Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Live your myth in Greece
D-Michalis:
Αγαπητέ φίλε μπορεί να σε συγκινεί η φράση που υπογράφω, εμένα όμως με κάνει να ανατριχιάζω όσο περιμένω να διαπιστώσω ότι δεν έχει πιά ισχύ (πότε όμως θα το δώ? "θα προκάμω?")
Τι είναι το οδυνηρότερο πράγμα στη ζωή? Η φτώχεια? Η απαξίωση? Η απόρριψη? Η αρρώστια? ΟΧΙ.
Το πιο οδυνηρό είναι να βλέπεις το τέλμα. Να μένουν τα πάντα εκεί που είναι σαν ένα απέραντο νεκροταφείο, σαν το ρολόι να σταμάτησε οριστικά.
Και δυστυχώς έτσι κατάντησε η πορεία αυτής της χώρας που οι πολίτες της θέλουν να καυχώνται ως απόγονοι αρχαίων Ελλήνων. Ανθρώπων γεμάτων ζωντάνια που συνεχώς αναζητούσαν το επόμενο στάδιο της δόξας, της προόδου. Είχαν συγχρόνως και μεγάλα ελαττώματα, όπως το "να τρώνε τα παιδιά τους", αλλά είχαν νεύρο, δημιουργικότητα, προβληματισμό.
Τι κρατήσαμε εμείς σήμερα (τουλάχιστον ως οργανωμένη κοινωνία, ως φορείς, ως κυβέρνηση)? ΜΙΖΕΡΙΑ και μόνο μιζέρια. Αυτό κρατήσαμε μαζί με έναν υπερφίαλο εγωισμό που δεν μας επιτρέπει να δούμε ούτε ότι πατάμε σε λάσπη και όχι σε χλοοτάπητα.
Όμως φίλε, για να μιλήσω με λόγια του Γ. Ξυδάκη (που σωστά κατάλαβες τον προβληματισμό μου και τον συσχέτισες με αυτό το κείμενο -συγνώμη που δεν το είδα πιο πριν, αλλά ξέρεις πως δεν είμαι συχνά στο internet) "… Είμαι και έτσι και αλλιώς, ανάλογα με τον καιρό, όπως όλοι. …Ούτε απαισιόδοξος ούτε αισιόδοξος. Σκεφτικός. Και ανήσυχος. Όπως τόσοι και τόσοι που ακούω, που μου μιλούν, που συζητάμε … Προφανώς υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στην κοινωνία …" αλλά (θα προσθέσω εγώ) δεν είναι τόσες (αυτή τη στιγμή τουλάχιστον) που να μπορούν να φέρουν την άνοιξη.
Δεν είμαι λοιπόν πεσιμιστής. "Πραγματιστής" είμαι και βλέπω τι πραγματικά συμβαίνει. Αισιοδοξώ, αλλά δεν "αιθεροβατώ".
Και αν βλέπεις τι πραγματικά συμβαίνει, το αναλύεις, το κατανοείς, τότε ίσως κάποτε -κάπως μπορέσεις να συμβάλεις στην αλλαγή του. Αν όμως στρουθοκαμηλίζεις ωραιοποιώντας τα άσχημα γύρω σου, τότε ποτέ δεν θα κατευθυνθείς στη ρίζα του προβλήματος και τα πράγματα θα συνεχίσουν να μένουν σε μία virtual reality" άριστη κατάσταση με σένα να βουλιάζεις όλο και πιο πολύ (το δεύτερο πρόσωπο είναι συγγραφική αδεία και δεν απευθύνεται προσωπικά σε σένα).
Θα κλείσω αυτή την "απολογία" με ένα στοίχο από άσμα της Μούσχουρη που θα το χρησιμοποιήσω για υπογραφή αργότερα (και η τωρινή υπογραφή από άσμα προέρχεται).
"Μην κλαίς, το μαράζι μάθε φυλαχτό να μην κρεμάς. Να λές δεν πειράζει, θα'ρθει άσπρη μέρα και για μας". Αλλά για να'ρθει φίλε "συν Αθηνά και χείρα κίνει".
Πατρωνάκης Μάνος:
''Oποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί όποιος χαμένος είναι, να παλέψει.''
Μπ. Μπρεχτ
...αναμφισβήτητα. Απλά πρέπει να περιμένουμε λιγάκι ακόμα. Χρόνια παρατηρούμε άλλοι να αποφασίζουν για πάρτη μας, με ποταπά κίνητρα. Μας υποτίμησαν
ασύστολα. Υποκείμενα που τόλμησαν...
Θα χρειασθεί λίγος χρόνος, και η οργή στο υποσυνείδητο θα βγεί στο φώς του ''εγώ''.
πρώτη & καλύτερη:
Το παρακάτω σχόλιο είναι του δημοσιογράφου Α. Παπαχελά από την Καθημερινή:
Είναι εντυπωσιακό, αλλά αληθές. Το αν θα ξαναέχουμε εκλογές μόλις 13 μήνες μετά τις προηγηθείσες και το αν η χώρα θα περάσει από μία περίοδο ακυβερνησίας μπορεί να εξαρτηθεί από το αν ο βουλευτής κ. Χ έδωσε συνέντευξη στην τοπική εφημερίδα της «Κάτω Αχλαδιάς» πριν από το μεσημέρι της 26ης Σεπτεμβρίου ή μετά...
πρώτη & καλύτερη:
Φαίνεται άσχετο, μπροστά στις κοσμογονικές αλλαγές που αποφάσισαν οι συνδικαλιστές μας, αλλά δεν είναι. Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τον Ν. Ξυδάκη στην Καθημερινή και αντιγράφουμε.
Eνα Βλεμμα
Τι λέει τώρα η Αριστερά;
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
H κρίση πλήττει όχι μόνο τις τράπεζες και τα golden boys, πλήττει ήδη τα μεγάλα εισοδήματα, όσα γιγαντώθηκαν με υπεραξίες και παγκοσμιοποιημένες κινήσεις χρήματος. Υπό μία έννοια, το εικονικό χρήμα ξεφουσκώνει, και οι εκρηκτικές ανισότητες μειώνονται. Αλλά η ύφεση που όλοι φοβούνται θα πλήξει βαρύτατα τα χαμηλά εισοδήματα, τα λαϊκά στρώματα, τα πλήθη που ζουν καταναλώνοντας παρόν, που σιτίζονται μόνο εκ της εργασίας τους· τα πλήθη που μεταναστεύουν μαζικά, εδώ και δεκαετίες, από τον Τρίτο και τον Δεύτερο Κόσμο, σαν φωτοπεταλούδες προς τις βιτρίνες του Πρώτου Κόσμου· τα μικρομεσαία πλήθη που γνώρισαν μερικές δεκαετίες ευημερίας μετά τον Πόλεμο, και τώρα καλούνται να συνεισφέρουν το υστέρημά τους, ασφάλιση, κοινωνικές παροχές, τιμαριθμική προσαρμογή μισθού, σχολείο, νοσοκομείο, αποταμίευση, για να ανορθωθεί το σύστημα που τους ρήμαξε.
Είναι αντιφατικό ασφαλώς, σχεδόν παράλογο, το δημόσιο χρήμα να σπεύδει να ανορθώσει τα ερείπια που αφήνουν πίσω τους οι αυτορρυθμιζόμενες αγορές, αλλά αναλόγως παράλογη ήταν η νεοφιλελεύθερη αυτορρύθμιση των αγορών ερήμην των κοινωνιών, που συνέβαινε τις τελευταίες δεκαετίες.
Αναλόγως παράλογη ήταν η πολιτική που οδήγησε σε αυτό το εκκρεμές: κρατισμός – αγορά – κράτος: Το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα εφάρμοσαν –στην Ευρώπη τουλάχιστον– οι σοσιαλδημοκράτες, αυτοί ακριβώς που ιστορικά τάσσονταν υπέρ του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους, οι υποστηρικτές του κράτους πρόνοιας και της δικαιότερης αναδιανομής του πλούτου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εκφραστές του κόσμου της εργασίας, συγκληρονόμοι της πλούσιας αριστερής παράδοσης της νεωτερικής Ευρώπης.
Είναι νωπά τα πρόσωπα και οι ιδεολογίες εντός της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας, όσα οραματίστηκαν και υλοποίησαν το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της απελευθέρωσης των αγορών, προτάσσοντας μια Ευρώπη των μεγάλων επιχειρήσεων, εις βάρος της κοινωνικής συνοχής, εις βάρος ακόμη και της κατακτημένης, δεδομένης ευημερίας του μεταπολέμου. Είναι οι ηγέτες της Σοσιαλδημοκρατίας… Ολοι θυμόμαστε τον Τρίτο Δρόμο των Μπλερ και Σρέντερ, όλοι θυμόμαστε ποιοι συνέδεαν τις εκλογές με τον πίνακα της Σοφοκλέους.
Κι αν η Σοσιαλοδημοκρατία πρόδωσε την παράδοσή της και μετετράπη σε διαχειριστή του πλιάτσικου, η ριζοσπαστική Αριστερά φάνηκε ιδεολογικός και διανοητικός ουραγός. Ενώ όλη η ρητορική της τα τελευταία χρόνια ήταν μια μονότονη καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού, όταν η κρίση έφτασε, αυτή κοιμόταν, βρέθηκε χωρίς εργαλεία, χωρίς αναλύσεις, χωρίς ιδεολογικές εναλλακτικές. Η ελληνική Αριστερά, λ.χ., η εκτός του απολιθωμένου ΚΚΕ, μετά το σοκ του ’89, αναλώθηκε σε μάχες χαρακωμάτων υπέρ μιας συγκεχυμένης κουλτούρας δικαιωμάτων, σε καταγγελίες και μικροέριδες, που αφορούσαν το φαντασιακό μορφωμένων αστικών μεσοστρωμάτων, και καθόλου την υλική συνθήκη τους, πόσω μάλλον την υλική συνθήκη των οικονομικά και μορφωτικά αδύναμων.
Ο Συνασπισμός, το πιο ζωντανό και ενδιαφέρον μόρφωμα της Αριστεράς, μπορεί να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε συμβολικές μάχες, για τη συμβίωση ομοφυλοφίλων, για το βιβλίο Ιστορίας, για το μάθημα Θρησκευτικών κ.λπ., και καλώς πράττει. Αλλά πόσες δυνάμεις διαθέτει για τη μητέρα όλων των πολιτικών μαχών; Πώς συνομιλεί με τα δοκιμαζόμενα πλήθη όταν απειλείται όχι το συμβολικό, όχι το φαντασιακό, αλλά το υλικό, ο ζωτικός δημόσιος χώρος, η ήδη συρρικνωμένη ευημερία τους, η ίδια η ύπαρξή τους; Στην παρούσα χαοτική κατάσταση, όπου το διακύβευμα είναι η ίδια η αξία της πολιτικής, ο τρόπος που βλέπουμε τον πλανήτη και τους εαυτούς μας, δεν αρκεί η ευαισθησία για τα δικαιώματα και τις αποκλίνουσες συμπεριφορές, δεν αρκεί μια Αριστερά σε ρόλο Συνηγόρου του Πολίτη.
Πολύ λίγα πράγματα λέει η Αριστερά τώρα που ο κόσμος τη χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, τώρα που οι μετά το ’89 ιδεολογίες σωριάζονται μέσα στη σκόνη τους, όπως ακριβώς σωριάστηκαν οι προ ’89. Δεν λέει τίποτε ουσιώδες για το ρημαγμένο ΕΣΥ, για το ξεχαρβαλωμένο σχολείο, δεν λέει τίποτε για τον θάνατο των μικρομεσαίων, δεν λέει ποιον πραγματικό κόσμο προτείνει, δεν δείχνει μια κάποια έξοδο από την κρίση. Διότι δεν είχε σκεφτεί επαρκώς. Διότι σκέφτεται με όρους γκάλοπ, και χορταίνει με ποσοστά. Ισως διότι εκτίμησε ότι πολιτική είναι να τσιμπολογάς τη δημοσκοπική δυσαρέσκεια. Ισως διότι δεν αγωνιά.
Αλλά με τον μανουτσαορεπουσομπαφισμό δεν απαντάς στην κρίση του καπιταλισμού· γίνεσαι παρελθόν, και το ΠΑΣΟΚ που έστησε φούσκες και ασυδοσία, κερδίζει πόντους στα γκάλοπ. Αυτή η καθυστέρηση μας πονάει όλους.
πρώτη & καλύτερη:
Μια επίθεση με βιτριόλι (!!!!) σε συνδικαλίστρια έξω από το σπίτι της, που είχε σαν αποτέλεσμα τη νοσηλεία της σε ΜΕΘ, αναφέρεται στον παρακάτω σύνδεσμο. Μαζί και σχόλια από τον Σ. Κούλογλου.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση