Σωστός ο διαχωρισμός και φαίνεται ότι έχετε μάλλον δουλέψει αρκετά με ιδιωτικές ασφάλειες. Όντως κάποιες έχουν νοσηλευτικά, αλλά ακόμη και σε κάποια από αυτά υπάρχουν απολογιστικές αποζημιώσεις σε κάποιο ποσοστό και με ενδεχομένως κάποια απαλλαγή. Οι ασφαλιστές που είτε είναι πραγματικά κοντά στον ασφαλισμένο ή που θέλουν να το χρησιμοποιήσουν ως θέλγητρο για επιπλέον ασφαλίσεις, συμβουλεύουν τους πελάτες τους σε τέτοια.
Υποψιάζομαι ότι ο Αργύρης έχει πέσει σε περιπτώσεις όπου ασθενείς που μπορούν να πάρουν κάτι από την ιδιωτική τους ασφάλεια, απαιτούν να γράφει ψευδείς δηλώσεις.
Το να γράψεις προλιποθυμικό όταν ήταν, είναι σαφώς απαιτούμενο. Αλλά δεν είναι γενικός όρος, όχι για εμάς, αν και μπορώ να καταλάβω πώς με τα χρόνια, τα όρια θολώνουν. Ούτε 1.5 χρόνο δε δουλεύω εδώ και έχω αρχίσει να παραιτούμαι κάποιων προσπαθειών. Το προλιποθυμικό για εμάς έχει ορισμό, διερεύνηση, διαφοροδιάγνωση, παράγοντες κινδύνου (red flags) κλπ.
Η συντήρηση ενός κλίματος δυσπιστίας προς τον κλάδο μας, όπως και η εκπαίδευση των ασθενών στο ότι μπορούμε να αλλάζουμε ορισμούς και να μετακινούμε τα δοκάρια κατά το δοκούν/συμφέρον δεν βλέπω πώς θα οδηγήσει σε θετικό αποτέλεσμα, σε βάθος χρόνου.
Το ''έτσι λειτουργούν τα πράγματα'', είναι περισσότερο sales pitch και όχι ίδιον της επιστήμης μας. Μολονότι, και πάλι, κατανοώ σιγά σιγά πώς το σύστημα της κυρίως ιδιωτικής ιατρικής επηρεάζει.
Επίσης, επειδή το βλέπω συχνά πλέον, ανασφάλιστος με ιδιωτική ασφάλεια που περιλαμβάνει και πρωτοβάθμιες παροχές (= ακριβό συμβόλαιο), σημαίνει λογικά πολύ μαύρο χρήμα; Ή πώς αλλίως εξηγείται;Νόμιζα ότι είναι υποχρεωτική η ασφαλιστική κάλυψη σε εργαζόμενους. Ποιος θα μειώσει τα κόστη του με λίγα δεκάευρα το μήνα και να πληρώνει μερικά χιλιάρικα το χρόνο;