Τα παραπάνω ρυθμίζονται με τον τελευταίο νόμο 5243 της 31.10.2025 στο άρθρο 57


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Σημερινή εγκύκλιος που αναφέρει ότι οι ανασφάλιστοι πρέπει να διαθέτουν ενεργό ΑΜΚΑ. Δεν διευκρινίζεται ωστόσο τι γίνεται σε περίπτωση μη ενεργού ΑΜΚΑ σε κατόχους ευρωπαικής κάρτας ασφάλισης.

Έβγαλε και η Ελληνική UNI-PHARMA σχετικά γενόσημα:

Tabl. Sitagliptin/Uni-Pharma 50 mg x 30 με Λ.Τ. 11,74 €

Tabl. Sitagliptin/Uni-Pharma 100 mg x 30 με Λ.Τ. 14,38 €

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Tabl. Simevin (50/850) mg x 56 με Λ.Τ. 22,61 €

Tabl. Simevin (50/1000) mg x 56 με Λ.Τ. 16,90 €

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Η Σιταγλιπτίνη μπορεί να χορηγηθεί και ως μονοθεραπεία με δόση 100 mg x 1 (η δόση πρέπει να μειωθεί σε νεφρική ανεπάρκεια), βελτιώνει τόσο το Σάκχαρο Νηστείας όσο και το μεταγευματικό Σάκχαρο και έχει εξαιρετικό προφίλ ασφάλειας. Μπορεί να δοθεί και σε ηλικιωμένα άτομα.

Η Σιταγλιπτίνη μπορεί να χορηγηθεί
σε πρωτοδιάγνωση Σακχαρώδους Διαβήτη (σε αντένδειξη Μετφορμίνης ή συνδυαστικά),
σε άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη και εγκατεστημένη Καρδιαγγειακή Νόσο που δεν επιτυγχάνουν τους θεραπευτικούς στόχους λαμβάνοντας αναστολέα SGLT2 ΚΑΙ Μετφορμίνη,
σε ηλικιωμένα άτομα.

Ειδικές ομάδες ασθενών:

Μειωμένη νεφρική λειτουργία

Όταν εξετάζεται η χρήση της σιταγλιπτίνης σε συνδυασμό με άλλα αντιδιαβητικά φάρμακα, πρέπει να ελέγχονται οι συνθήκες χρήσης της σε ασθενείς με μειωμένη νεφρική λειτουργία.


Σε ασθενείς με ήπια νεφρική δυσλειτουργία (ρυθμός σπειραματικής διήθησης [GFR] ≥ 60 έως < 90 ml/min) δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης.


Σε ασθενείς με μέτρια νεφρική δυσλειτουργία (GFR ≥ 45 έως < 60 ml/min) δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης.


Σε ασθενείς με μέτρια νεφρική δυσλειτουργία (GFR ≥ 30 έως < 45 ml/min), η δόση του Sitagliptin είναι 50 mg μία φορά την ημέρα.


Σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία (GFR ≥ 15 έως < 30 ml/min) ή χρόνια νεφρική νόσο (ESRD, τελικό στάδιο νεφρικής νόσου) (GFR < 15 ml/min), συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απαιτούν αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση, η δόση του Sitagliptin Krka είναι 25 mg μία φορά την ημέρα. Η θεραπεία μπορεί να χορηγηθεί ανεξάρτητα από το χρόνο της αιμοκάθαρσης.

Δεδομένου ότι η προσαρμογή της δόσης βασίζεται στη νεφρική λειτουργία, συνιστάται να γίνεται αξιολόγηση της νεφρικής λειτουργίας πριν από την έναρξη της θεραπείας με Sitagliptin και στη συνέχεια σε τακτά χρονικά διαστήματα.


Μειωμένη ηπατική λειτουργία

Δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική δυσλειτουργία. Η σιταγλιπτίνη δεν έχει αξιολογηθεί σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία και, ως εκ τούτου, απαιτείται προσοχή (βλ. ενότητα Φαρμακοκινητική).


Ωστόσο, δεδομένου ότι η σιταγλιπτίνη αποβάλλεται κυρίως μέσω της νεφρικής απέκκρισης, δεν αναμένεται η σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία να επηρεάσει τη φαρμακοκινητική της σιταγλιπτίνης.


Ηλικιωμένοι

Η δόση δεν χρειάζεται προσαρμογή ανάλογα με την ηλικία.


Παιδιατρικός πληθυσμός

Η σιταγλιπτίνη δεν πρέπει να χορηγείται σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 10 έως 17 ετών λόγω ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας.

Τα διαθέσιμα δεδομένα αναφέρονται στις ενότητες Ανεπιθύμητες ενέργειες, Φαρμακοδυναμική και Φαρμακοκινητική. Η σιταγλιπτίνη δεν έχει μελετηθεί σε παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας κάτω των 10 ετών.


Τρόπος χορήγησης

Η σιταγλιπτίνη μπορεί να λαμβάνεται με ή χωρίς τροφή.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Health Report 31-10-2025

Άδειες οι μισές μόνιμες θέσεις στο ΕΣΥ – 3.000 αποχώρησαν τα τελευταία 2 χρόνια

Αδειάζει το ΕΣΥ μέρα με την ημέρα, καθώς εκατοντάδες εργαζόμενοι αποχωρούν βλέποντας ένα αδιέξοδο μπροστά τους. Εξάλλου τα νοσοκομεία αναστενάζουν από έλλειψη προσωπικού και η κυβέρνηση δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να αυξήσει τον αριθμό των προσλήψεων.

Είναι ενδεικτικό ότι με βάση τα στοιχεία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, σήμερα στο εθνικό σύστημα υγείας είναι αναπτυγμένες 90.000 μόνιμες θέσεις εργαζομένων. Ωστόσο από αυτές μόνο οι μισές, δηλαδή 45.000 είναι καλυμμένες και οι υπόλοιπες παραμένουν κενές.

Ταυτόχρονα στο σύστημα υγείας υπηρετούν 25.000 συμβασιούχοι προκειμένου να καλύπτονται τα κενά. Ακόμη και στην περίπτωση που μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι, σύμφωνα με την Ομοσπονδία, και πάλι θα πρόκειται για ανακύκλωση του προσωπικού και οι μόνιμες θέσεις θα παραμένουν κενές.

Όπως αποκαλύπτει η ΠΟΕΔΗΝ τα τελευταία 2 χρόνια έχουν αποχωρήσει από το ΕΣΥ 3.000 άτομα, θέσεις οι οποίες όμως δεν έχουν καλυφθεί. «Η άρνηση μονιμοποίησης λόγω συνταγματικών κωλυμάτων θα μπορούσε να ξεπεραστεί.

Υπάρχουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις και θα μπορούσε να αναζητηθεί ομόφωνη στήριξη του αιτήματος όλων των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Τώρα με κάθε νέα προκήρυξη είναι αναπόφευκτη η ανακύκλωση του ίδιου προσωπικού. Οι επαγγελματίες υγείας που ήδη εργάζονται στο ΕΣΥ και οι ευρισκόμενοι στην αγορά εργασίας μας γυρίζουν μαζικά την πλάτη. Γι’ αυτό και από την 1.1.2023 έως σήμερα έχουμε 3.000 λιγότερο προσωπικό στα Νοσοκομεία» αναφέρει η Ομοσπονδία.

ΕΣΥ: Καθηλωμένες οι αμοιβές

Παράλληλα οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται πώς οι αμοιβές τους είναι καθηλωμένες. Βάση στοιχείων οι τραυματιοφορείς αμείβονται με μόλις 687 ευρώ το μήνα, οι βοηθοί νοσηλευτές (ΔΕ) με 736 ευρώ, οι νοσηλευτές με 836 ευρώ, ενώ οι γιατροί Επιμελητές Β’ λαμβάνουν 1.264 ευρώ μηνιαίως.

«Με αυτούς τους μισθούς, κανείς νέος επαγγελματίας υγείας δεν θα επιλέξει να εργαστεί στο δημόσιο σύστημα. Ο τελευταίος που θα μείνει, θα κλείσει την πόρτα», δηλώνουν χαρακτηριστικά οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι.

Οι πρόσθετες αμοιβές χαρακτηρίζονται «κοροϊδία», καθώς, όπως τονίζουν, ακόμη και με τρεις αργίες, επτά νύχτες και επτά απογεύματα τον μήνα, το μπόνους δεν ξεπερνά τα 100-150 ευρώ, όταν σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι ίδιες βάρδιες αποζημιώνονται με πάνω από 500 ευρώ.

«Οι μισθοί μας είναι πλέον χαμηλότεροι από εκείνους του ανειδίκευτου εργάτη, τη στιγμή που εργαζόμαστε σε συνθήκες έντασης και πίεσης, με τεράστια ευθύνη για ανθρώπινες ζωές», αναφέρουν, υπενθυμίζοντας ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμβάνουν 12 μισθούς αντί για 14, όπως συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα.

Οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ απεργούν την ερχόμενη Πέμπτη διεκδικώντας μεταξύ άλλων θεσμικά και οικονομικά αιτήματα.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

protagon.gr    28-10-2025

Μέρες του 1939-40
του Ανδρέα Παππά.

Η διεθνής κατάσταση λίγο πριν και κατά τη στιγμή που ο Μουσολίνι διέταξε την επίθεση κατά της Ελλάδας: Η Γαλλία είχε καταρρεύσει στρατιωτικά απέναντι στη γερμανική εισβολή. Η Ιταλία, επεδίωκε να αποσπάσει μερίδιο από τα λάφυρα της νίκης, ως σύμμαχος του Χίτλερ. Η Βρετανία είχε μείνει μόνη της απέναντι στη ναζιστική Γερμανία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμεναν σε απόσταση, ενώ η ΕΣΣΔ βρισκόταν σε περίοδο «μήνα του μέλιτος» με τη ναζιστική Γερμανία.

Ποιο ήταν το διεθνές περιβάλλον, και ειδικότερα τα πολιτικοστρατιωτικά δεδομένα, όταν η Ελλάδα δέχτηκε επίθεση από την Ιταλία, στις 28 Οκτωβρίου του 1940; Η Γαλλία είχε ηττηθεί κατά κράτος από τους Γερμανούς τον Μάιο-Ιούνιο. Ο Ντε Γκωλ από το Λονδίνο προσπαθούσε να περισώσει ό,τι ήταν εφικτό από την (έως τότε) κραταιά Γαλλική Αυτοκρατορία. Η Ιταλία είχε κηρύξει μόλις τον Ιούνιο του 1940 τον πόλεμο στη Γαλλία, προσδοκώντας να αρπάξει κι εκείνη κάποια κόκαλα από τη λεία, με την ιδιότητα της «εκ του ασφαλούς νικήτριας». Η Βρετανία, μόνη πλέον αντίπαλος της ναζιστικής Γερμανίας, περνούσε πολύ δύσκολες μέρες (και κυρίως νύχτες) από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς της Λουφτβάφε στο πλαίσιο της λεγόμενης Μάχης της Αγγλίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το ρεύμα του απομονωτισμού και της μη εμπλοκής στον πόλεμο παρέμενε εξαιρετικά ισχυρό. Μάλιστα, τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν όλο και χειρότερα για τους ανθιστάμενους Βρετανούς, καθώς σύντομα θα αναγκάζονταν να αντιμετωπίσουν και τους Ιταλούς στη βόρεια και ανατολική Αφρική, αλλά και να βυθίσουν τον γαλλικό στόλο στο Μερς-ελ-Κεμπίρ της Αλγερίας, ώστε να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών. Αυτά στην (ας την πούμε, για λόγους συντομίας) Δύση. Και η Σοβιετία; Η αχανής Eνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (τέσσερις λέξεις, τέσσερα τεράστια ψέματα, έλεγε ο Καστοριάδης) ζούσε, ήδη από τον Αύγουστο του 1939, τον μήνα του μέλιτος με τη χιτλερική Γερμανία. Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν θα φωτίσει οπωσδήποτε καλύτερα τη γερμανοσοβιετική προσέγγιση.

Μέχρι το 1933-34, ο Στάλιν, και φυσικά η Κομιντέρν την οποία είχε ήδη μετατρέψει σε κάτι σαν παράρτημα του σοβιετικού Υπουργείου Εξωτερικών, ακολουθούσαν τη στρατηγική «τάξη εναντίον τάξης». Σε απλά ελληνικά, θεωρούσαν κύριο αντίπαλο τη Σοσιαλδημοκρατία, κατηγορώντας τη ότι «αποπροσανατολίζει» το προλεταριάτο, εμποδίζοντάς το να περάσει στην επαναστατική δράση και να ανατρέψει τον καπιταλισμό. Οι σοσιαλδημοκράτες αποκαλούνταν «σοσιαλφασίστες», ο Ταίλμαν, πρόεδρος του Κ.Κ. Γερμανίας, έλεγε τον Δεκέμβριο του 1931: «Μερικά ναζιστικά δέντρα δεν πρέπει να μας κρύβουν το δάσος-στόχο, που είναι οι σοσιαλδημοκράτες». Μάλιστα, ναζί και κομμουνιστές είχαν συμπράξει, το 1931 (δημοψήφισμα) και το 1932 (απεργία στις συγκοινωνίες), κατά της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Πρωσίας. UnmuteRemaining Time -0:00   Fullscreen Ολα αυτά έως ότου ο Στάλιν διαπιστώσει ότι η μέχρι τότε ακολουθούμενη «γραμμή» δεν έφερε την προλεταριακή επανάσταση αλλά τον… Χίτλερ. Με οδυνηρό για τους ίδιους τρόπο, οι Γερμανοί κομμουνιστές, και βέβαια και το «καθοδηγητικό κέντρο», έβλεπαν πού είχαν οδηγήσει οι επιθέσεις κατά των φυσικών τους συμμάχων, των σοσιαλδημοκρατών. Από την πλευρά του Στάλιν, ακολούθησε λοιπόν το 1934 μια τεράστια κωλοτούμπα, όπως θα τη λέγαμε ίσως σήμερα. Στο 7ο Συνέδριο της Κομιντέρν, τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1935, επισημοποιήθηκε η νέα γραμμή πλεύσης: συμμαχίες παντού, όχι μόνο με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά και με την «προοδευτική μερίδα της αστικής τάξης», προκειμένου να αποκρουστεί η φασιστική απειλή. Αρχισε, λοιπόν, η λεγόμενη «ροζ πενταετία» (1934-39). Λαϊκά μέτωπα, κοινή δράση στα συνδικάτα, συνέδρια διανοουμένων και συγγραφέων κατά του φασισμού, αντιφασιστικά έντυπα και συνθήματα, πρωτοβουλίες υπέρ της σκληρά δοκιμαζόμενης από το 1936 Ισπανικής Δημοκρατίας.

Ωστόσο, ο αντιφασιστικός οίστρος της Μόσχας και των κομμουνιστικών κομμάτων κράτησε μέχρι τον Αύγουστο του 1939. Τότε, αιφνιδιαστικά και με ακραία κυνικό τρόπο, ήρθαν και πάλι όλα τούμπα. Ο φον Ρίμπεντροπ και ο Μόλοτοφ [και όχι Μολότοφ, όπως επί χρόνια τον λέγαμε και τον γράφαμε], υπουργοί Εξωτερικών του Τρίτου Ράιχ και της ΕΣΣΔ αντίστοιχα, υπέγραψαν Σύμφωνο Μη Επίθεσης, το οποίο μάλιστα θα έφερε έκτοτε τα ονόματά τους. Επιπλέον, στο Σύμφωνο υπήρχε και παράρτημα («πρωτόκολλο») όπου γινόταν απροκάλυπτα λόγος για διαμελισμό της Πολωνίας, τον τέταρτο έπειτα από εκείνους του 1772, του 1793 και του 1795. Ετσι, ήδη στα τέλη Σεπτεμβρίου, και αφού βέβαια είχε προηγηθεί η γερμανική εισβολή η οποία και πυροδότησε την έκρηξη του Παγκοσμίου Πολέμου, Χίτλερ και Στάλιν έθεσαν σε εφαρμογή το «πρωτόκολλο», με τη Σοβιετία να «καταπίνει» περίπου τη μισή Πολωνία. Μάλιστα, την άνοιξη του 1940, στο δάσος του Κατύν, οι Σοβιετικοί δολοφόνησαν εν ψυχρώ, με μια σφαίρα στον σβέρκο (σήμα κατατεθέν των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών), περισσότερα από 20.000 μέλη της πολωνικής ελίτ, στρατιωτικούς, επιστήμονες, καθηγητές και άλλους, ώστε να δυσκολέψουν όσο το δυνατόν περισσότερο την όποια πιθανότητα να ξανασταθεί στα πόδια του το θύμα τους, η Πολωνία. Επίσης, τον Ιούνιο του 1940, και πάντοτε με την ανοχή/συνενοχή του Τρίτου Ράιχ, ο Στάλιν θα «καταπιεί» και τις τρεις χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία), ολοκληρώνοντας έτσι τα επεκτατικά του σχέδια.

Συνέπειες του Συμφώνου; Πρώτον και σημαντικότερο, έλυσε τα χέρια του Χίτλερ ώστε να εισβάλει, μόλις λίγες μέρες αργότερα, στην Πολωνία, με συνέπεια να ξεσπάσει τίποτα λιγότερο από ένας πρωτόγνωρα καταστροφικός και ανθρωποβόρος Παγκόσμιος Πόλεμος. Μια άλλη συνέπεια του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μόλοτοφ, έστω και λιγότερο μοιραία για την ανθρωπότητα αυτή, ήταν το σοκ που υπέστησαν οι ηγεσίες των κομμουνιστικών κομμάτων αλλά και όλοι όσοι, μέλη των Κ.Κ. ή απλοί συνοδοιπόροι, είχαν στρατευτεί (ενίοτε και κυριολεκτικά, όπως στην περίπτωση του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου) στην υπόθεση του αντιφασισμού. Σε κάποιο από τα βιβλία του, ο Καίσλερ περιγράφει πώς έμεινε άναυδος όταν είδε, σε Επίκαιρα της εποχής, τον φον Ρίμπεντροπ να προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Μόσχας και η μπάντα του Κόκκινου Στρατού να παιανίζει το «Το τραγούδι του Χορστ Βέσελ», τον ύμνο των ναζί! Oσο για τον Μόλοτοφ, σε ομιλία του στο Ανώτατο Σοβιέτ στις 31 Οκτωβρίου του 1939, αναφερόμενος στον πόλεμο που είχε ξεσπάσει ήδη, έλεγε: «Μπορεί κανείς να αποδέχεται ή να απορρίπτει την ιδεολογία του ναζισμού, όπως και οποιοδήποτε άλλο ιδεολογικό σύστημα. Είναι ζήτημα πολιτικών απόψεων. […] Γι’ αυτό είναι όχι μόνο ανόητο αλλά και εγκληματικό να εξαπολύεται ένας πόλεμος για την καταστροφή του χιτλερισμού, καμουφλαρισμένος [sic] σαν μάχη για τη δημοκρατία». Σε πιο πρακτικό επίπεδο, όλα αυτά σήμαιναν ριζική αναπροσαρμογή στην πολιτική «γραμμή» των κομμουνιστικών κομμάτων, πειθήνιων εκτελεστών (μέσω και της Κομιντέρν) των επιθυμιών/εντολών της Μόσχας. Τέρμα πια τα αντιφασιστικά λάβαρα και συνθήματα, «προσαρμογή στα νέα δεδομένα» (τι κομψή διατύπωση!). «Ο πόλεμος είναι ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση που δεν αφορά το προλεταριάτο και τους κομμουνιστές». Αυτή ήταν η καινούργια γραμμή πλεύσης. Ενδεικτικά του κλίματος της εποχής ήταν όσα συνέβησαν στο Κ.Κ. Γαλλίας, το ισχυρότερο τότε κομμουνιστικό κόμμα στη δυτική Ευρώπη, αφού το γερμανικό, το ιταλικό και το ισπανικό ήταν εκτός νόμου, ενώ το βρετανικό παρέμενε εξαιρετικά αδύναμο. Ο τότε γραμματέας του Κ. Κ. Γαλλίας λοιπόν, ο Μορίς Τορέζ, λιποτάκτησε, όπως και αρκετοί κομμουνιστές άλλωστε, αρνούμενος να πολεμήσει τους Γερμανούς. Κατέφυγε μάλιστα στη Μόσχα (πού αλλού;), όπου, με το ψευδώνυμο Ιβανόφ, έζησε μέχρι τον Νοέμβριο του 1944, όταν πλέον το μεγαλύτερο μέρος της Γαλλίας είχε απελευθερωθεί. Ολα αυτά βέβαια, μέχρι μιαν άλλη ημερομηνία-κλειδί, 22 Ιουνίου 1941, όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στη Σοβιετία του Στάλιν, του έως τότε συμμάχου του, του συνεταίρου του στον αφανισμό της Πολωνίας. Αυτή, λοιπόν, ήταν σε γενικές γραμμές η κατάσταση στην Ευρώπη τον Οκτώβριο του 1940, όταν ο Μουσολίνι διέταξε την επίθεση κατά της Ελλάδας. Στα σχετικά με την Ελλάδα όμως, και ειδικότερα στο πώς όλα όσα ανέφερα πιο πάνω επηρέασαν το (σχεδόν διαλυμένο από το καθεστώς του Μεταξά) ΚΚΕ, θα επανέλθω σύντομα.

O Ανδρέας Παππάς είναι συγγραφέας και επιμελητής εκδόσεων

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος