Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Χαλαρή κουβέντα
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ
Rose:
Χαίρομαι που δεν χάνουμε το χιούμορ μας... :D
'Αλλωστε θεωρώ πως αν συνεργαστούμε όλοι μαζί, θα επέλθει και η προσδοκούμενη θεραπεία...
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος'Αλλωστε θεωρώ πως αν συνεργαστούμε όλοι μαζί, θα επέλθει και η προσδοκούμενη θεραπεία...
--- Τέλος παράθεσης ---
Χμμμ... Αν δεν ενημερώσω κάποιον ασθενή με σοβαρή πάθηση (π.χ. αρρύθμιστη υπέρταση από φαιοχρωμοκύττωμα) για τις ενστάσεις μου πάνω σε πολλές από τις "εναλλακτικές" θεραπείες και δεν τον προστατεύσω από ανήκεστο βλάβη της υγείας του ή/και θάνατο, θα έχω λέτε ποινικές ευθύνες;
Και βέβαια καλή η συνεργασία, αλλά μήπως θέλουμε και την κάλυψη της "κλασσικής" ιατρικής για να συγκαλύπτουμε τα μεγάλα κενά τεκμηρίωσης και αποτελεσματικότητας εκεί που δε μας παίρνει;
Γιατί καλά κάποιες καταστάσεις που έχουν κυρίως ψυχοσωματικά συμπτώματα, αλλά τι μπορεί να κάνει κανείς μπροστά σε καταστάσεις όπως π.χ. ένα ανεύρυσμα αορτής με διαχωρισμό;
Καλά είναι να λέμε ότι υπάρχει άρρωστος και όχι αρρώστεια, γιατί αυτό βολεύει... Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και τα δύο...
Δημήτρης Μακρέας:
Και εγώ την κλασσική ιατρική έχω σπουδάσει και με αυτή πορεύομαι, αυτή υπηρετώ.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί να κανείς να βλέπει τα προβλήματα και τους περιορισμούς της.
Επιτρέψτε μου να έχω αρκετές αμφιβολίες για την τεκμηρίωση.
Κατά κύριο λόγο γιατί δεν υπάρχει ανεξάρτητη έρευνα αλλά, στο σύνολο της, κατευθυνόμενη.
Φαντάζομαι ότι δε χρειάζεται να θυμίσω τις μνημειώδης φόλες με τεκμηριωμένα φάρμακα τα οποία αποσύρθηκαν άρον άρον.
Αλλά ακόμα και για τα μεμονωμένα, επαρκώς τεκμηριωμένα φάρμακα, τι είδους τεκμηρίωση και έρευνα υπάρχει για την ταυτόχρονη χορήγηση, στατίνης, Αμεα, μετφορμίνης, ασπιρίνης, σουλφονυλουρίας, DTP4 αναστολέα, ανταγωνιστή διάυλων ca, διουρητικού, πραζόλης?
Ακόμα και αν οι μεμονωμένης παρενέργειες και αλληλεπιδράσεις είναι επαρκώς τεκμηριωμένες, ποια τεκμηρίωση υπάρχει ότι η χορήγηση όλων αυτών μαζί, για χρονικό διάστημα 20-30 χρόνων, είναι ασφαλής?
Όταν η χορηγείτε στατίνη σε δεκάχρονο με υπερλιπιδαμία, ποια τεκμηρίωση υπάρχει, ότι η 60ετής χορήγηση στατίνης είναι ασφαλής?
Πρίν από 15 χρόνια προσπαθούμε να πείσουμε τους ανθρώπους με οστεοπόρωση να πάρουν καλσιτονίνη. Πέντε χρόνια αργότερα, με την ίδια ένταση, προσπαθούσαμε να τους πείσουμε να κόψουν την καλσιτονίνη και να πάρουν διφοσφωνικά. Σήμερα, αφού καταργήσαμε τη φυσιολογική λειτουργία των οστών, σε πάρα μα πάρα πολλούς, προσπαθούμε να τους πείσουμε να κόψουν τα διφοσφωνικά και να ξεκινήσουν τις νέες επαρκώς τεκμηριωμένες σούπερ θεραπείες μας. Μέχρι να αποδειχθεί ότι και αυτές δεν ήταν και τόσο επαρκώς τεκμηριωμένες.
Πραγματικά έχω πολλές απορίες και προβληματισμούς.
Μην είσαστε να αρπαχτείτε. Συζήτηση κάνουμε. Δε θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε σούπερ γιατρό ούτε περισσότερο «ηθικό» από τους υπόλοιπους.
Όταν όμως βγαίνουν στην αγορά νέες πανάκριβες θεραπείες, με κλινικές μελέτες δύο ετών, όταν προορίζεται να χορηγηθούν για δεκαετίες, τρομάζω.
Όταν οι έμποροι ελπίδας (θυμηθείτε πόσοι συνεδριακοί αστέρες!), λανσάρουν την ινσουλίνη που θα απαλλάξει τους διαβητικούς από τις ενέσεις τρομάζω.
Οι ίδιοι συνεχίζουν στα ίδια συνέδρια και τα ίδια κανάλια, με διαφορετικές γραβάτες...
Όταν κοντεύουμε να στερήσουμε το δικαίωμα στη λύπη και το πένθος, ανησυχώ...
Όταν προσπαθούμε να διαχειριστούμε, τη μοναξιά, την ανεργία, την εγκατάλειψη, την περιθωριοποίηση, τροποποιώντας νευροδιαβιβαστές και ψάχνοντας προβληματικά γονίδια, προβληματίζομαι.
Η απάντηση του Δ, Κουναλάκη, αγγίζει ένα πάρα μα πάρα πολύ σοβαρό, δυστυχώς εγκαταλελειμμένο πεδίο!
Τέλος πάντων. Γενικά είμαστε πολύ εύκολοι (με πρώτο εμένα) στην αντιπαράθεση και πάρα πολύ δύσκολοι στη συμφωνία...
Denominator:
H επιστημονική και ηθική συγκρότηση του γιατρού είναι κάτι που κερδίζεται μέρα με τη μέρα.
Συμφωνώ απόλυτα ότι υπάρχει και κατεύθυνση, ότι υπάρχει και υπερβολή, ότι υπάρχει και δόλος μέσα στα πλαίσια της άσκησης της ιατρικής - όπως σε κάθε άλλο χώρο.
Όμως δε θα πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Έχω ακούσει πολλούς δασκάλους, έχω πάει σε πολλά συνέδρια και έχω διαβάσει πολλά άρθρα που είναι ανεξάρτητα, και αυτό φαίνεται από το ότι δεν υπάρχουν εμφανή συμφέροντα να εξυπηρετηθούν.
Είναι ευθύνη του καθενός μας να διακρίνει το επίπλαστο από το πραγματικό, χωρίς παρωπιδισμούς, χωρίς απολυτότητες, χωρίς προκαταλήψεις.
Και είναι ευθύνη του καθενός μας επίσης, μετά από ένα σεβαστό διάστημα άσκησης της ιατρικής, να έχει συγκροτημένη άποψη.
Σέβομαι όλες τις απόψεις, και νομίζω ότι μέχρι τώρα είμαι ανεκτός συζητητής.
Όμως δεν μπορώ να συμφωνήσω με όλους. Συγγνώμη.
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΚαι εγώ την κλασσική ιατρική έχω σπουδάσει και με αυτή πορεύομαι, αυτή υπηρετώ.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί να κανείς να βλέπει τα προβλήματα και τους περιορισμούς της.
Επιτρέψτε μου να έχω αρκετές αμφιβολίες για την τεκμηρίωση.
Κατά κύριο λόγο γιατί δεν υπάρχει ανεξάρτητη έρευνα αλλά, στο σύνολο της, κατευθυνόμενη.
Φαντάζομαι ότι δε χρειάζεται να θυμίσω τις μνημειώδης φόλες με τεκμηριωμένα φάρμακα τα οποία αποσύρθηκαν άρον άρον.
Αλλά ακόμα και για τα μεμονωμένα, επαρκώς τεκμηριωμένα φάρμακα, τι είδους τεκμηρίωση και έρευνα υπάρχει για την ταυτόχρονη χορήγηση, στατίνης, Αμεα, μετφορμίνης, ασπιρίνης, σουλφονυλουρίας, DTP4 αναστολέα, ανταγωνιστή διάυλων ca, διουρητικού, πραζόλης?
Ακόμα και αν οι μεμονωμένης παρενέργειες και αλληλεπιδράσεις είναι επαρκώς τεκμηριωμένες, ποια τεκμηρίωση υπάρχει ότι η χορήγηση όλων αυτών μαζί, για χρονικό διάστημα 20-30 χρόνων, είναι ασφαλής?
Όταν η χορηγείτε στατίνη σε δεκάχρονο με υπερλιπιδαμία, ποια τεκμηρίωση υπάρχει, ότι η 60ετής χορήγηση στατίνης είναι ασφαλής?
Πρίν από 15 χρόνια προσπαθούμε να πείσουμε τους ανθρώπους με οστεοπόρωση να πάρουν καλσιτονίνη. Πέντε χρόνια αργότερα, με την ίδια ένταση, προσπαθούσαμε να τους πείσουμε να κόψουν την καλσιτονίνη και να πάρουν διφοσφωνικά. Σήμερα, αφού καταργήσαμε τη φυσιολογική λειτουργία των οστών, σε πάρα μα πάρα πολλούς, προσπαθούμε να τους πείσουμε να κόψουν τα διφοσφωνικά και να ξεκινήσουν τις νέες επαρκώς τεκμηριωμένες σούπερ θεραπείες μας. Μέχρι να αποδειχθεί ότι και αυτές δεν ήταν και τόσο επαρκώς τεκμηριωμένες.
Πραγματικά έχω πολλές απορίες και προβληματισμούς.
Μην είσαστε να αρπαχτείτε. Συζήτηση κάνουμε. Δε θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε σούπερ γιατρό ούτε περισσότερο «ηθικό» από τους υπόλοιπους.
Όταν όμως βγαίνουν στην αγορά νέες πανάκριβες θεραπείες, με κλινικές μελέτες δύο ετών, όταν προορίζεται να χορηγηθούν για δεκαετίες, τρομάζω.
Όταν οι έμποροι ελπίδας (θυμηθείτε πόσοι συνεδριακοί αστέρες!), λανσάρουν την ινσουλίνη που θα απαλλάξει τους διαβητικούς από τις ενέσεις τρομάζω.
Οι ίδιοι συνεχίζουν στα ίδια συνέδρια και τα ίδια κανάλια, με διαφορετικές γραβάτες...
Όταν κοντεύουμε να στερήσουμε το δικαίωμα στη λύπη και το πένθος, ανησυχώ...
Όταν προσπαθούμε να διαχειριστούμε, τη μοναξιά, την ανεργία, την εγκατάλειψη, την περιθωριοποίηση, τροποποιώντας νευροδιαβιβαστές και ψάχνοντας προβληματικά γονίδια, προβληματίζομαι.
Η απάντηση του Δ, Κουναλάκη, αγγίζει ένα πάρα μα πάρα πολύ σοβαρό, δυστυχώς εγκαταλελειμμένο πεδίο!
Τέλος πάντων. Γενικά είμαστε πολύ εύκολοι (με πρώτο εμένα) στην αντιπαράθεση και πάρα πολύ δύσκολοι στη συμφωνία...
--- Τέλος παράθεσης ---
Σκέψου Δημήτρη ότι για φάρμακα που επιτεύχθηκε τεκμηρίωση έχεις ένα 2% ή 5% ή 10% απόσυρση εκ των υστέρων. Τι περιμένεις σε "θεραπεία" που δεν έγινε καν προσπάθεια τεκμηρίωσης; Δεν θα είσαι σκεπτικιστής;
Είσαι επιφυλακτικός σε φάρμακα που κυκλοφορούν 15 χρόνια με χρήση από χιλιάδες ανθρώπους όπως οι στατίνες. Και εγώ μαζί σου γιατί δεν υπάρχει τεκμηρίωση όταν πρόκειται για 10χρονο με υπερλιπιδαιμία, αλλά για τις τελετουργίες και τα φάρμακα από τα αιθέρια έλαια ή τις αραιώσεις, που επίσης δεν υπάρχει τεκμηρίωση, δεν είσαι επιφυλακτικός; Εκεί απλά δεν έχεις άποψη; Ναι, τα χώσαμε και οι δύο στην Rose αλλά μην ξυπνάνε και τα πατρικά σου ένστικτα..... Δεν είναι της γης η κολασμένη.... Άμα πω τι είναι θα μου στέλνει μηνύματα ότι την συκοφαντώ....
Και πες μου τη μοναξιά, την ανεργία, την εγκατάλειψη, την περιθωριοποίηση, η ομοιοπαθητική δεν αντιμετωπίζει τα συμπτώματα της με "φάρμακα"; Εάν είναι placebo δεν εκμεταλλεύεται τον ασθενή;
Αυτό που ξεχωρίζει ένα γιατρό από ένα θεραπευτή είναι ότι ο γιατρός απαιτείται να βάζει λίγο να δουλεύει και το μυαλό του και να μην θαμπώνεται μόνο από τα νούμερα και τις γραβάντες...
Και προφανώς να μην ακολουθεί σαν πρόβατο χωρίς να έχει κριτική σκέψη. Και δεν σου λέω ότι αυτός ο δρόμος είναι εύκολος.
Καταλαβαίνω την απογοήτευση σου αλλά η δική μου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί έχω αποδειχθεί Κασσάνδρα σε πολλές περιπτώσεις όπου είχα ακούσει πρότερα αρνητικά σχόλια για μένα από συναδέλφους.
Παραδείγματα (και όχι τα μοναδικά):
Όταν σαν φοιτητής διαβάζοντας την παθοφυσιολογία της ΧΑΠ, έλεγα ότι για την θεραπεία-καθυστέρηση της νόσου πρώτη προτεραιότητα είναι η κορτιζόνη...
Όταν σαν ειδικευόμενος έλεγα, ότι σε αντοχή στην ινσουλίνη, όταν δεν αποδίδει η μετφορμίνη, είναι προτιμότερο να ξεκουράσεις το πάγκρεας με μικρές δόσεις ινσουλίνης και να αφήσεις να ρυθμίσει αυτό τα μεταγευματικά αντί να πας σε ινσουλινοεκκριτικά που εξαντλούν το πάγκρεας...
Κάποιοι που κάνανε ειδικότητα μαζί μου ίσως θυμούνται στο κέντρο υγείας που έλεγα ότι η ροφεκοξίμπη είναι θέμα χρόνου να αποσυρθεί.
Όταν σαν νέος γενικός ιατρός είχα αμφισβητήσει δημοσίως στο Πανελλήνιο Διαβητολογικό την ασφάλεια της ρομοναβάτης ως προς τις ψυχικές της δράσεις στηριζόμενος μόνο στο μηχανισμό δράσης.
Καλσιτονίνη δεν έχω ξεκινήσει ποτέ σε ασθενή για οστεοπόρωση. Τώρα αποφεύγω όσο μπορώ τους DPP4. Ο καιρός θα δείξει.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση