Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων => Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Argirios Argiriou στις 26 Φεβρουαρίου 2014, 21:55:53
-
ΕΘΝΟΣ, 26/02/2014.
«Το ποτάμι» είναι το όνομα του κόμματος που κάνει ο γνωστός δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος παραιτείται από το Mega και τα Νέα και εγκαταλείπει τη δημοσιογραφία.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης θα είναι ο επικεφαλής αλλά δεν θα κατέβει υποψήφιος στις ευρωκελογές, ενώ οι θέσεις του κόμματος και τα ονόματα των συμμετοχόντων σε αυτό, θα παρουσιαστούν σε συνέντευξη Τύπου, την ερχόμενη Τρίτη.
«Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Όσο κι αν έχω προετοιμαστεί γι' αυτή τη στιγμή, νιώθω μια αμηχανία. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το τέλος. Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Να βγω εγώ, να βγεις εσύ, να βγούμε πολλοί, να γίνουμε ένα ΠΟΤΑΜΙ που θα αλλάξει την Ελλάδα;» ξεκινά το κείμενο που ανήρτησε σήμερα στο protagon.gr ο Σταύρος Θεοδωράκης, με τίτλο: «Ξεκινάμε!».
«Η ιδέα δεν είναι μόνο δική μου. Κάθε πρωί, κάθε βράδυ, η δεύτερη φράση που λένε οι άνθρωποι που συναντώ είναι «τι θα κάνουμε;». Πολλές φορές η αφορμή είναι κάτι που έγραψα ή κάτι που έδειξα στην τηλεόραση. Άλλες πάλι είναι τα πρωτοσέλιδα, οι κυβερνητικές αποφάσεις και οι πολιτικοί καυγάδες. Όλοι σ' ένα αδιέξοδο. Ακόμη κι αυτοί που έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν, μετά από δυο- τρεις κουβέντες αναρωτιούνται «έχουμε άλλη λύση;» συνεχίζει.
Και αφού αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, ο Σταύρος Θεοδωράκης απαντά και ποιοί αποφάσισαν να κάνουν «Το ποτάμι»: «Άνθρωποι με τα ίδια ερωτήματα. Επαγγελματίες της ζωής – νέοι στην πολιτική. Κανείς από εμάς δεν έχει υπηρετήσει σε υπουργεία, υφυπουργεία ή γραφεία αρχηγών. Φοιτητές, διανοούμενοι, οικονομολόγοι, εργάτες, καλλιτέχνες, άνεργοι, έμποροι, γιατροί, αρχιτέκτονες. Μια ομάδα που έχει μυαλό και δύναμη – τη δύναμη της λογικής και του δίκιου. Τις επόμενες ώρες θα βγάλετε και εσείς μόνοι σας τα συμπεράσματά σας».
Ο Στ. Θειοδωράκης αναφέρθηκε και στο γιατί δεν θα είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές: «Εγώ τώρα, δε θα πάω στην Ευρωβουλή. Δεν έχω ίσως και τα προσόντα. Καλά καλά δεν ξέρω ξένες γλώσσες. Θα μείνω λοιπόν στην Ελλάδα. Το τι θα κάνω θα εξαρτηθεί πάλι από εσάς. Αν πάμε καλά στις Ευρωεκλογές, μετά θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και στις εθνικές εκλογές. Αν αποτύχουμε – αν αποτύχω για την ακρίβεια- τότε μετά τις ευρωεκλογές, θα προσπαθήσω να γυρίσω στη δημοσιογραφία. Μέχρι τότε την εγκαταλείπω. Που σημαίνει ότι σταματάω τους «Πρωταγωνιστές» και δεν θα έχω ενεργή συμμετοχή στο Protagon. Και εδώ θέλω να ζητήσω μία μεγάλη συγγνώμη από τους συνεργάτες μου. Στην τηλεόραση, στο Protagon, στην εφημερίδα. Τα σχέδια που κάναμε πρέπει να διακοπούν. Αυτό που προέχει τώρα είναι να σπάσουμε τη ρουτίνα της πολιτικής. Να ταράξουμε λίγο τα λιμνάζοντα νερά φέρνοντας νερό από το ΠΟΤΑΜΙ».
Όσια για το που θα βρει το νέο κόμμα τα λεφτά για την καμπάνια του ξεκαθαρίζει: «Εδώ έχουμε την τεχνογνωσία Ομπάμα. Που όταν πρωτοβγήκε παραμέρισε τους δυνατούς του χρήματος και ζήτησε τα λίγα δολάρια των πολλών. Εμείς ζητάμε από όλους «ένα μέχρι δέκα ευρώ». Το πώς ακριβώς, θα το μάθετε τις επόμενες ώρες, απ' το topotami.gr. Προς το παρόν ετοιμάστε τα δέκα ευρώ (και όχι το ένα – ελπίζω). Και μπείτε κι εσείς στο ΠΟΤΑΜΙ».
«Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, να αλλάξουμε συνήθειες. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξουμε ζωή» καταλήγει το κείμενο.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63969499
-
26-02-2014
www.protagon.gr
Ξεκινάμε!
Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Όσο κι αν έχω προετοιμαστεί γι’ αυτή τη στιγμή, νιώθω μια αμηχανία. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το τέλος. Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Να βγω εγώ, να βγεις εσύ, να βγούμε πολλοί, να γίνουμε ένα ΠΟΤΑΜΙ που θα αλλάξει την Ελλάδα;
Ας τα πάρουμε ένα ένα. Η ιδέα δεν είναι μόνο δική μου. Κάθε πρωί, κάθε βράδυ, η δεύτερη φράση που λένε οι άνθρωποι που συναντώ είναι «τι θα κάνουμε;». Πολλές φορές η αφορμή είναι κάτι που έγραψα ή κάτι που έδειξα στην τηλεόραση. Άλλες πάλι είναι τα πρωτοσέλιδα, οι κυβερνητικές αποφάσεις και οι πολιτικοί καυγάδες. Όλοι σ’ ένα αδιέξοδο. Ακόμη κι αυτοί που έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν, μετά από δυο- τρεις κουβέντες αναρωτιούνται «έχουμε άλλη λύση;».
Η ιδέα λοιπόν είναι δική σας. Των φοιτητών που με βρήκαν στη Λέρο. Της παρέας που με σταμάτησε στον Βόλο. Των πιτσιρικάδων που μου τηλεφωνούν απ' τα Χανιά. Του συνεταιρισμού που επισκέφθηκα στα Γιάννενα. Αυτών που με φώναξαν στην Αριστοτέλους. Ίσως βέβαια και να τους παρεξήγησα κιόλας και να κατάλαβα λάθος. Γιατί κανείς από αυτούς δεν μου είπε να κάνουμε κόμμα. Μου είπαν όμως ότι οι πολιτικοί μας ζουν σε άλλον κόσμο, ότι τους ενδιαφέρει μόνο η εξουσία, ότι έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική. Ότι η ζωή πρέπει να προχωρήσει κι αυτοί – οι πολιτικοί δηλαδή- είναι μονίμως στα χαρακώματα να σκιαμαχούν με το παρελθόν.
Και μετά είναι οι ουρές στις στάσεις των λεωφορείων. Πρωί πρωί να βλέπεις 40-50 ανθρώπους να περιμένουν στα πεζοδρόμια. Το λεωφορείο να περνά και να παίρνει τους μισούς κι οι άλλοι μισοί να πρέπει να περιμένουν το επόμενο. Να αργούν στη δουλειά τους, στο πανεπιστήμιό τους, στον γιατρό τους. Και κανείς να μην έχει σκεφτεί ότι το πρωί πρέπει να κυκλοφορούν περισσότερα λεωφορεία.
Τα τελευταία χρόνια με φωνάζουν συχνά οι μαθητές στα λύκεια. Να τους μιλήσω για τη ζωή «εκεί έξω». Στη Θεσσαλονίκη, στη Ρόδο, στο Περιστέρι, στη Νέα Ιωνία, στο Πόρτο Ράφτη. Συζητάμε. Ε, λοιπόν σας λέω ότι τα έχουν καταλάβει όλα. Τα λάθη των πατεράδων τους, τα λάθη όλων μας. Ότι σκεφτόμαστε το συμφέρον για την ομάδα, το σπίτι, το κόμμα κι όχι το δημόσιο συμφέρον.
«Και με το χρέος τι θα κάνεις;» Θα φωνάζουν ήδη, αυτοί που θεωρούν γραφικές τις ιστορίες με τα λεωφορεία και τους μαθητές. Θα σας πω. Η επιβίωση μιας χώρας δεν μπορεί να εξαρτάται από την καλοσύνη των δανειστών της. Ωραία λοιπόν, θα στείλουμε τους καλύτερους διαπραγματευτές - αυτό είναι εύκολο. Το θέμα είναι όμως τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου και όχι τι σκόντο θα σου κάνουν αυτοί που σε δανείζουν. Πώς θα ξαναχτίσεις την οικονομία; Ποιοι θα επενδύσουν; Πώς θα έρθουν πίσω τα λεφτά; Ποιοι θα πάρουν το ρίσκο και πώς θα τους κάνεις να σε εμπιστευτούν; Αυτοί που κυβερνούν φοβίζουν κάθε μέρα όσους ακόμα επενδύουν σε αυτή τη χώρα και αυτοί που θέλουν να κυβερνήσουν τρομοκρατούν και τους επόμενους. Λες και όλοι πρέπει να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι ή εργάτες πολυεθνικών. Δεν έχω τίποτα με τους κολοσσούς που έρχονται από την Αμερική ή τη Ρωσία αλλά ντρέπομαι όταν στα ράφια βλέπω ελληνικά βότανα σε συσκευασία Κίνας. Οι Έλληνες καινοτομούν στο εξωτερικό και εδώ παλεύουν με τους φόρους και τη γραφειοκρατία.
Τα ξέρετε τα νούμερα της ανεργίας. Και ειδικά των νέων. Οι γρήγορες τσαπατσούλικες λύσεις κατέστρεψαν πολλές ζωές. Οικογένειες κατρακυλούν στη φτώχεια. Κοινωνικές δομές που υποστήριζαν τους αδύναμους, κλείνουν. Από τη σπατάλη περάσαμε μεμιάς στη τσιγγουνιά.
Νέοι επαγγελματίες – δουλεύουν δε δουλεύουν - πρέπει κάθε μήνα να πληρώνουν για ασφάλιση «μισό μισθό». Αντί να επιβραβεύουμε αυτούς που δημιουργούν, να τους δίνουμε κίνητρα να κάνουν τις δικές τους δουλειές, αναμασάμε τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες φοροδιαφυγής. Κάθε μήνα ανακοινώνεται ένας νέος φόρος ή «διορθώνεται» ένας παλιός. Παράλληλα μια ιατρική επέμβαση στην Ελλάδα θέλει 10.000€ και στη Γερμανία 100€ ενώ ένα στα τρία παιδιά δεν έχει θέση σε κρατικό παιδικό σταθμό.
Θα το έχετε μάθει. Μέχρι και στα Τίρανα άρχισαν να πηγαίνουν Έλληνες φοιτητές. Αντί λοιπόν να κάνουμε εδώ τις σχολές, δίπλα σε καλά, ισχυρά, δημόσια πανεπιστήμια, προτιμάμε να στέλνουμε τα παιδιά μας στη Ρουμανία. Ο κατάλογος με τα παράλογα είναι ατέλειωτος. Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουμε είκοσι στρατόπεδα. Γιατί; Πέρα από το να υπηρετούν τα παιδιά των υπουργών και των υποστηρικτών τους, σε τι άλλο χρησιμεύουν τόσα στρατόπεδα στην Αθήνα; Οι δικαστικές αποφάσεις καθυστερούν 5,7,10 χρόνια – οι φτωχοί δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους - και οι ελληνικές φυλακές είναι γεμάτες με προφυλακισμένους.
Είμαστε η χώρα με τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα στον δυτικό κόσμο. Τις περισσότερες καισαρικές. Τα περισσότερα φροντιστήρια. Και από την άλλη ανοίγουμε τα λιγότερα βιβλία, έχουμε τους λιγότερους εθελοντές αιμοδότες, τους λιγότερους πλέον, ευεργέτες. Και στο κέντρο της Αθήνας κάθε πρωί έχει δύο τουλάχιστον συγκεντρώσεις. Κλείνουν οι συγκοινωνίες, σταματά η ζωή, για να πιέσουν ποιον; Τον υπουργό που τους βλέπει πίσω από τα φιμέ τζάμια; Πολίτες σε απόγνωση μπροστά σ' ένα κράτος κουφό. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι αν δεν παραβιάσεις εσύ τον νόμο κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον παραβιάσει και θα κερδίσει απ’ αυτό. Θα πρέπει λοιπόν να γυρίσουμε στην αρχή και να κάνουμε μια νέα κοινωνική συμφωνία. Δικαιοσύνη στα μικρά και τα μεγάλα. Δικαιοσύνη, αξιολόγηση και αξιοκρατία. Αυτό θα κρατήσει εδώ τα νέα μυαλά που σήμερα φεύγουν σαν κυνηγημένα γιατί ξέρουν ότι δουλειές στην Ελλάδα κάνουν οι «κολλητοί» και τα «λαμόγια». Αυτός ο φαύλος κύκλος όμως πρέπει να σπάσει.
Μικρότερη Βουλή και όχι άλλη μια Γερουσία όπως σκέφτονται κάποιοι τις τελευταίες μέρες. Οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν εκτός από το κόμμα της επιλογής τους και τον υποψήφιο της περιοχής τους από ενιαία λίστα. Κατάργηση όλων των προστατευτικών διατάξεων που είχαν οδηγήσει στο ακαταδίωκτο των πολιτικών. Γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι πολιτικοί που λογοδοτούν σήμερα στη Δικαιοσύνη, είχαν αθωωθεί και από τη Βουλή (και από τα κόμματά τους βέβαια). Εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια για να πάψει επιτέλους να κυκλοφορεί το μαύρο πολιτικό χρήμα. Εδώ θέλω να κάνω μια στάση. Τις τελευταίες δεκαετίες βρισκόμαστε συνεχώς σε μια εσαεί προεκλογική περίοδο. Η κυβέρνηση δεν τολμά γιατί υπάρχει το πολιτικό κόστος και η αντιπολίτευση δεν συναινεί γιατί «σήμερα - αύριο πέφτει η κυβέρνηση». Και από κοντά οι υποστηρικτές με τα μεγάλα πορτοφόλια. Κάποιοι τζογάρουν στην «πτώση», κάποιοι στην «παραμονή» και οι πιο χουβαρντάδες «παίζουν» σε όλα τα ταμπλό.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχω γνωρίσει από κοντά όλους τους πολιτικούς ηγέτες. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους. Έλεγες στον ένα «βοήθα να γίνει αυτό», σου απαντούσε «όχι τώρα - όταν θα γίνω πρωθυπουργός». Άνθρωποι χωρίς κανένα δείγμα γραφής πουθενά, να τους ακούς να λένε «όταν θα έρθω στα πράγματα θα τα αλλάξω όλα». Πώς; Δούλεψες; Έχεις ανεβάσει έστω ένα ρολό μαγαζιού στη ζωή σου; Κατάφερες ποτέ κάτι μόνος σου; Όχι! Έχουν όμως το κληρονομικό χάρισμα της πολιτικής.
Τα προβλήματα της χώρας δεν μπορεί να τα λύσει πια κανένα 25%. Πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο και ένα 50% που θα κάνει και τους άλλους Ευρωπαίους να αισθανθούν ότι «αυτή τη φορά οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι». Πώς θα προκύψει αυτό το 50%; Με συνεργασίες βέβαια. Όχι με την ενότητα των δικών μας, αλλά με την ενότητα των διαφορετικών.
Να δούμε τα κοινωνικά προβλήματα με τη λογική, χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις. Μετανάστες, ναρκωτικά, σκουπίδια. Όλα αυτά σε άλλες χώρες είναι αφορμή για λύσεις, εδώ είναι αιτίες πολέμων. Οι μετανάστες δεν είναι κακοί, αλλά ούτε χωράνε όλοι. Εκτός αν τους θέλουμε επαίτες στα συσσίτια της εκκλησίας. Αυτοί που ζουν εδώ πρέπει να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές, και τα παιδιά τους στο σχολείο να σηκώσουν και τη σημαία αν το αξίζουν. Τόσο απλά. Η πρέζα έχει κυριεύσει την επαρχία. Δέκα περιοχές της χώρας - νησιά και πρωτεύουσες νομών - ζητούν εδώ και χρόνια εναγωνίως ένα πρόγραμμα υποκατάστατων, μια θεραπευτική κοινότητα. Στην Αθήνα όμως οι υπηρεσίες δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιος από όλους θα τους σώσει (παρεμπιπτόντως: προτιμάμε να σφάζονται στις φυλακές παρά να δίνουμε μεθαδόνη στους εξαρτημένους) . Και τα σκουπίδια δεν είναι παιγνίδι κολοκυθιάς. Αντί να ανακυκλώνουμε και να κομποστοποιούμε, τα πετάμε όλα στα δάση ή στη θάλασσα. Στα ψάρια του Αιγαίου ανιχνεύονται ίχνη πλαστικού στα σπλάχνα τους. Θα κάνουμε κάτι γι' αυτό ή θα είναι ένα από τα «δωράκια» μας στις επόμενες γενεές;
Την Ελλάδα θα σώσει το χώμα, ο ήλιος και η θάλασσα. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση και να επενδύσουμε δυναμικά και έξυπνα σε αυτά. Χώμα – γεωργία, κτηνοτροφία. Ήλιος – ενέργεια αλλά και υγεία και ευτυχία. Θάλασσα – ψάρια και τουρισμός. Αντί λοιπόν να γκρεμίσουμε γρήγορα τις ασχήμιες που δημιούργησαν οι δεκαετίες του κιτς και να φτιάξουμε έναν νέο αναπτυξιακό χάρτη, αλληλοσυγχαιρόμαστε που οι τουριστικοί πράκτορες επιλέγουν την Ελλάδα όταν καίγεται η Αίγυπτος ή η Τουρκία.
Για να φύγουμε όμως μπροστά πρέπει να γκρεμίσουμε το γραφειοκρατικό σύστημα που θρέφει τα κόμματα. Το κάθε θέμα σήμερα είναι αρμοδιότητα ενός υπουργού, ενός αναπληρωτή υπουργού, 3-4 υφυπουργών, μιας ντουζίνας γενικών γραμματέων και κομματικών διευθυντών. Πρέπει επειγόντως να μειώσουμε την απόσταση που μας χωρίζει από το πρόβλημα. Να αφήσουμε τους βαρύγδουπους τίτλους (υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού – δηλαδή; υπουργός Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ο ΟΗΕ προσωποποιημένος δηλαδή!) και να πιάσουμε δουλειά. Ο ένας στα δημοτικά και τα γυμνάσια. Ο άλλος στα πανεπιστήμια και την καινοτομία. Ο τρίτος στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Και βέβαια ένας υπουργός για την ελιά και τα χωράφια. Ένας δηλαδή πολιτικός σε κάθε τομέα, μαζί με έναν τεχνοκράτη γενικό γραμματέα – οικουμενικό ει δυνατόν- με θητεία τετραετή και γενικούς διευθυντές αξιολογημένους κατά προτεραιότητα (αύριο κιόλας).
Στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα, εχθροί μας είναι οι λαϊκιστές, οι εθνικιστές, οι ευρωσκεπτικιστές. Η Ευρώπη είναι η οικογένειά μας. Πρέπει να συγκρουστούμε με κάποιους «γέρους θείους», να σκίσουμε κάποια παλιά κιτάπια και να συντάξουμε νέα, δε θα φύγουμε όμως, ούτε θα το παίζουμε μουτρωμένοι. Η Ευρώπη είναι το μεγάλο σχολείο της ενότητας του διαφορετικού. Άλλα τα λάθη των ηγετών και άλλες οι ευρωπαϊκές αξίες. Και σήμερα που στην Ευρώπη αμφιβάλλουν για τις λύσεις που επελέγησαν για την κρίση στην Ελλάδα, είναι η ευκαιρία να παρουσιαστούμε πιο Ευρωπαίοι από τους Ευρωπαίους. Να καταλάβουν ότι δεν έχουν ανάγκη μόνο τον κλασικό ελληνισμό αλλά και τον σύγχρονο Έλληνα.
Ελλάδα δεν είναι μόνο τα κόμματα. Το αμάξι δεν έχει φρένα, δεν έχει τιμόνι, έχουμε βγει στον διεθνή αυτοκινητόδρομο και αυτά μαλώνουν αν θα ακούμε δημοτικά ή σοβιετικά εμβατήρια. Και εδώ θέλω να γίνω ξεκάθαρος. Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο δεν μπορούν - φάνηκε!- να της δώσουν νέα ορμή. Ποιος να τους εμπιστευθεί; Μέχρι χθες ζούσαν μόνο για το ρουσφέτι. Οι μίζες έγιναν συνώνυμο της πολιτικής. Κάποιοι συμμετείχαν, κάποιοι δεν αντέδρασαν. Ας κάνουν λοιπόν στην άκρη.
Δυστυχώς όμως δεν μπορούν να μας σώσουν και όσοι είναι δέσμιοι θεωριών του 19ου αιώνα. Δεν μπορούν αυτοί, που ακόμη και σήμερα επαναλαμβάνουν ότι η Ελλάδα θα σωθεί αν … επιστρέψει στο παρελθόν.
Γι’ αυτό λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ». Ποιοι το αποφασίσαμε; Άνθρωποι με τα ίδια ερωτήματα. Επαγγελματίες της ζωής – νέοι στην πολιτική. Κανείς από εμάς δεν έχει υπηρετήσει σε υπουργεία, υφυπουργεία ή γραφεία αρχηγών. Φοιτητές, διανοούμενοι, οικονομολόγοι, εργάτες, καλλιτέχνες, άνεργοι, έμποροι, γιατροί, αρχιτέκτονες. Μια ομάδα που έχει μυαλό και δύναμη – τη δύναμη της λογικής και του δίκιου. Τις επόμενες ώρες θα βγάλετε και εσείς μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.
Εγώ τώρα, δε θα πάω στην Ευρωβουλή. Δεν έχω ίσως και τα προσόντα. Καλά καλά δεν ξέρω ξένες γλώσσες. Θα μείνω λοιπόν στην Ελλάδα. Το τι θα κάνω θα εξαρτηθεί πάλι από εσάς. Αν πάμε καλά στις Ευρωεκλογές, μετά θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και στις εθνικές εκλογές. Αν αποτύχουμε – αν αποτύχω για την ακρίβεια- τότε μετά τις ευρωεκλογές, θα προσπαθήσω να γυρίσω στη δημοσιογραφία. Μέχρι τότε την εγκαταλείπω. Που σημαίνει ότι σταματάω τους «Πρωταγωνιστές» και δεν θα έχω ενεργή συμμετοχή στο Protagon. Και εδώ θέλω να ζητήσω μία μεγάλη συγγνώμη από τους συνεργάτες μου. Στην τηλεόραση, στο Protagon, στην εφημερίδα. Τα σχέδια που κάναμε πρέπει να διακοπούν. Αυτό που προέχει τώρα είναι να σπάσουμε τη ρουτίνα της πολιτικής. Να ταράξουμε λίγο τα λιμνάζοντα νερά φέρνοντας νερό από το ΠΟΤΑΜΙ.
Και πού θα βρείτε τα λεφτά για την καμπάνια σας; Εδώ έχουμε την τεχνογνωσία Ομπάμα. Που όταν πρωτοβγήκε παραμέρισε τους δυνατούς του χρήματος και ζήτησε τα λίγα δολάρια των πολλών. Εμείς ζητάμε από όλους «ένα μέχρι δέκα ευρώ». Το πώς ακριβώς, θα το μάθετε τις επόμενες ώρες, απ' το topotami.gr. Προς το παρόν ετοιμάστε τα δέκα ευρώ (και όχι το ένα – ελπίζω). Και μπείτε κι εσείς στο ΠΟΤΑΜΙ.
Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, να αλλάξουμε συνήθειες. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξουμε ζωή.
Καλημέρα λοιπόν και ελπίζω να συναντηθούμε. Τολμήστε το.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=32059
-
Γιατί ρε παιδιά δεν κάνουμε και εμείς ένα. Μιά κίνηση των 3.933 (που είμαστε αυτή τη στιγμή) τέλος πάντων. Κάτι βρε αδέλφια.
-
Αλλη μια ''κίνηση'' που απευθυνεται σε αφελεις... Βέβαίως πονταρουν οι μεγαλοκαρχαρίες στο οτι οι αφελείς είναι και οι περισσότεροι...
-
Γιατί ρε παιδιά δεν κάνουμε και εμείς ένα. Μιά κίνηση των 3.933 (που είμαστε αυτή τη στιγμή) τέλος πάντων. Κάτι βρε αδέλφια.
Συμφωνώ Κε Μιχάλη. Καλύτερα όμως να στήσουμε μια ΜΚΟ (για να απαλλαγούμε και από το πλαφόν [όσοι θέλουν] )!
-
Αλλη μια ''κίνηση'' που απευθυνεται σε αφελεις... Βέβαίως πονταρουν οι μεγαλοκαρχαρίες στο οτι οι αφελείς είναι και οι περισσότεροι...
Έχετε κάτι διαφορετικό να προτείνετε σε μη αφελείς ,σκεπτόμενους συμπολίτες μας ?
Θεωρώ ότι είναι τελείως παράλογο να απαιτούμε να μας βγάλουν από την σημερινή κατάσταση ,αυτοί που μας οδήγησαν εκεί (ναι πολιτικό και τραπεζικό σύστημα εννοώ). ;)
-
Θεωρώ ότι είναι τελείως παράλογο να απαιτούμε να μας βγάλουν από την σημερινή κατάσταση ,αυτοί που μας οδήγησαν εκεί (ναι πολιτικό και τραπεζικό σύστημα εννοώ).
Έχεις απόλυτο δίκαιο επί της ουσίας.
Επί της διαδικασίας όμως, η εν λόγω κίνηση σου μοιάζει σας απόρροια αυτής της πεποίθησης του λαού ( ή έστω ενός κομματιού του που σκέπτεται?). Εγώ, ας πούμε που σκέπτομαι (λέμε τώρα) πότε προσκλήθηκα με ανοιχτές διαδικασίες να επιβιβαστώ ή να στηρίξω το ποτάμι?
Ποιός και με ποιές διαδικασίες ανοιχτές το ξεκίνησε ? Αυτό και πολλά άλλα σχήματα, όπως κάτι λοβέρδεια κατασκευάσματα που πριν γίνουν αντιπολίτευση, ως "πολίτευση" εξαπέλυσαν δημαγωγικά και φασίζοντα τερτίπια για να μας "συνετίσουν" εμάς τους "δοσίλογους" που βεβαίως "καλώς" μας αφήνουν και απ' έξω από το συνονθύλευμα των "σωτήρων" μιάς και εμείς τα απολωλότα δεν είναι δυνατόν να συμμετέχουμε -ή να έχουμε άποψη- σε εθνοσωτήρια σχήματα.
Αυτοί όμως "ως χασάπηδες" με περγαμηνές, ξέρουν πώς να «φιλετάρουν» τις απαράδεκτες επιδιώξεις μας για ανθρώπινη εργασία, ζωή, αξιοπρέπεια.
Γι’ αυτό, αν θέλουμε τη σωτηρία μας, εμείς απλά πρέπει να ακολουθήσουμε και να το βουλώσουμε, κύπτοντας τον τράχηλον.
-
:D ;D :D ;D
Πολύ γέλιο και....πολύ καλή μουσική επένδυση !! :D
-
Έχετε κάτι διαφορετικό να προτείνετε σε μη αφελείς ,σκεπτόμενους συμπολίτες μας ?
Θεωρώ ότι είναι τελείως παράλογο να απαιτούμε να μας βγάλουν από την σημερινή κατάσταση ,αυτοί που μας οδήγησαν εκεί (ναι πολιτικό και τραπεζικό σύστημα εννοώ). ;)
Συμφωνω απόλυτα, αλλά κατι δεν κατάλαβαίνω... Θεωρείτε τον Θεοδωράκη - υπάλληλο του Μπομπολα, υπάλληλο του mega, που εκανε ετσι ξαφνικά μια αντισυστημική κίνηση (με πόρους απο?) και μαλιστα τόσο αντισυστημική που την προβάλουν όλα τα συστημικά καναλια απο το πρωι ως το βραδυ με τα καλυτερα λογια- σε κατι διαφορετικό απο αυτούς που μας οδηγησαν εκεί που λέτε? Μπορείτε να μας εξηγησετε ποια η διαφορετικότητα του?
Οι μη αφελεις δεν χρειαζονται τις προτασεις μου, και οι αφέλεις επισης...
-
Η (πιο "ακατάλληλη") συνέχεια του άνω:
Και βέβαια νέα εκπομπή απο τον Μητσικώστα-Θεοδωράκη... Φήμες που θέλουν τον Βασίλη Τσιάρτα να αναλαμβάνει τον τομέα αθλητισμού του Ποταμιού ελέγχονται ως ανακριβείς.
-
ο beppe grillo (ιταλός δημοσιογράφος/κωμικός) πάντως και το κίνημα του "των πέντε αστέρων" (πιθανή έμπνευση για το "ποτάμι") άκουσα ,νομίζω, πως πάει για διάλυση
από μια άποψη, κακό δεν είναι να δούμε και εδώ πως μπορέι να πάει μια τέτοια κίνηση. Τα υπόλοιπα κομματα έτσι κιαλλιώς δεν πείθουν πια κανέναν. Το πολύ πολύ να είναι "βάλτος" το ποτάμι :P
-
Φαρμακοποιοί: πάλι τα ίδια (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=13712)
protagon.gr
Σε μία χρονική συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την πολύ ασφυκτική δημοσιονομική στενότητα και η πλειονότητα των ασφαλισμένων πλήττεται βαριά από την πολιτική της αυστηρής λιτότητας, ερωτήματα δημιουργεί η ακατανόητη επιμονή των φαρμακοποιών να προχωρούν πολύ συχνά στην προσφιλή τους τακτική της αναστολής της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων στους ασφαλισμένους διαφόρων ταμείων.
Οι φαρμακευτικοί σύλλογοι Αττικής (ΦΣΑ) και Πειραιώς (ΦΣΠ) ανακοίνωσαν ότι αναστέλλουν από την 1η Απριλίου την επί πιστώσει χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), ο οποίος εξυπηρετεί 9,5 εκατ. ασφαλισμένους!
Οι φαρμακοποιοί της χώρας έλαβαν την περασμένη Δευτέρα 236 εκατ. ευρώ περίπου από τον ΕΟΠΥΥ για την αποπληρωμή των εκτελεσμένων συνταγών του Ιανουαρίου του 2012, αλλά διαμαρτύρονται για την παρατεταμένη καθυστέρηση στην καταβολή των οφειλομένων για το 2011 από όλα εκείνα τα ταμεία οι κλάδοι Υγείας των οποίων έχουν ενταχθεί ή εντάσσονται σταδιακά στον ΕΟΠΥΥ.
Το επιχείρημα περί έλλειψης ρευστότητας η οποία απαγορεύει στους φαρμακοποιούς να αγοράζουν φάρμακα για να τα χορηγήσουν στους ασφαλισμένους δεν ευσταθεί πλέον. Εκείνο στο οποίο έχουν απόλυτο δίκιο οι φαρμακοποιοί είναι ότι οι καθυστερήσεις στις πληρωμές του 2011 κακοφορμίζουν και τους ανησυχούν, σε βαθμό να δημιουργείται σε εκείνους ο φόβος ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.
Μάλιστα. Έχουν δίκιο για το 2011. Γιατί δεν κάνουν απεργία; Γιατί δεν κάνουν απεργία, αλλά επιλέγουν να ζητήσουν την περαιτέρω ρευστότητά τους απευθείας από τις τσέπες των ασφαλισμένων, η πλειονότητα των οποίων αποτελείται από ηλικιωμένους και όχι εύπορους συνανθρώπους μας;
Και κάτι ακόμη. Εάν ο ΕΟΠΥΥ κατέβαλε τα 236 εκατ. ευρώ για να καλύψει χρέη του 2011 και όχι τον Ιανουάριο του 2012, τότε όλα θα ήταν κάπως καλύτερα; Υποψιαζόμαστε βασίμως ότι, εάν είχε συμβεί αυτό, εάν ο ΕΟΠΥΥ πλήρωνε για το 2011, δεν θα είχαμε αναστολή της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων στον ΕΟΠΥΥ από την 1η Απριλίου. Τότε, όμως, όλη η επιχειρηματολογία, αλλά και η μορφή κινητοποίησης την οποία επιλέγουν και πάλι οι φαρμακοποιοί θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως καταχρηστικές.
Πραγματικά θα ήθελα να γνώριζα πώς αισθάνεται μέσα του ένας φαρμακοποιός ο οποίος ζητεί από έναν αδύναμο ηλικιωμένο ασφαλισμένο του ΕΟΠΥΥ να καταβάλει το σύνολο του αντιτίμου για τα φάρμακα τα οποία του χορηγεί. Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω την επιχειρηματολογία, η οποία θα απέχει σίγουρα πολύ από εκείνη την οποία διαβάζουμε στα ψυχρά δελτία Τύπου των φαρμακευτικών συλλόγων... Κυρίως, όμως, θα ήθελα να δω το βλέμμα του φαρμακοποιού...
Κληρονόμοι της χώρας (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=4481)
Στη χθεσινή συνάντηση των φαρμακοποιών με τον υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο, μάθαμε οτι ο εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου διαμαρτυρήθηκε στον υπουργό επειδή, λέει, σε 5000 περιπτώσεις τα παιδιά των φαρμακοποιών σπουδάζουν φαρμακοποιοί και θα πρέπει να κληρονομήσουν τρόπον τινά τις αδειες των πατέρων η των μητέρων τους. Οι δύο πλευρές - όπως ανέφεραν οι πληροφορίες με κάθε σοβαρότητα μετά την συνάντηση - θα κάνουν ο,τι μπορούν ώστε να βρεθεί μια μεταβατική λύση, πχ. να παίρνουν τις άδειες οι σύζυγοι των τεθνεώτων φαρμακοποιών, λες και η άδεια εργασίας είναι οικογενειακό δικαίωμα ωστε να πιάσουν τόπο οι σπουδές των ...παιδιών.
Αυτά αποτέλεσαν αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης σε μία χώρα της Ευρώπης τον 21ο αιώνα. Αν αυτή η συμφωνία έχει σχέση με άνοιγμα επαγγέλματος τότε τι να πει κανείς. Θυμίζω ότι ο πρόεδρος του ΠΦΣ κ. Βαγιωνής, που πρωτοστάτησε σε αυτού του είδους τις διαπραγματεύσεις, ήταν ο ίδιος που επέμενε να διατηρούν φαρμακεία οι συνταξιούχοι αφού παίρνουν σύνταξη. Τόσο ανοιχτό επάγγελμα.
Μήπως θα πρέπει μερικοί νέοι φαρμακοποιοί που βλέπουν πέρα απο την συντεχνική τους μύτη να αναζητήσουν τον εχθρό οχι στο ΔΝΤ αλλά στις ίδιες τις τάξεις τους;
Τρεις μικρές ιστορίες (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6045)
Ακόμη περισσότερη θλίψη μου προκαλεί η εικόνα των ανήμπορων ηλικιωμένων στο ΙΚΑ, όπου παλεύουν να βρουν την άκρη για τα φάρμακά τους, αφού τα φαρμακεία αποφάσισαν ότι δεν θα τους τα δίνουν μέχρι να εξοφλήσει το υπουργείο Υγείας τις οφειλές του.
Η διαβεβαίωση Λοβέρδου ότι το υπουργείο θα καταβάλει πολύ σύντομα τα χρωστούμενα, ακούγεται σαν παραφωνία. Γιατί είναι η ίδια αυτή κυβέρνηση, που εδώ και πολλούς μήνες εφαρμόζει την παράλογη θεωρία του “δεν πληρώνω” - μιμούμενη το κίνημα των διοδίων. Δεν υπάρχει πιο... κοινό μυστικό από αυτό: ότι όλες οι δαπάνες μετατίθενται και αναβάλλονται, ώστε να πιάσει το υπουργείο Οικονομικών τους στόχους που έθεσε η Τρόικα (και συμφωνήθηκαν). Ακόμη και τα σημειώματα με τις επιστροφές της εφορίας, εδώ και δύο χρόνια έρχονται μεν καλοκαίρι, αλλά όταν πας στην εφορία για να εισπράξεις την επιταγή, σου λένε να ξαναπεράσεις από Γενάρη...
Και αφού η κυβέρνηση άνοιξε πρώτη το δρόμο, τώρα οι φαρμακοποιοί ανταποδίδουν, κάνοντας κατάχρηση ενός δικαιώματος, που η κοινωνία τους παραχώρησε. Αρνούνται να δώσουν φάρμακα ακόμη και σε μακροχρόνια ασθενείς – δηλαδή σε καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, παραπληγικούς – επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία αργούν να εξοφλήσουν αντίστοιχα τις υποχρεώσεις τους προς τα φαρμακεία. Κάνω λάθος, ή αυτή είναι μία κατάσταση που προϋπήρχε και ήταν γνωστή σε όλους μας εδώ και πολλά χρόνια; Μήπως οι φαρμακοποιοί “θυμήθηκαν” απλώς το πρόβλημα εσχάτως, επειδή δεν τους αρέσει η – κατά την γνώμη μου μισή και περιορισμένη – απελευθέρωση της αγοράς τους; Και πριν αφήσω αυτό το θέμα για να περάσω στο επόμενο, να προσθέσω μία τελευταία παρατήρηση: οι φαρμακοποιοί είναι επιχειρηματίες, που εμπορεύονται όμως ένα κοινωνικό αγαθό. Και αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να στρέφονται εναντίον των ασθενέστερων ομάδων της κοινωνίας. Φυσικά, η ευθύνη δεν είναι μόνο δική τους. Γιατί αυτοί δεν κυβερνούν. Με αυτό το καθήκον είναι επιφορτισμένη η κυβέρνηση.
Σταύρος
(http://i62.tinypic.com/avlxn7.jpg)
αντι-φμφ
-
ενδιαφέρον κε Διακομιστά
'Οσον αφορά το πρώτο και το τρίτο άρθρο, είναι λαϊκίστικες φανφάρες
Σχετικά με την κληρονομικότητα, συμφωνώ. Είναι κραυγαλέο ζήτημα. Κανονικά αντί για 5 χρόνια, η μεταβατική περίοδος θα έπρεπε να είναι 1 χρόνος, ώστε αν τυχόν υπάρχει τέκνο φαρμακοποιός να διεκπεραιώσει άλλες υποχρεώσεις (πχ στρατιωτικό ή μετακόμιση αν ζει αλλού κτλ και πάει λέγοντας) και αν θέλει να αναλάβει αλλιώς να μπεί κανάς άλλος. 'Οταν υπάρχουν χωροταξικοί περιορισμοί για την βιωσιμότητα της έυρυθμης λειτουργίας είναι άδικο να υπάρχει και τόσο μακρά περίοδος κληρονομικότητας
-
Καλημέρα σας
Μέσα στην αυπνία μου είπα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις...
Η κίνηση του Θεοδωράκη δεν έχει δώσει ακόμη στίγμα όσων αφορά τις θέσεις της αλλά ούτε τα πρόσωπα - αρχικά στελέχη που από αυτό μάλλον θα καταλάβουμε καλύτερα τι προτείνει.
Αν ο κάθε ένας που νοιώθει πολιτικά-κομματικά άστεγος, αφού τα παραδοσιακά κόμματα και πολιτικοί έχουν δείξει τις αδυναμίες τους και τις αμαρτίες τους. η αριστερά έχει διασπαστεί σε ένα κομμάτι κολλημένο χρόνια στις ίδιες κασέτες, ένα άλλο που στέλνει mail στα μέλη του για θέσεις εργασίας-ρουσφέτια στον ιδιωτικό τομέα (το ξέρετε φαντάζομαι ότι το ρουσφέτι κι η αναξιοκρατία έχουν μεταφερθεί και στον ιδιωτικό τομέα), και ένα άλλο συνεχίζει και γεννά συνδικαλιστές που πλουτίζουν άγνωστο πώς , αφού έχουν ξεχάσει και τι δουλειά έκαναν πριν συνδικαλιστούν ,θεωρείται αφελής, τότε ναι η κίνηση αυτή απευθύνεται σε αφελείς.
Θέλω να πιστεύω ότι ο Θεοδωράκης είναι αυτό που δείχνει στις εκπομπές του και η κίνηση του δεν είναι τύπου Τζήμερου που εμένα τουλάχιστον μου έβγαζε μια ελιτίστικη δυσάρεστη οσμή.
Θωρώντας όντως ότι η εργασία του στο MEGA είναι ένα βαρίδι για αυτόν , ελπίζω να μην αποδειχθεί ότι ό μόνος σκοπός της κίνησης είναι να αφήσει το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. να συνεχίσουν να παίζουν μπάλα μόνοι τους.
Την εκπομπή του Μητσικώστα την θεωρώ κι εγώ άρτια καλλιτεχνικά αλλά μην ξεχνάτε σε ποιο κανάλι παίζει...
Κύριε Μιχάλη με όλο το σεβασμό που τρέφω στο πρόσωπό σας διαβάζοντας τις αναρτήσει σας, δεν νομίζω ότι μπορούμε να συγκρίνουμε αυτην την κίνηση με το κόμμα Λοβέρδου η οποιοδήποτε τύπου Λοβέρδου.
Εμένα πάντως αυτή η κίνηση με έκανε να αισθανθώ κατ αρχήν αισιόδοξα έχοντας στο μυαλό μου μια πατρίδα στην οποία θα κυριαρχεί η κοινή λογική, η αξιοκρατία, και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα ιδιαίτερα των πιο αδύναμων.
Ίδωμεν...
-
Έχετε κάτι διαφορετικό να προτείνετε σε μη αφελείς ,σκεπτόμενους συμπολίτες μας ?
Θεωρώ ότι είναι τελείως παράλογο να απαιτούμε να μας βγάλουν από την σημερινή κατάσταση ,αυτοί που μας οδήγησαν εκεί (ναι πολιτικό και τραπεζικό σύστημα εννοώ). ;)
Συμφωνω απόλυτα, αλλά κατι δεν κατάλαβαίνω... Θεωρείτε τον Θεοδωράκη - υπάλληλο του Μπομπολα, υπάλληλο του mega, που εκανε ετσι ξαφνικά μια αντισυστημική κίνηση (με πόρους απο?) και μαλιστα τόσο αντισυστημική που την προβάλουν όλα τα συστημικά καναλια απο το πρωι ως το βραδυ με τα καλυτερα λογια- σε κατι διαφορετικό απο αυτούς που μας οδηγησαν εκεί που λέτε? Μπορείτε να μας εξηγησετε ποια η διαφορετικότητα του?
Οι μη αφελεις δεν χρειαζονται τις προτασεις μου, και οι αφέλεις επισης...
Δεν θεωρώ τον Θεοδωράκη αντισυστημικό, και γιατί να είναι άλλωστε? Το οποιοδήποτε καινούργιο πολιτικό σχήμα δεν πιστεύω ότι θα προέλθει από παρθενογένεση. Κρύβεται κάπου μέσα σε όλους εμάς που αηδιασμένοι από το καθημερινό οχετό των πολιτικών μας ,έχουμε επιλέξει να μην ασχολούμαστε ή να επικρίνουμε τα κακώς κείμενα και σωστά από μία άποψη. Αυτό που χρειαζόμαστε όμως περισσότερο είναι προτάσεις για το πώς θα πορευτούμε από εδώ και πέρα. Αυτή ήταν και η ουσία της προηγούμενης μου ανάρτησης στην οποία δεν απαντήσατε .Δεν χρειάζεται να πιάνουμε από το λαιμό την οποιαδήποτε καινούργια, κίνηση πριν μάθουμε ποιοι την στηρίζουν και τι τελικά πρεσβεύει. Φαντάζομαι ότι ατομικές προσκλήσεις στον καθένα μας δεν θα σταλούν. Τώρα για τα συστημικά κανάλια που προβάλουν την αντισυστημική ΧΑ και ότι άλλο τους καπνίσει επιλέγω να μην ασχοληθώ. Γι' αυτό ακριβώς και εκθέτουμε τις απόψεις μας σ' αυτό το forum και όχι στα τηλεπαράθυρα...Εμένα πάντως αυτή η κίνηση με έκανε να αισθανθώ κατ αρχήν αισιόδοξα έχοντας στο μυαλό μου μια πατρίδα στην οποία θα κυριαρχεί η κοινή λογική, η αξιοκρατία, και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα ιδιαίτερα των πιο αδύναμων.
Ίδωμεν...
Συμφωνώ απόλυτα με το παραπάνω οπότε ας επιλέξουμε να περιμένουμε μέχρι να φανούν οι όποιες προθέσεις.
-
Καθημερινή, 04/03/2014.
To "Ποτάμι", οι στόχοι και οι φίλοι του.
Καθηγητές, γιατροί και συγγραφείς είναι μεταξύ των υποστηρικτών του «Ποταμιού», όπως ανακοίνωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην πρώτη συνέντευξη Τύπου μετά την ανακοίνωση της δημιουργίας του κόμματος την περασμένη Τετάρτη. Ο κ. Θεοδωράκης είπε ότι το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος βρίσκεται υπό διαμόρφωση και η σύνθεση του θα ανακοινωθεί "όταν πράξουν αναλόγως και τα άλλα κόμματα".
Ο αρχηγός του νέου κόμματος, που δήλωσε ότι δεν θα έχει στις τάξεις του πολιτικούς, ερωτήθηκε σχετικά και απάντησε ότι ναι μεν "Το Ποτάμι" θέλει να μην έχει καμία σχέση με το παρελθόν, αλλά "αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει με συμμαχίες".
"Ανάλογα με τα ποσοστά μας, θα επιδιώξουμε την συνεργασία με τους άλλους, μία συνεργασία που δεν θα βασίζεται στο παρελθόν" δήλωσε ο κ. Θεοδωράκης. "Αν μας ψηφίσει ο κόσμος και γίνουμε υπαρκτή δύναμη, τότε, σε δεύτερο επίπεδο θα δούμε ποιοί άλλοι πολιτικοί σε αυτή την χώρα έχουν διάθεση να αλλάξει η πορεία του σκάφους..."
"Δεν νιώθω μεγάλη συγγένεια αυτή την στιγμή με τους πολιτικούς" δήλωσε ο κ. Θεοδωράκης. "Κι επειδή οι άνθρωποι με τους οποίους μιλάω, ειδικά οι νέοι, βλέπουν ένα αδιέξοδο, πήρα την απόφαση να αρνηθώ την βολή μου στη δημοσιογραφία, δίνοντας ίσως την αφορμή σε κάποιους ανθρώπους να πάρουν μπροστά. Αν δημιουργηθεί ένα κύμα και μεγαλώσει το Ποτάμι, θα είναι απόδειξη ότι υπάρχει και κάτι άλλο πέρα απο την πολιτική στην ελλάδα. Μπορεί το ποτάμι να αλλάξει την πορεία της χώρας; Βεβαίως όχι. Δεν πιστεύω ότι ένα κόμμα, όσο μεγάλο και να είναι, μπορεί να αλλάξει την πορεία μας χώρας. Αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει με συμμαχίες..."
Ο γνωστός δημοσιογράφος είπε χαρακτηριστικά ότι "τα κόμματα καταδυναστεύουν τη χώρα, είναι μια μπάλα βαριά δεμένη στο πόδι του Ελληνα" και πρόσθεσε ότι θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στους νέους άνω των 18 ετών.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης τάχθηκε υπέρ των αλλαγών στο πολιτικό σύστημα και μάλιστα προς την κατεύθυνση του γερμανικού εκλογικού συστήματος και δη στη δυνατότητα που παρέχει για διάκριση ψήφου ανάμεσα σε πρόσωπα και κόμματα.
Ο κ. Θεοδωράκης απέφυγε να τοποθετήσει τον εαυτό του και το νεοσυσταθέν κόμμα σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του πολιτικού φάσματος επισημαίνοντας ότι "Το Ποτάμι κλέβει ιδέες και από την Αριστερά και από την φιλελεύθερη δεξιά" και ότι δεν σκοπεύει να πειραματιστεί. "Οχι πειραματισμοί", δήλωσε χαρακτηριστικά. "Σύμμαχοι μας είναι οι ευρωπαίοι...". Απαντώντας μάλιστα σε ερωτήσεις περί του αν το "Ποτάμι" έρχεται για να αναπληρώσει το κενό που υπάρχει στην Κεντροαριστερά, υπογράμμισε "δεν είμαι Κεντροαριστερός".
Ο αρχηγός του "Ποταμιού" αρνήθηκε να εντάξει το κόμμα του σε οποιαδήποτε από τις υπάρχουσες ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου. Μάλιστα αιτιολογώντας αυτή την άποψη επισήμανε ότι ενδεικτικό της πολιτικής δυσκαμψίας που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη είναι το γεγονός πως υποψήφιοι των μεγάλων παρατάξεων είναι πρόσωπα όπως οι κύριοι Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, Μάρτιν Σουλτς και Γκι Φερχόφστατ, οι οποίο εμμέσως πλην σαφώς, σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη, ασχολούνται κυρίως με τη διαιώνιση των σημερινών γραφειοκρατικών ελίτ και όχι με τα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης στην κορυφή της οποίας τοποθέτησε την νεανική ανεργία.
Κληθείς να σχολιάσει την κίνηση «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δήλωσε: «Καλή επιτυχία σε κάθε τηλεοπτική εκπομπή που θέλει να μετασχηματισθεί σε πολιτικό κόμμα».
Μεταξύ των φίλων και υποστηρικτών του «Ποταμιού» είναι οι:
Θοδωρής Γκόνης, σκηνοθέτης -στιχουργός
Μαρία Δημητρίου, επιμελήτρια κοινωνικής πρόνοιας
Παναγιώτης Καρκατσούλης, καθηγητής
Βάσω Κιντή, καθηγήτρια
Δημήτρης Κοντοπίδης, γιατρός
Δημήτρης Κουρέτας, αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Ολυμπία Κρασαγάκη, φωτογράφος
Δημήτρης Κυριακόπουλος, πρόεδρος αθλητικού συλλόγου «Πρωτέας»
Αναστασία Λαμπρία, εκδότης
Γαβρίλης Μαυρογιάννης, ξυλουργός
Γιώργος Μαυρωτάς, καθηγητής Πολυτεχνείου
Νίκος Ξυδάκης, στιχουργός
Νίκος Ορφανός, ηθοποιός
Γιώργος Παπαληός, σκηνοθέτης
Ανδρέας Πετρουλάκης, σκιτσογράφος
Τάσος Τέλλογλου, δημοσιογράφος
Σταύρος Τσακυράκης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Χάγκεν Φλάισερ, ιστορικός
Νίκος Δήμου, συγγραφέας
Άννα Εφραιμίδου, ογκολόγος
Αύγουστος Κορτώ, συγγραφέας
Ζαχαρούλα Λούδα, αμπελουργός
Αννα Ληδάκη, καθηγήτρια κοινωνιολογίας
Χάρης Μαθιόπουλος, οικονομολόγος
Νίκος Μαρατζίδης, καθηγητής
Γιούλη Μενουδάκου
Αναστασία Μηλιού, υδροβιολόγος
Ντάνα Παρασκευοπούλου, κάτοικος Αγίου Αχιλλείου Πρεσπών
Θανάσης Σκόκος
Χριστίνα Ταχιάου, δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη
http://www.kathimerini.gr/756466/article/epikairothta/politikh/to-potami-oi-stoxoi-kai-oi-filoi-toy
-
Σχετική γνώμη γνωστού αρθρογράφου: Γ. Δελαστίκ: Πνίγονται σε… ξεροπόταμο! (http://prin.gr/?p=3110)
Τραγελαφική έχει καταντήσει η κατάσταση στη Ν∆ και στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς βέβαια αυτό να σηµαίνει ότι τα δύο κόµµατα δεν είναι άκρως επικίνδυνα για τον ελληνικό λαό. Είναι αδίστακτα στην προσπάθειά τους να διασωθούν και δεν ορρωδούν προ ουδενός πολιτικού εγκλήµατος προκειµένου να επιβιώσουν πολιτικά οι ηγέτες τους, οι οποίοι αυτή τη στιγµή δείχνουν πολιτικά «ξεγραµµένοι» – και µάλιστα σε λιγότερο από τρεις µήνες! Η δικαιολογηµένη ανησυχία για το µέχρι πού µπορούν να φτάσουν δεν αναιρεί από την άλλη πλευρά την αυτογελοιοποίηση των ηγετών τους, οι οποίοι δεν έχουν πλέον συναίσθηση πόσο… σούργελα έχουν γίνει!
Ο Σαµαράς ετοιµάζεται στις 25 Μαρτίου να υψώσει το λάβαρο της… αντίστασης στο ∆ΝΤ! Προσοχή, µόνο στο ∆ΝΤ, όχι στη Γερµανία που µας έχει επιβάλει το άθλιο µνηµονιακό καθεστώς, και την ΕΕ µέσω της οποίας το υλοποιεί. Έχοντας µάθει ο πρωθυπουργός ότι ούτε η Ουάσινγκτον θέλει πλέον να χρηµατοδοτεί µέσω ∆ΝΤ την περαιτέρω εδραίωση της γερµανικής ηγεµονίας στην Ευρώπη ούτε το Βερολίνο θεωρεί πια αναγκαίο το κάλυµµα του ∆ΝΤ, επειδή οι λαοί της Ευρώπης έχουν υποταχθεί δουλικά στο Τέταρτο Ράιχ, ετοιµάζεται ο Σαµαράς να… βγει στο αντάρτικο του αποχωρούντος ∆ΝΤ! Γι’ αυτό το λόγο τελευταία όλοι οι «γερµανοτσολιάδες» της κυβέρνησης Σαµαρά-Βενιζέλου κάνουν επικριτικές νύξεις κατά του ∆ΝΤ, προετοιµάζοντας το έδαφος της… αντιστασιακής έκρηξης του ηφαιστείου που κρύβουν µέσα τους!
Μπορεί ο Καρνάβαλος της Πάτρας να πέρασε, ο πολιτικός Καρνάβαλος όµως του Σαµαρά και του Βενιζέλου θα αρχίσει την παρέλασή του από τον επόµενο µήνα και θα τραβήξει επί δύο µήνες ολόκληρους µέχρι τις ευρωεκλογές! Ζωσµένοι µε αντι∆ΝΤ φισεκλίκια, ελπίζουν ο Σαµαράς και ο Βενιζέλος µήπως σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και πετύχει η µεν Ν∆ να ξεπεράσει το καχεκτικό όριο του 20% (βοηθούσης φυσικά και της απαγόρευσης συµµετοχής της Χρυσής Αυγής τις ευρωεκλογές) το δε ΠΑΣΟΚ ένα µονοψήφιο µεν ποσοστό αλλά πιο κοντά στο 9% παρά στο 5%.
Αν το καταφέρουν, θα επιβιώσει η κυβέρνηση. Αλλά κι αν η Ν∆ ξεπεράσει το 20%, καθόλου πιθανό δεν φαίνεται πλέον ότι το ΠΑΣΟΚ θα µπορέσει να υπερβεί το 5%-6%. Μόνο του το ΠΑΣΟΚ είναι ζήτηµα αν πιάνει πια το 5%, αλλά ο… «ανθρωποφάγος» Βενιζέλος καταβροχθίζει µε απίστευτη βουλιµία κάθε «κεντροαριστερό» –τρόπος του λέγειν– σύµµαχο που εµφανίζεται στον ορίζοντα, διότι τον θεωρεί δυνάµει ανταγωνιστή του. Εµείς πολύ χαρήκαµε που ο Βενιζέλος διέλυσε τους 58 µέσω σταυρού στους υποψηφίους των ευρωψηφοδελτίων και σίγουρα αυτός χάρηκε πολύ περισσότερο που απαλλάχτηκε από ένα ολόκληρο τσούρµο «ακρίδων της εξουσίας» και ησύχασε το κεφάλι του. Υπάρχει βέβαια µια «ασήµαντη» λεπτοµέρεια: τρώγοντας τους 58, ο Βενιζέλος µείωσε ακόµη περισσότερο το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ! Όχι βέβαια κατά… 15% (!) που έγραφαν οι καραγκιόζηδες της δηµοσιογραφίας, οι οποίοι πατρονάριζαν τους 58…«συνταξιούχους µαγαζάτορες», όπως προσφυώς τους αποκάλεσε το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Θ. Μωραΐτης, αλλά έστω κατά 0,55. Είναι να χάνει µισό τοις εκατό το ΠΑΣΟΚ στα χάλια που βρίσκεται σήµερα; Χαζά χαζά αυτό το µισό τοις εκατό µπορεί να του δώσει ή να του αφαιρέσει τον µοναδικό ευρωβουλευτή που φιλοδοξεί να κερδίσει! Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να είχε βγάλει οκτώ ευρωβουλευτές στις προηγούµενες ευρωεκλογές, αλλά σήµερα γι’ αυτή τη θέση του ενός και µοναδικού ευρωβουλευτή που θα βγάλει σφάζονται παλικάρια και κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά – λέµε τώρα!
∆εν το ’χει η µοίρα του όµως του Βενιζέλου να ησυχάσει. Πάνω που πήγε να χωνέψει τους «58 συνταξιούχους µαγαζάτορες», να σου και εµφανίζεται το… ξεροπόταµο! Ένα ακόµη τεχνητό µνηµονιακό κατασκεύασµα στο χώρο της Κεντροαριστεράς, για να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ που όλοι εκτιµούν ότι έχει φάει τα ψωµιά του κι έτσι πολύ σύντοµα θα φάµε τα πολιτικά του κόλλυβα! Πίσω από το τηλεοπτικά φιλικό πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη, τον οποίο προόριζαν για επικεφαλής των 58, αλλά την τελευταία στιγµή δεν τον έστειλαν εκεί γιατί είδαν πως η… σταύρωση των υποψηφίων στο ευρωψηφοδέλτιο τους διέλυσε εν ριπή οφθαλµού, υπάρχει στο Ποτάµι ένα απερίγραπτα αποκρουστικό πρόσωπο. Ένας κραγµένος άνθρωπος των Γερµανών, µια αηδιαστική «καθηγήτρια των ΜΑΤ», ένα γερµανόδουλο γεροντικό σκύβαλο που απεχθάνεται ο κάθε Έλληνας και πάει λέγοντας. Μιλάµε για ένα εµετικό µνηµονιακό συνονθύλευµα που απευθύνεται σε πολιτικά ηλίθιους τηλεθεατές και απολίτικους νέους – σαν αυτούς που έχουν αποµείνει να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή ∆ΗΜΑΡ. Ούτε ένα αριστερό ψηφοφόρο δεν µπορεί να προσελκύσει αυτό το αηδιαστικό µνηµονιακό κατασκεύασµα των «γερµανοτσολιάδων»!
Αντιθέτως, προσπαθεί να δώσει κάλυµµα στις πιο αντιδραστικές πολιτικές δυνάµεις της σηµερινής Ελλάδας.Υπάρχουν φυσικά οι υποστηρικτές των δυνάµεων αυτών και δεν είναι λίγοι οι ψηφοφόροι τους. Είµαστε όµως βέβαιοι ότι δεν είναι το αποκρουστικό Ποτάµι το κόµµα που θα αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ ως το κόµµα που θα συσπειρώσει τους «µνηµονιακούς ραγιάδες» της Κεντροαριστεράς. Το ψυχορράγηµα και ο επιθανάτιος ρόγχος του ΠΑΣΟΚ σίγουρα αποσταθεροποιούν το πολιτικό σκηνικό που γνωρίζουµε από τη µεταπολίτευση, αλλά το κόµµα που θα πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει ακόµη γίνει γνωστό ποιο θα είναι.
-
Πίσω από το τηλεοπτικά φιλικό πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη, τον οποίο προόριζαν για επικεφαλής των 58, αλλά την τελευταία στιγµή δεν τον έστειλαν εκεί γιατί είδαν πως η… σταύρωση των υποψηφίων στο ευρωψηφοδέλτιο τους διέλυσε εν ριπή οφθαλµού, υπάρχει στο Ποτάµι ένα απερίγραπτα αποκρουστικό πρόσωπο. Ένας κραγµένος άνθρωπος των Γερµανών, µια αηδιαστική «καθηγήτρια των ΜΑΤ», ένα γερµανόδουλο γεροντικό σκύβαλο που απεχθάνεται ο κάθε Έλληνας και πάει λέγοντας. Μιλάµε για ένα εµετικό µνηµονιακό συνονθύλευµα που απευθύνεται σε πολιτικά ηλίθιους τηλεθεατές και απολίτικους νέους – σαν αυτούς που έχουν αποµείνει να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή ∆ΗΜΑΡ. Ούτε ένα αριστερό ψηφοφόρο δεν µπορεί να προσελκύσει αυτό το αηδιαστικό µνηµονιακό κατασκεύασµα των «γερµανοτσολιάδων»!
Όταν κάποιος εκφράζεται σε αυτό το επίπεδο,ακόμη και αν έχει δίκιο, είναι ανάξιος σχολιασμού και λυπάμαι που έχασα λίγο χρόνο για να διαβάσω τα γραφόμενά του.
-
Πίσω από το τηλεοπτικά φιλικό πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη, τον οποίο προόριζαν για επικεφαλής των 58, αλλά την τελευταία στιγµή δεν τον έστειλαν εκεί γιατί είδαν πως η… σταύρωση των υποψηφίων στο ευρωψηφοδέλτιο τους διέλυσε εν ριπή οφθαλµού, υπάρχει στο Ποτάµι ένα απερίγραπτα αποκρουστικό πρόσωπο. Ένας κραγµένος άνθρωπος των Γερµανών, µια αηδιαστική «καθηγήτρια των ΜΑΤ», ένα γερµανόδουλο γεροντικό σκύβαλο που απεχθάνεται ο κάθε Έλληνας και πάει λέγοντας. Μιλάµε για ένα εµετικό µνηµονιακό συνονθύλευµα που απευθύνεται σε πολιτικά ηλίθιους τηλεθεατές και απολίτικους νέους – σαν αυτούς που έχουν αποµείνει να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή ∆ΗΜΑΡ. Ούτε ένα αριστερό ψηφοφόρο δεν µπορεί να προσελκύσει αυτό το αηδιαστικό µνηµονιακό κατασκεύασµα των «γερµανοτσολιάδων»!
Όταν κάποιος εκφράζεται σε αυτό το επίπεδο,ακόμη και αν έχει δίκιο, είναι ανάξιος σχολιασμού και λυπάμαι που έχασα λίγο χρόνο για να διαβάσω τα γραφόμενά του.
Παλαιότερα, ως μαθητής της 2ας και 3ης Λυκείου, διάβαζα αρκετά για τη στράτευση της τέχνης. Αν θα πρέπει να είναι, αν όχι και διάφορα επιχειρήματα υπέρ και κατά της κάθε περίπτωσης.
Η τέχνη εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι στρατευμένη. Είναι το μικρότερο πιόνι , ο πιστότερος υπηρέτης. Αηδία και κατάντια
-
11-03-2014
www.in.gr
Το Ποτάμι: Κυβέρνηση 20 υπουργών και κάλπες κάθε τέσσερα χρόνια.
«Κυβέρνηση είκοσι ανθρώπων», χωρίς αναπληρωτές υπουργούς αλλά με μόνιμους υφυπουργούς Παιδείας και φορολογίας, καθώς και κάλπες κάθε τέσσερα χρόνια βάσει γερμανικού μοντέλου, προτείνει Το Ποτάμι, σύμφωνα με τις θέσεις του νέου πολιτικού φορέα τις οποίες έδωσε στη δημοσιότητα ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Το Ποτάμι δεν θα στηρίξει υποψήφιους στις αυτοδιοικητικές εκλογές: «Δεν είναι στους ρόλους των κομμάτων να αποφασίζουν ποιος θα είναι δήμαρχος στα Χανιά ή τα Γιάννενα. Τα κόμματα θα πρέπει να αποφασίσουν ότι οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να ‘αυτονομηθούν’»..
Για το πολιτικό σύστημα, το Ποτάμι προτείνει μείωση των βουλευτών σε 200, περιορισμό των κομματικών επιχορηγήσεων κατά 50%, πιο αυστηρό το πλαίσιο για τις προεκλογικές εκστρατείες και εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια βάσει νόμου.
Σχετικά με το ερώτημα σε ποια ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο θα ενταχθεί, ο νέος πολιτικός φορέας απαντά ότι «θα συμμαχήσει με αυτούς που θέλουν μια δυναμικότερη και αποφασιστικότερη Ευρωπαϊκή Ένωση πιο κοντά στους πολίτες της».
Σε ό,τι αφορά στο ιδεολογικό στίγμα του κόμματος, στο ερώτημα «κρατιστές ή φιλελεύθεροι;» το Ποτάμι απαντά κράτος «μικρό αλλά όχι αδύναμο» με επιτελική δημόσια διοίκηση, ορθολογική κατανομή προσωπικού, κατάρτιση, επαρκή κίνητρα, μηχανογράφηση. «Ξεκαθάρισμα λοιπόν, αναδιοργάνωση, αξιολόγηση, αξιοκρατία και διαφάνεια.»
Επίσης, τοποθετείται υπέρ του πλήρους διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους, τάσσεται υπέρ της διεκδίκησης του κατοχικού δανείου, αποζημιώσεων για θύματα ή μαρτυρικές κοινότητες, καθώς και του εντοπισμού και επαναπατρισμού συγκεκριμένων κλεμμένων αρχαιοτήτων.
Για την ανεργία, το νέο κόμμα αναφέρει ότι «η μόνη πραγματική λύση είναι να ξαναπάρει μπροστά ο ιδιωτικός τομέας». «Τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ για επιδότηση της εργασίας πρέπει να δίνονται για απασχόληση σε επιχειρήσεις, ή για αυτοαπασχόληση, αντί για stages στο δημόσιο». Προτείνει επίσης επίδομα ανεργίας για 2 χρόνια μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω του 10%.
Για το χρέος, το Ποτάμι προτείνει σε άμεσο χρόνο να ζητήσει η Ελλάδα χαμηλότερες πληρωμές τόκων για τα επόμενα χρόνια και «το χρέος θα πρέπει να το διαπραγματευτούμε όταν θα είμαστε ποιο ισχυροί».
«Για να ξεφύγουμε από τα Μνημόνια ένα τρόπος υπάρχει. Να εκπονήσουμε ένα Εθνικό σχέδιο που θα εξασφαλίζει πρώτα από όλα ότι η ελληνική οικονομία θα γίνει παραγωγική και θα συγκλίνει με την Ευρωζώνη. Μόνο τότε η κοινωνία της Ευρώπης θα ακούσει το αίτημα μας για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους» αναφέρει.
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231302448
-
12-03-2014.
TA NEA.
της Καρολίνας Παπακώστα.
«Ποτάμι» εξηγήσεων και θέσεων στο Internet
Mε 37 ερωταπαντήσεις ο Σταύρος Θεοδωράκης έδωσε πρώτο δείγμα γραφής μέσα από την ιστοσελίδα του.
Εδώ και μία εβδομάδα, από την παρουσίαση της ιδρυτικής διακήρυξης κι έπειτα, ο Σταύρος Θεοδωράκης κατηγορήθηκε από πολλούς, μίντια, πολιτικούς και απλούς πολίτες, ότι δεν προτείνει τίποτα συγκεκριμένο. Χθες λοιπόν το βράδυ έδωσε στη δημοσιότητα μέσα από τα σόσιαλ μίντια και την ιστοσελίδα του κόμματος - κι όχι με τον παραδοσιακό τρόπο μιας κομματικής φιέστας - τις θέσεις του Ποταμιού.
Πιστός στην αντισυμβατική φόρμα, που επέβαλε ήδη από την πρώτη του συνέντευξη Τύπου, έδωσε το πρώτο δείγμα γραφής του κόμματος μέσα από 37 απαντήσεις στις συχνότερες ερωτήσεις που του έκαναν πολίτες στο Ιντερνετ. Και το κυριότερο; Πήρε θέση - και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, πολύ σαφή - για θέματα για τα οποία πολλά από τα υπάρχοντα κόμματα αποφεύγουν να μιλήσουν ευθέως, όπως ο γάμος μεταξύ των ομοφυλοφίλων ή ο διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους. Απαντώντας σε αυτούς που τον χαρακτήρισαν απολιτίκ.
Το Ποτάμι λοιπόν θα ήθελε μια κυβέρνηση είκοσι ανθρώπων. Θα καταργήσει τις θέσεις αναπληρωτών υπουργών «ώστε να πάψουν να μετακυλίονται οι ευθύνες». Και ευελπιστεί να δημιουργήσει στελέχη της δημόσιας διοίκησης που δεν θα φεύγουν από το πόστο τους μαζί με τον εκάστοτε υπουργό. «Εκτός από τους 20 "πολιτικούς υπουργούς" θα πρέπει οι νευραλγικοί τομείς να έχουν επικεφαλής έναν επαΐοντα υφυπουργό. Η πρόταση για "μόνιμο υφυπουργό Παιδείας" ή "μόνιμο υφυπουργό Φορολογίας" έχει υποβληθεί ξανά, αλλά το κομματικό σύστημα την πολεμάει. Το κράτος όμως πρέπει να έχει συνέχεια και δεν μπορούμε να φέρνουμε τα πάνω κάτω σε κάθε ανασχηματισμό» επισημαίνεται χαρακτηριστικά. Οσο για τη δημόσια διοίκηση γενικώς; Πρέπει να εκλογικευθεί με πλήρη μηχανοργάνωση, σαφή οργανογράμματα και «περιγράμματα θέσεων». Και φυσικά αξιολόγηση υπαλλήλων. Προτείνει ακόμη μια ελληνική εκδοχή του γερμανικού εκλογικού συστήματος προκειμένου να περιοριστεί το μαύρο χρήμα. Μικρές μονοεδρικές περιφέρειες ώστε οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο (ανεξαρτήτως κόμματος) που τους αντιπροσωπεύει και παράλληλα το κόμμα τους. Κοινοβούλιο με 200 βουλευτές, τέρμα τα μπόνους των βουλευτών που συμμετέχουν στα θερινά τμήματα και λιγότερες διακοπές για τους εθνοπατέρες. Συν μείωση της τάξης του 50% των κρατικών επιχορηγήσεων στα κόμματα.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι απαγορευμένη λέξη. Αντιθέτως, τις στηρίζει σε τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, συγκοινωνίες και παραγωγή ηλεκτρικού. Γιατί ο ανταγωνισμός συνεπάγεται κέρδος για την κοινωνία. Οχι όμως στην ύδρευση, τους σιδηροδρόμους ή τα δίκτυα ρεύματος. Οσο για το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας, το χρέος; «Θα πρέπει να το διαπραγματευτούμε όταν θα είμαστε πιο ισχυροί» ενώ αυτό που προτείνει ότι θα μπορούσε να ζητήσει η Ελλάδα σήμερα είναι χαμηλότερες πληρωμές τόκων τα επόμενα χρόνια. Επιπλέον, στο Ποτάμι δεν διστάζουν να παραδεχθούν ότι «οι φόροι πέρα από κάποιες διορθώσεις αδικιών δεν είναι εύκολο να μειωθούν αισθητά». Ωστόσο, μιλούν για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών επειδή «αυτές κάνουν ακριβό το κόστος εργασίας στις επιχειρήσεις και χαμηλό τον καθαρό μισθό».
ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ. Το κόμμα πάντως, διευκρινίζοντας πως δεν σκοπεύει να κατεβάσει υποψηφίους για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, κάνει μια πρόταση για τους φόρους περιουσίας: να επιβάλλονται και να εισπράττονται από τους δήμους. Με τη λογική ότι φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή είναι δυσκολότερες σε τοπικό επίπεδο.
Βέβαια στην ερώτηση «πότε πιστεύετε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα;» δεν δίνεται σαφής απάντηση. Γίνεται μόνο κριτική στις κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα ετών που δεν έκαναν τίποτα για το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο. Στην ερώτηση των ημερών, μιας και η επίσκεψη του γερμανού προέδρου είναι πρόσφατη, για τις γερμανικές αποζημιώσεις, το νέο κόμμα προτίθεται να επικεντρωθεί στη διεκδίκηση απτών αξιώσεων. Δηλαδή του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων για θύματα ή μαρτυρικές κοινότητες που δεν καλύφθηκαν από τη γερμανοελληνική συμφωνία του 1960. Επιπλέον, όμως, θέτει και το ζήτημα του εντοπισμού και επαναπατρισμού «συγκεκριμένων κλεμμένων αρχαιοτήτων που δεν έχουν επιστραφεί ακόμη».
Παράλληλα παίρνει σαφή θέση σε ζητήματα-ταμπού. Οπως ο διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλοφίλους. «Είμαστε υπέρ του πλήρους διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους». «Οι μειονότητες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα και να απολαμβάνουν ισονομία». «Ο ρόλος της πολιτείας δεν είναι να ρυθμίζει τη σεξουαλική ζωή των ανθρώπων (εκτός εάν πρόκειται για περιπτώσεις σεξουαλικών εγκλημάτων, εκμετάλλευσης ανηλίκων κ.λπ. όπου θα πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό πλέγμα νόμων το οποίο και να εφαρμόζεται). Ο ρόλος της πολιτείας είναι να αντιμετωπίζει με ισονομία όλους τους πολίτες της. Αναγνώριση λοιπόν για όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου των δύο συντρόφων, του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης».
Το σύνθημα του Ποταμιού είναι «πολιτική για όλους», ωστόσο η σημαντικότερη διαπίστωση που περιλαμβάνουν οι θέσεις του δεν είναι η αυτονόητη ανάγκη για τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά αλλά «η επίγνωση ότι η σωστή υλοποίηση των καλών ιδεών είναι εξίσου σημαντική με τις ίδιες τις προτάσεις».
ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ
Κυβέρνηση είκοσι υπουργών με επαΐοντες υφυπουργούς μόνο σε νευραλγικούς τομείς και κατάργηση των αναπληρωτών
Μικρές μονοεδρικές περιφέρειες ώστε οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο που τους αντιπροσωπεύει ανεξαρτήτως κόμματος
Τέλος στα μπόνους των βουλευτών που συμμετέχουν στα θερινά τμήματα
Διαπραγμάτευση του χρέους «όταν θα είμαστε πιο ισχυροί»
Διορθώσεις αδικιών στους φόρους,οι οποίοι όμως «δεν είναι εύκολο να μειωθούν αισθητά»
Πλήρης διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας
«Ναι» στον γάμο μεταξύ των ομοφυλοφίλων.
http://www.tanea.gr/news/politics/article/5096186/potami-ekshghsewn-kai-thesewn-sto-internet/
και το πρωτότυπο:
http://topotami.gr/%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/apantisis-stis-pio-sichnes-erotisis-ton-10-proton-imeron/
-
11/03/2014.
της Δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού.
Το Ποτάμι μέσα μας.
Ηταν κάτι περισσότερο από ξάφνιασμα. Η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να περάσει στην άλλη όχθη, ως αρχηγός ενός νέου κόμματος, έγινε για πολλούς ζήτημα προσωπικό, έγινε θέμα στις συζητήσεις της παρέας, έγινε και αφορμή για σκέψεις σχετικά με τα όρια ανάμεσα στο πολιτικό “είναι” και στο πολιτικό “φαίνεσθαι¨. Γι αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι σηκώθηκε αμέσως φασαρία, ακούστηκαν υπερβολές και διατυπώθηκε κριτική πριν ακόμη αρθρωθεί πολιτικός λόγος, μόνο με αφορμή τις προθέσεις και τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου προσώπου που εγκατέλειψε την ασφάλεια της μαγνητοσκόπησης για να εκτεθεί “ζωντανά” σε ένα κοινό μεγαλύτερο και πιο δύσκολο από αυτό της υπερεπιτυχημένης εκπομπής “Πρωταγωνιστές”.
Για τα social media το Ποτάμι ήταν το τέλειο θέμα. Πυροδοτήθηκε ένας ζωηρός διάλογος, έγιναν ασκήσεις χιούμορ, καλόπιστα και κακόπιστα, διαμορφώθηκαν γρήγορα αντίπαλες ομάδες που ανταλλάσσουν με πάθος επιχειρήματα, άλλοτε ουσιαστικά, άλλοτε ανόητα ή εμπαθή, σε κάθε περίπτωση δημιουργήθηκε πολιτικό γεγονός με το “καλημέρα”. Γιατί; Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι επειδή πρόκειται για την πρώτη φορά που επιχειρείται η δημιουργία ενός πολιτικού σχήματος εκτός κομματικού πλαισίου και μηχανισμών, χωρίς συνεργασία ή συνεννόηση με τους “ιδιοκτήτες” του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, χωρίς τις διαδικασίες και τις μεθόδους που εφαρμόζονται παραδοσιακά στο πολιτικό σύστημα, χωρίς δηλαδή τους κανόνες του επαγγέλματος. Ανεξάρτητα από το αν αυτό εκλαμβάνεται ως πραγματική ανανέωση ή ως προχειρότητα, πρόκειται οπωσδήποτε για κάτι ενδιαφέρον. Η ερμηνεία δεν είναι πλήρης αν δεν συνεκτιμηθεί η δημοφιλία του Σταύρου Θεοδωράκη, που είναι εξαιρετικά συμπαθής σε πάρα πολύ κόσμο, τον ξέρουν όλοι ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων, και αφήνει μια θαυμαστή καριέρα στα ΜΜΕ όπου ανελισσόταν διαρκώς πηγαίνοντας από επιτυχία σε επιτυχία, από τα χαμηλά στα ψηλά και από τα λίγα στα πολλά.
Η απόφασή του να δοκιμαστεί στη δημόσια σφαίρα αντιμετωπίστηκε με διαφορετικούς τρόπους από τους συναδέλφους. Εκφράστηκαν όλων των ειδών οι διαθέσεις: Από συγκίνηση μέχρι κακεντρέχεια, από θαυμασμό μέχρι ειρωνεία, από απορία μέχρι ενόχληση, από σάστισμα μέχρι μανία αποδόμησης. Είναι λογικό. Εχει κοντά του φίλους και άλλους που εκτιμούν τη δουλειά του ή πιστεύουν στις δυνατότητές του ή απλώς ελπίζουν ότι θα γίνει κάτι καλό, έχει απέναντί του όσους προτάσσουν το “γιατί αυτός και όχι εγώ;”, αλλιώς “τι παραπάνω έχει εκείνος από μένα;”, ίσως και το “τι σημαίνει για μένα όλο αυτό;” υπάρχουν και όσοι απλώς αμφισβητούν τις ικανότητες ή και τις προθέσεις του.
Αν ο Σταύρος Θεοδωράκης αντιμετωπίστηκε με αμφιθυμία από το χώρο από τον οποίο προέρχεται, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα γι αυτόν στο χώρο στον οποίο μετακινήθηκε. Η ΝΔ είχε την πλέον ουδέτερη αντίδραση γιατί το Ποτάμι δεν απευθύνεται σε δικούς της ψηφοφόρους, ενώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή δεν μπορούσαν να κρύψουν τη δυσφορία τους για την εμφάνιση του νέου κόμματος. Εγιναν απαξιωτικά σχόλια για τον τηλεαστέρα-αρχηγό, για κόμμα σούπερμάρκετ, για απουσία ιδεολογικού υπόβαθρου, για δημοσκοπικό φούσκωμα ανάλογο με αυτό που γινόταν πριν για την Ελιά. Η ΔΗΜΑΡ έδειξε σχετική αυτοσυγκράτηση και ο Φ. Κουβέλης κάνει κριτική επί της α-πολιτικής που πιστεύει ότι εκφράζει το εγχείρημα, ενώ ο Ευ. Βενιζέλος δεν μπόρεσε και δεν θέλησε να κρύψει τη δυσανεξία που του προκαλεί το Ποτάμι ευχόμενος “καλή επιτυχία σε όλες τις τηλεοπτικές εκπομπές που θέλουν να γίνουν κόμμα¨. Το βιτριολικό σχόλιο που ενθουσίασε κάποιους από τους συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν είναι βέβαιο ότι πέτυχε το στόχο του, να τραυματίσει την εικόνα του νέου κόμματος και του αρχηγού του, μπορεί και να εύχονταν μια τέτοια επίθεση.
Αυτές τις μέρες ο Σταύρος Θεοδωράκης θα παρουσιάσει ιδέες και προτάσεις, θα περάσει δηλαδή από το γενικό στο ειδικό και από το διακηρυκτικό στο συγκεκριμένο, επιχειρώντας να απαντήσει σε όσους του καταλογίζουν κενολογία και απουσία βάθους στο πείραμά του, το οποίο περιγράφουν ως επικοινωνιακή φούσκα. Εχει κοντά του σοβαρούς επιστήμονες και τεχνοκράτες που μπορούν να βάλουν σε μια σειρά συγκροτημένες θέσεις για τα μεγάλα και για τα μικρότερα θέματα που απασχολούν τη χώρα και ο ίδιος είπε ήδη ότι σέβεται τους “επαίοντες” και θεωρεί αναγκαία τη συνεργασία των πολιτικών σ αυτούς που έχουν ειδικές γνώσεις. Στην πρώτη συνέντευξη τύπου που έδωσε ήταν αμήχανος και κάπου χάθηκε περιγράφοντας όσα φέρνει το Ποτάμι. Δεν θεωρεί τον εαυτό του κεντροαριστερό, από μικρός αυτοπροσδιοριζόταν ως αριστερός, παίρνει ιδέες και από τη φιλελεύθερη παράταξη, επιμένει στη μετριοπάθεια, είναι ακραιφνώς ευρωπαϊστής, απορρίπτει το δίλημμα μνημόνιο/αντιμνημόνιο, ναι στην αξιολόγηση-όχι στις απολύσεις (για το Δημόσιο), θέλει δικαίωμα του εκλέγεσθαι για τους 18άρηδες, μικρότερη Βουλή και αλλαγή εκλογικού συστήματος προς το αναλογικότερο, πιστεύει σε ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, αποδέχεται την ανάγκη της συνεννόησης και της συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν στα βασικά, καταλογίζει βαριές ευθύνες στο κομματικό σύστημα για την κατάντια της χώρας, αποδοκιμάζει τον λαϊκισμό, τον εθνικισμό, το φανατισμό, τον ανορθολογισμό. Φυσικά αυτά δεν αρκούν για να πείσει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά στο πολιτικό σύστημα ή ότι θα έχει μια χρήσιμη και ουσιαστική παρουσία που θα διαρκέσει. Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν κρίνεται πια ως αναλυτής, ως σχολιαστής ή ως ρεπόρτερ, κρίνεται ως ένας από τους απέναντι, αυτούς που η δουλειά τους είναι να δώσουν τις λύσεις.
Είναι ειλικρινής η αγωνία για την ποιότητα των θέσεων που έχει ή δεν έχει το Ποτάμι; Οχι πάντα. Οσοι βλέπουν καταρχάς θετικά την προσπάθεια και βέβαια ανησυχούν για το τι υπάρχει κάτω από το νερό, αν δηλαδή ο νέος πολιτικός φορέας μπορεί να καταθέσει κάτι περισσότερο από έναν νέο τρόπο συμπεριφοράς και έκφρασης στη δημόσια σφαίρα. Αν δηλαδή μπορεί να δώσει απαντήσεις στις βασανιστικές ερωτήσεις που απασχολούν όσους δεν ξέρουν ακόμη τι να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές ή δεν είναι βέβαιοι για την επιλογή τους. Οσοι είναι αδιάφοροι, απλώς περιμένουν τα επόμενα βήματα. Οσοι είναι εχθρικοί αναζητούν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη στάση τους και επομένως βιάζονται να αποκαλυφθεί πολιτική γύμνια. Και όσοι είναι πολύ εχθρικοί αναζητούν τα όπλα τους στις απόψεις που θα παρουσιαστούν αλλά και στα πρόσωπα που θα βγουν μπροστά πέρα από τον ίδιο τον Στ. Θεοδωράκη.
Δεν είναι κι εύκολο να φτιάξει κανείς ένα κόμμα από το μηδέν. Δεν είναι καθόλου απλό πράγμα η σύνθεση μιας ομάδας, η σύνταξη προγράμματος, η δημιουργία δομών και η καθιέρωση διαδικασιών, η διαμόρφωση στρατηγικής, ο πολιτικός σχεδιασμός, η οργανωμένη και αποτελεσματική παρέμβαση στα θέματα της επικαιρότητας, η επικοινωνία με το εκλογικό σώμα πανελλαδικά, η οργάνωση στη βάση. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την προετοιμασία μιας επιτυχημένης εκπομπής ή από το στήσιμο του protagon. Οσοι βλέπουν με θυμηδία ή αντιπάθεια το Ποτάμι θα πουν ότι ο Στ. Θεοδωράκης χωρίς τη βοήθεια του μοντάζ θα αποδειχθεί λίγος. Και όσοι θέλουν να πάει καλά για να γίνει η αρχή της μετάβασης στο νέο πολιτικό κόσμο θα αναρωτηθούν τι θα συμβεί στην περίπτωση που δεν τα καταφέρει. Εντάξει, ο ίδιος θα βρει το δρόμο του, αλλά ποιος/πότε θα ξαναδοκιμάσει να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο και ποιοι θα τον ακολουθήσουν. Είναι πολύ πιθανό ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο χώρος θα μείνει ξανά ελεύθερος για καιρό, για να κάνουν παιχνίδι οι επαγγελματίες, χωρίς ενοχλητικούς ξένους να εμφανίζονται μπροστά τους με σακίδιο.
http://www.metarithmisi.gr/el/readArchives.asp?catID=2&subCatID=8&textID=28245
-
11/05/2014. Καθημερινή.
του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ.
Οι έξι προτάσεις που καταθέτει το «Ποτάμι».
Από τη στιγμή που ο κ. Στ. Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση του «Ποταμιού», τόσο αυτός, όσο και οι υποψήφιοι του κόμματος έρχονται αντιμέτωποι με μια σχεδόν μόνιμη κριτική περί απουσίας συγκεκριμένων θέσεων επί σειρά θεμάτων. Η εν λόγω κατηγορία εξοργίζει τους επιτελείς του κόμματος, καθώς επισημαίνουν πως –σε αντίθεση με τα παλαιότερα κόμματα– το «Ποτάμι» παρουσιάζει ποικιλοτρόπως συγκεκριμένες προτάσεις. Οπως, για παράδειγμα, αυτές που αφορούν στην Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η «Κ» παρουσιάζει σήμερα τις προτάσεις που έχουν επεξεργαστεί και καταθέτουν προς συζήτηση οι επιτελείς του «Ποταμιού», ενόψει της σχετικής συζήτησης. Το «Ποτάμι» θα καταθέσει έξι προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, συνοδευόμενες από επτά νομοθετικές αλλαγές, οι οποίες θα συμπληρώνουν ένα ευρύ φάσμα παρεμβάσεων και στο πολιτικό σύστημα. Συγκεκριμένα, προτείνει:
Πρώτον, να καταργηθούν οι περιττές ή παρωχημένες, όπως θεωρεί, διατάξεις, όπως οι περισσότερες παράγραφοι του άρθρου 14 για τους περιορισμούς στον Τύπο. Από το «Ποτάμι» τονίζουν και τη συμβολική σημασία αυτής της κατάργησης, παραπέμποντας στις μετρήσεις οι οποίες δείχνουν την υποχώρηση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη περί ελευθερίας του Τύπου.
Δεύτερον, να καταργηθεί το άρθρο 3, προκειμένου να προωθηθεί ο διαχωρισμός των σχέσεων του Κράτους με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τρίτον, να εισαχθεί συνταγματική ρήτρα για τη θεσμοθέτηση των εθνικών εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια. Προτείνουν, σε περίπτωση πρόωρης διάλυσης της Βουλής, την εκλογή της νέας για το υπόλοιπο της θητείας της διαλυθείσας, κατά το πρότυπο της Σουηδίας.
Τέταρτον, να αναθεωρηθούν οι προβλέψεις που προσδιορίζουν τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων. Επ’ αυτού ζητείται ο επανακαθορισμός της βουλευτικής ασυλίας, προκειμένου να αποφεύγεται η συστηματική κωλυσιεργία εκ μέρους των βουλευτών, ιδίως όταν οι κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζουν ανήκουν στο κοινό ποινικό δίκαιο. Συγκεκριμένα ζητείται να αρθεί η διατύπωση που προβλέπει ότι «αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες», τότε το αίτημα ακυρώνεται. Ζητείται επίσης η επαναδιατύπωση του άρθρου 86 περί Ποινικής Ευθύνης υπουργών. Οι επιτελείς του «Ποταμιού» θεωρούν ότι η ρύθμιση που έγινε στην αναθεώρηση του 2001 δημιουργεί «καθεστώς οιονεί ατιμωρησίας που πρέπει άμεσα να καταργηθεί». Βάσει της συγκεκριμένη ρύθμισης η άσκηση δίωξης αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής, απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 151 βουλευτών, μεσολαβεί η κρίσιμη πενταμελούς δικαστικού συμβουλίου, ενώ έχει εισαχθεί και «βραχύτατη», όπως αναφέρουν, προθεσμία απόσβεσης.
Πέμπτον, αναθεώρηση του άρθρου 16, ώστε να επιτραπεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.
Εκτον, η απόδοση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι σε όσους έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, σε αντίθεση με το 25ο που ισχύει σήμερα.
Στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων προτείνονται οι εξής επτά νομοθετικές αλλαγές:
1. Περιστολή κατά 50% της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα.
2. Αντικατάσταση του ισχύοντος συστήματος κατανομής της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα, προκειμένου να πριμοδοτείται «η είσοδος νέων σχημάτων στο πολιτικό παιχνίδι».
3. Αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Στο «Ποτάμι» τάσσονται υπέρ μιας ελληνικής παραλλαγής του γερμανικού συστήματος, όπου η χώρα θα χωριστεί σε μονοεδρικές περιφέρειες και οι πολίτες θα μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο, ανεξάρτητα από το κόμμα που θα επιλέξουν.
4. Τα κόμματα να επιλέγουν μεταξύ της κρατικής επιχορήγησης ή της διαφανούς χρηματοδότησης από ιδιώτες. Προτείνεται ως πρώτο βήμα η αλλαγή της σύνθεσης του αρμόδιου ελεγκτικού οργάνου (επιτροπή του άρθρου 29 παρ. 2 του Συντάγματος), ώστε να μην κατέχουν την πλειοψηφία οι πολιτικοί. Προτείνεται, επίσης, να περιληφθεί στις αρμοδιότητες της επιτροπής και ο έλεγχος του «πόθεν έσχες» των πολιτικών.
5. Μείωση του αριθμού των βουλευτών.
6. Μείωση του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών και βουλευτών.
7. Μείωση του όγκου του Συντάγματος, το οποίο είναι από τα εκτενέστερα της Ευρώπης...
http://www.kathimerini.gr/766604/article/epikairothta/politikh/oi-e3i-protaseis-poy-kata8etei-to-potami
-
27/05/2014.
Με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές θα συνεργαστεί το Ποτάμι.
Στην Προοδευτική Συμμαχία των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών θα ενταχθούν -ως ανεξάρτητοι συνεργαζόμενοι- οι δυο ευρωβουλευτές που εξέλεξε Το Ποτάμι στις ευρωεκλογές.
Αυτό έγινε γνωστό μετά τη συνάντηση που είχαν το βράδυ της Δευτέρας οι 42 υποψήφιοι ευρωβουλευτές του Ποταμιού με τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Πάντως όπως διευκρινίζεται, Το Ποτάμι δε θα ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα και αναλυτικές ανακοινώσεις θα γίνουν μετά και την επίσημη ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος και την ανακήρυξη των ονομάτων των ευρωβουλευτών.
Σύμφωνα με Το Ποτάμι, η συμμετοχή στη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα του ευρωκοινοβουλίου αυξάνει τις δυνατότητες δράσης για το ελληνικό κόμμα στην Ευρώπη.
Πηγή: skai.gr