Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Οικονομική κρίση - ψυχοσωματικές επιπτώσεις
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΥπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων
--- Τέλος παράθεσης ---
Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, και αυτοί που δεν τους χωρίζουν. Ο Τομ ο Ρόμπινς (αμερικανός φιλόσοφος) στο βιβλίο του "Τρυποκάρυδος", υπερθεματίζει υποστηρίζοντας: "Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, και αυτοί που ξέρουν κάτι παραπάνω."
Σχετικό είναι και το inside joke των προγραμματιστών που λέει ότι: "Yπάρχουν 10 κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που καταλαβαίνουν το δυαδικό και οι άλλοι."
Ο Harry ο Truman (αμερικανός πρόεδρος), κάποτε είπε «All my economists say, "On the one hand - on the other hand". Give me a one-handed economist!».
Η κατάσταση που περιγράφεται στο (αμέσως) παραπάνω ποστάρισμα, πιστεύω ότι έχει τις ρίζες της στη δεκαετία των 80ζ, όταν οδηγηθήκαμε σε αθρόα αποβιομηχάνιση (τί να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μίσκο, Πειραϊκή-Πατραϊκή, Αλευρόμυλοι Αγίου Γεωργίου, ψυγεία Ιζόλα, κοτόπουλα Βοκτάς, φρυγανιές Βοσινάκης; ) και προκρίθηκε για τη χώρα μας από τον Αντρέα τον Παπαντρέο ως εθνική στρατηγική η στροφή στην αγροτοκτηνοβασία για να πάρει τζίπ και να πιεί ουίσκυ η ύπαιθρος.
Γειώθηκαν έτσι σταδιακά η μία μετά την άλλη όλες οι σημαντικές βιομηχανικές πόλεις της Ελ: Ο Πειραιάς (Παπαστράτος-Κεράνης λήξις, ακόμα και οι ναυτιλιακές μετακόμισαν Β. προάστια) περιορίστηκε να παίζει το ρολάκι «προαστίου-επινείου των Αθηνών», η Πάτρα παίζει το «τρελό καρναβάλι», ο Βόλος έγινε «γραφικό μέρος για τσίπουρα», η πάλαι-ποτέ καπνομάνα Καβάλα δορυφόρος της "ερωτικής πόλης" (των Αθηνέζων) Θεσσαλονίκης κι η Βέτλανς-Νάουσσα (κάποτε λέγονταν μικρό Μάντσεστερ λόγω της ανθούσας κλωστοϋφαντουργίας) έχει τώρα 70% ανεργία.
alfie:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δραματική αύξηση σημειώνουν οι αυτοκτονίες στη χώρα μας, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. «Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία και οι επιδημιολογικές μελέτες καταδεικνύουν μια σημαντική αύξηση σε ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα, η οποία αγγίζει το 40%» αναφέρεται σε έγγραφο του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Λοβέρδου, που διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης για την αύξηση των αυτοκτονιών λόγω της οικονομικής κρίσης και των κυκλωμάτων τοκογλυφίας,
Παρά την αύξηση αυτή, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατατάσσει την Ελλάδα στις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών παγκοσμίως (λιγότερες από 6,5 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους το 2010), όπως αναφέρει ο υπουργός Υγείας.
Το έγγραφο του υπουργού διαβιβάστηκε στη Βουλή σε απάντηση ερώτησης του ανεξάρτητου βουλευτή Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος έχει επισημάνει ότι «η πίεση που ασκείται από τη δεινή οικονομική θέση, στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί επαγγελματίες και συμπολίτες μας σε ολόκληρη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στο Ηράκλειο, αλλά και η αλματώδης αύξηση της ανεργίας, οδηγεί σε αδιέξοδο αρκετούς Έλληνες, κάτι που επιβεβαιώνεται από τη δραματική αύξηση των αυτοκτονιών την τελευταία περίοδο».
Μόνο στην Κρήτη, όπως έχει επίσης επισημάνει ο κ. Αυγενάκης, έχουν σημειωθεί την τελευταία περίοδο 20 αυτοκτονίες, με πρόσφατη πιο πρόσφατη αυτήν ενός επιχειρηματία στην Κεντρική Λαχαναγορά της πόλης του Ηρακλείου, η οποία φαίνεται πως σχετίζεται με τις πιέσεις που ασκούν σε επιχειρηματίες κυκλώματα τοκογλύφων και εκβιαστών.
Για τα πανελλαδικά κυκλώματα τοκογλυφίας είχε ερωτηθεί από τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Αστέριο Ροντούλη και ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος και με έγγραφό του, που διαβιβάστηκε στη Βουλή, ενημερώνει ότι το ΣΔΟΕ, στο πλαίσιο της αποστολής του για την πρόληψη και την καταστολή της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και του οικονομικού εγκλήματος και με στόχο την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, προβαίνει σε ενέργειες που στοχεύουν στην αποκάλυψη και εξάρθρωση κυκλωμάτων τοκογλυφίας.
Ο κ. Βενιζέλος υπενθυμίζει ότι «η συνήθης διαδικασία περιλαμβάνει τη διενέργεια φορολογικών ελέγχων στα εμπλεκόμενα φυσικά και νομικά πρόσωπα και την άρση του τραπεζικού απορρήτου, με στόχο την αποκάλυψη "μαύρου χρήματος" και παράνομης διακίνησης κεφαλαίων».
alfie:
Αύξηση αυτοκτονιών και ασθενειών λόγω της οικονομικής κρίσης
Η οικονομική κρίση αποτελεί σήμερα την κύρια αιτία αύξησης των αυτοκτονιών σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται σήμερα σε αμερικανικά ΜΜΕ, το οικονομικό αδιέξοδο και κυρίως η ανεργία έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στην απόφαση να θέσουν τέλος στη ζωή τους.
Όπως σημειώνεται, σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία που έχουν πληγεί περισσότερο παρουσιάζεται αύξηση της αυτοχειρίας λόγω της απόγνωσης. Σύμφωνα με δηλώσεις ακαδημαϊκών, οι αυτοκτονίες είναι «μόνο η κορυφή του παγόβουνου» μπροστά σε μια γενικευμένη κατάθλιψη, καθώς είναι φανερά τα σημάδια της κρίσης στην πνευματική υγεία.
Μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι στη χώρα μας η ανεργία έχει διπλασιαστεί και κατά συνέπεια αυξήθηκε κατακόρυφα και ο αριθμός των αυτόχειρων. Το 2010 υπήρξαν γύρω στις 7 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους.
Ο δρ Ντέιβιντ Στάκλερ, κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, ο οποίος έλαβε μέρος στη σχετική έρευνα, δήλωσε ότι «οι αυτοκτονίες μειώνονταν πριν από την οικονομική κρίση και ξαφνικά άρχισαν να αυξάνονται ταυτοχρόνως σε όλες σχεδόν τις χώρες που δοκιμάζονται από την κρίση», προσθέτοντας επίσης ότι «επιπλέον, οι συνέπειες του άγχους στην υγεία, όπως καρδιοπάθειες και καρκίνος, θα γίνουν εμφανείς ύστερα από αρκετά χρόνια».
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος;
alfie:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Το αγόρι στο οποίο ανήκει η ζωγραφιά είναι 10 ετών. Η οικογένειά του αδυνατεί να αποπληρώσει το στεγαστικό της δάνειο. Το παιδί αγχώθηκε σε σημείο εμμονής
Ενα κορίτσι 8 ετών, με άνεργο γονιό, ζωγράφισε τον εαυτό του. Η παιδοψυχίατρος Εφη Μπάρλου τής είχε ζητήσει να δείξει στο χαρτί πώς νιώθει.
Ηταν τις πρώτες ημέρες της αγανάκτησης. Τότε που ακούγονταν μόνο οι σφυρίχτρες και τα ταμπούρλα, όχι κρότοι από τα χημικά ή γδούποι από τα σπασίματα στα μάρμαρα της πλατείας. Μια μητέρα είχε κατέβει στο Σύνταγμα με την κόρη της. Γύρω της χιλιάδες φωνές συντονίζονταν στην ίδια λέξη: «Κλέφτες». Φώναξε και αυτή. Το κοριτσάκι που δεν έμοιαζε πάνω από πέντε ετών, της τράβηξε το χέρι και τη ρώτησε: «Γιατί φωνάζουμε; Εμένα δεν μου έχει κλέψει κανείς τα παιχνίδια μου».
Είχε ακούσει τότε συνθήματα θυμού και απογοήτευσης που η ηλικία της δεν της επέτρεπε να κατανοήσει. Δεν χρειαζόταν όμως να βρεθεί στο Σύνταγμα για να βιώσει τα αδιέξοδα και τους φόβους που προκαλεί η οικονομική κρίση στις ελληνικές οικογένειες. Αρκούσε να κρυφακούσει έναν διάλογο των γονιών, να σηκώσει το τηλέφωνο όταν καλεί η τράπεζα για την εξόφληση του στεγαστικού δανείου, να δει τον πατέρα της στο σπίτι χωρίς δουλειά.
Τον τελευταίο χρόνο η παιδοψυχίατρος Εφη Μπάρλου καλείται όλο και πιο συχνά να αντιμετωπίσει παιδικά άγχη που σχετίζονται με την οικονομική κρίση. Τα παιδιά που βλέπει δεν μπορούν πάντα να περιγράψουν με λόγια ό,τι συμβαίνει στο σπίτι τους. Οσο πιο μικρή η ηλικία τόσο πιο άγουρο το λεξιλόγιο. Μπορούν όμως να ζωγραφίσουν. Οταν συναντήσαμε την κ. Μπάρλου είχε στα χέρια της δύο σκίτσα. Στο ένα εικονίζεται μια οικογένεια που εγκαταλείπει το σπίτι της. Τα πρόσωπα των γονιών είναι θλιμμένα. Το παιδί σέρνει ένα βαλιτσάκι. Στο άλλο, ένα κοριτσάκι κλαίει. Μόνο τα δάκρυα έχουν χρώμα στο σκίτσο. Μεγάλες γαλάζιες σταγόνες που δείχνουν το μέγεθος της θλίψης.
ΕΦΙΑΛΤΕΣ. Η πρώτη ζωγραφιά ανήκει σε ένα αγόρι 10 ετών. Μια μέρα είχε σηκώσει το τηλέφωνο στο σπίτι. «Είμαστε από την τράπεζα. Ψάχνουμε τον πατέρα σου», του είπαν. Είχε ακούσει συζητήσεις των γονιών του για το στεγαστικό δάνειο, που αδυνατούσαν να το πληρώσουν. Αγχώθηκε σε σημείο εμμονής. Αρχισε ξανά τα βράδια να επισκέπτεται το κρεβάτι των γονιών. Μια συνήθεια που είχε κόψει ύστερα από πολύ κόπο. Η άλλη ζωγραφιά ήταν ενός κοριτσιού 8 ετών. Η κ. Μπάρλου τής είχε πει να της δείξει πώς νιώθει. Ο πατέρας της είχε απολυθεί τον χειμώνα από την εργασία του. Τα βράδια έβλεπε εφιάλτες. Μια μεγάλη αρκούδα, έλεγε, την κυνηγούσε για να τη φάει. Ηταν η κρίση. Το ίδιο όνειρο εκμυστηρεύτηκαν στην παιδοψυχίατρο και άλλα δύο κορίτσια που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά είχαν και αυτά απολυμένους γονείς. Η κ. Μπάρλου θεώρησε τη σύμπτωση τυχαία.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αγχώδεις διαταραχές που εμφανίζουν αυτή την περίοδο τα παιδιά δεν μπορούν να συνδεθούν γραμμικά με την οικονομική κρίση. Η ψυχολογία τους δεν επηρεάζεται τόσο από τις αλλαγές στον οικογενειακό προϋπολογισμό, αλλά κυρίως από τους καβγάδες, τις ανατροπές, τη θλίψη που καθρεφτίζεται στα πρόσωπα των γονιών. «Τα παιδιά προσαρμόζονται. Αυτό που τους λείπει δεν είναι η οικονομική άνεση. Το βασικό είναι να χειριστούν το πρόβλημα καλά οι γονείς. Είναι σημαντικό να είναι ειλικρινείς. Να λένε την αλήθεια τηρώντας τον ρόλο του γονέα. Του ανθρώπου που είναι εκεί για να προστατεύσει, για να φροντίσει», λέει η Αρτεμις Τσίτσικα, παιδίατρος και επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β' Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Τα παιδιά έχουν "κεραίες". Δύσκολα τους κρατά κρυφά όσα συμβαίνουν στο σπίτι. Η ενημέρωσή τους όμως πρέπει να γίνει σωστά. Οσα δεν γνωρίζουν τα παιδιά τα συμπληρώνουν με τη φαντασία τους», εξηγεί η κ. Μπάρλου.
Η φαντασία δεν πλάθει μόνο εφιάλτες, αλλά βάζει τα παιδιά να παίζουν και ρόλους που δεν αρμόζουν στην ηλικία τους. Να αναλαμβάνουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν. Οπως συνέβη με δύο μαθητές της Α' και Β' Δημοτικού. Η κ. Μπάρλου θυμάται ότι αρνούνταν να πάνε στο σχολείο για να μείνουν στο σπίτι και να κάνουν παρέα στον άνεργο πατέρα τους. Συχνά προσποιούνταν ότι ήταν άρρωστα. Οτι τους πονούσε η κοιλιά τους. «Ηθελαν να στρέψουν το ενδιαφέρον της οικογένειας πάνω τους. Να σταματήσουν οι τσακωμοί των γονιών», λέει.
ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ. Οι επιπτώσεις της διαχείρισης των οικονομικών δυσκολιών από μια οικογένεια μπορεί να επηρεάσουν και τους εφήβους. «Στις ηλικίες τους υπάρχει προσκόλληση στον παρόντα χρόνο. Νομίζουν πως ό,τι άσχημο συμβαίνει θα διαρκέσει για πάντα. Ζουν για τη στιγμή και δεν μπορούν να συλλάβουν με τον τρόπο σκέψης τους ότι είναι κάτι που θα τελειώσει. Εξιδανικεύουν καταστάσεις, αλλά απογοητεύονται και πολύ εύκολα», λέει η κ. Τσίτσικα.
Θυμάται την ιστορία μιας 14χρονης. Ο πατέρας της είχε απολυθεί και η μητέρα της είχε αναγκαστεί να βρει δουλειά. Η κοπέλα ανέλαβε περισσότερες ευθύνες στο σπίτι. Η μετάβαση όμως έγινε απότομα, στη σκιά διαφωνιών και τσακωμών ανάμεσα στους γονείς. Υστερα από λίγο καιρό κλείστηκε στον εαυτό της, εμφάνισε έντονο άγχος και προβλήματα στη διατροφή. Χρειάστηκαν συνεδρίες με τους γονείς για να διαχειριστούν όλοι μαζί την κρίση στο σπίτι τους. «Ισως η περίοδος που διανύουμε είναι και μια ευκαιρία για να φτάσουμε πιο βαθιά στις σχέσεις μας. Για να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες», λέει η κ. Τσίτσικα.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση