Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Χαλαρή κουβέντα
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ
Rose:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΟι επιστημονικές έρευνες, λοιπόν, αποδεικνύουν ότι...
--- Τέλος παράθεσης ---
Πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα παραθέσατε. Έχω την εκτίμηση όμως ότι δεν πληρούν τον ορισμό της επιστημονικής έρευνας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Σεβαστή η άποψή σας, αλλά νομίζω πως αδικείτε, συναδέλφους σας, οι οποίοι έχουν παρουσιάσει λίαν αξιόλογες εργασίες, μερικές από τις οποίες παραθέσαμε παραπάνω.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΚαι αυτός που μπορεί να σου δώσει μια εκτίμηση της πραγματικότητας ήταν ο ιατρός Δημοσίδης.
[...]
α) Σε μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα..... που είχαν και χορηγίες για τους φτωχούς αλλά ο ασθενής πλήρωνε μετά την θεραπεία και καμιά φορά είχαν και εισιτήριο πχ αυτό του Ωρωπού. Μην φανταστείς ότι το έγραφε κάπου σαν υποχρέωση, ήταν όπως το παγκάρι της εκκλησίας στην είσοδο και στην έξοδο......
β) Τους περιοδεύοντες ιδιώτες ιατρούς που πληρώνονταν από τον ασθενή
γ) Τις μεγάλες και εύπορες πόλεις κράτη που πλήρωναν γιατρούς για να θεραπεύουν τους πολίτες και το στρατό και εκεί βάζουμε και τους ναούς του Ασκληπιού (πχ Επίδαυρος) που μάλλον άσυλα ήταν και που πληρώνονται από τις κοντινές πόλεις κράτη με φορολογία και δωρεές. Βέβαια κάποιοι νεώτεροι συγγραφείς πιστεύουν ότι αυτό το ποσό δεν ήταν για να εξετάζει δωρεάν όλους τους ασθενείς αλλά για να είναι σίγουροι ότι ο γιατρός μένει στην πόλη και δεν αρχίζει τις εκδρομές.
δ) Τους prive ιατρούς των πλουσίων
[...]
"Προκειμένου να καθορίσει την αμοιβή του, ο γιατρός πρέπει να λαβαίνει υπ' όψιν του την οικονομική κατάσταση του ασθενούς και να μη ζητάει ποσά υπέρογκα και με τρόπο απάνθρωπο."
--- Τέλος παράθεσης ---
Τυχοδιώκτες όπως το παράδειγμα του Δημοσίδη, υπήρχαν και εκείνη την εποχή, καθώς και ιδιώτες γιατροί, που καλώς υπήρχαν. 'Ομως όποιος δεν είχε χρήματα, δεν στερούνταν την περίθαλψη όχι μόνο δημοσία δαπάνη, αλλά και από την ευαισθησία πολλών ιδιωτών γιατρών της εποχής, οι οποίοι τον θεράπευαν δωρεάν, όπως άρτια και εμπεριστατωμένα μας αναφέρατε και εσείς.
Υπήρχαν όντως "παγκάρια" στα Ασκληπιεία, τα οποία ήταν αντίστοιχα με τα σημερινά νοσοκομεία, όπου ήταν δωρεάν η περίθαλψη και ο καθένας κατέθετε ότι είχε διάθεση. 'Ομως επειδή πάντα υπήρχαν και οι τζαμπατζήδες (οι οποίοι δεν είναι συνήθως άποροι), γι' αυτό και τα Ασκληπιεία, διέδιδαν φήμες, πως όποιος δεν κατέθετε τα "νενομησμένα", η ασθένεια θα επανέρχονταν. Είναι αλήθεια βέβαια ότι κάποια Ασκληπιεία όπως του Ωρωπού, είχαν καταλήξει να βάλουν εισητήριο 6 οβολών, και επιπλέον 1 αργύριο για την "εγκοίμηση".
Δημήτρης Μακρέας:
Νομίζω ότι δεν έχει νόημα. Προσωπικά δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω.
Ζητήθηκε μετ' επιτάσεως κάτι από τη rose και έκανε μια προσπάθεια να το στηρίξει, με τον τρόπο τον οποίο αντιλαμβάνεται.
Εμένα με κάλυψε, όχι με το ορθό των αντιλήψεών της, αλλά με το πάθος και την πίστη σε αυτό που κάνει.
Η εκτίμηση μου είναι ότι απέχουμε πάρα μα πάρα πολύ από μια ενιαία θεραπευτική θεωρία, η οποία να εκμεταλλεύεται τον πλούτο των διάφορων θεραπευτικών τεχνικών.
Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί και ο κυριότερος είναι ότι γύρω από κάθε τεχνική συγκροτείται ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο πλέγμα συμφερόντων.
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε θεραπευτική τεχνική αναπτύχθηκε σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτισμικό περιβάλλον , έξω από το οποίο χάνει μεγάλο μέρος της θεραπευτικής της ικανότητας.
Ξαναγράφω ότι υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία δεν αντιλαμβανόμαστε.
Η ιστορία της επιστήμης και της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από συνεχείς ανατροπές της κυρίαρχης άποψης για την επιστήμη, οι φορείς της οποία κάθε φορά ισχυρίζονται ότι αποτελεί τη μία και μόνη αλήθεια. Η σύγχρονη αντίληψη για την ιατρική (και όχι μόνο) πιθανότατα κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί. Πιθανώς οι θεραπευτές του μέλλοντος να γελάνε με τις βεβαιότητες μας. Πάντως για να μην παρεξηγηθώ και εγώ με αυτές πορεύομαι...
Υ.Γ Άραγε ο Βίλχεμ Ράιχ ήταν τρελός ή μισότρελος. Και γιατί κυνηγήθηκε με ανηλεή τρόπο?
Είχε όντως αναπτύξει μια νέα θεωρία ή ήταν ένας ακόμα τσαρλατάνος?
Οι γνώσεις μου είναι ελλιπέστατες , πέρα από την "Ανάλυση του χαρακτήρα " και το "άκου ανθρωπάκο", που έχω διαβάσει. Δε είμαι υποστηρικτής της θεωρίας του για την οποία γνωρίζω όσα ένας μέσος άνθρωπος. Απλώς και εγώ είχα την αντίληψη ότι ήταν ένας μισότρελος επιστήμονας. Μέχρι που διάβασα το "άκου ανθρωπάκο", το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά κείμενα για την ανθρώπινη φύση. Η ανάγνωση κλόνισε την εικόνα του τρελού...
Ελπίζω να μην ανοίγω και νέο κύκλο αντιπαράθεσης...
Γράφω με επιφύλαξη.
Ίσως αργότερα διηγηθώ και μια φοβερή ιστορία από το ιατρείο!
Rose:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
--- Παράθεση ---Άρα μιλάμε για μελέτη όπου η κλασσική χημειοθεραπεία είχε γίνει, και συζητάμε πόσο ευχαριστημένοι ήταν από τα υπόλοιπα...... Καμιά που να μην είχαν κανει την θεραπεία με κλασσική ιατρική έχετε;
--- Τέλος παράθεσης ---
και όλος αυτός ο πανικός από Links χωρίς νόημα, χειρότερη κι από spambot είσαι...
--- Τέλος παράθεσης ---
Αποφασίστε τι θέλετε... Από τη μια μου ζητάτε να καταθέσω έρευνες, και από την άλλη με αποκαλείται spambot.
Υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που αποδυκνείουν την αξία της ομοιοπαθητικής...
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Ο Γ. Βυθούλκας, ο J. Randi, η ομοιοπαθητική και η μεγάλη πρόκληση των 1,000,000 δολαρίων
[spoiler]Ένας μακρόχρονος αγώνας που αφορά στην εγκυρότητα της Ομοιοπαθητικής διεξάγεται μεταξύ ενός από τους διασημότερους ομοιοπαθητικούς και του πασίγνωστου κυνηγού ‘τσαρλατάνωνΆ. Και ενώ έχουν περάσει πέντε χρόνια προετοιμασίας, τον Δεκέμβριο του 2008 η περίφημη πρόκληση της ομοιοπαθητικής συναντά μπροστά της εμπόδια που καθυστερούν τον αγώνα. Στη μια πλευρά βρίσκεται ο έλληνας ομοιοπαθητικός Γεώργιος Βυθούλκας, που η Διεθνής του Ακαδημία για την Κλασική Ομοιοπαθητική εδράζει στην Αλόννησο.
Η σκεπτικιστική πλευρά εκπροσωπείται από τον γνωστό αμερικανό ταχυδακτυλουργό και σκεπτικιστή James Randi, ο οποίος διευθύνει το επονομαζόμενο 'James Randi Educational Foundation' (Μορφωτικό Ίδρυμα του James Randi) που έχει την έδρα του στο Fort Lauderdale της Φλόριντα. Τόσο ο Βυθούλκας όσο και ο Randi είναι εξίσου παθιασμένοι με τις διαμετρικά αντίθετες οπτικές τους, χωρίς να δίνεται περιθώριο να συνεργαστούν τα δύο αυτά 'διάσημα πνεύματα'. Ο James Randi, στη 'σταυροφορία' του για να ξεσκεπάσει κάθε τσαρλατάνο ή ψευδοεπιστήμονα προσφέρει το χρηματικό έπαθλο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε όποιον του αποδείξει πειραματικά πως ο σκεπτικισμός του απέναντι σε εναλλακτικές προσεγγίσεις στην ιατρική ή σε παραφυσικά φαινόμενα δεν ευσταθεί.
Εδώ και αρκετά χρόνια προσφέρει ο James Randi το ένα εκατομμύριο δολάρια σε οποιονδήποτε μπορεί να επιδείξει παραφυσικές ή υπερφυσικές δυνάμεις και φαινόμενα. Δικαιολογημένα θέτει πολύ αυστηρά κριτήρια και κανόνες για την πρόκληση αυτή και μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει καταφέρει να περάσει ούτε καν τα προκαταρκτικά στάδια της διαδικασίας. Διάφοροι ψυχικοί, αστρολόγοι, αποκρυφιστές και ραβδοσκόποι έχουν προσπαθήσει να αναμετρηθούν με τον σκεπτικισμό του εδώ και πολλά χρόνια, γεμίζοντας τη λίστα των αποτυχημένων αιτήσεων που διατηρεί στην ιστοσελίδα του.
Όπως όλα τα μέλη της αδελφότητας των δύσπιστων, ο Randi είναι εναντίον της εναλλακτικής ιατρικής. Θεωρεί την ομοιοπαθητική ως ψευδοεπιστήμη και την κατηγοριοποιεί ως υπερφυσικό φαινόμενο γιατί οι ομοιοπαθητικοί χρησιμοποιούν ως φάρμακα ουσίες που αραιώνονται πέρα από τη σταθερά του Avogadro (οι ουσίες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων υφίστανται τόσο μεγάλη αραίωση που σε κάποια φάρμακα στο τέλος της αραίωσης η ποσότητα της ουσίας που παραμένει είναι σχεδόν ανύπαρκτη, δεν περιέχεται δηλαδή ούτε ένα μόριο της αρχικής ουσίας μέσα στο διάλυμα). Έτσι, σύμφωνα με τη συμβατική επιστήμη, τα φαρμακευτικά αυτά διαλύματα δε θα έπρεπε να έχουν κάποιο βιολογικό αποτέλεσμα. Ο Randi έχει συμμετάσχει σε αρκετές προσπάθειες απαξίωσης της ομοιοπαθητικής και είναι ένας από τους πιο αυστηρούς επικριτές της.
Μια ομάδα ομοιοπαθητικών υπό την ηγεσία του γνωστού έλληνα ομοιοπαθητικού Γεώργιου Βυθούλκα ξεκίνησε το 2003 τη διαδικασία για την προσπάθεια κατάκτησης του επάθλου των 1.000.000 δολαρίων από τον Randi. Ο Βυθούλκας ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος προς την κλασική ομοιοπαθητική στις δεκαετίες του '70 και του '80. Για τον Βυθούλκα, τα προηγούμενα πειράματα που είχαν σχεδιαστεί για να υποστηρίξουν την εγκυρότητα της ομοιοπαθητικής έπασχαν από κακό σχεδιασμό, κάτι το οποίο του δημιουργούσε ενόχληση. Ένα από αυτά τα αποτυχημένα πειράματα σχετιζόταν και με τον James Randi και παρουσιάστηκε στην τηλεόραση του BBC το 2003. Αυτό αποτέλεσε και μια εκ των κυριότερων ωθήσεων που έκανε τον Βυθούλκα να αποφασίσει να αντιπαραβάλλει την 40ετή του εμπειρία στην πρόκληση του Randi ώστε να ξεκαθαρίσει η υπόθεση.
Η αντιπροσωπεία του Randi κανονίστηκε να αποτελείται από μια ομάδα σκεπτικιστών. Αυτή η ομάδα μαζί με την ομάδα των ομοιοπαθητικών του Γ. Βυθούλκα ξεκίνησαν το 2003 τις διαδικασίες προετοιμασίας για το πείραμα. Επινοήθηκε ένα πρωτόκολλο από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων και το πείραμα θα γινόταν σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Το πείραμα συμπεριλάμβανε ομοιοπαθητικούς που θα εργαζόντουσαν υπό την εποπτεία του Βυθούλκα και ορισμένες εξατομικευμένες θεραπείες που προοριζόντουσαν για έναν αριθμό ασθενών και που θα γινόντουσαν με το πρότυπο της διπλής τυφλής μελέτης, κατά την οποία οι μισοί ασθενείς λαμβάνουν την δοκιμαζόμενη θεραπεία, ενώ οι υπόλοιποι λαμβάνουν θεραπεία placebo. (Σ' αυτό το πρότυπο διπλής τυφλής μελέτης, εξετάζεται κατά πόσον η δοκιμαζόμενη θεραπεία θα παρουσιάσει στατιστικά σημαντική διαφορά στη βελτίωση της υγείας των ασθενών εάν αντιπαραβληθεί με μια ομάδα ελέγχου στην οποία οι ασθενείς λαμβάνουν ένα φάρμακο που στην ουσία είναι κάποια ουδέτερη ουσία που δεν προκαλεί κάποιο βιολογικό ή θεραπευτικό αποτέλεσμα placebo).
Όλα έδειχνα πως έβαιναν καλώς όταν τον Αύγουστο του 2006 ο Βυθούλκας έλαβε ένα συμφωνητικό υπογεγραμμένο από τον Randi, στο οποίο δήλωνε πως ήταν ικανοποιημένος με το προτεινόμενο πρωτόκολλο. Ακόμα περισσότερο, δεν ζητούσε να γίνει κάποιος προκαταρκτικός έλεγχος, ένα στάδιο κατά το οποίο έχουν ήδη αποτύχει όλοι όσοι έχουν δεχθεί την πρόκληση του Randi. Ωστόσο, ο Randi στη συνέχεια καθυστέρησε την έναρξη του πειράματος επικαλούμενος λόγους υγείας και έλλειψη ικανοποιητικού κονδυλίου. Ο Βυθούλκας ζήτησε προφανώς από τον Randi να ορίσει κάποιον εκπρόσωπο εφόσον ο ίδιος θα απουσίαζε, κάτι που δεν έγινε δεκτό από τον Randi. Συμπλήρωσε, ότι χρειαζόταν έξι μήνες για να αναρρώσει από τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Αυτή η περίοδος των έξι μηνών, σύμφωνα με τον Βυθούλκα, ήταν εξαιρετικής σημαντικότητας. Συνέπεσε με τον διορισμό του νέου Δημάρχου της Αθήνας που εγκατέστησε νέο πρόεδρο στην επιτροπή επιστημόνων και νέο πρόεδρο στο νοσοκομείο που επρόκειτο να διεξαχθεί το πείραμα. Ο Βυθούλκας ισχυρίζεται πως ο Randi γνώριζε για τις επικείμενες αλλαγές και πως καθυστέρησε επίτηδες τη διαδικασία του πειράματος ώστε να αποφύγει την πρόκληση. Μια πρόκληση που είχε τα προσόντα της αυστηρότερης και καλύτερα οργανωμένης προσπάθειας για να κατακτηθεί το έπαθλο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, από όσες είχαν μέχρι στιγμής προταθεί στον Randi. Έτσι, η ομάδα των ομοιοπαθητικών πιστεύουν πως ο Randi έκανε πίσω γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.
Μετά από 2 ακόμα χρόνια περαιτέρω διαπραγματεύσεων με τις νέες τοπικές αρχές, η ομάδα των ομοιοπαθητικών κατάφερε και πάλι να προχωρήσει τη διαδικασία στην Αθήνα και ξεκίνησε τις τελικές προετοιμασίες για το πείραμα. Τον Σεπτέμβριο του 2008, πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα μια διμερής συνάντηση μεταξύ δύο αντιπροσώπων του Randi, του Δρ. Menachem Oberbaum που θα ήταν ο επικεφαλής κριτής για το πείραμα και του κ. Βυθούλκα. Μετά και από αυτή τη συνάντηση η ομάδα των ομοιοπαθητικών θεώρησε πως όλα ήταν έτοιμα για να συνεχιστεί η διαδικασία αλλά βρέθηκαν μπροστά σε μια νέα έκπληξη. Τον Οκτώβριο του 2008, ένα μήνα μετά από την προαναφερθείσα συνάντηση, έλαβαν το ακόλουθο μήνυμα από τον Randi:
"Ξεχάστε όλη την προηγούμενη αλληλογραφία που ανταλλάξαμε για το ζήτημα. Αυτό που ισχύει είναι η παρούσα κατάσταση. Πρώτον, απαιτείται από τον Γεώργιο Βυθούλκα να συντάξει μία κανονική, σωστά συμπληρωμένη αίτηση και να την υποβάλλει όπως απαιτείται από τον καθένα να κάνει. Εφόσον ληφθεί, θα προχωρήσουμε όπως και με κάθε άλλη συνήθη αίτηση, με τις ρυθμίσεις, συμπεριλαμβανόμενης της απαίτησης για το προκαταρκτικό στάδιο."
Αυτή η νέα τροπή των γεγονότων εκνεύρισε δικαιολογημένα τον Γιώργο Βυθούλκα, εφόσον είχαν ήδη περάσει 5 χρόνια εργασίας επάνω στο ζήτημα. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα, όταν ο Randi ισχυρίστηκε στην ιστοσελίδα του ότι η ομάδα των ομοιοπαθητικών αποσύρθηκε από το πείραμα. Αυτή η κατηγορία αμφισβητήθηκε έντονα από τον Γ. Βυθούλκα.
Φαίνεται όμως πως δεν έχουν χαθεί όλα, εκτός ίσως από το ένα εκατομμύριο δολάρια. Το πείραμα πιθανώς μπορεί ακόμα να προχωρήσει με τη συμμετοχή των σκεπτικιστών Alec Gindis και Hrasko Gabor που αρχικά αντιπροσώπευαν τον Randi. Προφανώς θέλουν να δουν ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της μακρόχρονης διαδικασίας. Επίσης, ο Βυθούλκας εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τη διεξαγωγή του πειράματος, καθώς πιστεύει σθεναρά ότι το σωστό είδος πειράματος μπορεί να αποδείξει στους επικριτές της ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει όντως βιολογικό αποτέλεσμα.
Μια πλήρη αναφορά της ιστορίας, μπορεί να διαβάσει κανείς (στα αγγλικά) στην ιστοσελίδα του Γιώργου Βυθούλκα.
James Randi
Ο James Randi είναι συνταξιούχος επαγγελματίας ταχυδακτυλουργός (αποκαλείται συχνά 'Ο Καταπληκτικός Randi'), συγγραφέας, ομιλητής και ερασιτέχνης αρχαιολόγος και αστρονόμος. Γεννήθηκε το 1928 στο Τορόντο του Καναδά, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Είναι σκεπτικιστής και υποστηρικτής της επιστημονικής μεθοδολογίας, ενώ είναι ευρέως γνωστός ως αμφισβητίας των παραφυσικών ισχυρισμών και της ψευδοεπιστήμης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως επαγγελματίας μάγος, αλλά όταν συνταξιοδοτήθηκε στα 60 του χρόνια ξεκίνησε να ερευνά το πεδίο των παραφυσικών φαινομένων, τον αποκρυφισμό και τους ισχυρισμούς για υπερφυσικές δυνάμεις.
Αν και συχνά τον αναφέρουν ως άνθρωπο που απομυθοποιεί, ο Randi αποποιείται τον χαρακτηρισμό, περιγράφοντας τον εαυτό του ως ερευνητή. Έχει γράψει για τα παραφυσικά φαινόμενα, για τον σκεπτικισμό και για την ιστορία της μαγικής τέχνης. Έχει ιδρύσει το James Randi Educational Foundation και προσφέρει το έπαθλο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε οποιονδήποτε μπορεί να επιδείξει αποδείξεις για παραφυσικά, υπερφυσικά και αποκρυφιστικά φαινόμενα ή δυνάμεις, κάτω από συνθήκες ελέγχου που θα έχουν οριστεί από κοινού κι από τις δύο πλευρές. Για την ώρα, κανείς δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το έπαθλο και η πρόκληση του Randi θα διακοπεί τον Μάρτιο του 2010. Τα χρήματα που προοριζόντουσαν να διατεθούν για το σκοπό αυτό, θα χρησιμοποιηθούν για άλλα προγράμματα, η φύση των οποίων θα ανακοινωθεί όταν διακοπεί η πρόκληση, τον Μάρτιο του ερχόμενου έτους.
Γεώργιος Βυθούλκας
Ο Γιώργος Βυθούλκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932 και ασχολείται με την ομοιοπαθητική για πάνω από 40 χρόνια. Σπούδασε την ομοιοπαθητική στη Νότια Αφρική και το 1966 έλαβε δίπλωμα ομοιοπαθητικής από το Ινδικό Ινστιτούτο Ομοιοπαθητικής. Μετά από την απόκτηση του διπλώματος επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και άσκησε την Κλασική Ομοιοπαθητική, καθώς επίσης ξεκίνησε να την διδάσκει σε ιατρούς σε ένα κέντρο στην Αθήνα, που τελικά ονομάσθηκε Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Το 1972 ξεκίνησε ένα ελληνικό περιοδικό για την ομοιοπαθητική. Το 1976 οργάνωσε το πρώτο από μια σειρά ετήσιων διεθνών ομοιοπαθητικών σεμιναρίων. Το 1994 ίδρυσε την Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο, που παρέχει μεταπτυχιακή εκπαίδευση στο πεδίο της ομοιοπαθητικής.
Ο Γ. Βυθούλκας έχει γράψει μια πλειάδα βιβλίων για το αντικείμενο της ομοιοπαθητικής, δύο εκ των οποίων ('Ομοιοπαθητική, η Ιατρική του Νέου Ανθρώπου' και 'η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής') έχουν μεταφρασθεί σε άλλες γλώσσες. Στις προθέσεις του είναι να συγγράψει ένα μεγάλο έργο, το Materia Medica Viva, που θα αποτελεί ένα βιβλίο αναφοράς στις ομοιοπαθητικές θεραπείες και θα φτάσει τους 16 τόμους όταν ολοκληρωθεί, ενώ ήδη έχει εκδοθεί ο πρώτος τόμος. Συγχρόνως, έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ομοιοπαθητικά περιοδικά και έχει αναπτύξει ένα έμπειρο σύστημα για να το χρησιμοποιούν όσοι ασκούν την ομοιοπαθητική ώστε να επιλέγουν θεραπείες για τους ασθενείς τους.
Έχει τιμηθεί με ποικίλες διακρίσεις. Τον Δεκέμβριο του 1996 τιμήθηκε στο Σουηδικό Κοινοβούλιο με το βραβείο Right Livelihood Award (Εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ), που σύμφωνα με την σχετική αναφορά στην ιστοσελίδα του, το σκεπτικό του βραβείου είναι ότι:
απονέμεται για την εξαίρετη προσφορά του στην αναμόρφωση της Ομοιοπαθητικής γνώσης, έτσι ώστε να πάρει την θέση της σαν επιστήμη, και για τις ακούραστες προσπάθειες του στο να εκπαιδεύσει γιατρούς με τα υψηλότερα στάνταρ, ώστε η ομοιοπαθητική να θεωρείται σήμερα μέσα στον επιστημονικό χώρο σαν μια αποτελεσματική θεραπευτική μέθοδος.[/spoiler]
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΝομίζω ότι δεν έχει νόημα. Προσωπικά δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω.
Ζητήθηκε μετ' επιτάσεως κάτι από τη rose και έκανε μια προσπάθεια να το στηρίξει, με τον τρόπο τον οποίο αντιλαμβάνεται.
Εμένα με κάλυψε, όχι με το ορθό των αντιλήψεών της, αλλά με το πάθος και την πίστη σε αυτό που κάνει.
Η εκτίμηση μου είναι ότι απέχουμε πάρα μα πάρα πολύ από μια ενιαία θεραπευτική θεωρία, η οποία να εκμεταλλεύεται τον πλούτο των διάφορων θεραπευτικών τεχνικών.
Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί και ο κυριότερος είναι ότι γύρω από κάθε τεχνική συγκροτείται ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο πλέγμα συμφερόντων.
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε θεραπευτική τεχνική αναπτύχθηκε σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτισμικό περιβάλλον , έξω από το οποίο χάνει μεγάλο μέρος της θεραπευτικής της ικανότητας.
Ξαναγράφω ότι υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία δεν αντιλαμβανόμαστε.
Η ιστορία της επιστήμης και της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από συνεχείς ανατροπές της κυρίαρχης άποψης για την επιστήμη, οι φορείς της οποία κάθε φορά ισχυρίζονται ότι αποτελεί τη μία και μόνη αλήθεια. Η σύγχρονη αντίληψη για την ιατρική (και όχι μόνο) πιθανότατα κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί. Πιθανώς οι θεραπευτές του μέλλοντος να γελάνε με τις βεβαιότητες μας. Πάντως για να μην παρεξηγηθώ και εγώ με αυτές πορεύομαι...
Υ.Γ Άραγε ο Βίλχεμ Ράιχ ήταν τρελός ή μισότρελος. Και γιατί κυνηγήθηκε με ανηλεή τρόπο?
Είχε όντως αναπτύξει μια νέα θεωρία ή ήταν ένας ακόμα τσαρλατάνος?
Οι γνώσεις μου είναι ελλιπέστατες , πέρα από την "Ανάλυση του χαρακτήρα " και το "άκου ανθρωπάκο", που έχω διαβάσει. Δε είμαι υποστηρικτής της θεωρίας του για την οποία γνωρίζω όσα ένας μέσος άνθρωπος. Απλώς και εγώ είχα την αντίληψη ότι ήταν ένας μισότρελος επιστήμονας. Μέχρι που διάβασα το "άκου ανθρωπάκο", το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά κείμενα για την ανθρώπινη φύση. Η ανάγνωση κλόνισε την εικόνα του τρελού...
Ελπίζω να μην ανοίγω και νέο κύκλο αντιπαράθεσης...
Γράφω με επιφύλαξη.
Ίσως αργότερα διηγηθώ και μια φοβερή ιστορία από το ιατρείο!
--- Τέλος παράθεσης ---
Όποιος δεν κρατά την αμφισβήτηση για καθετί που θεωρείται αξίωμα σίγουρα δεν είναι ο άνθρωπος που μπορείς να εμπιστευτείς.... Και είμαι σίγουρος ότι πολλά θα αλλάξουν τις επόμενες δεκαετίες στην ιατρική όταν κάθομαι και διαβάζω κάποιες εργασίες σε μοριακό επίπεδο..... Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάνε στο άλλο άκρο. Βαδίζουμε με βάση τι έχει τις περισσότερες αποδείξεις.
Τώρα ο Βίλχεμ Ράιχ πιστεύω ότι απλά μεθυσμένος από κάτι που ανακάλυψε ξέφυγε.... Εγώ δεν τον θεωρώ απατεώνα αλλά σίγουρα έχασε τον δρόμο του σαν επιστήμονας.....
Ένα πράγμα θα σου πω:
Εάν ξέρεις πως λειτουργεί ένα νευρωνικό δίκτυο που η λειτουργία του στηρίζεται σε αρχές παρόμοιες με αυτές που έχουμε στον εγκέφαλο και ξέρεις τι γίνεται στην πράξη όταν φτιάχνεται ένα κύκλωμα υπολογιστών τότε οι θεωρίες του Βίλχεμ δεν είναι κάτι το παράδοξο εάν αφαιρέσεις τις μυθοπλασίες του και το δεις λίγο τεχνοκρατικά.... Ούτε τα διάφορα dejavu και η αυθυποβολή... είναι απλές μαθηματικές εξισώσεις.... Μάλιστα οι ίδιοι φυσικοί νόμοι και οι χημικές ιδιότητες είναι ίδιες.... Οι ανατομικές παραλλαγές επίσης... Τα αρχικά "φορτία" (ηλεκτρικά-χημικά-ενεργειακά όπως θες πες τα) είναι παρόν στην έναρξη κάθε είδους κυκλώματος...
Εκεί σκέφτεσαι ότι σε αυτό τον κόσμο, λίγες μετοχές σε μια "φαρμακευτική" ομοιοπαθητικών ή λοιπόν τσαρλατάνων, μπορεί να μην είναι ηθικό αλλά σίγουρα είναι καλοδεχούμενο.... Έτσι, είναι η φύση που λέει και η rose.
Η μόνη διαφορά είναι ότι κάποιοι το καταλαβαίνουν και προσπαθώντας, απογοητεύονται από τον κόσμο γύρω τους, κάποιοι άλλοι το καταλαβαίνουν και το εκμεταλλεύονται οικονομικά και ματαιόδοξα και κάποιοι συνεχίζουν στον κόσμο τους....
Εγώ προσπαθώ να θεραπεύεται ο ασθενής, να μην τον κοροϊδεύω και να πέφτει σε εκμεταλλευτές και τηρώ κάποιο δικό μου κώδικα ηθικής....
Με αυτό το spam, τώρα εγώ ως διαχειριστής μου λέτε τι θα κάνω; μάλλον θα βάλω τα κατεβατά σε scroll....
Rose ξέχασα...
Μια μελέτη έχεις βάλει όλη κι όλη και το μόνο που λέει είναι ότι εάν έχεις ακολουθήσει την κλασσική με τις χημειοθεραπείες και κάνεις και εναλλακτικές μαζί τότε νιώθεις πιο ευχαριστημένος.
Για τα υπόλοιπα με γαργαλάει το κουμπί που γράφει διαγραφή... Πάσα γνώμη από τους υπολοίπους για το πως θα το διαχειριστούμε είναι καλοδεχούμενη...
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Tου Πασχου Mανδραβελη
Σε όλο τον κόσμο ξέρουν ότι για να γίνει βιώσιμο ένα χρέος δεν αρκεί το «κούρεμά» του. Πρέπει να σταματήσει και η τροφοδοσία του. Πρέπει το κράτος να ξοδεύει για τη λειτουργία του λιγότερα απ’ όσα εισπράττει. Να το πούμε αλλιώς. Αν το 2009 «κουρεύαμε» όλο το χρέος και συνεχίζαμε την ίδια πολιτική με 24 δισ. πρωτογενές έλλειμμα, ακόμη κι αν μάς χάριζαν μηδενικά επιτόκια, το 2019 θα είχαμε πάλι χρέος 100% του ΑΕΠ. Ακόμη κι αν η οικονομία δεν ήταν σε ύφεση 2% όπως ήταν το 2009.
Στο γεγονός ότι τα ελλείμματα τροφοδοτούν το χρέος συμφωνούν όλοι: αριστεροί και δεξιοί. Οι μόνοι που διαφωνούν είναι οι Ελληνες· αριστεροί και δεξιοί. Στη χώρα μας βρίσκουμε διάφορες έννοιες για να παραμερίζουμε τα προφανή. Ενα από αυτά είναι η «ανάπτυξη», η οποία ως γνωστόν στην Ελλάδα σημαίνει να παράγουν οι άλλοι τα προϊόντα κι εμείς να τα διακινούμε μεταξύ μας. Ας μην ξεχνάμε ότι την περίοδο 1995-2004, παρά τη μεγάλη ονομαστική ανάπτυξη της οικονομίας το χρέος διογκώθηκε από το 101% του ΑΕΠ το 1995, στο 114% του ΑΕΠ το 2004 (OECD Factbook 2009: Economic, Environmental and Social Statistics). Ειρωνική σημείωση: 8,5 δισ. από τα δανεικά που τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε να καλύψουμε φέτος, είναι ομόλογα του 2002, τότε που η ανάπτυξη έτρεχε με 3,8%. (Το μεγαλύτερο μέρος από τα δανεικά που σκάνε τους επόμενους μήνες, δηλαδή 14,5 δισ., είναι ομόλογα του 2009. Είναι αυτά για τα οποία ο κ. Χρυσοχοΐδης κλαίει που δεν πήραμε περισσότερα).
Σε όλο τον κόσμο, λοιπόν, συμφωνούν ότι για να εξυγιανθεί μια οικονομία πρέπει το κράτος να συμμαζέψει τις δαπάνες και τα έσοδα. Μόνο στην Ελλάδα διάφοροι διακηρύσσουν την οικονομική ομοιοπαθητική: η πληγή του ελλείμματος, που αιμορραγεί ακατάσχετα, θεραπεύεται ανοίγοντας μια μεγαλύτερη πληγή. Και αυτό το βαφτίζουν κεϊνσιανισμό. Μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης είπε κάτι σωστό για τους όψιμους Κεϊνσιανούς: «Ο Κέινς... φρόντισε να έχει στο βιβλίο του μονές και ζυγές σελίδες. Υπάρχουν, λοιπόν, οι επιλεκτικοί αναγνώστες του Κέινς, οι οποίοι διαβάζουν μόνο τις ζυγές σελίδες. Συγκεκριμένα διάβασαν εκείνα τα κομμάτια που έλεγαν ότι σε συνθήκες ύφεσης προτείνεται η παρέμβαση του κράτους μέσω μιας δημοσιονομικής επεκτατικής πολιτικής, προκειμένου να καταφέρουμε να ανέβει η ζήτηση σε ικανοποιητικά επίπεδα και με αυτόν τον τρόπο να ξεπεραστεί η ύφεση. Εάν, όμως, κάποιος έμπαινε στον κόπο να διαβάσει και τις μονές σελίδες του έργου, θα έβλεπε ότι ο Κέινς συνέχιζε λέγοντας ότι μετά, όταν αποκαθίστανται οι ισορροπίες και η οικονομία επανέρχεται στην ανάπτυξη, τότε η χώρα έχει την υποχρέωση, καθ’ όλο το διάστημα που έχει θετικούς ρυθμούς, να φροντίζει όχι μόνο να μειώνει τα ελλείμματα, αλλά να δημιουργεί πλεονάσματα μέσα από τα οποία θα απορροφούσε όλο το χρέος που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των ελλειμμάτων».
Η Ελλάδα αμέλησε. Ετσι πληρώνει αυτό δεν έκανε την περίοδο της υψηλής -έστω με πήλινα πόδια- ανάπτυξης, 1996-2007. Δεν μείωσε το χρέος ώστε τώρα να έχει το περιθώριο για επεκτατικές πολιτικές ή έστω να χρηματοδοτήσει ένα ευπρεπές κοινωνικό κράτος για όσους πλήττονται. Αυτό ήταν το «μοιραίο λάθος» της οικονομίας που διέπραξε και ο κ. Σημίτης. Δεν ήταν το Μνημόνιο ή η «ρήτρα ύφεσης», όπως είπε ο ίδιος στο Βερολίνο. Διότι και τα δύο δεν εξαρτώνται μόνο από μας. Εξαρτώνται κυρίως από εκείνους που δίνουν τα λεφτά.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση