Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Συντάξεις και κοινωνική αδικία.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΟυσιαστικά κανένας στην Ελλάδα δεν έχει πληρώσει αρκετές εισφορές που να δικαιουται τη σύνταξη που παίρνει (αυτό βεβαια συμβαινει σε πολλές δυτικές χωρες, αλλά δεν ειναι οι αλλες χωρες με χρεωκοπημενη οικονομια και ασφαλιστικο).
--- Τέλος παράθεσης ---
Επειδή είμαι από ναυτικό νησί, με πατέρα και πολλούς συγγενείς ναυτικούς, να επισημάνω ότι οι μηνιαίες ασφαλιστικές εισφορές ενός καπετάνιου είναι 1500 ευρώ από τον ίδιο κι άλλα τόσα από τον πλοιοκτήτη. Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με λογιστικές εγγραφές τουλάχιστον από τη μεριά του ναυτικού. (Ο εφοπλιστής μπορεί να τα συμψηφίζει με τα θαλασσοδάνειά του!)
Το ότι ο καπετάνιος παίρνει μισθό 8 ή 10 χιλιάδες το μήνα δεν αποτελεί αντεπιχείρημα για τις υψηλές - σε απόλυτο αριθμό κι όχι ως ποσοστό- ασφαλιστικές εισφορές και την λογική προσδοκία του να έχει σύνταξη τουλάχιστον 2 χιλιάδες ευρώ. Όμως ο σημερινός ναυτικός με τις ασφαλιστικές του εισφορές προσπαθεί να καλύψει τις πετσοκομένες συντάξεις 4-5 συνταξιούχων ναυτικών, γιατί κάποιοι φαλήρισαν ένα ασφαλιστικό ταμείο (ΝΑΤ) που τη χρυσή εποχή του ναυτικού επαγγέλματος δεν ήξερε, κυριολεκτικά, τι να κάνει τα αποθεματικά του, ώσπου βρέθηκαν οι "ειδικοί" και το "τακτοποίησαν".
Κάτι ανάλογο, και χειρότερο, γίνεται με το ΤΣΑΥ, με το παράδοξο στην περίπτωσή του να είναι ότι για δεκαετίες διατηρεί ιδανική αναλογία εργαζομένων/συνταξιούχων.
Αρχίατρος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΕπειδή είμαι από ναυτικό νησί, με πατέρα και πολλούς συγγενείς ναυτικούς, να επισημάνω ότι οι μηνιαίες ασφαλιστικές εισφορές ενός καπετάνιου είναι 1500 ευρώ από τον ίδιο κι άλλα τόσα από τον πλοιοκτήτη. Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με λογιστικές εγγραφές τουλάχιστον από τη μεριά του ναυτικού. (Ο εφοπλιστής μπορεί να τα συμψηφίζει με τα θαλασσοδάνειά του!)
Το ότι ο καπετάνιος παίρνει μισθό 8 ή 10 χιλιάδες το μήνα δεν αποτελεί αντεπιχείρημα για τις υψηλές - σε απόλυτο αριθμό κι όχι ως ποσοστό- ασφαλιστικές εισφορές και την λογική προσδοκία του να έχει σύνταξη τουλάχιστον 2 χιλιάδες ευρώ. Όμως ο σημερινός ναυτικός με τις ασφαλιστικές του εισφορές προσπαθεί να καλύψει τις πετσοκομένες συντάξεις 4-5 συνταξιούχων ναυτικών, γιατί κάποιοι φαλήρισαν ένα ασφαλιστικό ταμείο (ΝΑΤ) που τη χρυσή εποχή του ναυτικού επαγγέλματος δεν ήξερε, κυριολεκτικά, τι να κάνει τα αποθεματικά του, ώσπου βρέθηκαν οι "ειδικοί" και το "τακτοποίησαν".
Κάτι ανάλογο, και χειρότερο, γίνεται με το ΤΣΑΥ, με το παράδοξο στην περίπτωσή του να είναι ότι για δεκαετίες διατηρεί ιδανική αναλογία εργαζομένων/συνταξιούχων.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ.
Ήταν γενίκευση αυτό που έγραψα παραπάνω, αλλά αφορά κυρίως τους συνταξιούχους του Δημόσιου (στενό κι ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, αστυνομικούς, στρατιωτικούς κτλ.)
Η επωδός τους είναι "τα δούλεψα, μου έκαναν κρατήσεις". Ε , δεν τα δούλεψες ρε φίλε, γιατί μαζικές συνταξιοδοτήσεις υγιών 50άρηδων με 80-100 χιλιάρικα εφάπαξ κάνενα ασφαλιστικό σύστημα δεν παρέχει κι ούτε αντέχει.
Αν θέλετε τα βάζουμε κάτω να τα υπολογίσουμε, ακόμα κι με βάση τις λογιστικές εγγραφές, σύνταξη για... 30 χρόνια, κανείς δεν θα έπρεπε να παίρνει.
Πραγματικές ασφαλιστικές εισφορές καταβάλλουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μηχανικοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι κτλ. οι οποίοι όμως βγαίνουν στην σύνταξη κι 10-15 χρόνια αργότερα σε σχέση με τους Δημόσιους που έβγαναν κατά μέσο όρο στα 52.
Γνωρίζετε συνάδελφο να συνταξιοδοτείται στα 50 ; Εγώ όχι. Για πολλούς δε ακριβώς τα 50 θεωρούνται η καλύτερη ηλικία για να δουλέψουν, καθώς γίνονται Διευθυντές, οι χειρουργοί ωριμάζουν χειρουργικα κτλ.
Οπότε, ναι, είναι απορίας άξιο πως φαλήρισε το ΤΣΑΥ, το ΝΑΤ, απ΄την στιγμή που έχουν πολύ καλή αναλογία συνταξιούχων/εργαζόμενων κι οι ασφαλισμένοι έβγαιναν στην σύνταξη στα 65.
Αρχίατρος:
Με βάση το συγκεκριμένο δημοσιεύμα Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος:
--- Παράθεση ---Ένας μέσος συνταξιούχος της ΔΕΗ, λαμβάνει κύρια σύνταξη από το ΙΚΑ (σ.σ. ΤΑΠ –ΔΕΗ που έχει ενταχθεί στο ΙΚΑ) 1373 ευρώ και επικουρική σύνταξη από το ΤΕΑΠ ΔΕΗ –ΕΤΕΑ ύψους 243 ευρώ. Άρα το άθροισμα των αποδοχών του μέσου συνταξιούχου της ΔΕΗ από τα ασφαλιστικά ταμεία ανέρχεται σε 1616 και, συνεπώς, είναι κατά 416 ευρώ ή 25% μεγαλύτερες από τα 1200 ευρώ.
--- Τέλος παράθεσης ---
Σε μια χώρα που το 1/3 του ενεργού πληθυσμού είναι ΑΝΕΡΓΟΙ κάποιες χιλιάδες συνταξιούχοι ΔΕΚΟ εισπράττουν (απ΄τους φόρους μας) 1,600€ σύνταξη.
Μάλιστα.
Αρχίατρος:
--- Παράθεση ---Είναι η σύνταξη ανόητε!
Κυριακή 06 Μαρτίου 2016, 00:03
Του Θόδωρου Τόνα*
Εδώ και δεκαετίες ήταν γνωστό ότι οι οικονομικοί δείκτες της χώρας ήταν πολύ κακοί. Το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής, που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις για χρόνια, ήταν αρνητικό. Ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο, στα δημόσια ταμεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, έλλειμμα ανταγωνιστικότητας κλπ. Όλα εδώ και δεκαετίες έδειχναν ότι η χώρα οδηγούνταν στην αποτυχία, καθώς παρήγαγε όλο και λιγότερο πλούτο και κατά συνέπεια γινόταν όλο και πιο αδύναμη.
Και τι κάναμε γι αυτό, τίποτα. Κάθε φορά ρίχναμε την μπάλα στην κερκίδα και κλείναμε τις τρύπες με δανεικά. Όλες οι κυβερνήσεις παρακινούμενες από την πλειοψηφία των πολιτών, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, αρνούνταν να προβούν σε μέτρα, που θα οδηγούσαν σε εξυγίανση των οικονομικών δεικτών. Μάλιστα αυτό το έκαναν επικαλούμενες την προστασία των αδυνάτων, την προστασία του κοινωνικού κράτους, τα δικαιώματα του λαού (κεκτημένα). Κανένα όμως δικαίωμα και καμία κοινωνική πολιτική δεν μπορεί να προστατευθεί αν δεν το επιτρέπουν τα οικονομικά δεδομένα.
Και φτάνουμε στην αποτυχία, που συμπαρέσυρε την οικονομία της χώρας στην μεγαλύτερη ίσως κρίση μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Την αδυναμία δημιουργίας ενός βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος. Αν χρειαζόταν να προσδιορίσουμε, ποιος ήταν τις τελευταίες δεκαετίες ο πιο δημοφιλής στόχος του μέσου πολίτη αυτής της χώρα, αυτός συνοψίζεται σε μία λέξη “ΣΥΝΤΑΞΗ”. Δηλαδή την κατάσταση αυτή, που ενώ δεν εργάζεσαι η κοινωνία σου καλύπτει τις βιοτικές ανάγκες. Και ενώ η σύνταξη υπό κανονικές συνθήκες είναι συνδεδεμένη με δυσάρεστες καταστάσεις, όπως το γήρας, την ασθένεια και γενικά την έλλειψη ικανότητας για εργασία, στην χώρα μας η σύνταξη αποτελούσε για κάποιους έναν εναλλακτικό τρόπο εύκολου πλουτισμού. Δημιουργήσαμε προνομιούχες κατηγορίες συνταξιούχων, που λάμβαναν σύνταξη χωρίς να συντρέχει καμία από τις δύο προϋποθέσεις, καθώς δεν ήταν γέροι ούτε ασθενείς ούτε ανίκανοι προς εργασία. Επιπλέον συνταξιούχοι συγκεκριμένων κλάδων πετύχαιναν υπεραποδόσεις, καθώς λάμβαναν ποσά πολλαπλάσια αυτών που είχαν καταβάλλει κατά την διάρκεια του εργασιακού τους βίου με την μορφή των ασφαλιστικών εισφορών.
Για να στηριχτεί αυτό το ασφαλιστικό σύστημα απορρόφησε τεράστια ποσά από τα εισοδήματα των πολιτών και των επιχειρήσεων, τόσο με την μορφή των φόρων, όσο και με την μορφή των ασφαλιστικών εισφορών επαγγελματιών, εργαζομένων και επιχειρήσεων. Απόλυτος στόχος της πλειοψηφίας των πολιτών αυτής της χώρας έγινε η ένταξή τους στην προνομιούχα κοινωνική ομάδα των συνταξιούχων των κρατικών ασφαλιστικών ταμείων. Ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών εργαζόταν όχι για να πλουτίσουν από την εργασία τους, αλλά για να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο χρόνο και να ενταχθούν μια ώρα αρχύτερα στην ευγενή τάξη των συνταξιούχων. Και συνεχώς πίεζαν του πολιτικούς για να τους δώσουν το δικαίωμα να πετύχουν τον στόχο τους νωρίτερα και με μεγαλύτερα ποσά συντάξεων, αδιαφορώντας από που θα προέρχονταν τα ποσά αυτά. Η εργασία ήταν απλά το μέσο για να φτάσουν στον σκοπό που ήταν η σύνταξη, το εφάπαξ, τα επιδόματα. Με τον τρόπο αυτό μεταφέρονταν συνεχώς περισσότερα χρήματα από τις αμοιβές των εργαζόμενων και τα κέρδη των επιχειρήσεων, στους μη εργαζόμενους επιβαρύνοντας ταυτόχρονα το κόστος παραγωγής του κάθε προϊόντος και της κάθε υπηρεσίας. Και λέω μεταφέρονταν γιατί τα χρήματα, που επί δεκαετίες λάμβαναν οι περισσότεροι συνταξιούχοι, ήταν συνολικά πολύ περισσότερα από αυτά που οι ίδιοι συνεισέφεραν κατά τον εργασιακό τους βίο. Αυτή όμως η πολιτικής που αφαιρούσε συνεχώς χρήματα από τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις, που συμμετείχαν στην παραγωγή πλούτου για να τα δώσει στους άεργους - συνταξιούχους που δεν συμμετείχαν στην παραγωγική διαδικασία και ειδικότερα σε κάποιες προνομιούχες κατηγορίες αυτών (ΔΕΚΟ, Τράπεζες, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι κλπ), έκανε λιγότερο ελκυστική την εργασία και τις επενδύσεις, αφού οι αποδόσεις της εργασίας ήταν μικρές σε σχέση με αυτές που αποκόμιζε κάποιος με την σύνταξη. Τελικά η κατάσταση αυτή λειτούργησε ως αντικίνητρο για την εργασία και για τις επενδύσεις.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αποτελούσε απλά ένα άλλο μοντέλο ανακατανομής του πλούτου που παρήγαγε η κοινωνία, προς όφελος μίας κατά γενική παραδοχή αδύναμης κοινωνικής ομάδας που έχρηζε προστασίας, όσους δηλαδή είχαν ολοκληρώσει (σύμφωνα με το νόμο πάντα και όχι σύμφωνα με την σωματική και πνευματική εργασιακή ικανότητα) τον εργασιακό τους βίο. Όταν όμως στόχος κάθε πολίτη αυτής της χώρας ήταν η σύνταξη – αεργία και όχι η εργασία και η παραγωγή πλούτου, αυτομάτως αυτό το μοντέλο οδήγησε σε κατάρρευση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. Δύο οικονομικούς δείκτες που ποτέ δεν λάβαμε υπόψη μας σε αυτή τη χώρα, γιατί πιστεύαμε ότι όλα στο τέλος είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και διαπραγμάτευσης.
Είναι άραγε κοινωνικά δίκαιο, σε μία χώρα όπου ο κατώτατος μισθός του εργαζόμενου είναι περίπου 550€ και η ανεργία στο 25%, να υπάρχουν συντάξεις με την εγγύηση του κράτους που φτάνουν τα 4.000€ και εφάπαξ 100.000€; Είναι βιώσιμο σε μία χώρα οι ασφαλιστικές εισφορές σε ετήσια βάση να καλύπτουν μόνο το 1/2 του ποσού των ετησίως καταβαλλομένων συντάξεων και η αναλογία συνταξιούχων προς εργαζόμενους να είναι 1/1; Είναι φυσιολογικό για μία χώρα το ⅓ του πληθυσμού της να είναι συνταξιούχοι; Από μόνο του αυτό το τελευταίο νούμερο κάτι λέει, γιατί άραγε να θέλουν τόσοι πολλοί να γίνουν τόσο νωρίς συνταξιούχοι; Το πιο άδικο όμως είναι ότι για τις περισσότερες από αυτές τις συντάξεις οι δικαιούχοι δεν πλήρωσαν τις εισφορές που αναλογούν, και τη διαφορά καλούνται να την καλύψουν άλλοι, καθώς είτε τα ταμεία κατέφυγαν σε δανεισμό, είτε ζητούσαν και ζητούν συνεχώς περισσότερες εισφορές από τους σημερινούς εργαζόμενους. Βέβαια εδώ κάποιος μπορεί να πει ότι εν μέρει το πρόβλημα οφείλεται στην γήρανση του πληθυσμού. Ακριβώς για τον λόγο αυτό όμως οι προϋποθέσεις εξόδου στην σύνταξη θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είναι πιο αυστηρές.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι στρεβλό, επειδή με τον τρόπο που είναι δομημένο, λειτουργεί ως αντικίνητρο για την απασχόληση και επιδεινώνει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και αυτό πρέπει ν’ αλλάξει ριζικά το συντομότερο δυνατό δίνοντας κίνητρα για εργασία και όχι για συνταξιοδότηση, αν θέλουμε κάποια στιγμή να βγούμε από την πολυετή κρίση που μαστίζει την χώρα.
*Ο κ. Θ. Τόνας είναι Δικηγόρος
--- Τέλος παράθεσης ---
Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Ακριβώς όπως τα λέει είναι.
Για δεκαετίες το όνειρο των περισσότερων, κι βασικά όσων "τρούπωναν" στο Δημόσιο είναι η ταχύτερη έξοδος στην σύνταξη κι η συντήρησή τους απ΄τους άλλους, αυτούς που ακόμη εργάζονταν, μιας κι οι εισφορές που κατέβαλλαν ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΜΙΑ δεν έφταναν για 30 κι 40 χρόνια αραλίκι.
Πρόσφατα, σε θυγατρική του ΟΤΕ έκαναν πρόταση σε γνωστή μου για εθελουσία.
Μιλάμε για άτομο μόλις 45 χρονών, κι ποσό 80 ή 100 χιλιάρικα (δεν θυμάμαι ακριβώς).
Αυτή την κυρία ποιός θα την συντηρεί για τα επόμενα 35 χρόνια ; Σε ποιά άλλη χώρα του πολιτισμένου κόσμου υπάρχει ΥΓΙΗΣ συνταξιούχος ετών 45 ;
Ας μην γελιόμαστε, δεν φταίει ο Τσίπρας και γι' αυτό. Οι περισσότερες πρόωρες συντάξεις τα τελευταία χρόνια εδόθησαν επί Σαμαρά.
Αυτού του μεγάλου "μεταρρυθμιστή" που τόσα ήθελε να κάνει, αλλά φευ, δεν τον άφησαν...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση