Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Live your myth in Greece
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
16) Η Δανία δεν θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να επιβάλλει πώς θα ονομάζονται άλλες χώρες, άλλες εθνότητες. Αν μια χώρα ονομαζόταν «Γιουτλάνδη» (επαρχία της Δανίας) και αν οι κάτοικοί της, ισχυρίζονταν ότι προέρχονται από τους Βίκινγκς, οι Δανοί θα το θεωρούσαν πολύ ενδιαφέρον και θα έσπευδαν να εκμεταλλευτούν τις οικονομικές ευκαιρίες, που τους δίνει αυτή η προνομιακή σχέση.
--- Τέλος παράθεσης ---
Η Δανία θα καταλάβαινε -νομίζω- ότι βρίσκεται ενώπιον προβλήματος εάν οι ηγέτες της γειτονικής αυτής χώρας υποστήριζαν στα σοβαρά ότι εκείνοι αποτελούν τους πραγματικούς Γιουτλανδούς στη θέση των Δανών Γιουτλανδών και ότι η Δανική επαρχία της Γιουτλάνδης πρέπει να αποσπαστεί από τη Δανία και να "ξαναγίνει" δική τους.
Επίσης, για να τα λέμε όλα:
25) Η Δανία έχει μια από τις πιο σκληρές-ανάλγητες νομοθεσίες σχετικά με την υποδοχή μεταναστών και χορήγηση άδειας παραμονής σε αυτούς.
Chris123GR:
--- Παράθεση ---Η Δανία έχει μια από τις πιο σκληρές-ανάλγητες νομοθεσίες σχετικά με την υποδοχή μεταναστών και χορήγηση άδειας παραμονής σε αυτούς.
--- Τέλος παράθεσης ---
Σε αντίθεση με μας που είμαστε ξέφραγο αμπελάκι !
Σκληρό ναι , ανάλγητο γιατί ?
Η μεταναστευτική πολιτική του τύπου "έλα και κάνε οτι γουστάρεις" (βλέπε Ελλάδα) δεν δημιουργεί κοινωνικά άλγη ?
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣκληρό ναι , ανάλγητο γιατί ?
--- Τέλος παράθεσης ---
Ανάλγητο προς τους μετανάστες όταν θέτει εμπόδια π.χ. στην επανένωση οικογενειών.
Chris123GR:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣκληρό ναι , ανάλγητο γιατί ?
--- Τέλος παράθεσης ---
Ανάλγητο προς τους μετανάστες όταν θέτει εμπόδια π.χ. στην επανένωση οικογενειών.
--- Τέλος παράθεσης ---
Κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται η Δανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα μιας και οι μετανάστες συνήθως δεν έχουν χαρτιά μαζί τους ή αν έχουν είναι πολλές φορές πλαστογραφημένα από επιτήδειους .
Δυστυχώς είναι παγκόσμιο πρόβλημα και οι χώρες που δημιουργούν μεταναστευτικά ρεύματα τις περισσότερες φορές τα μετακυλύουν σε άλλες χώρες και είναι κι αυτό αίτιο της σκληρής μεταναστευτικής πολιτικής πολλών χωρών που δικαίως ή αδίκως νιώθουν ότι μετατρέπονται με την πάροδο του χρόνου σε δεξαμενές αποθήκευσης ψυχών .
πρώτη & καλύτερη:
Ο κ. Μάνος Ματσαγγάνης (έχουμε ξαναδεί κείμενό του, που είναι και το πρώτο στην ενότητα "Η κρίση του ΕΣΥ είναι κυρίως ηθική" , δες εδώ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος ) γράφει για την "κρίση αξιών" που διαπιστώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, κρίση που δεν είναι μόνο "ηθική" και δεν αφορά μόνο την πολιτική εξουσία, ή δεν αφορά μόνο ένα κόμμα, αλλά διαπερνά σχεδόν όλη την πολιτική και κοινωνική ζωή.
«Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»
Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας – ήττα βαριά, που δείχνει να εγκαινιάζει μια μακρά περίοδο οδυνηρής ενδοσκόπησης – δεν είναι μόνο πολιτική. Αντανακλά μια πιο μακροπρόθεσμη κρίση με πολλές, αλληλοσυνδεόμενες πτυχές. Θα ήθελα να αναφερθώ σε μια μόνο από αυτές, που μου φαίνεται ότι δεν έχει σχολιαστεί επαρκώς. Πρόκειται για αυτό που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «κρίση αξιών».
Η κρίση αυτή αφορά πρώτα-πρώτα το πολιτικό προσωπικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προφανώς, το κόμμα αυτό δεν διαθέτει πλέον «εθνάρχες», ούτε "ευπατρίδηδες" της πολιτικής. Λιγότερο προφανές, εάν κάτι έδειξαν τα πεντέμισι χρόνια στην εξουσία, είναι ότι η ΝΔ στερείται μιας ηγετικής ομάδας στελεχών ικανών να συνδυάζουν τη (μέχρις ενός ορίου θεμιτή) φιλοδοξία, με μια ορισμένη αίσθηση του δημοσίου συμφέροντος – όπως φυσικά οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται. Δεν παραβλέπω τις εξαιρέσεις, αλλά η γενική εικόνα που εκπέμπει η ΝΔ είναι ότι στελεχώνεται από πολιτικούς χαμηλής ποιότητας και αμφίβολης ακεραιότητας.
Αυτό από μόνο του είναι σοβαρό πρόβλημα – κατ’ αρχήν, για την ίδια τη ΝΔ. Γίνεται ακόμη σοβαρότερο, εάν αναλογιστεί κανείς ότι εδώ δεν παρατηρούμε τόσο ένα πρόβλημα στρεβλής αντιπροσώπευσης (ότι δηλαδή, η πολιτική έχει πάψει να προσελκύει υγιή κύτταρα του κοινωνικού ιστού, πράγμα που ισχύει), όσο μια βαθιά κρίση αξιών του ίδιου του κοινωνικού ιστού – στην περίπτωση αυτή, των εύπορων μεσοαστικών στρωμάτων τα οποία τροφοδοτούν το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ.
Πράγματι, η άποψη ότι απέναντι στη διεφθαρμένη «πολιτική κοινωνία» βρίσκεται μια ενάρετη κοινωνία των πολιτών, παρότι ευρέως διαδεδομένη, δεν πείθει επί του προκειμένου. Υπό μια έννοια, η διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων εκ μέρους των υπουργών της ΝΔ σαν να επρόκειτο για ιδιωτική περιουσία τους, είναι απλή προέκταση της παραβατικότητας της κοινωνικής τάξης από την οποία οι ίδιοι προέρχονται. Μια παραβατικότητα εκτεταμένη, χωρίς αναστολές, η οποία εκδηλώνεται με κάθε ευκαιρία: από τη φοροδιαφυγή έως την παράνομη ανέγερση μεζονετών, από την παραβίαση των λεωφορειολωρίδων έως την αγορά των θεμάτων του International Baccalaureate (IB). Και όλα αυτά, χωρίς το άγχος της κοινωνικής απόρριψης (ιδίως από ανθρώπους της τάξης τους), σαν μια τέτοια συμπεριφορά να ήταν εντελώς αυτονόητη και, συνεπώς, ανάξια σχολιασμού: così fan tutte (έτσι κάνουν όλοι).
Ένας ιστορικός θα παρατηρούσε ότι κάτι τέτοιο είναι, σχεδόν, αναπόφευκτο σε μια χώρα όπου οι διορατικοί επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν κινδύνους και παράγουν καινοτόμα προϊόντα που τα ζητά η αγορά, σπανίζουν όλο και περισσότερο – και όπου αντίθετα ευδοκιμεί η συνομοταξία των «επιχειρηματιών» που επιδιώκουν το γρήγορο και εύκολο κέρδος, αξιοποιώντας τις γνωριμίες τους για να κάνουν μπίζνες με το κράτος, αδιαφορώντας (προφανώς!) για την ποιότητα του προϊόντος που παράγουν, και συμπιέζοντας (εξίσου προφανώς!) το εργατικό κόστος κάτω από τα νόμιμα όρια. Όταν η επιχειρηματικότητα έχει φτάσει να θεωρείται συνώνυμη της «αρπαχτής», γιατί να μας εντυπωσιάζει η διαφθορά των πολιτικών – ή η διολίσθηση της Ελλάδας πίσω από τη συμπαθή Μποτσουάνα στο πεδίο της ανταγωνιστικότητας;
Το πρόβλημα της ΝΔ, δηλαδή, η επικράτηση «αξιών» που – πέραν της ηθικής πλευράς του θέματος – έχουν πάψει από καιρό να αποδίδουν, είναι πρόβλημα μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης. Και το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ – όπως άλλωστε αποδείχθηκε επί διακυβέρνησης του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού – είναι ότι οι «αξίες» της τάξης αυτής, των εύπορων μεσοαστικών στρωμάτων, είναι ηγεμονικές: δίνουν τον τόνο σε ολόκληρη την κοινωνία.
Χρειαζόμαστε ένα νέο δημόσιο ήθος, εργατικότητας και σοβαρότητας, ολιγάρκειας και ακεραιότητας. Και, φυσικά, δεν θα το αποκτήσουμε ποτέ – ούτε καν θα νομιμοποιούμαστε να το απαιτούμε από τους πολιτικούς μας – εάν δεν αρχίσουμε να το εφαρμόζουμε εμείς οι ίδιοι.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση