Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα

Η πνευματική και ηθική κρίση της σύγχρονης Ελλάδας και η ελπίδα ανάστασης

<< < (6/9) > >>

Loumakis:
   Αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο απο e-mail που έλαβα.

"Τι θα προτιμούσατε; Ελευθερία με αγώνες και θυσίες ή καλοπέραση με σκλαβιά;"

Η ερώτηση αυτή έγινε σε Έλληνες φοιτητές και η απάντηση ήταν….

Πριν λίγο καιρό μεταδόθηκε μια εκπομπή ενός ραδιοφωνικού σταθμού. Συγκεκριμένα του ΣΚΑΙ 100,3. Η εκπομπή ήταν μια συζήτηση του κοινού με τον καθηγητή κ. Χρήστο Γιανναρά, στο κατάστημα Public του Συντάγματος. Εξ αιτίας μιας ερώτησης ενός ακροατή από το κοινό, ο κ. Γιανναράς εξιστόρησε το εξής απίστευτο περιστατικό. Θα προσπαθήσουμε να το μεταφέρουμε περίπου όπως το είπε.

Μετά τα γεγονότα των Ιμίων, ο κ. Γιανναράς άνοιξε μια συζήτηση με τους φοιτητές του στο πανεπιστήμιο σχετική με τα γεγονότα αυτά. Οι περισσότεροι φοιτητές είχαν απόψεις που έδειχναν πλήρη προσωπική αδιαφορία για το θέμα. Η συμπεριφορά αυτή των φοιτητών ανάγκασε τον κ. Γιανναρά να κάνει την εξής περίπου ερώτηση: «Τελικά τι θα προτιμούσατε; Ελευθερία με αγώνες και θυσίες ή καλοπέραση με σκλαβιά;». Η απάντηση που έδωσαν όλοι μαζί οι φοιτητές, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν το δεύτερο. Δηλαδή «καλοπέραση με σκλαβιά».

Επομένως όταν οι φοιτητές το 1996 ήταν έτοιμοι να σκλαβωθούν αρκεί να μην χάσουν την καλοπέραση, τότε δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει ο σημερινός καναπές. Και φυσικά δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει και η σημερινή στάση του ονομαζόμενου ακόμα φοιτητικού κινήματος, απέναντι στην σημερινή πτώχευση και τη σκλαβιά της Ελλάδας.

Η άποψη του κ. Γιανναρά ήταν ότι η στάση αυτή του Έλληνα, καλλιεργήθηκε συστηματικά από το σύστημα και έτσι έχουμε φτάσει στο σημερινό κατάντημα, το οποίο (λέμε εμείς) προκαλεί την παγκόσμια απορία.

Πέτρος Χασάπης

  Να μη μας ξενίζει λοιπόν και η απάθεια του νεοέλληνα που βρίσκεται σε λήθαργο την ώρα που μπροστά του εκποιείται ή κατεδαφίζεται η χώρα και η κοινωνία....

EzeΤΡΟΛ:
Editorial του ygeianet.gr

Μαζεύτηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Καλαμάτα οι ιερές κεφαλές, προεξαρχούσης εκείνης του Ι. Κυριόπουλου, προκειμένου να συζητήσουν την «κρίση και το διέξοδο του ΕΟΠΥΥ».

Αν λάβουμε υπόψη τα ονόματα των εισηγητών και τις θέσεις που εκφράζουν κατά καιρούς υποπτευόμαστε πως μάλλον περί κηδείας του ΕΟΠΥΥ επρόκειτο, η οποία όμως είχε κάτι πρωτότυπο: διεξάγονταν με χορηγούς μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, ενώ τη διοργάνωση της τελετής είχε αναλάβει εταιρεία της οικογένειας Στουρνάρα.

Η κηδεία πραγματοποιήθηκε σε στενό συγγενικό περιβάλλον και σε κλίμα βαθειάς συγκίνησης. Πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους οι τέως του ΕΟΠΥΥ κκ Γεράσιμος Βουδούρης και Κ. Σουλιώτης, ενώ ο κ. Μποδοσάκης ήταν εξ ολοκλήρου ντυμένος στα μαύρα.

Στην κηδεία δεν παρέστη ο πατέρας του ΕΟΠΥΥ κ. Α. Λοβέρδος, διότι δεν άντεχε την απώλεια του τέκνου του σε τόσο νεαρή ηλικία.
Κόλλυβα προσέφερε στο στενό συγγενικό κύκλο ο τεθλιμμένος Αδωνις Γεωργιάδης.

Όταν έπεσε η πρώτη φτυαριά χώμα όλοι οι παριστάμενοι αναφώνησαν «καλό κατευόδιο αγαπημένε μας ΕΟΠΥΥ» και αποχώρησαν για τον καθιερωμένο πικρό καφέ της παρηγοριάς.

Το μνημόσυνο θα τελεστεί μόλις επιστρέψει ο Αδωνις από την Αυστρία.

EzeΤΡΟΛ:
 Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Η Αθήνα Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει αυτό που συνέβη τον Μάιο του 2010 στο κτίριο της Μarfin στην Φιλελλήνων, όπου κάηκαν 3 άνθρωποι εκ των οποίων μια γυναίκα έγκυος μετά από επίθεση με βόμβες μολότοφ. Ενα σύνθημα που γράφτηκε αυτές τις μέρες έξω από το κτίριο προκαλεί ανατριχίλα.

Κάποιοι έγραψαν πάνω στην προστατευτική λαμαρίνα έξω από το κτίριο της Μarfin το σύνθημα «Ο σεβασμός κερδίζεται με όπλα». Προκαλεί έντονες αντιδράσεις ενώ όπως σχολίασε ο Πάσχος Μανδραβέλης που το ανήρτησε στους λογαριασμούς του στα social media «αν δεν ήταν χυδαίο, θα ήταν μαύρο χιούμορ».

Loumakis:
  Εμαθα την είδηση με καθυστέρηση, αλλά αξίζει να δημοσιευθεί οποτεδήποτε. Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, προσωπικότητα ιεράρχη απο τις λίγες, που τιμά την Ελληνική Εκκλησία (εχει εγκαταλείψει λαμπρή επιστημονική καριέρα με διδακτορικά στην Αμερική για να αφοσιωθεί στο εκκλησιαστικό και ποιμαντικό έργο - περισσότερες πληροφορίες για το βιογραφικό του Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος), κατα τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου ύψωσε φωνή αντίστασης στην πολιτική εθνικής ταπείνωσης και κοινωνικής εξαθλίωσης που ακολουθεί η εγχώρια κυβέρνηση-μαριονέτα των δανειστών μας. Δεν ειναι βέβαια καθόλου τυχαίο οτι τα κυβερνητικά παπαγαλάκια της έντυπης και ραδιοτηλεοπτικης δημοσιογραφίας "έθαψαν" την είδηση, μη τυχόν και ξυπνήσει ο εν βαθείᾳ υπνώσει ευρισκόμενος ελληνικός λαός. Αντίθετα, εάν ήταν φωνή στήριξης της καταστροφικής ευρωλαγνικής πολιτικής, όπως π.χ. απο τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο, θα ειχε διατυμπανισθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Αισθάνομαι παρηγοριά και ανακούφιση που υπάρχουν και τέτοιοι ιεράρχες, που εχουν το θάρρος να πηγαίνουν κόντρα στο μνημονιακό ρεύμα της εθνικής υποταγής, αλλά σύμφωνα με την ιστορική μας παράδοση. Τέτοιες θαρραλέες φωνές αναπτερώνουν τις ελπίδες μας οτι δεν χάθηκαν όλα και αποτελούν αποστομωτική απάντηση στις προτροπές της λογικής της "σώφρονος" υποτέλειας και υποταγής, τις οποίες έχουμε "μπουχτίσει". Το αναδημοσιεύω απο την Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, με υπογραμμίσεις δικες μου.


  Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.

Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;

«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζοφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.

Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στείψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.

Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας.

Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε.

Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.

Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.

Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.

Loumakis:
   Την Παρασκευή (13/12) ειχα άδεια και εχοντας ανοικτη την τηλεόραση στην πρωϊνή εκπομπή «κοινωνία ωρα Mega» έπεσα πάνω στην αντιπαράθεση του υπουργού υγείας με τον πρόεδρο των γιατρων του ΕΟΠΥΥ για το θέμα της απεργίας. Θα σταθώ σε μία φράση του υπουργού όπου, απευθυνόμενος στον κ. Αποστολόπουλο, του είπε (αν όχι αυτολεξεί, πάντως αυτό ηταν το νόημα της) «η απεργία σας ηταν αποτυχημένη, γιατί εάν ειχε αντίκτυπο στην κοινωνία, δεν θα μπορούσα να πάω το πρωί στο γραφείο μου από τις αντιδρασεις των δυσαρεστημένων πολιτών». Ειλικρινώς, είναι να βγαίνει κανείς από τα ρούχα του με την απίστευτη ικανότητα των πολιτικών μας να παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο (και αντίστροφα). Με άλλα λόγια, την απουσία αντίδρασης, είτε λόγω απάθειας, είτε λόγω φόβου, είτε λόγω απόγνωσης, ειτε λόγω άλλης αιτίας στην καταστροφική πολιτική τους, την εμφανίζουν ως τεκμήριο συναίνεσης σε αυτή. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι πράττουμε χείριστα ως πολίτες, που παρακολουθούμε παθητικά από τον καναπέ μας ή την οθόνη του υπολογιστή μας (και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου), με αισθήματα ίσως ανημπόριας και απελπισίας που συμπυκνώνονται στη φράση «δυστυχώς δεν γίνεται τίποτε», την κυβέρνηση να συνεχίζει την ισοπεδωτική πολιτική της, γιατί της παρέχουμε άλλοθι επιδοκιμασίας με τη σιωπή και την αδράνεια μας. Ας βγούμε επιτέλους στους δρομους να φωνάξουμε, να αντισταθούμε και να αποδείξουμε ότι ειμαστε Ελληνες, δηλαδη ανθρωποι ελεύθεροι και όχι ραγιάδες.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα