Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας

Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων => Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Argirios Argiriou στις 25 Οκτωβρίου 2015, 22:03:01

Τίτλος: Σύνταξη; Πολύ αργά για δάκρυα πλέον.
Αποστολή από: Argirios Argiriou στις 25 Οκτωβρίου 2015, 22:03:01

24-10-2015

http://www.docmed.gr/sintaxi-poli-arga-gia-dakria-pleon/

Τίτλος: Απ: Σύνταξη; Πολύ αργά για δάκρυα πλέον.
Αποστολή από: Ορθοπαιδικός στις 25 Οκτωβρίου 2015, 23:58:40

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

24-10-2015 http://www.docmed.gr/sintaxi-poli-arga-gia-dakria-pleon/

   Για ποιανού τα δάκρυα μιλάει;
   Για των πολιτικών; Αυτά είναι κροκοδείλια. Η Μάρθα Βούρτση ήταν πιο πιστευτή.

Τα δάκρυα αυτού (και ομοίων): 

Παράθεση

Ανάμνηση 3η
Γνωστός μου, ανώτερο στέλεχος του ΟΤΕ, πριν την ιδιωτικοποίηση του. Παίρνει σύνταξη στα 49 μέσω της εθελούσιας εξόδου που προσφέρεται το 2005, με σύνταξη άνω των 3.000 ευρώ και εφάπαξ άνω των 80.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή επαναπροσλαμβάνεται από τον ΟΤΕ ως σύμβουλος με «μπλοκάκι».

   Μπα, δεν νομίζω... Ακόμα και τα μισά να πάρει θα επιζήσει λίγους μήνες μέχρι να δικαιωθεί απο τα δικαστήρια.

Τα δάκρυα της άγαμης (με παιδί - λες να κληρονομήσει και αυτό τη σύνταξη του παππού; ).. μπα, δεν την κόβω να δακρύζει.

Τα δάκρυα συνδικαληστών που:

Παράθεση

υψηλόβαθμο στέλεχος του αρμόδιου Υπουργείου και να ρωτώ αφελώς αν πιστεύει ότι τα άτομα της γενιάς μου θα καταφέρουν να πάρουν κάποτε μια καλή σύνταξη. Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Ποια σύνταξη; Ένα επίδομα θα πάρετε και με επιφύλαξη κι αυτό».

ήταν γνώστες της μεταρρύθμισης του 1992 (για ΝΑ) και ήξεραν καλά τι θα πάρουμε όταν βγουμε στη σύνταξη.

  Οι τωρινοί ΝΑ εργαζόμενοι (ιδιαίτερα ιδιωτικού τομέα) δεν δακρύζουν - μάλλον αγανακτούν.

 Μένουν τελικά  κάτι μικροσυνταξιούχοι που δεν έχουν διάθεση για δάκρυα...

Για το:

Παράθεση

Να γνωρίζουν από μικρή ηλικία τις επιλογές που έχουν, ώστε να προλάβουν να εξασφαλίσουν στον εαυτό τους μια σύνταξη για τα χρόνια εκείνα. Διότι είναι ανέντιμο να πληρώνουν εισφορές για πολλά χρόνια και να ενημερωθούν σε μεγάλη ηλικία ότι δεν θα μπορέσει τελικά το κράτος να τους εξασφαλίσει την επιβίωση στα γεράματα.

   δεν νομίζω ότι υπάρχει (εντάξει, υπάρχουν κάποιοι) κανείς που να πιστεύει ότι θα πάρει αξιοπρεπή σύνταξη. Λύση: η αποδοχή ή η μετανάστευση;