Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Οι δυσκολίες της επιστροφής στη δραχμή.
Loumakis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΑπόλυτα ενδιαφέρον θέμα..... Για όλους μας.
Η χρεωκοπία μας είναι δεδομένη αλλά η συζήτηση της δραχμής είναι πάντα επίκαιρη.
Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος και ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον τρόπο σκέψης των οικονομολόγων ίσως γιατί σκέφτομαι πολύ τετράγωνα και καθόλου ως πολιτικός.
Ποτέ το εξωτερικό χρέος δεν αλλάζει στο τοπικό νόμισμα βάση ιστορίας μέχρι σήμερα. Που το είδε ποτέ ανά τους αιώνες να γίνεται αυτό ο συντάκτης; Ανιστόρητος απλά.
Συζητιέται η επιστροφή μας στην "δραχμή" και η χρεωκοπία αλλά εγώ έχω απορίες:
Εάν ένας έλληνας έχει πάρει ένα δάνειο για ένα σπίτι που κατοικεί και περάσουμε στην "δραχμή", το δάνειο που χρωστάει θα μείνει σε ευρώ;
Αν ναι, θα διατηρηθούν τα επιτόκια του ευρώ αλλά το ποσοστό της υποτίμησης και του πληθωρισμού θα ισούται με την αύξηση στο ποσό του δανείου που θα χρωστάει. Αν γίνει υποτίμηση 50%, το ποσό του δανείου που χρωστάει θα διπλασιαστεί.
Αν όχι, τότε το ποσό του δανείου θα μείνει σε δραχμές (πριν ή μετά την υποτίμηση, ποιος ξέρει;) αλλά τα επιτόκια θα είναι ίσα με τον πληθωρισμό, δηλαδή μιλάμε για επιτόκια που θα φτάσουν το 20-25% για κάποια χρόνια.
Ποιος θα ωφεληθεί από τα παραπάνω;
Εάν εγώ σήμερα έχω ευρώ στην Ελβετία (ή άλλο sic μέρος που δεν θα σας αποκαλύψω) και τα φέρω σταδιακά μετά, θα έχω πολλαπλάσια αγοραστική δύναμη από αυτή που έχω τώρα;
Άρα τι θα κερδίσει ο εργαζόμενος εάν δεν υποστεί μείωση των μισθών αλλά αρχίσει να πληρώνεται σε δραχμές; Πάλι δεν του μείωσαν το μισθό του;
Θα μειωθούν οι τιμές στα προϊόντα που αγοράζουμε; Μα ότι εισάγεται εάν σήμερα κοστίζει ένα ημερομίσθιο ανειδίκευτου εργάτη, εάν γίνει υποτίμηση κατά 50% στην δραχμή, δεν θα απαιτούνται δύο ημερομίσθια για να το αγοράσεις; Μόνο ότι παράγεται στην Ελλάδα, με πρώτες ύλες από την Ελλάδα θα κοστίζει το ίδιο σε ημερομίσθια.
Δεν είναι το ίδιο λοιπόν για τον εργαζόμενο είτε να του μειώσουν στο μισό το μισθό του είτε να περάσουμε σε δραχμή με 50% υποτίμηση;
Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά θα ήθελα απαντήσεις στις παραπάνω απορίες. Και κυρίως, τι έχω να κερδίσω σαν εργαζόμενος από μια επιστροφή στην Δραχμή ή εάν δεν έχω να κερδίσω ποιοι θα κερδίσουν από μια τέτοια μετάβαση;
Αυτό για να ξέρω το ποιόν αυτών που είναι υπέρ και κατά της μετάβασης στη Δραχμή.
--- Τέλος παράθεσης ---
Κατ΄αρχας το ποιόν αυτων που ειναι υπερ και κατα της μετάβασης στη δραχμή δεν το γνωρίζω, άλλωστε θεωρώ λανθασμένο να κρίνεται μια αποψη απο το ποιόν των υποστηρικτών της. Προσωπικά κρίνω μια άποψη απο τα επιχειρήματα που τη στηρίζουν, τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι της για να προωθήσουν την αποδοχή της απο την κοινη γνώμη, καθώς και τα ευλόγως εικαζόμενα κίνητρα των υποστηρικτών της (γιατί τα πραγματικά κίνητρα μόνο ο Θεός και οι ίδιοι τα γνωρίζουν). Ας δούμε λοιπόν, με βάση τα παραπάνω, το θέμα της επιστροφης στη δραχμή, την οποία προσωπικά υποστηρίζω.
Ενα μέλος της διάσημης ( ή ακριβέστερα διαβόητης) τραπεζικης οικογενειας των Ρότσιλντ* ειχε πεί "δώστε μου το δικαίωμα να κόβω χρήμα και σας χαρίζω το δικαίωμα να θεσπίζετε νόμους", υπογραμμίζοντας τη δύναμη της εξουσίας που πηγάζει απο τη δυνατότητα να παράγει κάποιος χρήμα. Αυτή την εξουσία την εχει στερηθεί η χώρα μας, και ολες οι χώρες της Ε.Ε., εχοντας εκχωρήσει αυτο το δικαίωμα στα οργανα της Ε.Ε. και την Ευρωπαϊκη Κεντρικη Τράπεζα. Εχει χάσει δηλαδη το δικαίωμα ασκησης αυτόνομης νομισματικης και οικονομικής πολιτικης, πραγμα που εχει τεράστιες δυσμενεις κοινωνικες και εθνικες επιπτωσεις, οπως εχει ήδη φανεί απο την κρίση που βιώνουμε. Μεχρι σήμερα, η συνταγή για ανάκαμψη μιας χωρας απο οικονομική κρίση ήταν η υποτίμηση του νομίσματος της, ενεργεια που αυτόματα περιοριζε τις εισαγωγες και τόνωνε τις εξαγωγες, βελτιωνοντας μεσο- και μακρο-πρόθεσμα την κατασταση της χωρας. Αυτη η ενεργεια μπορούσε να συνδυασθεί με κοπή νέου χρήματος, έστω πληθωρισμένου, για να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις, επιχειρηματικά ή κοινωνικά προγράμματα, που βραχυπροθεσμα αμβλυναν και μακροπρόθεσμα ανέτασσαν την κοινωνική και οικονομική κρίση, τα οποία αποφασίζονταν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον (όταν οι πολιτικοί δεν ήταν τραγικά ανίκανοι ή διεφθαρμένοι, διευκρινίζω για να προλάβω τυχόν ενστάσεις). Με το καθεστως ενταξης στην Ε.Ε. χάθηκε άπαξ και δια παντός η δυνατότητα χάραξης ανεξάρτητης οικονομικής και νομισματικης πολιτικης, η οποία εχει περιέλθει σε ξένα κέντρα αποφάσεων, τα οποία, ακόμη και οσοι διεκτραγωδείτε τη διαφθορά και την ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών (κι εγώ ομοίως), μη μου πείτε οτι αποφασίζουν με γνώμονα το συμφερον της Ελλάδας, γιατί θα εκτεθείτε ως αφελείς. Η οικονομική πολιτική της Ε.Ε. χαρασσεται με βαση τα διαπλεκόμενα συμφέροντα μιας οικονομικης ολιγαρχίας τραπεζιτών, μεγαλο-επιχειρηματιών και πολιτικών των ισχυρων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι βλέπουν την Ελλάδα ως αγ-ελάδα για άρμεγμα. Οσο για τους ευγενείς και μεγαλόπνοους αγώνες δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας μας, τους οποίους όλως ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς έχουν αναλάβει οι πιστωτές μας, έ πια έλεος, μη μας θεωρείτε και τόσο μ........ Εαν η Ελλάδα δεν ειχε χρέη και ελλείμματα, θα έκαναν το παν για να τα δημιουργήσουν, για να εχουν το άλλοθι και το πρόσχημα της βοήθειας για να να περάσουν τα επεκτατικά και νεο-αποικιακά οικονομικά σχέδια τους (ο,τι ακριβως κάνουν, δηλαδή).
Επιπλέον, οποιος παρακολουθεί στοιχειωδώς τα τεκταινόμενα, θα έπρεπε να υποψιασθεί οτι "κάτι δεν πάει καλά" με το θέμα της υποστηριξης του κοινού νομίσματος, αλλά και την ενταξη στην Ε.Ε. γενικότερα (για την οποία ποτέ ο υποτιθέμενος "κυρίαρχος λαος" δεν ερωτήθηκε), απο το ότι εχουν γενικά εξοβελισθεί απο τα περισσότερα ΜΜΕ οι αντίθετες απόψεις. Οταν, αραιά και πού, τους δίνεται βήμα για να ακουσθούν, οι υπέρμαχοι τους συκοφαντούνται ως τάχα κινούμενοι απο σκοτεινά κίνητρα (απο αυτούς που εχουν την απαίτηση τα δικά τους προσωπικά κίνητρα να θεωρούνται αυταπόδεικτα αγνά και υπεράνω υποψίας). Ολη η υπόθεση της παραμονης στο ευρώ και την Ε.Ε. εχει περιβληθεί τον εθνοπρεπή μανδύα της Νέας Μεγάλης Ιδέας του Γένους. Και όταν ο παραγκωνισμός και η συκοφάντηση της αντίθετης προς την "ευρω-λιγούρικη" άποψη δεν πιάνουν, εφαρμόζεται η τρίτη μέθοδος, η δαιμονοποίηση: Οσοι υποστηρίζουν την έξοδο απο το ευρώ, λένε τα παπαγαλάκια των ευρώφιλων, εχουν σκοπό να πάνε τη χώρα πολλες δεκαετίες πίσω, έξω απο την κοινότητα των προοδευμένων χωρών, να την κάνουνε σαν τη Αλβανία του Χότζα. Ψυχολογικες μέθοδοι κατατρομοκράτησης της κοινης γνωμης και χειραγώγησης της που θα ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς. Και ως επιστέγασμα όλων αυτών, επιστρατεύονται και πρόσωπα με μεγάλη επιρροή στην κοινη γνώμη, παρ' ότι ο θεσμικός ρόλος τους είναι παντελώς άσχετος με το θέμα, για να κάμψουν και τις τελευταίες αντιστάσεις στην πλύση εγκεφάλου για την εθνική σημασία του ευρώ και της Ε.Ε. Γιατί π.χ. πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος , όπου υπεραμύνεται της παραμονης μας στο ευρώ φθάνοντας στην αξιοθρήνητη για ορθόδοξο ιεράρχη άποψη να συγκρίνει την έξοδο μας από την Ε.Ε. με τη φυγή του άσωτου υιού της παραβολής από την πατρική οικογένεια!
Τι εμπιστοσύνη, τέλος, να έχω στην επιχειρηματολογία και στην παρεχόμενη "ενημέρωση" από τα Μ.Μ.Ε. όταν είναι γνωστή η διαπλοκή των ιδιοκτητών τους με επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα, που, βέβαια, είναι αναμενόμενο να επιθυμούν διακαώς να παραμείνουμε στην ευρωζώνη; Η, για να δανεισθώ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος (ας μην τρομάζουν οι φίλοι μου, δεν είμαι οπαδός του, αλλά συμφωνώ με τις συγκεκριμένες θέσεις του): "Οι τραπεζίτες, οι εργολάβοι και προμηθευτές πάσης φύσεως, οι αεριτζήδες, οι νταβατζήδες των ΜΜΕ, οι πλούσια αμειβόμενοι προπαγανδιστές, παπαγάλοι ή μη, πανεπιστημιακοί και άλλοι που σιτίζονται από κοινοτικά «προγράμματα», η στηριζόμενη σε προστάτες διεφθαρμένη πολιτική ελίτ, τα πασοκικά δημιουργήματα, που μεταφέρουν ελεύθερα τα λάφυρα της λεηλασίας της χώρας στις ξένες τράπεζες, αγωνιούν. Αγωνιούν μην τυχόν επανέλθει η δραχμή και ακόμη περισσότερο μην αποχωρήσει η χώρα από την Ε.Ε. τους, που τους σιτίζει."
Οσο για τα υπόλοιπα ερωτήματα που θέτει ο συνάδελφος, αναμφισβήτητα και η έξοδος από το ευρώ συνεπάγεται θυσίες για τους εργαζόμενους και την Ελληνική κοινωνία γενικότερα, όπως άλλωστε και η παραμονή στο ευρώ. Τα βάσανα και οι θυσίες της Ελληνικής κοινωνίας θα είναι μέρος οποιουδήποτε σεναρίου, είτε εντός, είτε εκτός ευρωζώνης, επαληθευθεί από τις ιστορικες εξελίξεις. Οποιος ισχυρίζεται κατι διαφορετικό, ότι είναι δηλαδη δυνατό "να τη βγάλουμε καθαρή" άνετα και εύκολα, όπως ειχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα τα τελευταία χρόνια, είτε εξαπατά τον κόσμο, είτε αυταπατάται ο ίδιος. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο σεναρια αφορά τη διάρκεια και το αποτέλεσμα των θυσιών. Αν παραμείνουμε προσδεμένοι στην ευρωζώνη, όπως εχω γραψει Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος, οι θυσίες με τα απανωτά μνημόνια δεν θα εχουν τέλος, ούτε θα εχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα (το επιθυμητό για εμάς αποτέλεσμα, γιατί η ολοσχερής υποδούλωση της χώρας θα είναι το επιθυμητό για τους δανειστες μας αποτέλεσμα). Αντίθετα, εκτος ευρωζώνης και με ταυτόχρονη μονομερή διαγραφή του επαχθούς μέρους του χρέους, μετα από μια αρχική δύσκολη περίοδο δοκιμασιών, θα ανακάμψει η οικονομία και, το κυριότερο, η χώρα μας θα είναι ελεύθερη και ανεξάρτητη. Αλλωστε, αυτό είναι πιστεύω το πρωταρχικό ζητούμενο από την πλειονότητα των Ελλήνων, που τους ζητείται να υποβληθούν σε θυσίες και πτωση του βιοτικού επιπέδου τους. Το αν οι θυσίες τους θα "πιάσουν τόπο" και η πατρίδα τους παραμείνει ελεύθερη, όπως ελεύθερη τους παραδόθηκε χάρη στις θυσίες κάποιων άλλων που εζησαν πριν από αυτούς στον ίδιο τόπο. Πράγμα που δεν θα συμβεί αν παραμείνουμε στον ύπουλο και δόλιο τρόπο υποδούλωσης και εξανδραποδισμού της χώρας μεσω των συνεχών μνημονίων και δανείων.
Δεν αντιλέγω ότι η χειραφέτηση μας από την ευρωζώνη κρύβει κινδύνους. Οι ξένοι νταβατζήδες μας (αυτή είναι η σωστη λέξη, ο όρος "ξένοι εταίροι" αποτελεί απαράδεκτο ευφημισμό) δεν θα δεχθούν εύκολα και αμνησίκακα την αποσκίρτηση του αντικείμενου της εκμετάλλευσης των. Μπορεί να αναγκασθούν να την αποδεχθούν, ή και να την προκαλέσουν, για να σώσουν το ευρώ, αλλά δεν θα το ξεχάσουν. Και ίσως κλείσουν πονηρά το μάτι στη γειτονική Τουρκία, που ανέκαθεν καραδοκούσε να εκμεταλλευθεί καταστάσεις. Αυτά είναι ρίσκα που δεν πρεπει να τα αγνοούμε, πρέπει και αξίζει όμως να τα αναλάβουμε για χάρη της ελευθερίας και ανεξαρτησίας μας. Αλλωστε αυτό έκαναν οι πρόγονοι μας, και το 1821, και το 1940 και σε κάθε άλλη περίσταση. Είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στην παράτολμη δίψα για ελευθερία, κόντρα σε κάθε λογική πρόβλεψη και στη φρόνιμη υποταγή, την υπαγορευόμενη από τη λογική. Επέλεξαν την πρώτη και, περιέργως, δικαιώθηκαν. Πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η ώρα που και εμείς θα βρεθούμε μπροστά σε ένα ανάλογο δίλημμα. Ας μη φανούμε κατώτεροι των προγόνων μας. Ας αποδείξουμε ότι είμαστε κι εμείς Ελληνες (με Ε κεφαλαίο) και όχι σκυφτά ελληνόφωνα ανθρωπάκια. Διαφορετικά θα αξίζουμε τη χλεύη της Ιστορίας.
*Επι τη ευκαιρία, δείτε ενα ενδιαφερον Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδοςγια τους Ρότσιλντ και την Ελληνική οικονομική κρίση
Δ. Κουναλάκης:
Μήπως θα μπορούσα να έχω πιο ξεκάθαρες απαντήσεις χωρίς πολλές φιλοσοφίες;
Είμαι χίλια τοις εκατό υπέρ της ανεξάρτητης Ελλάδας, αλλά μήπως θέλεις να πεις ότι σε μια έξοδο από το ευρώ, θα απαγορεύσουμε μετά την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό;
Loumakis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΜήπως θα μπορούσα να έχω πιο ξεκάθαρες απαντήσεις χωρίς πολλές φιλοσοφίες;
Είμαι χίλια τοις εκατό υπέρ της ανεξάρτητης Ελλάδας, αλλά μήπως θέλεις να πεις ότι σε μια έξοδο από το ευρώ, θα απαγορεύσουμε μετά την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό;
--- Τέλος παράθεσης ---
Νομίζω, Δημήτρη, οτι ήμουνα ξεκάθαρος, εκτος εαν δεν διάβασες προσεκτικά την ανάρτηση μου. Οσον αφορά το δεύτερο ερώτημα σου, σαφώς και όχι, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι η χώρα θα είναι "ξέφραγο αμπέλι".
Συμπληρωματικά να αναφέρω οτι χθες παρακολούθησα μια καταπληκτική ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στη Λάρισα (προσκεκλημένου του τοπικού παραρτήματος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου - Ε.ΠΑ.Μ. ), με πολλά στοιχεία που αγνοεί η πλειονότητα των Ελλήνων (και εγώ μεχρι χθες), και γενικό συμπέρασμα, που είναι και το πολιτικό πρόταγμα του ΕΠΑΜ: αγώνας για έξοδο απο το ευρώ και διαγραφή των χρεών, το συντομότερο δυνατόν. Μαγνητοφώνησα την ομιλία και ελπίζω, οταν βρω χρόνο να την επεξεργασθώ τεχνικά, να την αναρτησω στο φόρουμ. Εγγράφηκα ως μέλος στο Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος και ανεπιφύλακτα συνιστώ στον καθένα να κάνει το ίδιο. Είναι ιδεολογικά και κομματικά αχρωμάτιστο, δέχεται αδιακρίτως δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους, θρήσκους, αθέους κλπ., που εχουν κοινό στόχο το πρόταγμα που προαναφέρθηκε. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω επίσης οτι η αναγγελία της διάλεξης στην μεγαλύτερη τοπική εφημερίδα ("ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ") εγινε με ενα μικρο μονόστηλο σε εσωτερική σελίδα που πανεύκολα διαλάνθανε της προσοχής του αναγνώστη, τη στιγμή που το ίδιο φύλλο της εφημερίδας είχε διαθέσει το "σαλόνι" της και εμφανες τμημα του πρωτοσέλιδου της σε (προφανώς πληρωμένη) συνεντευξη του Ανδρέα Ανδριανόπουλου με θέμα: "Υπάρχουν συμφέροντα που θέλουν τη χρεωκοπία ή την επιστροφή στη δραχμή" [look who's talking (σχόλιο δικό μου)]
Επισυνάπτω και δύο φυλλάδια του ΕΠΑΜ που διανεμήθηκαν στη χθεσινη εκδήλωση για ενημέρωση σας.
Δ. Κουναλάκης:
Ο συνονόματος Καζάκης είναι για μένα στο ίδιο τσουβάλι με τους διάφορους πολιτικούς της αρπακτής όσο δεν έχω βρει κανένα άρθρο του με ημερομηνία πριν το 2007 που να περιγράφει την σημερινή κατάσταση και να προτείνει διαφορετική λύση. Προφήτης μετά Χριστό, δεν με εκφράζει.
Την απάντηση σου την διάβασα, αλλά ξεκάθαρες απαντήσεις δεν είναι.
Οι ερωτήσεις μου είναι σαφείς παραπάνω. Πάνω από μια μικρή παράγραφος απάντηση ανά ερώτηση αρχίζει να είναι φιλοσοφία. Και θα ήθελα μια σαφή απάντηση. Διάβασα και τα φυλλάδια. Και πάλι δεν πήρα απάντηση. Τον έχω ακούσει πολλές φορές στα Κρητικά κανάλια, έχω στείλει αυτές τις ερωτήσεις, το αποτέλεσμα: Είτε δεν του τις θέτανε, είτε αερολογούσε και δεν απαντούσε.
Εάν εσένα σου απαντήσει, γράψε τι απαντάει.
tasath:
Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα του Καζάκη σχετικά με τη διαγραφή του χρέους;
Εννοώ, πως νομιμοποιείται τέτοια κίνηση; Ακόμα περισσότερο, τι επιπτώσεις θα έχει σε άλλες κατηγορίες χρέους (π.χ. από ιδιώτη σε ιδιώτη, από ιδιώτη σε τράπεζα, μεταξύ εταιρειών); Τι παράδειγμα δίνει στην κοινωνία ως προς την τήρηση μιας συμφωνίας, μιας σύμβασης, ενός ιδιωτικού συμφωνητικού, ακόμα και ενός νόμου;
Είναι λίγο λαϊκίστικα και επικίνδυνα πράγματα αυτά...
Η έξοδος από το ευρώ είναι μια μεγάλη πλάνη: κανείς από όσους την υποστηρίζουν δεν απαντά ευθέως πως θα εισάγουμε αγαθά πρώτης ανάγκης η πρώτες ύλες, με ποια ισοτιμία, όρους συναλλαγών και εμπορικής πίστης. Γιατί η έξοδος δεν είναι απλά η ομαλή μετάβαση σε άλλο νόμισμα, είναι πρακτικά η αθέτηση συμφωνιών και η μονομερής αποχώρηση. Θα μας περιμένουν στη γωνία...
Παρόμοια πλάνη χρησιμοποιείται και από όσους μας θέλουν με το ζόρι στο ευρώ: θα εκτοξευθεί το χρέος, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, κλπ.
Συμπέρασμα: η περιοχή είναι αχαρτογράφητη και οι πολιτικοί μας μαθητευόμενοι μάγοι. Προσωπικά προτιμώ να παραμείνω σε ένα σταθερό νόμισμα που χρησιμοποιούν άλλες 16 χώρες και να μην έχω κίνδυνο συναλλαγματικής ισοτιμίας. Το αγγούρι θα το φάμε ούτως η άλλως, με η χωρίς ευρώ. Ας κάτσουμε να δουλέψουμε σοβαρά και κάπου θα μας βγάλει. Το μόνο πραγματικά δυσάρεστο είναι οι εμπράγματες εξασφαλίσεις που μας ζητούν οι δανειστές. Αλλά μήπως και αυτό δεν είναι μέρος μιας συμφωνίας;
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση