Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων => Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: EzeΤΡΟΛ στις 29 Απριλίου 2012, 08:49:37
-
Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (http://www.pirateparty.gr/)
pirateparty.gr
Aρχές-Πρόγραμμα (http://www.pirateparty.gr/arxes-programma/)
ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΜΕ ΦΘΗΝΟΤΕΡΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
Σε μια Ευρώπη όπου θα φροντίσουμε να ρυθμιστούν οι πατέντες στα φάρμακα, θα έχουμε και καλύτερη Δημόσια Υγεία και περισσότερα χρήματα για να δοθούν πραγματικά στην ιατρική έρευνα, αντί να χρηματοδοτούμε το μάρκετινγκ των φαρμακευτικών εταιρειών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Σήμερα, με την πλήρη ασφάλιση όλων, τα περισσότερα έσοδα των φαρμακευτικών εταιρειών προέρχονται από τα κράτη. Μόνο το 15% από αυτά τα χρήματα πηγαίνει στην έρευνα.
Αντ’ αυτού οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να στρέψουν το 20% από αυτά τα ποσά στα Πανεπιστήμια για έρευνα.
Όταν οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν θα χρειάζεται να επενδύουν στην έρευνα, δεν θα χρειάζονται και πατέντες για την κατοχύρωση της επένδυσής τους. Η τιμή των φαρμάκων πέφτει όταν φτιάχνονται σε μια ανταγωνιστική αγορά, αντί από μονοπώλια προστατευμένα με πατέντες, ενώ η κοινωνία ωφελείται όταν τα κράτη δεν είναι αναγκασμένα να πληρώνουν ακριβά πατενταρισμένα φάρμακα.
-
OpGreece - Elections 6 of May 2012
http://www.dailymotion.com/video/xqjtlb_opgreece-elections-6-of-may-2012_news
-
Την ερχόμενη Κυριακη 6 Μαΐου 2012 ψηφίζουμε ΟΛΟΙ.. Και οταν λέμε ΟΛΟΙ εννοουμε ΟΛΟΙ..
Γιατί αυτοί οι τύποι στο Μαξίμου ή στο Κοινοβούλιο ή στα υπουργεία ή στις συνόδους Κορυφής της Ευρώπης , δεν είναι απλά κάποιοι βαρετοί, ανούσιοι, διεφθαρμένοι τύποι . Είναι πρόσωπα των αποφάσεων . οι επιλογές τους, οι εξαρτήσεις τους, οι ιδιοτελείς φιλοδοξίες τους , ακόμη και η έκδηλη ανεπάρκεια τους, μπορούν με άμεσο τρόπο να επηρεάσουν τη ζωή και την προοπτική εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Την δική μας ζωή και πραγματικότητα. ;)
-
Με καταμετρημένο το 17.6% της Επικράτειας, το κόμμα "Παναθηναϊκό κίνημα" που ιδρύθηκε από οπαδούς του Πάο, έχει λάβει 11 ψήφους πανελλαδικά, εκ των οποίων 0 στην Α' Αθηνών! :D
http://national12.ekloges.dolnet.gr/komma.php?id=65&lang=gr
-
Eκλέγεται ως Βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ ο συνάδελφος Ανδρέας Ξανθός στο Ρέθυμνο.
-
«Άνδρες εγέρθητε, ο αρχηγός» (http://www.protothema.gr/ekloges/article/?aid=195403)
Εκτός αίθουσας οδηγήθηκαν όσοι δημοσιογράφοι δεν σηκώθηκαν κατά την είσοδο του επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, λίγο πριν τις καθιερωμένες δηλώσεις, μετά την ανακοίνωση των πρώτων εκλογικών αποτελεσμάτων
Με το σύνθημα «Εγέρθητε», ένα στέλεχος του κόμματος ζήτησε από τους δημοσιογράφους να σηκωθούν, ενώ όσοι δεν υπάκουσαν στην εντολή, κλήθηκαν να εγκαταλείψουν την αίθουσα.
«Γιατί μας τραβάτε;», αντέδρασαν ξαφνιασμένοι κάποιοι δημοσιογράφοι. «Δεν σηκωθήκατε την ώρα που έμπαινε ο αρχηγός μας», τους απάντησε στέλεχος του κόμματος.
Οι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν για τη συμπεριφορά των στελεχών της Χρυσής Αυγής, ο οποίος απάντησε λέγοντας «Καλά σας λένε», και με χαρακτηριστική κίνηση τους έδειξε την έξοδο από την αίθουσα του ξενοδοχείου.
Οι δηλώσεις έγιναν, τελικά, μόνο στους ξένους δημοσιογράφους, οι οποίοι στη συνέχεια ενημέρωσαν τους έλληνες συναδέλφους τους, που περίμεναν έξω από το ξενοδοχείο.
Δείτε το video
Όποιος πατήσει "ΣΥΜΦΩΝΩ" να του καεί το pc
-
Εκτός από το Χρηματιστήριο Αθηνών (http://www.skai.gr/news/finance/article/202348/eikona-katarreusis-sto-hrimatistirio-athinon-apoleia-koda-sto-8/), κατέρρευσε και η e-καφετιέρα.
Service Temporarily Unavailable
The server is temporarily unable to service your request due to maintenance downtime or capacity problems. Please try again later.
Apache/1.9.0 (Windows) Server at www.e-syntagografisi.gr Port 443
-
Υπάρχει κάτι που με στεναχώρησε πάρα πολύ...
Ο Λόβερ θα εξακολουθήσει είναι στη βουλή. Κρίμα, έπρεπε να κουνήσει μαντιλάκι μαζί με την Αννούλα.
Αυτό με εξίταρε πιο πολύ από όλα ήταν η φάτσα του Καψή και του Πρετεντέρη, λίγο μετά τα έξιτ πολ.
Έκσταση!
Τα υπόλλοιπα σιγά σιγά.
-
Υπάρχει κάτι που με στεναχώρησε πάρα πολύ...
Ο Λόβερ θα εξακολουθήσει είναι στη βουλή. Κρίμα, έπρεπε να κουνήσει μαντιλάκι μαζί με την Αννούλα.
Αυτό με εξίταρε πιο πολύ από όλα ήταν η φάτσα του Καψή και του Πρετεντέρη, λίγο μετά τα έξιτ πολ.
Έκσταση!
Τα υπόλλοιπα σιγά σιγά.
-
Μου έφτιαξες το απόγευμα. Πολύ γέλιο.
Ο Νικολακο εκτός γραμμής..
-
Μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ που θα ζητήσει τη δεδηλωμένη από τη βουλή ελπίζοντας σε ψήφο εμπιστοσύνης από ΚΚΕ Ανεξάρτητους Έλληνες και άλλους βουλευτές?
-
Μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ που θα ζητήσει τη δεδηλωμένη από τη βουλή ελπίζοντας σε ψήφο εμπιστοσύνης από ΚΚΕ Ανεξάρτητους Έλληνες και άλλους βουλευτές?
Αν υπάρχουν εκ των προτέρων δηλώσεις καταψήφισης από τα άλλα κόμματα δεν γίνεται. Λες να υπάρχει πιθανότητα να πουν κάποια κόμματα "Θα δούμε τι θα ψηφίσουμε κατά τη διάρκεια της συζήτησης;" Να προσδοκά σε ψήφους από μεμονωμένους βουλευτές να ψηφίσουν διαφορετικά από τη γραμμή των κομμάτων τους; Δεν νομίζω ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να ορκίσει μια τέτοια κυβέρνηση με την πιθανότητα καταψήφισης στη Βουλή.
Κατά την άποψη κάποιον συνταγματολόγων μια κυβέρνηση παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης αν πάρει την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών κατά την ψηφοφορία. Εκεί ανάγεται η πρόταση της ανοχής κάποιου κόμματος (με την αποχή του από την ψηφοφορία).
-
Εκπληκτικό κείμενο, από έναν σπουδαίο άνθρωπο
Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυσμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχομε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.
manos_hadjidakis-fasismos
Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.
Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
manos_xatzidakis02Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.
http://www.musicpaper.gr
-
Όλος ο κόσμος έχει να λέει για το Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας και την Αμαλιάδα (όχι για τον Πύργο) ότι «Ο καλύτερος έχει σκοτώσει τη μάνα του». Είναι bullshit.
Ο Μπαρμπαρούσης στη Βουλή! (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/05/blog-post_3291.html)
-
Βρέθηκε ο υποκινητής της "επανάστασης"! :D
Δόλιε Θανάση, θα τρίζουν τα κόκαλά σου. Ούτε γι'αστείο δεν θα ήθελες να το ακούσεις. >:(
-
Not a valid youtube URL
-
Ένα από τα πιο "απολαυστικά" παραληρήματα εδώ (http://www.neolaialaos.gr/2012/05/08/news/56649/) (ιδίως από το 8:40 και μετά.) :D :D
Καταλαμβάνει επάξια μια περίοπτη θέση δίπλα στα πιο διάσημα παραληρήματα, όπως αυτό του G. Trappatoni (εδώ (http://www.youtube.com/watch?v=Bqp64q7kHmw)) και του A. Malezani (εδώ (http://www.youtube.com/watch?v=CQm9RJfoVoA)).
-
Τσιπραλέξ....
Ανακουφίζει και διώχνει το άγχος!!!!!!!!!
Συνταγογραφείτε με συμμετοχή 16,8 %
(http://cz.lundbeck.com/cz/Professionals/Products/Cipralex/images/11cipralex.jpg)
-
Τι σου ειναι ο λαος ομως!
Χριστιανικη Δημοκρατια το 1956 περιπου 440 ψήφοι
Χρυσή Αυγή εν ετει 2012 περιπου 440.000 ψήφοι
-
Τι σου ειναι ο λαος ομως!
Χριστιανικη Δημοκρατια το 1956 περιπου 440 ψήφοι
Χρυσή Αυγή εν ετει 2012 περιπου 440.000 ψήφοι
ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ;)
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=456997
WSJ: «Πως απέτυχε ένα ριζικό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας»
Η δραματική προσπάθεια της Ελλάδας και το «πείραμα»του «σχεδίου διάσωσης» το οποίο «πρέπει να πονάει» μέσα από την αμερικανική εφημερίδα.
Καταπέλτης κατά του - γερμανικής σύλληψης - σχεδίου λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και των χειρισμών που ακολούθησαν από διάφορες πλευρές, είναι δημοσίευμα της Wall Street Journal, το οποίο χρεώνει ουσιαστικά την αποτυχία της ελληνικής διάσωσης στην ασφυκτική πολιτική της γερμανίδας Καγκελαρίου Ανγκελας Μέρκελ, αποκαλύπτοντας ότι τόσο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος (ειδικά ο δεύτερος), προσπάθησαν- ματαίως- να αμβλύνουν τους γερμανικούς ασφυκτικούς όρους του.
Καταγράφοντας αναλυτικά το δράμα που διαδραματίστηκε τα τελευταία δύο χρόνια σε Αθήνα, Βρυξέλλες, Βερολίνο, και Νέα Υόρκη (έδρα του ΔΝΤ), η εφημερίδα υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι «η διογκούμενη αναταραχή που καταγράφεται στην Ελλάδα αποτελεί το αποκορύφωμα ενός ριζικού πειράματος», όπως το χαρακτηρίζει, «λιτότητας, και μίας πρόχειρα σχεδιασμένης οικονομικής μεταρρύθμισης, που έσπρωξαν τη χώρα στο χείλος της κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης». «Η ιστορία του καταδικασμένου σχεδίου διάσωσης υποδηλώνει ότι η επιβολή της αυστηρής λιτότητας σε μεμονωμένα κράτη- μέλη, όχι μόνο δεν σώζει το ευρώ, αλλά μπορεί να επιδεινώσει την κρίση», τονίζει η εφημερίδα.
Και συνεχίζει: «Η μοίρα της Ελλάδας καταδεικνύει κυρίως ότι αυτό που απαιτείται (σ.σ: προφανώς αναφέρεται στη ρητορική της κυρίας Μέρκελ), για να πουληθεί ένα σχέδιο διάσωσης σε ένα απρόθυμο γερμανικό κοινό, μπορεί να είναι καταστροφικό, από πολιτικής απόψεως, για τον καταχρεωμένο ευρωπαϊκό νότο».
Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο που καταρτίστηκε από την ΕΕ από κοινού με το ΔΝΤ είναι «το υψηλότερο από πλευράς κόστους στην ιστορία ενός κράτους» και το ότι «πολλοί από όσους ενεπλάκησαν σε αυτό υποστηρίζουν ότι η ευθύνη για την αποτυχία του χρεώνεται στην ελληνική πολιτική τάξη», για τον τέως πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου τα πράγματα είναι διαφορετικά.
«Ηταν μία σχεδόν αδύνατη αποστολή (mission impossible)», δηλώνει σήμερα στην WSJ, ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την αμερικανική εφημερίδα ως «ο άτυχος πρωθυπουργός που απομακρύνθηκε μετά από εξέγερση μελών του κόμματός του το περασμένο φθινόπωρο».
Ο κ. Παπανδρέου υποστηρίζει σήμερα ότι «όταν ζήτησε από τη γερμανίδα καγκελάριο ηπιότερους όρους, η απάντησή της ότι το σχέδιο διάσωσης πρέπει να πονάει». «Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι κανένας άλλος δεν θα το θέλει», είπε χαρακτηριστικά η κυρία Μέρκελ, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται ο κ. Παπανδρέου.
Αντίθετη ήταν η γραμμή του ΔΝΤ, το οποίο τασσόταν, κατά τη WSJ, υπέρ του να δοθεί προτεραιότητα στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και του να γίνουν οι περικοπές των δαπανών σταδιακά, για να προστατευτεί η οικονομία.
«Η Γερμανία είπε όχι: οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν ταυτοχρόνως με το αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από το 15,8% του ΑΕΠ το 2009 κάτω από το 3% το 2014». «Χρονοδιάγραμμα το οποίο», όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, «αποδείχθηκε μη ρεαλιστικό: οι περικοπές των δαπανών και η αύξηση των φόρων έσπρωξαν την οικονομία σε τόσο βαθιά ύφεση ώστε να κολλήσει το έλλειμμα στο 10% περίπου του ΑΕΠ».
«Συνήθως όταν το ΔΝΤ επιβάλλει πολιτικές λιτότητας, επιτρέπει σε μία χώρα να υποτιμήσει το νόμισμά της, με την ελπίδα ότι οι φθηνότερες εξαγωγές της θα αντισταθμίσουν την πτώση της εγχώριας ζήτησης», κάτι που δεν ήταν σε θέση να κάνει η Ελλάδα, η περίπτωση της οποίας «θυμίζει», κατά την εφημερίδα, την Αργεντινή και το «κλείδωμα» του εθνικού της νομίσματος με το αμερικανικό δολάριο.
Ο οικονομικός σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, η εταιρία Lazard Ltd., τον είχε ήδη προειδοποιήσει ότι «τα ομολογιακά χρέη της χώρας ήταν αβάστακτα και χρειάζονταν αναδιάρθρωση», άποψη με την οποία συμφωνούσε και ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος-Καν. Η συγκεκριμένη θέση προσέκρουσε ωστόσο στις αντιρρήσεις τόσο της Γαλλίας, όσο και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίες φοβήθηκαν, κατά την WSJ, ότι μία τέτοια κίνηση θα μπορούσε να απειλήσει την αξιοπιστία του αξιόχρεου άλλων χωρών του ευρώ. «Η Γερμανία», από την πλευρά της, «θεωρούσε ότι μία «άφεση» του χρέους θα οδηγούσε στη χαλάρωση της πίεσης που ασκείτο στην Αθήνα για την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών».
«Κι εγώ θα ήθελα να μειώσω το έλλειμμά μου στο μισό», φέρεται να είχε δηλώσει τότε η κυρία Μέρκελ προς τον κ. Παπανδρέου σε συνάντησή τους στην έδρα της γερμανικής Καγκελαρίας στο Βερολίνο.
Παρά τις προσπάθειες του τότε υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα πάντα με την αμερικανική εφημερίδα, και την αρχικά θετική άποψη της κοινής γνώμης για την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα οδηγούσαν στην εξυγίανση του δημόσιου τομέα και την πάταξη της διαφθοράς, τα πράγματα εξελίχθηκαν με τρόπο δραματικό, σε σημείο που «την άνοιξη του 2011, η λιτότητα και η κατάρρευση της οικονομικής δραστηριότητας οδήγησαν την οικονομία σε ελεύθερη πτώση. Οι διαμαρτυρίες συγκλόνισαν το κέντρο της Αθήνας. Δεν υπήρχε πλέον κοινοβουλευτική στήριξη για την έγκριση των μέτρων», γράφει η WSJ.
«Τον Ιούνιο ο κ. Παπανδρέου αντικατέστησε τον υπουργό Οικονομικών του με τον μεγαλύτερο πολιτικό του αντίπαλο», όπως λέει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, «τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο» («έναν από τους μεγαλύτερους ρήτορες από την αρχαιότητα»), αποστολή την οποία ο ίδιος «ανέλαβε απρόθυμα, φοβούμενος ότι θα ήταν καταστροφή για το πολιτικό του μέλλον».
«Πολλοί Ελληνες πίστεψαν ότι (ο κ. Βενιζέλος) θα ήταν σκληρός διαπραγματευτής με την Ευρώπη και το ΔΝΤ» φέροντας καλύτερα αποτελέσματα. Εκαναν λάθος. «Ο μακρύς λόγος» του κ. Βενιζέλου κατά την πρώτη του συμμετοχή στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στο Λουξεμβούργο «χτύπησε» κατά την εφημερίδα «τις λάθος χορδές».
Ο κ. Βενιζέλος «είπε στους ομολόγους του ότι έπρεπε να χαλαρώσουν στους σκληρούς όρους λιτότητας της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας τις αυξανόμενες πολιτικές δυσκολίες» που αντιμετώπιζε η χώρα. «Χαρακτήρισε τους στόχους για ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας μη ρεαλιστικούς και κατηγόρησε το ευρωπαϊκό δίκαιο ότι καθιστά την πώληση περιουσιακών στοιχείων του κράτους πολύπλοκη. Αφησε να εννοηθεί ότι η Ευρώπη δεν είχε άλλη επιλογή από το να δανείσει περισσότερα χρήματα, καθώς μία ελληνική χρεοκοπία θα αποσταθεροποιούσε την ευρωζώνη». «Η ελληνική κρίση είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα», είχε πει τότε χαρακτηριστικά.
Εις μάτην. «Οι άλλοι υπουργοί αντέδρασαν με οργή. Κατά τη γνώμη τους, ήταν σαν (σ.σ. ο κ. Βενιζέλος) να προσπαθούσε να αμβλύνει δύσκολες αποφάσεις απειλώντας τους πιστωτές του. Επιδόθηκαν σε μία επίθεση κατά του κ. Βενιζέλου», όπως γράφει η εφημερίδα, «μέχρι τις 2 τα ξημερώματα, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να οικοδομήσει ξανά την αξιοπιστία της προτού λάβει νέα βοήθεια».
Αποτέλεσμα; «Αντί να εγκρίνουν την προγραμματισμένη τρίμηνη δόση, οι υπουργοί έβαλαν πάγο έως ότου η Αθήνα προχωρούσε σε περισσότερες μεταρρυθμίσεις».
Οι δραματικές στιγμές που βίωσε ο κ. Βενιζέλος καταγράφονται λεπτομερώς. «Καθώς η σύνοδος έφθανε στο τέλος της, ο κ. Βενιζέλος προσπάθησε για άλλη μία φορά να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση, κάτι που θα του επέτρεπε μία πολιτική νίκη στην πατρίδα του. «Βρίσκομαι εδώ για πρώτη φορά», φέρεται να είπε. «Θα έκανε άσχημη εντύπωση αν η δόση δεν εγκριθεί». Εκκληση η οποία «προκάλεσε το οργισμένο ξέσπασμα του ολλανδού ομολόγου του κ. Γιαν Κίις ντε Γιάγκερ».
Στις 23 Ιουνίου εξάλλου, «η κυρία Μέρκελ και άλλοι αρχηγοί ευρωπαϊκών συντηρητικών κομμάτων κάλεσαν στις Βρυξέλλες τον κ. Σαμαρά. Επί τρεις ώρες προσπαθούσαν να τον πείσουν να στηρίξει το πρόγραμμα. Ο κ. Σαμαράς τους απάντησε ότι το πρόγραμμα είναι καταδικασμένο να αποτύχει. «Τότε θα χρειαστείτε ένα σχέδιο-Β και είμαι ο μόνος που μπορώ να το φέρω εις πέρας», φέρεται να δήλωσε.
Ο κ. Σαμαράς εμφανίστηκε πρόθυμος να μειώσει το έλλειμμα, μέσω όμως μείωσης της φορολόγησης, κάτι που θα οδηγούσε, κατά τη γνώμη του, στην ώθηση της οικονομίας. Η άποψή του βρήκε σύμμαχο, σύμφωνα με τη WSJ, μόνο τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν.
Ο κ. Βενιζέλος από την πλευρά του, «προσπάθησε ξανά να επιβάλλει χαλάρωση των όρων του σχεδίου διάσωσης τον Σεπτέμβριο». «Κατά τη διάρκεια μεταμεσονύκτιων συνομιλιών στο υπουργείο Οικονομικών, επιθεωρητές από το ΔΝΤ και την ΕΕ τον πίεσαν να προχωρήσει στην απόλυση εργαζομένων του δημοσίου τομέα και στο κλείσιμο προβληματικών κρατικών επιχειρήσεων».
Ο κ. Βενιζέλος αρνήθηκε. «Δεν θέλω να μπω σε μία τεχνικής φύσεως συζήτηση μαζί σας. Το ζήτημα είναι πολιτικό», φέρεται να είπε. «Οι επιθεωρητές του απάντησαν ότι δεν ήταν σε θέση να προσφέρουν πολιτικές παραχωρήσεις και αποχώρησαν από την Αθήνα χωρίς να εισηγηθούν την απελευθέρωση της επόμενης δόσης για την Ελλάδα».
Το τι ακολούθησε κινείται στα όρια του δράματος. Η χώρα βρέθηκε ξανά στο χείλος του γκρεμού, με «το υπουργείο Οικονομικών να διαθέτει λιγότερο από ένα δισ. ευρώ στα ταμεία του. Ο λογαριασμός για τη μηνιαία καταβολή μισθών και συντάξεων του Δημοσίου ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερος. Η κυβέρνηση της Ελλάδας γλίτωσε τη χρεοκοπία μόνο επιλέγοντας να μην πληρώσει τους προμηθευτές της».
«Ο κ. Βενιζέλος έπρεπε να στραφεί ξανά προς τους ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών, οι οποίοι θα είχαν συνάντηση στο Βρότσλαβ της Πολωνίας στα μέσα Σεπτεμβρίου». «Το βράδυ πριν από τη σύνοδο», γράφει η εφημερίδα, «ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στρίμωξε τον κ. Βενιζέλο στο μπαρ του ξενοδοχείου που διέμεναν, και του ξεκαθάρισε, εν μέσω μίας μπουκάλας κρασιού για λεπτά γούστα, ότι η Ευρώπη έχει εξαντλήσει τα όρια ανοχής της με την Ελλάδα».
«Αν θέλετε να παραμείνετε στο ευρώ, πρέπει να πάρετε μέτρα», φέρεται να είπε ο κ. Σόιμπλε. «Η Ελλάδα επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ», απάντησε ο έλληνας υπουργός Οικονομικών, ο οποίος, σύμφωνα με αξιωματούχους που επικαλείται η εφημερίδα «έγινε πιο συνεργάσιμος».
«Το ελληνικό πρόγραμμα ωστόσο είχε εκτροχιαστεί δραματικά», όπως γράφει η WSJ. «Τον Οκτώβριο, το ΔΝΤ, υπό την αυστηρή πλέον ηγεσία της πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, ανάγκασε την Ευρώπη να έρθει αντιμέτωπη με την πραγματικότητα: τα νούμερα δεν έβγαιναν».
Η «διάγνωση» ανάγκασε τους ευρωπαίους ηγέτες να ελαφρύνουν το χρέος της Ελλάδας, με το ευρωπαϊκό συμβούλιο της 26ης Οκτωβρίου να οδηγεί στο (περιβόητο) κούρεμα στο 53,5% των ελληνικών ομολόγων.
«Η κυρία Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες της ευρωζώνης θεώρησαν το κούρεμα και τη νέα δανειακή συμφωνία ικανά για να ρυθμίσουν το ελληνικό ζήτημα. Στην Αθήνα ωστόσο η κυβέρνηση φυλλορροούσε», σχολιάζει χαρακτηριστικά η αμερικανική εφημερίδα.
«Εν μέσω της διογκούμενης κοινωνικής αναταραχής και της όλο και ισχνότερης στήριξής του στο κοινοβούλιο ο κ. Παπανδρέου πρότεινε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το νέο σχέδιο».
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Στο δράμα που εκτυλίχθηκε στις (κινηματογραφικές) Κάνες, «στις 2 Νοεμβρίου, εξοργισμένοι από το ελληνικό απρόοπτο, η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί έθεσαν στον κ. Παπανδρέου το δίλημμα: εφαρμογή του προγράμματος ή έξοδος από το ευρώ».
«Κατά την επιστροφή του αεροπλάνου στην Αθήνα εκείνη τη νύχτα, ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε ότι χρειαζόταν λίγο ύπνο. Ο κ. Βενιζέλος έμεινε ξάγρυπνος, πήρε ένα φύλλο χαρτί και έγραψε ένα δελτίο Τύπου που ακύρωνε το δημοψήφισμα. «Η θέση της Ελλάδας στο ευρώ αποτελεί ιστορική κατάκτηση... που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί», έγραψε. Οταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο, στις 4:45 τα ξημερώματα, έδωσε στη δημοσιότητα το κείμενο χωρίς να ενημερώσει τον κ. Παπανδρέου».
«Βουλευτές προσκείμενοι στον κ. Βενιζέλο αμφισβήτησαν τον κ. Παπανδρέου». Ο τελευταίος αναγκάστηκε σε παραίτηση καθώς οι ωμές και ανοιχτές πλέον «απειλές περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη σόκαραν την ελληνική κοινή γνώμη».
«Σοκαρισμένος» ήταν κατά την εφημερίδα και ο κ. Σαμαράς. «Σαμαράς και Βενιζέλος αναγκάστηκαν να γίνουν απρόθυμοι συνεταίροι, στηρίζοντας έναν νέο πρωθυπουργό, τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη κ. Λουκά Παπαδήμο».
«Ο κ. Παπαδήμος ωστόσο, ένα προσεκτικό πρώην στέλεχος της ΕΚΤ , στερούνταν της απαραίτητης πολιτικής ισχύος για τη μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας και του κράτους εξαιτίας ενός απρόθυμου κοινοβουλίου, με αποτέλεσμα», όπως υποστηρίζει η εφημερίδα, «το μεγαλύτερο μέρος των μεταρρυθμίσεων να παραμένει στον πάγο μέχρι τις εκλογές του Μαΐου», τις οποίες «απαίτησε ο κ. Σαμαράς». «Οι σύμβουλοί του δεν πίστευαν τις δημοσκοπήσεις, ο οποίες έδειχναν να καταρρέει η στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων και να αυξάνονται οι ψήφοι για τους κομμουνιστές, τους νεοναζί και άλλες ριζοσπαστικές ομάδες», όπως αναφέρει η εφημερίδα.
«Στις 6 Μαΐου ωστόσο, Νέα Δημοκρατία και ΠαΣοΚ υπέστησαν πλήγμα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις», τονίζει η WSJ.
Και καταλήγει: «Ο λαός κατηγορεί τα δύο μεγάλα κόμματα του κατεστημένου ότι ήταν αυτά που οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση χρέους, και ότι ακολούθως την κατέστρεψαν, στη προσπάθειά τους να βγουν από αυτήν».
-
Από το ενδιαφέρον παραπάνω άρθρο, εκτος των άλλων προκύπτει το αμίληκτο ερώτημα.
Πόσο δημοκρατικό είναι ένα πολίτευμα στο οποίο η βούληση των πολιτών δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, σε όσα αφοτρόυν την ίδια τους τη ζωή, με όρους μάλιστα επιβίωσης?
Πόση δημοκρατία υπάρχει όταν , ακόμα και η εγχώρια πολιτική ελίτ, δε μπορεί παρά να σέρνεται πίσω από τις αποφάσεις των υπερεθνικών δικτύων εξουσίας?
-
Μέχρι τις έξι Μάη το μνημόνιο και η λιτότητα ήταν ο απόλυτος μονόδρομος. Και ο Σαμάράς για ισοδύναμα μέτρα μιλούσε και τίποτα άλλο.
Ξαφνικά οι εγχώριοι ανακάλυψαν ότι υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης και οι, άλλοτε δαννειστές και εταίροι, άλλοτε κερδοσκόποι, άρχισαν να σκέφτονται ότι ίσως κανά χρονάκι παραπάνω, ίσως...
Τα μνημόνια αποδικνύεται ότι ήταν μονόδρομος μόνο για τις αγορές. Αφού αγόρασαν χρόνο για να προστατευτούν από ενδεχόμενη στάση πληρωμών, αφού υποθήκευσαν το σύνολο της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μέσω της υπαγωγής των ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο, τώρα μπορούμε και να χρεοκοπήσουμε. Αν αυτό θα γίνει δεν εξαρτάται από κανέναν Τσίπρα. Αν οι αγορές κρίνουν ότι τους βολεύει η χρεοκοπία και αν η Γερμανία αποφασίσει να διαλυθεί το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε.΄Οπως έγινε και με την τρισκατάρατη αναδιάρθρωση η οποία αποριπτόταν μετά βγδελυμίας από σωτήρες, εταίρες και προστάτες, μέχρι που έγινε και από καταστροφή ονομάστηκε σωτηρία.
Άραγε αν η αναδιάρθρωση είχε γίνει ήδη από το 2009, τι θα είχε συμβεί?
Ο συναινετικός -στις λογικές του μνημονίου- δρόμος , είναι αυτός ακριβώς που θα συνεχίσει την ομηρία της ελληνικής -και όχι μόνο κοινωνίας- και θα αφαιρέσει κάθε δυνατότητα λύσης που θα συνυπολογίζει τις ανάγκες των ανθρώπων και την ιστορική παράδοση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ζούμε την εποχή όπου η οι "αγορές" είναι απόλυτα καθοριστικές ως προς την κοινωνική ζωη. Η επιβολή του μνημονίου είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της λογικής, η οποία γύρισε θεσμικά την κοινωνία στο μεσαίωνα.
Ο αδηφάγος αυτός δρόμος δεν έχει σταματημό. Όσο οι αγορές αφήνονται να αλωνίζουν , τόσο θα καταστρέφουν τους ανθρώπους.
Ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα συναινέσει και αισθάνομαι ότι ο κόσμος που απαιτεί να μη συναινέσει είναι πια πάρα πολύς.
Αυτό δε σημαίνει ούτε ότι ζούμε "προεπαναστατική" περίοδο, ούτε ότι η κοινωνία έγινε ξαφνικά "αριστερή".
-
H σκληρή πραγματικότητα:
(http://www.pfy.gr/forum/index.php?action=dlattach;topic=3770.0;attach=3612)
-
Κοινή λογική οι: Δημοκρατική Συμμαχία, Οικολόγοι Πράσινοι, Δράση, Δημιουργία Ξανά;
Και γιατί δεν συνεργάστηκαν αφού αυτό επιβάλει η κοινή λογική; Εκτός αν οι κοινή λογική έχει πολλές οπτικές γωνίες!
Αλήθεια, που είναι η Κοινωνική Συμφωνία;
-
Μόλις έλαβε ο Αλέξης Τσίπρας τη διερευνητική εντολή για τη διαπίστωση της δυνατότητας σχηματισμού κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, συναντήθηκε με τους υπόλοιπους αρχηγούς των κομμάτων της Βουλής και τους είπε: Ελάτε όλοι να δούμε αν μπορούμε να σχηματίσουμε κυβέρνηση.
Αμέσως ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σηκώνονται και πάνε προς το μέρος του.
Μόλις τους βλέπει ο Τσίπρας τους λέει:
Πού πάτε κύριοι;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σαμαράς - Βενιζέλος : Μα εσύ δεν είπες να έρθουμε όλοι;;;;
Τσίπρας: Όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι εκτός από τους μνημονιακούς!!!!!
Τότε σηκώνεται ο Μιχαλολιάκος.
Τον βλέπει ο Τσίπρας και ρωτάει:
Επ επ επ επ επ!!! γιατί σηκωθήκατε εσείς;;;;!!!!!
Μιχαλολιάκος: Αφού είμαι αντιμνημονιακός!!!
Τσίπρας: Όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι, αλλά όχι και όσοι είναι φασίστες!!!
Εννοώ όσους είναι αριστεροί!!!
Με το που λέει αυτό, η Παπαρήγα πάει να φύγει.
Τσίπρας: Εσείς πού πάτε τώρα;;;;!!!!!!
Παπαρήγα: Αφού δεν είμαι αριστερή εγώ, είμαι κομμουνίστρια!!!
Τότε γυρίζει σε όλους ο Τσίπρας και λέει:
Ρε παιδιά, ελάτε να οργανωθούμε να κάνουμε μια κυβέρνηση της προκοπής!!!
-
Κοινή λογική:
-ο υμνητής του νεοφιλελευθερισμού Μάνος, της πολιτικής που γέννησε την παγκόσμια κρίση.
-η γυναίκα που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον μακροβιότερο παράγοντα του πελατειακού κράτος και του συστήματος εξουσίας, μεγαλοστέλεχος και υπουργός του πλέον διεφθαρμένου πολιτειακού και κομματικού συστήματος, δήμαρχος Αθηνών επί Ολυμπιάδας τότε που μας πουλούσαν το παραμύθι της ισχυρής Ελλάδας, συνεργάτης με ένα από τα μεγαλύτερα καθάρματα του νομού Χανίων, ανεπάγγελτη και η ίδια και ο πατέρας της, με ασύλληπτη περιουσία.
Κοινή λογική...
-
Κοινή λογική:
-ο υμνητής του νεοφιλελευθερισμού Μάνος, της πολιτικής που γέννησε την παγκόσμια κρίση.
-η γυναίκα που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον μακροβιότερο παράγοντα του πελατειακού κράτος και του συστήματος εξουσίας, μεγαλοστέλεχος και υπουργός του πλέον διεφθαρμένου πολιτειακού και κομματικού συστήματος, δήμαρχος Αθηνών επί Ολυμπιάδας τότε που μας πουλούσαν το παραμύθι της ισχυρής Ελλάδας, συνεργάτης με ένα από τα μεγαλύτερα καθάρματα του νομού Χανίων, ανεπάγγελτη και η ίδια και ο πατέρας της, με ασύλληπτη περιουσία.
Κοινή λογική...
Μαζί σου για αυτούς τους δύο.
Για ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους φαντάζομαι ότι συμφωνείς....
Επί τη ευκαιρία, τι καταλαβαίνεις με την έκφραση "κοινή λογική";
-
Διανύουμε ιστορικές στιγμές
Όλη η Ευρώπη έχει κρεμαστεί από τα χείλη του Τσίπρα
Τα γρανάζια της μηχανής σταμάτησαν, τα χρηματιστήρια αγωνιούν, οι κυβερνήσεις όλου του βόρειου ημισφαιρίου κρατούν την αναπνοή τους και περιμένουν τον Συριζα
Θα μπει στην κυβέρνηση ή όχι;
Θα δεήσει την τελευταία στιγμή, ο Σύριζα, να αποτρέψει την κατάρρευση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος;
Θα πάμε πάλι σε εκλογές, και έτσι θα βγούμε από το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε ως χώρα, και θα αρχίσει να ξηλώνει το πουλόβερ της ευρωπαϊκής ένωσης;
Θα είναι αυτή η άρνηση του Σύριζα ο καταλύτης που θα δρομολογήσει το τέλος του κόσμου τούτου, και έτσι θα επαληθευτούν οι Μάγιας και όλοι οι εσχατολόγοι;
Φανταστείτε τον ιστορικό του μέλλοντος χρόνου, αν υπάρξει, που θα μελετά τον σημερινό τύπο έντυπο και ηλεκτρονικό και θα μονολογεί.
Μα γιατί βρε Τσίπρα, γιατί βρε αγόρι μου δεν έλεγες το ναι, να φτιάξεις κυβέρνηση, να σώσεις την ανθρωπότητα, να σώσεις και μένα από τον μπελά να (ξανα)ανακαλύψω την φωτιά και τον τροχό;
Φανταστείτε όμως και την έκπληξη του πιο παρατηρητικού βοηθού (πάντα ο βοηθός είναι πιο παρατηρητικός) ο οποίος θα ανακάλυπτε ότι, δεν ήταν του Τσίπρα το φταίξιμο, αλλά των άλλων που δεν μέτρησαν σωστά και δεν είχαν καταλάβει ότι μπορούσαν μόνοι τους (ΝΔ, Πασόκ, ΔημΑΡ), χωρίς αυτόν τον αχαΐρευτο, να φτιάξουν την κυβέρνηση και με μεγάλη πλειοψηφία.
Ένα λάθος στην πρόσθεση, ένα λάθος στο μέτρημα, τους είχε ρίξει στην ανάγκη του άλλου του μουλαρωμένου.
Τελικά το γράψιμο της ιστορίας δεν στηρίζεται στην κοινή λογική, απλά λάθη πολλές φορές την καθορίζουν
Ασύλληπτο…
-
Και ένα ανέκδοτο:
Τί είπε ο Μητσοτάκης στην Μαρίκα πριν το Πάσχα;
- Γυναίκα, μόλις γίνουν οι εκλογές και εκλεγεί η κόρη μας βουλευτής, θα σε πάρω να πάμε στον Μητροπάνο!
-
Διανύουμε ιστορικές στιγμές
Όλη η Ευρώπη έχει κρεμαστεί από τα χείλη του Τσίπρα
Τα γρανάζια της μηχανής σταμάτησαν, τα χρηματιστήρια αγωνιούν, οι κυβερνήσεις όλου του βόρειου ημισφαιρίου κρατούν την αναπνοή τους και περιμένουν τον Συριζα
Θα μπει στην κυβέρνηση ή όχι;
Θα δεήσει την τελευταία στιγμή, ο Σύριζα, να αποτρέψει την κατάρρευση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος;
Θα πάμε πάλι σε εκλογές, και έτσι θα βγούμε από το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε ως χώρα, και θα αρχίσει να ξηλώνει το πουλόβερ της ευρωπαϊκής ένωσης;
Θα είναι αυτή η άρνηση του Σύριζα ο καταλύτης που θα δρομολογήσει το τέλος του κόσμου τούτου, και έτσι θα επαληθευτούν οι Μάγιας και όλοι οι εσχατολόγοι;
Φανταστείτε τον ιστορικό του μέλλοντος χρόνου, αν υπάρξει, που θα μελετά τον σημερινό τύπο έντυπο και ηλεκτρονικό και θα μονολογεί.
Μα γιατί βρε Τσίπρα, γιατί βρε αγόρι μου δεν έλεγες το ναι, να φτιάξεις κυβέρνηση, να σώσεις την ανθρωπότητα, να σώσεις και μένα από τον μπελά να (ξανα)ανακαλύψω την φωτιά και τον τροχό;
Φανταστείτε όμως και την έκπληξη του πιο παρατηρητικού βοηθού (πάντα ο βοηθός είναι πιο παρατηρητικός) ο οποίος θα ανακάλυπτε ότι, δεν ήταν του Τσίπρα το φταίξιμο, αλλά των άλλων που δεν μέτρησαν σωστά και δεν είχαν καταλάβει ότι μπορούσαν μόνοι τους (ΝΔ, Πασόκ, ΔημΑΡ), χωρίς αυτόν τον αχαΐρευτο, να φτιάξουν την κυβέρνηση και με μεγάλη πλειοψηφία.
Ένα λάθος στην πρόσθεση, ένα λάθος στο μέτρημα, τους είχε ρίξει στην ανάγκη του άλλου του μουλαρωμένου.
Τελικά το γράψιμο της ιστορίας δεν στηρίζεται στην κοινή λογική, απλά λάθη πολλές φορές την καθορίζουν
Ασύλληπτο…
Θυμάσαι παλαιότερα όταν κάναμε προσθέσεις με το χέρι (Ναι, ναι, υπήρχαν κι αυτές οι εποχές!) που υπολογίζαμε και τα "κρατούμενα";
Κάπου στα κρατούμενα (ή μήπως να πω στους κρατούμενους) έγινε ο λάθος υπολογισμός. Φαίνεται μετράνε μόνο τον Άκη στον υπολογισμό, ενώ ο "μουλαρωμενος" ξέρει καλύτερη πρόσθεση και φοβάται μήπως ξεχάσει "κι αυτά που ήξερε".
-
Λένε ότι πάνω στο μεθύσι είναι δύσκολο να σκεφτείς..... Σε αυτή την περίπτωση η αποχή από τον θόρυβο σε κάνει να σκέφτεσαι καθαρά...
Και αφού κανείς δεν σκέφτηκε να κρύψει τα κόμματα αριστερά από τα ποσοστά στην φωτογραφία που έβαλα παραπάνω (http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,3770.msg30411.html#msg30411) για να δει ότι η ελληνική κοινωνία πάντα αυτά τα ποσοστά είχε ανεξαρτήτως κομμάτων.....
Και αφού δεν είχα χρόνο να το κάνω, χώρια που είπα να μην σας ανεβάσω την μισή εικόνα...
Είπα να βάλω ένα σύνδεσμο από κάποιον της οικογένειας που ίσως να ξεχάστηκε - καταδικασμένος άραγε από το πνευματικό παιδί του;;;
Για τις εκλογές, το μνημόνιο και το ευρώ (http://www.tometopo.gr/home/metopo/725-a-.html)
Αντιγράφω μόνο το κομμάτι που μας ενδιαφέρει από την υγεία:
"..... Μια χώρα είτε θα έχει χαμηλούς φόρους είτε θα έχει γενναίες δαπάνες για Παιδεία και Υγεία. Η οικονομία και η ιστορία θέτει τα δικά της διλήμματα, κάθε εποχή, εκεί που πολλοί θα ήθελαν οι δύο πόλοι να συμβιώνουν. Έτσι ακριβώς τίθεται το θέμα «ακύρωση του μνημονίου» και «παραμονή στην ευρωζώνη». Ή το ένα ή το άλλο (κι εδώ περιπλέκεται σε βάθος το πρόβλημα γιατί στην Ελλάδα ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του ευρώ ακυρώνει ένα ακόμη ισχυρότερο πλειοψηφικό ρεύμα απελευθέρωσης από το μνημόνιο). Στο δίλημμα αυτό παρά τους κανόνες της λογικής πέρα από τις δύο μπορεί να εμφανισθεί και τρίτη απάντηση. Η μία είναι η επιλογή της «παραμονής στο ευρώ» με επιβίωση του μνημονίου - τις άγριες επιπτώσεις τις βιώνουμε. Η δεύτερη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με οργανωμένη, προετοιμασμένη και προγραμματισμένη έξοδο από την Ευρωζώνη – πολύ σύντομα θα έρθει η άνοιξη. Η τρίτη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και απρογραμμάτιστη έξοδο από το ευρώ, με επιβολή απέξω, με πανικό του λαού, με χάος, με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με άγνωστη έκβαση – επιλογή χειρότερη και από την πρώτη....."
Υστερόγραφο:
Ιστορικά, οι μεγάλες αλλαγές είναι αποτέλεσμα ζύμωσης που διαρκεί έως και γενιές πολλές φορές. Η ιστορία αλλάζει πορεία όχι γιατί κάποιος είπε κάτι ή έκανε κάτι που μπορεί να αντιστραφεί στην επόμενη. Το να αλλάξουν οι τύραννοι δεν σημαίνει ότι έγινε επανάσταση. Ένας θάνατος είναι μη αντιστρεπτό γεγονός και αλλάζει την ιστορία. Μπορεί να είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου, μια ομάδας, ενός έθνους.... Και η γέννηση έχει το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά είναι πιο αργό... πιο δύσκολο να το ξεχωρίσεις....
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά σειρές σε ένα βιβλίο δίχως μεγάλη σημασία για την ιστορία....
-
Η νέα, ανερχόμενη πολιτική δύναμη της χώρας - ήδη ανέδειξε τον πρώτο της Πρωθυπουργό.
Κόμμα Ελλήνων Πικραμμένων: Με έμβλημα το μισοάδειο πικρό ποτήριον που μας πότισαν!
-
Αν κρίνω από τα διαμάντια που είχε καλέσει σήμερα ο Παπούλιας (παρόντα και μη), αναρωτιέμαι αν προλαβαίνω να βγάλω άδεια για καραμπίνα.
-
Με κάθε επιφύλαξη, η ΝΕΤ μεταδίδει τώρα ότι η Μπακογιάννη γυρνάει στη ΝΔ και τίθεται επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας!!!
Η κοινή λογική που λέγαμε!
-
Αν κρίνω από τα διαμάντια που είχε καλέσει σήμερα ο Παπούλιας (παρόντα και μη), αναρωτιέμαι αν προλαβαίνω να βγάλω άδεια για καραμπίνα.
Διαβατήριο για μετανάστευση ίσως?
-
Αν θυμάστε, η προβλεπόμενη από το μνημόνιο περικοπή μισθών και συντάξεων Μαΐου (πληρωμή τέλος Απριλίου) όλως τυχαίως για "τεχνικούς λόγους" δεν έγινε και μετατέθηκε για τον Ιούνιο.
Τώρα που για "τεχνικούς λόγους" ξαναπάμε σε κάλπες τον Ιούνιο, να δούμε αν στο τέλος Μαΐου (πληρωμή -;- μισθών και συντάξεων Ιουνίου) θα εμφανιστούν νέοι "τεχνικοί λόγοι" μετάθεσης για τον Ιούλιο........
-
Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Είναι λογικό και αναμενόμενο, στη συγκεκριμένη συγκυρία, μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης να αναλώνεται γύρω από την οικονομία και τα προτάγματα της. Είναι επίσης λογικό, η σχέση της χώρας με την Ευρώπη και τους θεσμούς της, να απασχολεί ιδιαίτερα τα κομματικά επιτελεία αλλά και την ίδια την κοινωνία. Αυτό που προβληματίζει είναι ότι η δημόσια συζήτηση σχεδόν εξαντλείται στους δύο αυτούς άξονες.
Μάλιστα, η συζήτηση για την οικονομία αφορά αποκλειστικά την οικονομία μόνο στο επίπεδο της χώρας, αγνοώντας ότι ένα τρομακτικά μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα, έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει και ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Πιθανώς η ιστορία θα γράψει ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε την τάδε μέρα, η χρεοκοπία, όμως, της κοινωνίας είναι καθημερινή και αδιάκοπη τα τελευταία δύο χρόνια.
Αλλά και η συζήτηση για την Ευρώπη γίνεται χωρίς να λαμβάνεται καθόλου υπόψη ο επιχειρούμενος μετασχηματισμός και ο οριστικός (?) θάνατος της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής κοινωνίας. Σχεδόν έχουμε ξεχάσει ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί μόνο οικονομικό μέγεθος , ούτε απλό γεωγραφικό όρο. Η Ευρώπη είναι ο κοινωνικός χώρος συνάντησης, σύνθεσης αλλά και σύγκρουσης - μοναδικής στην ανθρώπινη ιστορία- της έκρηξης στο επίπεδο των ιδεών και των επιστημών που ακολούθησε το μεσαίωνα, της καπιταλιστικής ανάπτυξης και συσσώρευσης αγαθών , αλλά και της ταξικής πάλης και των κοινωνικών κινημάτων. Το αποτέλεσμα αυτής διαδικασίας (η οποία εμπεριείχε -μεταξύ άλλων-δύο παγκόσμιους πολέμους) , αποτυπώθηκε στο θεσμικό πλαίσιο και τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής που χαρακτήρισαν τις μεταπολεμικές ευρωπαϊκές κοινωνίες. Θεμελιώθηκαν στη βάση των ιδανικών της ισονομίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας , της σχετικά ισότιμης πρόσβασης και νομής των πολιτών στα δημόσια αγαθά, στη βάση του σεβασμού των κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο συνδυασμός του κράτους δικαίου και του κράτους πρόνοιας, παρότι απείχε πολύ από το ιδεατό της αταξικής κοινωνίας και της πλήρους ισοτιμίας των ανθρώπων, ίσως αποτελεί την κοινωνική συγκρότηση με τις λιγότερες κοινωνικές ανισότητες από την εμφάνιση των “συσσωρευτικών” κοινωνιών.
Επιχειρώντας μια αρκετά αφαιρετική σχηματοποίηση , θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πυλώνες συγκρότησης των ευρωπαϊκών κοινωνιών ήταν :
-Το κοινωνικό δικαίωμα στην Παιδεία και την (ταξικά περιορισμένη) σχετικά ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε αυτή.
-Το κοινωνικό δικαίωμα στην υγεία και την (ταξικά περιορισμένη) σχετικά ισότιμη πρόσβαση των πολιτών στα συστήματα παροχής υπηρεσιών υγείας.
-Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη.
-Τη συμμετοχή των πολιτών στους (ατελείς) δημοκρατικούς θεσμούς και την (ψευδ)αίσθηση ότι η βούληση τους συμμετέχει στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων και τον έλεγχο της εξουσίας.
-Την ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο.
-Την προστασία της ελευθερίας στην έκφραση και διαμαρτυρία.
-Την προστασία από την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να προσεγγίσουμε συγκεκριμένα τους τρόπους με τους οποίους κάθε ένας από αυτούς τους πυλώνες αποδομείται , όχι μόνο στην Ελλάδα , αλλά στο σύνολο της Ευρώπης.
Ειδικότερα στην Ελλάδα η αποδόμηση ήταν πλήρης και σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα. Πολύ σύντομα θα φανεί ότι ο οικονομικός μαρασμός και η φτωχοποίηση , είναι ένα μικρό μόνο μέρος του προβλήματος, σε σχέση με την αποδόμηση του θεσμικού πλαισίου υπεράσπισης των κοινωνικών , ανθρώπινων και εργασιακών δικαιωμάτων, στο όνομα μιας υποτιθέμενης ανάκαμψης και ανάπτυξης.
Μια “ευρωπαϊκή” χώρα, ένας κοινωνικός σχηματισμός ,γίνεται τριτοκοσμικός , όχι γιατί φτωχαίνει ή χρεοκοπεί , αλλά γιατί καταρρέει το θεσμικό του πλαίσιο. Ανάπτυξη και παραγωγικότητα με εργασιακές συνθήκες Μπαγκλαντές (τυχαία αναφορά), δεν περιγράφουν παραμονή στην Ευρώπη,αλλά επιστροφή στη βαρβαρότητα της πρώιμης καπιταλιστικής περιόδου.
Αν επομένως επιθυμούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε με διλήμματα, το ουσιαστικό δίλημμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, αλλά σε ποια Ευρώπη. Την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, των αγορών και των χρηματιστηρίων ή την Ευρώπη των κοινωνικών δικαιωμάτων. Την Ευρώπη που υποκλίνεται στα τα προτάγματα των αγορών ή στις ανάγκες της κοινωνίας.
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός στο τελευταίο του μήνυμα δήλωσε ότι οι θυσίες των Ελλήνων δεν έγιναν για ένα αδειανό πουκάμισο, αλλά για τη συνέχεια της ευρωπαϊκής προοπτική της.
Η “Αρπαγή της Ευρώπης” όμως, από τις αγορές και ο βιασμός της, σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Η Ευρώπη των αγορών είναι κάτι πολύ χειρότερο από ένα αδειανό πουκάμισο.
Είναι ένα σώμα χωρίς ψυχή...
Το δίλημμα μέσα ή έξω από την Ευρώπη θα είναι χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο, όσο τα κοινωνικά κινήματα και οι λαοί της Ευρώπης αδυνατούν να αντισταθούν στην αποδόμηση της. Όσο τα προτάγματα της οικονομίας των αγορών λειτουργούν απόλυτα καθοριστικά ως προς την κοινωνική ζωή και όχι το αντίστροφο.
Δημήτρης Μακρέας