Νέο Κύμα.

[Argirios Argiriou]

Στίχοι:  Γιώργος Αθάνας
Μουσική:  Γιάννης Σπανός
Ερμηνεία:   Πόπη Αστεριάδη      

Στου τηλεφώνου το κοχύλι
τ’ αφίλητά σου τρέμουν χείλη
και μυστικά γλυκολαλούν.
Κλείνω τα μάτια, τ’ αντικρίζω
μα λόγια πια δεν ξεχωρίζω,
δε λένε λόγια, με φιλούν.

Έλα ν’ ακούσεις τα τραγούδια,
έλα να κόψεις τα λουλούδια
που συ έχεις σπείρει μυστικά.
Έλα στ’ αυτιού σου το κοχύλι
να βάλω τα δικά μου χείλη
και να σ’ αποκριθώ γλυκά.

Μέσ’ απ’ τ’ αγνώστου κι απ’ του ονείρου
μέσ’ απ’ του χάους και του απείρου
μου μίλησες τον κόσμο εσύ.
Με τρέλαν’ η μικρή σου τρέλα
πάρε το σύρμα σύρμα κι έλα
στης μοναξιάς μου το νησί.

[Argirios Argiriou]

[Argirios Argiriou]

Στίχοι:       Σώτια Τσώτου
Μουσική:   Γιώργος Κριμιζάκης
Ερμηνεία:  Ρένα Κουμιώτη      

Αγαπιόμασταν, Χριστέ μου, αγαπιόμασταν,
τα ματόκλαδά μας λιώναν σαν κοιτιόμασταν.
Στ’ ακροδάχτυλα αγγιζόμαστε και τρέμαμε
και χαμήλωναν κοντά μας κι οι ουρανοί.
Και ποθούσα και ποθούσες να πεθαίναμε
τόσο νέοι, τόσο ωραίοι, τόσο αγνοί.

Αγαπιόμασταν, Χριστέ μου, αγαπιόμασταν,
και τα χείλη μας ματώναν σαν φιλιόμασταν.
Στις κρυφές γωνιές τον έρωτα μαθαίναμε
κι όσα ήτανε τα λάθη ήταν κι οι λυγμοί.
Τη στιγμή εκείνη, Θεέ μου, να πεθαίναμε,
τόσο νέοι, τόσο ωραίοι, τόσο αγνοί.

[Argirios Argiriou]

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης.
Μουσική: Λίνος Κόκοτος.
Ερμηνεία: Ρένα Κουμιώτη.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια
μες στα σκοτεινά τα φύκια
μες τα πράσινα χαλίκια.

Το φυτεύουνε και βγαίνει
πριν ο ήλιος ανατείλει
το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
κελαηδούν αλλιώς τ’ αηδόνια.
Δε γελάνε μήτε κλαίνε,
μόνο λένε μόνο λένε.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια.
Να `χεις τύχη να `χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει.

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

[Argirios Argiriou]

Μουσική: Σπανός Γιάννης
Στίχοι: Πετιμεζάς-Λαύρας Νικόλαος
Ερμηνεία:  Χωματά Καίτη


 
Δώσ' του, καλέ μητέρα μου, δώσ' του το δαχτυλίδι
να το κρεμάει με τ’ άλλα του κλειδιά
Μαλαματένιο δεύτερο να φτιάξει έν’ αντικλείδι
να κρυφανοίξει κι αλληνής καρδιά
 
Δώσ' του, καλέ μητέρα μου, τα τζοβαΐρια πίσω
στολίδια και γιορντάνια του λαιμού
και σου κρατάω το λόγο μου πως θ’ απολησμονήσω
κι αυτόνε και τις έγνοιες του καημού
 
Μα απ’ όλα τα χαρίσματα, μανούλα, πιο πολύ
το ’χω στο νου και βάρος μου περίσσο
Για κείνο του αρραβώνα μας το μοναχό φιλί
πώς να ’ταν βολετό να του γυρίσω

[Argirios Argiriou]