Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Οικονομική κρίση - Ελληνική οικονομία και αξιοπιστία
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΤο να ζεις καθε μερα με την ιδεα του επικειμενου θανατου ειναι χειροτερο και απο τον ιδιο το θανατο.
--- Τέλος παράθεσης ---
Σήμερα είχα διάθεση για ονειροπόληση.....
Αυριο το πρωί που ξυπνάμε δεν μας δανείζουν πια και δεν πληρώνουμε και εμείς στους δανειστές τα χρωστούμενα.
Πως πιστεύεις ότι θα είναι η ζωή σου; Τι αλλάζει στη δουλειά σου; Τι αλλάζει στην καθημερινότητα σου;
--- Τέλος παράθεσης ---
Πραγματικα δεν μπορω να ξερω.Το μονο σιγουρο ειναι αυτο το κλιμα καθημερινης τρομοκρατιας που δε με εκφραζει καθολου.Μπορεις να ζεις καθημερινα καθηλωμενος σε ενα δεκτη τηλεορασης?Ειναι σα να σε εχουν βαλει σε μια σειρα με άλλους και να βλεπεις τον πρωτο να του φυτεουν μια σφαιρα στο κεφαλι και παει λεγοντας.Που θα σταματησουν?Πόσο μακρια θα φθασουν.Εχουμε ξεπερασει τους 1 εκατ ανεργους.Δεν αξιζει να προσπαθησουμε κατι άλλο?
Και για ρωτησω και σενα.
Εσυ πως πιστευεις πως θα ειναι η ζωη σου την επομενη μερα που θα συμβουν αυτα που λες?
Τι σε τρομαζει πιο πολυ?
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν παρακολουθώ τηλεόραση, διαβάζω όσο έχω χρόνο και παρακολουθώ κάθε άποψη.
Εγώ δεν πιστεύω ότι καλύτερα ο θάνατος. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσω να παλεύω να επιβιώσω κι ας "πεθάνω" στο τέλος.
Εσύ προτιμάς τον "θάνατο" και αναρωτήθηκα εάν έχεις ιδέα τι είναι αυτό που προτιμάς....
Harper:
Θανατος ειναι η χρεωκοπια της χωρας και η εξοδος απο το ευρω.Μακαρι να μη γινοταν και τα 2.Αλλα εδω και 2 χρονια μας εχουν ζαλισει με την απειλη της χρεοκοπιας και την εξοδο απο το ευρω.Με πειραζει που οταν μπηκαμε στο ΔΝΤ κανεις δε μας ρωτησε αλλα το επεβαλαν σε ενα ολοκληρο κρατος καποιοι που μολις ειχαν αναλάβει τα ηνια.Μια τοσο μεγαλη αποφαση δεν παιρνεται ετσι απλα και χωρις να ρωτησεις ενα λαο που θα δεσμευσεισ για χρονια.Ας μην επεκταθω ομως.
Το θεμα ειναι πόσο πιθανη ειναι αυτη η ρημαδα η χρεοκοπια και εξοδος απο το ευρω και πόσο ακομη πρεπει να κανουμε θυσιες -παραχωρησεις για να αποτραπει?Εαν στα τελευταια 2 χρονια ειχαμε κανει βηματα προοδου χαλαλι και οι θυσιες χαλαλι και όλα.Αλλα ειμαστε εδω 2 χρονια μετα,εχοντας φαει μια τεραστια σφαλιαρα και ακομη μας λενε πως τα πραγματα ειναι πιο κρισιμα απο ποτε.Ποσο θα συνεχιστει αυτη η ιστορια?Ειναι πραγματικοτητα οι απειλες ή στο όνομα μιας οικονομικης ελιτ-νεας οικονομικης ταξης πραγματων-λιτοτητας γινομαστε θυματα και πειραματοζωα?Μπορει καποιος επισημα να βγει και να μου πει να κανω υπομονη και σε 1-2 -3 χρονια ολα θα εχουν τελειωσει?Το μονο που καθημερινα εισπρατουμε ειναι ανασφαλεια,νεα μετρα,ανεργια,υφεση.Μπορει προσωπικα να εχω αυτη τη στιγμη μια δουλεια αλλα στενα μου προσωπα βιωνουν το δραμα της ανεργιας εδω και καιρο χωρις φως στο τουνελ.αΥΡΙΟ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ.Το ΕΣΥ που υπηρετουμε-οκ εχει σαφως τις παθογενειες του-αλλα εχει πλεον ξεφτυλιστει.Μας δινουν ορους και betadine με το σταγονομετρο.Οι ηλικιωμενοι που συνταγογραφω οταν ειναι να βαλω καποιο φαρμακο το πρωτο που με ρωτουν ειναι ποσο κανει και αν ειναι ακριβο.Αυτα και άλλα πολλα...
Δεν ειμαι ΛΟΙΠΟΝ υπερ τησ χρεοκοπιας ουτε υπερ της εξοδου απο το ευρω.Αλλα και αυτη η τρομοκρατικη αθλιοτητα σε βαρος ενος ολοκληρου λαου που δοκιμαζεται για το πόση αξιοπρεπεια του εχει απομεινει δε νομιζω οτι ειναι και το καλυτερο.Αυτοι που ποτε δε μας ρωτησαν και που αποφασισαν ερημην μας εχουν τωρα το θρασος να θετουν εκ νεου τρομοκρατικα διλληματα ντυμενα εντεχνα με πεπλα ελπιδας.Με συγχωρεις αλλα σα προσωπικοτητα με προσβαλει και αν ειναι να συνεχισουμε ετσι προτιμω μια κινηση που ενδεχομενως να μη βγαλει πουθενα -αλλα να γινει ρε γαμωτο μια κινηση-από το σιγουρο δρομο της οσφυοκαμψιας και του YES SIR που κάποια στιγμη θα τα νιωσω κ εγω στο πετσι μου
Βαρεθηκα αυτα τα ψευτοδιλληματα και την εθνικη τρομοκρατια που μας εχουν υποβαλλει.Αν θελουν να μας διωξουν ας το κανουν και μη μας πιπιλανε καθε μερα τα μυαλα οι φιλοι μας οι ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ.Γιατι εμεις θελουμε να ειμαστε μαζι τους αλλα αν το τιμημα ειναι να γινουμε η σταχτοπουτα στο σπιτι που θα κανει ολες τις βρωμοδουλειες εγω με συγχωρεις δεν εχω καμμια διαθεση και δε θα τσιμπησω αυτο το παραμυθυι.Ποσο μαλλον οταν ξερω οτι δεν υπαρχει πριγκηπας
Harper:
σορρυ για τον χειμμαρο @Δημητρη(Κουναλακης)
Ομολογω πως μεχρι πριν λιγο καιρο σκεφτομουν σαν εσενα.Απλα μου εχει γυρισει το μυαλο αναποδα τελευταια με οσα γινονται.Δε θελω να φανει η κουβεντα σαν αντιπαραθεση απλα καταθετω τον τροπο σκεψης μου και επειδη ειμαι καπως οργισμενος τελευται ισως το υφος μου να ειναι πιο εντονο απο οσο πρεπει.
Anyway,αυτα ειχα να πω.Καθε τοποθετηση ευπροσδεκτη.Εξαλλου σε αυτο το χαοτικο περιβαλλον μάλλον η αναγνωση θεσεων βοηθαει
iGP:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες της Ευρώπης
Η κρίση της Eυρωζώνης μετατρέπεται σε κρίση της δημοκρατίας, καθώς η βούληση των ψηφοφόρων συγκρούεται με την ισχύ των αγορών
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Στο βιβλίο του «Μετά το Εθνος - Κράτος», που εκδόθηκε το 2000, ο Γερμανός στοχαστής Γιούργκεν Χάμπερμας διατύπωσε ορισμένες σκέψεις, οι οποίες στο φως της σημερινής κρίσης της Eυρωζώνης μοιάζουν προφητικές:
«Ο εξοστρακισμός της πολιτικής από την αγορά μεταφράζεται στο γεγονός ότι το εθνικό κράτος χάνει βαθμιαία τη δυνατότητά του να επιβάλλει δασμούς, να αναζωογονεί την οικονομική ανάπτυξη και κατ’ αυτόν τον τρόπο να σταθεροποιεί τις βάσεις της κοινωνικής του νομιμοποίησης (…). Αντιμέτωπες με τη διαρκή απειλή της διαφυγής κεφαλαίων, οι εθνικές κυβερνήσεις μπαίνουν σε μια τρελή κούρσα κατεδάφισης των κρατικών, προστατευτικών μέτρων και μείωσης του κόστους εργασίας. Αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση εξοργιστικών προνομίων για τους λίγους, η διεύρυνση σε πρωτοφανή βαθμό των εισοδηματικών ανισοτήτων, η αύξηση της ανεργίας και η κοινωνική περιθωριοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου πληθυσμού φτωχών».
Η ανατροπή 12 Ευρωπαίων προέδρων και πρωθυπουργών από την έναρξη της κρίσης, το 2008, και ιδιαίτερα οι πρόσφατοι εκλογικοί σεισμοί σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία και Ρηνανία - Βεστφαλία διαμηνύουν ότι η κρίση του ευρώ μετατρέπεται σε κρίση του πολιτικού συστήματος, κρίση εξουσίας. Μία μετά την άλλη, οι κυβερνώσες πλειοψηφίες «λιώνουν σαν παγωτά κάτω από τον ήλιο», έγραφαν τις προάλλες οι Financial Times. «Ο Ντε Γκωλ αναρωτιόταν πώς θα μπορούσε κανείς να κυβερνήσει μια χώρα που φτιάχνει 246 διαφορετικά τυριά, αλλά η διακυβέρνηση μιας ηπείρου με ένα μόνο νόμισμα αποδεικνύεται ακόμη δυσκολότερο έργο», σχολίαζε στο κύριο άρθρο του ο Guardian.
Προβλέποντας με ακρίβεια το πολιτικό τσουνάμι που επρόκειτο να πλήξει την Ευρώπη, ο Βόλφγκανγκ Στρικ, διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στην Κολωνία, έκανε λόγο το περασμένο φθινόπωρο, από τις στήλες του περιοδικού New Left Review, για «κρίση του δημοκρατικού καπιταλισμού». Ο Γερμανός κοινωνιολόγος προειδοποιούσε ότι, σε συνθήκες γενικευμένης λιτότητας, έρχονται σε σύγκρουση οι δύο θεμελιώδεις αρχές των μεταπολεμικών, ευρωπαϊκών κοινωνιών: Η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της ελεύθερης αγοράς και η ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών μέσω του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος.
«Οι αγορές έχουν αρχίσει να υπαγορεύουν με πρωτοφανείς τρόπους σε κατ’ όνομα κυρίαρχα και δημοκρατικά κράτη τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν» γράφει ο Στρικ. «Οι ίδιοι οίκοι αξιολόγησης, που εδρεύουν στο Μανχάταν και έπαιξαν βασικό ρόλο στην καταστροφή των χρηματαγορών, απειλούν σήμερα να υποβαθμίσουν κρατικά ομόλογα (…) Αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να βλέπουν τις κυβερνήσεις τους όχι σαν εκπροσώπους της δικής τους βούλησης, αλλά ως πράκτορες άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών, σαν το ΔΝΤ ή την Ε.Ε.». Η ανάλυση του Στρικ τελείωνε με μια δυσοίωνη πρόβλεψη: «Στον βαθμό που οι ψηφοφόροι δεν έχουν πραγματικά περιθώρια επιλογής, μπορεί να αντιμετωπίσουν τις εκλογές ως φάρσα, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει κάθε είδους πολιτική αταξία, από την αποχή και την άνοδο λαϊκιστικών κομμάτων, μέχρι και εξεγέρσεις στους δρόμους».
Δυστυχώς, αντί να εξαγάγει τα οφθαλμοφανή συμπεράσματα από αυτό που η γαλλική Le Monde αποκαλεί «εξέγερση των ψηφοφόρων», το κυρίαρχο τμήμα των ελίτ έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια «να βάλει μυαλό» στις «καθυστερημένες» μάζες μέσω ενός είδους οικονομικής τρομοκρατίας. Με άρθρο του στη Wall Street Journal, ο εκδότης της γερμανικής Die Zeit, Γιόζεφ Γιόφε, χαρακτήρισε την ψήφο Γάλλων και Ελλήνων ως «ευρωπαϊκή εξέγερση εναντίον της πραγματικότητας», υποστηρίζοντας ότι «οι νικητές των εκλογών είναι εκείνοι που φώναζαν: Σταματήστε τον κόσμο, θέλουμε να κατέβουμε»!
Σε μια ανάλογη εκδήλωση ολιγαρχικής περιφρόνησης των πολιτών, ο Economist χαρακτήρισε την ετυμηγορία των Ελλήνων «σπασμό μανίας» και σκιαγράφησε το σενάριο που δεν αποκλείεται να εκτυλιχθεί εν όψει των νέων εκλογών του Ιουνίου: Διακοπή της χρηματοδότησης από ΔΝΤ - Ε.Ε., αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων - «μια προοπτική που μπορεί να φέρει τους ψηφοφόρους στα σύγκαλά τους». Η ιστοσελίδα του βρετανικού περιοδικού προσέθετε, επικαλούμενη Ελληνα πρώην υπουργό: «Ισως θα έπρεπε να δούμε τα χθεσινά αποτελέσματα ως τον πρώτο γύρο των εκλογών, όπου ο κόσμος εκτονώθηκε, ενώ στον δεύτερο γύρο θα ψηφίσει σύμφωνα με τα πραγματικά του συμφέροντα». Θα δούμε…
Περί εκτροπής
Το μέγα ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η συνέχιση της δρακόντειας λιτότητας οδηγεί όχι μόνο σε οικονομικό αδιέξοδο, αλλά και σε κάποιου είδους απολυταρχική εκτροπή. Χαρακτηριστικά, οι Irish Times, σε κύριο άρθρο τους, σημείωναν:
«Η Ελλάδα δικαιούται τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη της Ε.Ε., την αναγνώριση της δημοκρατικής επιλογής της και των επικίνδυνων συνεπειών που θα είχε η εγκατάλειψη οποιουδήποτε κράτους, συμπεριλαμβανομένης της ανόδου φασιστικών κινημάτων ή ακόμη και σκέψεων για στρατιωτικό πραξικόπημα». Στο ίδιο μήκος κύματος, το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel παραλλήλιζε την ταπείνωση που υφίσταται η Ελλάδα σήμερα με εκείνη που υπέστη η Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, επισείοντας τον κίνδυνο να προκύψει «μια τεταμένη κατάσταση, που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε στρατιωτικό πραξικόπημα».
Εκφράζοντας τη γνώμη πολλών που θεωρούν ότι η σημερινή πορεία της Ευρώπης είναι αυτοχειριαστική, ο Ζαν - Πολ Φιτουσί, οικονομικός σύμβουλος του νέου προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, δήλωσε με συνέντευξή του σε ιταλική εφημερίδα: «Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο είναι τρέλα για δύο λόγους: δεν συμβάλλει καθόλου στην αντιμετώπιση του χρέους και υπονομεύει την εθνική μας δημοκρατία, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την άνοδο του εξτρεμισμού». Τίποτα μέχρι στιγμής δεν υποδηλώνει, ωστόσο, ότι παρόμοιες εκκλήσεις βρίσκουν ευήκοα ώτα στο πραγματικό κέντρο βάρους της σημερινής Ευρώπης, το Βερολίνο.
Σε ρόλο πολιτικού πειραματόζωου η Ελλάδα
Μέχρι την περασμένη Κυριακή η Ελλάδα αντιμετωπιζόταν ως οικονομικό πειραματόζωο της Ευρωζώνης. Μετά την ανατροπή που έφεραν οι εκλογές, φαίνεται ότι αρκετοί θα ήθελαν να δουν τη χώρα μας στον νέο ρόλο του πολιτικού πειραματόζωου: Το ριψοκίνδυνο στοίχημα είναι να «συνετισθεί» το εκλογικό σώμα, αφού προηγουμένως τιμωρηθεί με κάποιο οικονομικό σοκ που θα δημιουργήσει έκρυθμη κοινωνική κατάσταση, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των υπολοίπων, δυνητικά απείθαρχων Ευρωπαίων.
Το σκεπτικό όσων υποστηρίζουν σενάρια καταστροφής συνοψίζεται ως εξής: Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή, δεν εξάγει σχεδόν τίποτα, έχει μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα, επομένως δεν θα μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις αν οι Ευρωπαίοι της κόψουν τα δάνεια. Αν λοιπόν φύγουμε από το Μνημόνιο, θα αναγκαστούμε να φύγουμε και από το ευρώ, κάτι που σημαίνει οικονομική καταστροφή και κοινωνική διάλυση - κάτι τόσο αυτονόητο, όσο τα αξιώματα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. ΄Η μήπως όχι;
Πρώτα απ’ όλα, όσο και αν ο κ. Σόιμπλε διαμηνύει ότι η Ευρωζώνη δεν φοβάται ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας γιατί έχει ήδη θωρακιστεί απέναντι σ’ αυτό το ενδεχόμενο, είναι αμφίβολο αν το πιστεύει στ’ αλήθεια ή αν πρόκειται για πόλεμο νεύρων με την Αθήνα. Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι, με βάση το χάλι των ισπανικών τραπεζών και την εύθραυστη κατάσταση όχι μόνο της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, αλλά και της Ιταλίας, ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα μπορούσε να πυροδοτήσει φαινόμενο ντόμινο απρόβλεπτης έκτασης και έντασης. Ηδη, ο οίκος Fitch προειδοποίησε ότι, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα υποβαθμίσει σειρά ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και τη Γαλλία.
Αναφορικά με το πρωτογενές έλλειμμα (αυτό δηλαδή που θα πρέπει να καλύψουμε αν κάνουμε στάση πληρωμών), σύμφωνα με τα εντελώς πρόσφατα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους είναι αυτή τη στιγμή 1,68 δισ. ευρώ και προβλέπεται μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχει μειωθεί σε 1,089 δισ. Μιλάμε δηλαδή για ένα ποσό που αντιστοιχεί σε 100 μόλις ευρώ κατά κεφαλή - όχι και τόσο τρομερό όσο συνήθως ακούμε.
Επειτα, όπως έγραψε τη βδομάδα που πέρασε ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, η Ελλάδα του σήμερα, με όλα τα προβλήματά της, έχει περισσότερες εξαγωγές, σε σύγκριση με το ΑΕΠ, από ό,τι είχε η Αργεντινή όταν έκανε στάση πληρωμών και αποδεσμεύτηκε από το δολάριο. Και αν η Αργεντινή είχε κυρίως βιομηχανικές και αγροτικές εξαγωγές, οι δύο βασικές βιομηχανίες της Ελλάδας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός, ο οποίος θα ωφεληθεί αμέσως από ένα λιγότερο σκληρό νόμισμα.
Ακόμη και σε φιλελεύθερα έντυπα, όπως οι Financial Times του Λονδίνου, οι ενθαρρυντικές φωνές προς την Ελλάδα ακούγονται ολοένα και ισχυρότερες. Ιδού τι έγραφε, την επομένη των εκλογών, ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου:
«Ακολουθώντας το πρόγραμμα Ε.Ε. - ΔΝΤ, η Ελλάδα θα καταλήξει σε δέκα χρόνια ύφεσης, αναπόδραστη έξοδο από το ευρώ και πιθανόν κατάρρευση της Δημοκρατίας. Θεωρώ την προσέγγιση του κ. Τσίπρα πολύ ριψοκίνδυνη. Αλλά αντιλαμβάνομαι γιατί οι Ελληνες θα τον ψήφιζαν. Η θέση του είναι οπωσδήποτε περισσότερο λογική από εκείνη του κεντρώου κατεστημένου υπέρ της λιτότητας, που δεν μπορεί να προσφέρει προοπτική οικονομικής ανάπτυξης».
Και ζήλια;
Περισσότερο προωθημένος, ο οικονομολόγος Αρβίντ Σουμπραμανιάν έγραψε στην ίδια εφημερίδα άρθρο με τίτλο «Η έξοδος της Ελλάδας μπορεί να προκαλέσει ζήλια στην Ευρωζώνη»! Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι, αν και οι άμεσες συνέπειες από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα είναι οδυνηρές, η ανάκαμψη θα έρθει γρήγορα, θα είναι δυναμική και θα διαρκέσει πολλά χρόνια. Η ανάλυσή του καταλήγει ως εξής:
«Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως παρίας που μολύνει την Ευρωζώνη, αλλά η έξοδός της μπορεί να την καταστήσει πολύ μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του κοινού νομίσματος. Αν η εγκατάλειψη του ευρώ δημιουργήσει συνθήκες ζωηρής ανάκαμψης στην Ελλάδα, το μοντέλο μπορεί να αποδειχθεί μεταδοτικό. Η ελληνική τραγωδία μπορεί τελικά να μην εξελιχθεί με τόσο οδυνηρό τρόπο για τους Ελληνες, αλλά να φέρει την πραγματική τραγωδία στην Ευρωζώνη και στο ίδιο το ευρωπαϊκό σχέδιο».
Περί κυβερνήσεων «τεχνοκρατών»
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της πολιτικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη είναι ο σχηματισμός κυβερνήσεων «τεχνοκρατών», μη εκλεγμένων, όπως η κυβέρνηση Μόντι.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός υπήρξε στέλεχος της Goldman Sachs, της Coca Cola και του οίκου αξιολόγησης Moody’s, ο οποίος εξόργισε τους Ιταλούς υποβαθμίζοντας 26 τράπεζες της χώρας τους. Επί πλέον, υπήρξε επικεφαλής του ευρωπαϊκού βραχίονα της Τριμερούς Επιτροπής -ανωτάτου επιπέδου think tank των ελίτ ΗΠΑ, Ευρώπης και Ιαπωνίας- και στέλεχος του Ατλαντικού Συμβουλίου. Αποστολή του τελευταίου είναι «να προωθήσει την εποικοδομητική αμερικανική ηγεσία και εμπλοκή στις διεθνείς υποθέσεις» και σημαίνον στέλεχός του ο Χένρι Κίσινγκερ.
Οπως γράφει στο τελευταίο της τεύχος η γαλλική Le Monde Diplomatique, μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης Μόντι ξεχωρίζουν: ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Κοράντο Πασέρα, γενικός διευθυντής της εταιρείας Intesa San Paolo· η υπουργός Εργασίας Ελσα Φορνέρο, αντιπρόεδρος της ίδιας εταιρείας· ο υπουργός Παιδείας και Ερευνας Φραντσέσκο Προφούμο, στέλεχος της τράπεζας UniCredit και Telecom Italia· ο υπουργός Τουρισμού και Αθλητισμού Πιέρο Γκνούντι, στέλεχος της UniCredit· και ο συντονιστής του κοινοβουλευτικού έργου Πιέρο Τζιάρντα, αντιπρόεδρος της τράπεζας Banco Popolare και μέλος της διοίκησης της Pirelli.
Ιnfo
- Geoffrey Geunes, «Les marches ont un visage», Le Monde Diplomatique, Mai 2012.
- Wolfgang Streek, «Markets versus Voters», New Left Review, Sept/Oct 2011.
- Guy Hermet, «L’ Hiver de la Democratie ou le Nouveau Regime», Armand Collin, 2007.
- Jurgen Habermas, «Apres l’ Etat- Nation», Fayard, 2000.
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδοςσορρυ για τον χειμμαρο @Δημητρη(Κουναλακης)
Ομολογω πως μεχρι πριν λιγο καιρο σκεφτομουν σαν εσενα.Απλα μου εχει γυρισει το μυαλο αναποδα τελευταια με οσα γινονται.Δε θελω να φανει η κουβεντα σαν αντιπαραθεση απλα καταθετω τον τροπο σκεψης μου και επειδη ειμαι καπως οργισμενος τελευται ισως το υφος μου να ειναι πιο εντονο απο οσο πρεπει.
Anyway,αυτα ειχα να πω.Καθε τοποθετηση ευπροσδεκτη.Εξαλλου σε αυτο το χαοτικο περιβαλλον μάλλον η αναγνωση θεσεων βοηθαει
--- Τέλος παράθεσης ---
όχι jack δεν έχω κανένα πρόβλημα. Έχω αποκτήσει πολύ στωικότητα και περιμένω να δω τι θα ξεκαθαρίσει.
Όπως έγραψα και παραπάνω, το ξεκαθάρισμα θα έρθει με την έκδοση ευρω-ομολόγου και την ενσωμάτωση σε αυτό μόνο των χωρών που τηρούν προϋπολογισμούς χωρίς ελλείμματα.
Αλλά δεν βλέπω φως από τους εντός Ελλάδας, είναι όπου φυσάει ο άνεμος όλοι τους, μεθυσμένοι, αγκιστρωμένοι σε καρέκλες και θέσεις χωρίς να έχουν κανένα σχέδιο και κανένα προγραμματισμό και το κυριότερο χωρίς καμιά διάθεση για αλλαγές που θα επιτρέψουν να φύγουμε από αυτή την χαρατσο-εισπρακτική κατάσταση.
Δες έτσι από περιέργεια πόσο χρόνο θα πάρει να πάρω μια απάντηση στην απλή ερώτηση μου από τους διαπραγματευτές και τους θιασώτες τους:
Πότε το κόστος "διάσωσης" της Ελλάδας θα γίνει λιγότερο ελκυστικό από την αποπομπή της;
Χθες κάθισα και είδα την σχέση ΔΝΤ και Ρουμανίας που αύξησε τους μισθούς. Όποιοι δοκιμάσουν να την συγκρίνουν με την Ελλάδα, ας συγκρίνουν και το πόσο δανείου από το ΔΝΤ και το έλλειμμα της Ρουμανίας στον προϋπολογισμό και θα καταλάβουν.....
Ένα πράγμα που σκέφτομαι και δεν μου αρέσει καθόλου είναι το εξής:
Αν και δεν το σκέφτομαι προς το παρόν, το να φύγω μετανάστης σε μια χώρα της ΕΕ είναι εύκολο και χωρίς πολλές διατυπώσεις, τι θα γίνει όμως εάν η Ελλάδα βγει από την ΕΕ; Ούτε σαν μετανάστης θα είναι εύκολο πλέον να βρεθείς στην Ευρώπη. Θα πρέπει να αναζητήσεις Αυστραλία για να αξίζει τον κόπο....
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση