Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων => Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Argirios Argiriou στις 30 Νοεμβρίου 2021, 20:04:17
-
30/11/2021
Μανιτάκης – Δεν τίθεται θέμα συνταγματικότητας του υποχρεωτικού εμβολιασμού για τους άνω των 60
https://www.in.gr/2021/11/30/greece/manitakis-den-tithetai-thema-syntagmatikotitas-tou-ypoxreotikou-emvoliasmou-gia-tous-ano-ton-60-eton/ (https://www.in.gr/2021/11/30/greece/manitakis-den-tithetai-thema-syntagmatikotitas-tou-ypoxreotikou-emvoliasmou-gia-tous-ano-ton-60-eton/)
-
Προσωπικά σέβομαι τη δημοκρατικά ελεύθερη δυνατότητα επιλογής του ατόμου, επίσης τη πρόσφατη νομική γνωμοδότηση του ΣτΕ περί συνταγματικότητας, παρ' ότι επαγγελματίας υγείας θεωρώ παρακινδυνευμένα ''φασίζουσα'' την οποιαδήποτε αναγκαστική ή εκβιαστική για βιοποριστικούς λόγους επιβολή σε νοήμονες.
Εχω όμως το παρακάτω ερώτημα. Εμπίπτουν τα επιχειρήματα, φόβοι, που εκφράζουν οι αντιεμβολιαστές σε παθολογικά κριτήρια για
Παράνοια (Paranoid Personality Disorder) σύμφωνα με το DSM; Αν ανατρέξει κάποιος ιστορικά, κοινωνικά το σκεπτικό, την οριζόντια
μεταδοτικότητα, επιρροή, ειδικά με τα σημερινά μέσα διαδικτυακής επικοινωνίας η απάντηση είναι σαφέστατα: Ναι
Τη γνώμη σας...
-
Μάνο, είναι δύσκολο να βάλει κανείς όλους όσους δεν έχουν κάνει το εμβόλιο μέχρι τώρα, στο ίδιο καζάνι.
-
Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι ανέκαθεν η ιατρική πράξη του εμβολιασμού ξεσήκωσε πλήθη και μαζικές κινητοποιήσεις. Με τα σημερινά δε μέσα ''κοινωνικής δικτύωσης'' και επικοινωνίας ίσως τώρα μάλλον παρά ποτέ οφείλουμε να αναλύσουμε το ζήτημα κοινωνικά, συλλογικά, και η Ψυχιατρική να επανατοποθετηθεί και να αναθεωρήσει απόψεις. Εύκολα μια folie à deux μετατρέπεται σε folie à plusieurs στο διαδίκτυο. Για εμάς ως επαγγελματίες στο χώρο μπορεί να είναι δυσκατανόητος ο φόβος και αποδίδουμε στην ενεργητική ανοσοποίηση την ορθή ιατρική διάσταση, για πολλούς όμως αυτό δεν ισχύει. Ο Jung ήδη μιλούσε για collective unconscious και collective psychosis. Μια πολύ καλή ανάλυση του θέματος παραθέτω παρακάτω από το Ψυχαναλυτή Luigi Zoja, λυπάμαι όμως είναι στα Ιταλικά: