ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα

Είναι τελικά αθώα η υπερουριχαιμία ?

(1/3) > >>

GirousisN:
Παραθέτω μερικά άρθρα που καλό είναι να μας προβληματίσουν σε σχέση με την ασυμπτωματική υπερουριχαιμία

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δ. Κουναλάκης:
Μελέτες με 30 άτομα και πρωτείνες οξείας φάσης, συνήθως δεν τις διαβάζω καθόλου.
Η τελευταία μελέτη είναι ενδιαφέρουσα αν με μεθοδολογικά προβλήματα.
Επιφυλάσσομαι να βάλω και εγώ μια μελέτη που είχα βρει που λέει το ακριβώς ανάποδο....

Από την άλλη έχω την εξής απορία:
Έχω ασθενή 34 ετών με μέση τιμή 17mg/dl και υπό Febuxostat γύρω στο 10mg/dl. Να του πω ότι σε ηλικία 50 ετών θα έχει νεφρική ανεπάρκεια και τουλάχιστον ένα έμφραγμα; Ξέρετε ότι εδώ στην Κρήτη οι κουμπαριές (για προληπτικούς λόγους) γίνονται και με νεφρολόγους.
Επίσης έχω δύο παπούδες ασθενείς με ουρικούς τόφους στα χέρια υπό Αλοπουρινόλη και περιστασιακά κολχικίνη που τα επίπεδα του ουρικού δεν πέφτουν κάτω από 9mg/dl και έχουν μόνο υπέρταση και κρεατινίνη καλύτερη από μένα. Αυτοί πως ξέφυγαν;

Ναι δέχομαι ότι το ουρικό οξύ θεωρείται παράγοντας κινδύνου. Αυτό τι σημαίνει; ότι τον θεραπεύουμε;

Denominator:
Σε πολύ υψηλές τιμές ουρικού οξέος καλό είναι να ασχολούμαστε με το αίτιο. Αν και σπάνια, εμμένουσες υψηλές τιμές υπερουριχαιμίας μπορούν να υποκρύπτουν σοβαρές παθήσεις (γενετικώς καθοριζόμενα νοσήματα, αιματολογικές κακοήθειες κ.λ.π.).
Το θέμα της νεφρικής βλάβης και του ουρικού οξέος μοιάζει με το πρόβλημα της κότας και του αυγού. Προς το παρόν δεν υπάρχει σαφής απάντηση.

Kyroula:
Η ασυμπτωματική πρωτοπαθής υπερουριχαιμία θεωρείται καλοήθης νόσος.Πέρα από τις περιπτώσεις που υπάρχουν πολύ αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος που ενέχουν τον κίνδυνο νεφροτοξικότητας,τους ασθενείς με κακοήθειες που θα λάβουν χημειοθεραπεία και κινδυνεύουν από το σύνδρομο λύσης όγκου και αυτούς που έχουν μεγάλη απέκκριση ουρικού στα ούρα(όπου και πάλι αφού αποτύχει η δίαιτα,χρησιμοποιείται αγωγή),στους υπόλοιπους δεν θεραπεύουμε τα επίπεδα του ουρικού οξέος.Επίσης νομίζω σημαντικό είναι να παίρνουμε ένα καλό ιστορικό-εξετάζουμε,(διουρητικά,αλκοόλ,σαλικυλικά,ΧΝΑ,υποθυρεοειδισμός,καρδιακή ανεπάρκεια κτλ)Υπάρχουν πολλές μελέτες που συσχετίζουν τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο αλλά δεν έχει αποδειχθεί αιτιολογική συσχέτιση μέχρι σήμερα,οπότε το να χρησιμοποιούμε φάρμακα για να «γιατρεύουμε» μια εργαστηριακή τιμή και μάλιστα φάρμακα με πιθανές σοβαρές παρενέργειες,δίχως αποδεδειγμένο κλινικό όφελος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι υπερβολικό.

Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣε πολύ υψηλές τιμές ουρικού οξέος καλό είναι να ασχολούμαστε με το αίτιο. Αν και σπάνια, εμμένουσες υψηλές τιμές υπερουριχαιμίας μπορούν να υποκρύπτουν σοβαρές παθήσεις (γενετικώς καθοριζόμενα νοσήματα, αιματολογικές κακοήθειες κ.λ.π.).
Το θέμα της νεφρικής βλάβης και του ουρικού οξέος μοιάζει με το πρόβλημα της κότας και του αυγού. Προς το παρόν δεν υπάρχει σαφής απάντηση.

--- Τέλος παράθεσης ---

Εννοείται Βασίλη, ότι θα ψάξω να αποκλείσω κάθε δευτεροπαθή αιτία που μπορεί να βρεθεί. Και χάρηκα το θέμα που άνοιξε ο GirousisN γιατί πραγματικά πάμε στα τυφλά εδώ.
Τον τελευταίο καιρό, από δική μου περιέργεια, στέλνω σε check-up που δεν έχουν νόσο ή χρόνια φαρμακευτική αγωγή και έχω τσιμπήσει κάτι περίεργα.
Αλήθεια πως ορίζεται το αυξημένο ουρικό οξύ λόγω διατροφής; Η εμπειρία μου από τα Ανώγεια ήταν ότι υπήρχαν άνθρωποι που και την Καθαρά Δευτέρα έτρωγαν αλλιώς ψημένο το κρέας αλλά χωρίς να αυξάνεται σε παθολογικά επίπεδα το ουρικό οξύ. Δεν τους επηρεάζει η διατροφή; Αν όχι, τότε μήπως όσοι επηρεάζονται (και δεν είναι δευτεροπαθές) έχουν κάποιο γονιδιακό ελάττωμα; Και αν ναι, αυτό ποιο είναι; Και φτιάχνει μόνο με αλλοπουρινόλη ή κάνει δουλειά και η Febuxostat που δρα λίγο διαφορετικά;
Επίσης όσοι έχουν αυξημένο ουρικό δεν κάνουν όλοι ουρική αρθρίτιδα. Είναι διαφορετικοί;

Και για τον GirousisN μια άσχετη απορία: Έχω 3 περιστατικά ασθενών, μικρότεροι των 55ετών, χωρίς παράγοντες κινδύνου πλην του καπνίσματος, με πρακτικά αρνητικό γονιδιακό έλεγχο θρομβοφιλίας, που έπαθαν ΟΕΜ εντός 24ωρου μετά από έκθεση (εισπνοή) σε λάστιχο, (που είτε κάηκε άμεσα, είτε "κάηκε" λόγω αποθήκευσης σε υψηλές θερμοκρασίες). Αυτό έχει κάποια σχέση με το ενδοθήλιο; και αν ναι, ποια;

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα