμοποιείς και να μην τα φοβάσαι. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την Μορφίνη οι Σουηδοί λένε ότι δεν υπάρχει ανώτατη δόση. Ανεβάζουν την δόση σταδιακά μέχρι ο Ασθενής να μην πονάει ενώ παράλληλα δίνουν φάρμακα που να αμβλύνουν τις παρενέργειές της. Δείτε και το Σουηδικό Εθνικό Συνταγολόγι (http://www.fass.se/LIF/product?userType=0&nplId=19871211000183#dosage)ο. Δείτε επίσης εδώ (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,4967.msg42194.html#msg42194) και εδώ (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,3874.msg31489.html#msg31489). Χορηγούν επίσης στη μέγιστη επιτρεπτή δόση τα υπόλοιπα φάρμακα της αναλγητικής κλίμακας δηλαδή την Παρακεταμόλη και NSAID μαζί ίσως και με μία Πραζόλη. Τα δύσκολα γίνονται ξαφνικά αρκετά απλά.
Όσοι είμαστε Ιατροί που έχουμε ασχοληθεί στην πράξη με ανθρώπους που πεθαίνουν γνωρίζουμε καλά ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο: Bασανιστικός θάνατος ή Ευθανασία. Στην πράξη πρόκειται για ένα φάσμα όπου τα όρια μεταξύ Παρηγορητικής Ιατρικής στο ένα άκρο και Κλασικής Ευθανασίας στο άλλο άκρο είναι αρκετά δυσδιάκριτα.
Άντε τώρα να τα εξηγήσεις αυτά σε έναν Έλληνα Δημοσιογράφο ή σε έναν Έλληνα Εισαγγελέα.
-
Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω.
Παρότι δεν έχω κάνει σε "πεθαμενατζίδικη" Κλινική (συνήθως τους στέλναμε στην Παθολογική) έχω διαχειριστεί ασθενείς σε τελικό στάδιο.
Δεν ξέρω από που προκύπτει το ότι ένας ασθενής με Ca τελικού σταδίου θα υποφέρει τους αφόρητους πόνους, εγώ τουλάχιστον δεν το έχω δει να συμβαίνει (κρατάω και μια επιφύλαξη φυσικά, καθώς όπως προείπα δεν είχα και το τεράστιο δείγμα).
Απλά από ένα σημείο και μετά, λίγο πριν φύγει, δεν έχει νόημα να κτυπάς συναγερμούς και κωδικούς, όπως δεν έχει νόημα η μεταφορά στην ΜΕΘ και η διασωλήνωση, αυτό το γνωρίζαμε ολοι, ιατροί, συγγενείς, και φυσικά εντατικολόγοι.
Ακόμα και σε ασθενείς τελικού σταδίου, υπάρχουν κατάλληλες αγωγές που τους επιτρέπουν να μην πονάνε, και θα συμφωνήσω σε ένα πράγμα, το οποίο λέω σε όλους τους ασθενείς μου από τότε που ξεκίνησα να ασκώ την Ιατρική:
βασική αποστολή του Ιατρού (εκτός φυσικά την ίαση, όπου αυτή είναι δυνατή) είναι να μην πονάει ο ασθενής του.
-
Μία άλλη άποψη απ' την οπτική της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μη υποβοηθούμενη ευθανασία για αιώνιο θάνατο
Γράφει η Νίκη Μπάρλα για την Romfea.gr
Δρ Κανονικού Δικαίου Πανεπιστημίου Στρασβούργου
Παρακολουθούμε τις ημέρες αυτές μια πρωτοφανή υποστήριξη μέρους της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας προς την πράξη απόγνωσης ενός ασθενούς συμπατριώτη μας, ο οποίος μη θέλοντας να φέρει το βάρος της ασθένειας αποφάσισε να επιλέξει τον τρόπο που θα τερματίσει τη ζωή του και μάλιστα παρουσιάζοντάς το δημόσια.
Είναι αναμφισβήτητο το δικαίωμα κάποιου να κάνει επιλογές και να τις εκφράζει δημόσια ακόμη και όταν η προπαγάνδα που κάνει είναι φανερή.
Τίθενται όμως κάποια ερωτήματα...
Γιατί ενώ όλοι γνώριζαν ότι ο άνθρωπος αυτός θα προβεί σε αυτή την πράξη δεν τον εμπόδισαν από το να το διαφημίζει με τρόπο σχεδόν ειδυλλιακό; Σε αντίθετη περίπτωση ίσως τον οδηγούσαν στο ψυχιατρείο.
Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί δεν ακούσαμε να αναζητώνται ευθύνες από τον ιατρό που του χορήγησε το φάρμακο;
Ποιός είναι και πόσους άλλους ασθενείς είναι ίσως διατεθειμένος να «βοηθήσει» σε στιγμή απόγνωσης;
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο αυτόχειρας έκανε την ένεση στον εαυτό του για να φύγει από τη ζωή δεν απαλλάσσει τον ιατρό τουλάχιστον ηθικά από τις ευθύνες του.
Είναι πολύ περίεργη η πολιτική στήριξη της συγκεκριμένης αυτοχειρίας όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι σε κάποιες χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης εξετάζεται ακόμη και το θέμα νομιμοποίησης της παιδικής ευθανασίας.
Γιατί δεν παρουσιάστηκε από την αρχή ως αυτοκτονία και έλαβε το γλωσσικό ένδυμα της «μη υποβοηθούμενης ευθανασίας»;
Από πότε θεωρείται επαινετική πράξη η παραίτηση από τη ζωή και όχι ο αγώνας για ζωή;
Ένα τελευταίο ερώτημα είναι τα όρια άσκησης της «οικονομίας» σε περίπτωση αυτοχειρίας.
Μάλιστα ο θανών αρνήθηκε γραπτώς τον Σταυρό του Χριστού αλλά ήθελε να έχει Εξόδιο ακολουθία.
Από την Εκκλησία του Χριστού δεν επιλέγουμε ό,τι μας αρέσει και είναι στα μέτρα μας.
Ο ίδιος ο Χριστός μας έδωσε την απόλυτη ελευθερία να τον αρνηθούμε, να τον λοιδορήσουμε, να τον αμφισβητήσουμε ή να τον αγαπήσουμε αλλά μας γνωστοποίησε και τις συνέπειες της επιλογής μας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ρυθμίσει το θέμα της αυτοχειρίας αλλά και της επιείκειας.
Στις κανονικές αποκρίσεις του Αγίου Τιμοθέου Αλεξανδρείας (14) θα δούμε την προτροπή του να είναι προσεκτικοί οι κληρικοί για να μην πέσουν σε κρίμα κάνοντας αδιακρίτως «οικονομία» σε περίπτωση αυτοχειρίας.
Η «μη υποβοηθούμενη ευθανασία» δηλαδή η καθαρή αυτοκτονία δεν πρέπει να απασχολεί τον αληθινά Ορθόδοξο Χριστιανό.
Ο Χριστιανός έχει την ελπίδα στο Χριστό που είναι ο Αρχηγός της Ζωής και του Θανάτου και γι΄αυτό σηκώνει το σταυρό της ασθενείας και της οποιαδήποτε δυσκολίας και περιμένει παρηγορία από Εκείνον, υπακούοντας στο θέλημα Του, και όχι από ενέσεις που θα τον οδηγήσουν σε έναν αιώνιο θάνατο.
Η μόνη ένεση που θα οδηγήσει τον Ορθόδοξο Χριστιανό στον αληθινά καλό θάνατο και μάλιστα στην σωτηρία και την αθανασία είναι το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Χριστού υποβοηθούμενος των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Μαρτύρων της Πίστεως.
Πηγή: http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/10252-mi-upoboithoumeni-euthanasia-gia-aionio-thanato
Κάτι που μου έκανε εντύπωση και δεν ξέρω αν κάποιος άλλος το παρατηρήσε: στο αρχικό κείμενο του κ.Αλικάκου μεταφέρονται λόγια του Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας (αν δεν κάνω λάθος, δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω γιατί αφαιρέθηκε), ο οποίος -υποτίθεται- δίνει την ευχή του για αυτό που σκόπευε να κάνει ο αποθανών κ.Βέλιος.
Προσωπικά θεώρησα εξ' αρχής αδιανόητο να δίνει κληρικός (και δη ιεράρχης) την ευχή του σε άνθρωπο που του γνωστοποιεί ότι πρόκειται να αυτοκτονήσει, και βλέπω ότι κατόπιν εορτής το κείμενο edit-αρίστηκε προκειμένου να αποφυγούν παρεξηγήσεις, μιας και το πιθανότερο είναι ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ συνέβη.
Επίσης η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν τελεί Εξόδιο Ακολουθία σε αυτόχειρες (εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων).
-
Πρόσεξα την υποτιθέμενη παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου Ν. Ιωνίας.
Δε μου φάνηκε καθόλου παράξενη, διότι η Ορθόδοξη πίστη διακατέχεται από πνεύμα απόλυτου σεβασμού στις ελεύθερες επιλογές του ανθρώπου. Αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνεί - πολύ δε περισσότερο ότι παροτρύνει σε ανάλογα εγχειρήματα.
-
Μπορεί να μεταφέρθηκε λάθος, εξ' ού και αφαιρέθη απ΄το κείμενο.
Πάντως, αν και προσωπικά αντίθετος, είμαι υπέρ του να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα, και αφού πάρουν θέση όλοι οι αρμόδιοι φορείς, να τεθεί (ιδανικά) σε δημοψήφισμα.
Ακόμη όμως και αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα άλλων χωρών, ουδείς ιατρός δεν θα πρέπει να αναγκαστεί να συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο.
Γιατί απλούστατα, κάποιοι τιμούν τον όρκο που έχουν δώσει και θέλουν να κοιμούνται ήρεμοι τα βράδια.
Υ.Γ
Bonus αυτό το βίντεο (https://www.youtube.com/watch?v=tUNFiMSqZY4&t=84m17s), στο οποίο μιλάει Αμερικανός συνάδελφος με τον οποίο συμφωνώ, δώστε βάση στα λόγια του.
Το βίντεο έχει αυτό τον άσχημο ήχο για λόγους copyright.
-
Εντολή της Εισαγγελίας για εκταφή της σορού του Βέλιου (http://news247.gr/eidiseis/koinonia/entolh-ths-eisaggelias-gia-ektafh-ths-sorou-toy-velioy.4266514.html)
-
Εντολή της Εισαγγελίας για εκταφή της σορού του Βέλιου (http://news247.gr/eidiseis/koinonia/entolh-ths-eisaggelias-gia-ektafh-ths-sorou-toy-velioy.4266514.html)
Ας μην ξεχνάμε ότι κάποιος γιατρός υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου. Άραγε τι να έγραψε και άραγε θα έχει καμία ευθύνη;
Και δεν εμφανίζεται πλέον ο Αναστάσιος......
-
Πως συντάσσει ένας γιατρός πιστοποιητικό θανάτου σε μια τέτοια περίπτωση χωρίς να ζητήσει την διενέργια νεκροψίας-νεκροτομής ή τελοσπάντων να ενημερώσει τις αρμόδιες Αστυνομικές Αρχές που την παραγγέλνουν ;
Ιδού η απορία.
-
Eγώ έχω και μια άλλη απορία. Τι περιμένουν να βρούνε τώρα από την εκταφή;
-
Eγώ έχω και μια άλλη απορία. Τι περιμένουν να βρούνε τώρα από την εκταφή;
Υποθέτω, ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν σε μια θανατηφόρο ένεση και τις οποίες θα μπορούσε να προμηθευτεί, να έχει πρόσβαση και να χρησιμοποιήσει μόνο γιατρός.
-
Πως συντάσσει ένας γιατρός πιστοποιητικό θανάτου σε μια τέτοια περίπτωση χωρίς να ζητήσει την διενέργια νεκροψίας-νεκροτομής ή τελοσπάντων να ενημερώσει τις αρμόδιες Αστυνομικές Αρχές που την παραγγέλνουν ;
Ιδού η απορία.
Αν ήταν ο θεράπων ιατρός και γνώριζε το πρόβλημα υγείας του και υπόγραψε το πιστοποιητικό πριν την έκταση που πήρε το θέμα γιατί να φέρει ευθύνη;
-
Eγώ έχω και μια άλλη απορία. Τι περιμένουν να βρούνε τώρα από την εκταφή;
Υποθέτω, ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν σε μια θανατηφόρο ένεση και τις οποίες θα μπορούσε να προμηθευτεί, να έχει πρόσβαση και να χρησιμοποιήσει μόνο γιατρός.
Η νεκροψία-νεκροτομή θα μπορούσε να διαταχθεί πριν την ταφή. Αλλά προς χάριν εντυπωσιασμού θα γίνει εκταφή, νεκροτομή, ιστολογική και τοξικολογική εξέταση.
Αυτός που έδωσε την εντολή εκταφής θα πρέπει να δικαιολογήσει τι ακριβώς περιμένει από τις εξετάσεις και αν βρεθεί κάτι επιλήψιμο ποιον θα κατηγορήσει.
-
Αν ήταν ο θεράπων ιατρός και γνώριζε το πρόβλημα υγείας του και υπόγραψε το πιστοποιητικό πριν την έκταση που πήρε το θέμα γιατί να φέρει ευθύνη;
Γειά σου Τάσο! Να σε βλέπουμε που και που.
Τι θεωρείς "λογικό" να έχει γραφτεί σε ένα τέτοιο πιστοποιητικό ώστε να καλύπτει νομικά των υπογράφοντα;
Και κάτι άλλο:
Θεωρείς ότι υπάρχει τρόπος να πεθάνει κάποιος κάνοντας μια έγχυση στον εαυτό του χωρίς να υπάρχει βοήθεια από υγειονομικό προσωπικό;
Έκανα μερικές σκέψεις:
Απ' ότι έγραφε είχε μια κεντρική φλεβική γραμμή.
Αν έκανε αυτοένεση με κάποια κατασταλτικά του αναπνευστικού, αναισθητικά, αναλγητικά ή οτιδήποτε άλλο θεωρώ πιθανότερο να έπεσε σε καταστολή πριν προλάβει να κάνει όλη την έγχυση.
Αν είχε φτιάξει ορό κλπ ώστε η έγχυση να συνεχίζεται αφού πέσει σε καταστολή ώστε τελικά να επέλθει ο θάνατος κάποιος θα πρέπει να τον προμήθευσε με αυτές τις ουσίες, να έφτιαξε τον ορό κλπ.
-
Από υπερβολική δόση ηρεμιστικών ο θάνατος του Βέλιου (http://news247.gr/eidiseis/koinonia/apo-ypervolikh-dosh-hremistikwn-o-thanatos-toy-velioy.4434442.html?utm_source=News247&utm_medium=MintaXasete_article&utm_campaign=24MediaWidget)
-
Αλέξανδρος Βέλιος: Δυο ηρεμιστικά επέφεραν το θάνατό του – Πιο ισχυρό από τη μορφίνη το ένα! (http://www.newsit.gr/ellada/Aleksandros-Velios-Dyo-iremistika-prokalesan-to-thanato-toy-To-ena-einai-100-fores-pio-isxyro-apo-ti-morfini/692133)
Βρωμαζεπάμη και φαιντανύλη, την 2η (που τον σκότωσε) πως την βρήκε, σκίζοντας Durogesic, έχουν επαρκείς ποσότες τα αυτοκόλλητα για να προκληθεί άπνοια ; ; ;
Δεν ξέρω πόσο έξυνο είναι να δημοσιεύονται "Οδηγίες προς Ναυτιλλομένους" (υποψήφιους αυτόχειρες), σε μια χώρα που ο μέσος πολίτης δεν ξέρει πόσα εκατομμύρια είναι το 1 δισεκατομμύριο... :P
-
φαιντανύλη, την 2η (που τον σκότωσε) πως την βρήκε
Υπάρχει φαιντανύλη σε μορφή subl. tab και σε μορφή lozen (μαζί με στικ, σαν γλειφιτζούρι).
-
Δεν συμφωνώ με τον τίτλο αλλά τον παραθέτω ως έχει
Στην Ολλανδία χιλιάδες ασθενείς κάθε χρόνο καταφεύγουν στην ευθανασία. Μήπως όμως ο θάνατος...έγινε επάγγελμα;
Εδώ (http://www.huffingtonpost.gr/2017/11/09/ollandia-astheneis-eythanasia-epaggelma_n_18512122.html?1510230639&utm_source=Sport24&utm_medium=huffpost_homebig&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos3)
-
Να έχεις ορκιστεί να κρατήσεις τον άνθρωπο στην ζωή και αντ΄αυτού να τον θανατώνεις.... ζούμε για να το δούμε και αυτό !
-
Ζήτησε ευθανασία όταν έγινε 104 ετών!
13/05/2018
0
13 ΜΑΪΟΥ 2018
“Θέλω να ακουστεί η Ωδή της Χαράς του Μπετόβεν στην κηδεία μου” είπε στην τελευταία συνέντευξη του ο Ντέιβιντ Γκούντολ που πέθανε φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο το debate για το δικαίωμα στην ευθανασία. Ο Γκούντολ (David Goodall) ο γηραιότερος επιστήμονας της Αυστραλίας, έβαλε το δικό του επίλογο σε μια ζωή γεμάτη που όμως στο τέλος τον βάρυνε πολύ στις 10 Μαίου στην Ελβετία.
“Στις 12.30 σήμερα (10 Μαΐου) ο καθηγητής Ντέιβιντ Γκούντολ, 104 ετών, πέθανε γαλήνια στην Βασιλεία της Ελβετίας, έπειτα από ένεση Nembutal” (βαρβιτουρικό) έγραψε στο Twitter ο δρ. Φίλιπ Νίτσκε, ιδρυτής της Exit International που βοήθησε στην οργάνωση του τελευταίου του ταξιδιού.
“Λυπάμαι πολύ που έφθασα σε αυτήν την ηλικία. Δεν είμαι ευτυχισμένος. Θέλω να πεθάνω. Και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα λυπηρό. Το λυπηρό είναι να εμποδίζομαι να πεθάνω. Πιστεύω ότι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος σαν εμένα θα πρέπει να έχει τα πλήρη δικαιώματα του πολίτη, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία” έλεγε, υπερασπιζόμενος μέχρι και την τελευταία στιγμή την επιλογή του ο επιστήμονας ειδικευμένος σε θέματα οικολογίας, καθηγητής πανεπιστημίου δεν έπασχε από κάποια ασθένεια σε καταληκτικό στάδιο, αλλά η ποιότητα της ζωής του έχει επιδεινωθεί.
Έτσι ο άντρας που γεννήθηκε στην Αγγλία έζησε δύο παγκόσμιους πολέμους και μέτρησε σκορ σε είκοσι Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου επιβιώνοντας έναν συγκλονιστικά περιπετιώδη αιώνα έφυγε κάνοντας το όνειρο του πραγματικότητα. Πέθανε όπως και επιθυμούσε.
Ο Γκούντολ εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία το 1948 και κατάφερε πολλά. Να κερδίσει την εκτίμηση της ακαδημαίκης κοινότητας (που όμως στο τέλος της ζωής του θέλησε να τον “εξοστρακίσει” λόγω γήρατος…), να δει τους απογόνους του να μεγαλώνουν με σύνεση και να μας αποχαιρετήσει πυροδοτώντας μια συζήτηση επώδυνη αλλά ουσιαστική.
Ο Γκούντολ έφυγε από τον κόσμο με τη συνδρομή πολλών. Οι δωρεές σε πλατφόρμα χρηματοδότησης για τη χρηματοδότηση του τελευταίου ταξιδιού του στη Βασιλεία της Ελβετίας έφτασαν το απαιτούμενο ποσό μέσα σε μόλις δώδεκα ημέρες. Ο επιστήμονας αιτήθηκε ραντεβού σην κλινική της Ελβετίας με τη δυνδρομή της οργάνωσης Exit International που υποστηρίζει τον Ντέιβιντ Γκούντολ.
Η οργάνωση οργάνωσε εκστρατεία crowdfunding για την αναβάθμιση του αεροπορικού εισιτηρίου του Αυστραλού καθηγητή προς την Ελβετία, ώστε να ταξιδέψει στην πρώτη θέση μαζί με το πρόσωπο που τον συνοδεύει.
“Είναι άδικο ένας από τους γηραιότερους και σημαντικότερους πολίτες της Αυστραλίας να είναι υποχρεωμένος να πάρει το αεροπλάνο για να φθάσει στην άλλη άκρη του κόσμου ώστε να πεθάνει με αξιοπρέπεια. Όλοι όσοι το επιθυμούν έχουν το δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς και γαλήνιου θανάτου” σχολίασε η οργάνωση Exit International στην ιστοσελίδα της.
Ο καθηγητής Γκούντολ, επίτιμος ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Edith Cowan του Περθ, βρέθηκε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων το 2016, όταν το πανεπιστημιακό ίδρυμα του ζήτησε να αποχωρήσει από τη θέση του με τη δικαιολογία του κινδύνου που οι μετακινήσεις του αντιπροσώπευαν για τον ίδιο.
Αναθεώρησε την απόφασή του μπροστά στην αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας, τόσο στην Αυστραλία, όσο και διεθνώς.
Ο Ντέιβιντ Γκούντολ δημοσίευσε δεκάδες μελέτες και συνέχιζε μέχρι και πρόσφατα τη συνεργασία του με σειρά περιοδικών για την οικολογία.
Η συνδρομή στην αυτοκτονία θεωρείται παράνομη στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ήταν απολύτως απαγορευμένη και στην Αυστραλία, μέχρι που η πολιτεία της Βικτόρια τη νομιμοποίησε τον περασμένο χρόνο.
Όμως ο νόμος θα τεθεί σε ισχύ το 2019 και προβλέπει αυτό το δικαίωμα για ασθενείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο και έχουν προσδόκιμο επιβίωσης κάτω των έξι μηνών.
Σχεδόν ένα χρόνο πριν μια άλλη υποβοηθούμενη αυτοκτονία, αυτή του dj Fabo είχε κάνει πρωτοσέλιδα. Τον Φεβρουάριο του 2017 οργανώσεις στην Ιταλία απαίτησαν τη νομιμοποίηση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας στην Ιταλία ανακοινώνοντας πως τουλάχιστον 150 άνθρωποι επέλεξαν να υποβληθούν σε ευθανασία στην Ελβετία το 2016.
“Το 2004 γινόμασταν δέκτες περίπου 30 αιτημάτων την εβδομάδα και σήμερα δεχόμαστε τριπλάσιο αριθμό αιτημάτων” ανέφερε στην καθημερινή εφημερίδα La Stampa η οργάνωση Exit-Italia, με έδρα το Τορίνο, η οποία βοηθά Ιταλούς υπηκόους που επιθυμούν να υποβληθούν σε ευθανασία στην Ελβετία.
Ο 40χρονος “Φάμπο”, όπως τον αποκαλούσαν, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν τετραπληγικός εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος.
Είχε ζητήσει κατ΄ επανάληψη από το ιταλικό Κοινοβούλιο και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, να τον βοηθήσουν, με την έγκριση ειδικού νόμου, ώστε να μπορέσει να θέσει τέρμα στη ζωή του μέσα σε ειδική νοσοκομειακή μονάδα.
“Νιώθω ότι βρίσκομαι εγκλωβισμένος σε μια φυλακή και θα επιθυμούσα να έχω την δυνατότητα να επιλέξω να πεθάνω χωρίς να υποφέρω” είχε υπογραμμίσει ο Αντονιάνι σε επιστολή του προς τον πρόεδρο Ματαρέλα τον Ιανουάριο toy 2017.
Εν τέλει ζήτησε από τον Μάρκο Καπάτο, στέλεχος του Ιταλικού Ριζοσπαστικού Κόμματος και υπέρμαχου του δικαιώματος στον αξιοπρεπή θάνατο, να τον συνοδεύσει στην Ελβετία. Μετά την ευθανασία ο Καπάτο εμφανίστηκε σε ένα αστυνομικό τμήμα του Μιλάνου, καθώς με βάση τον ισχύοντα νόμο κινδυνεύει ακόμη και με ποινή φυλάκισης, αφού στήριξε εμπράκτως άτομο που επέλεξε να αυτοκτονήσει.
Ευθύνη της πολιτείας
“Το κράτος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του όταν μόνο όσοι διαθέτουν 10.000 ευρώ μπορούν να μεταφερθούν στην Ελβετία, αλλιώς θα πρέπει να υποβληθούν σε ευθανασία κάτω από χειρότερες συνθήκες ή βιώνοντας βασανιστήρια μιας ζωής την οποία δεν θέλουν πια” είπε ο Καπάτο στους δημοσιογράφους.
Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία βρίσκονται εκτός νόμου στην Ιταλία, ενώ και η Καθολική Εκκλησία εναντιώνεται σε οποιοδήποτε βήμα προς την νομιμοποίηση της.
Το 2009 η υπόθεση της Ελουάνας Ενγκλάρο, της 38χρονης Ιταλίδας που βρισκόταν σε μη αναστρέψιμο κώμα επί 17 χρόνια, είχε πυροδοτήσει πολιτική και κοινωνική θύελλα στην χώρα, όταν τα μέλη της οικογένειας της είχαν ζητήσει από την ιταλική δικαιοσύνη να επιτρέψει την διακοπή της σίτισης της και να αφεθεί να πεθάνει.
Το Βατικανό και η δεξιά κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και όλοι οι πολέμιοι της ευθανασίας κατηγόρησαν σύσσωμοι για “δολοφονία” την οικογένεια της Ελουάνα, τη Δικαιοσύνη, ακόμη και τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ο οποίος αρνήθηκε να υπογράψει επείγον προεδρικό διάταγμα για τη “διάσωσή” της.
Η Ενγκλάρο κατέληξε τη στιγμή που η Γερουσία συζητούσε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι για την απαγόρευση της διακοπής της τεχνητής σίτισης της 38χρονης.
http://www.cnn.gr/news/prosopa/story/129418/to-teleytaio-antio-pethane-me-eythanasia-o-giraioteros-aystralos-epistimonas-nteivint-gkoyntol (http://www.cnn.gr/news/prosopa/story/129418/to-teleytaio-antio-pethane-me-eythanasia-o-giraioteros-aystralos-epistimonas-nteivint-gkoyntol)
http://www.docmed.gr/pethane-efthanasia-o-gireoteros-afstralos-epistimonas-nteivint-gkountol/ (http://www.docmed.gr/pethane-efthanasia-o-gireoteros-afstralos-epistimonas-nteivint-gkountol/)
-
04/06/2019
https://www.protagon.gr/epikairotita/borei-mia-17xroni-na-parei-tin-apofasi-na-ypovlithei-se-efthanasia-44341850564 (https://www.protagon.gr/epikairotita/borei-mia-17xroni-na-parei-tin-apofasi-na-ypovlithei-se-efthanasia-44341850564)
-
04/06/2019
https://www.protagon.gr/epikairotita/borei-mia-17xroni-na-parei-tin-apofasi-na-ypovlithei-se-efthanasia-44341850564 (https://www.protagon.gr/epikairotita/borei-mia-17xroni-na-parei-tin-apofasi-na-ypovlithei-se-efthanasia-44341850564)
Ολλανδία: Η 17χρονη αυτοκτόνησε επειδή της αρνήθηκαν την ευθανασία
Το θέμα ξεκαθάρισε δημοσιογράφος του Politico.
Κι εμείς, όπως και πολλά διεθνή ΜΜΕ, κάναμε το ίδιο λάθος. Βασιστήκαμε στις πληροφορίες πολλών και έγκυρων μέσων ( HuffPost UK, Washington Post, Independent) και δημοσιεύσαμε την ιστορία μιας 17χρονης Ολλανδέζας που υπεβλήθη σε - νόμιμη - ευθανασία, επειδή είχε πέσει θύμα βιασμού και δεν μπορούσε να εξεπεράσει το βαρύτατο ψυχολογικό τραύμα.
Η έφηβη δεν υπεβλήθη σε καμία μορφή ενεργητικής ευθανασίας, αλλά σταμάτησε να καταναλώνει στερεά τροφή και υγρά. Οι γιατροί ζήτησαν από τους γονείς να μην την εμποδίσουν, μιας και είχε σκοπό να βάλει τέλος στη ζωή της. Είχε απευθυνθεί και σε κλινική για αν υποβληθεί σε ευθανασία, αλλά οι γιατροί αρνήθηκαν να γίνει δεκτό το αίτημά της.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/ollandia-17chroni-aftoktonise-efthanasia_gr_5cf7b051e4b0747b8c5f3489?ncid=other_huffpostre_pqylmel2bk8&utm_campaign=related_articles
-
Προφανώς λοιπόν μιλούμε για αυτοκτονία η οποία δεν εμποδίστηκε (και όχι ευθανασία).
-
Προφανώς λοιπόν μιλούμε για αυτοκτονία η οποία δεν εμποδίστηκε (και όχι ευθανασία).
Ακριβώς. Κι εδώ έρχεται το ερώτημα τι έπρεπε να κάνουν αν καλούνταν (από συγγενείς ή δικαστές) να επέμβουν όταν η ασθενής είχε πέσει σε κώμα.
Μεγάλο ζήτημα που προφανώς το έχουν λύσει νομικά και ηθικά στην Ολλανδία
-
Προφανώς λοιπόν μιλούμε για αυτοκτονία η οποία δεν εμποδίστηκε (και όχι ευθανασία).
Ακριβώς. Κι εδώ έρχεται το ερώτημα τι έπρεπε να κάνουν αν καλούνταν (από συγγενείς ή δικαστές) να επέμβουν όταν η ασθενής είχε πέσει σε κώμα.
Μεγάλο ζήτημα που προφανώς το έχουν λύσει νομικά και ηθικά στην Ολλανδία
Τουλάχιστον κάποιοι εξ' ημών στην Ελλάδα πιστεύουμε στη μετάνοια, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αυτό πώς μπορεί να προβλεφθεί;
Πώς μπορεί να καλυφθεί νομικά;
-
https://spicynews12.eu/nekri-meta-apo-eythanasia-sta-40-tis-chronia-i-paraolympionikis-marike-vervoort/?fbclid=IwAR3_q3pjENA1695DLdM23fYr0XpL2JxBiy5Tn6zC1HVvcgvBkW6IMyfhm3Q (https://spicynews12.eu/nekri-meta-apo-eythanasia-sta-40-tis-chronia-i-paraolympionikis-marike-vervoort/?fbclid=IwAR3_q3pjENA1695DLdM23fYr0XpL2JxBiy5Tn6zC1HVvcgvBkW6IMyfhm3Q)
-
29 Feb 2020
https://www.bioedge.org/bioethics/germanys-high-court-endorses-a-right-to-assisted-suicide/13343 (https://www.bioedge.org/bioethics/germanys-high-court-endorses-a-right-to-assisted-suicide/13343)
-
Dignitas (Swiss non-profit organisation)
https://en.wikipedia.org/wiki/Dignitas_(Swiss_non-profit_organisation) (https://en.wikipedia.org/wiki/Dignitas_(Swiss_non-profit_organisation))
-
30/10/2020 BBC
https://www.bbc.com/news/world-asia-54728717 (https://www.bbc.com/news/world-asia-54728717)
-
19/03/2021
Έθνος.
«Σήμερα είναι μία σημαντική ημέρα: βαδίζουμε προς την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε η υπουργός Υγείας ενώπιον των βουλευτών
Το ισπανικό κοινοβούλιο ενέκρινε οριστικά την νομιμοποίηση της ευθανασίας και της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας και έτσι η Ισπανία γίνεται μια από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο και η τέταρτη στην Ευρώπη που επιτρέπει σε έναν ασθενή, ο οποίος πάσχει από εκφυλιστική ή ανίατη νόσο να πεθάνει βάζοντας τέλος στα δεινά του.
Ο νόμος, που αποτελούσε προτεραιότητα για την κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ, θα τεθεί σε ισχύ τον Ιούνιο και εγκρίθηκε χάρη στις ψήφους των βουλευτών της αριστεράς και του κέντρου με ευρεία πλειοψηφία 202 από τους 350 βουλευτές. Οι 141 βουλευτές της δεξιάς και της άκρας δεξιάς ψήφισαν κατά και 2 απείχαν.
«Σήμερα είναι μία σημαντική ημέρα: βαδίζουμε προς την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βαδίζουμε προς μία κοινωνία πιο ανθρώπινη και δίκαιη για τους ανθρώπους που υποφέρουν και για τις οικογένειές τους », δήλωσε η υπουργός Υγείας Καρολίνα Νταρίας ενώπιον των βουλευτών.
Ο ισπανικό νόμος νομιμοποιεί την ευθανασία, όταν ο γιατρός προκαλεί τον θάνατο του ασθενούς, καθώς και την ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία, όταν ο ασθενής λαμβάνει μόνος του την δόση ενός σκευάσματος που θα του προκαλέσει τον θάνατο.
Ο ισπανικός νόμος προβλέπει ότι κάθε άνθρωπος που πάσχει από σοβαρή και ανίατη ασθένεια ή από χρόνιους πόνους που τον φέρνουν σε θέση αδυναμίας μπορεί να ζητήσει την βοήθεια του ιατρικού σώματος για να πεθάνει και να αποφύγει τα αβάστακτα δεινά.
Το άτομο, ισπανός πολίτης ή κάτοικος της Ισπανίας θα πρέπει να έχει πλήρη πνευματική ικανότητα και συνείδηση όταν διατυπώνει το αίτημα, που πρέπει να γίνει γραπτά και να επαναληφθεί σε 15 ημέρες.
Ο γιατρός μπορεί να απορρίψει το αίτημα, αν θεωρήσει ότι δεν εκπληρώνονται τα αναγκαία κριτήρια. Το αίτημα πρέπει να εγκριθεί και από άλλον γιατρό και να λάβει την τελική έγκριση επιτροπής αξιολόγησης.
Επιπλέον, οποιοσδήποτε επαγγελματίας της υγείας μπορεί να προβάλει «αντίρρηση συνειδήσεως» και να αρνηθεί να συμμετάσχει στην διαδικασία, την οποία αναλαμβάνει το εθνικό σύστημα υγείας.
Το θέμα της ευθανασίας απασχολούσε τον δημόσιο διάλογο στην Ισπανία, που βρίσκεται στην τέταρτη θέση παγκοσμίως ως προς το προσδόκιμο ζωής, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και βρέθηκε στο προσκήνιο από τότε που ο τετραπληγικός Ραμόν Σαμπέδρο κατέγραψε την υποβοηθούμενη αυτοκτονία του το 1998, αφού τα δικαστήρια του αρνήθηκαν το δικαίωμα στον θάνατο.
Η ιστορία του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο στην πολυβραβευμένη ταινία «Mar adentro» (Η Θάλασσα μέσα μου, 2004).
«Είναι μια νίκη για τους ανθρώπους που θα μπορέσουν να επωφεληθούν και επίσης για τον Ραμόν», δήλωσε στο AFP η Ραμόνα Μανέιρο, φίλη του Ραμόν Σαμπέδρο που τον βοήθησε να πεθάνει.
Αλλη υπόθεση που απασχόλησε την ισπανική κοινή γνώμη, ο Λουίς Μόντες, ο αναισθησιολόγος που βοήθησε 73 ασθενείς σε καταληκτικό στάδιο να πεθάνουν. Η ισπανική δικαιοσύνη έκλεισε οριστικά τον φάκελο του 2007.
Πρόσφατα, το 2019, ο Ανχελ Χερνάντεθ συνελήφθη διότι βοήθησε την γυναίκα του που υπέφερε από σκλήρυνση κατά πλάκας να πεθάνει. Περιμένει να δικαστεί.
Σχεδόν το 90% των Ισπανών έχουν ταχθεί υπέρ της νομιμοποίησης της ευθανασίας , σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2019. Η δεξιά, η άκρα δεξιά και η καθολική εκκλησία είναι αντίθετες στην νομιμοποίηση της ευθανασίας.
Ο Ραφαέλ Μποτέγια, 35χρονος Ισπανός που είναι παράλυτος από τον λαιμό και κάτω έπειτα από τροχαίο στα 19 του χρόνια, δήλωσε στο Reuters ότι είναι ανακουφισμένος από την ψήφιση του νόμου που του δίνει την επιλογή σε περίπτωση που θα την χρειασθεί.
«Αν για κάποιον λόγο κάποιος έχει κουραστεί να ζει, κανείς δεν έχει την δύναμη να του πει "Οχι, θα ζήσεις γιατί οι ψηφοφόροι μου ή η ιδεολογία μου λένε το αντίθετο», είπε.
Εξω από την έδρα του κοινοβουλίου, μαζί με τους διαδηλωτές υπέρ του δικαιώματος σε έναν αξιοπρεπή θάνατο, η Ασουν Γκόμεθ Μπουένο, ο σύζυγος της οποίας υπέφερε από σκλήρυνση κατά πλάκας και πέθανε στα 50 του χρόνια αφού υπέφερε επί πολλά χρόνια , δήλωσε ανακουφισμένη: «Με έλεγαν δολοφόνο διότι ήθελα να βοηθήσω τον άντρα μου να σταματήσει να υποφέρει».
Το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία είναι οι άλλες τρεις ώρες που έχουν ήδη νομιμοποιήσει την ευθανασία. Αντίστοιχο σχέδιο ματαιώθηκε την Δευτέρα στην Πορτογαλία, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικό νομοσχέδιο που είχε λάβει την έγκριση του κοινοβουλίου.
https://www.ethnos.gr/kosmos/150108_ispania-koinoboylio-tis-horas-nomimopoiei-tin-eythanasia (https://www.ethnos.gr/kosmos/150108_ispania-koinoboylio-tis-horas-nomimopoiei-tin-eythanasia)
-
https://www.youtube.com/watch?v=fjvZD0_Memg (https://www.youtube.com/watch?v=fjvZD0_Memg)
-
01/04/2022
Του Χρήστου Λιόλιου.
Ο Α.Ν. είναι 86 χρονών. Έχει ζήσει μια γεμάτη ζωή αλλά, τώρα τελευταία, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται. Το μόνο που θέλει είναι να αποχωρήσει από την ζωή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια. «Το γήρας είναι φρικτό», λέει και ζητά να βάλει τέλος με τους δικούς του όρους: με ευθανασία. Κάτι που δεν κατάφερε να κάνει πριν λίγα χρόνια η σύντροφός του, η Μ.Ντ., επειδή οι νόμοι της χώρας της δεν το επέτρεψαν. Ο Α.Ν., όμως, ίσως το καταφέρει γιατί έχει διπλή υπηκοότητα.
Το 2006 ο Π.Β. ζητούσε και αυτός να αποχωρήσει από τη ζωή με αξιοπρέπεια. «Θεωρώ φρικτή την ιδέα του θανάτου, αλλά αυτό που μου έχει μείνει δεν είναι πλέον ζωή» δήλωνε ενώ βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο της μυϊκής δυστροφίας. Δεν το κατάφερε ποτέ. Αιτία; Οι απαγορευτικοί νόμοι μιας άλλης -αυτή τη φορά- χώρας.
Ο Α.Β. τον Σεπτέμβριο του 2015 διαγνώστηκε με όγκο στο πάγκρεας, σε προχωρημένη μορφή. «Δεν είμαι υπέρ της ευθανασίας. Είμαι υπέρ του δικαιώματος να μπορεί κανείς να επιλέξει πώς και πότε θα πεθάνει», τόνιζε και περίπου έναν χρόνο μετά έδωσε τέλος ο ίδιος. Όχι με μη υποβοηθούμενη ευθανασία, όπως ήθελε, αλλά με κατανάλωση υπερβολικής δόσης ισχυρών ηρεμιστικών και παυσίπονων σκευασμάτων. Ο λόγος; Να μην ασκηθούν ποινικές διώξεις στους ανθρώπους που ενδεχομένως θα βρίσκονταν δίπλα του.
Ιπποκράτης, Μπέικον και Γεώργιος Ε’
Σύμφωνα με τον όρο που έδωσε τον 17ο αιώνα ο Φράνσις Μπέικον, η ευθανασία αφορά «έναν εύκολο, ανώδυνο, ευτυχή θάνατο, όπου είναι ευθύνη του γιατρού να απαλύνει τους φυσικούς πόνους του σώματος». Ωστόσο, είχε προηγηθεί κατά την αρχαιότητα το κώνειο, με τον Σενέκα τον πρεσβύτερο υπέρμαχο της χρήσης του και τον Ιπποκράτη αντίθετο. Σε ότι αφορά τον Χριστιανισμό, «μόνον ο θεός μπορεί να διαθέσει τη ζωή και τον θάνατο, και αφού ο πόνος έχει κάποια αξία για τη σωτηρία της ψυχής, σε κανένα δεν επιτρέπεται να συντομεύσει τους πόνους».
Ας επιστρέψουμε, όμως, στη νομική διάσταση του ζητήματος. Το 1935 ιδρύθηκε στη Βρετανία η Εταιρεία Νομιμοποίησης της Εθελοντικής Ευθανασίας (σήμερα γνωστή ως Αξιοπρέπεια στο Θάνατο). Η νομιμοποίηση της διαδικασίας γίνεται έναν χρόνο αργότερα, όταν ο βασιλιάς Γεώργιος Ε’ -που έπασχε από καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια-, μετά από απόφαση του γιατρού του, πέθανε με θανατηφόρα δόση μορφίνης και κοκαΐνης.
Η περίπτωση της Ελλάδας και η Ε.Ε.
Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα της Ελλάδας, η ευθανασία τιμωρείται ως ανθρωποκτονία με πρόθεση (299), ανθρωποκτονία με συναίνεση (300) και συμμετοχή σε αυτοκτονία (301). Συνεπώς, είναι απαγορευτικό για οποιονδήποτε γιατρό να προχωρήσει, ακόμη και με τη συναίνεση του ασθενούς, σε ενεργητική ευθανασία. Αντιθέτως, αναγνωρίζεται η βούληση του ασθενούς να αρνηθεί και να διακόψει σε κάθε στιγμή τη θεραπεία του, ενώ είναι ποινικά αδιάφορη η παράλειψη του γιατρού να χορηγήσει θεραπεία, «εφόσον αυτήν δεν επιφέρει άμεσα τον θάνατο, καθώς ο τελευταίος επέρχεται φυσικά και αναπόδραστα».
Με λίγα λόγια, το ελληνικό δίκαιο κατοχυρώνει ή ανέχεται την παθητική ευθανασία, η οποία προϋποθέτει, αφενός τη συναίνεση του ασθενούς, αφετέρου τη φυσική επέλευση του θανάτου ως βεβαιότητα. Ωστόσο, τα πράγματα μπερδεύονται ξανά όταν δεν υπάρχει ρητή ή έγκυρα εικαζόμενη βούληση του ασθενούς και ο ίδιος δεν μπορεί πλέον να τη διατυπώσει, ή όταν δεν υπάρχει βάσιμη πρόβλεψη και δυνατότητα βελτίωσης της υγείας του ασθενούς.
Να σημειωθεί ότι σε πολιτικό επίπεδο το θέμα έχει τεθεί το 2016 από το Ποτάμι, αρχικά από τον Σταύρο Θεοδωράκη και το 2017 με ερώτηση του βουλευτή του κόμματος Γιώργου Αμυρά προς τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, ο οποίος επί της ουσίας απέφυγε να πάρει θέση.
Όμως, για να είμαστε δίκαιοι απέναντι τους νόμους της χώρας μας, στην Ε.Ε. των 27, μόνο η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο έχουν προχωρήσει σε νομιμοποίηση της ενεργητικής ευθανασίας και αυτές υπό αυστηρούς όρους.
Μήπως τα πράγματα είναι πιο εύκολα;
Το θέμα συνήθως αντιμετωπίζεται ως ταμπού και όταν κατά καιρούς μπαίνει στον δημόσιο διάλογο, δημιουργεί εντάσεις και διχασμούς. Άλλωστε δεν είναι πολύ μακριά οι εποχές που αντίστοιχες εντάσεις και διχασμούς δημιουργούσαν θέματα όπως ο πολιτικός γάμος και η πολιτική κηδεία, η καύση των νεκρών, το σύμφωνο συμβίωσης -ειδικά για ομόφυλα ζευγάρια-, οι μονογονεϊκές οικογένειες και πολλά άλλα. Πλέον όλα αυτά όχι μόνο έχουν γίνει αποδεκτά -πολλά ακόμα και από την δύσκαμπτη Εκκλησία- αλλά χρόνο με τον χρόνο αντικαθιστούν τις πιο παραδοσιακές μορφές.
Με λίγα λόγια, η ελληνική κοινωνία -αν και κατά βάση συντηρητική- έχει αποδείξει ότι στο τέλος της ημέρας αποδέχεται πιο εύκολα απ’ ότι νομίζουμε τα σταδιακά βήματα προς τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης του ατόμου ακόμα και στον θάνατό του.
https://www.metarithmisi.gr/content/e-euthanasia-os-dikaioma-proklese-kai-tampou (https://www.metarithmisi.gr/content/e-euthanasia-os-dikaioma-proklese-kai-tampou)