Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Ερχεται η σειρά των φαρμακοποιών
Harper:
@Διακομιστή,ακόμη και στην τελευταία σου καταχώρηση απευθύνεσαι στο συναίσθημα και γενικότητες και δεν βλέπω ουσιαστικά επιχειρήματα...Η κουβέντα δε γίνεται μεταξύ μας για τα φαρμακεία γενικά αλλά για τη στάση που κρατας απέναντι στους φΧφ.Σε όλα τα άλλα συμφωνούμε και μην κουράζουμε αναμασώντας τα ίδια.Θέλω να μιλήσουμε για τους φΧφ που ένθερμα στηρίζεις.Μπορούμε να το κάνουμε αυτο?Γιατί εδώ είναι η μόνη διαφοροποιίση μας
Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενα της Black Mamba οι εντοπισμένοι φΧφ αριθμούν 604 άτομα.Και εγω σου λέω Διακομιστή είναι και άλλοι 1000 αδήλωτοι.Το θέμα μας είναι αν θα ανοίξουν και άλλα 1000-1500 φαρμακεία σε όλη την Ελλάδα θα εξασφαλίσουμε φθηνό φάρμακο?Και ίσως το άνοιγμα άλλων 1000 φαρμακείων να ρίξει τις τιμές αλλά είναι σιγουρο αυτό?Είδες να πέφτει η τιμή της βενζίνης με νέα βενζινάδικα που ξεφυτρώνουν καθημερινά?Η δική μου ένσταση είναι πως δεν άκουσα κανένα φΧφ να κόπτεται για τη μείωση της τιμής των φαρμάκων και μέχρι τότε κρατώ μικρό καλάθι.Εσύ βάζεις το χέρι σου στη φωτιά πως όταν πάρουν τις άδειες θα αναμορφωθεί ο χωρος?Πως θα ξεκινήσει μια νέα εποχή,μια νέα αντίληψη?Πως θα μειωθεί η τιμή του αγαθού?Αλήθεια,από που αντλείς τόση σιγουριά?Μπορείς να μου πεις και είμαι μαζί σου....
Να στηρίξουμε τους φΧφ σαν διεκδικητές εργασίας αλλά να μην τα ισοπεδώνουμε όλα και γίνομαστε υπέρμαχοί τους.Αυτό είναι το φάουλ κατά την άποψή μου και λυπάμαι αν δε το καταλαβαίνεις.Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που αν τη ξεπεράσουμε παραξηγούμαστε όσο αγνά και να είναι τα κίνητρά μας.
Και να σου πως και κάτι άλλο?Όταν εγώ και εσυ ξεκινούμε κάθε πρωι και γράφουμε 100χμ γιατί δεν βρήκαμε δουλειά δίπλα από την πόρτα μας πως μπορώ να είμαι χαλαρός απέναντι σε άτομα που διεκδικούν εργασία με τους όρους που αυτοί θέλουν?Ξέρεις σε πόσα χωριά αναγκάζονται να γράφουν χιλιόμερα κάθε μέρα οι κάτοικοι για να βρούνε φαρμακείο?Μη τα θέλουμε όλα δικά μας.Και φαρμακείο και μέσα στην πόλη και..και...και...
Και εγώ ήθελα να δουλέψω στην πόλη μου αλλά με έχει ρημάξει το καθημερινό πήγαινε-έλα και οι βενζίνες.Έχω αδικο σε αυτο?Και μη μου πεις πως το ήξερα όταν δήλωνα ειδικότητα γιατι θα σου απαντήσω πως και οι φαρμακοποιοι το ξέραν όταν μπαίναν στη σχολή.
Για μένα το ζητούμενο είναι το φθηνό φάρμακο.
Δε με νοιάζει πως.
Ας βγει το επίσημο κράτος και ας πει πως άλλα 1000 φαρμακεία-άδειες θα ρίξουν την τιμή.Θα είμαι μαζί τους.
Ας βγούνε από την άλλη και ας πούνε να ανοίξουν φαρμακεία σε σούπερ και θα πέσει η τιμή.Πάλι μαζί τους θα είμαι.Το ρωτάς τον βενζινοπώλη που προσπαθει να επιβιώσει αν είναι υπέρ των βενζινάδικων στα σούπερ?Προσωπικά βάζω βενζίνη σε σούπερ,είναι φθηνη και συμφερει.
Αλήθεια ποια η θέση των φΧφ να δουλέψουν σε σουπερμαρκετ ως φαρμακοποιοι-επστημονες με ένα σοβαρό μισθο?Θα τους ενδιέφερε?Αφού είναι υπέρ της απόλυτης απελευθέρωσης δε θα ήταν μια καλή πρόταση?Ή τους νοιάζει μόνο το δικό τους φαρμακείο?
Γιατί από την πλευρά τους ακούω μόνο μια και μοναδική πρόταση και όχι εναλλακτικές...Αλλά ξέρεις,είναι χοντρη η κονόμα στο μαγαζάκι.
Και αλήθεια,με αυτά που λέει ο Tasath περί κεφαλαίου και δανειοδότησης,αν ξεφύγουμε από τα υπερβολικά του οργανωμένου σχεδίου,δεν έχει καθολου άδικο.
timex:
Προσωπικα θα ηθελα να υπαρχουν φαρμακεια σε μεγαλα σουπερ μαρκετ,τα οποια θα λειτουργουν με την αδεια ενος φαρμακοποιου για καθε καταστημα.Σε καθε μαρινοπουλο πχ ,ενα φαρμακειο.Ετσι και οι φΧφ θα ειχαν δουλεια και οι πελατες θα μπορουσαν να αγοραζουν τα φαρμακα τους οτι ωρα θελουν χωρις να κανουν χιλιομετρα ψαχνοντας ποιο φαρμακειο εφημερευει!
tasath:
Σωστοί ο @jack και ο @timex.
Παραμένει το ερώτημα προς τους ΦχΦ: πως η δική τους αποκατάσταση θα επηρεάσει τις τιμές των φαρμάκων και εν γένει τη φαρμακευτική δαπάνη;
Διότι έχω την αίσθηση ότι δεν ζητούν απελευθέρωση των φαρμακείων σε όλη της την έκταση, αλλά μόνο στο θέμα ίδρυσης. Το υπόλοιπο "σύστημα" μπορεί να παραμείνει ως έχει. Σε αυτό δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους φαρμακοποιούς.
Εγώ δηλαδή ως πολίτης ακούω το αίτημα ως εξής:
"Θέλουμε να ανοίξουμε άμεσα και οπουδήποτε 600+ νέα φαρμακεία και εκατοντάδες άλλα κάθε χρόνο από τελειοφοίτους-φαρμακοποιούς.
Δεν δεχόμαστε κανένα περιορισμό. Δεν φτάνουν τα 12.000 φαρμακεία που ήδη υπάρχουν (αμφισβητούμε εξάλλου αυτό τον αριθμό), δεν πειράζει που έχουμε τη μεγαλύτερη αναλογία στην Ευρώπη ανά 100.000 κατοίκους. Θέλουμε κι εμείς να εργαστούμε σε αυτό το χώρο ως ιδιοκτήτες."
Σεβαστό αίτημα στο ζήτημα της πρόσβασης στην εργασία, αλλά σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον κρίσης, πως συνεπάγεται μείωση φαρμακευτικής δαπάνης; Γιατί να μην τηρούνται κάποιοι όροι;
Και πως τέλος πάντων θα τα καταφέρουν;
Έχω άδικο να υποθέσω ότι - για λόγους επιβίωσης και μόνο - θα δούμε πάλι τις γνωστές πρακτικές που όλοι κατηγορούμε σήμερα;
Και κάτι για τις τιμές:
Μείωση τιμών των φαρμάκων δεν θα δούμε, όσο αυτά υπόκεινται σε κρατική διατίμηση, τόσο στη χονδρική όσο και στη λιανική τιμή τους.
Οκ, τη λιανική ετοιμάζονται να τη "σπάσουν" εν μέρει με το επερχόμενο rebate (ως έκπτωση των φαρμακείων προς τα ασφαλιστικά ταμεία
και όχι απευθείας προς τους πολίτες), μειώνοντας ταυτόχρονα και το κέρδος του φαρμακοποιού. Υποτίθεται ότι κάτι ανάλογο ισχύει και
για τη χονδρική μέσω αντίστοιχου rebate των εταιρειών (ασχέτως αν εκατομύρια δεν έχουν εισπραχθεί από το 2006 μέχρι σήμερα).
Λέτε ότι δεν σας αρέσει το παρόν ποσοστό κέρδους. Ωραία, ας προτείνει κάποιος ένα άλλο το οποίο να είναι "λογικό" αλλά συνάμα
βιώσιμο για τα φαρμακεία.
Δεν μπορείς π.χ. να ζητάς 10% μικτό κέρδος γιατί τότε λες ότι δεν θέλεις να υπάρχουν φαρμακεία. Και τα φαρμακεία θα επιδιώξουν
να χρεώνουν επισήμως άλλες υπηρεσίες (π.χ. μέτρηση πίεσης, ενέσεις, υπερωριακή αμοιβή στις εφημερίες), ή τη θέση τους θα κληθούν να
καλύψουν άλλα συμφέροντα. Αυτά όμως δεν μπορεί να είναι ιδιώτες γιατί δεν θα έχουν τη δυνατότητα. Αυτά έλεγα στο post μου.
Σε περίπτωση δε που η διατίμηση καταργηθεί, δεν βλέπετε ότι θα επικρατήσει ο γνωστός νόμος της αγοράς (ή ζούγκλας), που ειδικά στη
χώρα μας δείτε που μας έχει φτάσει (ακρίβεια, καρτέλ, εναρμόνιση τιμών) σε είδη πρώτης ανάγκης; Αλλά και σε χώρες
"απελευθερωμένες" όπως η Αμερική, γιατί νομίζετε ότι το Maalox (65 tab) κοστίζει $12 (Duane Reade Νεα Υόρκη) τη στιγμή που εδώ κοστίζει περίπου 4€ (50 tab); Και πρόσεξτε ότι αναφέρομαι σε ΜΗΣΥΦΑ! Που είναι η μείωση των τιμών που ευαγγελίζονται κάποιοι;
Γιατί αυτή η επιμονή για τη λιανική τιμή μόνο και όχι και για τη χονδρική; Γιατί πρέπει να πληρώσουν οι retailers (φαρμακοποιοί)
ενώ οι παραγωγοί θέτουν τις τιμές που θέλουν; Η μήπως νομίζετε ότι αυτή η περίφημη φόρμουλα με τις 3 πιο φθηνές ευρωπαϊκές χώρες προβληματίζει τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται παντού; Η μήπως δεν είναι γνωστή η πρακτική της απόσυρσης μιας συσκευασίας και η επανεισαγωγή μιας νέας με αυξημένη τιμή;
Γιατί π.χ. το Rolenium Inhaler 500+50, μια πλαστική συσκευή με εισπνεόμενα κοκκία, προϊόν μιας ελληνικής εταιρείας (ELPEN),
να κοστίζει στη χονδρική κοντά 50€; Ποιος καθορίζει τις τιμές εκεί; Τις δεχόμαστε ως δεδομένες και βγάζουμε τα απωθημένα μας σε
επιστήμονες που - πέρα από τη λιανική πώληση φαρμάκων - προσφέρουν και αρκετές υπηρεσίες χωρίς κόστος; Η τους βλέπουμε μόνο ως μεσάζοντες χωρίς καμία αξία;
Βεβαίως και υπάρχουν αισχρά φαινόμενα στο χώρο (όπως σε όλους), αλλά δεν μπορούμε να γενικεύουμε για χιλιάδες ανθρώπους...
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χρ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 8 Ιανουαρίου 2011
Εχω έναν προσωπικό κώδικα. Πορεύοµαι και κρίνω µε βάση αυτόν. Από τα πολλά που περιλαµβάνει, είναι και η εκτίµηση που τρέφω για τους ανθρώπους που είναι αποφασιστικοί. Που αναλαµβάνουν κάτι να φέρουν εις πέρας και το κάνουν αδιαφορώντας για το κόστος, τον κόπο, τις επιπτώσεις. Τρέφω την ίδια εκτίµηση και για τον επαγγελµατισµό κάποιου, ο οποίος αναλαµβάνει µια δουλειά και την ολοκληρώνει µε ευσυνειδησία και χωρίς υπεκφυγές, ντρίµπλες, κοµπίνες και ριξίµατα. Απεχθάνοµαι, όπως είναι λογικό ύστερα από όλα αυτά, τις παλινωδίες, τις εσκεµµένες καθυστερήσεις, τα «ναι µεν αλλά...», τα «ξέρετε, είναι και δική µας επιθυµία η διεκπεραίωση αυτής της υπόθεσης, πλην όµως...». Αποστρέφοµαι τα πισωγυρίσµατα, πώς το λένε. Και εννοείται ότι δεν έχω σε καµιά υπόληψη όσους, αντί να κάνουν αυτό που πρέπει µε αποφασιστικότητα, επαγγελµατισµό και ευσυνειδησία, τα στρίβουν γενικώς µπροστά στην πρώτη δυσκολία. Που αναθεωρούν αποφάσεις, στάσεις και λογικές, «υπό το φως των νέων δεδοµένων»!
Τι χρειάζεται η διαβούλευση;
Οχι ρε φίλε, δεκάρα δεν δίνω για τα «νέα δεδοµένα» που προέκυψαν ή για τις «νέες συνθήκες» που διαµορφώθηκαν. Εγώ θέλω να κάνεις αυτό που πρέπει και όχι αυτό που εκ των πραγµάτων επιβάλλεται. Αυτό που υποσχέθηκες ότι θα κάνεις και όχι εκείνο που ουσιαστικά σου επιβάλλεται από τις καταστάσεις, γιατί ξέχασες ότι πρέπει να δείξεις αποφασιστικότητα και επιµονή εκεί που πρέπει. Πάρε παράδειγµα την κυβέρνηση. Οταν ήταν να περικόψει τους µισθούς και τις συντάξεις πέρυσι την άνοιξη, το έκαµε µε τη µια. Χρατς και κάτω. ∆εν πά’ να είχε ο άλλος χίλιες υποχρεώσεις και να είχε προσαρµόσει τη ζωή του µε βάση τον µισθό ή τη σύνταξη που έπαιρνε; Η κυβέρνηση αποφάσισε ότι έπρεπε να κάνει περικοπές για να µαζέψει το... µαγαζί και προχώρησε χωρίς δεύτερη σκέψη. ∆εν εξετάζω εδώ αν έπρεπε οι περικοπές να είναι τόσο ή λιγότερο, σηµασία έχει ότι το έκανε.
Πάµε τώρα στα κλειστά επαγγέλµατα. Πρέπει να ανοίξουν, σωστά; Τι κάνει η κυβέρνηση; Συζητάει. ∆ιαπραγµατεύεται. Κάνει ανοιχτή διαβούλευση! Και αντί να ανοίγει τα κλειστά επαγγέλµατα, τα κρατάει µισόκλειστα ή µισάνοιχτα, κατά τη θεωρία του µισογεµάτου ή µισοάδειου ποτηριού.
Να χτυπηθούν όσο θέλουν
∆εν µου αρέσουν αυτά, όχι. ∆εν µου αρέσουν καθόλου. Αν πρέπει να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλµατα (και πρέπει, για να δώσουν δουλειά σε νέους ανθρώπους), να ανοίξουν αµέσως. Ορθάνοιχτα. Χωρίς αστερίσκους, υποσηµειώσεις, υστερόγραφα. Α-νοι-χτα!
Ολα. Τι θα πει «αντιδρούν οι φαρµακοποιοί» για παράδειγµα; Να αντιδράσουν και να χτυπηθούν όσο θέλουν. Μέχρι ∆ευτέρας Παρουσίας. Είναι δυνατόν στις µέρες µας να κληροδοτείται άδεια φαρµακείου στον απόγονο, λες και έχουµε φεουδαρχία, και εκείνος µε τη σειρά του να ζει πλουσιοπάροχα από αυτό όταν το παιδί το δικό σου ή του γείτονα τρώει τα χρόνια του στα θρανία, αλλά δεν µπορεί να ασκήσει το επάγγελµά του επειδή οι φαρµακοποιοί όρθωσαν – µε τη βοήθεια των πολιτικών – ένα ολόκληρο κάστρο στη µέση της πολιτείας; Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιο εµπόριο που δουλεύει µε περιθώριο κέρδους 35% – αφήνω κατά µέρος όλα τα άλλα (κόλπα µε τις συνταγές που από φάρµακα καταλήγουν καλλυντικά, παντόφλες και δεν ξέρω τι άλλο – όρα το σκάνδαλο του Λαυρίου), και η κυβέρνηση να διαπραγµατεύεται µαζί του; Τι διαπραγµατεύεται και γιατί;
Οποια δουλειά θέλει ο καθένας
Αντε ντε, πες µου και συ. Μα είναι µόνο για τους φαρµακοποιούς; Με τουςδικηγόρους, τους συµβολαιογράφους, τους πολιτικούς µηχανικούς, τους ταξιτζήδες, το ίδιο δεν κάνει; Εκατόν εξήντα (160) κλειστά επαγγέλµατα έχει αυτή η χώρα-σούργελο καιη κυβέρνηση που ανέλαβε την ιστορική ευθύνη να τη βγάλει από την κρίση κάθεται και κουβεντιάζει µαζί τους. Και γράφουµε εµείς για διαβουλεύσεις, για σκληρές διαπραγµατεύσεις, για επίπονες συζητήσεις και άλλα τέτοια παραµύθια. Αντί να πει, «παιδιά ακούστε, είµαστε σε κρίση, συνεισέφεραν όλοι οι Ελληνες θα συνεισφέρετε κι εσείς που είστε και προνοµιούχοι. Τελεία και παύλα», και να περάσει από τη Βουλή ένα νοµοσχέδιο µε ένα µονό άρθρο, που θα λέει ότι «από την 1/1/2011 άνοιξαν όλα τα κλειστά επαγγέλµατα και όποιος θέλει µπορεί να ασκήσει ελεύθερα όποιο επάγγελµα επιθυµεί, αρκεί να διαθέτει τις απαραίτητες από τους νοµούς του κράτους προϋποθέσεις». Τι κουβεντιάζουµε τώρα; Αυτό θα έκανε µια αποφασιστική κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που έχει επίγνωση της ιστορικής ευθύνης της και θέλει να την φέρει εις πέρας. Μια κυβέρνηση που κάνει όσα κάνει η σηµερινή, απλώς τα στρίβει. Κι εµένα αυτό όχιαπλώς δεν µου αρέσει, αλλά µε απωθεί. Γιατί άλλα περίµενα...
Φοβάµαι τους αστερίσκους
Εκτος κι αν µου πουν ότι «άλλαθέλω κι άλλα κάνω, πώς να σου το πω / έλεγαπερνούν τα χρόνια, θα συµµορφωθώ / µα είναι δώρο άδωρο ν’ αλλάξεις χαρακτήρα / τζάµπα κρατάς λογαριασµό, τζάµπα σωστός µε το στανιό» που λέεικι ο Μάλαµας στην «Πριγκιπέσα» του, οπότε πάω πάσο και δεν ξανασχολούµαι µαζί τους. Μπορώ όµως να το κάνω; ∆εν µπορώ. Γιατί τον πονάω αυτό τον τόπο όπως τον πονάει και ο καθένας µας. Γιατί δεν µπορούµε να τον αφήσουµε να χαθεί. Και γιατί, φαίνεται πως κάτι πάει να γίνει. Οπως για παράδειγµα µε τοννόµο του Ραγκούση για το πολιτικό χρήµα, τη χρηµατοδότηση των κοµµάτων και το πόθεν έσχες των πολιτικών. Αν εφαρµοστούν όσα προβλέπει ο νοµός, ειδικώς το σκέλος που αφορά τις κυρώσεις, τότε ίσως η σχέση πολιτικής και κοινωνίας να γυρίσει σελίδα. Αλλά φοβάµαι, να το κρύψω; Φοβάµαι πάλι τα πισωγυρίσµατα στη Βουλή. Τις τροπολογίες, τους αστερίσκους, τις «περίεργες» διατάξεις µε τα εδάφια στις υποπαραγράφους των άρθρων. ∆ηλαδή, όλα αυτά που στο τέλος θα ακυρώσουν την πρόθεση του νοµοθέτη. Και είναι όλα αυτά, που κατάφεραν να κάνουν την Ελλάδα ξέφραγο αµπέλι, όπου ανενόχλητο κάνει πάρτι κάθε λαµόγιο...
EzeΤΡΟΛ:
Νοµοσχέδιο - οµπρέλα για 160 κλειστά επαγγέλµατα
Στο τέλος του µηνός θα καταθέσει το νοµοσχέδιο η κυβέρνηση
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιώργος Χρ. Παπαχρήστος (ΤΑ ΝΕΑ)
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011
Στην απόφαση να αφήσει «ορθάνοιχτα» τα κλειστά επαγγέλµατα καταλήγει η κυβέρνηση µετά τη διαπίστωση, από τις πρώτες διερευνητικές επαφές µε τους εκπροσώπους των φορέων που τα εκπροσωπούν, ότι στόχος τους είναι να περιφρουρήσουν πάση θυσία τα κεκτηµένα και όχι να συναινέσουν στο άνοιγµα των επαγγελµάτων που εκπροσωπούν.
Οπως έγινε γνωστό από κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, η κυβέρνηση θα εξαντλήσει µεν τα περιθώρια της διαβούλευσης που έχει ξεκινήσει µε τους εκπροσώπους των βασικών κλειστών επαγγελµάτων (δικηγόροι, συµβολαιογράφοι, πολιτικοί µηχανικοί, αρχιτέκτονες, φαρµακοποιοί), αλλά δεν πρόκειται να απoστεί ούτε κατά κεραία από την απόφασή της να εµφανίσει στο τέλος του µήνα νοµοσχέδιο το οποίο θα προβλέπει το πλήρες άνοιγµα των κλειστών επαγγελµάτων. Το νοµοσχέδιο - οµπρέλα, που θα ισχύσει και για τα περίπου 160 κλειστά επαγγέλµατα, θα προσδιορίζει – σύµφωνα µε τη δήλωση του προαναφερόµενου κορυφαίου υπουργού της κυβέρνησης –,ίσως και σε ένα µόνο άρθρο, ότι καταργούνται όλοι οι όροι και οι προϋποθέσεις για την άσκηση ενός επαγγέλµατος από φυσικό πρόσωπο υπό τον όρο ότι το πρόσωπο αυτό πληροί τις αναγκαίες εκ της νοµοθεσίας προϋποθέσεις για την άσκηση του επαγγέλµατος που επιθυµεί να ασκήσει.
Κατά την ίδια πηγή, η κυβέρνηση θα δώσει προθεσµία έξι µηνών στους υπουργούς, στων οποίων την αρµοδιότητα ανήκουν τα βασικά κλειστά επαγγέλµατα, να προσδιορίσουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η ελεύθερη άσκηση ενός επαγγέλµατος άπτεται του δηµοσίου ή ακόµη και του εθνικού συµφέροντος και άρα δεν µπορεί να είναι ανεξέλεγκτη. Ως µια τέτοια περίπτωση αναφέρθηκε από την ίδια πηγή η περίπτωση της τιµής στην έκδοση µιας οικοδοµικής άδειας, για την οποία εξετάζεται το ενδεχόµενο να υπάρξει ένας πίνακας ανάλογος εκείνων που ισχύουν για τις αντικειµενικές αξίες των ακινήτων, προκειµένου να αποφευχθεί η συνδιαλλαγή µεταξύ του πολιτικού µηχανικού και του ιδιοκτήτη του ακινήτου για τη µείωση στα χαµηλότερα δυνατά επίπεδα του κόστους της οικοδοµικής άδειας. Ανάλογη ρύθµιση φαίνεται πως θα ισχύσει και για την αµοιβή των συµβολαιογράφων για να αποτραπεί και πάλι η συνδιαλλαγή µεταξύ συµβολαιογράφου και αγοραστή ακινήτου.
Ενα άλλο θέµα που απασχολεί την κυβέρνηση σχετικά µε τους συµβολαιογράφους είναι το τι περιορισµοί θα ληφθούν σχετικά µε τη νάσκηση του συγκεκριµένου επαγγέλµατος από ξένους υπηκόους σε παραµεθόριες περιοχές της χώρας (∆ωδεκάνησα, Λέσβο, Χίο, κλ.π.).
Αναφορικά µε τους φαρµακοποιούς, απόφαση της κυβέρνησης είναι να µειώσει περαιτέρω τα πληθυσµικά κριτήρια στη λειτουργία των φαρµακείων (από 1 φαρµακείο ανά 1.500 κατοίκους που ισχύει σήµερα σε 1 φαρµακείο ανά 1.000 κατοίκους) και παράλληλα να συµπιέσει και άλλο το ποσοστό κέρδους τους, που σήµερα είναι κατά µέσο όρο 22,5%, σε περίπου 15%. Παράλληλα ,η κυβέρνηση θεωρεί αδιαπραγµάτευτη τη θέση της για τη λειτουργία των φαρµακείων το απόγευµα της ∆ευτέρας και της Τετάρτης, όπως και το Σάββατο.
Η κυβέρνηση επικαλείται προς τούτο (για το ολοσχερές άνοιγµα των κλειστών επαγγελµάτων) µετρήσεις της κοινής γνώµης, όπου οι πολίτες µε συντριπτική πλειοψηφία τάσσονται υπέρ του ανοίγµατος, και µάλιστα ζητούν να µην υπάρξει κανενός είδους υποχώρηση από πλευράς κυβέρνησης.
Το χρονοδιάγραµµα
Ταυτόχρονα, η πηγή που προαναφέρθηκε διαβεβαίωσε, µιλώντας στα «ΝΕΑ», ότι θα τηρηθεί απαρέγκλιτα το χρονοδιάγραµµα που έχει τεθεί και σύµφωνα µε το οποίο ώς τις 20 Ιανουαρίου θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαβουλεύσεις µε τους ενδιαφερόµενους φορείς και ώς το τέλος του µήνα θα κατατεθεί στη Βουλή από τον υπουργό Οικονοµικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου το νοµοσχέδιο - οµπρέλα που θα καθορίζει το άνοιγµα. Στόχος είναι το νοµοσχέδιο να είναι νόµος του κράτους ώς την πρώτη εβδοµάδα του Φεβρουαρίου, πριν από την άφιξη δηλαδή στην Ελλάδα του κλιµακίου της τρόικας, που θα υποβάλει το πρώτο σηµαντικό κρας τεστ στην ελληνική οικονοµία για το 2011.
Αναφορικά µε τις κριτικές που ασκούνται ότι η κυβέρνηση δείχνει να κωλυσιεργεί επιµένοντας σε έναν διάλογο που δεν έχει ορίζοντα, υποστηρίζεται ότι µε τη µεθόδευση αυτή «θα εκλείψουν συγκρουσιακά φαινόµενα τα οποίαθα εντείνουν το κλίµα κοινωνικής αναταραχής» και τονίζεται ότι «δεν τίθεται θέµα ολιγωρίας ούτε υφίσταται η παραµικρή διάθεση για πισωγυρίσµατα, αλλά ότι θα τηρηθούν στο ακέραιο οι δεσµεύσεις που έχουν αναληφθεί από το Μνηµόνιο».
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση