ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε θέματα άλλων ειδικοτήτων
Παρατηρητήριο ΦμΦ - Greek FmF Watch
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΤο προπαγανδιστικό άρθρο του συνδικαλιστή φμφ, Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος.
--- Τέλος παράθεσης ---
Άνοιγμα του φαρμακευτικού επαγγέλματος
από Π.Α., petrosaaa@hotmail.com
Τώρα που οι μεταφορείς, το μακροβιότερο κλειστό επάγγελμα στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αποτελεί πλέον παρελθόν, η προσοχή όλων στρέφεται στα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα και ιδιαίτερα στην αγκύλωση της "αναχρονιστικής τακτικής ανταλλαγής των αδειών" (δήλωση Κυβερνητικού εκπροσώπου, 22/09/2010). Το είδος της απελευθέρωσης διαφέρει από επάγγελμα σε επάγγελμα αφού διαφορετικοί είναι και οι περιορισμοί σε καθένα από αυτά. Ο κλάδος των φαρμακοποιών, που αποτελεί και το ζήτημά μας, διέπεται από πολλούς και σύνθετους περιορισμούς. Πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια στην ίδρυση νέων φαρμακείων, σταθερή λιανική τιμή στα φαρμακευτικά σκευάσματα, σταθερό κέρδος του φαρμακοποιού, συγκεκριμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, περιορισμός στις κτιριακές εγκαταστάσεις απ΄ τον ισχύοντα υγειονομικό και πολεοδομικό κανονισμό (αναφερόμαστε πάντα στην ίδρυση νέου φαρμακείου γιατί υπάρχουν και κάτι τρύπες που ιδρύθηκαν στο μακρινό παρελθόν, σκέτα περίπτερα) καθώς και άλλοι περιορισμοί που συνολικά αναφέρονται στον νόμο 3457 του 2006.
Αν θέλετε να δείτε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες φαρμακείων, όλους εμάς τους μη έχοντες, αλλά και την κοινή λογική, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο. Ο πρόεδρος του ΠΦΣ (Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος) προτρέπει τα μέλη του να ΜΗΝ εκτελούν συνταγές με νοσοκομειακά φάρμακα, που τόσο έχουν ανάγκη οι ασθενείς. Μιλούν ξεκάθαρα για ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Χρησιμοποιούν ορολογία που μόνο φεουδάρχης του σκοτεινού Μεσαίωνα θα μεταχειριζόταν...
Μύθοι και Αλήθειες για το ελληνικό φαρμακείο
Μύθοι και Αλήθειες για το ελληνικό φαρμακείο δια στόματος του προεδρείου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Παρακολουθείστε την επιχειρηματολογία και τις αντιφάσεις του πιο σκληρού συντεχνιακού κλάδου της χώρας για τη διατήρηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος κλειστού. Περιφρονούν επιδεικτικά τις τύχες εκατοντάδων νέων φαρμακοποιών με μοναδικό γνώμονα τη διατήρηση του κέρδους για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Πραγματικά είναι να απορεί κανείς, αν διατυπώνουν τέτοιες απόψεις σε ένα ανοικτό φαρμακευτικό συνέδριο (Pharma point 2010), απ' όπου και προέρχεται το υλικό, τι λένε σε κλειστές συνελεύσεις των συλλόγων τους και σε υπουργικές συναντήσεις.
Εμείς οι Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο, αποτελέσαμε μιας εξαρχής μια πολυσυνθετική ομάδα από άνεργους, ετεροαπασχολούμενους ή εργαζόμενους φαρμακοποιούς που διακαής τους πόθος είναι ή έγινε στην πορεία, η ίδρυση του δικού τους φαρμακείου. Ενός φαρμακείου όμως, εκεί που οι ίδιοι το επιθυμούμε, είτε πρόκειται για κωμόπολη της επαρχίας, είτε για το κέντρο της Αθήνας, είτε για νησί του Ιονίου ή του Αιγαίου. Αρνηθήκαμε πεισματικά, να υποθηκεύσουμε τις περιουσίες των οικογενειών μας για οποιαδήποτε άδεια μας πλάσαραν, σαν γη της επαγγελίας, ενώ παράλληλα δεν δεχτήκαμε την προοπτική της αυτοεξορίας. Είχαμε αυτό το δικαίωμα και στις δύο περιπτώσεις. Οι επιλογές μας, ωστόσο, αυτές δεν ήταν άνευ τιμήματος. Απασχοληθήκαμε σαν ιατρικοί επισκέπτες, δουλέψαμε σε φαρμακεία ως βοηθοί, σε ταβέρνες & καφετέριες σαν γκαρσόνια, μέχρι και φορτηγά οδηγήσαμε...Και τώρα τι; Έρχεται η στιγμή που τόσο περιμέναμε όλο αυτόν τον καιρό που βολοδέρναμε δεξιά και αριστερά.
Η ομάδα των Φαρμακοποιών χωρίς Φαρμακείο κατηγορήθηκε από συστάσεως, σαν προβοκάτορας. Στην αρχή μας είπαν ρουφιάνους του Lidl και του Aldi. Μετά τσάτσους του Λαυρεντιάδη και του Λαβίδα. Κάποιοι άλλοι ανέπτυξαν σενάρια υποκίνησής μας γενικά από οικονομικά μεγαλο-συμφέροντα που κοιτάν να καπηλευτούν το χώρο του Ελληνικού φαρμακείου σε μια συνομωσιολογική πλατφόρμα που ούτε ο Στάλιν για τον Τρότσκι δεν είχε εφεύρει. Εμείς αποδείξαμε και αποδεικνύουμε καθημερινά πόσο λάθος είχαν όλοι αυτοί οι κοινοί δημαγωγοί απόγονοι του Γκέμπελς.
Στόχος δικός μας είναι μόνον ένας. Μια νομοθεσία που θα επιτρέπει την χωρίς περιορισμούς ίδρυση νέου φαρμακείου, οπουδήποτε επιθυμεί κάποιος πτυχιούχος φαρμακοποιός χωρίς να καταβάλλει σε κανέναν νταβατζή, οποιοδήποτε ποσό. Αυτό και μόνο αυτό.
Η μοναδική διέξοδος για απόκτηση φαρμακείου σε αστικό κέντρο, είναι η αγορά της άδειας από κάποιον που αποσύρεται. Η τιμή έχει διαμορφωθεί απ’ την «πιάτσα» από 250.000 ευρώ και βλέπουμε… Το ποσό αυτό αναφέρεται στην άυλη αξία της άδειας και δεν αντιπροσωπεύει τίποτα το υλικό. Ως εκ τούτου οποιαδήποτε προσπάθεια αιτιολόγησης της συγκεκριμένης τιμής μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει. Για τους τύπους να αναφέρουμε ότι ολοκαίνουργιος εξοπλισμός φαρμακείου 50 τ.μ κοστίζει περί τις 26.000 ευρώ (προ ΦΠΑ) ενώ το εμπόρευμα που αυτό χρειάζεται και ειδικά τώρα που οι τιμές έχουν πέσει, κοστίζει από 20 ως 30.000 ευρώ. Ωστόσο, η απρόσκοπτη είσοδος των νέων φαρμακοποιών στο επάγγελμα μήπως μπορεί να επιτευχθεί με άρση του ελάχιστου περιθωρίου κέρδους; ΟΧΙ. Μήπως με άρση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος; ΟΥΤΕ. Με άρση του υγειονομικού και του πολεοδομικού κανονισμού που διέπει την ίδρυση νέων φαρμακείων; Και πάλι ΟΧΙ. Μόνο η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ κινείται προς την κατεύθυνση στην οποία στοχεύουμε και μόνο αυτό θα διεκδικούμε μέχρι τελικής δικαίωσής μας.
Θεωρούμε άκρως επικίνδυνη την παράδοση του επαγγέλματός μας σε μεγαλοεπενδυτές-καρχαρίες, ανθρώπους άσχετους προς την φαρμακευτική επιστήμη οι οποίοι όμως, είναι εξαιρετικά σχετικοί με την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Θεωρούμε απειλή την απελευθέρωση της τιμής του φαρμακευτικού είδους και την παράδοσή του στον νόμο της αγοράς και της ζήτησης. Οποιαδήποτε άρση σε περιορισμούς, που εξασφαλίζουν ότι τα δύο παραπάνω δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν, θα μας βρει πολέμιους με το ίδιο πάθος που αυτή τη στιγμή αξιώνουμε κατάργηση των πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών.
Όσοι αναρωτιούνται ακόμη αν το φαρμακευτικό επάγγελμα είναι κλειστό έχουμε να τους απαντήσουμε ότι το επάγγελμα παραμένει κλειστό, όσο εμποδίζει έστω και ΕΝΑΝ να αποφασίσει που θα εργαστεί. Η επαγγελματική ελευθερία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και θα θέλαμε να ελπίζουμε σε δημοσίευση των θέσεών μας.
Με εκτίμηση,
Π.Α., Φαρμακοποιός
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 06.07.2014 : 14:21
Τι είναι κοινωνικό αγαθό; Μην είναι το νερό; Μην είναι το φάρμακο; Μην είναι τ’ άπαρτα εργοστάσια της ΔΕΗ; Η συζήτηση που γίνεται στη χώρα μας για την ιδιωτικοποίηση της Μικρής ΔΕΗ έχει στον πυρήνα της την έννοια του «κοινωνικού αγαθού». Ανταλλάσσονται διαρκώς επιχειρήματα για κάτι που είναι σαν την έννοια της «πατρίδας». Κανείς δεν μπορεί να την ορίσει, αλλά όλοι νιώθουν υποχρέωση να την υπερασπιστούν. Σε αντίθεση με τα «δημόσια αγαθά» -τα οποία ορίζονται πολλαπλώς αλλά και επαρκώς στην οικονομική βιβλιογραφία- τα «κοινωνικά αγαθά» ορίζονται διά της αίσθησης που έχουν κάποιοι για τις ανάγκες τους. Ο βουλευτής της Ν.Δ. Μιχάλης Ταμήλος, για παράδειγμα, το όρισε πολύ στενά: «Κοινωνικό αγαθό είναι μόνο το νερό. Τίποτα άλλο. Μπορείς να ζήσεις και χωρίς ενέργεια. Μπορείς να πας σε ένα χωριό και να ζεις με τη λάμπα που ανάβαμε παλιά, δεν χρειάζεται το ρεύμα να το έχεις πάντα. Αρα λοιπόν το ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό».
Διασκεδαστικό, αλλά το αστείο είναι ότι δεν χλευάστηκε στη βάση της αυθαίρετης έννοιας του «κοινωνικού αγαθού», αλλά διότι δεν συμπεριέλαβε και την ενέργεια στις βασικές ανάγκες. «Και το ρεύμα, ρε Ταμήλο, είναι αναγκαίο για να ζήσει κάποιος και συνεπώς είναι κοινωνικό αγαθό», έγραψε κάποιος. Αλλά πάλι, σάμπως δεν είναι αναγκαίο το ψωμί; Γιατί δεν κρατικοποιούμε όλους τους φούρνους; Αλλο παράδειγμα: στη διαρκή αντιπαράθεση που έχουν οι φαρμακοποιοί με τις κυβερνήσεις, οι φαρμακευτικοί σύλλογοι υποστηρίζουν ότι και το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό (και προφανώς γι’ αυτό το πουλούσαν με 24% κέρδος). Ολως παραδόξως ουδείς έθεσε θέμα «να περάσουν στη διαχείριση του λαού τα φαρμακεία».
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Σάμιουελσον, που διατύπωσε πρώτος τη θεωρία των δημόσιων αγαθών, τα όρισε ως «αγαθά συλλογικής κατανάλωσης... αγαθά που όλοι απολαμβάνουν από κοινού, υπό την έννοια ότι η κατανάλωση κάθε ατόμου δεν οδηγεί στην αφαίρεση της κατανάλωσης των υπόλοιπων αυτού του συγκεκριμένου αγαθού» («The Pure Theory of Public Expenditure», 1954). Τέτοια αγαθά μπορεί να είναι η γνώση (η οποία επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθεί), οι υπηρεσίες ασφαλείας, οι δρόμοι, «οι υπηρεσίες που προσφέρει ένας φάρος», όπως χαρακτηριστικά έγραψε ένας οικονομολόγος. Δεν μπορούν να οριστούν τα δημόσια αγαθά εξαιτίας των αναγκών, διότι αυτές είναι άπειρες και μεταβαλλόμενες, και ίσως γι’ αυτό εφευρέθηκε ο νεολογισμός του «κοινωνικού αγαθού». Επειδή δε ο όρος είναι ασαφής σαν την πατρίδα, χρησιμεύει και για κάτι περισσότερο. Οπως θα έλεγε και ο Ιωάννης Πολέμης: «Ολα κοινωνικά αγαθά! Κι αυτά κι εκείνα,/ και κάτι που ’χουμε μες στην καρδιά/ και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα/ και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!».
Αληθές! Στην αριστερή φιλολογία, οι τηλεπικοινωνίες, οι διακοπές, οι συναυλίες (εξ ου και τα «ντου» που κάνουν οι πιο επαναστατημένοι), τα πάντα είναι «κοινωνικά αγαθά». Τα παραπάνω βέβαια δεν υπονοούν ότι οι ανάγκες είναι πλασματικές και ότι το κράτος δεν πρέπει να προσφέρει κάποια αγαθά και υπηρεσίες σε εκείνους που δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Φυσικά πρέπει να έχουν όλοι πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα· κάτι, που δεν γίνεται σήμερα με την κρατική ΔΕΗ. Γι’ αυτό χρειάζονται πολιτικές επιδότησης των ασθενεστέρων, αλλά και συνολικότερα ρυθμιστικές πολιτικές σε μια αγορά που, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, θα έχει ολιγοπωλιακή μορφή. Ομως αντί να συζητάμε την ενίσχυση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, τις τεχνητές λίμνες που διαχειρίζεται η ΔΕΗ, τους όρους παραχώρησης του λιγνίτη και τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη παραγωγή και διανομή του ρεύματος, η συζήτηση γίνεται για τα απροσδιόριστα «κοινωνικά αγαθά», έτσι ώστε να μη βγάζουμε άκρη. Ή μήπως αυτός είναι ο στόχος;
EzeΤΡΟΛ:
Πάγκαλος για φμφ στο ΒΗΜΑ FM: «Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος»
Διαβάστε παρακάτω τις απομαγνητοφωνημένες δηλώσεις του:
Για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και την απεργία της ΔΕΗ
«Επιχειρήσεις δεν είναι; Όποιος έχει μεγαλύτερα κόστη λειτουργίας από έσοδα να κλείσει και όποιος καταφέρει να έχει μεγαλύτερα έσοδα να λειτουργεί. Επιχείρηση είναι! Το κράτος πρέπει να προστατεύει μισθωτούς, αδύνατους οικονομικά, ανέργους, ηλικιωμένους, συνταξιούχους και αρρώστους. Όχι τις επιχειρήσεις. Στην περιοχή της ανατολικής Αττικής που μένω εγώ, αν δεν πας στο αεροδρόμιο που έχει φαρμακείο που λειτουργεί τη νύχτα, δεν μπορείς να αγοράσεις παυσίπονα. Πράγματα που θα έπρεπε να αγοράζεις στα περίπτερα και στα μπακάλικα, παντού. Αυτά που μας ζητάει η Τρόικα να γίνουν είναι υπέρ του πολίτη. Και είναι εναντίον οργανωμένων συντεχνιών, των ανθρώπων που θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν επαγγέλματα που δεν μπορούν να κάνουν χωρίς την προστασία του κράτους. Στην πραγματικότητα, αυτοί είναι οι κρατιστές. Αυτοί είναι οι πραγματικοί κομμουνιστές. Οι φαρμακοποιοί, οι μπακάληδες και όσοι θέλουν ωράρια και την προστασία του κράτους για να επιβάλλουν στον καταναλωτή τις αυξημένες τιμές τους και μια σειρά από προϊόντα, όπως τα φάρμακα και το γάλα, είναι ακριβότερα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από την πτώση των εισοδημάτων και της ζήτησης και της κρίσης που περνάμε και όμως να παρατηρείται μια αύξηση τιμών. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν συμφέροντα οργανωμένα, ολιγοπώλια και μονοπώλια, τα οποία κατατυραννάνε τους πολίτες και βλέπουμε την Αριστερά, την παράταξη του λαού και των εργαζομένων, να είναι υπέρ των φαρμακοποιών, των γιατρών και των φοροφυγάδων. Και κατά οποιασδήποτε προσπάθειας μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού και ανοίγματος των αγορών, επειδή, λέει, είναι τα μέτρα αυτά στο Μνημόνιο. Και λοιπόν; Ας τα κάναμε εδώ και χρόνια μόνοι μας, για να μην είναι και να μην έχουμε ανάγκη ούτε το Μνημόνιο ούτε κανέναν άλλον μπαγάσα και κερατά.
Θόδωρος
αντι-φμφ
asterios:
.
EzeΤΡΟΛ:
Φμφ δίνουν κίνητρα σε ιατρούς ώστε να λαμβάνουν από αυτούς χρυσοφόρες συνταγές.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Λαβράκια» βγήκαν από έρευνα που διεξήγαγαν το τελευταίο χρονικό διάστημα οι άνδρες της Οικονομικής Αστυνομίας για περιπτώσεις παράνομων συνταγογραφήσεων από γιατρούς της Ελλάδας.
Τα στελέχη της Οικονομικής Αστυνομίας, εκμεταλλευόμενα τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας και τα στοιχεία του συστήματος συνταγογράφησης, «τσίμπησαν», σύμφωνα με πληροφορίες, περίπου 15 γιατρούς από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι, όπως διαπιστώθηκε, υπερσυνταγογραφούσαν… κατά βούληση.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση γιατρού ο οποίος σε ένα τρίμηνο είχε προβεί σε 9.200 συνταγογραφήσεις (!) και μάλιστα -στις περισσότερες περιπτώσεις- φαρμάκων που παράγονται από συγκεκριμένη μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία.
Η εταιρεία εδρεύει στην Ελλάδα και αυτό που αναμένεται να ελεγχθεί από τις Αρχές είναι εάν και κατά πόσο υπάρχουν σχέσεις οικονομικού συμφέροντος μεταξύ του γιατρού και της συγκεκριμένης εταιρείας.
«Φανταστείτε πόσες συνταγές έγραφε την ημέρα, αν μόνο μέσα σε ένα τρίμηνο είχε γράψει 9.200. Όπως προέκυψε από τον έλεγχο, ο εν λόγω γιατρός, στις περισσότερες περιπτώσεις συνταγογραφούσε φάρμακα συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία πρόκειται να ελεγχθεί προκειμένου να διαπιστωθεί αν, για τις συνταγογραφήσεις, υπήρξαν οικονομικές συναλλαγές μεταξύ του γιατρού και της ίδιας» εξηγούν αστυνομικές πηγές στο zougla.gr.
Στο μικροσκόπιο και τα φαρμακεία
Επιπλέον, αρκετές είναι, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι περιπτώσεις που διαπιστώθηκε ότι γιατροί λάμβαναν «προμήθεια» από φαρμακεία της Αττικής -και όχι μόνο- προκειμένου οι συνταγές που έγραφαν να εκτελούνται από συγκεκριμένους φαρμακοποιούς.
«Οι φαρμακοποιοί έδιναν χρήματα σε γιατρούς προκειμένου να εκτελούν στα φαρμακεία τους, τις συνταγές τους. Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις και θα προκύψουν και άλλες. Ήδη από την έρευνα έχουν προκύψει φαρμακεία που λειτουργούσαν με αυτόν τον τρόπο. Η έρευνα συνεχίζεται» επισημαίνουν οι καλά γνωρίζοντες τα πράγματα.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση